Albret House
Dom Albret jest rodzina szlachty francuskiej . Znała jedno z najwspanialszych losów królestwa Francji. Na przestrzeni kilku wieków znała wzrośnie do suwerenności Nawarry, przed śmiercią w końcu XVI -tego wieku w burbonowie.
Historia
Początki
Miejsce urodzenia rodziny Albret znajduje się w Labrit w obecnym departamencie Landes : Albret landais .
D'Albrets byli właścicielami seigneury zbudowanej wokół Château de Labrit , w sercu Landes de Gascogne . Aby zwiększyć ich własności, że konwój karawany, które przekraczają tę część Gaskonii, oferując im środki do montażu armię Outlaws, dzięki czemu poszerzają swoje domeny w kierunku Oceanu Atlantyckiego i Garonne , że dotrą one środkową część XIII th stulecie.
Ekspansja terytorialna
Albretowie brali udział w wojnie przeciwko Albigensom na południu Francji (1209-1229) oraz w wojnie stuletniej (1337-1453), w której Arnaud-Amanieu d'Albret († 1401) przez jakiś czas walczył o angielski.
W pogoni za punkty, zdobywając spadków, kupowanie, gdy są potrzebne, grając subtelny, a czasem niebezpieczne w dłuższej konfliktu między końcem XIII th wieku król Anglii , książę Akwitanii , do króla Francji , w ciągu kilku dziesięcioleci, że D - Albretowie zaczęli zaliczać się do najpotężniejszych władców księstwa.
Zgodnie z angielską sprawą, gdy odnajdują zysk, w końcu zbliżają się do króla Francji , Karola VI , który mianuje jednego z nich, Karola I St Albret , godność policjanta Francji w 1402 roku.
Dom Albretów nadal się rozwija, obsypany łaskami Karola VI, a następnie Karola VII . Kulminacją ich wzrost jest XV th i XVI th stulecia. Następnie poprzez sojusze poznają dwór Francji. W 1470 roku odziedziczyli hrabstwo Périgord i wicehrabię Limoges . Ich nowa moc pozwala im na jakiś czas ubiegać się o dziedzictwo Księstwa Bretanii .
Wchodzą w posiadanie hrabstwa Foix , aw 1484 r. Zasiadają na tronie Nawarry dzięki małżeństwu Jeana III d'Albret z Katarzyną de Foix , królową Nawarry.
To nowe terytorium i różne posiadłości ( Béarn , Foix , Bigorre , Tartas , Castres , Dreux itp.) Dały im wiodącą rolę polityczną w okresie renesansu. W 1556 roku król Francji Henryk II ustanowił Albret w Księstwie Albret - parostwo Francji na rzecz króla-małżonka Nawarry, Antoine'a de Bourbon i jego żony Joanny d'Albret , królowej Nawarry. Ich ambasador na dworze papieskim, Pierre d'Albret , zostaje przyjęty przez Piusa IV w randze ambasadora królewskiego w 1560 r. I powoduje incydent dyplomatyczny z Hiszpanią, żądając restytucji Górnej Nawarry .
W 1589 roku na tron Francji wstąpił ich najbardziej znamienity potomek, Henri de Navarre , którego matką jest Jeanne d'Albret .
Jednak d'Albrets nie wiedzieli, jak długo pozostać na szczycie społeczeństwa. Nie udaje im się zachować nienaruszonego królestwa Nawarry, które jest najeżdżane od 1512 roku. Zatrzymują tylko najmniejszą część, która jest po francuskiej stronie Pirenejów ( Basse-Navarre ), a Jeanne d'Albret jest ostatnią z nich. ich imię, aby wstąpić na tron.
Dom Albret zmarł w końcu XVII -tego wieku.
Od tronu Nawarry po tron Francji i Nawarry
Albretowie zasiadają na tronie Nawarry przez trzy pokolenia, aw czwartym to syn Jeanne d'Albret, który zasiada na tronie Francji i Nawarry.
Władcy Nawarry z Domu Albret
Jan III i Catherine of Navarre umierają przedwcześnie. Ich syn, Henryk II , został wychowany na dworze francuskim , od dzieciństwa zaprzyjaźnił się z François I er . Jego siostra, Marguerite d'Angoulême , zakochała się w nim i wyszła za niego za mąż. Ich córka Jeanne d'Albret łączy się z Antoine de Bourbon , potomkiem syna Saint Louis . Z tego małżeństwa rodzi się Henri, przyszły król Francji i Nawarry Henryk IV, który zostaje w 1572 roku dzięki małżeństwu z Marguerite de Valois , szwagrem ostatniego Walezego , Karola IX i Henryka III , zmarłego bez spadkobierców . Jego status agnata, najstarszy Kapetyng, pozwala mu objąć tron Francji po śmierci tego ostatniego.
-
Pieczęć króla Jana III małżonka Nawarry
-
Henri II d'Albret, król Nawarry
-
Jeanne d'Albret, królowa Nawarry
Suweren Francji i Nawarry z rodu Albret w linii żeńskiej
Uproszczona genealogia
- Amanieu I st Albret (do 1050–1080)
- Bernard d'Albret (-1097)
- Amanieu II d'Albret (-1119)
- Amanieu III d'Albret (-1141), żona Pérégrine
- Bernard-Ezy III d'Albret (-1164), żona N ... Béarn
- Amanieu IV d'Albret (1162–1209), żona Adelmodis d'Angoulême
- Amanieu V d'Albret (-1270), żona Assalide de Tartas
- Amanieu VI d'Albret, brat poprzedniego , poślubił Vianne de Gontaut-Biron, z którą rozstał się w 1268 roku
- Bernard-Ezy IV d'Albret (-1280), żona Jeanne de Lusignan
-
Amanieu VII d'Albret (ok. 1265- 1326 ), brat poprzedniego , żona Rose, dama Verteuil
- Amanieu d'Albret (-1309)
- Mathe d'Albret (1296-1338), żonaty 5 stycznia 1307 roku, w wieku 11 lat, Arnaud Raimond III, wicehrabia Tatr (-1312), ożenił się ponownie 2 maja 1314 roku z Hélie Rudel II (-1334), znany jako Renaud de Pons, władca Pons i Bergerac, Montignac, Montcucq, Castelmoron i Gensac. Mathe d'Albret pozwał do odzyskania panowania nad Bergerac, ale król Francji przejął go we wrześniu 1336 r. Na mocy porozumienia zawartego z seneszalem Gaskonii, ratyfikowanym przez króla Edwarda III 9 kwietnia 1338 r., Mathe d'Albret oddał król Anglii châtellenie i prepozyt Bergerac i ich zależności od zamku i burmistrz Montendre en Saintonge oraz to, co król posiadał w mieście i châtellenie of Blaye, dwór Condat, u bram Libourne, proboszcz Born i Mimizan w diecezji Bordeaux, Labouheyre i kraju Brassenx w diecezji Dax. Bez potomków przekazała swoje zamki oraz cały majątek i dochody swojemu bratu Bernardowi-Ezy, Lordowi Albret, w szczególności zamkom Gensac, Castelmoron, Montignac i Montcuq.
-
Bernard-Ezy (lub Bernard Aiz) V d'Albret (- 1358 ), żonaty 31 stycznia 1311 z Isabelle de Gironde (-1318), ożenił się ponownie 22 września 1321 z Mathe d'Armagnac , córką Bernarda VI, hrabiego Armagnac . Po raz pierwszy zebrał się do króla Francji, tak jak jego ojciec, po czym przybył do króla Anglii z zapisu swojej siostry Mathe d'Albret i porozumienia z królem Edwardem III w dniu 8 maja 1338 r. To dziedzictwo sprowadziło seigneuries wzdłuż Atlantyku do własność rodziny Albret.
- Bérard d'Albret, lord Vayres, ożenił się 2 lutego 1319 z Guiraude de Gironde, siostrą Isabelle de Gironde
- Thomasse d'Albret, dama Verfeuil, poślubiła po 1314 roku Guillaume VIII de Surgères, pana Dampierre-sur-Boutonne
- Jeanne d'Albret, dama Ribérac, poślubiła 28 stycznia 1320 Renaud V de Pons, pana Ribérac
- Guitard d'Albret (-1338), wicehrabia Tartas, żonaty 21 kwietnia 1321 z Mascarose d'Armagnac
- Marguerite d'Albret
-
Arnaud-Amanieu d'Albret ( 1338 - 1401 ), syn Bernarda-Ezy V, żonaty 4 maja 1368 z Marguerite de Bourbon ( 1344 - 1416 )
-
Charles I st Albret ( 1368 - 1415 ), Konetablowie Francji poślubił Marie de Sully, wdowa Guy VI La Tremoille
-
Karol II d'Albret ( 1415 - 1471 ), żona Anne d'Armagnac
-
Arnaud Amanieu d'Albret (zmarł 1463)
-
Louis d'Albret (1422-1465), kardynał
-
Jean I er Albret ( 1430 - 1468 ), żona Catherine de Rohan
-
Alain d'Albret ( +1.440 - 1.522 ), żona Françoise de Châtillon
-
Jan III z Nawarry ( 1469 - 1516 ), syn poprzedniego (Alain Françoise) , żona Katarzyna I re Nawarry , hrabina Foix, wicehrabina z Béarn, królowa Nawarry
-
Henri II z Nawarry , syn Jean III i Katarzyny de Navarre , hrabiego Foix, wicehrabiego Béarn, króla Nawarry ( 1516 - 1555 ), żona Marguerite Francji
-
Joanna d'Albret , córkę z poprzedniego , pani Albret, hrabina z Foix, wicehrabina z Béarn, królowa Nawarry, żona Antoine de Bourbon ( 1555 - 1572 )
-
Henri de Bourbon , syn poprzedniego , hrabia Foix, wicehrabiego Béarn, król Nawarry ( 1572 - 1610 ), król Francji (1589-1610), poślubiła w 1572 roku z Marguerite Francji znany również pod nazwą królowej Margot, której małżeństwo zostało unieważnione w 1599 roku, aby umożliwić jego ponowne małżeństwo w 1600 z Marie de Médicis
(...)
-
Henri II d'Albret , Lord of Pons, Baron of Miossens, poślubił Annę de Pardaillan de Gondrin, panią Escandille. Ich synami są:
-
César d'Albret (1614-1676), hrabia Miossens , Lord of Pons , Książę Mortagne , Suweren Bedeilles , Kawaler Zakonów Królewskich , Marszałek Francji. Ożenił się6 lutego 1645Madeleine de Guénégaud, córka Gabriela de Guénégaud , lorda Plessis-Belleville , sekretarza stanu ds. Rodziny królewskiej, od której miał Marie Françoise d'Albret (1650-1692), ożenił się w 1662 roku ze swoim kuzynem Charlesem Amanieu d ' Albret , Lord of Pons, hrabia Marennes, zwany Marquis d'Albret , zabity w Château de Pinon le6 sierpnia 1678, ożenił się ponownie w 1682 roku z Charlesem de Lorraine (1648-1708), hrabią Marsan.
Herbarz
Uwagi i odniesienia
-
Profesor Jean-Bernard Marquette, panele prezentacyjne przedstawiające pozostałości zamku Labrit.
-
Gasgogne , Editions Horizons de France.
-
L. Bottacin, Biuletyn Parafialny Vianne , 1963.
-
Jean-Bernard Marquette, „Le testament de Mathe d'Albret (30 sierpnia 1338)”, 2008.
Załączniki
Bibliografia
- Abbé J. Dubois, Inwentarz tytułów domu Albret , s. 1-194 , Collection of the Society of Agriculture, Sciences and Arts of Agen, 1913 ( czytaj online )
- Martha Marsac, „Lordship and lords of Montcuq”, w Biuletynie Towarzystwa Historyczno-Archeologicznego Périgord , 1970, tom 97, 3 E dostawa, str. 191-199 ( czytaj online )
- Jean-Bernard Marquette, "Testament Albret Mathe (30 sierpnia 1338)", w Dordogne pamięci , wrzesień 2008, n o 20, Tribute to Louis Grillon , str. 46-57 + mapa posiadłości Albretów w 1360 roku, ( ISSN 1241-2228 )
- Jean-Bernard Marquette, Les Albrets. Wzrost o linii Gascon ( XI p wiek - 1360 ), Bordeaux, Auzoniusz, i in. „Scripta Mediaevalia” (nr 18), 2010, 703 s.
- Michel Levasseur, Historia d'Albrets i królów Nawarry , Atlantica Séguier
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne