Kafsa

Kafsa
Kafsa
Widok na miasto Kafsa.
Administracja
Kraj Tunezja
Gubernatorstwo Kafsa
Delegacja (e) Kafsa Północna
Kafsa Południowa
Burmistrz Helmi Belhani ( Nidaa Tounes )
Demografia
Miły Gafsien
Populacja 95 242 mieszk  . ( 2014 )
Gęstość 2116  inhab./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 34 ° 25 północ, 8 ° 47 ′ wschód
Wysokość 298  m²
Powierzchnia 4500  ha  = 45  km 2
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Tunezja
Zobacz na mapie administracyjnej Tunezji Lokalizator miasta 14.svg Kafsa
Geolokalizacja na mapie: Tunezja
Zobacz na mapie topograficznej Tunezji Lokalizator miasta 14.svg Kafsa
Znajomości
Stronie internetowej www.commune-gafsa.gov.tn

Gafsa ( arabski  : ڨفصة [gɑfsˤæ] ), starożytnego Caspa, to miasto w południowo-zachodniej Tunezji i kapitał z guberni o tej samej nazwie . Znajduje się na prawym brzegu wadi Beyach,na lewym brzegustoi El Ksar .

Gmina liczy 95,242 mieszkańców według spisu z 2014 roku , ale jego obszar metropolitalny , w tym także El Ksar na lewym brzegu wadi Beyach, osiągnęła około 130 000 mieszkańców.

Geografia

Znajduje się około 360 kilometrów na południe od stolicy Tunisu i około 70 kilometrów od granicy tunezyjsko-algierskiej , w szczelinie pośrodku górskiej linii zwanej „górami Gafsa”, między djebel Bou Ramli i djebel Orbata który wznosi się do 1165 metrów.

Ze względu na swoje położenie pełni rolę skrzyżowania dróg na autostradach łączących Tunis z południem kraju oraz Algierię z Libią .

Pojawiło się w 2003 roku w dawnym kamieniołomie, ale znane jest opinii publicznej dopiero od lipca 2014 roku. Jezioro było opisywane w mediach. Odkrycie oazy w tym biednym i suchym regionie, w środku Ramadanu , uderzyło jego symboliczne znaczenie i wywołało krótki przypływ entuzjazmu. Szybko jednak okazało się, że ze względu na duże zanieczyszczenie piwnicy nie nadaje się do pływania i picia.

Historia

Pre-historia

Capsa, starożytna nazwa miasta Gafsa, dała nazwę na Epipaleolithic Capesian kultury . Od kości i ślady działalności człowieka sprzed ponad 8500 lat odkryto w tym regionie. Oprócz tego, że narzędzia z kamienia i krzemienia , że Capsians wytwarzane z kości, narzędzia różne igły do szycia ubrań ze skór od zwierząt .

Starożytność i okres bizantyjski

W XII -tego  wieku  pne. AD, zgodnie z tradycją literacką, Fenicjanie założyli Uticę .

W Rzymianie zajmują Capsa II th  century  BC. AD . Miasto rozwinęło się do rangi gminy, a następnie kolonii . W 540 r. Bizantyjczycy chronili go wałem, zbudowanym z materiałów ponownie wykorzystanych w stylu rzymskim i przemianowanym na Justyniana.

Brak możliwych do zidentyfikowania pozostałości zabytków z czasów rzymskich. Napis wspomina teleturnieju i stanowi jedyny ślad istnienia teatru, amfiteatru.

Średniowiecze

Oqba Ibn Nafi al-Fihri zajął miasto w 688 roku, ale napotkał zaciekły opór, ponieważ Berberowie długo odmawiali przejścia na islam . W XII -tego  wieku , nadal mówić po łacinie w Gafsa.

W XV -go  wieku , Kasbah jest zbudowany na fundamentach murów bizantyjskich.

Okres kolonialny

W ramach francuskiego protektoratu Tunezji Kafsa staje się miejscem kantonu kompanii dyscyplinarnych armii francuskiej . Tak więc, buntownicy z 17 -tego  wiersza pułku piechoty wysyłane są po ich nieposłuszeństwo 1907.

Podczas II wojny światowej , w latach 1942 i 1943 , miasto przeżyło kilka bombardowań niemieckich, a część kasby została zniszczona. Gafsa jest scena historycznej bitwy pomiędzy 10 -tego  podziału czołgów i wojsk sprzymierzonych, znanych pod nazwą Bitwa El Guettar .

13 lutego 1952 r.The Khalifa (prefekt) od Gafsa, Sliman Ben Hamouda, zostaje zastrzelony.

Niezależność

W 1980 roku miasto zostało zaatakowane przez grupę komandosów z Libii , co później zostało nazwane "wydarzeniami Gafsy" .

W pierwszej połowie 2008 roku strajki w Gafsa zmobilizowały dużą część społeczeństwa, ciężko dotkniętego bezrobociem i ubóstwem , wzywając do poszanowania sprawiedliwości społecznej i godności. Wstrząsają całym gubernatorstwem , z wieloma ofiarami śmiertelnymi, aresztowaniami lub aktami tortur związanymi z represją reżimu Zine el-Abidin Ben Alego .

Region znajduje się w centrum rewolucji 2011 roku , podobnie jak Sidi Bouzid i Kasserine .

Gospodarka

Fosforan

Gafsa rozwija się dzięki wydobyciu fosforanów , których złoże odkryte w 1886 roku jest jednym z największych na świecie. Jeśli Tunezja wydobyła prawie pięć milionów ton fosforanów w 2011 roku , produkcja spadła po rewolucji, by w 2016 roku osiągnąć 3 500 000 ton . W ten sposób Tunezja spadła z siódmego miejsca na świecie na dziesiąte. Gafsa Phosphate Spółka posiadała własną prywatną linię kolejową aż do 1966 roku , na podstawie umowy z dnia 25 sierpnia 1896 r . Paradoksalnie miasto jest dość biedne i nie korzysta z dochodów z fosforanów.

Sztuka i rzemiosło

Gafsa również specjalizuje się w rzemiośle z dywan z wełny , włączając kilim i margoum , niektóre rodzaje są przeznaczone na eksport . Od 1998 roku Narodowe Biuro Rzemiosła wprowadziło politykę lokalnego wsparcia pod kierownictwem artysty Hmidy Ouahady, który rozpoczął badania i tworzenie w 1957 roku .

Edukacja

W mieście Gafsa znajduje się kilka placówek edukacyjnych, w tym liceum Ibn Khaldoun i pilotażowe liceum .

Dziedzictwo

Osobowości

Uwagi i referencje

  1. "  Burmistrz Gafsy: dezynfekujemy szkoły, ale nie przerywamy zajęć  " , na kapitalis.com ,9 marca 2020 r.(dostęp 13 września 2020 r . ) .
  2. „  Tunezja – gmina 2018: zainstalowano nowe rady miejskie  ” , na stronie directinfo.webmanagercenter.com ,26 czerwca 2018(dostęp 8 lipca 2018 r . ) .
  3. (ar) „  Populacje, mieszkania i gospodarstwa domowe według jednostek administracyjnych i obszarów  ” [PDF] , na stronie census.ins.tn (dostęp 7 września 2016 r . ) .
  4. (w) „  Współrzędne geograficzne Gafsa, Tunezja  ” na dateandtime.info (dostęp 30 kwietnia 2016 r . ) .
  5. Bastien Roques, „  Tunezja: tajemnicze jezioro „Gafsa Beach”, cud czy przekleństwo?  » , na lepoint.fr ,31 lipca 2014 r.(dostęp 30 kwietnia 2016 ) .
  6. Noura Rahmani , „  Nowa interpretacja chronologii kapsjanu (epipaleolitu Maghrebu)  ”, Biuletyn Towarzystwa Prehistorycznego Francji , t.  101 n O  22004, s.  345-360 ( czytaj online ).
  7. Napis CIL VIII, 100 .
  8. Jean-Claude Lachaux, Teatry i amfiteatry Afryki prokonsularnej , Aix-en-Provence, Édisud, 1970, s.  49-50 .
  9. Jules Maurin i Rémy Pech, 1907. Buntownicy Republiki: bunt regionu winiarskiego , Tuluza, Prywat, 2007.
  10. Robert Herly, „Nacjonalizm i terroryzm w Afryce Północnej”, La Revue des Deux Mondes , sierpień 1954.
  11. (w) „  Phosphate Rock  ” [PDF] na minerals.usgs.gov (dostęp 24 marca 2017 ) .
  12. "  Rodzaje dywanów produkowanych w Gafsa  " , na asmgafsa.org.tn ,31 lipca 2014 r..
  13. "  Historia gobelinu w Gafsa  " , na asmgafsa.org.tn ,31 lipca 2014 r..
  14. "  Kurs Hmida Ouahada  " , na asmgafsa.org.tn ,31 lipca 2014 r..
  15. „  Lycee Ibn Khaldoun Sidi Aich  ” , na ecoles.com.tn (dostęp 11 czerwca 2021 ) .
  16. „  Szkoła pilotażowa Gafsa  ” , na ecoles.com.tn (dostęp 11 czerwca 2021 ) .
  17. „  Działania  ” na stronie asmgafsa.org.tn (dostęp 24 stycznia 2021 r . ) .
  18. "  Escargotière de Gafsa  " , na petitfute.com ( dostęp 24 stycznia 2021 ) .
  19. „  Wielki meczet  ” , na petitfute.com (dostęp 24 stycznia 2021 ) .
  20. "  Casbah  " , na petitfute.com ( dostęp 24 stycznia 2021 ) .
  21. Mohamed Lahbib Ben Amor, „  Studium-inwentaryzacja historycznej oazy w Gafsa  ” [PDF] , na fao.org ,lipiec 2010(dostęp 24 stycznia 2021 ) .
  22. „  Rzymskie miejsca i baseny  ” na petitfute.com (dostęp 24 stycznia 2021 r . ) .
  23. „Capsa” , w Encyklopedii Berberów , tom.  XII: Capsa – Cheval , Aix-en-Provence, Édisud,1993( czytaj online ) , s.  1757-1760.
  24. „  Żydowska dzielnica Gafsa przechodzi metamorfozę  ” , na stronie tunisie.co ,26 marca 2019 r.(dostęp 24 stycznia 2021 ) .

Bibliografia

Zobacz również