Ludzki szkielet składa się z 206 stałych kości w wieku dorosłym (około 350 w chwili urodzenia) i zmienną liczbę nadliczbowych kości w zależności od indywidualnych. Kości te są podtrzymywane i podtrzymywane przez więzadła , ścięgna , mięśnie , powięzi i chrząstki , tworzące układ mięśniowo-szkieletowy . Płód ma szkielet chrząstki, którego kostnienie (przekształcenie) kości rozpoczyna się przed urodzeniem i trwa aż do dorosłości.
Rola szkieletu jest wielorakie. Stanowi szkielet ciała (szkielet), do którego przyczepiają się mięśnie i inne struktury, umożliwiając ruch ciała. Pełni funkcję ochronną dla niektórych narządów , takich jak te znajdujące się w klatce piersiowej ( serce , płuca itp.) lub mózgu , chronione przez kości czaszki. Mieści szpik kostny i przechowuje minerały.
Masa „suchego” szkieletu, to znaczy bez czerwonego szpiku, wynosi średnio 4 do 6 kg u mężczyzn i 3 do 4 kg u kobiet. Najdłuższą kością w ciele jest kość udowa ; najmniejsze to strzemię, które znajduje się w uchu środkowym .
Kości potrzebują wapnia, aby się rozwijać, stać się silniejszymi, a zatem trudniej się łamać.
Ich kształt różni się w zależności od kości, mogą być zaokrąglone, sześcienne, piramidalne lub nieregularne. Podobnie jak kości piętowe, są zatem zbierane na sobie.
Na przykład kość ciemieniowa znajdująca się w górnej części tylnej części czaszki składa się z dwóch cienkich równoległych twarzy.
Układ kostny człowieka składa się ze szkieletu osiowego (otaczającego wnętrzności) i szkieletu wyrostka robaczkowego (kończyny górne i dolne, odpowiednio przymocowane do tułowia za pomocą obręczy barkowej i obręczy miednicznej ).
Na przykład klin, znajdujący się u podstawy czaszki, jest jedną z najbardziej nieregularnych kości w ludzkim szkielecie.
W wieku dorosłym szkielet człowieka ma 206 stałych kości, składających się z sześciu kosteczek słuchowych. W zależności od osobnika występuje również zmienna liczba kości nadliczbowych. Te niestałe kości to małe trzeszczki dłoni i stóp oraz kości szwów czaszki. Z tych 206 kości połowa znajduje się w rękach i stopach.
Liczenie kości ludzkiego szkieletu – to znaczy liczba stałych kości człowieka w wieku dorosłym – nie odbywa się w wyjątkowy sposób: w większości przypadków jest to „kwestia określenia ich stawów. Przegub kości będzie miał wpływ na ich „parzystość” (przykład kości czołowej lub żuchwy , nawet po urodzeniu, które raz zrośnięte stają się dziwne w wieku dorosłym), na ich „liczbę” z zespoleniem kości. który stał się ciałem mostka i sacrebes , który stał się sacrum ), ich „mobilność” (chociaż manubrium jest mylony z mostka) lub ich „ trzeszczki postaci ” jak rzepki (rzepki) lub trzeszczki kości kciuka.
Główną różnicą w liczbie jest rzepka, kość krzyżowa i kość ogonowa : rzepka , ważna kość trzeszkowa, może, ale nie musi być uważana za kość szkieletową. Podobnie liczba kręgów może wynosić 26, 30 lub 33 (odpowiednio z kością krzyżową i kość ogonową, kręgi krzyżowe i kość ogonową, a następnie kręgi krzyżowe i kość ogonową) w zależności od indywidualizacji niektórych kości uważanych za zgrzane lub nie. Przyjmuje się, że ludzki szkielet ma średnio 33 kręgi (czasami 34 w zależności od kości ogonowej).
Istnieje zatem przynajmniej 204 kości (bez rzepki , z sacrum i kości ogonowej) i co najwyżej 224 kości (jeśli weźmiemy pod uwagę pięć kręgiem krzyżowym, cztery ogonowego kręgi The manubrium The fabella , dwie trzeszczki kości kciuka, kość trzeszkowa palca wskazującego i dwie kości trzeszkowate palucha ). Można również uznać parę żuchwy (jak kość biodrowa i jak szczęka) i kość czołową za równe, czyli 226 kości lub przeciwnie, kości czaszki i twarzy jako jedną kość podobnie jak rękojeść i trzon mostka (21 zszytych kości) czyli minimum 184 kości. Jednak szwy kalwarii nie są takie same jak szwy dwóch części kości czołowej, kręgi ogonowe typu szczątkowego są zawsze zrośnięte w przeciwieństwie do zrośniętych kręgów krzyżowych. Wszystko zależy od tego, jak połączone są ze sobą kości i ruchomość ich stawów.
Najbardziej znana liczba to 206 (w tym rzepka , kość krzyżowa i kość ogonowa , czyli 26 kręgów), wykładana w 2008 r. w Szkole Medycznej Pitié-Salpêtrière Uniwersytetu Pierre-et-Marie-Curie oraz w 2011 r. na Wydziale Lekarskim Neckera im. Paris Descartes University , pierwszy rok studiów o zdrowiu (PACES). Ściśle uwzględnia liczbę stałych kości przegubowych dorosłego człowieka.
Źródłem zmienności liczby kości szkieletowej mogą być:
Szkielet jest zorganizowany wokół pionowej osi kości, kręgosłupa, która łączy trzy objętości: głowę, klatkę piersiową i miednicę. Dwa pasy, miedniczny i szkaplerzowy, łączą cztery kończyny (dolną i górną) z tułowiem.
Umieszczony nad kręgosłupem składa się z dwóch części:
Czaszki o owalnym kształcie komorą o dużej tylnego końca. Zawiera osiem płaskich kości. Czołowa ma część pionową i poziomą. Jest wydrążony przez dwie zatoki . Sitowy znajduje się u podstawy czaszki, pomiędzy przednie i kości klinowej. Bierze udział w odbudowie jamy nosowej . Klinowej znajduje się w środkowej części u podstawy czaszki, między sitowej i przedni przodowi The potylicznej i temporals tyłowi. Część potyliczna tworzy większość tylnego bieguna czaszki. Jest przebity otworem potylicznym. W parietals znajdują się na każdej stronie powyższej skali czasowej, za czołowego, w przedniej części potylicznej. Skronie znajdują się z każdej strony pod ciemieniową, przed potylią, za dużym skrzydłem klinowym. Składają się z trzech części: łuski, górnej części, która wchodzi w strukturę bocznej ściany czaszki, wyrostka sutkowatego , tylno-dolnego i skały, wewnętrznej. W pobliżu połączenia między łuską a wyrostkiem sutkowatym wyróżnia się proces jarzmowy, skierowany najpierw na zewnątrz i do przodu, a następnie do przodu. Ma 26 kości.
TwarzSzkielet twarzy składa się z wielu kości. Ograniczymy się do opisania górnej szczęki i żuchwy .
Szczęka górna znajduje się nad jamą ustną , poza kanałami nosowymi, poniżej oczodołu . Uczestniczy w budowie tych trzech wnęk i tworzy wraz z przeciwną stroną większą część górnej szczęki. Jest wydrążony z zatoki, która łączy się z jamami nosowymi. Nosi górny łuk zębowy.
Żuchwa w formie arkady z wypukłością przednią składa się z dwóch połówek przyspawanych do przodu, na poziomie spojenia podbródka. Każda półżuchwa ma poziomą gałąź i pionowo wyprostowane czworoboczne ostrze, gałąź wstępującą. Na górnej granicy ten ostatni znajduje się przed wyrostkiem dziobowym i za kłykciem, które łączy się z kością skroniową. Te dwie płaskorzeźby są oddzielone wcięciem koronoidalnym. Gałąź pozioma podtrzymuje dolny łuk zębowy i jest przeszyta kanałem zębowym, zajętym przez nerw. Na jego wewnętrznej stronie znajduje się bardzo wyraźny grzbiet, skierowany w dół i do przodu, grzbiet mylohyoidalny.
Dodatek: Kość gnykowa to trzeszczek w kształcie podkowy z wypukłością przednią. Znajduje się poniżej i za żuchwą.
Kręgosłup jest długa osteofibrous pręt pełny z przodu, z pupę Canal, znajduje się w linii środkowej w tylnej części bagażnika. Składa się z kręgów oddzielonych krążkami chrzęstno-włóknistymi. W płaszczyźnie czołowej jest prosty, podczas gdy łatwo opisujemy krzywizny w płaszczyźnie strzałkowej. Wyróżniamy :
Każdy kręg przedstawia:
Atlas składa się z:
Oś przedstawia na górnej powierzchni ciała rzut pionowy, wyrostek zębowy lub zębodołowy, połączony z ciałem szyją. Jego przednia ściana przedstawia fasetkę stawową, która odpowiada łukowi przedniego łuku atlasu.
Uwaga: W każdym regionie kręgi wykazują cechy charakterystyczne dla tego regionu.
Kość krzyżowaSacrum znajduje się poniżej odcinka lędźwiowego kręgosłupa, powyżej kości ogonowej i pomiędzy dwoma biodrowych kości . Ma kształt czworokątnej piramidy, której przednia powierzchnia jest wklęsła z przodu. Ta twarz przedstawia cztery poprzeczne występy (stare spoiny kręgów) zakończone z każdej strony przednimi świętymi otworami. Tylna powierzchnia jest bardzo złożona. Przedstawia na linii środkowej grzebień sakralny, nieregularny, zakończony u dołu dolnym otworem kanału sakralnego. Po obu stronach znajdują się rynny, guzki i tylne święte otwory, które są pozostałością starożytnych struktur świętych kręgów. Powierzchnie boczne mają u góry powierzchnię stawową do połączenia z kością biodrową. Podstawa jest skierowana do góry i do przodu i jest podobna do górnej powierzchni kręgu.
Kość ogonowaTe kości ogonowej wynika z fuzji 05:56 atrofii kręgi: the ogonowego kręgi.
Klatka piersiowa GenerałKlatki piersiowej jest duża kostno komory obudowy serce i płuca . Składa się z 12 kręgów grzbietowych, 12 par żeber , chrząstek żebrowych i mostka .
MostekMostek jest płaski kości, w przedniej części tułowia, skierowanej ku dołowi i do przodu. Ma trzy segmenty od góry do dołu:
Rękojeść i tułów tworzą wystający do przodu kąt, kąt Louisa, który wyznacza drugi staw mostkowo-żebrowy.
Żebra i chrząstki kostneTe żeberka są podzielone na 12 par numerach od góry do dołu:
Z trzonów kręgów żebra spływają w dół i na zewnątrz. Następnie zginają się (kąt tylny), aby poruszać się w dół i do przodu. Wreszcie kąt przedni przenosi ich kierunek w dół i do wewnątrz.
Każde żebro ma korpus i dwa końce. Ciało ma twarze zewnętrzne i wewnętrzne. Na swojej dolnej krawędzi poprzecina go rowek żebrowy. Tylny koniec łączy się z dwoma odpowiadającymi sobie kręgami na poziomie ich krążka międzykręgowego. Przedni koniec przechodzi przez chrząstkę żebrową.
Pierwsze żebroJego ciało ma boki górne i dolne. Górną powierzchnię poprzecinają w środkowej części 2 poprzeczne bruzdy, oddzielone guzkiem Lisfranca , do którego przyczepiony jest mięsień pochyły przedni.
Kończyny górnej składa się z czterech segmentów, które są od góry do dołu: na ramię , na ramię , na ramię , na rękę .
ramięRamię , zwany również ramię pas, jest utworzona przez obojczyka przed i łopatki (nazwa naukowa na łopatki) z tyłu.
ObojczykObojczyka jest wydłużona, nawet kości znajduje się pomiędzy Sternal rękojeść (do wewnątrz), a łopatki (na zewnątrz), skierowane ukośnie do tyłu i na zewnątrz. Tworzy wydłużone „S”, którego wewnętrzna krzywizna jest wklęsła z tyłu, a zewnętrzna krzywizna jest wklęsła do przodu. Obojczyk ma korpus i dwa końce.
ŁopatkaŁopatki (lub „ostrza”) jest kości płaskie, trójkątne, stosowane do tylnej powierzchni Klatka piersiowa, 2 e do 7 e lub 8 -tego boku. Tylna powierzchnia ukazuje na połączeniu górnej ćwiartki i dolnych trzech ćwiartek mocne ostrze, kręgosłup łopatki. Odczepiając się prawie pod kątem prostym, kręgosłup jest unoszony do góry, do tyłu i na zewnątrz, aby wydłużyć się na zewnątrz przez silny proces, akromion, który niesie powierzchnię stawową, na której opiera się zewnętrzny koniec obojczyka. Kąt nadzewnętrzny łopatki przedstawia jamę panewkową, przeznaczoną do połączenia z głową kości ramiennej .
Ramię: kość ramiennaRamieniowa jest długą kość się pomiędzy łopatki (łopatki) przy górnej części, promienia i łokciowej (łokciowej) na dno, ma korpus i dwa końce.
Górny koniec tworzą trzy występy:
Dolny koniec jest szeroki poprzecznie. Ma powierzchnię stawową i dwie masy boczne. Powierzchnia stawowa jest podzielona na dwie części. Zewnętrzny, półkulisty, to kłykieć, który łączy się z promieniem. Wewnętrzna blaszka ma kształt koła pasowego: przedstawia pochylenie zewnętrzne, oddzielone od głębszego pochylenia wewnętrznego rowkiem. Trochlea łączy się z kością łokciową. Nad i na zewnątrz kłykcia znajduje się nadkłykcia. Powyżej i wewnątrz bloczka znajduje się epitrochlea. Na przedniej powierzchni, powyżej powierzchni stawowej, znajduje się dół dziobowy. Na tylnej powierzchni, powyżej bloczka, znajduje się głęboki dół wyrostka łokciowego.
PrzedramięSzkielet przedramienia składa się z kości promieniowej na zewnątrz i kości łokciowej wewnętrznej, połączonych przegubowo na końcach (dalszy nadgarstek i bliższy łokcia) i oddzielonych w części środkowej przestrzenią międzykostną.
ulna ("ulna")Łokciowa (lub „kości łokciowej”) jest kości długich, usytuowany pomiędzy ramieniowej i nadgarstka , wewnątrz promienia. Posiada korpus i dwa końce. Ciało się przerzedza. Kończyna górna, w widoku z boku, ukazuje duży otwór z przodu, dużą jamę esicy. To łączy się z bloczkiem ramiennym. Wyznaczają go dwa procesy: pionowy, wyrostek łokciowy, a drugi poziomy, wyrostek dziobiasty. Kończyna dolna wykazuje pionowe wydłużenie poniżej przyśrodkowo, wyrostek rylcowaty. Olecranon jest główną częścią stawu łokciowego.
PromieńPromień jest długą kość się pomiędzy ramieniowej i nadgarstka, poza łokciowej. Posiada korpus i dwa końce. Ciało u dołu jest większe niż u góry. Górny koniec obejmuje głowę, szyję i guzowatość dwugłową. Głowa, z grubsza cylindryczna, tworzy u góry miseczkę, która łączy się z kłykciem kości ramiennej. Szyja tworzy kąt rozwarty z ciałem otwartym na zewnątrz. Guzowatość dwugłowa znajduje się na wierzchołku kąta. Dolny koniec to czworokątna piramida, ukazująca przedłużenie promieniowego wyrostka rylcowatego. Kończy się u podstawy kciuka i służy jako podstawa dla większości stawów dłoni.
DłońRęka składa się z 27 kości, podzielić na trzy grupy: na nadgarstkach , w śródręcza , w paliczków .
KarpKarp składa się z 8 kosteczki słuchowe nieregularnie sześciennych, rozmieszczonych w dwóch rzędach poprzecznych. Górny rząd przedstawia od zewnątrz do wewnątrz łódeczkę, która ma na przedniej powierzchni guzek, lunatum , triquetrum i pisiform , ułożone przed piramidą. Dolny rząd składa się od zewnątrz do wewnątrz z trapezem , również wyposażonym w guzek na jego przedniej powierzchni, trapezoid , capitatum i hamatum , wyposażony w przedni haczyk, wyrostek łagodzący.
Nadgarstek jako całość tworzy głęboką rynnę otwartą z przodu i ograniczoną na zewnątrz przez łódeczkę i czworobok, przyśrodkowo przez wyrostek grochowaty i wyrostek haczykowaty.
ŚródręczeŚródręcze tworzy szkielet dłoni. Składa się z pięciu małych długich kości ponumerowanych od zewnątrz do wewnątrz, „śródręcza”.
PaliczkiW paliczków tworzą szkielet palców. Każdy palec ma trzy paliczki, z wyjątkiem kciuka, który ma tylko dwa. Są to od bliższych do dalszych „paliczków”, „paliczków” i „paliczków”.
Kończyna dolna składa się z czterech segmentów: biodra , uda , nogi i stopy .
Biodra: kość biodrowaKości biodrowej jest płaski kości, między krzyżowej i kości udowej . W kości biodrowej opisano dwie twarze, jedną zewnętrzną, jedną wewnętrzną i cztery krawędzie: jedną górną, jedną dolną, jedną przednią, jedną tylną. Zewnętrzna twarz przedstawia od góry do dołu: zewnętrzny dół biodrowy, panewkę, w którą wchodzi głowa kości udowej i otwór zasłonowy. Ten ostatni jest otoczony szkieletem kostnym, który przedstawia dwa obrzęki, jeden przedni, łonowy, a drugi tylny, bardziej obszerny, kulsz . Wewnętrzna powierzchnia kości biodrowej jest poprzecinana tępym grzbietem, ukośnym ku dołowi i do przodu, bezimiennej linii, która wchodzi w konstytucję górnej cieśniny miednicy małej. Górna granica lub grzebień biodrowy opisuje bardzo wydłużoną literę „S”. Krawędź przednia i krawędź tylna są bardzo złamane.
Udo: kość udowaUdowa jest kości długich (najdłuższy w ciele człowieka), usytuowany pomiędzy kości biodrowej i piszczeli . Posiada korpus i dwa końce. Ciało lekko wysklepione do przodu. Górny koniec przedstawia głowę stawową, stanowiącą około 2/3 kuli, skierowaną do góry, do wewnątrz i nieco do tyłu. Szyja łączy głowę z krętarzami i tworzy z trzonem kąt nachylenia (110 do 140 °). Krętarz większy znajduje się w tylnej części szyjki macicy. Kończyna dolna, obszerna, przedstawia dwie części stawowe, kłykcie. Są one połączone z przodu inną powierzchnią stawową, bloczkiem, a od tyłu oddzielone tak zwanym wcięciem międzykłykciowym.
NogaNoga zawiera piszczelową i strzałkową (lub „kości strzałkowej”).
PiszczelPiszczelowej jest kości długich, znajduje się przyśrodkowo strzałkowej ( strzałki ), pomiędzy kości udowej i kości skokowej (lub skokowej ). Jego ciało ma przednią, wyprofilowaną krawędź „S”, która zaczyna się na szczycie przedniej guzowatości kości piszczelowej. Jego środkowa część, bardzo zaznaczona, to grzebień kości piszczelowej. Górny koniec, obszerny, ma kształt czworokątnej piramidy. Podstawa piszczelowa lub plateau przedstawia dwie lekko wydrążone powierzchnie stawowe, jamy panewkowe, oddzielone przestrzenią międzyglenoidową. Z tej przestrzeni wznosi się rozgałęziony kręgosłup kości piszczelowej. Dolny koniec kości piszczelowej ma również kształt czworokątnej piramidy, której wewnętrzna powierzchnia rozciąga się w dół, tworząc kostkę wewnętrzną.
strzałkowa ( strzałkowa )Strzałkowa (w nowej nomenklatury, dawniej „fibula”) jest długi kości, znajduje się z tyłu i na zewnątrz kości piszczelowej. Niżej niż piszczel z boku kolana, zwisa poniżej.
Rzepka kolanowaRzepki (poprzednio „rzepki”) jest trzeszczki kości znajduje się w czworogłowego ścięgna . Ma kształt trójkąta.
StopaFoot zawiera Tarsu , śródstopia i paliczki palców. Tars łączy 7 krótkich kości, ułożonych w dwóch rzędach. Tylny rząd składa się z dwóch nałożonych na siebie kości, kości skokowej („ kość skokowa”) i kości piętowej ( kość piętowa ). Przednią część tworzy prostopadłościan , wewnątrz kość trzeszczkowa i trzy klinowe . Astragalus jest nieregularnie sześcienny. Przedstawia na swojej górnej powierzchni bloczek skokowy wypukły w kierunku przednio-tylnym i wklęsły poprzecznie. Szerszy z tyłu niż z przodu, łączy się ze spodem dolnego końca kości piszczelowej. Piętna jest największą kością w stępie.
Kość śródstopia składa się z pięciu małych kości długich ponumerowanych od wewnątrz, podobnie jak kości śródręcza. Palce mają po trzy paliczki, z wyjątkiem jednego dużego (zwanego również „ paluchem ”), który ma tylko dwa.
Na 7 -go tygodnia, 110 kawałki kości, które tworzą szkielet są na miejscu, ale są miękkie. Skostnienia nabiera kształtu w następnym tygodniu z kręgów i zostanie zakończona w ciągu 3 rd i 4 -go miesiąca.
Wiele rodzajów deformacji może wpływać na szkielet płodu. W przeszłości odkryto je dopiero przy urodzeniu lub u dorastających dzieci. Skaner umożliwia teraz, aby potwierdzić podejrzenia wad stwierdzonych w ultradźwięków lub oczekiwanych ze względu na genetyczne ale przez wystawienie na światło płodu napromieniowania .
Stawy tworzą połączenie między kośćmi. Mogą składać się z tkanki włóknistej, chrząstki lub torebki stawowej. Mogą lub nie pozwalają na ruch.
Kość to żywa tkanka podlegająca różnym patologiom, takim jak:
Witaminy D jest rozpuszczalne w tłuszczach witaminy produkowane przez skórę przy ekspozycji na światło słoneczne . Bierze udział w wiązaniu wapnia na kościach. Brak witaminy D może powodować pewne choroby kości, takie jak osteoporoza, osteomalacja lub krzywica . Przyjmowanie wystarczającej ilości witaminy D pomaga w utrzymaniu zdrowych kości.
Połączenie | Obszar, w którym stykają się sąsiednie kości |
---|---|
Guzowatość | Wybrzuszenie w niektórych kościach, dające przyczepność do mięśni lub więzadeł |
krętarz | Proces zlokalizowany w górnej części kości udowej |
Szew | Jest to struktura stawowa pozwalająca tylko na bardzo ograniczone ruchy, artykulacja charakteryzuje się brakiem chrząstki |
Malleolus | Kostka wewnętrzna nazywana również przyśrodkową lub piszczelową, która odpowiada dolnemu końcowi kości piszczelowej .
Kostka zewnętrzna nazywana również boczną, strzałkową lub strzałkową, która odpowiada dolnemu końcowi kości strzałkowej . |
Condyle | Stawowa głowa kości, wydatna i zaokrąglona |
Nadkłykcia | Proces dolnego końca kości ramiennej |
Otwór | Przewód umożliwiający naczyniom i nerwom przejście przez kości |
Dół | Jama dająca przyczepienie do mięśni |
Mięso | Otwór kablowy |
Zatoka | Wnęki powietrzne w kościach czaszki w pobliżu jam nosowych i połączone z nimi |
Wał | Długa, stosunkowo prosta część kości, obszar pierwotnego kostnienia |
Epifiza | Oba końce kości długiej |
Kołnierz | Wąski segment niektórych kości, np. : szyja kości ramiennej, kości udowej |