W greckiej i rzymskiej mitologii , nimfy są podległe bóstwa, członkowie dużej grupy kobiet związanych z duchami natury . Ich nazwa pochodzi od starożytnego greckiego νύμφη / númphē , co ogólnie oznacza „młodą dziewczynę” i, w zależności od kontekstu, „młodą dziewczynę w wieku małżeńskim” , „narzeczoną” lub „dziewicę” . W rzeczywistości nimfy uosabiają twórcze i produktywne działania natury. Czasami są powiązane z określonym miejscem lub elementem i mogą być przedmiotem lokalnego kultu. Czasami towarzyszą innym bóstwom, z których tworzą procesję.
Określenie „nimfa” jest czasami używane, w szerszym sensie, do wyznaczenia bóstw natury w innych mitologii (np: the undines i nixów z germańskiej mitologii , że ILiŚ z mitologii słowiańskiej , nimfy rzeki Luo w chińskiej mitologii , etc. .).
Od ich imienia zrodziło się określenie „ nimfomania ” , gdyż słynęli z wielu przygód. W rzeczywistości mity często kojarzą je z satyrami , stąd seksualna skłonność do fantazjowanej hiperseksualności .
Nimfy to żeńskie bóstwa natury, charakteryzujące się młodością i pięknem. Zamieszkują większość miejsc: lasy i lasy, żyzne doliny i gaje, źródła i rzeki, góry i jaskinie itp. Często kojarzone są z wyższymi bóstwami, takimi jak łowczyni Artemida , boski Apollo , władca mórz Posejdon , bogini rolnictwa Demeter , bóg winorośli Dionizos czy nawet bardziej rustykalni bogowie, jak Pan czy Hermes .
Są dobroczynne i zapładniają przyrodę. Chronią narzeczonych, którzy przybywają, aby zanurzyć się w ich źródle, w ten sam sposób inspirują ludzi, mogą wyleczyć ich z ich dolegliwości. Zakochane w bogach, ale na ogół zwykłych śmiertelników żyjących od tysięcy lat, beztroskie nimfy śpiewają w miejscach, które zajmują. Z ich związku ze śmiertelnikami narodzili się bohaterowie , półbogowie .
Istnieją różne rodzaje nimf, w zależności od środowiska, w którym żyją. W szczególności wyróżniamy:
Greckie nimfy zostały później zasymilowane z różnymi rzymskimi bóstwami fontann, źródeł i rzek.