Epipaleolithic jest ostateczna faza paleolitu , udaje się z górnego paleolitu około 14.000 lat temu, a poprzedzający mezolit która zaczyna 11,700 lat temu, pod koniec epoki lodowcowej . Definicja epipaleolitu jest złożona i obejmuje elementy klimatyczne, środowiskowe, społeczne i techniczne.
Epipaleolit rozpoczyna się około 14 000 lat temu, podczas fazy względnego osłabienia klimatu, ale trwa między 13 000 a 11 700 lat przed teraźniejszością, wraz z ostatnim powrotem epok lodowcowych, podczas młodszego dryasu .
Sposób życia grup ludzkich epipaleolitu jest kontynuacją tych z paleolitu, a ich gospodarka jest nadal ekonomią grup łowców-zbieraczy . Jednak zmiany środowiskowe prowadzą do pewnej liczby adaptacji technicznych (uogólnienie łuku , bardziej przystosowanego do polowania w odradzających się lasach, a więc produkcja wzmocnień krzemiennych o zmniejszonych wymiarach, ale zawsze kosztem ostrzy) lub behawioralnych (rozwój osobisty polowanie, na czatach).
W tym czasie odkryto zastosowanie wapna jako kleju do produkcji małych narzędzi.
Kultura magdalenska , stabilna i rozpowszechniona w dużej części Europy Zachodniej , łatwo rozpoznawalna dzięki jej przemysłowi oraz spektakularnej sztuce jaskiniowej i meblom, odnosi sukcesy w bardziej zlokalizowanych i szybciej zmieniających się kulturach materialnych. Wyrażenia artystyczne są znacznie bardziej dyskretne (kamyczki prążkowane lub malowane) i rzadko są figuratywne.
W Europie głównymi kulturami epipaleolitycznymi są Azilian (ex- Tourassien ), Ahrensbourgien , Valorguien , the Swidérien , grupy Long Blade Technology (w tym Belloisien), Laborien , kultura Bromme , kultura Tjongérien i Komsa .
Od 11.700 lat przed teraźniejszością , że mezolityczne kultur ( Kultura Sowterska , Kultura tardenuaska , Montadien , Castelnovien , Maglemosien , Kongemosien The kultury Fosna-Hensbacka The culture Kunda ) uda lokalnych grup epipaleolithic.