Valorguien Jest to kulturowe facji z Epipaleolithic . Dawniej nazywany prowansalskim romańskim , jest homologiczny do azylijskiego (blaszki o zakrzywionym grzbiecie ), ale różni się od niego w szczególności brakiem harpuna . Został zdefiniowany przez Maxa Escalona de Fontona z przemysłu schronień Valorgues, zlokalizowanego w mieście Saint-Quentin-la-Poterie .
Obejmuje wybrzeże wschodniej Langwedocji (strona o tej samej nazwie) i zachodniej Prowansji (w Bouches-du-Rhône , tereny Saint-Marcel w Marsylii , schronisko Cornille i schronisko Capeau w mieście Istres , Schronisko Arnoux w mieście Saint-Chamas i Marcouline w mieście Cassis ), a także Bas Rhône (miejsce Granges des Merveilles II w mieście Rochefort-du-Gard w Gard ).
Valorguien datuje się na XIII y i XII p tysiące BC. AD i znajduje się w fazie klimatycznej Bölling - Alleröd .
Następnie ustępuje kulturowym fakcjom Montadian .