pancerny

Dla bawarskiego entomologa patrz Georg Wolfgang Franz Panzer .

Panzer to słowo pochodzenia niemieckiego oznaczające „opancerzony” lub „pocisk”. Jeśli termin ten można dziś zastosować do wszystkich niemieckich pojazdów opancerzonych, od jego początków do dnia dzisiejszego, użycie oznacza, że ​​zasadniczo oznacza on opancerzone pojazdy gąsienicowe armii niemieckiej z drugiej wojny światowej ( Panzerkampfwagen „opancerzony wóz bojowy”, często w skrócie PzKpfw ), który miał szczególne zastosowanie konstrukcyjne i taktyczne. Ten ogólny termin jest rzadziej używany w odniesieniu do powojennych niemieckich czołgów głównych (Leopard 1 i 2), podobnie jak inne zachodnie systemy uzbrojenia. Historiografia francuska używa liczby mnogiej „pancerne”. Niektóre francuskie dzieła używają tego słowa jako skrótu dla dużych jednostek pancernych, „  2 e Panzer”, co oznacza „  2 e  dywizja pancerna” lub „  2. Panzerdivision  ”.

I wojna światowa i pierwsze niemieckie czołgi

Pierwszy niemiecki pojazd opancerzony pojawił się późno, w 1918 roku . To Sturmpanzerwagen A7V , który był produkowany w bardzo małych ilościach (około dwudziestu egzemplarzy).

Myśl o dwudziestoleciu międzywojennym i nowej doktrynie użycia czołgów

Panzer jest głównym składnikiem Blitzkriegu . Wyobrażony w latach trzydziestych przez teoretyków, takich jak francuski generał Estienne , a następnie generał Gallois i poparty pismami pułkownika de Gaulle'a , został odrzucony przez ówczesną francuską siłę polityczną, ale skutecznie wykorzystany przez niemieckiego generała. Guderiana, który rozumiał jego ważność. Ta taktyka wojny błyskawicy opiera się na gwałtownym szoku w precyzyjnym punkcie na froncie ( Schwerpunkt ), a następnie wykorzystaniu szybkości ruchu i manewru. Tylko czołg może wykonywać te misje w swoim komponencie lądowym. Ponadto, aby uzyskać pełną skuteczność broni pancernej, czołgi nie są już rozproszone (jak w innych armiach) w małych jednostkach wsparcia piechoty, ale zgrupowane razem w potężne mobilne jednostki, na czele ofensywy: Panzerdivisionen (w skrócie Pz-Div. ).

Panzerdivision , oprócz dwóch pułków pancernych (tylko jeden z 1941 roku ), ma zamontowany mobilnej artylerii i wsparcia piechoty ( Panzergrenadiere ). Inne jednostki wyposażone są w pojazdy opancerzone: brygady dział szturmowych ( Sturmgeschutzbrigade ), a przede wszystkim dywizje Grenadierów Panzergrenadier ( Panzergrenadierdivisionen ), w których piechota na ciężarówkach i półgąsienicach otrzymuje wsparcie batalionu pancernego.

Tylko 10 liczby w maju 1940 The Panzerdivision , w połączeniu z Stuka samolotów szturmowych i zmotoryzowane oddziały, uzyskał decyzję 1939 - 1941 przed ponad stu dywizji alianckich, zwłaszcza podczas toczenia ruchu z Ardenów do Kanału Angielskiego,. podczas bitwy o Francję . W Rosji znów, w 1941 - 42 , Blitzkrieg przyniósł Wehrmacht do bram Moskwy , a następnie do Stalingradu . W tych latach nastąpił szczyt wykorzystania czołgów. Rosyjskie Stepy czy Pustynia Libijska to idealne miejsca do szybkiego manewrowania i walki pancernej. Ale pokazują też ograniczenia: wydłużenie linii komunikacyjnych, a co za tym idzie trudności logistyczne, niemożność śledzenia dostaw i żołnierzy za pojazdami pancernymi ...

Dla czołgistów narastają trudności: porażki pod El Alamein  ; w Stalingradzie , gdzie staje się oczywiste, że nie są one idealną bronią w walce miejskiej. Panzery, które nigdy nie miały przewagi liczebnej na całym froncie, muszą walczyć z coraz większą liczbą potężnych pancerzy wroga, a mobilność manewrów nie może już być ich podstawowym atutem. Ponadto czołg zwiększa swoje uzbrojenie i pancerz. Ciężkie czołgi, niezbyt mobilne, ale zdolne do walki z liczniejszym wrogiem, pojawiają się i są zgrupowane w autonomicznych jednostkach, batalionach czołgów ciężkich ( Schwerepanzerabteilungen ), dołączonych do Panzerkorps lub Panzerarmee  : jedenaście w Heer (armia lądowa) i sześć w Waffen-SS w 1944 roku.

W tej drugiej części wojny niemiecka broń pancerna odgrywa kartę jakości przeciwko ilości wroga. Ale z bitwy pod Kurskiem w połowie 1943 roku jest jasne, że czołg nie ma już przewagi ofensywnej i musi być używany defensywnie, w koordynacji z innymi rodzajami broni. Podobnie, coraz częstsza jest jego podatność na ataki z powietrza.

Ostatnie próby Blitzkriegu z masowym atakiem pancernym (kontratak Mortaina , Bitwa o Ardeny , kontrofensywa nad Balatonem ) były skazane na niepowodzenie. Wykorzystanie pojazdów opancerzonych odbywa się głównie na poziomie taktycznym, ale dywizje pancerne i grenadierów pancernych pozostają do końca wojny najpotężniejszymi jednostkami Armii (Heer) i Waffen. -SS .

Produkcja, która wynosiła 3800 czołgów w 1941 r. (23 Pz-Dyw. Pod koniec 41 r.), Osiągnęła swój szczyt w 1944 r. Z 19 000 różnych pojazdów opancerzonych (w tym 8300 czołgów). Niewystarczająca liczba w porównaniu z produkcją aliantów (w 1944 r. 51200 pojazdów opancerzonych dla ZSRR, Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii), ale pozwala na tworzenie nowych jednostek (30 Pz-Div./SS Pz-Div w 1944 r .; utworzenie Panzerbrigaden ), o wartości liczebnej i bojowej gorszej od dawnych Pz-Div., A także ze szkodą dla ich wzmocnienia.

Pojazd opancerzony był głównym narzędziem niemieckich zwycięstw, zanim stał się istotną, ale nie decydującą bronią obrony przed materialnym potencjałem aliantów. Ten sukces niemieckiej broni pancernej wynikał głównie z jej zastosowania na poziomie taktycznym i strategicznym, a także jakości załóg, a nie jakości technicznej maszyn: oprócz Pantery standardem czołgów były czołgi bojowe. niewiele (PzKpfw IV) lub nie (PzKpfw II i III) lepsze od swoich aliantów.

Lata 30. i II wojna światowa: złoty wiek czołgów

Zobacz listę najpopularniejszych czołgów na liście pojazdów opancerzonych . W kolejnych częściach przyjrzyjmy się różnym kategoriom czołgów z II wojny światowej, które można wyróżnić.

Panzer w ścisłym tego słowa znaczeniu: czołgi bojowe

Wraz z traktatem wersalskim zabraniającym Niemcom używania (i budowania) pojazdów opancerzonych, Reichswehr jako pierwszy użył atrapy czołgów wykonanych z płótna i drewna, podczas gdy inżynierowie kontynuowali tajne prace i procesy w sowieckiej Rosji . Również pojawienie się Hitlera i III e Rzeszy, to pierwszy Panzer szybko zrealizowane w 1934 roku.

Panzerkampfwagen I (opancerzony pojazd bojowy 1) typu ( "Ausf.A") (4 kółkach), a następnie B (z 5 koła) jest lekka zbiornika: Cienkie pancerza (13  mm, maks.), A jego dwie MG 34 karabinów maszynowych. zabrania ci mierzenia się z jakimkolwiek pojazdem opancerzonym. Jest stopniowo wycofywany z frontu do 1941 roku i zarezerwowany dla szkoły pancernej.

Nieco lepiej opancerzony PzKpfw II ausf A, B, C ( maks. Pancerz 15  mm ), a następnie D, E, F ( maks. 30  mm z przodu, 10 ton) był do 1941 r. Najbardziej reprezentowanym czołgiem w Panzerdivisionen . Jego automatyczne działo 20  mm, ale nie może zniszczyć innego czołgu. Wycofany z pułków pancernych w latach 1941-1942, znalazł drugą młodość w jednostkach rozpoznawczych, w szczególności w wersji L, znanej jako Luchs ( ryś ), której prędkość osiągnęła 60  km / h (początek 1944, 104 egzemplarze).

PzKpfw III (22 ton) to standardowy czołg nowego Wehrmachtu (od 1937 roku). Ausf A do B są uzbrojeni w armatę KwK 35/36 37 mm , będącą  standardowym kalibrem dział przeciwpancernych na początku wojny. Na początku 41 (ausf F, G, H, J ) uzbrojono go w krótką armatę 50  mm 42 kalibrów (50L42), czekając na 50  mm długości (50L60) w 1942 r. (Ausf J, L, M ). Osłona przed maks. 37  mm przejdzie do 57  mm . Nieadekwatny do nowych czołgów średnich wroga, był budowany do 1943 roku i wycofany z frontu. Wersja wsparcia ( ausf N ) została wyposażona w 1942 r. W działo 7,5 cm KwK 37 L / 24.

Lepiej opancerzony PzKpfw IV (50  mm na powierzchni czołowej), jest przeznaczony do wspierania PZ III. Jego krótkie działo 75  mm (7,5 cm KwK 37 L / 24) zasadniczo zapewnia wsparcie przeciwpożarowe.

Wraz z tymi czterema modelami inwazja na Czechosłowację pozwoliła armii niemieckiej na pozyskanie produkcji czeskich pojazdów opancerzonych: PzKpfw 35 (t), a zwłaszcza PzKpfw 38 (t) o charakterystyce zbliżonej do Pz III i która jest licznie rozmieszczona (1824 szt. . od 1937 do 1942) w dywizjach pancernych w latach 1939-1941.

Te sześć modeli zapewniło sukces Panzerdivisionen do 1941 roku. Wraz z inwazją na ZSRR czołgiści spotkały się z wielkim zaskoczeniem, mierząc się z T-34 , znacznie przewyższającym niemieckie pojazdy opancerzone przechylonym pancerzem, szybkością i szybkością. Lufa 76,2  mm . Jedynie długa lufa Pz III L mogła na początku 1942 r. Zniszczyć radziecki czołg. Następnie wyposażyć pancerną IV (oprócz pancerz wzrosła do 80  mm dla G i H) z nową KwK 40 przystosowanej od PaK 40 (broni ppanc) 75  mm długi . Pz IV F2 i G otrzymują w ten sposób 7,5 cm KwK 40 l / 43 , wówczas Ausf. G, H i J (J: mi 44) a 7,5 cm KwK 40 L / 48 . Z czołgu wsparcia PzKpfw IV staje się czołgiem bojowym. Chociaż niższy niż ostatni sojusznicy czołgów, jego łatwość produkcji i niezawodność w utrzymaniu Panzera, w którym połowa zespołu Pułku Pancernego ( 2 e  Battalion) do końca wojny, była niższa .

Jednak istniejących czołgów średnich nie da się udoskonalić, początkowo rozważa się po prostu skopiowanie T 34 przed rozpoczęciem produkcji nowego czołgu (początek 1943 r.). Pancerna V Panther (Ausf.A D, A, G , 45 ton, 6000 kopii) jest traktowany przy T 34, jak najlepiej zbiornika wojny. Mocny pancerz (80, a potem 100  mm w przedniej wieży), dobra prędkość, długie działo 7,5 cm KwK 42 L / 70 zdolne do niszczenia czołgów średnich wroga z dużej odległości, do końca wojny stanowiło połowę pułków pancernych ( 1 st  batalion) i jest lepszy w walce z T-34 wczesnych modeli i M4 Sherman (USA raport wskazuje, że średnio pięć Sherman są niszczone do Panther)

Przed Panterą inżynierowie przejęli projekt przedwojennego czołgu ciężkiego i wprowadzili do produkcji PzKpfw VI Tiger pod koniec 1942 roku (56 ton). Bardzo potężny, ma mocny pancerz (100  mm z przodu) i doskonałe działo 8,8 cm KwK 36 L / 56 ze słynnego działa przeciwlotniczego . Jego możliwości ofensywne i defensywne znacznie przewyższają możliwości innych pojazdów opancerzonych. Niemniej jednak jego wady to brak manewrowości i zbyt duże zużycie paliwa na ten czas (por. Utrata rafinerii Ploiești w Rumunii, która ogranicza dostawy). Jeszcze bardziej niż Panther, jego konstrukcja jest powolna (1354 sztuki), a konserwacja delikatna. Powstał do połowy 1944 roku, kiedy to zastąpił go następca.

PzKpfw VI B Königstiger ( Królewski Tiger ) lub Tiger II , jest imponująca maszyna (68 ton). Z bliższą sylwetką Pantery, ma cechy i wady Tygrysa, dodatkowo zaostrzone: działo 8,8cm KwK 43 L / 71, imponujący pancerz (180  mm na przedniej wieży), manewrowość i trudna konserwacja, ten czołg ma więcej cech mobilnego bunkra.

Pod koniec wojny niemieccy inżynierowie planowali budowę kilku czołgów, w szczególności Panther II uzbrojonego w 8,8 cm KwK 43 L / 71, E-50 ( Entwicklungsserie , a następnie masa pojazdu), E -75 i E-100 oraz PzKpfw VIII Maus ("mysz"), niesamowity 188-tonowy czołg, uzbrojony w 12,8 cm KwK 44 L / 55 i 7,5 cm KwK 40 L / 36,5, prawdziwy bunkier czołgu z maksymalnym pancerzem 240  mm i który został zbudowany w dwóch prototypach.

Działa szturmowe i niszczyciele czołgów

Pojawiające się w 1940 roku kazamaty bezwieżowe budowano coraz częściej w czasie wojny, aż w latach 1944-1945 stanowiły połowę produkcji pancernej. Dzielą się na dwie kategorie: działa szturmowe (Sturmgeschutz) i niszczyciele czołgów ( Jagdpanzer ). Ich zalety to szybsza produkcja, krępa sylwetka sprzyjająca zasadzce i obronie, redukcja wagi przez brak wieży, co pozwala na zwiększenie pancerza i / lub ciężaru działa. Niektórzy (w tym JgdPzr VI Elefant ) będą początkowo cierpieć na brak obrony krótkiego zasięgu, ale ich główną wadą jest przede wszystkim trudność w celowaniu (brak obrotowej wieży), która wymaga pełnego ruchu czołgu: powolność reaktywne celowanie / strzelanie, prezentacja słabiej opancerzonego boku.

Sturmgeschutz III (Stug) na PzKpfw III Podwozie pojawił się w 1940 roku, był uzbrojony stuk 7,5 cm 37 l / 24 wspornik pistoletu. Zdolność przeciwpancerną uzyskuje w 1942 r. Z działem 7,5 cm StuK 40 L / 48 na ausf F i G (1942, pancerz 80  mm z przodu. Zbudowano 8 000 jednostek. Z powodu braku dostępnych czołgów StuG III) zastąpi czasami PzKpfw IV w  batalionie 2 e niektóre pułki pancerne. Na podwoziu PzKpfw IV znajduje się podobna skrzynia Stug IV (1944) .StuH 42 , identyczny jak StuG III, ma lufę o długości 105  mm .

Podwozie PzKfw IV służy do stworzenia kolejnego opancerzonego pojazdu szturmowego (300 szt.): Sturmpanzer IV Brummbär ( grizzly ), o maksymalnym pancerzu 100  mm , jest wyposażony w krótką haubicę 150 (15,0 cm StuH43 L / 12) .

Wreszcie, imponujący Sturmtiger na podwoziu Tiger (1944, 18 egzemplarzy) wykorzystuje moździerz 380  mm (150  mm pancerza z przodu).

Nadal na podwoziu Pz IV (H) Jagdpanzer IV (1944, 25 ton) ma 7,5 cm PAK 40 L / 48 . Został opracowany przez Panzer IV / 70 z potężnym działem 7,5 cm PAK 42 L / 70 i osłoną 60  mm przed przejściem na 80  mm , co skutkuje znaczną utratą manewrowości z powodu zbyt dużego położenia środka ciężkości.

Bardzo udaną konwersją starej ramy był JgPz 38 (t) Hetzer , zbudowany w 2600 egzemplarzach (1944-1945), z tarczą o przekroju 60  mm z przodu i 7,5 cm PAK 40 L / 48 .

Najlepszym niszczycielem czołgów wojny był Jagdpanzer V Jagdpanther (od końca 1943 do 1945 roku), łączący cechy podwozia Panther z dobrym pochyłym pancerzem ( przód 100  mm ) i potężnym działem 8,8 cm KwK 43 L / 71 (392 egzemplarze). .

Mniej udany okazał się Jagdpanzer VI Elefant (lub Ferdinand ) na nieudanym podwoziu z prototypu Tygrysa (zaprojektowanego przez Ferdinanda Porsche ): zbyt ciężki, 90 jednostek użyło 8,8 cm PAK 43 L / 71 od połowy 1943 r. Podobnie dla gigantycznego Jagdtigera , na podwoziu Tiger II, który ledwo podtrzymuje bardzo mocny pancerz (250  mm z przodu kabiny) oraz potężne, ale imponujące działo 128  mm 12,8 cm PAK 44 L / 55 (85 kopii pod koniec 1944 r.) .

Koniec wojny położył kres innym projektom Jagdpanzera  : E-25 ( 7,5 cm PAK 42 L / 70 ), HetzerStarr ( 7,5 cm PAK 40 L / 48 ) oraz Jagdpanther II , podwozie Panther II z armatą 128  mm .

Działa samobieżne

Ze względu na łatwość konstrukcji i dostępność zdobytego podwozia zbudowano wiele dział samobieżnych. Witając artylerię lub działo przeciwpancerne w lekko opancerzonym i otwartym kokpicie (dach i tył), pozwalały artylerii i przeciwpancernym dywizji pancernych uzyskać niezaprzeczalną mobilność, ale ich użycie pozostawało niemożliwe w walce w zwarciu.

Artyleria samobieżna reprezentowana była głównie przez Wespe (676 ex. Połowa 1943 r.) Na podwoziu Panzer II ( działo 105  mm ) i Hummel na podwoziu Panzer IV (siedemset egzemplarzy pod koniec 1942–1944), z haubicą 150  mm dł. / 30.

Panzerjäger i na podwoziu PzKfw I 202 (ex). Otrzymane 1940 Czech ppanc pistolet PaK 36 (t) 47mm L / 43,3.

Marder I ponownie wykorzystane francuski schwytany Lorraine podwozie do przewozu PAK 40 (około 300 sztuk).

Marder II na podwoziu PzKfw II stosowane rosyjskiego 76,2 mm, broń  lub pak 40 (75cm l / 46).

Ostatecznie Marder III (ausf H i M. 43-44) użył tego ostatniego działa przeciwpancernego na podwoziu Pz 38 (t). Łącznie wyprodukowano 1390 egzemplarzy. Inny Marder III ( Panzerjäger 38 ) używał rosyjskiego przeciwpancernego kal. 76,2  mm (1942, 344 egzemplarze).

Nashorn lub Hornisse na podwoziu Pzkfw IV miał dużą zdolność niszczącej z jego Pak 43/2 od 88mm L / 71 (średni 1943).

Specjalne pojazdy opancerzone

Armia niemiecka opracowała stosunkowo niewiele specjalnego opancerzenia, głównie ze względu na pilność budowy konwencjonalnej zbroi. Również amfibie opancerzone ( Tauchpanzer i LWS ) nie były budowane seryjnie, podobnie jak przeciwminowe PzKfw IV. Próbom poddano kilka zbiorników kładących mosty. Liczniejsze były awaryjne pojazdy opancerzone ( Bergepanzer zbierający uszkodzone pojazdy opancerzone; nieuzbrojone), na większości istniejących podwozi oraz transportery z amunicją ( Munitionsschlepper Hummel: 157 ex. I Wespe: 159 ex.). Niektóre czołgi były przeznaczone do ścisłej obserwacji dla artylerii i często były wyposażone w atrapy broni, aby nie zdradzić ich użycia ( Panzerbeobachtung III  : 262 ex. In 43-44). Inne (czołgi dowodzenia lub Befehlspanzer ) były identyczne z oryginalnym modelem, ale wykorzystywały antenę pętlową lub parasol jako dodatkowy sprzęt radiowy.

Niektóre czołgi ( PzKfw II Flamingo - 155 szt .; PzKfw III M (Flam) - 100 szt .; Hetzer - 20 szt .) Zamiast głównej broni używały miotacza ognia.

Wreszcie armia niemiecka opracowała kilka modeli czołgów przeciwlotniczych (Flakpanzer) wyposażonych w automatyczne działa przeciwlotnicze do obrony jednostek pancernych. Flakpanzer 38 (t) Gepard (162 np. Po 43-44) umieszczony w tylnej kabinie 20  mm Mauserem jedno- rury flak 38 armaty . Flakpanzer IV , uzyskane w czterech wariantach, był prosty PzKfw IV podwozie, na którym zamontowane jest 37mm  flak 43 pistoletu lub  20mm poczwórne Flakvierling .

Uważane za "opancerzone", ale o niewielkich rozmiarach i zdalnie sterowane były trzy modele Ladungsträger (nośniki ładunków wybuchowych): Borgward B IV ausf A, B, C o ładunku 500  kg (56 jednostek zostało przekształconych w niszczyciele czołgów przewożących 6 RPzB 54 Panzerschreck ), Zündapp B1 Goliath i NSU Springer (330  kg materiał wybuchowy).

Półgąsienicowe pojazdy opancerzone

Zaprojektowane, aby umożliwić żołnierzom podążanie za pojazdami opancerzonymi, oferując im ochronę w postaci lekkiego pancerza, Schützenpanzerwagen (przednie koła, tylne gąsienice) są dostępne prawie wyłącznie w dwóch modelach: SdKfz 250 i powiększonej wersji SdKfz 251. Do ich modeli należą: transport role zróżnicowane w różnych transporterach broni, zwiększając potencjał ogniowy pułku Panzergrenadieren .

Sd.kfz.250 jest uzbrojony maszynowy z przodu kabiny (czasem drugi AA karabinów maszynowych). Pięć kół (w tym dwa zewnętrzne) podtrzymuje tylne gąsienice. Wyprodukowano dwa typy: „starą” konstrukcję: „  Alte  ” (ściany uniesione w trójkąt nad układem jezdnym) i „nową” (1943–1945): „  Neue  ” (dno przedziału pasażerskiego jest pełne., z dwoma otworami do przechowywania).

Sd.kfz.250 był dostępny w dwunastu modeli tym 250/7 nośnika moździerzu 250/8 z 7,5 cm KwK 37 L / 24, 250/9 z wieżyczką Sdkfz 222 (20  mm ) lub 250 / 10 wyposażonych w PaK 37  mm .

Alte został zbudowany w 4250 sztuk, Neue w 2,378 sztuk.

Sd.kfz.251 Hanomag zbudowany zgodnie z czterech rodzajów: Ausf.A, B, C i D. sześć kół gąsienicowe (włączając trzy zewnętrzne), maksymalna prędkość 50  kilometr / H , długość 5.8  m  ; karabin maszynowy z tarczą na przodzie (+ 1 karabin przeciwlotniczy). Ekranowanie od 14,5  mm do 8  mm . Wizualne zróżnicowanie różnych ausf:

A (1939) i B (1939-40): przedni pasek / zderzak; przód z dwoma odwróconymi nachyleniami; tył z dwoma odchyleniami do tyłu (drzwi idem); trzy pojemniki po bokach przedziału pasażerskiego z przodu; boczne drzwi na masce silnika. Ausf B mieści tarczę karabinu maszynowego.

C (1940-42): pochylony przód (bez zderzaków); trzy boksy po bokach środkowego przedziału pasażerskiego i „garb” po bokach komory silnika.

D (1942-45): trzy boksy po bokach obecnie zakrytego kokpitu (przód-środek-tył), tył pochylony w dół; prostokątne i płaskie tylne drzwi; większa widoczność boczna po bokach kabiny kierowcy.

Opracowano dwadzieścia trzy modele SdKfz 251, w tym transport żołnierzy 251/1 ; 251/2 nośnik zaprawy (66 skorupy 80  mm ); 251/9 Stummel , noszenie PAK 7,5 cm 42 l / 70  ; 251/10 z 37 mm Pak   ; 251/16 z śmiercionośne poprzecznych; 251/17 z Flak 30/38 20  mm  ; 251/20 Uhu przenoszenia dużego projektora podczerwieni; 251/21 o 15 lub 20 mm plot „tri” rury  broni ; 251/22 z pak 40 75  mm długości.

Ausf A, B, C zostały zbudowane w 4600 egzemplarzach; Ausf D w 10 600 egzemplarzach.

Samochody opancerzone

Wyposażone w koła, ale opancerzone (lekko) samochody pancerne ( Panzerspähwagen ) wyposażają jednostki rozpoznawcze. Ich koła zapewniają prędkość i mobilność, ale ograniczają ich działania do płaskiego i twardego terenu.

Po pierwszych samochodach wyposażonych w karabiny maszynowe ( Kfz 13 i 14 , SdKfz 221 ), SdKfz 222 (4,5 tony) uzbrojone w 20  mm i czterokołowe (4 rad) w dużej mierze wyposażone jednostki Aufklarung do 1943 roku.

To samo dotyczy sześciokołowego Pz.Spw 231 Magirus (dwa z tyłu), również opancerzonego przy 8  mm ( maksymalnie 70  km / h , 6 ton). Modele 232 i 263 są identyczne, z górną anteną pętlową.

Pz.Spw 231 8 rad (8 kół połączonych z dwoma z błotnikami) z przednim pancerzem zwiększonym do 15  mm , maksymalną prędkością 80  km / h i nadal karabinem maszynowym 20L55. Wersje 232 mają antenę pętlową i 233 działo 7,5 cm KwK 37 L / 24 bez wieży.

Modele te zostały zastąpione w 1944 roku wersjami SdKfz 234 z ośmioma kołami (pół-sześciokąt między dwoma przednimi kołami i między dwoma tylnymi kołami) i maksymalnym pancerzem 30  mm (12 ton). 234/1 ma 20L55. 234/2 Puma do 50L60 Długiego Eliminowania zbiornika pistoletu (101 kopii). 234/3 7,5 cm KwK 37 l / 24 bez głowicy (50 skorupy, 88 kopie) i 234/4 Pak 40 o 75  mm długości, bez głowicy (12 powłoki 89 kopii na końcu 1944).

Kamuflaże i oznaczenia

Taka definicja oznaczeń i kamuflaży czołgów z okresu II wojny światowej pozostaje teoretyczna: największa różnorodność przewodzi „dekoracji” niemieckich pojazdów opancerzonych, często ze względu na działania wojsk na froncie.

Panzery z lat 1939-1941 są jednolicie pomalowane na kolor „panzer grey”, matowy ciemnoszary. Od 1942 roku wszystkie pojazdy opancerzone były pokryte głębokim beżowo-jasnobrązowym odcieniem; jasny beż / piasek w Afryce (Afrikakorps). Niektórzy zachowują Panzergrau , wzmocniony beżowymi wzorami. Kolory dwukolorowe pojawiają się głównie w 1943 r., W tle jasnobrązowy z ciemnobrązowym w przedziale od dużego do 50%, poprzez faliste linie.

Złożony trójtonowy kamuflaż pojawił się dość mocno w 1944 roku: beżowo-ochra lub ciemnobrązowo-oliwkowy, czasem ograniczony do beżu + oliwkowej zieleni. Jego ostateczna wersja (kamuflaż „zasadzka”) nie pojawia się często w drugiej połowie 1944 roku i jest raczej zarezerwowana dla czołgów ciężkich (Tygrys II), czasem średnich (Pantera) i myśliwych typu Jagdpanzer . Wykorzystuje trójtonowy kamuflaż, do którego dodano jasne (w ciemności) i ciemne (na jasnym tle) kropki, aby uzyskać doskonały kamuflaż idealny do pozycji statycznych.

Pancerne były zdecydowanie (przed armią francuską z 1940 r. I czołgami brytyjskimi w Afryce) najlepiej zakamuflowanymi czołgami, a przynajmniej takimi, które miały najróżniejsze kolory i wzory.

W okresie zimowym i śnieżnym pancerne, podobnie jak inne pojazdy opancerzone, pokrywają się białymi lub białawymi odcieniami. Ponadto ich pancerz był dość ogólnie pokryty w okresie od połowy 1943 r. Do połowy 1944 r. Magnetyczną pastą przeciwminową ( Zimmerit ), która pokrywała powierzchnię czołgów smugami (same pomalowane).

Kokarda z krzyżem narodowym ( Balkenkreuz ) jest ogólna i biała (czasem jasnożółta) na „szarych” czołgach z początku wojny. Staje się czarny z brązowymi odcieniami, czasami po prostu zarysowanymi przez jego szare, białe lub czarne kontury (por. Oznaczenia Luftwaffe ) i ma tendencję do znikania coraz bardziej po 1943 r. (W szczególności na kamuflażu „zasadzka”), pozostawiając jedynie identyfikację. liczby.

Odznaki taktyczne, dywizji lub jednostek (stylizowane żółte lub białe „logo”), małe i umieszczone z przodu lub z boku korpusu, mają tendencję do znikania wraz z Zimmeritem .

Numeracja

Numery identyfikacyjne czołgu były prawie ogólne przez całą wojnę, nawet jeśli ich użycie zmniejszyło się w 1944 r. (Ponowne wykorzystanie czołgów, ponowne kamuflaże, pilność wysłania na front) lub zniknęło w kamuflażu „zasadzka”. Białe, czarne i / lub czerwone, mniej lub bardziej duże po bokach wieży (rzadkie w działach samobieżnych, samochodach i półgąsienicach), te liczby (i litery) specyficzne dla każdego czołgu w jednostkach są ściśle określone nazewnictwo oparte na trzech cyfrach:

Na przykład, numer zbiornika 314 jest 4 p  zbiornik z 1 ul  części 3 e  Company, jednej z dwóch batalionów pułku.

Pułki są ponumerowane od R 01 do R 04: Na pułk przypadają dwa bataliony ( Abteilung ) i cztery kompanie na batalion.

Każda firma („  Kompanie  ”) składa się z czterech sekcji („  Zug  ”) pięciu zbiorników:

Przykłady: 1 Re Company ( 1 ul  czołgów): 101 (+) 102 + 4 sekcje: Zbiorniki o numerach od 111 do 115; 121 do 125; 131 do 135; 141 do 145 2 ND Company ( 1 ul  czołgów): 201 (+ 202) + 4 sekcje: Zbiorniki o numerach od 211 do 215; 221 do 225; 231 do 235; 241 do 245 5 e Company ( 2 e  czołgów): 501 (+ 502) + 4 sekcje: Zbiorniki o numerach od 511 do 515; Od 521 do 525; Od 531 do 535; Od 541 do 545 itp.

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. To słowo jest leksykalizowane w języku francuskim ( patrz w szczególności Le Petit Larousse , red.Lipiec 2001, s.  740 ): musi być zatem napisane alfabetem łacińskim, a nie kursywą , zgodnie z ogólnymi zaleceniami typograficznymi, w tym właściwymi dla tej encyklopedii .
  2. Samo to określenie pochodzi od starego francuskiego pancier , wywodzącego się od pance "panse" w znaczeniu "ludzkiego lub zwierzęcego brzucha". Pancier był „pancerza ochronnego Brzuch górną część ciała.” Termin został zapożyczony z języka niemieckiego w powieściach rycerskich, takich jak cykl arturiański, wraz z innymi francuskimi słowami.

Bibliografia

  1. Philippe Masson, Druga wojna światowa, wyd. Tallandier, 2003, s. 397
  2. Organizacja jednostek pancernych .

Załączniki

Powiązane artykuły