Zagregowany współczynnik transferu
W dziedzinie modelowania przenoszenia zanieczyszczeń w ekosystemie, takich jak gleba lub woda, do roślin i roślinożerców, a następnie do mięsożerców itp., Zagregowany transfer factor ( zagregowany transfer factor w języku angielskim) oznacza „transfer factor” opisujący zakładaną średnią skażenie różnych produktów ( na przykład produktów leśnych ) w kontekście znanego lub modelowanego zanieczyszczenia.
Może to być kwestia skażenia radioaktywnego, gdy zanieczyszczenie jest również pierwiastkiem radioaktywnym .
Symbole i jednostki obliczeniowe
Wyrażenie jest podsumowane symbolem Tag lub T (AG).
Ten „zagregowany współczynnik przenoszenia” jest obliczany i przedstawiany wm 2 kg –1 .
Zasada
W przypadku radioaktywności, po wypadku jądrowym , jednym z głównych zagrożeń są cząstki radioaktywne ( pierwiastki promieniotwórcze ), które osadzone na roślinach, owocach lub grzybach (lub po ich zaadsorbowaniu) są bezpośrednio lub pośrednio wchłaniane przez człowieka lub zwierzęta (przez połknięcie lub wdychanie lub rzadziej przez przejście przezskórne).
Po kilku miesiącach, jeśli cząsteczki te nie zostały ponownie rozproszone do atmosfery przez wiatr lub ogień, dotarły do ziemi. To właśnie „wewnętrzne” skażenie roślin lub grzybów, a następnie zwierząt, które je konsumują (dzięki zdolności do biokoncentracji lub bioakumulacji niektórych pierwiastków promieniotwórczych) staje się niemal unikalnym źródłem transferu.
Ze względów praktycznych czynnik T (AG) upraszcza rzeczywistość, agregując kilka parametrów środowiskowych, których znaczenie zostało wykazane, między innymi:
- gleba: ponieważ jest „sekwestratorem” przez kompleksowanie w przypadku czystych glinek lub wręcz przeciwnie, pozostawia radionuklidy bardzo biodostępne, gdy jest humusowe i kwaśne, lub z niedoborem lub naturalnie ubogim w pewne minerały;
- rodzaj rośliny: w rzeczywistości niektóre rośliny ( na przykład paprocie lub inne metalofity ) w naturalny sposób absorbują duże ilości metali ciężkich lub, w stosownych przypadkach, radionuklidów;
- rozmieszczenie korzeni : w idealnym przypadku należy również wziąć pod uwagę ich mikoryzację oraz objętość gleby lub martwego drewna poszukiwanego przez grzyby symbionty ;
- charakter i pionowe rozmieszczenie osadów, również związane z czasem, który upłynął od opadu.
Przykłady użycia
Czynniki przenoszenia radionuklidów są szczególnie przydatne do badań obejmujących ekosystemy leśne lub bogate w drzewa, znacznie bogatsze i bardziej złożone niż pola uprawne, oraz tam, gdzie fauna i flora zajmuje znaczną ilość powietrza i gleby, z okapem. , Wielowarstwowa roślinność nad ziemi iz równie złożonymi zespołami bakterii , grzybów i korzeni w ziemi.
Wykazano, że grzyby są silnymi czynnikami przenoszenia z gleby do niektórych gatunków mykofagów, takich jak dziki i przypuszczalnie wiewiórki .
Niektóre jagody i określona dziczyzna są również ważnymi środkami przenoszącymi na ludzi.
- Na przykład radiocesium i radiosiventium badano na drzewach . Średnia wartość T (AG) wynosiła 10 (-3) m (2) kg (-1) (sucha masa), a liście drzew były zwykle 2 do 12 razy bardziej zanieczyszczone niż drewno pnia . Drzewa wchłaniały najwięcej radiocezu, gdy rosły na obszarach pół-hydromorficznych z grubymi warstwami próchnicy ;
- W porównaniu z żywnością uprawianą w rolnictwie, przenoszenie radionuklidów z gleby do jagód ( np. Borówek lub żurawiny ) jest wysokie i może być bardzo duże w przypadku grzybów. Z powodów wciąż słabo poznanych, transfer radioaktywnego cezu z gleby do grzybów różni się znacznie w zależności od przypadku, przy wartości T (AG) od 10 (-3) do 10 (1) m (2) kg (-1) (w suchej masie). Dla jagód typowe wartości T (AG) wahają się od 0,01 do 0,1 m (2) kg (-1) (sucha masa).
- „Dziczyzna” i renifery wchłaniają cez ze swoim pożywieniem w bardzo różnych ilościach, w zależności od tego, gdzie żerują. W krajach o umiarkowanym lasach Radioaktywność dziczyzny maleje szybciej niż strefa borealnym wyjątkiem dzika której radioaktywność nie zmniejsza się w dwudziestu latach następnych eksplozję reaktora n O 4 w Czarnobylu, ze względu na jego nietypowego zachowania odżywiania (zagnieżdżenie i mycophagus ). T (AG) 0,01 m (2) kg (-1) (masa w stanie świeżym) jest powszechne dla (137) Cs w mięśniach dorosłych łosi lub ptaków lądowych żyjących w europejskich lasach borealnych , a T (AG) 0,03 m (2) kg (-1) (waga w stanie świeżym) odzwierciedla skażenie zająca polarnego . Poziom radiocezjum w mięśniu renifera może się podwoić zimą w porównaniu z latem, przy średniej wartości T (AG) w okresie zimowym od 0,02 do 0,8 m (2) kg (-1) (masa w stanie świeżym), od 0,04 do 0,4 m ( 2) kg (-1) latem. Najwyższe wartości zostały zmierzone po wypadku i od tego czasu powoli spadają.
- U gatunków zakwalifikowanych jako „ptactwo wodne” ( kaczki , słonka itp.) Spadek był dość szybki dla (137) Cs, z wartością T (ag) wahającą się od 0,01 do 0,002 m (2) kg (-1) (mokre waga) w ciągu trzech lat po wypadku, prawdopodobnie z powodu szybszego rozcieńczenia (137) Cs w ekosystemie wodnym (sekwestracja w osadzie? wyciek do oceanu?).
Zobacz też
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
Bibliografia
- Carini F, transfer radionuklidów z gleby do owoców . FJ O Radioact. 2001; 52 (2-3): 237-79.
- Kiefer P, Pröhl G, Müller H, Lindner G, Drissner J, Zibold G., Czynniki wpływające na transfer radioaktywnego cezu z gleby do sarny w ekosystemach leśnych południowych Niemiec ; Sci Razem Ok. 29 listopada 1996; 192 (1): 49–61.
-
Publikacje LR Tox ( IRSN )
- Marie-Thérése Ménager, Jacqueline Garnier-Laplace, Max Goyffon, Środowiskowa i ludzka toksykologia jądrowa (praca zbiorowa, która zmobilizowała ponad stu naukowców, głównie z CEA i IRSN); Wydawca: Lavoisier - Tec & Doc
- B. Rafferty, M. Brennan, D. Dawson, D. Dowding, Mechanizmy migracji 137Cs w glebach lasów iglastych ; Journal of Environmental Radioactivity Tom 48, wydanie 2, kwiecień 2000, strony 131-143 doi: 10.1016 / S0265-931X (99) 00027-2 ( streszczenie )
Bibliografia
-
Philippe Calmon, Yves Thiry, Gregor Zibold, Aino Rantavaara, Sergei Fesenko, Wartości parametrów transferu w umiarkowanych ekosystemach leśnych: przegląd ; Biological Sciences, Microbiology Papers, Journal of Environmental Radioactivity (2009), t. 100, wydanie 9, Ed: Elsevier Ltd, strony: 757-766, PubMed: 19100665 ( streszczenie ).