Meleagris
Meleagris Biały indykKrólować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Subembr. | Kręgowce |
Klasa | Aves |
Zamówienie | Galliformes |
Rodzina | Phasianidae |
Gatunki niższej rangi
Meleagris to rodzaj z ptaków kurze z rodziny z kurowatych i podrodziny Meleagridinae, znany również jako guajolote. Samiec nazywany jest indykiem , samica indykiem, a młode indykiem . To podwórkowe ptakihodowane dla ich mięsa. Turcja jest ulubionym daniem podczas świąt takich jak Boże Narodzenie i Święto Dziękczynienia w Stanach Zjednoczonych.
Endemiczny do Ameryki Północnej , indyk był tylko udomowione i hodowane ptak w czasach prekolumbijskich , z Oasis America (północny zachód od dzisiejszego Meksyku i na południowy zachód od dzisiejszej Stany Zjednoczone) do środkowego Meksyku ; na Ocelowaną Turcję polowano również w południowej Mezoameryce , w tropikalnych lasach Półwyspu Jukatan .
W Meksyku, gdzie indyk był i nadal jest znany jako guajolote , z języka nahuatl huexōlōtl i można go przetłumaczyć jako „duży potworny ptak” (z symboliką męskości ze względu na mięsiste wyrostki (wierzby) i płodność ) , nadal posiada ważne miejsce w meksykańskiej gastronomii.
Turcja, w czasach przedhiszpańskich, oprócz tego, że była udomowiona, była spożywana. Tak było zwłaszcza w przypadku Panquetzalitzli obchodzonego podczas przesilenia zimowego . Święto to odbyło się na cześć zwycięstwa Huitzilopochtli nad boginią księżyca.
Europejczycy znają ją od pierwszych hiszpańskich osadników, którzy nazwali ją „ indyjską kurą ” i misjonarzy jezuickich, którzy sprowadzili ją z powrotem około 1500 roku do Europy, gdzie szybko się rozprzestrzeniła (w przeciwieństwie do neofobii w kierunku żywności roślinnej Nowego Świata , takiej jak kukurydza , pomidor , kakao czy ziemniak ). ponieważ ptak ten został przyrównany do drobiu przydomowego (kurczaka i perliczki). Terminy coq d'Inde i hen d'Inde są skrócone w Turcji, a użycie tego słowa zostało poświadczone w 1600 roku w traktacie Théâtre d'Agriculture et mesnage des champs autorstwa agronoma Oliviera de Serres , który mówi ćwierkanie indyków”, nazwa ta była w tym czasie zarówno męska, jak i żeńska, zwyczaj ten jest kontynuowany w wielu popularnych dialektach.
Indyk przybywa z Hiszpanii do Francji prawdopodobnie przez Nawarrę : kontrakt mówi nam, że Marguerite d'Angoulême wyhodowała go w 1534 roku w swoim zamku Alençon przez rolnika z Nawarry. Pierwsze indyki spożywane we Francji poświadcza się w 1549 r. podczas uczty wydanej w Paryżu na cześć Katarzyny Medycejskiej oraz w 1570 r. na ślubie króla Karola IX .
Kobiecy rzeczownik indyka ( wymawiane [dɛ: d] ) pochodzi z Indii kogut , indie kura i kurczak z Indii (odpowiednio „indyk”, „indyki” i „indyk”) oznaczający – jako średniowieczną łacińską gallinę Indii – perlicę , pierwotnie z Abisynii , następnie stosowany indykom - sprowadzonym z Meksyku, kraju hiszpańskich Indii Zachodnich - następnie ich samicom.
Przywieziony z powrotem do Europy przez hiszpańskich konkwistadorów w 1521 r., podczas podboju Meksyku, który uważano za Indie, ptak ten przyjął nazwę „kura z Indii”, której użycie zostało zredukowane przez aferezę do „indyka”. Co ciekawe, Anglicy nazywają Indyką Kurą (" Turkey Hen ") - potocznie skrócony Indyk - ponieważ w momencie jej odkrycia pomylono ją z perliczką ( Perliczka, a także Indyczką ), importowaną do Europy przez Turcję. Portugalski wezwanie Peru ( „ Peru ” w języku portugalskim).
Zgodnie z klasyfikacją referencyjną (wersja 2.2, 2009) Międzynarodowego Kongresu Ornitologicznego (porządek filogeniczny ):
Nazwa naukowa od rodzaju dotyczy koguta (rodzaj Gallus ) z powodu jego podobieństwa do tego Gallinaceous oraz do rodzaju (paw Pavo ), ponieważ mężczyźni z tych dwóch gatunków wspornika, oraz uwagi cartwheels.
Indyki domowe pochodzą prawie wyłącznie z dzikich indyków , przy czym indyki ocelowane są bardzo rzadkie w hodowli.
Francja byłaby drugi co do wielkości producent na świecie, z 625.000 t/rok (deklaracja Francji do FAO w 2004 r. dla 2 mln ton drobiu wszystkich gatunków łącznie w 2004 r. we Francji). Tonaż wyprodukowany w 2005 roku wyniósł 550 600 ton ekwiwalentu tuszy (tec) według Urzędu Hodowli Zwierząt . Ponad jedna trzecia francuskiej produkcji przeznaczona jest na eksport (220 000 tec w 2005 r. według Office de l'Elevage). Większość tego eksportu trafia do krajów europejskich, w tym przede wszystkim do Niemiec. Największy światowy producent, Stany Zjednoczone , wyprodukował w 2009 roku 2 657 000 ton ekwiwalentu tuszy . Na świecie ubija się około 700 milionów indyków.
Od 2000 roku produkcja francuskiego indyka, w obliczu spadku konsumpcji krajowej (najpierw gęsi, a następnie kapłona) i eksportu na rynek europejski, spadła.
W 2014 roku Francja była eksporterem netto indyka, zgodnie z francuskimi zwyczajami. Cena eksportowa za tonę wynosiła około 2500 euro.
Ten ptak jest szczególnie wrażliwy na kilka chorób odzwierzęcych , w tym:
Dodatkowy czynnik ryzyka: wszystkie fermy indyków na świecie zostały wyprodukowane z niewielkiej liczby hodowców importowanych, a następnie selekcjonowanych przez trzy stulecia, co spowodowało utratę różnorodności genetycznej , co sprawia, że udomowione szczepy są prawdopodobnie bardziej podatne na epidemie chorób.
Upierzenie indyka.
Turcja w pobliżu jeziora Bambois w Belgii.
Hodowla indyków.
Indyk.
Paradowanie indyków domowych przed samicą. 20-sekundowy film zrealizowany w gospodarstwie rolnym w Collonges-la-Rouge we Francji.
W Republikańskiej kalendarzu The Turcja była nazwa przypisana do 15 -tego dnia Brumaire'a .
Kilku malarzy uczyniło z Turcji główny temat obrazu, zwłaszcza Francisco Goya ( Oskubana Turcja , Neue Pinakothek, Monachium) i Claude Monet ( Les Dindons , 1977, Musée d'Orsay).