Mikołaj Kopernik Mikołaj Kopernik
Imię urodzenia | Mikołaja Kopernika |
---|---|
Narodziny |
19 lutego 1473 Cierń ( Prusy Królewskie ) |
Śmierć |
24 maja 1543 Frauenburg ( Prusy Królewskie ) |
Narodowość | polski (patrz Kontrowersje wokół narodowości ) |
Trening |
Uniwersytet Krakowski Uniwersytet Boloński Uniwersytet Padewski Uniwersytet Ferrara |
Znany z | Heliocentryzm |
Podpis
Mikołaj Kopernik ( Polski : Mikołaj Kopernik / mikɔwaj kɔpɜrnik / , niemiecki : Nikolaus Kopernikus , łaciński : Nicolaus Copernicus Torinensis / Thorunensis / Torunensis ) to polski astronom , także kanon , lekarz i matematyk , urodzony19 lutego 1473w Toruniu w Prusach Królewskich ( Królestwo Pol. ) i zmarł dnia24 maja 1543we Frauenburgu (także w Prusach Królewskich, Królestwie Polskim; dziś Frombork).
Słynie z rozwinięcia i obrony teorii heliocentryzmu , według której Ziemia krąży wokół Słońca , zakładanej w centrum Wszechświata , wbrew panującej wówczas opinii, że Ziemia jest centralna i nieruchoma. Konsekwencje tej teorii w głębokiej zmianie naukowego, filozoficznego i religijnego punktu widzenia , jaki narzuca, nazywane są rewolucją kopernikańską .
Mikołaj Kopernik urodził się 19 lutego 1473 roku w zamożnej rodzinie w hanzeatyckiego miasta w Toruniu (Thorn), na Pomorzu . Jego ojciec, również Mikołaj, zamożny kupiec miedzi, był mieszczaninem z Krakowa, który osiedlił się w Toruniu na krótko przed wcieleniem tego regionu do Królestwa Polskiego i był na tyle zintegrowany, że został tam radnym . Zajmował się sprawami politycznymi i wraz z innymi obywatelami Torunia sfinansował wojnę Kazimierza IV z Zakonem Krzyżackim , która zakończyła się w 1466 r. zwycięstwem króla polskiego. Jego matka, Barbara Watzenrode (lub Watzelrode), pochodzi ze starej toruńskiej rodziny, prawdopodobnie ze Śląska .
Młody Mikołaj spędził dzieciństwo w Toruniu, najpierw przy rue Sainte-Anne 17 (obecnie rue Copernic). Gdy miał siedem lat, rodzina przeniosła się na Rynek 36 w tej samej miejscowości. Bardzo wcześnie młody Kopernik zapoznał się ze sztuką , muzyką i literaturą . Uczęszczał do szkoły parafialnej kościoła Saint-Jean. Ma trzech starszych braci i siostry: Andrzej (ur. ok. 1465) został kanonikiem augustianów we Fromborku (Frauenburg); Barbara (ur. ok. 1469), benedyktynka, a następnie, w ostatnich latach, przeorysza klasztoru w Chełmnie (Kulm), zmarła po 1517 r.; Katarzyna (ur. ok. 1471) wyszła za mąż za Barthela Gertnera, biznesmena i radnego miejskiego toruńskiego, pozostawiając pięcioro dzieci, którymi Kopernik opiekował się do końca życia.
Po śmierci ojca (ok. 1483 r. ) opiekował się nim wuj ze strony matki, przyszły biskup warmiński Lukas Watzelrode (lub Lucas Watzenrode ). Ten czuwa nad swoim siostrzeńcem i pilnuje, aby uczęszczał do najlepszych szkół i uniwersytetów; w 1491 został studentem na Uniwersytecie Krakowskim (obecnie Uniwersytet Jagielloński w Krakowie ), gdzie studiował matematykę i astronomię ( kwadrywium ), ale także medycynę i prawo, biorąc prawdopodobnie udział w trivium , zwyczajowym kursie na Wydziale Filozoficznym (scentrowanym z dialektyki i filozofii). Opuszcza tę uczelnię po trzech, czterech latach, za wcześnie na ukończenie studiów. Następnie wrócił do swojego wuja, który starał się, aby został wybrany kanonikiem na kapitułę katedry we Frauenburgu . Bez czekania na potwierdzenie jego wyboru (w 1497 roku), udał się w 1496 roku we Włoszech , gdzie studiował na Uniwersytecie w Bolonii na kanonicznego prawa i prawa cywilnego, ale także w medycynie i filozofii. Tam nauczył się greki, która byłaby dla niego bardzo przydatna w zgłębianiu źródeł starożytnej nauki. W Bolonii przebywał u astronoma Domenico Marii Novary , który jako jeden z pierwszych kwestionował autorytet Ptolemeusza .
Według Retyka „był mniej uczniem niż pomocnikiem i świadkiem obserwacji bardzo uczonego Dominika Marii”. Jest to, jak Kopernik dokonał pierwszego obserwacji znanego nam o przesłanianie z gwiazdy Aldebaran przez Księżyc,9 marca 1497.
W 1500 r. wygłosił, według Retyka, konferencję astronomiczną w Rzymie i obserwował częściowe zaćmienie Księżyca. W następnym roku kanonik Kopernik udał się na kapitułę katedralną we Frauenburgu , gdzie otrzymał dodatkową dwuletnią nieobecność na studiach medycznych. W związku z tym kontynuował studia medyczne i prawnicze na Uniwersytecie w Padwie , słynącym z wykształcenia medycznego. Ale to właśnie w Ferrarze 31 maja 1503 r. uzyskał tytuł doktora prawa kanonicznego (doktorat medycyny wymagałby trzech lat studiów).
Pod koniec studiów, w 1503 r. , opuścił na stałe Włochy i powrócił do swojej diecezji.
Po powrocie do Polski Kopernik przebywał u wuja w pałacu biskupim w Heilsbergu (Lidzbark Warmiński). Wspomaga biskupa w administrowaniu diecezją (która miała autonomię polityczną w stosunku do króla polskiego), a także zostaje jego osobistym lekarzem. Reputacja doktora Kopernika wydaje się być świetna, gdyż po śmierci Łukasza Watzelrode leczył on dwóch swoich następców (biskupów Maurycego Ferbera i Johannesa Dantiscusa), ale także inne osobistości i zwykli ludzie.
Dobry humanista Kopernik stara się również przetłumaczyć język grecki : jego pierwsza książka wydrukowana w 1509 roku, jest tłumaczeniem łaciński greckich liter, których autorem jest bizantyjski z VII th wieku, Teofilakt Symokatta . Kopernik staje się w ten sposób pierwszym Polakiem, który publikuje w Polsce przekład greckiego autora.
Kopernik nie zastąpi swojego wuja, jak by sobie tego życzył, ale nie rezygnuje z obowiązków kanonika warmińskiego biskupstwa (instytucji politycznej i religijnej). Tym samym wielokrotnie piastował ważne stanowisko zarządcy majątku kapitulnego w Olsztynie ( Allenstein ). Najazd Krzyżaków na Warmię w 1520 r. doprowadził go nawet do objęcia stanowiska dowódcy wojskowego Olsztyna do końca działań wojennych. Jeszcze w Olsztynie skomponował Esej o bicie monety z okazji kryzysu monetarnego, który dotknął jego kraj, a gospodarka była działalnością, która interesowała go najbardziej poza astronomią.
Przez te lata i prawdopodobnie po powrocie z Włoch, Kopernik kontynuował swoje badania astronomiczne i dokonał kilku obserwacji gwiazd z wieży katedry we Frauenburgu , którą zorganizował w tym celu i gdzie mieszkał. . Szybko przekonał się o konieczności porzucenia Ptolemeuszowskiego modelu Wszechświata na rzecz systemu heliocentrycznego . Tak napisał w latach 1511-1513 De Hypothesibus Motuum Coelestium a se Contitutis Commentariolus (znany pod tytułem Commentariolus ), krótki traktat eksponujący system heliocentryczny, który potajemnie przekazuje w formie odręcznej swoim przyjaciele.
Jest to ten sam okres, że Kopernik, astronomiczne umiejętności są wyraźnie rozpoznane, jest poszukiwany w V -go Soboru Laterańskiego w sprawie reformy kalendarza.
Przez 36 lat, jak sam przyznał, Kopernik zachowywał swoje myśli, nie ujawniając ich. Zapewne chodzi tu bardziej o rygor naukowy niż o świadomość niebezpieczeństw takiej publikacji. Bo Kopernik, angażując się w obserwacje i obliczenia, które muszą potwierdzić jego System, napotyka na trudności nie do pokonania. Jak wszyscy jego poprzednicy, ma początkową słabość w odniesieniu do ruchu kołowego i jednostajnego, jednak ruchy planetarne są w rzeczywistości nieco eliptyczne. To Kepler dokonał tego odkrycia prawie sto lat później (1609), dzięki systemowi Kopernika. W międzyczasie tym ostatnim nigdy nie udało się idealnie pogodzić rzeczywistości z błędnym wyobrażeniem o ruchu kołowym. Kolejna napotkana trudność, mgliste niebo nad Wisłą często uniemożliwia astronomowi prowadzenie obserwacji i dlatego musi on wykorzystać wątpliwe materiały zgromadzone od Ptolemeusza, dając im absolutną pewność. Kopernik spędził wiele lat psując prostotę swojego Systemu, wypełniając go epicyklami i ekscentrykami, aż do zniechęcenia.
Zwolennicy Kopernika, w tym Retyk , mniej przejmują się szczegółami i są olśnieni szlachetnymi liniami systemu kopernikańskiego. Entuzjazm naukowców nie pozwala już na zagubienie rzeczywistości.
Rękopis De Revolutionibus Orbium Coelestium (Z obrotów sfer niebieskich) został ukończony około 1530 roku . W 1533 r. heliocentryczna hipoteza Kopernika dotarła już do papieża Klemensa VII, a kilku prałatów namawiało Kopernika do jej opublikowania. Około 1540 egzemplarzy może już być w obiegu; przynajmniej Georg Joachim Rheticus opublikował tego dnia w Gdańsku analizę, która okazała się bardzo udana.
Ale dopiero w 1543 roku nieśmiertelne dzieło ukazało się wreszcie u drukarza luterańskiego w Norymberdze , w chwili śmierci jego autora. Podobno Kopernik miał okazję obsłużyć kopię w godzinach swojej agonii.
Chociaż był kanonikiem, za życia Kopernik nigdy nie martwił się swoimi teoriami przez władze kościelne i swoją książkę zadedykował papieżowi Pawłowi III. Ale w 1616 r. , wraz z cenzurą tezy Galileusza , De Revolutionibus Orbium Coelestium zostaje ostatecznie umieszczony na indeksie ksiąg zakazanych przez Kościół katolicki (będzie to trwało do 1835 r.), aż do korekty. Poprawki te, w liczbie dziesięciu, ogłoszono w 1620 r. Dotyczą one fragmentów potwierdzających realność modelu heliocentrycznego. Każdy właściciel dzieła musiał wymazać zakazane fragmenty lub przepisać je według dokładnych instrukcji. W rzeczywistości poprawki te zostały wykonane we Włoszech (około dwóch trzecich egzemplarzy, które do nas dotarły), ale nie w pozostałej części Europy.
Kopernik proponuje radykalne zerwanie z dotychczasową organizacją kosmosu: dopuszczone w jego czasach systemy świata miały jeden wspólny punkt, ich geocentryzm : Ziemia była nieruchoma w centrum wszechświata, wszystkie gwiazdy krążyły wokół niej . Wręcz przeciwnie, Kopernik umieszcza Słońce w centrum wszechświata, Ziemia staje się planetą obracającą się wokół tego stałego punktu; to jest heliocentryzm .
Aby uzasadnić to całkowite zakwestionowanie, Kopernik uwypukla wady istniejących systemów astronomicznych: przede wszystkim ich wielość, od Eudoksusa do Ptolemeusza, poprzez liczne korekty dokonane w jego teoriach przez astronomów, którzy go nauczyli. Następnie ich niezdolność do dokładnego opisania obserwowanych zjawisk. Brak porządku i harmonii w tych niezwykle skomplikowanych systemach. W odniesieniu do teorii Ptolemeusza dodaje ostrą krytykę sprytnego wynalazku tego ostatniego , equant , który narusza zasadę jednolitości ruchów okrężnych względem ich środka, co czyni go nierealistycznym w oczach Kopernika.
W odpowiedzi na te niedociągnięcia zaproponował system oparty na kilku rewolucyjnych aksjomatach (przedstawionych w Commentariolus ) i wsparty drobiazgową demonstracją matematyczną (przedstawioną w De Revolutionibus ).
Po umieścił Słońce w centrum Wszechświata, to dlatego nadaje Ziemię z dwóch głównych części: jego obrotu (obraca się Ziemia na siebie i sprawia, że jeden obrót wokół własnej osi w ciągu jednego dnia) początkowo wyjaśnia dobowy ruch. Na sferze niebieskiej za dnia kula gwiazd pozostaje nieruchoma; jego coroczna rewolucja wokół Słońca czyni Ziemię planetą, wszystkie planety krążą wokół Słońca. Ziemia jest niczym więcej niż centrum ruchów Księżyca.
Dla Kopernika „sam ruch Ziemi wystarcza zatem do wyjaśnienia znacznej liczby pozornych nieregularności na niebie”, w szczególności ruchu wstecznego planet, zjawiska, którego nie da się wyjaśnić za pomocą systemów geocentrycznych. Aby usprawiedliwić, że nie postrzegamy skutków rocznego obrotu Ziemi przez efekt paralaksy na gwiazdy, Kopernik w końcu postuluje, że sfera gwiazd znajduje się w znacznej odległości, znacznie większej niż gwiazdy. dopóki.
Dla jego autora wielką siłą tego heliocentrycznego systemu jest to, że wprowadza on ład i harmonię do kosmosu. W szczególności istnieje logiczna korelacja między odległościami planet od centrum układu a okresem ich rewolucji . Rzeczywiście, im większa orbita planety, tym dłużej zajmie wykonanie pełnego obrotu wokół Słońca (co nie miało miejsca w przypadku Merkurego i Wenus w układzie Ptolemeusza, te dwie planety mają ten sam okres obrotu co Słońce). ). Kopernik nie potrzebuje już monstrualnych epicykli planet, które wprowadził Ptolemeusz, aby wyjaśnić ich retrogradacje. Eliminuje również niesamowitą zbieżność, która dała np. Marsowi, Jowiszowi i Saturnowi ten sam okres jednego roku na tych epicyklach (jednakże nierównych rozmiarów). Jego teoria dalej wyjaśnia, dlaczego planety wewnętrzne , Wenus i Merkury , nigdy nie odbiegają zbytnio od Słońca i nigdy nie znajdują się w jego opozycji.
System Kopernika umożliwia nawet pomiar odległości każdej planety od Słońca, co było niemożliwe w układzie geocentrycznym. To właśnie pozwoli później Johannesowi Keplerowi obliczyć trajektorie tych gwiazd i ustalić prawa ruchu w Układzie Słonecznym, na których Izaak Newton będzie się opierał, aby rozwinąć swoją teorię grawitacji.
Mimo rewolucyjnej nowoczesności swojego systemu Kopernik zachowuje pewne archaiczne elementy systemów starego świata: stąd arystotelesowska idea (porzucona jednak przez Ptolemeusza, a nawet prawdopodobnie już przez Hipparcha) o sferach stałych, czy wręcz sferze stałych , zawierających gwiazdy i wyznaczanie granic skończonego wszechświata.
Złożoność systemu Ptolemeusza i jego pochodnych często przeciwstawia się prostocie systemu Kopernika. Rzeczywiście, pierwszy ma wiele okręgów (ekscentrycy i epicykle), podczas gdy klasyczne przedstawienie drugiego pokazuje tylko sześć okręgów planet i Księżyca (patrz ilustracja). I prawdą jest, jak mówi nam Kopernik, że jego model umożliwił usunięcie ogromnych, nieestetycznych kręgów (epicykli lub ekscentryków) mających usprawiedliwiać nierówności w ruchach gwiazd (retrogradacje). Jednak ten schemat układu heliocentrycznego jest mylący, ponieważ jest niezwykle uproszczony. Istotnie, Kopernik uważa, że jednostajny ruch kołowy jest podstawową zasadą astronomii. Jednak obserwacje przeczą jednolitości ruchów niebieskich. Aby pogodzić tę zasadę z rzeczywistością, Kopernik, który odrzucił ekwanty Ptolemeusza, zmuszony jest dodać do swojego systemu mnóstwo małych epicykli i ekscentryków, których efektem jest modulacja prędkości każdej planety na jej kursie.
W imię starożytnej zasady jednolitości ruchów okrężnych Kopernik uczynił więc swój system tak samo złożonym, jak system Ptolemeusza. Wielu komentatorów prac kanonika-astronomów utrzymuje jednak, że wprowadził on uproszczenie, ponieważ epicykle Kopernika, znacznie mniejsze niż koła deferencyjne, służą jedynie korekcie niewielkich wahań prędkości i położenia planet (które w rzeczywistości poruszają się zmienna prędkość na orbitach eliptycznych) w stosunku do jednorodnej trajektorii kołowej i na pierwszy rzut oka nie jest konieczne opisywanie najważniejszych pozornych nieregularności ich trajektorii (retrogradacje). Wręcz przeciwnie, epicykle Ptolemeusza, o znacznie większych rozmiarach (i porównywalne z epicyklami deferenów), są niezbędne do wyjaśnienia tych nieprawidłowości i dlatego nie można ich pominąć, nawet jako pierwsze przybliżenie.
Kopernik nie jest wynalazcą teorii heliocentrycznej. Według Archimedesa i Plutarcha , grecki astronom Arystarch z Samos była na korzyść heliocentryzmu, od III th century BC. Kopernik wspomina ponadto o swoim poprzedniku, a także o starożytnych źródłach, które zainspirowały go do postawienia hipotezy o ruchu Ziemi. Ponieważ, według własnego świadectwa, jako dobry humanista rozpoczął badania od lektury tekstów Starożytnych:
„Dlatego zadałem sobie trud, aby przeczytać książki wszystkich filozofów, których udało mi się zdobyć, aby dowiedzieć się, czy którykolwiek z nich kiedykolwiek myślał, że ruchy sfer świata są inne niż przyznane. szkoły. I po raz pierwszy odkryłem u Cycerona, że Nicetus myślał, że Ziemia się porusza. Później dowiedziałem się również u Plutarcha, że niektórzy inni również mieli taką opinię. "
- Nicolas Copernic, De Revolutionibus orbium coelestium
Następnie wymienia, w cytacie z [pseudo] Plutarcha, Filolaosa Pitagorasa (dla którego Ziemia obracała się, jak Słońce i wszystkie gwiazdy, wokół centralnego ognia), Heraklidesa du Pont i Ekphantusa Pitagorasa (który przyznał się do rotacji Ziemia na swojej osi). I kontynuuje: „Stamtąd też zacząłem myśleć o mobilności Ziemi” .
Należy zauważyć, że chociaż przyznaje, że ci starożytni astronomowie mieli ideę ruchu Ziemi, nie wskazuje, że Heraklides wyobrażał sobie, oprócz obracania się Ziemi na sobie, że Merkury i Wenus obracał się wokół Słońca, ani że Arystarch był początkiem systemu heliocentrycznego: z zadowoleniem pisze, że według niektórych Arystarch, podobnie jak Filolaos, przyznał mobilność Ziemi. Co więcej, ta pojedyncza wzmianka o Arystarchu zostanie przekreślona w rękopisie i nie pojawi się w drukowanej wersji De Revolutionibus .
W końcu odnosi się do Martianus Capella , a także do „niektórych innych łacinników”, którzy „uważali w rzeczywistości, że Wenus i Merkury krążą wokół Słońca, które jest w centrum, i z tego powodu nie mogą się od niego oddalić dalej niż pozwalają na to wypukłości ich kul ”. System Capella (który ten ostatni nazywa „systemem egipskim” i który jest również systemem Heraklidesa), w którym tylko Wenus i Merkury krążą wokół Słońca, ta ostatnia i inne planety krążące wokół Ziemi, mógł sprowadzić Kopernika na ścieżka heliocentryzmu.
Reprezentacja przez Valentina Nabotha w 1576 roku klasycznego modelu geocentrycznego (po lewej), modelu geoheliocentrycznego przekazanego przez Martianusa Capella (w środku) oraz modelu heliocentrycznego Kopernika. |
Oprócz wpływów greckich, jak twierdzi, Kopernik mógł być pod wpływem astronomów arabskich i perskich w średniowieczu. Nie wspomniał w swojej pracy, ale niektóre modele matematyczne stosowane do opisu ruchu gwiazdy są podobne do tych ustanowionych przez astronomów szkolnego Maraghą XIII TH i XIV th wieku. W ten sposób rozkłada ruch liniowy na ruchy okrężne tą samą metodą, co perski astronom Nasir al-Din al-Tusi .
Podobnie, wzór ruchu Księżyca jest niemal identyczna z Ibn al-Shatir , który również opracował XIV th century planetarne teorie podobne do opisanych przez Kopernika. Czy Kopernik miał jakąkolwiek wiedzę o tekstach szkoły Maragha? Nie wiemy, ale nie możemy nie uderzać tymi podobieństwami.
Co ciekawe, niektórzy astronomowie w świecie muzułmańskim podnieśli przeciwko Ptolemeuszowi możliwość ruchu Ziemi, idąc w ślad za cytowanymi przez nas Grekami i Łacinnikami. Zatem obrót Ziemi na sam był omawiany na X XX wieku, zwłaszcza przez Biruni (który ostatecznie zwolniony z tych samych powodów, które Arystotelesa i Ptolemeusza ). Później astronomowie z Maragha, w tym Ibn al-Shatir, kontynuowali i pogłębiali tę refleksję.
Również w Europie system Ptolemeusza i fizyka Arystotelesa były kwestionowane przez znanych Kopernikowi filozofów i astronomów, którzy potrafili wprowadzić go na drogę heliocentryzmu . Zatem, filozofowie Mikołaj z Kuzy ( XV th wieku), w Docte ignorancji polowania Ziemi od centrum świata i sprawia, że telefon komórkowy lub Jan Szkot Eriugena ( IX th century), który poszedł dalej, że Heraclides i Marcjanus Kapella , kręci się wokół Słońce nie tylko Merkury i Wenus, ale także Mars i Jowisz. W XIV -tego wieku, dyskusje odbywały się na Uniwersytecie w Paryżu, przy założeniu ruchu obrotowego Ziemi, jak donosi Pierre Duhem, powołując się w tym względzie Nicole Oresme , zrobił „prekursor Kopernika”. Astronom z XV -go wieku Peurbach i jego uczeń Regiomontanus Kopernik studiował, mogło być, według Ernst Zinner , wpływają na przemianę Kopernika heliocentryzmu. Pierwszy omawiał ruch Ziemi i zauważył korelację między ruchami planet i Słońca; drugi napisałby pod koniec swego życia: „Musimy nieco zmodyfikować ruch gwiazd ze względu na ruch Ziemi”.
Można stwierdzić, że refleksje na temat ruchu Ziemi i miejsca Słońca nie były nowe w czasach Kopernika i, wbrew pozorom, miały miejsce w dużej mierze w średniowieczu. w chrześcijańskiej Europie iw świecie muzułmańskim. Pisze o tym Thomas Samuel Kuhn :
„Ponieważ Kopernik rozpoczął się tam, gdzie zakończył Ptolemeusz, wiele osób stwierdziło, że nauka nie istniała w ciągu wieków między życiami tych dwóch mężczyzn. W rzeczywistości działalność naukowa, choć przerywana, była bardzo intensywna i odegrała istotną rolę w przygotowaniu gruntu, który pozwolił na rozpoczęcie i narzucenie się rewolucji kopernikańskiej. "
Nie powinno to jednak oznaczać, jak robi to Arthur Koestler, minimalizowania osobistego wkładu Kopernika w heliocentryczną rewolucję. Od tego czasu podjęta została opinia słynnego autora Somnambulistów , a ostatnie badania arabsko-perskich prekursorów polskiego astronoma dążą do jej umocnienia. Ale sam Koestler przyznaje, że Kopernik miał ogromną zasługę rozwinięcia idei heliocentryzmu, rozważanej przez innych przed nim, w kompletny system, podobny do systemu Ptolemeusza. Nikt przed nim nie zbudował takiego systemu, w całej jego złożoności, ani nie bronił heliocentryzmu z tak dużym zastosowaniem i przekonaniem. I nikt nie kwestionuje, że jest to De Revolutionibus , pomyślany jako nowy Almagest , który przez swoje znaczące znaczenie historyczne wyznacza początek tego, co słusznie nazwano rewolucją kopernikańską .
Przed Kopernikiem sposób widzenia kosmosu opierał się na tezie Arystotelesa, że Ziemia jest w centrum wszechświata i że wszystko kręci się wokół niej: „geocentryczny wszechświat”. Opis ruchów gwiazd oparto na tzw. systemie „ Ptolemeuszowym ” i teorii epicykli . Ta wizja wszechświata ( geocentryzm ) pozostała ustaloną doktryną do końca Renesansu i nie została całkowicie porzucona przez uczonych i przez Kościół aż do około 1750 roku.
W XVI -tego wieku, uważa, że Ziemia jest nieruchoma, a teoria geocentrycznego jest uniwersalna zasada. Trudno zaakceptować, że Ziemia jest mobilna. Badacze i naukowcy z XVI E wieku akceptować pewne elementy teorii, z drugiej strony podstawą heliocentryzmu zostanie odrzucony na.
Przyjęcie nowej teorii stanie się stawką walki o wpływy na granicach Uczelni, polityki i religii. Już w 1533 papież Klemens VII wiedział o pracach Kopernika bez krytykowania ich, aw 1536 kardynał arcybiskup Kapui Nikolaus von Schönberg zachęcał go do przekazywania swoich badań. Zachęcony tym przyjęciem Kopernik wysłał papieżowi Pawłowi III podpisaną kopię pierwszej wersji jego książki De revolutionibus coelestium . Za jego życia Kościół nigdy nie przeszkadzał Kopernikowi.
Jednak tylko kilkunastu ówczesnych duchownych udzieliło mu wsparcia. Ale ci badacze często pracują poza (dotowanymi) uniwersytetami, na dworach królewskich lub cesarskich, a nawet bardzo blisko Kościoła. Najbardziej znani to Giordano Bruno i niemiecki astronom Johannes Kepler (1571-1630). W 1582 roku , podczas wielkiej reformy kalendarzowej dokonanej przez papieża Grzegorza XIII, wykorzystano dzieła Kopernika dotyczące heliocentryzmu . Dopiero potem zacięta walka akademików wywoła kontrowersje, które doprowadzą do potępienia dzieła Kopernika, mimo wysiłków zmierzających do znalezienia kompromisu.
Prawie sto lat po opublikowaniu książki „ Rewolucje sfer niebieskich” wciąż istnieją niechęć i wahanie. Jeśli niektórzy filozofowie jezuiccy są głęboko przekonani, niektórzy są nawet uczniami Kopernika, inni raczej akceptują system Tycho Brahe . Duński astronom Tycho Brahe popiera teorię, która utrzymuje Ziemię nieruchomo, ale przewiduje, że wszystkie inne planety krążą wokół Słońca, podczas gdy Słońce krąży wokół Ziemi, co w ścisłych kategoriach matematycznych odpowiada systemowi Kopernika.
Galileusz broni dzieł Kopernika i prowadzi zaciekłą wojnę o wpływy z kolegami z włoskiego uniwersytetu, którzy przeciwstawiają mu dominikanów. Galileusz jest przyjacielem Papieża i nie można go bezpośrednio atakować. Jego przeciwnicy będą zatem dążyć do umieszczenia na Indeksie dzieła Kopernika, będącego jego punktem odniesienia. Papież odmawia ogłoszenia Kopernika heretykiem, ale nie może zapobiec potępieniu tego, co mogłoby przelać się na teologię. System kopernikański został ostatecznie potępiony w 1616 roku . Galileusz pozostaje zagorzałym obrońcą teorii kopernikańskiej, a jego postawa prowadzi do słynnego procesu z 1633 r., w którym zostaje skazany przez sąd kościelny.
Od 1664 roku , Kopernika autorzy są usuwane z indeksu, ale nie aż do końca XVII -tego wieku, że Reconcile większość uczonych z Europy , poprzez ustanowienie mechaniki nieba od Isaaca Newtona . Poza Anglią , Francją , Holandią i Danią reszta Europy zachowała swoje antykopernikańskie stanowisko przez kolejne stulecie. Pierwszy naukowy dowód na rotację Ziemi wokół Słońca przedstawił w 1728 roku James Bradley , wyjaśniając „ aberrację światła ”.
Od 1741 roku pod wpływem Rogera Boscovicha papież Benedykt XIV stopniowo porzucał system geocentryczny. W 1757 r. jezuita uzyskał skreślenie ksiąg Kopernika i Galileusza z Indeksu . Galileusz został zrehabilitowany w 1784 roku , ale dopiero w latach 1820 - 1830 , że Kościół ostatecznie i całkowicie zaakceptował pomysł, że kręci się Ziemia wokół Słońca .
Kopernik zwlekał z publikacją dzieła swojego życia o kilka lat. Jego przekonania i obawa przed reakcją Kościoła i Wittenbergi są tego głównymi przyczynami. Tekst ten zostanie opublikowany dopiero w dniu jego śmierci.
Nie zapomniał o dedykacji dla papieża Pawła III w swoim dziele napisanym po łacinie, w którym domagał się prawa do wolności wypowiedzi.
Kopernik umiał uwolnić naukowców i badaczy od ich uprzedzeń (system kosmologiczny Arystotelesa i Ptolemeusza przez długi czas pozostawał punktem odniesienia). Później skłonił także teologów do kwestionowania interpretacji świętych tekstów. Dopiero w XIX -tego wieku, że teologowie zająć trochę vis-a-vis Odległość zbyt dosłownej interpretacji świętych tekstów, które wymusiły nadal odnowienie studiów biblijnych ( egzegezy i hermeneutyka ).
Wpływ Kopernika był odczuwalny nawet na polu filozoficznym: Kartezjusz , który napisał Traktat o świecie i świetle , był zdumiony decyzją Inkwizycji, gdy dowiedział się o potępieniu Galileusza (prokopernika) w 1633 roku . Z tego powodu Kartezjusz zwrócił się w stronę filozofii i napisał słynny Dyskurs o metodzie oraz kilka innych prac filozoficznych, które stanowiły projekt badawczy dla nauki uniwersalnej.
Nie bez powodu mówimy o rewolucji kopernikańskiej , bo wpływ systemu kopernikańskiego był głęboko odczuwalny we wszystkich dziedzinach ludzkiej wiedzy.
Według Konrada Rudnickiego , narodowość Kopernika była kontrowersyjna od drugiej połowy XIX th wieku, kiedy wzrost nacjonalizmu, ponieważ jego ojciec był Niemcem matka Polski i urodził się na terytorium Polski, ale w hanzeatyckiego miasta o populacji głównie niemieckim . Jednak Luter powiedział, że w swoim czasie był uważany za Polaka, przynajmniej przez Niemców.
Dziś jest powszechnie uznawany za Polaka.
Dokładne miejsce pochówku Kopernika przez długi czas pozostawało nieznane, jednak w 2005 roku kości odnaleziono w katedrze we Fromborku (Polska), w pobliżu ołtarza, za który był odpowiedzialny.
20 listopada 2008Naukowcy z Sądowej Instytutu w Krakowie oraz Uniwersytetu w Uppsali potwierdzają, że czaszka i kości udowej Found należą do Kopernika, dzięki dwóm włosy znalezione w kopii z Johannes Stoeffler za Kalendarium Romanum Magnum, w tym Kopernik został używając go przez całe życie.
22 maja 2010, Dzień po 467 XX -lecie jego śmierci Kopernika, którego szczątki zostały zidentyfikowane, zostanie ponownie pochowany w katedrze we Fromborku , w północnej Polsce. Podczas ceremonii religijnych, trumna Kopernika ponownie pochowany pod posadzką katedry zbudowany w XIV th century, u stóp grobu nowego czarnego granitu hit reprezentacji modelu układu słonecznego. W swoim przemówieniu abp Józef Życiński ubolewa nad „nadmiarem gorliwości samozwańczych obrońców Kościoła”. Przypomina potępienie w 1616 roku przez papieża Pawła V dzieła astronoma, uważanego wówczas za sprzeczne z Pismem Świętym.
Artykuł Copernicus zawiera listę artykułów Wikipedii, których nazwisko jest powiązane z Mikołajem Kopernikiem.
Republika Federalna Niemiec, 5 srebrnych monet znaki wydane w 1973 roku z okazji 500 th rocznicę urodzin Mikołaja Kopernika.
Pomnik Kopernika, w pobliżu Stadionu Olimpijskiego w Montrealu .
Prace kompletne, publikowane w Berlinie od 1974 r.: Nicolaus Copernicus-Gesamtausgabe :
Tłumaczenia francuskie:
„Natura kocha prostotę, kocha jedność. W nim nigdy nie ma niczego niepotrzebnego ani zbędnego; wręcz przeciwnie, często chce, aby jedna rzecz wywołała kilka efektów. Otóż w zwykłych hipotezach [ptolemeuszowych] nie ma granic w wymyślaniu nowych kul: przeciwnie, u Kopernika duża liczba ruchów wynika z bardzo małej liczby kul. [...] I tak ten człowiek [...] uwolnił naturę od ciężkiego i niepotrzebnego ciężaru tylu ogromnych kul. "
„Teraz, jeśli uznamy, że ruchy Słońca i Księżyca można wywnioskować z [hipotezy] bezruchu Ziemi, ta nie zgadza się zbytnio z [te] z innych planet. Możemy zatem sądzić, że Filolaus przyznał ruchomość Ziemi z takich lub podobnych powodów – opinia, która według niektórych była również opinią Arystarcha z Samos – a nie z powodów rzekomych i kwestionowanych przez Arystotelesa. "
„Modele, do których dociera Kopernik, są we wszystkich punktach zbliżone do tych z al-Shatir, z wyjątkiem wartości kilku parametrów, które są nieco zmodyfikowane w porównaniu do damasceńskich. Dopiero w swoim ostatnim kroku, sprowadzając Słońce do centrum systemu, Polak odchodzi od muzułmańskich prac. "
„Już w X XX wieku Biruni przyjął [o hipotezie Ptolemeuszy w bezruchu Ziemi do centrum Wszechświata] to dość oczywiste, krytyczny stosunek. Ale to jest XIII th century, że ta fundamentalna zasada została omówiona w najbardziej otwarty sposób przez dwa perskich uczonych: al-Umar i Katibi Qutb al-Din al-Shirazi [astronomowie Maraghą] oraz judeo-syryjskie Bar Hebraeus (Abu- l-Faraja). Jednak autorzy ci ostatecznie odrzucili hipotezę obrotu Ziemi, opierając się w szczególności na twierdzeniu, że ruchy podksiężycowe nie mogą być kołowe. W XIV -tego wieku, Ibn al-Shatir Damaszek wydaje się mieć pozycję odważniejsze; zatem jego wysiłek jest zgodny z tymi, którzy przygotowują reformę kopernikańską (por. ES Kenedy i V. Roberts, w Isis , t. 48, 1957 i t. 50, 1959). "
„Jeśli chodzi o planety, które krążą wokół Słońca, przybierają różne kolory w zależności od jakości regionów, które przecinają; Mam na myśli Jowisza, Marsa, Wenus i Merkurego, które nieustannie krążą wokół Słońca, jak naucza Platon w Timaeus . "
„Zgodnie z tym, co powiedział Arystarch z Samos, świat byłby znacznie większy niż przed chwilą powiedzieliśmy; przypuszcza bowiem, że gwiazdy i słońce są nieruchome; że Ziemia krąży wokół Słońca jako jej środka; i że rozmiar kuli gwiazd stałych, której środek stanowi środek Słońca, jest taki, że obwód koła, który przypuszczalnie opisuje Ziemia, znajduje się w odległości gwiazd stałych, ponieważ środek kuli jest w powierzchnia . "
— Chętnie — rzekł Lucjusz z uśmiechem — pod warunkiem, że nie wniesiesz przeciwko nam aktu bezbożności, gdyż Kleantes Samianin chciał, by Grecy oskarżyli Arystarcha o to, że mu przeszkadzali. Westy i larów bogów, obrońców wszechświata, gdy sądził, rozumując z pozorów, że niebo jest nieruchome, że ziemia wykonuje skośny obrót wzdłuż zodiaku, a ponadto obraca się wokół własnej osi. "
„ROZDZIAŁ XIII . Ruchu Ziemi. Wszyscy inni filozofowie uważają, że Ziemia jest nieruchoma, ale pitagorejski Filolaus mówi, że porusza się ona wokół obszaru ognia, opisując ukośny krąg, jak słońce i księżyc. Heraklides Pontus i pitagorejski ekfantus sprawiają, że Ziemia porusza się nie dlatego, że przechodzi z jednego miejsca w drugie, ale jest jak nieruchome koło, które obraca się w swoim centrum, a ruch ten odbywa się z zachodu na wschód. "
„Ten model ruchu księżyca używany przez Kopernika jest identyczny z modelem używanym przez Ibn ash-Shatira, z wyjątkiem parametrów. Teoria Ibn ash-Shatira znajduje się w Roberts, „The solar and lunar teoria Ibn ash-Shatir: A pre-copernician model”, Isis , 48, s. 428-432 . "
Animacje przedstawiające modele matematyczne al-Tusiego i Ibn al-Shatira są widoczne na tej stronie .„Wśród uczonych, którzy interesowali się tą kwestią lub przywoływali ją w swoich pismach, możemy zacytować filozofów Ibn Sinę i Fachra ad-Din ar-Razi (zm. 1210), astronomów as-Sijzi, al-Biruniego i al-Biruni i in. -Hasan al-Murrakushi, nie wspominając o tych, którzy uczestniczyli w debacie, ale których nazwiska nie dotarły do nas. "
Odnosząc się do najsłynniejszego, Ahmed Djebbar dodaje ( s. 190 ): „Ale al-Biruni zmieni zdanie później, odrzucając ideę obrotu Ziemi po przyjęciu go jako hipotezy. "„Tak więc Ziemia, która nie może być centrum, nie może być całkowicie pozbawiona ruchu; konieczne jest nawet, aby miał ruch [...] Dlatego rozważ, wnikając jeszcze dalej, że na sposób gwiazd, które poruszają się wokół hipotetycznych biegunów na ósmej sferze, Ziemia, Księżyc i gwiazdy. jak gwiazdy, które poruszają się w pewnej odległości i na różne sposoby wokół bieguna; ten biegun jest, przypuszczalnie, w miejscu, gdzie, jak się sądzi, jest centrum [...] Dlatego Ziemia jest gwiazdą szlachetną. "
Nicolas de Cues dodaje argument podjęty przez Kopernika, aby uzasadnić, że nie czujemy ruchu Ziemi: „Już jest dla nas oczywiste, że ta Ziemia porusza się w prawdzie, chociaż na to nie wygląda, ponieważ nie uchwyćmy ruch tylko dzięki porównaniu ze stałym punktem. "
„Pomysł ruchu Ziemi i koncepcja Słońca jako prawdziwego mistrza układu planetarnego należały zarówno do starożytnej tradycji kosmologii, jak i […] dużo wtedy się o niej mówiło. Kopernika. A jednak kanonik Koppernigk był niewątpliwie pierwszym, który rozwinął te idee w kompletny system. To jest jego nieśmiertelna zaleta, pomimo niespójności i niedociągnięć systemu. Nie był oryginalnym myślicielem, ale krystalizatorem myśli; a krystalizatorzy często mają większą sławę i większy wpływ na historię niż wynalazcy nowych pomysłów. "