Balzac (Charente)

Balzac
Ratusz Balzaca.
Herb
Administracja
Kraj	Francja
Region	Nowa Akwitania
Departament	Charente
Miasto	Angouleme
Międzyspołeczność	GrandAngouleme
Mandat burmistrza	Jean-Claude Courari 2.020 -2.026
Kod pocztowy	16430
Kod wspólny	16026
Demografia
Miły	Balzatois
Ludność miejska	1348  mieszk. (2018 )
Gęstość	140  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe	45 ° 42 ′ 38 ″ na północ, 0 ° 08 ′ 14 ″ na wschód
Wysokość	Min. 30  m Maks. 102  m
Powierzchnia	9,64  km 2
Jednostka miejska	Gmina wiejska
Obszar atrakcji	Angoulême (gmina korony)
Wybory
Oddziałowy	Kanton Gond-Pontouvre
Ustawodawczy	Pierwszy okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Nouvelle-Aquitaine Balzac Geolokalizacja na mapie: Charente Balzac Geolokalizacja na mapie: Francja Balzac Geolokalizacja na mapie: Francja Balzac
Znajomości
Stronie internetowej	www.balzac.fr

Balzac to wspólny południowo-zachodnia Francja , znajduje się w dziale z Charente ( rejon Nowego Aquitaine ).

Jest częścią Grand Angoulême . Jego mieszkańcy nazywają się Balzatois i Balzatoises .

Geografia

Lokalizacja i dojazd

Miasto Balzac położone jest około 7  km na północny zachód od Angoulême , w zakolu rzeki Charente , w pobliżu jej ujścia do Argence , tworząc rodzaj półwyspu.

Droga z Angoulême do Vars ( D 737 ) jest głównym traktem komunikacyjnym miasta, biegnącym z południa na północ.

Przysiółki i miejscowości

Jej mieszkańcy , gdy Balzatois , mieszkają w różnych miejscowościach, takich jak geninów , Rochiers , Terrier de Bourguignol , Chabots , Essarts , Texiers , Bourdeix itp, zlokalizowane głównie na wysokościach.

Ostatnio pojawiły się nazwy ulic, takie jak „rue des Genins”, „rue des Essards” itp.

Gminne gminy

Gminy graniczące z Balzac

	Vars
Vindelle		Champniers
	Saint-Yrieix-sur-Charente	Gond-Pontouvre

Geologia i rzeźba terenu

Miasto Balzac zajmuje wnętrze szerokiego zakrętu w Charente . Gleba dużej wschodniej części miasta, najwyższej, składa się z wapienia pochodzącego z górnej jury ( Kimmeridgian ).

Centrum wioski, między Labbés, Génins i Texiers, zajmuje stare aluwium czwartorzędu .

Zachodnią część miasta, pomiędzy Kaplicą a Chabotami, zajmują inne aluwium, które tworzy niski taras . Samo koryto rzeki (strefa zalewowa) tworzą jeszcze nowsze aluwium ( muł , glina piaszczysta, torf ).

Z tyłu na ziemi, którą oddziela dolinę Charente niż na Argence tworzy coś w rodzaju długiego urwiska, bardzo wysokie i strome, w jego północnej części, która jest bankiem wklęsły z zakolu rzeki, wokół wsi Coursac a la Font -Świętego Marcina , i który stopniowo obniża się, by umrzeć u podnóża zamku Balzac .

Najwyższy punkt miasta znajduje się na wysokości 102  m , w Puylebin na wschód od Coursac. Najniższy punkt znajduje się 30  m dalej , u zbiegu Argence, na granicy z Gond-Pontouvre. Wieś znajduje się około 60  m nad poziomem morza.

Hydrografia

Charente graniczy z miastem na zachodzie, który znajduje się w jej szerokim zakolu; tworzy wiele ramion.

Argence , strumień pochodzący z Tourriers i dopływem Charente na jej lewym brzegu, ogranicza Town na wschodzie dół od Vouillac do jej ujścia.

Pogoda

Klimat Akwitanii jest oceaniczny i podobny do tego w mieście Cognac, gdzie znajduje się departamentalna stacja meteorologiczna.

Dane klimatyczne

Miesiąc	Sty	Lut.	Marsz	kwiecień	może	czerwiec	Lip.	sierpień	Wrz.	Paź.	Lis.	Grudzień	rok
Średnia minimalna temperatura ( ° C )	2	2.8	3.8	6.2	9.4	12.4	14.4	14	12.1	8.9	4.7	2.6	7.8
Średnia temperatura (° C)	5.4	6.7	8.5	11.1	14.4	17.8	20.2	19.7	17.6	13.7	8.6	5.9	12.5
Średnia maksymalna temperatura (° C)	8.7	10.5	13.1	15.9	19.5	23.1	26.1	25.4	23.1	18.5	12.4	9.2	17.7
Słońce ( h )	80	103,9	153,3	184,5	204,9	239,6	276,4	248,3	199,4	159	96,8	78.8	2.024,9
Opad ( mm )	80.4	67.3	65.9	68.3	71,6	46.6	45.1	50.2	59.2	68.6	79.8	80	783,6

Źródło: Miesięczna klimatologia na stacji departamentu Cognac w latach 1961-1990.

Planowanie miasta

Typologia

Balzac to gmina wiejska. W rzeczywistości jest to część gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki z Angoulême , wewnątrzwspólnotowego departamentami aglomeracji obejmującym 18 gmin i 109,055 mieszkańców w 2017 roku, z którego jest podmiejska gmina .

Ponadto miasto jest częścią atrakcyjnego obszaru Angoulême , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 95 gmin, jest podzielony na obszary od 50 000 do mniej niż 200 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych Europejskiego okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia użytków rolnych (80,1% w 2018 roku), pewna część identyczna z 1990 roku (80,1%). Szczegółowy podział w 2018 roku przedstawia się następująco: grunty orne (49,8%), niejednorodne tereny rolnicze (18,9%), tereny zurbanizowane (11,1%), lasy (8,8%), użytki zielone (8,6%), uprawy trwałe (2,8%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Stare formy to Balazacum i Balazaco w 1298 roku .

Według Dauzata, pochodzenie imienia Balzac sięga galijsko-rzymskiego bohatera Ballitiusa , samego wywodzącego się od Balliusa , do którego dołączono przyrostek -acum , który odpowiadałby Ballitiacum , czyli „domenie Ballitius”. Według innego źródła, Balatius to imię człowieka galijskiego, dostarczone z Balatos .

Historia

Archeologii lotniczej ujawnił wzgórz Coursac jest zablokowany ostrogę z neolitu i epoki brązu , w miejscu z widokiem na Charente .

W średniowieczu , głównie w XII -go i XIII th  stulecia, Balzac był na zmianę północno-południowej części poprzez Turonensis , trasy pielgrzymki do Saint Jacques de Compostela przechodzącej przez Nanteuil-en-Vallée , Tusson , Marcillac -Lanville , Saint-Amant-de-Boixe , Angoulême , Mouthiers , Blanzac i Aubeterre .

Zamek istniał w XII th  century, a ziemia Balzac był dawny gród pod biskup Angouleme i baronii z Tourriers , która została przejęta w 1398 roku przez Guy de La Rochefoucauld . XII th do XVII -tego  wieku zamek przeszedł w wielu rękach. Obecny zamek został odbudowany w tym samym miejscu około 1600 roku przez Guillaume Gueza i jego żonę, od czasu do czasu opuszczając swój dom w Angoulême na wieś. Była to rezydencja rodziny Guez de Balzac i mieszkał tam Jean-Louis Guez de Balzac , odnowiciel języka francuskiego .

4 marca do 29 sierpnia 1619, Maria Medycejska został złożony tam przez Guez, „nie chcąc zatrzymać się gdzie indziej, do pokoju, że jej syn Louis Trzynasta dał jej” . Podczas tego pobytu zamek stał się skrzyżowaniem osobistości tamtych czasów, takich jak Richelieu , książę Épernon , kardynał de La Rochefoucauld , hrabia Béthune .

Droga do Vars była drogą solną, która zaczynała się od portu Basseau i sól była tam transportowana na grzbiecie osła. Toponim Montée des Sauniers na szczycie Coursac pozostał.

Dawniej w Terrier de Bourguignol, zwanym wówczas plantier de Bourguignone , położonym w pobliżu Pont Suraud sur l'Argence, znajdował się dolmen zwany grobem Bourguignon , nadal widoczny w 1760 roku .

Na początku XX th  century , wiśnie i groszek Balzac były szczególnie cenione Angouleme do Paryża. Łąki dostarczały mleka do dwóch ważnych mleczarni w mieście, na czele których stali pan Hortolan i pan Rochier.

Heraldyka

Balzac

	Herb	Kwartalnie: 1 st i 4 th Vert trzy strąki grochu, liściaste i ułożone w bukiecie w cieniu piasku, 2 e i 3 e srebrne do złotego huchet, flaga złowroga.
	Detale	Broń niezgodna z zasadami heraldycznymi.

Administracja

Gmina Balzac, utworzona w kantonie Vars w 1793 r., Przeszła do Hiersac w 1801 r., Angoulême-2 w 1815 r., Ruelle w 1973 r. I wreszcie Gond-Pontouvre w 1982 r. W związku z tym należała do pięciu różnych kantonów.

Lista kolejnych burmistrzów

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
1790	1791	Pierre Dean		Oracz
1791	1795	Pierre David		Rolnik
1795	1797	Jean Guionnet		Meunier w La Chapelle
1797	1800	Jean Rochier		Rolnik
1800	1812	Jean Fretillier		Rolnik
1812	1815	Louis Pierre Neullier Nogueira		Właściciel, handlowiec
1815	1816	Pierre Richon		Emerytowany wojskowy, właściciel
1816	1826	Jean Fretillier		Rolnik
1826	1830	François Barreiron de Villamon		Właściciel
1830	1843	Pierre Richon		Właściciel
1843	1848	Jean Fretillier		Właściciel, rolnik
1848	1852	Jean Rochier		Piekarz
1852	1870	Pierre Dean		Właściciel, rolnik
1870	1871	Jacques Rouffignac		Właściciel, rolnik
1871	1874	Pierre Dean		Właściciel, rolnik
1874	1875	Francois Richon		Rolnik
1875	1879	Pierre Richon		Właściciel, rolnik
1879	1889	Pierre Élie Dean		Właściciel, rolnik
1889	1890	Jean Justin Lair		Właściciel, rolnik
1890	1924	Pierre Élie Dean		Właściciel, rolnik
1924	1925	Adrien hortolan		Nabiał, maselniczka i ekspres do sera
1925	1931	Jean Rochier		Mleczarnia
1931	1938	Angel Brebinaud		Rolnik
1938	1945	Alberic Rochier		Rolnik i piekarz
1945	1966	Albert Brillat		Pracownik kolei
1966	1970	Jean Caillaud		Inżynier sztuki i rzemiosła
1970	1971	Gerard Courlit		Rolnik
1971	1977	Jacques Maridat		Chirurg jamy ustnej
1977	1995	Robert Dervaux		Inżynier w GDF
1995	W toku (stan na 6 czerwca 2020 r.)	Jean-Claude Courari	PS	Technik sanitarny

Balzac był także siedzibą dawnej wspólnoty gmin Braconne i Charente .

Demografia

Ewolucja demograficzna

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, a legalne populacje w kolejnych latach szacuje się za pomocą interpolacji lub ekstrapolacji. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2005 r.

W 2018 roku miasto liczyło 1348 mieszkańców, co oznacza wzrost o 1,28% w porównaniu do 2013 roku ( Charente  : -0,48%, Francja bez Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]

1793	1800	1806	1821	1831	1841	1846	1851	1856
957	1,016	905	961	1000	968	942	928	918

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)

1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896	1901
838	815	785	780	768	798	727	705	688

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)

1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954	1962
708	644	612	605	623	613	621	644	606

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)

1968	1975	1982	1990	1999	2005	2010	2015	2018
687	809	934	1,185	1 237,	1 233,	1,303	1,329	1,348

Od 1962 do 1999: populacja bez podwójnego liczenia  ; w następujących terminach: ludność miejska .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., A następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Struktura wiekowa

Piramida wieku w Balzac w 2009 roku w procentach.

Mężczyźni	Klasa wieku	Kobiety
0,2	90 lat lub więcej	0.8
8.1	75 do 89 lat	9.7
16.4	60 do 74 lat	14.3
27.1	45 do 59 lat	28.1
18.9	30 do 44 lat	20,0
12.1	15 do 29 lat	10.1
17.2	0 do 14 lat	17.1

Piramida wieku na oddziale Charente w 2009 roku w procentach.

Mężczyźni	Klasa wieku	Kobiety
0.5	90 lat lub więcej	1.6
8.6	75 do 89 lat	12.3
15.8	60 do 74 lat	16.2
22.2	45 do 59 lat	21.5
19.2	30 do 44 lat	18.5
16.4	15 do 29 lat	14.4
17.3	0 do 14 lat	15.5

Uwagi

Balzac, który stracił 30% swojej populacji w drugiej połowie XIX -go  wieku i ustabilizował swoją demografię znalazła się stały wzrost w ostatniej ćwierci XX th  wieku.

Gospodarka

Rolnictwo

Wino zajmuje część działalności rolniczej. Miasto jest sklasyfikowany w Fins Bois , w dziedzinie kontrolowanej nazwie pochodzenia do koniaku .

Sprzęt, usługi i życie lokalne

Edukacja

Szkoła jest RPI pomiędzy Balzac i Vindelle . Balzac zadowoleniem szkoły podstawowej (przedszkole i CP CE2) i Vindelle szkole podstawowej (CE2 na cm2). Szkoła Jean-Caillaud de Balzac znajduje się w Les Genins.

Miejsca i zabytki

Dziedzictwo religijne

• Kościół parafialny św Marcina, z dala od miasta i znajduje się obok zamku jest romańska i pochodzi z XII th  wieku. Jej nazwa pochodzi od fontanny Saint-Martin, jakkolwiek odległej, o której legenda mówi, że zostałaby odkryta przez świętego Marcina; gdyby jego koń był spragniony, podrapałby ziemię. Inna legenda głosi, że sam święty upadając uformowałby to „caro” podczas upadku , które znajduje się w zagłębieniu przewróconej czaszki. Pierwotny kościół i zamek były dobrze oferowane przez hrabiego Angoulême Guillaume Taillefer XII th  century Laumond Piotr, opat z Saint-Amant-de-Boixe . Całość została odbudowana około 1600 roku przez Guillaume de Guez, Lord of Balzac, ale absyda pozostaje romańska. Dzwonnicę odbudowano w 1760 r. W fasadzie zwieńczona jest rzeźba przedstawiająca św. Marcina.

Dziedzictwo obywatelskie

• Zamek Balzaca , znajduje się obok kościoła, zbudowany przez ojca Jean-Louis Guez de Balzac datowanego XVII -tego  wieku. Ten zamek obejmuje dom z widokiem na Charente otoczony parkiem i budynkami gospodarczymi, wszystkie otoczone murami ogrodzeniowymi przebitymi bramami. Kanał, staw rybny, myjnia i kościół zamkowy uzupełniają ten zestaw. Od 2007 roku jest wpisany na listę zabytków .

• Kościół Saint-Martin.

• Zamek Balzac.

• Grób Jana Chabot (1773-1863) , żołnierz Rzeczypospolitej, urodzony 9 października 1773. Zaciągnął jako grenadier w 1792 roku do 4 -go Batalionu Rezerwy Charente zwanego również 11 th Batalionu Ochotników rezerwatu utworzonego 14 września 1792 który zostanie zintegrowany z 72 II linii piechoty półbrygady. Został postrzelony w lewą nogę 8 roku Messidor VII (26 czerwca 1799) w Arnhem w departamencie Renu w Republice Batawskiej (1795-1806), która stała się Holandią. W Marengo, mieście i prowincji Alessandria we Włoszech, 25 roku preryjnego VIII (13 czerwca 1800) na czele niektórych swoich towarzyszy szarżował na pluton austriackiej kawalerii, który został zmuszony do ucieczki i schwytał dwa konie. Został mianowany fizylier-grenadierem w dniu 26 Thermidor VIII roku (14 sierpnia 1800). Odznaczył się 4 Nivôse Roku IX (25 grudnia 1800) przy przeprawie przez rzekę Mincio w gminie Monzambano, w prowincji Mantua, region Lombardii we Włoszech, przyczyniając się do zdobycia dwóch dział artylerii, oficera i siedemnastu Austriaccy strzelcy. Pierwszy konsul Napoleon Bonaparte przyznał mu, jako odznaczenie narodowe, karabin honorowy 19 Ventôse XI roku (10 marca 1803). 14 kwietnia 1803 roku został awansowany na kawalera do stopnia Legii Honorowej . W 1804 roku przeszedł na emeryturę, aby powrócić do wioski La Chapelle i wznowić swoją farmę. Zmarł tam 15 marca 1863 roku i został pochowany na cmentarzu Balzaca, gdzie jego grób jest pomnikiem zwieńczonym kamiennym obeliskiem oznaczonym rzeźbą przekrzywionego kapelusza granatu, jego honorową strzelbą, szablą, krzyżem Legionu. of Honor i umieszczenie tablicy podsumowującej jego karierę.
• Pomnik wojenny upamiętniający 30 żołnierzy z wojny 1914-1919, dwóch żołnierzy z wojny 1939-1945 oraz czterech żydowskich cywilów z jednej i tej samej rodziny, aresztowanych, a następnie deportowanych przez państwo francuskie do Auschwitz, gdzie naziści eksterminowali ich:
  • Cwajgenbaum Abraham Juda urodzony 16 lipca 1905, zamordowany 5 października 1942 w wieku 37 lat, głowa rodziny,
  • Cwajgenbaum Raymonde Françoise , jego żona, urodzona w Guindine 3 grudnia 1914 r., Zamordowana 15 lutego 1944 r. W wieku 30 lat,
  • Cwajgenbaum Éliane Régine Adeline , jego córka, urodzona 8 sierpnia 1942 r., Zamordowana 15 lutego 1944 r. W wieku 18 miesięcy,
  • Guindine René Albert , jego szwagier, urodzony 8 października 1927 r., Zamordowany 8 lutego 1944 r. W wieku 16 lat.

Osobowości związane z gminą

• Na zamku mieszkał francuski pisarz Jean-Louis Guez de Balzac (1597-1654) .
• Martine Pinville (1958-), francuska polityk, była zastępcą burmistrza Balzac.

Uwagi i odniesienia

Notatki i karty

• Uwagi

1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego opublikowanym w listopadzie 2020 r., Przy zastosowaniu nowej definicji charakteru wiejskiego zatwierdzonej w dniu14 listopada 2020 r w międzyresortowym komitecie ds. wsi.
2. Pojęcie obszaru atrakcyjności miast zostało zastąpione w rpaździernik 2020że się z obszaru miejskiego , aby umożliwić spójnych porównań z innymi krajami Unii Europejskiej .
3. Jego śmierć 18 stycznia 1826 roku kończy jego mandat
4. Jego śmierć 23 marca 1874 roku kończy jego mandat
5. Zrezygnował po 29 lutego 1879 roku
6. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

• Karty

1. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 17.04.2021 ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij dolną część pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.

Bibliografia

1. mieszkańców.fr, "  Nazwiska mieszkańców francuskich gmin  " ,2013(dostęp 15 marca 2014 )
2. IGN mapę pod Géoportail
3. Przeglądarka Infoterre , witryna BRGM
4. Mapa BRGM pod Géoportail
5. [PDF] BRGM , „  Notice de la feuille de Mansle  ” , na Infoterre ,1984(dostęp 13 listopada 2011 )
6. [PDF] BRGM , „  Notice of the Angoulême  ” , na Infoterre ,1973(dostęp 17 listopada 2011 )
7. „  Cognac, Charente (16), 30m - [1961-1990]  ” , na infoclimat.fr (dostęp 28 października 2010 )
8. „  Zonage rural  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 24 marca 2021 r . ) .
9. "  miejska gmina-definition  " , na tej stronie INSEE (konsultowany 24 marca 2021 ) .
10. „  Understanding the density grid  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 24 marca 2021 ) .
11. „  Urban Unit 2020 of Angoulême  ” , na https://www.insee.fr/ (dostęp 24 marca 2021 ) .
12. „  Baza danych jednostek miejskich 2020  ” , na www.insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 24 marca 2021 ) .
13. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na stronie internetowej Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r(dostęp 24 marca 2021 ) .
14. „  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020.  ” , na stronie internetowej Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r(dostęp 24 marca 2021 ) .
15. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięciu ludzi mieszka w zlewni miasta  ” , na terenie Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r(dostęp 24 marca 2021 ) .
16. „  CORINE Land Cover (CLC) - Podział obszarów na 15 pozycji użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 17 kwietnia 2021 )
17. Jean Nanglard , Księga lenna Guillaume de Blaye, biskupa Angoulême [„Liber feodorum”], t.  5, Towarzystwo Archeologiczne i Historyczne Charente ,1905( 1 st  ed. 1273), 404  , str. ( czytaj online ) , s.  96,228,253,274
18. Albert Dauzat i Charles Rostaing , Słownik etymologiczny nazw miejscowości we Francji , Paryż, Librairie Guénégaud,1989( 1 st  ed. 1963), 738  , str. ( ISBN  2-85023-076-6 ) , str.  50.
19. Celtic Review, 1907, str. 94
20. Jean Talbert, Pochodzenie nazw miejscowości , 1928
21. Wykopaliska Claude Burnez i José Gomez de Soto w 2000 roku w Jacques Dassié , Aerial Archaeology. Dziedzictwo archeologiczne i turystyczne Charentes , Joué-lès-Tours, wyd. Alan Sutton,2001, 176  str. ( ISBN  2-84253-607-X ) , str.  64 (zdjęcie)
22. Joël Guitton i in. , Theways of Saint-Jacques in Charente , wydania południowo-zachodnie ,2010, 254  pkt. ( ISBN  978-2-8177-0053-3 , prezentacja online )
23. Jean-Paul Gaillard , Zamki, domy i stare rezydencje Charente , Paryż, księgarnia Bruno Sepulcher,1993( przedruk  2005), 893  str. ( OCLC  908251975 , prezentacja online ) , s.  91
24. Andre Debord , świeckie społeczeństwo w krajach Charente X th - XII -go wieku. Picard,1984585  str. ( ISBN  2-7084-0112-2 , prezentacja online ) , str.  356
25. Vigier de la Pile , History of Angoumois , Paryż, Derache (1846, Laffite reprint 2002),1760, 160  pkt. ( ISBN  2-86276-384-5 , czytaj online ) , str.  139
26. François Corlieu , Kolekcja w formie historii , Paryż, Derache (1846, Laffite reprint 2002),1576, 81  str. ( ISBN  2-86276-384-5 , czytaj online ) , str.  6
27. Jules Martin-Buchey , Geografia historyczna i miejska Charente , pod redakcją autora, Châteauneuf, 1914-1917 ( repr.  Bruno Sépulchre, Paryż, 1984), s. 422  . , s.  67
28. http://armorialdefrance.fr/page_blason.php?ville=12393
29. Organizacja spisu ludności na stronie insee.fr .
30. Departamentalny kalendarz spisu ludności na stronie insee.fr .
31. Od wiosek Cassini do dzisiejszych miast na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
32. Insee - Populacje prawne gminy w latach 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
33. „  Ewolucja i struktura populacji w Balzac w 2009 r.  ” , Dnia [1] (konsultacja: 5 października 2012 r. )
34. „  Ewolucja i struktura populacji Charente w 2009 r.  ” , W dniu [2] (dostęp: 5 października 2012 r. )
35. „  Dekret nr 2009-1146 dotyczący koniaku AOC  ” , w sprawie Legifrance ,2005(dostęp 7 listopada 2020 )
36. Miejsce inspekcji Akademii Charente
37. Balzac Town Hall, „  Saint-Martin Church  ” ,2012(dostęp 14 marca 2014 )
38. Christian Gillet , Kościoły i kaplice Charente , wydrukowane w Rioux-Martin , Le vent se lève,2014, 387  s. ( ISBN  978-2-7466-7404-2 ) , str.  58
39. "  Château de Balzac  " , zawiadomienie n o  PA00104236, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury
40. Archiwa departamentalne Charente Balzac BMS 1737-1792 widok 257/451
41. „  Jean Chabot's Rifle of Honor  ” , na osenat.com ,2019(dostęp 16 listopada 2019 )
42. Leonore jednostka podstawowa LH / 466/14
43. Departmental Archives of Charente, Balzac NMD 1863-1872, widok 21/291
44. Stéphane Calvet, „  Grobowce Grognardów  ” ,2019(dostęp 22 listopada 2019 )
45. Miejska strona Balzac
46. Céline Aucher, „ Balzac: the revisited memory of a deported  Jewish family  ”, Charente libre ,29 marca 2011 r( czytaj online , sprawdzono 16 listopada 2019 r. )

Zobacz też

Powiązane artykuły

• Lista gmin w Charente
• Grand Angouleme

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona
• Catillus Carol, „  Balzac  ” ,2000(dostęp 9 marca 2014 )