Do broni honoru są dystrybuowane do broni żołnierzy i cywilów w uznaniu faktów drzazgi. Nagroda zwykle nosi nazwę i wyczyn broni, za którą została przyznana.
Ustanowiony dekretem z 4 roku Nivôse VIII (25 grudnia 1799) odebrane przez Konsulat , broń honorowa była nagrodą dla wojska za wielkie wyczyny zbrojne. Cywilnym odpowiednikiem tego wyróżnienia jest pas honoru. Ta nagroda zostanie zastąpiona przez Legię Honorową, a jej podopieczni automatycznie staną się posiadaczami tej nowej dekoracji.
Każdy element armii napoleońskiej będzie miał swoje własne wyróżnienie, więc powstanie kilka broni honorowych:
Ich umorzenie wiązało się z wysoką dzienną pensją w wysokości pięciu centów. Wszystkie te bronie miały model regulacyjny, ale bardziej schludne wykończenie. Zostały ozdobione atrybutami srebra o masie 15 uncji. W przypadku broni palnej: mały bębenek zakrywający gondolę i herb z nadrukiem na prawym policzku kolby z nazwiskiem beneficjenta ze wskazaniem błyskotliwej akcji, która była motywacją do przyznania nagrody;
Ta nagroda zostanie zastąpiona przez Legię Honorową, a jej laureaci automatycznie otrzymają to nowe odznaczenie.
Szable honorowe, podzielone na trzy kategorie, zostaną przyznane za wyjątkowe działania wykraczające poza zakres przyznawania innej broni honorowej.
Karabin Honor: „W 1 st Consul obywatele Jean Pansonnet brygady w 12 th Hussars, dla błyskotliwej akcji. "
Sword of Honor: „Pierwszy Konsul obywatelowi Antoine Vigne sierżanta 5 th pułk Chasseurs. "
Sword of Honor: „Pierwszy obywatele Consul Rénade Conrot, sierżant w 5 th pułk Chasseurs. "
Sword of Honor: „pierwszy obywatele Consul davance Józefa, porucznik z 10 -tego światła pułk piechoty, do działania połysk”.
Szabla honorowa piechoty, detal.
Pierwsza broń honorowa udokumentowana w Rosji, miecz, została podarowana w 1642 r. Przez cara Michała I st. Bogdana Matwiejewicza Chitrowo. W 1667 roku Ataman Minaïev otrzymał pierwszą honorową broń palną , ale tradycyjnie mieczową broń nagrodzono za zasługi.
Systematyczne użycie broni honorowej rozpoczyna się od stworzenia regularnej armii przez Piotra Wielkiego. W 1797 roku Paweł I pierwszy stworzył miecze z Zakonu św Anny , jego syn i następca Aleksander I st reguluje status broni cześć jego edyktu28 września 1807. Ustanawia cztery kategorie broni:
Użycie tej broni stało się powszechne podczas wojen napoleońskich. W 1913 r., Podczas przeglądu statutu cesarsko-wojskowego zakonu Saint-Georges , broń Saint-Georges została zinstytucjonalizowana.
Armia Czerwona w latach 1919-1930 przyznała jako najwyższe odznaczenie rewolucyjną broń honorową. W nagrodę za II wojnę światową była też broń biała . Pomimo posiadania broni zgodnie z ustawodawstwem Federacja Rosyjska przyznała przywilej noszenia mieczy dalsze zniżki honorowe dziś dla członków wojska lub policji.
Nominacyjna broń palna przyznana przez państwo ukraińskie.
Stan obecnie przyznaje nagrody w postaci niestandardowej broni dla wszystkich sił, które mogą być potrzebne do jej noszenia.