Kościół maronicki | |
Założyciele | Uczniowie Marona |
---|---|
Unia w Rzymie | był związek w 1182 roku |
Obecny prymas | Mar Bechara Boutros Rahi |
Siedzenie | Bkerké, Liban |
Terytorium pierwotne | Liban |
Rozszerzenie terytorialne | (Diaspora libańska) |
Obrzęd | maronit |
Język (i) liturgiczny | Syryjski (aramejski), arabski |
Muzyczna tradycja | Syryjski |
Kalendarz | gregoriański |
Szacunkowa populacja | > 3 500 000 |
Kościół Antiochii Syryjskich Maronitów , lepiej znany jako Kościół Maronicki , jest jednym ze wschodnich kościołów katolickich . Głowa Kościoła nosi tytuł patriarchy Antiochii Maronitów (po łacinie Patriarcha Antiochenus Maronitarum ). Istnieje długa, ale nieoficjalna forma: patriarcha maronitów, Antiochii i całego Wschodu (po łacinie: Patriarcha Maronitarum Antiochiae et totius Orientis ). Ma swoją siedzibę w bkerke , Liban .
Plik 15 marca 2011 r, Bechara Boutros Rahi został wybrany na nowego patriarchę maronitów Libanu, zastępując kard Nasr Allah Butrus Sufajr , 91, który w styczniu ogłosił swoją rezygnację po prowadząc Kościół do 25 lat. Abp Rahi jest 77 th patriarchy od przybycia pierwszych uczniów St. Maron w Libanie z Syrii .
Tytuł „Mar” oznacza „pan” w języku aramejskim . W tradycji maronickiej tytuł ten nadawany jest także świętym. Maronite Patriarchowie zawsze nosić nazwę „Boutros” w nazwie środkowej, w odniesieniu do Piotra , założyciela Kościoła Antiochii.
Tytuł patriarchy Antiochii nosi obecnie również czterech innych przywódców Kościoła, z których każdy reprezentuje Kościół, którego jest głową: Syryjski prawosławny patriarcha Antiochii , „grecko-prawosławny” patriarcha Antiochii , greckokatolicki patriarcha Melkita. Antiochii i syryjskiego katolickiego patriarchy Antiochii .
Pustelnik Maroun al-Qorashi mieszkał w północnej Syrii między 350 a 410 rokiem ne. Niewiele wiadomo o tym księdzu, który później został pustelnikiem. Jego uczniowie utworzyli początkowe jądro kościoła maronickiego. W pobliżu miejsca jego śmierci zbudowano duży klasztor, który szybko stał się duchowym centrum miejscowych chrześcijan.
Maronickiej Kościół zgodził się Radę Chalcedon a nawet prześladowani za to do VI th wieku przez Bizancjum . Dlatego nie jest to kościół monofizycki . Jest częścią Antiochii tradycji ekspresji syryjskiej.
Na VII XX wieku , muzułmański podbój zmuszony Chalcedonian patriarchów Antiochii emigracji. Od 702 do 742 patriarchy w ogóle nie było. W tym niespokojnym okresie kościół maronicki stał się patriarchatem. Pierwszym patriarchą byłby święty Jean Maron , który zmarł w 707 .
Wydalony z Syrii przez prześladowania w IX -go wieku , Maronites osiedlali się głównie w Libanie , gdzie żyli w autonomicznym kościoła.
Po Wielkiej Schizmie w 1054 r. Kościół maronicki jest jedynym ze wszystkich Kościołów wschodnich, który całkowicie zjednoczył się z Rzymem : w 1182 r. , W czasie wypraw krzyżowych , patriarcha Antiochii i około czterdziestu tysięcy członków wspólnoty zgodzili się na odrzucić monotelizm i uznać prymat Papieża. Kościół był, przynajmniej od tego czasu, całkowicie katolicki (nie ma prawosławnego kościoła maronickiego).
Powiązania między Kościołem maronickim a krzyżowcami z Zachodu są stare, a aby to podkreślić, ukształtowano pewne mity. Tak samo jest z listem ochronnym Ludwika IX przekazanym maronitom w Saint-Jean-d'Acre ,24 maja 1250, który pomimo apokryficznego charakteru jest do dziś regularnie cytowany.
Relacje te zostały złagodzone pod panowaniem mameluków (1291-1516), ale zostały wznowione i wzmocnione pod rządami osmańskimi . Maronite College of Rome , założona w 1584 roku, pomógł w tworzeniu biskupów i hierarchii. Szkolił także orientalistów.
Wadi Kadisza lub Dolina Świętej, na wschód od Trypolisu (Liban) , dopiero w XVII th wieku ulubionym miejscem dla monastycyzmu maronitów. Do tego ostatniego należał mnich Charbel Makhlouf , pustelnik, kanonizowany w 1977 roku .
W XVI TH i XVII -tego wieku, wiele elementów rite Łacińskiej wprowadzono w Maronite obrzęd. Ten zachował swoją oryginalność i od 1942 roku wraca do dawnych tradycji.
Obecnie Kościół maronicki ma 23 diecezje i dwa wikariaty w Libanie, Syrii, ale także na całym świecie, jak w Argentynie i Australii. Liczbę maronitów szacuje się na nieco ponad 3 miliony.
Obecnie brak jest dokumentów świadczących o dość stabilnym istnieniu maronitów w Ziemi Świętej przed okresem wypraw krzyżowych . Podobnie, liczba maronitów, którzy brali udział w odzyskaniu Jerozolimy przez krzyżowców, jest niepewna, ale niektórzy historycy szacują tę liczbę na dziesięć tysięcy. Tysiące maronitów wstąpiło do Zakonu Rycerzy św. Jana w Jerozolimie, Akce i na Cyprze. Około 1320 r. Ormiański historyk Héthoum zauważył, że w Jerozolimie maronici tworzyli jedną z najważniejszych wspólnot chrześcijańskich.
Od XIV XX wieku , historia maronitów jest związana z obecnością franciszkanie z Ziemi Świętej . Byli niejako zasymilowani z Frankami, celebrując w swoich kościołach, na ołtarzach i szatach liturgicznych. Podczas wielkich obchodów Bożego Narodzenia i Wielkanocy do Jerozolimy przybyło wielu maronitów, którzy zostali powitani przez Braci Mniejszych . Maronici służyli jako tłumacze, mieszkali razem z franciszkanami w klasztorze na górze Sion , inni regularnie brali czynny udział we wszystkich uroczystościach w różnych sanktuariach. Oprócz praw i przywilejów, którymi cieszyli się wierni maronici, w szczególności na górze Sion, posiadali oni kościół Saint-Georges el-Khader .
Posiadłość nabyta w 1548 r. W pobliżu kościoła św. Jerzego została powiększona w 1598 r. I mówiono o dzielnicy maronickiej. Stosunki z franciszkanin pociemniało w drugiej połowie XVII -go wieku, w związku z kampaniami latynizacji ze strony niektórych urzędników pieczy .
W Marzec 1700znaleziono rozwiązanie kryzysu: patriarcha maronicki wysłał do Jerozolimy dwóch księży, aby służyli wspólnocie. Franciszkanie zobowiązali się do poszanowania autonomii maronitów i ich własnych obrzędów. W 1771 r. W Nazarecie zbudowano kościół maronicki, ale liczba maronitów w Ziemi Świętej zmniejszyła się, zwłaszcza ze względu na ich przejście do obrządku łacińskiego, zjawisko, które miało trwać do dziś.
W 1895 M gr Elias Hoyek który stał patriarcha Jerozolimy kupiła byłego szpitala niemieckiego z jego ziemi. Z tej okazji w r. Utworzono wikariat patriarchalnyKwiecień 1895. Pierwszym był patriarchalny wikariusz M g Youssef Moallem . Patriarchalny Wikariusz Jerozolimy ma również jurysdykcję nad maronitami Jordanii . W 1939 r. Patriarcha usunął ze swojego stanowiska Patriarchalnego Wikariusza Jerozolimy. Stanowisko zostało przywrócone w 1976 r. W 1996 r. Patriarcha maronicki podjął decyzję o utworzeniu diecezji obejmującej terytorium Państwa Izrael z siedzibą w Hajfie . To M gr Paul Nabil Sayah , który od 1996 roku jest arcybiskup Hajfy podczas wikariusza patriarchalnego Jerozolimy. Poza Jerozolimą i Betlejem są maronici w Akko , Hajfie , Jaffie , Lod , Nazarecie , Kfar Berim, a nawet w Jisz.
Kościół jest członkiem Rady Kościołów Bliskiego Wschodu . Patriarcha maronicki jest kardynałem Kościoła katolickiego.
Od 1994 roku Kościół maronicki uczestniczy w szeregu dyskusji ekumenicznych z innymi Kościołami tradycji syryjskiej z inicjatywy Fundacji Pro Oriente , organizacji zależnej od katolickiej diecezji wiedeńskiej w Austrii . Te dyskusje przynoszą przedstawicieli razem kościołów katolickich i oddzielnej tradycji Zachodnia Syryjski ( Syryjski Kościół Ortodoksyjny , Kościół katolicki obrządku syryjskiego , Kościół Malankara prawosławne , katolickie syryjsko-Malankara Kościoła , Kościół Maronite) oraz East Syryjski tradycji ( Apostolskiego asyryjskiego Kościoła Wschodu , Old Church Orientu , Chaldejski Kościół Katolicki , Syro-Malabarski Kościół Katolicki ).