Modlitwa eucharystyczna lub słowa konsekracji jest zbiorem formuł wymawiane podczas konsekracji z gospodarzami i wina. To eucharystyczna część z mszy , to znaczy zestaw formuł zawartych pomiędzy Ofiarowania i Ojcze nasz . To najważniejsza część mszy.
Modlitwa eucharystyczna jest powiedziane przez księdza tylko.
Modlitwa eucharystyczna jest „modlitwą dziękczynienia i uświęcenia. […] Sens tej modlitwy polega na tym, że całe zgromadzenie wiernych jednoczy się z Chrystusem w wyznawaniu potężnych czynów Bożych i ofierze ”(PGMR 78). Modlitwa eucharystyczna jest bezkrwawym ponownym urzeczywistnieniem ofiary Chrystusa na Kalwarii . To właśnie podczas modlitwy eucharystycznej przeistoczenie objawia się w rzeczywistej obecności Chrystusa w konsekrowanych postaciach.
W zwykłej Mszy św . Kapłan ma do wyboru kilka modlitw eucharystycznych (EP), na które zgromadzenie odpowiada różnymi aklamacjami. Cztery główne EP to:
Pozostałe modlitwy eucharystyczne to: trzy PE na zgromadzenia dzieci, dwa PE na pojednanie i PE na szczególne okoliczności z czterema wariantami.
Modlitwy eucharystyczne w zwyczajnej formie obrządku rzymskiego mają na celu ukazanie bogactwa całej historii Kościoła katolickiego . Mają miejsce dwa epiklezy (wezwania do Ducha Świętego ): pierwsze wezwanie jest odmawiane na ofiarach (chleb i wino, które staną się Ciałem i Krwią Chrystusa), drugie wezwanie jest odmawiane po opisie ustanowienia błogosławieństwa zgromadzenia . Ta relacja z instytucji nie jest prostą opowieścią, ale raczej wspomnieniem czynów i słów Chrystusa podczas posiłku Ostatniej Wieczerzy .
W nadzwyczajnej formie obrządku rzymskiego istnieje jedna modlitwa zwana Kanonem, to znaczy pierwsza modlitwa eucharystyczna w formie zwyczajnej.
Kościół bizantyjski używa dwóch „modlitw eucharystycznych”: św. Jana Chryzostoma i św . Bazylego . Raczej we wschodnich obrządkach używa się szerszego terminu „ anafora ”.
Tradycja syryjska ma kilkadziesiąt anafor, z których główne są opublikowane w zbiorze Anaphoræ Syriacæ ( ISBN 88-7210-281-2 ) w Rzymie. W latach 1939-1981 wydano siedem broszur zawierających około dwudziestu anafor.
Praca referencyjna zawierająca główne znane formy modlitwy eucharystycznej (niezależnie od ostatnich wydarzeń w Kościołach na Zachodzie) to: A. Hänggi - I. Pahl, Prex eucharistica. Textus e variis liturgiis antiquioribus wyb ( Spic. Frib. 12, 3 p red.), Vol. Ja, Fribourg, 1998.