Patriarcha Antiochii | |
---|---|
512-538 | |
Flawiusza II Paweł II Żyd |
Narodziny |
456 Pizydia |
---|---|
Śmierć |
538 Egipt |
Zajęcia | Teolog , ksiądz , pisarz |
Religia | Miaphysism |
---|---|
Etap kanonizacji | Taumaturg ( d ) |
Mistrz | Piotr Iberyjski |
Przyjęcie | 8 lutego |
Sewer z Antiochii , urodzony w Sozopolis w Pizydii około 465 roku , zmarł w Xois w Egipcie dnia8 lutego 538, był patriarcha Antiochii z18 listopada 512 w 29 września 518. Jest to jeden z głównych teologów miafizytów i święty kościoła prawosławnego , koptyjskiego i ormiańskiego .
Według jego współczesnego i przyjaciela, Zachariego Retoryka , który poświęcił mu biografię, pochodził z rodziny wysokiej rangi: jego ojciec był członkiem senatu ( βουλή ) miasta Sozopolis i był potomkiem innego Sewera. , biskup tego samego miasta w czasie soboru w Efezie . Miał dwóch starszych braci i wszyscy trzej zostali wysłani na studia do Aleksandrii przez ich owdowiałą matkę. Zachariasz mówi, że w tamtym czasie nie przyjął jeszcze chrztu chrześcijańskiego, ponieważ w jego rodzinnym regionie był zwyczajem, że chrzest został przyjęty dopiero w wieku dorosłym. Po błyskotliwych studiach retoryki w Aleksandrii kontynuował naukę w szkole prawa rzymskiego w Bejrucie , która była wówczas typowym kursem syna dobrej rodziny.
Biografia Zachariasza jest przeprosinami mającymi na celu obronę Sewera przed oskarżeniami, jakie postawili mu jego przeciwnicy religijni w czasie jego wstąpienia do Patriarchatu Antiochii w 512 roku: mówiono, że był wojującym poganinem podczas lat studiów, i że w szczególności brał udział w potajemnych ofiarach w Bejrucie . Zachariasz, który był jego kolegą z klasy zarówno w Aleksandrii, jak i Bejrucie , nie zgadza się z tymi oskarżeniami i wzywa do złożenia zeznań wielu innych uczniów tamtych czasów, wciąż żyjących w momencie pisania. W czasie ich wspólnych studiów w Aleksandrii , około 485 roku , miejskie szkoły były miejscem, o którym pamiętano, gwałtownych starć między chrześcijanami a nauczycielami i uczniami wiernymi pogaństwu .
Na początku szczególnie zainteresowany swymi świeckimi studiami, Sévère byłby przyciągany przez Zachariego w Bejrucie do stowarzyszenia chrześcijańskich studentów utworzonego wokół ascetycznej Evagre of Samosate. W końcu przyjął chrzest w kościele Saint-Leontios w Trypolisie , Evagre był jego ojcem chrzestnym. Pod koniec studiów odbył pielgrzymkę do Emese , gdzie czczono głowę św.Jana Chrzciciela , a następnie do Jerozolimy i rezygnując z osiedlenia się w rodzinnym kraju jako prawnik, przyjął habit zakonny w Klasztor założony w Maïouma, porcie Gazy , przez biskupa Monophysite Pierre l'Ibère .
Jakiś czas później Severus opuścił ten zakład i przeszedł na emeryturę w towarzystwie innego mnicha imieniem Anastazjusz z Edessy na pustyni Eleutheropolis , między Gazą a Jerozolimą , aby oddać się samotności najbardziej ascezie rygorystycznej, przed którą następnie powstrzymał fizyczne konsekwencje. Podniesiony w opłakanym stanie w klasztorze opata Romanosa, położonym w tym samym regionie i słynącym z ekstremalnej surowości jego rządów, przebywał tam przez jakiś czas, a następnie wrócił do Maïoumy, gdzie mieszkał w samotnej celi. Otrzymawszy spadek, część jego majątku poświęcił fundacji w tym samym mieście klasztoru, którego został przełożonym. To właśnie w tym czasie został wyświęcony na kapłana przez Epifanesa, monofizyyckiego biskupa Magydos w Pamfilii , pozbawionego mandatu z powodu sprzeciwu wobec Enotic . Dlatego był przywiązany do nurtu „ Acephali ”.
Z inicjatywy Nephaliosa, mnicha pochodzącego z Aleksandrii , Severus i jego towarzysze zostali oskarżeni o monofizytyzm i wypędzeni z ich murów. Severus udał się do Konstantynopola w 508 roku z 200 mnichami, aby bronić swojej sprawy przed cesarzem Anastazjuszem . Otrzymany przez niego dzięki potężnemu wsparciu uzyskał nad nim wielką przewagę i pozostał w stolicy do końca 511 roku . Po powrocie na Wschód, aby uczestniczyć w Radzie Prowincjalnej Sydonu , Sewer został ostatecznie wyniesiony do patriarchatu Antiochii po zdeponowaniu w 512 r. Flawiusza II podejrzanego o nestorianizm ; został na tronie18 listopadatego roku. Eliasz I st , patriarcha Jerozolimy i inni biskupi (w tym metropolici od Tyru do Damaszku i Bostry ) odmówili uznania tego. Te wybory, podobnie jak Tymoteusza I st, w kwaterze głównej Konstantynopola , oznaczały dla wielu zgromadzenie Anastazego na monofizytyzm .
Patriarchat Severusa trwał tylko tak długo, jak żył Anastazjusz . Ten zmarł9 lipca 518, został zastąpiony przez Justyna , zwolennika soboru chalcedońskiego , a Sewerus, zagrożony aresztowaniem przez Ireneusza, hrabiego Wschodu, musiał opuścić Antiochię na29 wrześniapodążając za schronieniem w Aleksandrii , „twierdzy” Monofizytów . W 535 roku powrócił do Konstantynopola na zaproszenie Justyniana a zwłaszcza sympatyzował z patriarchą Anthimos I st , który został przekazany do Monofizytyzm w marcu 536 , niecały rok po jego indukcji. Mennas , następca Anthime'a , zebrał radę, która potępiła Severusa, pomimo wsparcia zawsze udzielanego mu przez cesarzową Teodorę , która spotkała go podczas pobytu w Egipcie w 521 roku . Aresztowany pomimo bezpiecznego zachowania, które otrzymał, Severus był w stanie uciec i wrócić do Egiptu dzięki cesarzowej. Tam zakończył swoje życie, zakwaterowany przez sympatyków, nigdy nie mógł wrócić do Antiochii , ale wielu wiernych uważało go aż do śmierci za prawowitego patriarchę tego miasta. Został pochowany w klasztornej wiosce Énaton , a jego grób stał się wkrótce miejscem pielgrzymek i kultu.
W chwili chrztu złożył przysięgę, że zrezygnuje z kąpieli i będzie praktykował post i czuwanie, i pozostał tam przez całe życie. Kiedy został patriarchą, zniszczył łaźnie patriarchalnego pałacu i zwolnił wszystkich kucharzy. W przeddzień swojej śmierci odmówił kąpieli, o której powiedziano mu, że uratuje mu życie, ale ostatecznie zgodził się wykąpać we wszystkich swoich ubraniach. Podczas swojego patriarchatu niezłomnie sprzeciwiał się istnieniu takich widowisk, jak teatr i wyścigi rydwanów: jedna z jego homilii zawiera bardzo współczesne potępienie okrucieństwa, jakiego doświadczają konie na torach wyścigowych. Mocno przyczynił się do porzucenia po 516 z Igrzysk Olimpijskich obchodzony w Antiochii od lat 41 ( konkurs isolympique ).
Oprócz cytowanej już biografii Zachariasza Scholastyka , inna napisana za życia Sewera jest dziełem Johna bar Afthonia , „przełożonego klasztoru Beith-Afthonia ”.
Sévère starał się podążać za nauką Cyryla z Aleksandrii . Jego doktryna była całkowicie odmienna od doktryny Eutychesa , którego wyraźnie potępił. Przed 508 r. Odrzucił Enotic , ale przyjął go, gdy został patriarchą Antiochii (twierdząc na synodzie w 514 r. , Że edykt ten unieważnił sobór chalcedoński ). Utrzymywał, że Jezus Chrystus ma tylko jedną „bosko-ludzką naturę” (ισις θεανδρική), złożoną (φύσις σύνθετος) i przyznał formułę έκ δύο φύσεων („pochodzący z dwóch natur”).
Idąc za raportem biskupa Bar-Hebraeusa , przedstawił swoją doktrynę w następujący sposób:
„W Jezusie Chrystusie istnieje tylko jedna natura, boska i ludzka, bez pomieszania, bez mieszania i bez skażenia, i która pozostaje tym, czym były; tak jak natura człowieka ma dwie natury, duszę i ciało; i że ciało również składa się z dwóch natur, materii i formy, bez zmiany duszy w ciało i materii w formę. "
Tej wyjątkowej naturze odpowiadały „działania (lub działania) bosko-ludzkie” (ένέργειαι θεανδρικαί), bez możliwości rozróżnienia między „działaniami boskimi” a „działaniami ludzkimi”, jak w sformułowaniu zwolenników soboru Chalcedon . Również Chrystusowi przypisał jedną wolę ( monotelizm ).
W 518 roku znalazł swojego byłego sojusznika Juliana z Halikarnasu w Aleksandrii i sprzeciwił się mu w kwestii zepsucia ciała Chrystusa przed Zmartwychwstaniem: Sewerowie przyznali się do tego zepsucia (jak dobrowolnie przyjęto, a nie wymagał tego naturalny, odrębny człowiek) julianieści nazywali Φθαρτολάτραι lub Corrupticolae ; przeciwnie, zarzucali temu drugiemu , utrzymując nieskazitelność ciała Chrystusa, popadnięcie w doketyzm (Άφθαρτοδοκῆται). W 535 roku Teodozjusz , uczeń Sewera, i Gaianos, uczeń Juliana, zakwestionowali tytuł patriarchy Aleksandrii .
Severus był bogatym pisarzem i pisał tylko po grecku. Ale od 536 roku wszystkie jego pisma były skazane na ogień, a każdemu, kto byłby przekonany do ich zachowania, można było odciąć prawą rękę. W rezultacie w języku greckim pozostały tylko fragmenty, ale z drugiej strony wiele tekstów zachowało się w tłumaczeniu na język syryjski . Systematyczna praca nad tłumaczeniem jego dzieła na język syryjski została przeprowadzona za jego życia, między 519 a 528 rokiem , przez jego syryjskiego ucznia Paul de Callinicum .
Musimy najpierw przytoczyć teksty doktrynalne polemicznym: dialogu zatytułowanym Philalêtês ( Przyjaciel Prawdy ), składający się w Konstantynopolu w 509 - 511 i skierowanego przeciwko zwolenników Rady Chalcedoński ; wynikający z tego spór z pewnym Janem gramatykiem z Cezarei, który ułożył odpowiedź (zwłaszcza Obronę Philalêtês i Przeciw Janowi Gramatykowi , napisane po 519 r. ); korespondencja z Serge le Grammairien, pochodzący z lat 518 - 520 , w którym ciężką określa precyzyjnie i jasno swoją doktrynę w obliczu „Monophysite”, z którymi nie zgadzał; obfity korpus związany z kontrowersjami z julianistami.
Następnie kazania: te, które wygłosił jako patriarcha Antiochii, znane są pod nazwą homilii katedralnych i zostały zachowane w dwóch różnych tłumaczeniach na język syryjski: Pawła z Callinicum i Jakuba z Edessy . 125 zostało opublikowanych w zbiorze Patrologia Orientalis .
Stern napisał także hymny, zakonserwowane w przekładzie syryjskim od Pawła z Edessy (początek VII th wieku) pod redakcją Jacques'a Edessy . Cała jego korespondencja składała się z blisko 3800 listów; pozostało bardzo wiele fragmentów i kilka całych niepublikowanych listów.
Severus może być autorem Teozofii Tybindze , zbioru wyroczni w języku greckim. Jego teksty pojawiają się w CPG 7022-7080.