Z wyjątkiem

Hormisdas katolicki św
Obraz poglądowy artykułu Hormisdas
Wyimaginowany portret. Bazylika Świętego Pawła za Murami (mozaika z połowy XIX th  wieku).
Biografia
Imię i nazwisko Z wyjątkiem
Narodziny 450
Frozynon
Śmierć 6 sierpnia 523
Rzym
Papież Kościoła Katolickiego
Wybory na pontyfikat 20 lipca 514 r
Koniec pontyfikatu 6 sierpnia 523
Poprzedni Symmaque Jean I er następujący
(en) Informacja na www.catholic-hierarchy.org

Święty Hormisdas , urodzony w Frosinone koło Rzymu , zmarł w Rzymie, dnia6 sierpnia 523Jest papież z20 lipca 514 r do jego śmierci.

Kościół katolicki czci go jako świętego i lokalnie obchodzi go jako6 sierpnia.

Biografia

Ten inteligentny i mądry papież pochodzi z zamożnej i honorowej rodziny z Frusino (Frosinone), w Agro Romano (Lazio). Chrześcijanin Settipani z powodu swojego irańskiego nazwiska, rzadkiego w świecie łacińskim, stawia hipotezę, że jest potomkiem pretendenta Sasanidów , Hormizda, który schronił się w Rzymie w 322 roku . Przed otrzymaniem święceń ożenił się, a następnie jego syn został papieżem pod imieniem Silvere, co nie jest wyjątkowym przypadkiem w historii papiestwa, ponieważ syn papieża Anastazego wstąpi na tron ​​św. Piotra pod imieniem Innocentego I st. . Za czasów papieża Symmaque'a Hormisdas ma rangę diakona, a podczas schizmy antypapieża Wawrzyńca jest jednym z najwybitniejszych członków duchowieństwa lojalnego wobec Symmaque'a. Na synodzie w Saint-Pierre w 502 sprawował funkcję notariusza. Z tej okazji Ennode z Pawii przepowiedział, że zostanie papieżem.

Wyniesienie do oblężenia Rzymu

Dzień po pogrzebie Symmaque (20 lipca 514 r), Hormisdas został konsekrowany na biskupa Rzymu bez żadnego oporu. Jedną z pierwszych trosk nowego papieża jest wyeliminowanie ostatnich śladów schizmy antypapieża Laurenta, poprzez przyjęcie z powrotem do Kościoła tych, którzy jeszcze nie zostali pojednani.

Schizma akacjańska

Od początku jego pontyfikatu w jego troskach szczególne miejsce zajmowały sprawy Kościoła wschodniego. W Konstantynopolu trwa schizma akacjańska , zapoczątkowana po opublikowaniu Henotikonu przez cesarza Zenona, który spowodował zerwanie między Kościołami Wschodu i Zachodu. Cesarz (491-518) Anastaz , następca Zenona, utrzymuje ten dokument w mocy i coraz bardziej skłaniając się ku monofizytom , prześladuje biskupów, którzy odmawiają zaprzeczenia soborowi chalcedońskiemu . Trzej patriarchowie Macedoniusz z Konstantynopola, Eliasz z Jerozolimy, Flawiusz z Antiochii zostają wypędzeni ze swoich miejsc.

Wśród tego zamieszania wielu biskupów wschodnich wzywa Symmaca do przywrócenia jedności Kościoła eklezjalnego, co wzmocniłoby ich pozycję i pozwoliło im walczyć z rozprzestrzenianiem się monofizytyzmu. Symmaque prosi ich, by potępili Akace z Konstantynopola , ale mieszkańcy Wschodu nie są gotowi na ten krok.

Korzystając z niezadowolenia, które wznosi się tendencji Monophysite cesarza Anastase , Vitalien de Mésie , dowódcy wojska, naraża się na czele buntu przeciwko cesarzowi. Witalien prosi o przywrócenie mu obowiązku rozdawania zboża żołnierzom, uznanie soboru chalcedońskiego i przywrócenie jedności z Rzymem . Zebrał wielu partyzantów i stanął przed Konstantynopolem na czele dużej armii; po pokonaniu Ippazio, bratanka cesarza Anastazego, ten sprowadza się do negocjacji, to znaczy do poddania się. Jednym z warunków umowy z Witalinem jest to, że cesarz przysięga zwołać synod w Heraklei w Tracji, zaprosić na niego papieża i poddać się jego arbitrażowi w jego sporze o siedzibę Konstantynopola i innych diecezji. aby przywrócić jedność Kościoła. W rezultacie28 grudnia 514Anastazjusz napisał do Hormisdas, aby zaprosić go na synod, który ma się odbyć 1 st lipca. List przedstawiony Witalijowi jest przekazywany do Rzymu przez jego emisariusza i legata cesarskiego. 12 styczniaAnastazjusz przesyła Papieżowi drugie, mniej uprzejme zawiadomienie, w którym prosi jedynie o jego dobre usługi w tym konflikcie. Cesarz, rzecz jasna, chce przeciągać negocjacje, gdyż nie jest przygotowany na dotrzymanie obietnic, które złożył Witalienowi. Drugi list dociera do Rzymu, przed poprzednim i…4 kwietniaHormisdas odpowiada, wyrażając radość z perspektywy pokoju, ale jednocześnie broniąc pamięci o swoich poprzednikach. Nosiciele pierwszego cesarskiego listu przybywają dalej14 majanastępujący. Papież ostrożnie kontynuował negocjacje, zwołał synod w Rzymie i…8 lipcapisał do cesarza, aby poinformować go o wyjeździe ambasady do Konstantynopola. W międzyczasie dwustu biskupów, którzy się zebrali…1 st lipca do Heraclei odseparować się bez zawarcia niczego.

W ambasadzie papieskiej na dworze cesarskim zasiadają dwaj biskupi: Ennodius z Pawii i Fortunatus z Katanii, ksiądz Wenancjusz, diakon Witalis i notariusz Hilarius. List Hormisdasa do cesarza, datowany1 st sierpień 515, zawiera szczegółowe instrukcje dla legatów dotyczące pozycji, którą będą musieli bronić. Jeśli cesarz przyjmie przedstawione mu propozycje, Papież jest gotów, w razie potrzeby, stawić się osobiście przed soborem. Papież przesyła również biskupom Wschodu formułę wyznania wiary ( regula fidei ), której głównymi punktami są: uznanie faktu, że w Rzymie zawsze była utrzymywana ortodoksja, potępienie Nestoriusza i Eutychesa, przyjęcie Tomu Leona i Chalcedonu, usunięcie dyptyków Akace.
Ambasada nie osiągnęła żadnych wyników; Anastazjusz, nie przerywając negocjacji, daje posłom wymijający list do Hormisdasa. W międzyczasie cesarz, po stłumieniu nowego powstania pod wodzą Witaliana, wysłał do Rzymu poselstwo złożone z dwóch wyższych urzędników państwowych. Niosą list z datą16 lipca 516 r, adresowany do Papieża, ale także inny datowany 28 lipca, adresowany do Senatu: celem tego ostatniego jest podżeganie senatorów do buntu przeciwko Hormisdasowi. Senat jednak, podobnie jak król Teodoryk , pozostają lojalni wobec papieża. Odpowiedź Hormisdasa na list cesarza jest dostojna, ale jednoznaczna. W tym czasie wielu biskupów ze Scytii , Ilirii i Dardanii powróciło do komunii z Rzymem i wielu z nich dyskutowało z legatami papieskimi w Konstantynopolu na temat ponownego zjednoczenia Kościołów. Następnie wypowiadają się, potępiają Akacjusza i podpisują wyznanie wiary ( regula fidei ) Hormisdas, podobnie jak biskupi prowincji Epiru , przekonani przez rzymskiego subdiakona Pulliusa.

Hormisdas wyróżnia się gorliwością przeciwko Eutychejczykom .

W sprawach dyscypliny kościelnej zarządził, że urzędów kościelnych nie należy przyznawać w zamian za przywileje lub dary.

Jego pochówek odbywa się w starożytnej Bazylice Watykańskiej , po 9 latach i 15 dniach pontyfikatu. Jest obchodzony w dniu6 sierpnia.

Uwagi i referencje

  1. Biographisch-Bibliographischen Kirchenlexikon (BBKL) .
  2. nominis.cef.fr Nominis: Saint Hormisdas.
  3. Christian Settipani , Ciągłość elit w Bizancjum w mrocznych wiekach. Kaukaski książęta i Imperium VI th do IX th  century , Paryż, de Boccard,2006, 634  s. [ szczegóły wydań ] ( ISBN  978-2-7018-0226-8 ) , s.  506.
  4. Jacques-Paul Migne , Słownik historii powszechnej Kościoła , Migne,1873( czytaj online ) , s.  1177.
  5. Opera Ennodiego , wyd. Vogel (Berlin, 1885), 287, 290.
  6. Przeczytaj Libellus fidei w zewnętrznym linku.
  7. Pierre Maraval, Chrześcijaństwo od Konstantyna do podboju arabskiego , PUF, 1997, s.  403 .

Zobacz również

Linki zewnętrzne