Możesz pomóc, dodając odniesienia lub usuwając nieopublikowane treści. Zobacz stronę dyskusji po więcej szczegółów.
Traktat Rzymski z 2004 r.Tytuł | Traktat ustanawiający konstytucję dla Europy |
---|---|
Kraj | Unia Europejska |
Terytorium zastosowania | Każdy |
Rodzaj | Międzynarodowy Zjazd |
Zatkany | Prawo Unii Europejskiej |
Przyjęcie | Odrzucony przez referendum |
---|---|
Podpis | 29 października 2004 r. |
Czytaj online
Traktat ustanawiający konstytucję dla Europy
Traktaty stanowiące
|
Traktat ustanawiający Konstytucję dla Europy , potocznie nazywany Konstytucja Europejska , Traktat Konstytucyjny , ale Traktatu Rzymskiego II lub Traktatu Rzymskiego z 2004 roku , czasami skracane TECE lub TCE, podpisany w Rzymie przez szefów państw i rządów w Unii Europejskiej na29 października 2004 r., powinien był wejść w życie w dniu 1 st listopad 2.006, pod warunkiem ratyfikacji przez każde z dwudziestu pięciu państw sygnatariuszy , co nie miało miejsca in fine .
W związku z tą porażką stworzono traktat lizboński, który miał zastąpić ten traktat konstytucyjny. Zawiera większość zmian, które znalazły się w Traktacie Konstytucyjnym, ale w formie poprawek . Jego zasada została zatrzymana23 czerwca 2007na posiedzeniu Rady Europejskiej w Brukseli i jego tekst zatwierdzony przez Radę Europejską w Lizbonie w dniu19 października 2007.
Bułgaria The Rumunia i Turcja również część sygnatariuszy do Rzymu (jako obserwatorzy), wejścia w życie niniejszego Traktatu, powinny obejmować również dwa pierwsze, od1 st styczeń 2.007, po ratyfikacji ich traktatu akcesyjnego podpisanego w Luksemburgu dnia25 kwietnia 2005 r..
Przedstawiono dwa główne powody uzasadniające rozwój tego traktatu:
Trzy główne zmiany:
Z prawnego punktu widzenia tekst nie był formalnie konstytucją państwa. Ten traktat ustanawiający konstytucję dla Europy , tytuł przyjęty przez umawiające się strony, nie miał na celu stworzenia federalnego lub ponadnarodowego państwa europejskiego. Ten tekst był traktatem, który po ratyfikacji miał ustanowić konstytucję, jak wskazuje jego preambuła. Jako taki, w obszarach kompetencji Unii miał on pierwszeństwo przed prawem państw członkowskich (art. I-6), co zresztą często miało miejsce w ramach istniejących traktatów. . W oczekiwaniu na to większość państw członkowskich zmieniła własne konstytucje krajowe, aby umożliwić takie przeniesienie suwerenności.
Charakter Unii Europejskiej, poprzez ten traktat, mógłby zatem przypominać charakter konfederacji , ze znacznym przeniesieniem kompetencji z państw członkowskich i suwerenów w dziedzinie waluty, handlu itp.
Każda późniejsza zmiana konstytucji wymagałaby jednomyślnej zgody państw członkowskich i co do zasady ratyfikacji większością co najmniej 4/5 z nich; jednak w przypadku pewnych modyfikacji, np. rozszerzenia zakresu głosowania większością kwalifikowaną, wystarczy jednomyślne porozumienie w Radzie Europejskiej (a więc i rządach).
Idea konstytucji zakorzenia się w Europie kontynentalnej. Jednak idea konstytucji zdefiniowanej w ścisłym tego słowa znaczeniu jest przeciwieństwem kultury brytyjskiej.
Wydaje się, że termin „konstytucja” miał swoje znaczenie w zwycięstwach „ nie ” krajów, które go odrzuciły. Zatem samo pojęcie konstytucji dla Europy można interpretować jako ograniczenie suwerenności państw.
Ponadto projekt przewiduje etapy przejściowe. Określony w konstytucji zakres większości kwalifikowanej wszedł w życie z dniem wejścia w życie konstytucji. Ponadto zaplanowano tymczasowe środki dotyczące składu Parlamentu Europejskiego na kadencję ustawodawczą 2004-2009.
Protocol (34) w sprawie ustaleń przejściowych odnoszących się do instytucji i organów Unii włączone większość ustaleń przejściowych, która zakończyła się31 października 2009. Tekst musiał zostać wcześniej ratyfikowanyPaździernik 2006 przez 25 państw członkowskich Unii do wejścia w życie.
Gdyby jednak traktat miał być ratyfikowany przez cztery piąte państw członkowskich, a jedno lub więcej państw członkowskich napotkało trudności w przeprowadzeniu ratyfikacji, Rada Europejska była zajęta sprawą. Projekt przewidywał dwuletni termin dla państw członkowskich na przystąpienie do ratyfikacji.
Jedna z debat poprzedzających ratyfikację Traktatu Konstytucyjnego dotyczyła historycznej wzmianki o chrześcijańskim dziedzictwie kontynentu. W pierwszym szkicu preambuły wspomniano o filozofii oświecenia, ale nie o chrześcijaństwie. Wśród zwolenników wzmianki o chrześcijaństwie znalazła się Angela Merkel, a zwłaszcza przedstawiciele Polski (niezależnie od partii rządzącej). Francja była głównym przeciwnikiem włączenia tego dziedzictwa religijnego do traktatu konstytucyjnego. Valéry Giscard d'Estaing był zdania, że nie można wspomnieć o chrześcijaństwie bez wzmianki o innych obecnych religiach; po drugie, rząd Jacquesa Chiraca był mocno oddany laicyzmowi w języku francuskim , ze ścisłym rozdziałem między kultem państwowym a publicznym. Pierre Moscovici , ówczesny komisarz ds. gospodarki, oświadczył 8 maja w telewizji BFM , że „nie wierzy w chrześcijańskie początki Europy”. Nie dodano żadnego odniesienia do tego dziedzictwa.
W Rzymie ,29 października 2004 r.Został podpisany drugi Traktatu Rzymskiego, który znany jest jako „Konstytucji Europejskiej”, między dwadzieścia pięć państw członkowskich w Unii , ale także - po ostatnim akcie - przez trzech krajów kandydujących ( Bułgaria , Rumunia i Turcja ). Deklarację podpisała również Chorwacja w charakterze obserwatora (negocjacje akcesyjne miały rozpocząć się dopiero po1 st styczeń +2.005i został przełożony sine die do wznowienia w październiku 2005 r .). Tekst ten został przetłumaczony na dwadzieścia języków urzędowych Unii oprócz irlandzkiego , a także na bułgarski , rumuński i turecki (których wersje, choć oficjalne, nie były jeszcze autentyczne w rozumieniu artykułu IV-448 (1) Traktatu iz kolei nie stałyby się oficjalnymi wersjami aż do wejścia w życie tego traktatu akcesyjnego).
Została ona podpisana na wzgórzu Kapitolu , obecna siedziba ratusza miasta Rzym , w Sali Rekinów i Curiatii , ten sam jeden, który już podpisał I st Traktat Rzymski (the25 marca 1957) ustanawiające Europejską Wspólnotę Gospodarczą . Zasadą byłoby podpisanie go w Irlandii , państwie prezydenckim Unii, w momencie jej przyjęcia w czerwcu 2004 roku .
Zobacz listę sygnatariuszy traktatu rzymskiego z 2004 roku .
Projekt przyjęty w drodze konsensusu przez Europejską Konwencję o tym 13 czerwca i10 lipca 2003 r.i doręczona przewodniczącemu Rady Europejskiej w Rzymie dnia18 lipca 2003 r.. Niniejszy tekst * został zredagowany przez Konferencję Międzyrządową. Ostateczny tekst został przyjęty przez szefów państw i rządów dwudziestu pięciu lat19 czerwca 2004na posiedzeniu Rady Europejskiej w Brukseli . Został formalnie podpisany w Rzymie dnia29 października 2004 r.( 2 e Traktat Rzymski po Traktacie z 1957 r .). Nie wszedłby w życie, gdyby nie został ratyfikowany przez każde z państw członkowskich.
Traktat Konstytucyjny musiał zostać ratyfikowany przez każde z dwudziestu pięciu państw członkowskich Unii w 2004 r., zgodnie z obowiązującymi w każdym państwie zasadami, najczęściej w głosowaniu parlamentarnym, aw niektórych przypadkach w referendum . Proces ratyfikacji miał się zakończyć w ciągu dwóch lat od podpisania traktatu, czyli przed”29 października 2006. W przypadku, gdy niektóre państwa nie złożą swoich dokumentów ratyfikacyjnych przed tą datą, co miało miejsce, art. IV-443 stanowi, że „sprawę zajmie się Rada Europejska”. Deklaracja n o 30 państw, że jeżeli cztery piąte państw nie ratyfikowały przed29 października 2006Rada Europejska zajmuje się tą kwestią.
Ratyfikacja w głosowaniu parlamentarnymW ten sposób 16 krajów ratyfikowało traktat. Liczba ta wzrasta do 18, jeśli weźmiemy pod uwagę, że podpisanie traktatu przez prezydentów Niemiec i Słowacji jest niezbędnym krokiem do ratyfikacji, ale nie może go podważyć w dłuższej perspektywie.
W 2007 roku te 18 krajów reprezentowało 2/3 krajów członkowskich Unii i 66% ludności Unii.
Należy zauważyć, że te dane liczbowe nie pozwalają na ocenę ogólnego przylegania populacji do tego tekstu, ponieważ odbyły się tylko cztery referenda (dwie ratyfikacje: Hiszpania, Luksemburg i dwie odrzucenia: Francja, Holandia) w stosunku do 14 procesów drogą parlamentarną. Znaczący w tym względzie jest przykład Francji: zdecydowana większość posłów opowiedziała się za ratyfikacją, która została jednak odrzucona 55% głosów w referendum29 maja 2005.
Status stanowisk państw członkowskich w sprawie ratyfikacjiKraj | Data ratyfikacji | Sposób ratyfikacji | Wyniki |
---|---|---|---|
Niemcy |
12 maja 2005 r. 27 maja 2005 r. |
Rada Federalna Bundestagu ( Bundesrat ) |
TAk |
? | Podpis Prezydenta | - | |
Austria |
11 maja 2005 r. 25 maja 2005 r. |
Rada Narodowa (Nationalrat) Rada Federalna (Bundesrat) |
TAk |
Belgia |
28 kwietnia 2005 19 maja 2005 17 czerwca 2005 20 czerwca 2005 29 czerwca 2005 19 lipca 2005 r. 8 lutego 2006 |
Senat Izba Reprezentantów Belgii Parlament Regionu Stołecznego Brukseli Parlament Wspólnoty Niemieckojęzycznej Parlament Waloński Parlament Wspólnoty Francuskiej Belgii Parlament flamandzki |
TAk |
Cypr | 30 czerwca 2005 | Izba Reprezentantów | TAk |
Dania | - | Proces ratyfikacji zawieszony | |
Hiszpania |
20 lutego 2005 28 kwietnia 2005 18 maja 2005 |
Referendum konsultacyjne Kongres Deputowanych Senatu |
TAk |
Estonia | 9 maja 2006 | Riigikogu | TAk |
Finlandia | 5 grudnia 2006 | Eduskunta | TAk |
Francja | 29 maja 2005 | Referendum | nie |
Grecja | 19 kwietnia 2005 | Rada Greków | TAk |
Węgry | 20 grudnia 2004 r. | Zgromadzenie Narodowe | TAk |
Irlandia | - | Proces ratyfikacji zawieszony | |
Włochy |
25 stycznia 2005 6 kwietnia 2005 |
Izba Deputowanych Senatu Republiki |
TAk |
Łotwa | 2 czerwca 2005 | Saeima | TAk |
Litwa | 11 listopada 2004 r. | Seimas | TAk |
Luksemburg |
28 czerwca 2005 10 lipca 2005 r. 25 października 2005 |
Izba Deputowanych (pierwszy głos) Referendum konsultacyjne Izba Deputowanych (drugi głos) |
TAk |
Malta | 6 lipca 2005 | Parlament | TAk |
Holandia |
1 st czerwiec 2005 2 czerwca 2005 |
Referendum konsultacyjne Wycofanie projektu ustawy bez głosowania |
nie |
Polska | - | Proces ratyfikacji zawieszony | |
Portugalia | - | Proces ratyfikacji zawieszony | |
Republika Czeska | - | Proces ratyfikacji zawieszony | |
Wielka Brytania | - | Proces ratyfikacji zawieszony | |
Słowacja |
11 maja 2005 r. - |
Rada Narodowa | TAk |
Podpis Prezydenta | - | ||
Słowenia | 1 st lutego 2005 | Zgromadzenie Narodowe | TAk |
Szwecja | - | Proces ratyfikacji zawieszony |
Bułgaria i Rumunia już ratyfikowały traktat, ratyfikując swój traktat akcesyjny (wszedł w życie 1 st styczeń 2.007). Zobacz artykuł I.2 tego traktatu akcesyjnego.
Parlament | Przestarzały | Wyniki | Podpis głowy państwa | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Bułgaria | 11 maja 2005 r. |
![]() |
Podpisać | |||
Rumunia | 17 maja 2005 r. |
![]() |
Podpisać |
Artykuł II.1 tego samego traktatu czyni je również stronami traktatu nicejskiego w przypadku braku pełnej ratyfikacji traktatu konstytucyjnego, co ma miejsce.
Gdyby został wcześniej ratyfikowany przez wszystkie państwa sygnatariuszy? 29 października 2006(25 dokumentów ratyfikacyjnych zdeponowanych w Rzymie ), Traktat Konstytucyjny wszedłby w życie w dniu…1 st listopad 2.006. W przeciwnym razie niniejsze wejście w życie nastąpi, w stosownych przypadkach, " pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po złożeniu dokumentu ratyfikacyjnego przez Państwo-Sygnatariusza, które jako ostatnie dokona tej formalności " (artykuł IV-447.2 Traktatu).
Ponadto, ostatni komunikat w sprawie Traktatu Aktu Końcowego ( n O 30) stwierdza, że „jeśli na koniec okresu dwóch lat [to po29 października 2006], cztery piąte państw członkowskich ratyfikowało ten traktat, a jedno lub więcej państw członkowskich napotkało trudności w przeprowadzeniu tej ratyfikacji, Rada Europejska zajmuje się tą kwestią” . 4 / 5 p , to jest stany 20 spośród 25 państw członkowskich sygnatariusza Traktatu, oprócz Bułgaria i Rumunia, uważane wstecznie od sygnatariuszy (w tym przystąpienia do1 st styczeń 2007zmienia tę proporcję). Jednak w1 st styczeń 2.007, 17 państw członkowskich już ratyfikowało traktat, 3 nie ratyfikowało go z powodu referendum (Francja i Holandia) lub niezgłoszonego odwołania do Federalnego Trybunału Konstytucyjnego w Karlsruhe (Niemcy) i 7 dopiero rozpoczyna procedurę ratyfikacyjną (Wielka Brytania). , Irlandia, Szwecja, Dania, Czechy, Polska i Portugalia).
Jednak kanclerz Niemiec Angela Merkel , urzędująca przewodnicząca Unii Europejskiej w pierwszej połowie 2007 roku, od początku roku wielokrotnie powtarzała, że 18 państw członkowskich już ratyfikowało traktat, który wydaje się obejmować również Niemcy. w tej liczbie i „ że ich opinia musi być uwzględniona ”.
W Madrycie to rzeczywiście 18 państw członkowskich uznało, że ratyfikowało traktat, spotkało się w dniu26 stycznia 2007, przy nieformalnym wsparciu Irlandii i Portugalii. Kraje, które powiedziały „nie” (Francja i Holandia) oraz kraje, które wydają się wrogie ratyfikacji (Czechy na czele) nie zostały zaproszone na to spotkanie na najwyższym szczeblu. 18 krajów zadeklarowało: „chcieć pracować na podstawie Traktatu Konstytucyjnego w celu osiągnięcia porozumienia w sprawie tekstu, który zachowuje jego treść i równowagę ” z państwami członkowskimi, które nie odrzuciły ratyfikacji lub które jeszcze nie wyraziły zgody. . Zasada nowego tekstu na konferencji międzyrządowej w drugiej połowie 2007 r. i nosiłaby tytuł Traktat reformujący (przyszły traktat lizboński) zastępujący Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską Traktatem o Funkcjonowaniu Unii i przyjmujący podstawy Traktat konstytucyjny, został zatwierdzony przez 27 państw członkowskich podczas Rady Europejskiej z dnia23 czerwca 2007.
Jednak nowe zasady dotyczące większości kwalifikowanej w Radzie Europejskiej i Radzie (art. I-25) miałyby zastosowanie dopiero od: 1 st listopad +2.009lub po wyborach do Parlamentu Europejskiego. Modyfikacja zasad powoływania członków Komisji nie powinna nastąpić przed 2014 r., czyli pod koniec kadencji pierwszej Komisji powołanej po ewentualnej ratyfikacji Traktatu Konstytucyjnego (art. I-26.5 i 6). W przypadku braku tej ratyfikacji nadal będzie obowiązywał traktat nicejski.
Tekst składa się z 448 artykułów, podzielonych na cztery części, poprzedzone preambułą.
Pierwsza część jest skutecznie zbliżona do konstytucji, zajmującej się instytucjonalną strukturą wspólnoty, druga część, znana jako „Karta Praw Podstawowych”, określa pewną liczbę praw obywatelskich, których stosowanie jest w jej warunkach poważnie ograniczone Ostatnie dwa artykuły, trzecia część zajmuje się „acquis communautaire”, czwarta część dotyczy przepisów ogólnych i końcowych (ratyfikacja, zmiany itp.). Numeracja artykułów jest ciągła, ale każdy numer artykułu jest poprzedzony cyframi rzymskimi części, do której należy: pierwsza część kończy się artykułem I-60, a druga część zaczyna się od 1 artykułu II-61.
Do tekstu traktatu dołącza się z jednej strony 36 protokołów dotyczących konkretnych tematów, takich jak rola parlamentów narodowych, stosowanie zasad pomocniczości i proporcjonalności czy konkretne kwestie do niektórych krajów, z drugiej zaś aneks I, który zawiera wykaz produktów objętych wspólną polityką rolną oraz załącznik II zawierający wykaz krajów i terytoriów zamorskich objętych systemem stowarzyszenia z Unią Europejską.
Tekst sporządzono w dwudziestu językach urzędowych Unii oraz w języku irlandzkim (art. IV-448 (1)). Wersje traktatu w języku bułgarskim , rumuńskim i tureckim zostały również ustalone ze względu na status dla tych trzech krajów obserwatorów podczas sporządzania traktatu. Obowiązują dopiero od traktatów akcesyjnych (podpisane25 kwietnia 2005 r.dla Bułgarii i Rumunii ) zostały ratyfikowane i weszły w życie1 st styczeń 2.007. Nie dotyczy to jeszcze wersji tureckiej (negocjacje akcesyjne dopiero się rozpoczęły). Pozostałe kraje kandydujące, Chorwacja i Macedonia , nie były traktowane tak samo, Chorwaci podpisali jedynie deklarację załączoną do traktatu jako kraj obserwatora, a oficjalny status kandydata macedońskiego nie został jeszcze zbadany przez Komisję.
Podpis Wejście w życie Nazwa traktatu |
1948 1948 Traktat Brukselski |
1951 1952 Traktat EWWiS |
1954 1955 Porozumienie paryskie |
1957 1958 Traktat Rzymski (TWE) Traktat Euratom |
1965 1967 Traktat fuzyjny |
1975 1976 instytucja nieoficjalna |
1986 1987 Jednolity Akt Europejski |
1992 1993 Traktat z Maastricht ( TUE i TWE ) |
1997 1999 Traktat Amsterdamski ( TUE i TWE ) |
2001 2003 Traktat z Nicei ( TUE i TWE ) |
2007 2009 Traktat Lizboński ( TUE i TFUE ) |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
||
Trzy filary Unii Europejskiej | |||||||||||||||||||||
Wspólnoty Europejskie | |||||||||||||||||||||
Europejska Wspólnota Energii Atomowej (Euratom) |
|||||||||||||||||||||
Europejska Wspólnota Węgla i Stali (EWWiS) |
Rozpadł się w 2002 roku | Unia Europejska (UE) | |||||||||||||||||||
Wspólnota Gospodarcza Europejskiej (CEE) |
Wspólnota Europejska (WE) | ||||||||||||||||||||
TREVI | Wymiar sprawiedliwości i sprawy wewnętrzne (WSiSW) | ||||||||||||||||||||
Współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych (CPJMP) | |||||||||||||||||||||
Europejska współpraca polityczna (EPC) | Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa (WPZiB) | ||||||||||||||||||||
Western Union (OU) | Unia Zachodnioeuropejska (UZE) | ||||||||||||||||||||
Rozpadł się w 2011 r | |||||||||||||||||||||