Thericourt

Zamek Thémericourt.

Herb

Administracja

Kraj

Region

Miasto

Wspólnota gmin Centrum Vexin

Mandat burmistrza

Denis Sargeret
2020 -2026

Kod pocztowy

95450

Wspólny kod

95610

Demografia

Miły

Thémericourtoises, Thémericourtois

Ludność
miejska

298 mieszk. (2018

)

Gęstość

39 mieszkańców/km 2

Geografia

Informacje kontaktowe

49°05′00″ północ, 1°54′00″ wschód

Wysokość

130 m
min. 70 m
Maks. 137 mln

Powierzchnia

7,58 km 2

Rodzaj

gmina wiejska

Obszar atrakcji

Paryż
(gmina koronna)

Wybory

Oddziałowy

Kanton Vauréal

Ustawodawczy

Pierwszy okręg wyborczy

Lokalizacja

Geolokalizacja na mapie: Île-de-France

Thericourt

Geolokalizacja na mapie: Val-d'Oise

Thericourt

Geolokalizacja na mapie: Francja

Thericourt

Geolokalizacja na mapie: Francja

Thericourt

Théméricourt jest francuski gmina znajduje się w dziale z Val-d'Oise w regionie Île-de-France . Jego mieszkańcy nazywani są Theméricourtois (es).

Geografia

Miasto położone jest w dolinie Aubette de Meulan , w samym sercu francuskiego Vexin , około 45 km na północny zachód od Paryża . Wieś skupia się wokół kościoła i zamku nad samym brzegiem rzeki.

Gminy graniczące z Théméricourt

Gouzangrez	Perchay	Nas
Awernes		Vigny
Fremainville	Seraincourt	Długość

Mapa miasta.
Zagospodarowanie terenu

Planowanie miasta

Typologia

Théméricourt jest gminą wiejską, ponieważ jest częścią gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Paryża , którego jest gminą w koronie. Obszar ten obejmuje 1929 gmin.

Toponimia

Nazwa miejscowości jest wymieniona w formie Temaricurth w 1170 roku.

Nazwa wsi pochodzi od germańskiego antroponimu Theudemar związanego z gallo-rzymskim sufiksem i -acum , stąd * Théméry , a następnie, jak to bywa: dodanie rzymskiego apelacyjnego -court , domaine .

Historia

Miejsce to było zamieszkiwane z okresu Merowingów, o czym świadczy odkrycie grobów z tego okresu w 1891 roku .

Zamek został zajęty przez Niemców w czasie II wojny światowej , następnie stał się własnością Jean-Claude'a Duvaliera , zwanego "Baby Doc", byłego dyktatora Haiti , zanim został kupiony przez radę generalną Val-d'Oise w 1995 i przekształcony w siedzibę administracyjną regionalnego parku przyrodniczego i centrum turystycznego.

W tym zamku kręcono w 1967 roku film „Diabolicznie-twój” Juliena Duviviera z Alainem Delonem i Senta Berger.

Polityka i administracja

Międzywspólnotowość

Gmina, początkowo członek wspólnoty gmin Trois Vallées du Vexin , jest członkiem od1 st styczeń 2013, gminy centrum Vexin .

Rzeczywiście, ten ostatni powstał w dniu 1 st styczeń 2013przez połączenie wspólnoty gmin Trois Vallées du Vexin (12 gmin), wspólnoty gmin Val de Viosne (14 gmin) i wspólnoty gmin Plateau du Vexin (8 gmin), zgodnie z prognozy wydziału planu współpracy międzygminnej Val-d'Oise zatwierdzone dnia11 listopada 2011.

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
Marzec 2001	2015	Michał Abraham	płyta DVD
2015	W trakcie	Denis sierżant		Rolnik i piwowar

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2007 roku.

W 2018 r. miasto miało 298 mieszkańców, co stanowi wzrost o 7,19% w porównaniu do 2013 r. ( Val-d'Oise : + 3,67% , Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).

Ewolucja populacji [ edytuj ]

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
292	302	265	236	280	275	271	249	256

Ewolucja populacji [ edytuj ] , ciąg dalszy (1)

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
261	261	285	274	275	276	326	299	265

Ewolucja populacji [ edytuj ] , ciąg dalszy (2)

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
239	246	222	211	237	195	177	163	180

Ewolucja populacji [ edytuj ] , ciąg dalszy (3)

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007	2012
180	173	188	201	229	229	259	263	273

Ewolucja populacji [ edytuj ] , ciąg dalszy (4)

2017	2018	-	-	-	-	-	-	-
297	298	-	-	-	-	-	-	-

Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Miejsca i zabytki

Zabytki historyczne

Théméricourt ma na swoim terenie dwa zabytki .

Kościół Notre Dame , Place Saint-Lô (zabytek historyczny zlecony przez7 maja 1929): Jego najstarsze części to przejście przez transept i dzwonnica aż do podłogi dzwonnicy i można je datować na okres między 1150 a 1180 rokiem . Styl odzwierciedla przejście od romańskiego do gotyckiego , o czym świadczą kapitele czterech łuków wokół placu transeptu i na zachód od chóru . Kaplice boczne chóru i nawy zbudowano dopiero później, po przekazaniu kościoła przeoratowi Saint-Lô w Rouen w 1205 roku . Tutaj architektura jest charakterystyczna dla okresu gotyku , ale zmiany są liczne. W kaplicach można je wytłumaczyć remontami po wojnie stuletniej i montażem ołtarzy przed przy łóżku . W nawie głównej zmiana pochodzi z jej żebrowane sklepienie w renesansowym stylu , pod Pana Achim d'Abos, między 1568 a 1609 r . Sklepienia The key bogato zdobione, upadek na konsole zaangażowany w filarach powyższych stolicach początku XIII th wieku, który jest rzadkim układ. Wysokie okna nawy są zamknięte, ponieważ i malowidła z XIII -tego wieku powyżej triumfalna również ukryte przed opinią publiczną. Do nawy nawy zostały przebudowane w 1836 roku i są pozbawione charakteru. Jako całość kościół do dziś stanowi ciekawe świadectwo architektury wiejskiej we francuskim Vexin . Od czasu klasyfikacji kościół skorzystał jedynie z niewielkich prac konserwatorskich, a jego stan jest dziś niepokojący. Kościół Notre-Dame jest powiązany z parafią Avernes et Marines , a niedzielne msze odprawiane są tam tylko dwa razy w roku.
Croix de l'Ormeteau Pattee-Marie , na południe od kościoła (klasyfikowany jako zabytek dekretem21 kwietnia 1938): Jest przestarzały XII th century, a jego nazwa pochodzi od miejscowości w polu, gdzie niegdyś siedzibę, poza R & D 14, na wschód od obszaru miejskiego w pobliżu Bord'Haut Vigny. Od XVIII -tego wieku , krzyż jest sprowadzony do wsi i umieszczone na południowej ścianie nawy kościoła.

Inne elementy dziedzictwa

Château de Théméricourt, fasada w parku.
Wieża zamku po stronie Place Saint-Lô.
Oficyny zamku - dom parku.
Fontanna publiczna z pompą "Dragor".
Starej stodole na koniec XIX -go wieku.

Zamek Théméricourt, zaułki ulicy cross (RD 61): Został zbudowany pod koniec XV th century Philippe Théméricourt, a następnie przebudowany w XVII th i XIX th stulecia. Fasady w parku otrzymały swoją obecną konfigurację w 1721 roku , za panowania Louisa Chevaliera, przewodniczącego parlamentu paryskiego . Budowla składa się z dwóch jednokondygnacyjnych budynków głównych ustawionych pod kątem prostym, przy czym najstarszą część flankują cztery okrągłe wieże zwieńczone dachami doniczkowymi : trzy od strony kościoła i jedna na skosie między dwoma skrzydłami. Zamek otoczony jest pięknym parkiem angielskim ze stawem. W ostatnich czasach, zamek został przejęty przez byłego prezydenta Republiki Haiti , Jean-Claude Duvalier , który opróżnia go z jego zabytkowymi meblami. Po tym, jak okupant został zmuszony do opuszczenia Francji, zamek został szybko zrehabilitowany, aby od 1995 roku pomieścić siedzibę francuskiego Regionalnego Parku Przyrody Vexin .
Maison du Parc i Musée du Vexin français : Te dwie usługi parku są zgrupowane w dawnych oficynach zamku, zwróconych w stronę fasady tego ostatniego w parku. Maison du Parc oferuje odwiedzającym dokumentację i informacje; sprzedaje także publikacje i niektóre produkty lokalne. Na powierzchni około 400 m 2 muzeum ilustruje geografię, historię i dziedzictwo francuskiego Vexin za pomocą niewielkiej liczby obiektów emblematycznych i instalacji audiowizualnych. Jej powołanie jest przede wszystkim edukacyjne, a muzealnictwo dostosowane do młodych odbiorców.
La Grange titière , place Saint-Lô: Jest to długi i wąski budynek, którego północna ściana cofa się sukcesywnie w kierunku wschodnim, tak że szerokość sukcesywnie maleje, aby nie stanowić przeszkody dla ulicy. Z drugiej strony dach nie podąża za tą zmianą i zachowuje tę samą szerokość na całej swojej długości, co tworzy wspornik w kierunku północno-wschodnim. Ściana szczytowa ma nieregularną sylwetkę. Stodoła z XVII -tego wieku należał do klasztoru od Saint-Lo z Rouen , właściciel kościoła z 1205 roku . Przeorat miał w Théméricourt kurację klasztorną.
Pompa wiadro Marka „Dragor” na plac, aleja Barat: Ta pompa żeliwnych pochodzi z drugiej połowy XIX th wieku i odpowiada w szczególności wspólnego modelu we francuskim Vexin.
Stara stodoła, Barat aleja: To gospodarstwo pozostawia budowy ludowej styl architektoniczny dla zbliżenia z architektury przemysłowej z końca XIX -tego wieku. Dwupoziomowa elewacja ozdobiona jest poziomymi i pionowymi pasami czerwonej cegły , a okna także obramowane cegłą. Ściany z kamienia gruzowego pokryte są tynkiem i pomalowane na biało.
L'Artreuvoir na Aubette de Meulan i zadaszona umywalnia , rue du Moulin.
W mieście znajduje się kilka krzyży wiejskich: stary krzyż cmentarny na placu Saint-Lô, przed północną fasadą kościoła; krzyż Boissière na ulicy o tej samej nazwie prowadzącej z kościoła na cmentarz; krzyż drogowy na RD 51 przy północnym wjeździe do wsi od RD 14; Croix des Ruelles w pobliżu skrzyżowania RD 51 / RD 81 rue de la Croix des Ruelles.

Poidło na Aubette.
Zadaszony dom do mycia.
Stary krzyż cmentarny.
Krzyż Boissière.
Croix na RD 51.
Krzyż Ulic.

Heraldyka

	Ramiona Théméricourt ozdobione są następująco: Gules z trzema szewronami, któremu na główce towarzyszy duża litera S na prawej stronie, złowroga duża litera L, a na czubku krzyża maltańskiego całość srebrna z odszytym naczelnikiem Lazur , obsiane fleurs-de-lis lub łamane z metką gronostaja Motto: insignia nomen usque a rotomago ad ægeum mare (nazwa znana od Rouen do Morza Egejskiego).

Osobowości związane z gminą

Max du Veuzit (1876-1952), francuski pisarz, prawdziwe nazwisko Alphonsine Zéphirine Vavasseur, nabył zamek Théméricourt w 1935 roku.
Jean-Claude Duvalier znany jako „Baby Doc” lub „Bébé Doc” (1951-2014), byłego Prezydenta Rzeczypospolitej z Haiti , był także właściciel Château de Théméricourt.

Uwagi i referencje

Uwagi

Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., zgodnie z nową definicją wsi, zwalidowaną na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
Pojęcie obszaru zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st stycznia 2018.

Bibliografia

" sąsiednie Théméricourt Commons " na Geoportalu ..
„ Typologia miast/wiejskich ” na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 9 kwietnia 2021 r . ) .
" gmina wiejska - definicja " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 9 kwietnia 2021 ) .
„ Zrozumienie siatki gęstości ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 9 kwietnia 2021 r . ) .
„ Wykaz gmin tworzących obszar atrakcyjności Gminy z wyłączeniem atrakcji miast ” , na stronie insee.fr (stan na 9 kwietnia 2021 r . ) .
Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „ We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w obszarze miejskim ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 9 kwietnia 2021 r . ) .
„ Departamentalny plan współpracy międzygminnej Val-d'Oise ” [PDF] , Prefektura Val-d'Oise,11 listopada 2011(dostęp 31.10.2014 ) , s. 14-15.
„ Sprawozdanie Rady Miejskiej z dnia 30 marca 2014 r. ” [PDF] , http://www.themericourt.com (dostęp 14 czerwca 2016 r . ) .
„ Le Conseil Municipal ” , Vie Municipale , na stronie http://www.themericourt.com (dostęp 14 czerwca 2016 r . ) .
„ Denis Sargeret ” , Playing , Izba Rolnicza ofle -de-France (dostęp 14 czerwca 2016 r . ) .
Organizacja spisu na insee.fr .
Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
Insee — Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
„ Notre-Dame Church ” , zawiadomienie n o PA00080213, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
Pierre Coquelle , „ Monografia kościoła Théméricourt ”, Wspomnienia Towarzystwa Historyczno-Archeologicznego okręgu Pontoise i Vexin , Ligugé (Vienne), Imprimerie E. Aubin et fils, t. 39,1929, s. 125-131 ( ISSN 1148-8107 , czytaj online ).
„ kamienny krzyż opierając nawy kościoła ” , wypowiedzenia n ° PA00080212, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
Roland Vasseur , " Bogactwo dziedzictwa: krzyż Ormeteau-Marie w Théméricourt " Pamiętnik Historyczno-Archeologicznego Stowarzyszenia Pontoise, Val d'Oise oraz Vexin , Pontoise, n os 40-42,1989, s. 47-58 ( ISSN 1148-8077 ).
Jacques Sirat i Stéphane Gasser , „ Dziedzictwo komun Val-d'Oise: Théméricourt ”, Collection Le Patrimoine des Communes de France , Paris, Flohic Éditions, tom. II,Październik 1999, s. 1009-1011 (oraz 540) ( ISBN 2-84234-056-6 ).
„ Muzeum francuskiego Vexin – Théméricourt ” , w Regionalnym Parku Przyrody francuskiego Vexin (dostęp 3 listopada 2012 r . ) .

Zobacz również

Bibliografia

Pierre Coquelle , „ Monografia kościoła Théméricourt ”, Wspomnienia Towarzystwa Historyczno-Archeologicznego okręgu Pontoise i Vexin , Ligugé (Vienne), Imprimerie E. Aubin et fils, tom. 39,1929, s. 125-131 ( ISSN 1148-8107 , czytaj online )
Roland Vasseur , " Bogactwo dziedzictwa: krzyż Ormeteau-Marie w Théméricourt " Pamiętnik Historyczno-Archeologicznego Stowarzyszenia Pontoise, Val d'Oise oraz Vexin , Pontoise, n os 40-42,1989, s. 47-58 ( ISSN 1148-8077 )

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Oficjalna strona