paryskie taksówki

Do taksówki Paryżanie podlegają, jak wojewódzkich, krajowych przepisów i pod nadzorem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, a nie że Transportu. Ich liczba sięgnęła 17137 w 2013 r. na 2,268 mln mieszkańców Paryża według INSEE. Zapewniają 0,5% wycieczek do Paryża. Ich zasięg obejmuje wewnętrzne działy Paryża na wewnętrznych przedmieściach ( Hauts-de-Seine , Seine-Saint-Denis , Val-de-Marne ), centrum wystawowe Villepinte , lotniska Roissy Charles-de-Gaulle i Orly . Policja prefekt Paryż jest odpowiedzialny za ich podawania przez ustawienie liczby ich licencji i zapewnienia zgodności z przepisami, że zmiany w porozumieniu z przedstawicielami związków.

Aby wykonywać swój zawód, taksówkarze muszą zdać egzamin na legitymację zawodową, przechodzić regularne badania lekarskie i okresowo poddawać swój pojazd kontroli technicznej. Ograniczają się do jedenastu godzin codziennej pracy.

Historyczny

Od 1898 do 1950: powstanie pierwszych taksówek i wojny światowe

• 1898: Początki przodka paryskiej taksówki, której pierwszymi pojazdami były taksówki elektryczne, bezpośredni konkurenci woźniców .
• 1903: Zniknięcie opakowania i pojawienie się licznika, którego ceny są bezpłatne i ustalone przez firmy.
• 1905: Utworzenie przez André Walewskiego , prawnuka Napoleona Bonaparte, „Compagnie française des automotives de place”, która stanie się G7 .
• 1906: Liczba paryskich taksówek zwanych wówczas „Autotax” wynosiła 300.
• 1907: Banki i producenci inwestują za pośrednictwem firm takich jak Taxis G7 w taksówkę, która następnie jeździ od 300 do 1070. Niektórzy producenci tworzą własne firmy, ponieważ samochody były bardzo drogie.

• 1910: Wprowadzenie rozporządzenia taryfowego. Warunki pracy w tamtych czasach są porównywalne z dzisiejszymi najemcami-pracownikami; kierowca ponosi cenę paliwa i musi przekazać procent swojego dochodu, a nawet napiwków swojej firmie.
• 1911: Pierwszy strajk kierowców w celu potępienia firm i ich warunków pracy, strajk, który trwał 144 dni bezskutecznie. To wydarzenie jest opowiedziane w tle w powieści Louisa Aragona Les Cloches de Bâle .
• 1913: Compagnie française des cars de place zostaje kupiona i kupiona przez bank Mirabaud & Cie i staje się G7. Następnie posiadał ponad 85% rynku 10 000 taksówek w stolicy.
• 1914: a zapotrzebowanie 1100 paryski taksówki AG-1 typu jest określona przez gen Gallieni prowadzić piechoty 7 th  piechoty Division . Wyruszyli z Esplanade des Invalides w kierunku miasta w Oise . Postęp Niemców w kierunku Paryża zostaje zatrzymany. Te, które nazwaliśmy taksówkami Marny , nigdy nie będą częścią obchodów Wielkiej Wojny 1914-1918, a ostatni z nich, Kléber Berrier zmarł w 1985 roku.
• 1918: Zawód jest uporządkowany i kierowcy muszą teraz zdawać egzaminy na prawo jazdy w swoich firmach. Noszą mundury.

• 1920: Poważny konkurent G7 wchodzi na rynek, taksówki Citroëna. Pojazdy są wygodniejsze dla kierowców, którzy następnie przemieszczają się z zewnątrz do wewnątrz i nie są już narażeni na złą pogodę. Taksówki Citroëna sprzedają akcje, które niektórym kierowcom udaje się kupić.
• 1921: Firmy mają zakładową komisję dyscyplinarną, w której niezadowoleni klienci mogą składać skargi. To najczęściej skutkowało zwolnieniem kierowcy.
• 1927: Renault kupuje G7.
• 1930: Bezrobocie eksploduje, a gospodarka jest w połowie masztu z powodu Wielkiego Kryzysu z 1929 roku; wielu zwraca się do taksówki, aby przeżyć. W następnym roku będzie ich ponad 30 000.
• 1931: Spadek przychodów zmusza firmy do tworzenia wypożyczalni; najemca musiał sprowadzić taksówkę po 24 godzinach.
• 1932: Kierowcy muszą zgłaszać koniec czasu pracy i są ograniczeni do 18 godzin pracy dziennie.
• 1933: Wojny, rewolucje i głód wstrząsający ZSRR , wielu Rosjan emigruje do Francji . Będą stanowić pierwszy składnik imigrantów w tym zawodzie. W tym samym roku wdowy po rzemieślnikach mogą wynająć taksówkę zmarłego męża, aby pokryć rodzinne wydatki.
• 1934: Zawód zostaje zorganizowany z przewagą rzemieślników, powstają pierwsze związki zawodowe, po raz pierwszy w negocjacjach pojawiają się taksówki .
• 1935: Peugeot interesuje się rynkiem i oferuje solidne pojazdy, ogrzewane i wyposażone w radia TSF w konkurencyjnych cenach. Marka na długo pozostanie niezbędną dla rzemieślników.
• 1936: Gniew taksówek szaleje, a kryzys wciąż sieje spustoszenie. Umowy zostały podpisane w celu poprawy warunków pracy: 11  godzin pracy dla rzemieślników i 10  godzin dla innych stanów, jeden dzień wolny w tygodniu i 15 dni wolnego rocznie, redefinicja kursu nocnego, który rozpocznie się 5  P.M. odsetek pracowników i ustawić na 25%.
• 1937: W wyniku porozumień podpisanych rok wcześniej, dekretem prefekturalnym zostaje wprowadzony numerus clausus, zwiększający liczbę taksówek z 32 000 do 14 000.
• 1938: Prefektura policji tworzy brygadę specjalizującą się w kontroli taksówek, której członkowie są nazywani „Burami”. Jej początki sięgają roku 1917 wraz z przybyciem do Francji w zawodzie woźnicy pierwszych białych Rosjan wygnanych przez rewolucję z Rosji.
• 1939: Na początku II wojny światowej wiele taksówek zostaje wezwanych na front, a aktywność tych, którzy pozostają, jest niska; niektórzy pracują jako bagażniki na stacjach lub okazjonalny transport dla przemytników. Film La Traversée de Paris nawiązuje do tego okresu.
• 1945: Po sześciu latach wojny paryskie taksówki spadły z 14 321 do 100, a ofiary wojenne stały się pierwszymi nielegalnymi taksówkami.
• 1946: Wszystko trzeba odbudować. Trzy miesiące po zakończeniu wojny G7 odradza się. To złoty wiek wszystkich branż, w tym paryskich taksówek; otwarte są dla nich gminy przedmieść Paryża.
• 1948: Zawód cierpi na niedobór kierowców, z ponad 14 000 autoryzowanych taksówek tylko 8500 jest w użyciu. Kierowcy pod koniec kariery muszą zwrócić licencje do prefektury.
• 1950: Z powodu braku kierowców związki zawodowe rzemieślników wywierają presję na liczbę numerus clausus, aby spadła do 11 000.

Od 1951 do 2000: punkty przywoławcze i oznaczenie Taxi

• 1951: Uruchomienie pierwszych ostrzegaczy.
• 1956: Liczba taksówek wzrasta do 12 500 i powstaje pierwszy standard radiowy.
• 1960: Klient może poprosić kierowcę o fakturę, zwaną „biuletynem samochodowym”.
• 1962: Komenda główna policji rozdaje licencje osobom powracającym z wojny w Algierii . Od tego roku zajmuje się również badaniem kierowców i kontrolą techniczną pojazdów. Taksówki mogłyby wtedy korzystać z buspasów. Pięć lat praktyki jest obowiązkowe dla kierowców w firmie, zanim będą mogli ubiegać się o statek
• 1964: Świecąca taksówka musi wskazywać ceny obowiązujące podczas wyścigu.
• 1966: Administracja pozwala rzemieślnikowi za opłatą scedować swoje upoważnienie na następcę, co wywołuje duże kontrowersje w zawodzie.
• 1968: „Wydarzenia maja 68  ” i ich udział w żądaniach społecznych rewidują stopy, które pozostawały w stagnacji przez lata. Kierowcy mają prawo zrobić sobie przerwę; dubbing jest dozwolony dla firm. Sztandarowym środkiem jest przyznane zwolnienie z podatku od paliwa. Taksowanie jest teraz zawodem samym w sobie.
• 1974: Przeciętna cena prawa jazdy, chociaż udostępnianego bezpłatnie przez administrację, wynosi 35 000 franków, czyli nieco ponad 5 000 euro, na prywatnym rynku odsprzedaży między kierowcami.

• 1980: Liczba taksówek zostaje ograniczona do 14 000 i pojawia się „taryfa C”. Stawki zostaną zrewidowane na początku roku według inflacji.
• 1990: Wojna w Zatoce Perskiej wywołała szok naftowy, który miał wiele reperkusji; cena licencji paryskich taksówek spada po tym, jak w ciągu ostatniej dekady zatrzymała się na poziomie około 80 000 franków (12 000 euro).
• 1992: Cena licencji nie przestanie rosnąć, biorąc pod uwagę podaż, która nie rośnie w obliczu rosnącego popytu na usługi transportowe.
• 1994: Amadou Diallo, 49-letni taksówkarz zostaje zamordowany w pobliżu Place de la Nation  ; następnego dnia zawód, który składa mu hołd, organizuje demonstrację. To jest sprawa Reya-Maupina .
• 1995: Nazwa „TAXI” jest zarezerwowana wyłącznie dla taksówek.
• 1997: Władze publiczne uznają prawo branży taksówkowej do transportu siedzących pacjentów.
• 2000: paryskie taksówki liczą 15 000 i obsługują Paryż i 80 gmin w sąsiednich departamentach.

Od 2001 do 2009: brak kierowców i raport Attali

• 2001 Taksówki muszą być teraz wyposażone w identyfikator umożliwiający dostęp do tylnej podstawy Roissy i zasilanie terminali 1 i 3, gdzie czas oczekiwania wynosi średnio 2  godziny  30 . Uznawane za nieuczciwych konkurentów pojawiły się pierwsze motocykle .

• 2002: Nowy niedobór kierowców uderza w firmy taksówkarskie. Niektórzy zaczynają organizować kampanie rekrutacyjne iw poszukiwaniu kandydatów przechodzą przez Narodową Agencję Zatrudnienia (ANPE).
• 2003: Licencja kosztuje ponad dziewięciokrotnie więcej niż w 1990 r., czyli około 110 000 euro, a zdobycie udziałowca zajęło 30 000 euro.
• 2005: Rozpoczyna się ekspansja promów wahadłowych, których podstawą jest Ustawa Orientacyjna dla Transportu Śródlądowego (LOTI). Po raz pierwszy firmy wynajmu mają listy oczekujących na najemców.
• W 2006 roku, kiedy w stolicy było 15 300 taksówek, paryski ratusz i centrala paryskiej policji uzgodniły potrzebę modernizacji zawodu, aby sprostać niedoborowi taksówek w godzinach szczytu w Paryżu. Liczba taksówek wzrosła o 5%, ale według burmistrza Paryża „pozostaje niewystarczająca w świetle wyrażonych potrzeb”. Równolegle Le Parisien publikuje wlipiec 2006 śledztwo, zgodnie z którym niektórzy concierge luksusowych hoteli w stolicy zmawiają się z taksówkarzami w celu sprowadzenia do nich klientów hotelowych w zamian za wynagrodzenie pieniężne zarobione na plecach klienta.   
• 2007: Zniesienie zwrotu podatku paliwowego i wprowadzenie systemu rowerów samoobsługowych Vélib . Konkurencja motocykli i promów jest bardzo widoczna.
• 2008: Raport Attali proponuje w szczególności deregulację zawodu taksówkarza i rezygnację z licencji, w odpowiedzi na dysfunkcję sektora obserwowaną przez rząd, który deklaruje, że chce rozwijać zawód tak, aby „lepiej spełniał potrzeby użytkowników”. Taksówkarze, bojąc się, że ich monopol i pieniądze, które zainwestowali w licencję, odlatują, organizują kilka demonstracji we Francji i uzyskują audiencję u Nicolasa Sarkozy'ego . Rząd zdecyduje następnie zakopać Jacques Attali za propozycje . Taksówki otrzymują również podwyżkę cen od 3 do 4% oraz system rekompensat za zwrot podatku paliwowego.
• 2009: Cena licencji po raz pierwszy przekracza 200 000 euro, czyli 40-krotność jej wartości w 1973 roku.

Od 2010: koniec monopolu

• 2010: Hervé Novelli , sekretarz stanu odpowiedzialny m.in. za rękodzieło, wdraża dekret o modernizacji turystyki, która pozwala na rozbudowę samochodów osobowych z kierowcą (VTC).
• 2011: Inauguracja systemu Autolib' przez Bertranda Delanoë , burmistrza Paryża. W tym samym roku w Paryżu zostaje uruchomiona firma, która łączy kierowców VTC i osoby prywatne za pośrednictwem smartfonów , Uber . Następnie śledź kilka prywatnych firm kierowców : Allocab , Yellow cars, Le Cab, Snapcar, prywatny szofer itp. Firmy te oferują te same usługi, co taksówki, ale z systemem geolokalizacji, rezerwacji i dla niektórych z obniżoną ceną. Ten nowy zawód jest regulowany odkwiecień 2011 przez państwo, które wydaje 86 legitymacji zawodowych.
• 2012: Podczas gdy cena licencji taksówkowej osiągnęła 250 000 euro, paryskie taksówki próbują reagować na mnożenie się konkurencyjnych ofert. Liczba taksówek wzrasta do 19 500 pojazdów. Jednak godziny szczytu pozostają trudnymi okresami dla użytkowników, ponieważ od 20 do 40% żądań taksówek pozostaje niezaspokojonych. Biorąc pod uwagę, że ich działalność jest zagrożona, 55 000 taksówek we Francji jest mobilizowanych kilka razy w ciągu rokuStyczeń 2013i spowodować znaczne spowolnienie ruchu w kilku dużych miastach w kraju, zwłaszcza w Paryżu, Marsylii i Lyonie . 28 lutego 2013 r . w końcu uzyskali zamrożenie ustawy.
• 2013: W Sierpień 2013, francuska strona internetowa przekazuje list Dave'a Ashtona, założyciela Snapcar, skierowany do przewodniczącego grupy taksówkarskiej G7 , w którym ubolewa nad potępieniem konkurencji taksówkarskiej „  aby zapewnić utrzymanie ceny licencji taksówkarskiej i ścigać ścieżka niedoboru  ”. Didier Hogrel, prezes Narodowej Federacji Taksówek, odpowiedział mu 24 sierpnia i zaprosił go „  do powrotu do Kalifornii  ” i „  zwrócenia się do innych krajów wschodzących w celu zainstalowania i wdrożenia (swojego) systemu organizacyjnego transportu pasażerskiego na żądanie  ”.

W Październik 2013, aby uspokoić konflikty między VTC a taksówkami, które nasilają strajki, rząd zapowiada wprowadzenie kilku środków, które mają zostać wdrożone w 2014 roku. Zielone i czerwone sygnały nad taksówkami są wtedy uogólniane. Rząd publikuje również dekret nakładający 15-minutowy okres pomiędzy rezerwacją a przejęciem klienta przez VTC. Dekret jest mile widziany przez taksówki, ale Urząd ds. Konkurencji wydaje opinię negatywną, potępiając „  zakłócenie konkurencji  ” i fakt, że to „  ograniczenie nie jest nałożone na radiotaksówki na tym rynku  ”, podczas gdy te – te również działają na zasadzie rezerwacji. Dekret zostanie zawieszony w lutym 2014 roku .Aby utrzymać wysoką cenę licencji na taksówki odsprzedaży, taksówkarze i rząd starają się co roku ograniczać liczbę przydziałów licencji. Jednak, aby poradzić sobie z niedoborem taksówek w godzinach szczytu, wciąż aktualnym pod koniec 2013 roku , rząd, pomimo niezgody taksówkarzy, zdecydował się zaakceptować utworzenie 1000 dodatkowych tablic rejestracyjnych w Paryżu i nałożenie na kierowców obowiązku pracy w godzinach szczytu. Rząd jest również wprowadzenie w miejsce innych środków, takich jak zobowiązanie beneficjenta wolnej licencji do uruchomienia w czasie konkretnego, stworzenie linii bus-taxi na autostradzie A1 w kierunku Paryża, pomiędzy 7  A. M. i 10  A. M. celu ułatwienia powrót z lotniska Roissy , wyrównanie godzin pracy rzemieślników i innych statusów, które trwają codziennie od 10 do 11 rano oraz wprowadzenie taryfy C w Paryżu w niedzielę o północy o 7  rano.

• 2014: In Styczeń 2014, trzy samochody osobowe z kierowcami zostają zaatakowane przez paryskich taksówkarzy.

1 st październik 2014Parlament przyjmuje ustawę Thévenoud o taksówkach i VTC. Ten ostatni ma uspokoić ich relacje. Został on zatwierdzony przez socjalistów, ekologów i lewicowych radykałów, przy czym Front Lewicowy głosował przeciwko, a prawica uważała go za zbyt restrykcyjny wobec WTC. Użyte podczas procesu sądowego przeciwko firmom VTC i taksówkom firmie kojarzącej Ubera, prawo to zostało jednak uznane za bezużyteczne przez Sąd Handlowy w Paryżu , nie będąc notyfikowane Komisji Europejskiej .Protestując przeciwko odmowie zakazu korzystania z UberPOP przez paryski Sąd Handlowy, 15 grudnia 2014 r. paryskie taksówki wezwały do ​​strajku. Jednak międzyzwiązek nie przyłączył się do ruchu.

Wyposażenie obowiązkowe

Obowiązkowe wyposażenie składa się z pięciu elementów. Poza parkometrem pozostałe wyposażenie dotyczy wszystkich taksówek we Francji.

1 – Podświetlana taksówka: Jej zadaniem jest wskazanie gminy, w której znajduje się taksówka, oraz, poprzez kolor, dostępność taksówki. Może mieć różne kształty; ma również trzy świecące kule (A, B, C) wskazujące stosowaną taryfę na zewnątrz.

2 - Taksometr (lub licznik horokilometryczny): automatycznie stosuje stawkę godzinową zamiast stawki kilometrowej w zależności od prędkości taksówki i stawki A, B lub C. Cena i podwyżki są ustalane rozporządzeniem Ministerstwa Gospodarka opublikowana w Dzienniku Urzędowym .

3 - Zegar czasu rzeczywistego: wskazuje datę i godzinę zakończenia usługi. Jest przymocowany do tylnej półki pojazdu, ale w najnowszych modelach jest bezpośrednio zintegrowany z prędkościomierzem. Wskazuje kolorem tła status kierowcy, niebieski dla rzemieślników, czerwony dla udziałowców i najemców, żółty dla pojazdów z dwoma dziennymi wyjazdami (pracownik lub najemca).

4 - Mały plakat: napisany w języku francuskim i angielskim, zawiera numer rejestracyjny pojazdu oraz informacje dotyczące stosowanych stawek i dodatków, które mogą być doliczone do ceny podróży. Zawiera informacje na temat regulacji paryskich taksówek. Adres prefektury policji jest tam, aby klient wiedział, gdzie może sformułować ewentualną skargę.

5 - Numer karty parkingowej: jest oznaczony na tabliczce umieszczonej na przednim prawym błotniku taksówki. Numerowi rejestracyjnemu towarzyszy pieczątka z paryskiej komendy policji.

• Obiekty taksówkowe

• Jasna paryska taksówka z 3 kulami A, B i C.

• Taksometr (lub miernik horokilometryczny.

• Plakat informacyjny.

• Numer karty parkingowej (lub licencji).

Różne statusy

Rzemieślnik: paryski taksówkarz może zostać rzemieślnikiem, gdy tylko uzyska legitymację zawodową po zainwestowaniu w zakup licencji. Za zakup sprzętu i pojazdu odpowiada kierowca. Każdy rzemieślnik może zapłacić innym kierowcą (posiadającym zawodową kartę taksówki) swoim pojazdem.

Akcjonariusz: Udostępnia swój pojazd i kupuje udziały w spółce. Pojazd jest zarejestrowany na firmę, w której kierowca będzie udziałowcem. Podobnie jak spółdzielnia działa na licencji należącej do firmy. Za utrzymanie pojazdu odpowiada kierowca. Co miesiąc firmie wypłacana jest ryczałt, który obejmuje składki na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie komunikacyjne i różne koszty administracyjne. Na życzenie kierowca może odsprzedać swoje udziały i zarejestrować pojazd na swoje nazwisko.

Najemca: Podobnie jak rzemieślnik i udziałowiec jest samozatrudniony; wypożycza pojazd, wyposażony zgodnie ze standardami taksówek, za tygodniową lub dziesięciodniową opłatę. Cena tego wynajmu obejmuje użytkowanie pojazdu w pełnym wymiarze godzin lub w dubbingu (kierowca dzienny i kierowca nocny), utrzymanie, ubezpieczenie pojazdu i składki na ubezpieczenie społeczne; tylko za paliwo odpowiada kierowca. Ten niepewny status często zmusza najemców do pracy siedem dni w tygodniu, a cena wynajmu wynosi od 120 do 190 euro dziennie, w zależności od rodzaju wynajmowanego pojazdu, z wyłączeniem paliwa.

Pracownik: Pojazd jest na nazwę firmy i często jest to pojazd dubbingowy. Kierowca musi zwrócić pojazd do garażu po zakończeniu usługi i otrzyma procent dziennego dochodu, plus napiwki i stałą opłatę dzienną. Pojazd dostarcza firma, która będzie odpowiedzialna za konserwację i paliwo.

Egzamin

Przed wykonywaniem zawodu paryskiego taksówkarza kandydat musi zdać egzamin w celu uzyskania legitymacji zawodowej zwanej również „Świadectwom zdolności” (CDC). W oparciu o przepisy krajowe i lokalne zaplanowano kilka egzaminów z różnych przedmiotów, po których następuje egzamin na prawo jazdy. Egzamin składa się z czterech jednostek kredytowych.

• Jednostki o wartości 1 i 2: Mogą być wydawane w dowolnym dziale i podlegają przepisom ogólnym, bezpieczeństwu drogowemu, francuskiemu i zarządzaniu.
• Jednostka wartości 3: Departamentowy test regulacyjny, opracowanie map, adresów zabytków i cen.
• Jednostka wartości 4: Egzamin na prawo jazdy w obecności przedstawicieli komendy głównej policji oraz przedstawicieli zawodu taksówkarza. Kandydat otrzymuje adres, który musi się tam dostać najlepszą drogą i wykazać elastyczną jazdę oraz dobre umiejętności interpersonalne.

Od maj 2017badanie obejmuje:

• siedem testów teoretycznych zwanych dopuszczalnością odbywających się w ciągu pół dnia, w tym:
  • pięć testów dla wszystkich zawodów związanych z konkretnym transportem publicznym osób (T3P) (taksówka, samochód transportowy z kierowcą , VMDT )
  • dwa testy specyficzne dla taksówek: krajowe przepisy T3P, zarządzanie, bezpieczeństwo drogowe, francuski, angielski, krajowe przepisy „Taxi”, przepisy lokalne i znajomość terenu (inny test w każdym dziale);
• oraz test praktyczny zwany wstępem.

Egzamin odbywa się w Izbie Rzemieślniczej (CMA) każdego wydziału.

Ośrodki szkoleniowe zatwierdzone przez prefektury mogą przygotowywać się do egzaminu.

Nowe profesjonalne legitymacje wydawane przez drukarnię państwową zawierają teraz dwuwymiarowy kod.

• Wizytówki

• Stara karta zawodowa taksówki, nadal obowiązuje.

• Nowa karta zawodowa.

Obszar usług

W aglomeracji paryskiej obszar usług obejmuje Paryż, w tym Lasek Buloński i Lasek Vincennes oraz gminy departamentów wewnętrznych przedmieść ( Hauts-de-Seine , Seine-Saint-Denis , Val-de-Marne ). Jednak niektóre z tych gmin, dawniej położone w byłym departamencie Seine-et-Oise, usunęły1 st styczeń 1968, zachowały miejskie usługi taksówkarskie; w takim przypadku paryska taksówka nie będzie w stanie zabrać klientów witających ją na ulicy omawianych gmin. To wyjaśnia niechęć niektórych kierowców do tych miejsc. Porty lotnicze Roissy i Orly , a także centrum wystawowe Paris-Nord Villepinte nie są objęte tą delimitacją i pozostają połączone z obszarem Paryża.

Hauts-de-Seine , obsługiwane miejscowości i powiaty:	Antony , Asnières-sur-Seine , Bagneux , Bois-Colombes , Boulogne-Billancourt , Bourg-la-Reine , Chatenay-Malabry , Châtillon , Clamart , Clichy , Colombes , Courbevoie , Fontenay-aux-Roses , La Garenne-Colombes , Gennevilliers , Issy-les-Moulineaux , Levallois-Perret , Malakoff , Montrouge , Nanterre , Neuilly-sur-Seine , Le Plessis-Robinson , Puteaux , Sceaux , Suresnes , Vanves , Villeneuve-la-Garenne , Meudon-la-Foret , Buzenval , Le Petit Clamart , La Butte-Rouge .
Seine-Saint-Denis , obsługiwane miasta i powiaty:	Bobigny , Bondy , Le Bourget , La Courneuve , Drancy , Dugny , Épinay-sur-Seine , L'Île-Saint-Denis , Les Lilas , Montreuil , Noisy-le-Sec , Pantin , Les Pavillons-sous-Bois , Pierrefitte- sur-Seine , Le Pré-Saint-Gervais , Romainville , Rosny-sous-Bois , Saint-Denis , Saint-Ouen , Stains , Villemomble , Villetaneuse , La Plaine Saint-Denis .
Val-de-Marne , obsługiwane miejscowości i powiaty:	Alfortville , Arcueil , Bonneuil-sur-Marne , Bry-sur-Marne , Cachan , Champigny-sur-Marne , Charenton-le Pont , Chevilly-Larue , Choisy-le-Roi , Créteil , Fontenay-sous-Bois , Fresnes , Gentilly , L'Haÿ-les-Roses , Ivry-sur-Seine , Le Kremlin-Bicêtre Joinville-le-Pont , Maisons-Alfort , Nogent-sur-Marne , Orly , Le Perreux-sur-Marne , Rungis , Saint-Mandé , Saint -Maur-des-Fossés , Saint-Maurice , Thiais , Villejuif , Vincennes , Vitry-sur-Seine , Val Pompadour .

Standardy rezerwacji

Rynek call center i rezerwacji dla paryskich taksówek istnieje w stolicy od 1956 roku. Obecnie na paryskim rynku działają trzej główni operatorzy:

• Taksówki Alpha: ta giełda należy do GESCOP, głównego udziałowca paryskich taksówek, z około 2500 stowarzyszonymi kierowcami; od dawna jest zarezerwowany dla akcjonariuszy, zanim otworzy się na innych kierowców.
• Blue Taxis: z około 3000 stowarzyszonych kierowców, Blue Taxis oferuje najwyższej jakości usługi w swojej gamie „ First Class Blue Taxis ”   .
• Taksówki G7: z około 7500 stowarzyszonymi kierowcami, G7 oferuje kilka kategorii taksówek, takich jak „Business  Club  ” lub „  Premium Business Club  ”.

Inne standardy są wyspecjalizowane na poziomie miejskim lub departamentalnym, takie jak taksówki Abbey lub Taxis 2000. Istnieją również inne typy standardów, nazywane w zawodzie „planowaniem taksówek”, które nie mają oficjalnego istnienia. Koszt wynajmu kierowcy wynosi około 400 euro miesięcznie za wypożyczenie i użytkowanie sprzętu. Terminal jest również częścią środków do wezwania taksówki. Jest ich 150 rozsianych po blisko 400 postojach taksówek w stolicy, a około 50 w niestacjonarnym obszarze konurbacji paryskiej. Mocną stroną tej metody jest wybór klienta ze względu na bliskość stacji, dość dobrze rozłożonych dzielnicami, co pozwala na regularne szacowanie trasy dojazdowej.

Warunki pracy taksówek w Paryżu

W Paryżu kierowca może jeździć do jedenastu godzin dziennie, niezależnie od swojego statusu. Czas ten może zostać przerwany przez trzy przerwy o maksymalnej łącznej liczbie pięciu godzin, przy czym minimalny czas trwania to pół godziny na jedną awarię.

Cena licencji

Licencja na taksówkę we Francji jest bezpłatna i wydawana przez prefektury. Do 1973 r. licencje, które nie są już używane, musiały być przekazywane władzom. Od 1995 roku i ustawy Pasqua właściciele koncesji uzyskali prawo do ich odsprzedaży po cenie zgodnej z prawem podaży i popytu. Cena ta wzrosła ponad dwukrotnie w ciągu ostatnich dziesięciu lat, z około 100 000 w 2000 roku do 240 000 euro na koniec 2012 roku . W celu dalszego podnoszenia ceny odsprzedaży licencji taksówkarze wspierają politykę numerus clausus, której podlega liczba licencji we Francji. Nowe prawa jazdy wprowadzane na rynek są więc rzadkie i przydzielane na podstawie listy oczekujących firm i kierowców zarejestrowanych na tej liście. Termin uzyskania licencji wynosi od 15 do 18 lat. Podaż jest więc bardzo niska, w przeciwieństwie do popytu, i choć taksówki miały dotychczas monopol na swoją działalność, ceny licencji rosną niemal z każdym rokiem. W 2012 roku kierowca chcący odsprzedać swoje prawo jazdy może zarobić do 250 000 euro; ponownie spada w 2015 r., a następnie jest negocjowany na 180 000 euro. W 2019 r. wartość paryskiej licencji na taksówkę ustabilizowała się na poziomie około 120 000 euro.

Od 1 st październik 2.014wydane licencje nie podlegają przeniesieniu. Są ważne przez pięć lat z możliwością przedłużenia. Tylko licencje przypisane przed tą datą mogą być odsprzedawane.

Ceny i dodatki (1 st lutego 2021)

Cena przejazdu uzależniona jest od godziny, dnia i lokalizacji taksówki. Kwota wsparcia wynosi 2,60  € , niezależnie od wyścigu.

Minimalna cena wycieczki to 7,30  € . Nie ma dopłaty za wózek inwalidzki pasażera niepełnosprawnego, ale jest dodatek w wysokości 4  € za osobę dorosłą od piątej osoby, 4  € za „natychmiastową rezerwację” (zamawiając taksówkę teraz) i 7  € za „zaliczkę”. rezerwacja” (zamawianie taksówki o określonej godzinie).

Stosuje się trzy taryfy, zgodnie z poniższą tabelą, przy czym:

• stawkę A ustalono na 1,09  €/km i 33,48  €/h (jeśli prędkość jest mniejsza niż 31,79  km/h )  ;
• stawkę B ustalono na 1,38  €/km i 42,41  €/h (jeśli prędkość jest mniejsza niż 28,89  km/h )  ;
• stawkę C ustalono na 1,61  euro/km i 35,99  euro/h (jeśli prędkość jest mniejsza niż 21,76  km/h ) .

Od 1 st lutego 2020, stawki ryczałtowe dla lotnisk (w obu kierunkach) są ustalone na:

• CDG - Paryż prawobrzeżna podróż: 53,00 €;
• CDG - podróż w lewo brzegiem Paryża: 58,00 €;
• Orly - podróż prawym brzegiem Paryża: 37,00 €;
• Orly - podróż w lewo brzegiem Paryża: 32,00 €.

Pakiety te nie mogą się zmieniać, nawet jeśli ruch jest gęsty lub zakłócony. Za bagaż nie pobiera się dodatkowej opłaty. Jeśli pasażer zażąda objazdu, obowiązuje stawka licznika.

Obszar miejski Paryża (w tym obwodnica)	Strefa podmiejska Terytorium Paryża położone poza obwodnicą i terytorium gmin departamentów Hauts-de-Seine, Seine-Saint-Denis i Val-de-Marne, które stosują się do paryskiego statutu taksówek; obsługujący lotniska Orly i Roissy-Charles-de-Gaulle oraz centrum wystawowe Villepinte	Poza obszarem podmiejskim
Od poniedziałku do soboty : 10:00 do 17:00: stawka A od 17:00 do 10:00: stawka B	Od poniedziałku do soboty : od 7:00 do 19:00: stawka B od 19:00 do 7:00: stawka C	niezależnie od dnia i godziny: wskaźnik C
niedziela od 7 rano do północy: stawka B od północy do 7 rano: stawka C	Niedziela: kurs C
Wakacje od 7 rano do północy: stawka B od północy do 7 rano: stawka C	Święta: stawka C

Obowiązki kierowcy

Taksówkarz ma obowiązek przejąć klienta. Może jednak odmówić prowadzenia pojazdu, gdy jest wyraźnie nietrzeźwy lub znajduje się w pobliżu postoju taksówek z bezpłatnymi taksówkami, a nawet gdy istnieje ryzyko uszkodzenia pojazdu. Ponadto pojazd musi mieć minimalną długość 4,20 metra i podlegać corocznemu przeglądowi technicznemu.

Od 1 st styczeń 2015, w którym ukazał się dekret o stosowaniu prawa Thévenoud , taksówka musi być wyposażona w terminal płatniczy do obsługi karty bankowej.

Zły wizerunek paryskich taksówek

Ankieta przeprowadzona w maj 2010przez witrynę „Hotels.com” wśród 1900 podróżnych na całym świecie paryskie taksówki są ostatnimi w dziesięciu innych dużych miastach na świecie. Dostają tylko 10% satysfakcji w porównaniu z 56% dla swoich londyńskich kolegów, którzy wspinają się na szczyty list przebojów. Kwestionuje się ich chamstwo (prawie tak wielkie jak nowojorczycy według respondentów) i niewystarczającą znajomość języków obcych, pomimo czystości ich pojazdów i niższych cen niż u ich angielskich sąsiadów.

W 2011 roku paryskie taksówki są ponownie niesłuszna na stronie Hotels.com i znaleźć się w 16 -tego  położenia. W 2012 roku, tracą nowe miejsce i kończą 17 th . Są wtedy krytykowani w szczególności za zbyt wysokie koszty i zły humor.

Główną krytyką ze strony paryskich użytkowników jest niedostępność taksówek w godzinach szczytu. To prawdziwy konflikt interesów między klientami, którzy chcą więcej taksówek, a rzemieślnikami i firmami, które sprzeciwiają się zwiększeniu liczby bezpłatnych licencji w celu ochrony swoich inwestycji i późniejszej odsprzedaży licencji po wyższej cenie. W związku z tym centrala policji i ratusz Paryża stają przed trudnym równaniem do rozwiązania: znaleźć rozwiązanie, aby mieć więcej taksówek w godzinach szczytu bez zwiększania ich liczby. Przyniesiono kilka początków rozwiązań bez zauważalnego rezultatu, w szczególności:

• obowiązek rozpoczęcia przez beneficjenta bezpłatnej licencji w określonym czasie;
• Utworzenie linii bus-taxi na autostradzie A1 w kierunku Paryża, między 7  rano a 10  rano , aby ułatwić powrót z lotniska Roissy  ; (utwór zawieszony wczerwiec 2015)
• dostosowanie godzin pracy rzemieślników i innych statusów, które są skrócone od 10 do 11  rano ;
• wprowadzenie taryfy C w Paryżu w niedzielę od północy do 7  rano .

Uwagi i referencje

1. Julien Demade , Zakłopotania Paryża: czyli techniczna iluzja paryskiej polityki podróżniczej , Paryż, L'Harmattan ,2015, 271  s. ( ISBN  978-2-343-06517-5 , czytaj online ) , s.  80.
2. „Prefektura policji paryskiej – Ogólne informacje o paryskich taksówkach” (wersja z 18 maja 2013 r. w Internet Archive ) , na prefecturedepolice.interieur.gouv.fr ,maj 2013.
3. Dlaczego taxi policji o nazwie "Boer" na leparisien.fr , artykuł 1 st września 2009 r udostępniona 26 marca 2013.
4. "  Jak zaradzić brakowi taksówek w Paryżu?  » , na linternaute.com ,czerwiec 2006(dostęp 31 grudnia 2014 )
5. "  Paryskie taksówki i hotele: małe sztuczki między przyjaciółmi  " , na leparisien.fr ,22 lipca 2006(dostęp 31 grudnia 2014 )
6. „  Trzy lata po raporcie Attali rynek taksówek pozostaje zamknięty w Paryżu  ” , na lesechos.fr ,25 maja 2011(dostęp 31 grudnia 2014 )
7. „  Propozycje komisji Attali dotyczące taksówek  ” , na stronie nouvelleobs.com ,7 lutego 2008(dostęp 31 grudnia 2014 )
8. "  Taksówki: Fillon grzebie raport Attali  " , na lefigaro.fr ,6 lutego 2008
9. „  Wyjaśnij nam… Uber  ” , na franceinfo.fr ,15 grudnia 2014(dostęp 31 grudnia 2014 )
10. "  Te firmy, które" podwajają "taksówki  " , na leparisien.fr ,4 października 2012(dostęp 31 grudnia 2014 )
11. "  Strajk taksówek zakłóca wielkie miasta  " , na lesechos.fr ,9 stycznia 2013(dostęp 31 grudnia 2014 )
12. "  Transport chorych: rząd poddaje się presji taksówek  " , na lemonde.fr ,28 lutego 2013 r.(dostęp 31 grudnia 2014 )
13. „  Taksówki przeciwko VTC: przyczyny niezadowolenia  ” , na clubic.com ,27 sierpnia 2013 r.(dostęp 31 grudnia 2014 )
14. "  Rząd potwierdza przewagę taksówek nad VTC  " , na lefigaro.fr ,28 grudnia 2013 r.(dostęp 31 grudnia 2014 )
15. "  Taksówki przeciwko VTC, dziwna wojna na bardzo pożądanym rynku  " , na lesechos.fr ,14 października 2013 r.(dostęp 21 grudnia 2014 )
16. Strajk taksówek 10 stycznia 2013 r. na lesechos.fr . Dostęp 25 marca 2013.
17. "  VTCs atakowane przez taksówki:" Kiedy szyba została rozbita, naprawdę się bałem "  " , na nouvelleobs.com ,13 stycznia 2014(dostęp 31 grudnia 2014 ) .
18. „  Parlament ostatecznie przyjmuje ustawę Thévenoud o taksówkach i VTC  ” , na stronie lefigaro.fr ,19 września 2014(dostęp 31 grudnia 2014 )
19. "  Taxi Strike przeciwko klapom Ubera  " , na lefigaro.fr ,15 grudnia 2014(dostęp 31 grudnia 2014 )
20. taksówki i płatności , na interieur.gouv.fr . Dostęp 26 marca 2013.
21. Paryskie taksówki – obszar kandydujący , na prefecturedepolice.interieur.gouv.fr . Dostęp 27 marca 2013.
22. Zostać taksówkarzem - Warunki aplikacji , na interieur.gouv.fr . Dostęp 27 marca 2013.
23. „  Badanie taksówek i VTC: izby rzemieślnicze i rzemieślnicze są na rendezvous  ” , na stronie cma-france.fr ,1 st czerwiec 2017(dostęp 24 marca 2021 r . ) .
24. "  Driver t3p card  " , na ingroupe.com ,29 czerwca 2018 r.(dostęp 24 marca 2021 r . ) .
25. "  Twoje podróże paryską taksówką, VTC i VMDTR  " [PDF] , na prefecturedepolice.interieur.gouv.fr ,2019(dostęp 4 października 2019 r. ) , patrz w szczególności strona 5 dokumentu PDF.
26. Witryna Alpha Taxi
27. Strona internetowa Taxi Bleus
28. Strona internetowa G7
29. Lista stacji wywoławczych według okręgów
30. [PDF] Teksty dotyczące taksówek paryskich , strony 70 i nast., Zarządzenie nr 2010-00032 z dnia 15 stycznia 2010 r. dotyczące statusu taksówek paryskich, artykuł 10.
31. Nidam Abdi, „  Taksówki: Senat przegłosował ustawę Pasqua  ” , na stronie liberation.fr ,21 grudnia 1994(dostęp 12 lipca 2021 r . ) .
32. „  Barometr cen licencji taksówkowych: Edycja 2019  ” , na stronie 6-t.co (biuro projektowo-badawcze specjalizujące się w mobilności i stylu życia) ,6 września 2019 r.(konsultowano 11 grudnia 2020 r. )  : „Obecna wartość (120 000 euro) jest zbliżona, po korekcie o inflację, do ceny zaobserwowanej w 1999 r . ” .
33. „  Reforma systemu licencji taksówkowych  ” , na service-public.fr , artykuł z 13 października 2014 r. (dostęp 30 czerwca 2015 r . ) .
34. "  Taksówki: stawki obowiązujące w przypadku1 st lutego 2021 » , na service-public.fr ,29 grudnia 2020 r.(dostęp 23 czerwca 2021 r . ) .
35. [PDF] Teksty mające zastosowanie do paryskich taksówek , strony 55 i nast., Dekret międzyprefekturalny nr 01-16385 z dnia 31 lipca 2001 r. dotyczący operatorów i kierowców taksówek w rejonie Paryża, w szczególności artykuły 24, 25, 26 , 28 .
36. ION 2014-1104 od 1 st październik 2014 odnosząca się do taksówki i szoferem transport ( czytać online )
37. Recenzje taksówek w dziesięciu największych miastach świata , artykuł z 10 sierpnia 2010 r. na news.autoplus.fr . Dostęp 27 marca 2013.
38. "  Wizerunek paryskich taksówek wpada do światowego rankingu  " , na evous.fr ,25 sierpnia 2011(dostęp 31 grudnia 2014 )
39. "  ANKIETA: NAJLEPSZE (I NAJGORSZE) TAKSÓWKI NA ŚWIECIE ...  " , na lemondeestmonvillage.com ,19 października 2012 r.(dostęp 31 grudnia 2014 )

Zobacz również

Powiązane artykuły

• Taxi
• Taksówka we Francji
• Marne taksówki

Linki zewnętrzne

• Paryskie taksówki, na stronie internetowej komendy paryskiej policji
• Taksówki w Paryżu, na stronie paryskiego ratusza