Sainte-Sève

Sainte-Sève
Sainte-Sève
Kościół Sainte-Sève.
Administracja
Kraj Francja
Region Bretania
Departament Finistere
Miasto Morlaix
Międzywspólnotowość Społeczność Morlaix
Mandat burmistrza
 Yvon Hervé
2020 -2026
Kod pocztowy 29600
Wspólny kod 29265
Demografia
Miły Saint-Sévistes
Ludność
miejska 		1030  mieszk. (2018 do wzrost o 9,11% w porównaniu do 2013 r.9,11% w porównaniu do 2013)
Gęstość 103  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 48°33′29″ północ, 3°52′34″ zachód
Wysokość Min. Maks. 29  m
121  m²
Powierzchnia 9,98  km 2
Wybory
Oddziałowy Kanton Morlaix
Ustawodawczy Czwarty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Bretania
Zobacz na mapie administracyjnej Bretanii Lokalizator miasta 14.svg Sainte-Sève
Geolokalizacja na mapie: Finistère
Zobacz na mapie topograficznej Finistère Lokalizator miasta 14.svg Sainte-Sève
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Sainte-Sève
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Sainte-Sève
Znajomości
Stronie internetowej www.mairiesteseve.com

Sainte-Sève ( [sɛtsɛv] ) to gmina w departamencie z Finistère w Bretanii regionu , w Francji .

Geografia

Lokalizacja

Gmina Sainte-Sève znajduje się w pobliżu (3  km ) od miasta Morlaix, które jest podprefekturą departamentu Finistère . Mieszkańcy nazywają siebie Saint-Sévistes.

Gminy przygraniczne Gminy graniczące z Sainte-Sève
Taule
Saint-Thégonnec Loc-Eguiner Sainte-Sève Saint-Martin-des-Champs
Pleyber-Chrystus

Geologia i ulga

Skromne pod względem powierzchni ( 998  hektarów) miasto odpowiada kawałkowi lekko pofałdowanego granitowego płaskowyżu Léon i średniej wysokości około stu metrów (maksymalnie 121 metrów na granicy południowej), przy czym wieś znajduje się na wysokości 87 metrów nad poziomem morza. 'Wysokość. Jednak wysokość spada do około trzydziestu metrów (29 metrów w najniższym punkcie) w dwóch stromych dolinach, które wyznaczają miasto: na zachodzie do Coat Toulzac'h, dopływ prawego brzegu Penzé , który oddziela Sainte-Sève od Saint-Thégonnec i na wschód od Pennelé, która wpada do rzeki Morlaix i oddziela Sainte-Sève od Saint-Martin-des-Champs .

Hydrografia

Te dwie rzeki umożliwiły w przeszłości instalację młynów, których ruiny są nadal widoczne (co najmniej trzy na odcinku Coat Toulzac'h, który wyznacza granice miasta i co najmniej jeden na Pennelé). Pszenica Pen-ar-Vern znajdowała się ponad kilometr dalej od młyna Mintric i działała co najmniej do 1924 roku. O tej samej nazwie nosiła dawno opuszczona papiernia. Granice miasta z Pleyber-Christ na południu i Taulé na północy są sztuczne, nie oparte na żadnym znaczącym elemencie naturalnym. Wzdłuż Coat Toulzac'h w Moulin Fontaine Blanche istnieje hodowla ryb.

Trasy komunikacyjne i transport

Sainte-Sève przecina droga ekspresowa N 12 łącząca Rennes z Brest przez Morlaix i korzysta z ważnego węzła komunikacyjnego, który umożliwia bardzo dobre połączenie drogowe z miastem i gdzie jest dodana inna ważna oś drogowa, departament 785 , stara droga krajowa (odcinek wspólne dla siekier Roscoff - Lorient i Morlaix - Quimper ). Węzeł ten jest zaznaczony w krajobrazie ważnym sygnałem wizualnym: nieopodal znajduje się wieża ciśnień o oryginalnym stylu. Linia kolejowa Morlaix - Roscoff przecina wschodnią część miasta, ale nie jest obsługiwana przez stację ze względu na zbyt bliskie sąsiedztwo Morlaix.

Wieś była tradycyjnie bardzo mała, większość mieszkańców mieszkała w około trzydziestu przysiółkach i odizolowanych gospodarstwach, które rozsiane są na terenie gminy. Rozmieszczenie mieszkań zmieniło się całkowicie w ostatnich dziesięcioleciach, kilka podpodziałów związanych z bliskością Morlaix spowodowało silny wzrost populacji skupionej w wiosce, ostatni duży poddział w 2010 r. to „La Croix”.

Toponimia

Certyfikat na formularzach Sant Segue do XI -tego  wieku Santseguot w 1128.

Nazwa miasta w Breton to Sant-Seo .

Franciszek w Sant Sev , bardzo męski święty, stał się kobiecy pod imieniem Sainte Sève .

Historia

Początki

Zabezpieczenie wykopalisk przeprowadzonych tuż przed powstaniem strefy działalności „Penprat” pozwoliło rozpoznać w okresie Wielkiego Cesarstwa okupację galijsko-rzymską , prawdopodobnie willę .

Swoją nazwę miasto zawdzięcza świętej Sewie (lub świętej Sewie), siostrze (lub bratu, bo być może był to człowiek) świętego Tugduala , który jest jednym z mniej lub bardziej mitycznych świętych bretońskich i nie jest oficjalnie uznawany przez kościół katolicki. z wyspy Wielkiej Brytanii w Armoryka do V tH i VI th  century. Mówi się, że św. Tugdual zbudował tam klasztor na cześć swojej siostry (lub brata).

Według „  skryptorium z Tréguier  ”, który pochodzi z XI -tego  wieku, Sainte-Sève i Saint-Martin-des-Champs były częścią dawnego Pagus Daudour , że w diecezji Leon , zależało od królestwa Dumnonia . Dokument z 1128 r. przywołuje sprzeciw wicehrabiego Morlaix o darowiznę („wszystko, co miałem jako dziesięcinę w Sainte-Sève” pisze wicehrabia) na rzecz mnichów z opactwa Marmoutier w celu ustanowienia przeoratu i wieś w pobliżu Morlaix. Ta darowizna była początkiem utworzenia parafii Saint-Martin de Morlaix, której wiejska część początkowo obejmowała, oprócz Saint-Martin-des-Champs , terytorium Sainte-Sève. Miejscowość "Trébompé" znajdująca się w tym mieście również pochodziła od Pompejusza , imienia matki Sainte Sève . Brakująca kaplica upamiętniająca św. Pompejusza w Trébompé.

Średniowiecze

Aż do rewolucji francuskiej Sainte-Sève było rozejmem w Saint-Martin-des-Champs i wchodziło w skład biskupstwa Léon . Jego ortografia zmieniała się w czasie: Santsegue (w XI -tego  wieku) Sentseguot (w 1128), św Scevoy (w 1598 roku).

Epoka nowożytna

W XVII -tego  wieku panowanie od Daoudour jest podzielona na dwie jurysdykcjach  : że „Daoudour-Landivisiau”, zwany także „Daoudour-Coëtmeur”, który miał swoją siedzibę w Landivisiau i zawarte Plouvorn i próbnika z Mespaul i St. Catherine, Plougourvest i jego rozejm w Landivisiau, Guiclan , Saint-Thégonnec , Guimiliau , Lampaul-Bodénès , Pleyber-Christ , Commana oraz jego rozejm w Saint-Sauveur , Plounéour-Ménez i częściowo Plouénan  ; i „Daoudour-Penzé”, który miał swoją siedzibę w Penzé i obejmował Taulé i jego trèves Callot , Carantec , Henvic i Penzé, Locquénolé , Saint-Martin-des-Champs i jego rozejm w Sainte-Sève.

Dzierżawa przyznana w 1748 r. przez wdowę po Guillaume Barazé, sieur de Lannurien, Ollivierowi Le Laviecowi i jego żonie Marie Guizien, dotycząca „szlachetnej farmy” Kerfertou w Sainte-Sève, jest dobrym przykładem ówczesnego rolniczego wykorzystania region.

Mieszkańcy Sainte-Seve, który wówczas zależało na senechaussée z Lesneven , sporządził księgę skarg w 1789 roku dwóch zastępców reprezentujących rozejm Sainte-Seve trakcie opracowywania książki skarg na senechaussee z Lesneven na1 st April 1.789 byli Jean Cloarec i François Messager.

Jacques Cambry bardzo krótko przywołuje Sainte-Sève w 1794 lub 1795 roku: „Z Morlaix jedź drogą do Brześcia; przechodzisz przez parafię Sainte-Sève, na przemian suchą i uprawianą, i docierasz do Saint-Thégonnec ”- pisze.

Trzej Morlaisiens (Julien Saget, Julien Scouarnec i Olivier Cozic) zabili cztery młode wilki w pobliżu Penanvern w Sainte-Sève12 lipca 1787.

Legenda o narodzinach Napoleona w Sainte-Sève

Miejscowa legenda głosi, że Napoleon Bonaparte urodził się i pierwsze miesiące życia spędził na dworze Penanvern w mieście. Posiadłość byłaby posiadłością Louisa Charlesa René de Marbeufa , gubernatora Korsyki i rzekomego kochanka Laetitii Ramolino , matki Napoleona, ale w rzeczywistości posiadłość Penanvern nie należała do Charlesa Louisa René de Marbeuf w rzekomym czasie , ale spadkobiercom jego pierwszej kuzynki, Louise Josephe de Marbeuf.

Późne zeznania proboszcza parafii Sainte-Sève z lat 1828-1847 potwierdzają, że Napoleon Bonaparte urodził się w Sainte-Sève. W księdze metrykalnej, prowadzonej wówczas przez duchowieństwo, część zbiorów Biblioteki Miejskiej zostałaby wyrwana jedna z jej stron, jednak gdyby rzeczywiście wyrwano strony z księgi chrztów i ślubów z 1770 r. (zbiory miejskie), byłyby one puste. stron. Rejestr zbiorów departamentalnych jest nienaruszony.

„Ksiądz Livinec (...), mianowany proboszczem parafii Sainte-Sève w 1896 r., spotkał panią de Cerny (...), która kilkakrotnie opowiadała mu o narodzinach Napoleona. „Powiedziała mi, że został ochrzczony w Sainte-Sève i że trzymamy jako relikwie w zamku Penanvern oraz kołyskę i wazony, których używano do wylewania wody chrztu. Powiedziała mi, że widziała zarówno tę kołyskę, jak i te wazony; potwierdziła też bardzo energicznie, że kilkakrotnie widziała metrykę chrztu ”. Oświadczyła także księdzu Livinecowi, że gdy tylko Napoleon III wszedł na tron, wysłał kogoś z tajnej policji do Sainte-Sève, aby usunąć kompromitującą stronicę. "

Edmond Outin twierdzi, że imię Napoleon ( Nab ab Leon po łacinie, Na - jak urodzony w Pol- Leonie lub Urodzony w biskupstwie Léon ) zostało nadane dziecku w odniesieniu do diecezji Léon, a nawet do Sam Saint-Pol .

XIX th  wieku

Według statystyk rolniczych opublikowanych w 1849 r., a dotyczących produkcji z lat 1836-1846, za rolników uważa się całą ludność 1836 r., czyli 654 osoby. Rozkład użytkowania gruntów jest wówczas w następujący sposób: 402  ha z gruntów ornych , 422  ha torfowisk i wrzos, 58  ha lasów, zagajników i plantacje, 67  ha naturalnych łąk, 21  ha bagien i stawów; w mieście działały wówczas 4 młyny. Chłopi Sainte-SEVE w czasie hodowano 80  ha z owsa , 80  ha z pszenicy , 60  ha z jęczmienia , 21  ha z żyta , 32  ha z gryki , 8  ha z lnu , 1  ha z konopi , 12  ha rzepa, buraki , marchwi i kapusty (łącznie 8  ha rzepa), 60  ha do koniczyny , 20  ha ziemniaków, 401  ha z gorse , 28  ha pozostałej ugorze i wyniosła 129 koni mechanicznych (33 mężczyzn, 85 klaczy, 11 źrebięta), 1 osła, 1,190 bydła ( w tym 801 krów), 135 świń, 197 owiec (40 owiec, 120 owiec, 37 jagniąt), 10 kóz (2 kozy i 8 kóz), 145 kur i 37 kogutów, 27 kaczek, posiadał 50 miodowych uli.

Epidemia cholery, część Morlaix, dotknęła Sainte-Sève, a także sąsiednie gminy w 1854 roku  : jednak spowodowała tylko trzy zgony (na przykład w porównaniu z 532 w Morlaix) w gminie między 10 a23 sierpnia.

Sprawozdanie Rady Generalnej Finistère wskazuje, żeSierpień 1880 że Sainte-Sève jest jedną z 27 gmin liczących ponad 500 mieszkańców Finistère, w których nie ma jeszcze szkoły dla dziewcząt.

XX th  wieku

Pierwsza Wojna Swiatowa

Sainte-Sève war memorial nosi nazwiska 18 żołnierzy, którzy zginęli dla Francji podczas pierwszej wojny światowej .

Druga wojna Światowa

Pomnik wojenny Sainte-Sève nosi nazwiska siedmiu osób, które zginęły za Francję podczas II wojny światowej .

François Trévien, rolnik z Pénarven, i jego pracownik André Corvez, który ukrył czterech bojowników ruchu oporu z „batalionu Ornano” (Marcel Le Berre, René Morvan, Hervé Ollivier i Jacques Ollivier), który był częścią makiety FFI w Saint- Laurent w Plouégat-Guérand , zostali, z powodu donosu, aresztowani przez Feldgendarmerie otaczającą farmę, skazani na śmierć przez niemiecki sąd jako snajperzy na10 czerwca 1944i nakręcił tego samego dnia w nieznanym miejscu, prawdopodobnie na Côtes-du-Nord . Ich ciał nigdy nie znaleziono. Jean Louis Queguiner zmarł w niewoli w Niemczech.

Po II wojnie światowej

Po długim upadku związanym z exodusem wsi, miasto odzyskało w ostatnich dziesięcioleciach dynamikę związaną z bliskością Morlaix i dobrym połączeniem drogowym (węzeł Pen ar Prat na drodze ekspresowej RN 12 obejmuje łącznicę obsługującą Sainte-Sève) .

Polityka i administracja

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
1971 2008 Yvon Herve PS   Nauczyciel.
Marzec 2008 wrzesień 2015
(rezygnacja) 		Gilbert Michel PS Pracownik
13 grudnia 2015   Yvon Herve PS   Już burmistrz w latach 1971-2008.
Brakujące dane należy uzupełnić.

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja demograficzna

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich są szacowane przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 1030 mieszkańców, co stanowi wzrost o 9,11% w porównaniu do 2013 r. ( Finisère  : + 0,86%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
523 475 511 575 616 630 654 722 705
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
684 700 697 674 685 609 604 598 623
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
642 651 573 505 529 455 443 394 388
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2004 2009 2014
347 318 525 745 842 787 852 867 979
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
1030 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Komentarz  : Populacja miasta stale wzrastała w trakcie pierwszej połowy XIX -go  wieku, osiągając pierwszy szczyt w 1846 roku z populacji 722 mieszkańców (+ 247 mieszkańców w 46 lata). Po okresie krótkiej stagnacji w połowie XIX -go  wieku, liczba ludności zmniejszyła się znacząco z powodu silnego exodusu wiejskich od ponad wieku w latach 1861 i 1968, tracąc 382 mieszkańców w 105 lat, czyli prawie 55% ludności w 1861. Od 1968 r. bliskość Morlaix powoduje wyraźne zjawisko periurbanizacji (wiele osiedli mieszkaniowych przekształca miasto w wioskę-sypialnię ), co tłumaczy gwałtowny wzrost liczby mieszkańców miasta: + 549 mieszkańców w 39 lat, gmina obecnie w dużej mierze przekraczając swoje pierwsze maksimum demograficzne z 1846 r. Ten niedawny boom w ostatnich dziesięcioleciach doświadczył jednak tymczasowego spadku w okresie między cenzurą 1990-1999, z powodu poważnych trudności gospodarczych w centrum miasta , Morlaix, w tym okresie.

Podczas gdy Sainte-Sève znało w przeszłości deficyt naturalny (na przykład 12 zgonów na 4 urodzenia w 1999 r.), od 2000 r. miasto doświadczało naturalnej nadwyżki każdego roku (między 2000 a 2008 r., a zatem w ciągu 8 lat, gmina odnotowała 97 urodzeń, tylko 46 zgonów, co tłumaczy się odmłodzeniem ludności po utworzeniu kilku podpodziałów.Gmina od około trzydziestu lat znana jest również ze znacznej imigracji netto , z wyjątkiem wspomnianego okresu między 1990 a 1999 r. kryzys Morlais.

Gęstość zaludnienia gminy wynosi obecnie 100 mieszkańców na km 2 .

Ewolucja rangi demograficznej Ewolucja rangi gminy
według ludności gminy lat: 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2009 2013
Pozycja gminy w wydziale 266 226 191 187 201 197 200 192
Liczba gmin w departamencie 286 283 283 283 283 283 283 283

W 2017 roku, Sainte-Sève było 181 th miasto działu ludności z jej 1016 mieszkańców (terytorium życie1 st styczeń 2.019), Za Brasparts ( 180 TH z 1024 mieszkańców) i przed Guimiliau ( 182 II z 1009 mieszkańców).

Życie lokalne

Hala sportowa została otwarta w 2001 roku.

Sainte-Sève ma klub piłkarski, który gra na boisku Kerprigent, znanym również jako Teatr Marzeń.

Pierwsza drużyna gra w dystrykcie D2 w sezonie 2018-2019, drużyna B i drużyna C grają w D4.

Klub, któremu przewodniczy Yvon Lainé , przedsiębiorca z Morlais, zwykle gra w niebiesko-białej kolorystyce. W związku z tym gracze otrzymują przydomek The Blues .

Od 2011 roku w mieście odbywa się amatorski festiwal muzyczny Zic à San Seo, którego czwarta edycja odbyła się 31 maja 2014 r.na łące Kerprigent. Festiwal ten jest proponowany i organizowany przez Foyer des Jeunes et d'Education Populaire de Sainte-Sève, które jest największym stowarzyszeniem w gminie pod względem liczby członków.

Gospodarka

Obszar biznesowy Penprat , w bezpośrednim sąsiedztwie węzła Sainte-Sève, przejęty przez Morlaix Community od 2003 roku, obejmuje około 20 hektarów.

Mieszkańcom miasta oferowany jest jeden sklep spożywczy-bar-sklep tytoniowy „Chez Charles”.

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

  • Kościół Sainte-Sève pochodzi z 1753 roku. Jest na planie prostokąta z dwiema bocznymi kaplicami. Jej dzwonnica została zniszczona przez piorungrudzień 1954 i przebudowany w 1955 roku.
    • Główne terminy ołtarz z XVIII th  wieku: dwa panele o ołtarz z XVII th  century reprezentujący Ostatnią Wieczerzę i umycia nóg zostały sklasyfikowane przez Zabytków .
    • Kościół zawiera posągi św Seve i jego brata św Tugdual , zarówno z XVI th  wieku i figurą św Pompejusza wyznaczony jako świętego lub Koupaia Coupaia (matki świętej SAP) i pole z świętymi olejami datowanych od 1741 roku.
    • Dziewica z Dzieciątkiem z pierwszej ćwierci XVI -tego  drewna wiecznej polichromii jest sklasyfikowany zabytek od 1958 roku.
    • Kościół posiada również puszkę z pierwszej ćwierci XVII th  wieku i złocone srebro kielich z XVIII th  century również sklasyfikowane.
  • Zniknęło kilka starych kaplic: kaplica Białej Fontanny (1727), kaplica Sainte-Pompée (w Trébompé), kaplica Saint-Marc, kaplica Pen-an-Vern, kaplica Penvern.
  • Krzyż Roc'h-Glaz pochodzi ze średniowiecza .
  • Manor Kervéguen ( XVIII th  century). Własność prywatna, jest zamknięta dla publiczności.
  • Dwór Wielki Plessis ( XVI th  -  XVII th  stulecia). Własność prywatna, jest zamknięta dla publiczności.
  • Dwór Penanvern (lub Penvern), w którym mógł się urodzić Napoleon Bonaparte, jest wymieniony jako zabytek historyczny na mocy dekretu z4 grudnia 1968. Z dworu zachowały się dwa duże budynki ustawione pod kątem prostym, flankowane od tyłu dwoma pawilonami, z których jeden w wieży strażniczej wsparty jest na historycznym wsporniku. Granitowe schody prowadzą po trzynastu stopniach do pierwszego podestu. Siedem identycznych stopni prowadzi do drugiego podestu ograniczonego drewnianą balustradą. Drzwi dworu, sklepione łukiem półkolistym, zwieńczone są trójkątnym naczółkiem. Pozostałe otwory są nowoczesne. Własność prywatna, jest zamknięta dla publiczności.
  • Pozostałości Źródło białej rezydencji ( XVII p  wieku).
  • Dwór Kerreta (zniknął).

  • Dwór Penanvern.

  • Dwór Penanvern.

  • Dwór Kervéguen.

  • Dwór Grand-Plessis.

  • Dwór Grand-Plessis.

  • Krzyż Croas-ar-Vilar.

Dziedzictwo naturalne

Pozostało trochę lasów, szczególnie na pochyłych zboczach dwóch wyżej wymienionych dolin.

W mieście znajduje się akwen, na którym odbywa się lokalna impreza, „Święto Wody”.

Miasto znajduje się dość blisko regionalnego parku przyrodniczego Armorique (około dziesięciu kilometrów) oraz wybrzeża Kanału ( Carantec jest najbliższym nadmorskim kurortem).

Dostarczono

  • Yvon Hervé, Plan podróży huzara Republiki (wspomnienia burmistrza, który był również nauczycielem w Sainte-Sève od 1964 r.).

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

  1. Sainte-Sève sur Géoportail , dostęp 7 kwietnia 2018 r.
  2. 1/25000 th mapa IGN 0616 zachód Morlaix
  3. http://ancetresmeuniers.free.fr/moulins/moulins-divers/planpav.html
  4. "  Satelita Sainte-Sève 29600  " , na www.monpatelin.fr
  5. "  Osiedle Krzyża. Odbiór prac  ” , na Letelegramme.info , Le Télégramme ,4 maja 2010(dostęp 29 czerwca 2020 r . ) .
  6. http://www.adlfi.fr/SiteAdfi/document?base=base_notices&id=N2009-BR-0001&q=sdx_q0&recherche=listDocPredef
  7. „  Sainte-Sève: Historia, dziedzictwo, szlachta (gmina kantonu Morlaix)  ” , na stronie www.infobretagne.com
  8. „  scribd.com/doc/2348390/le-scri…  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) .
  9. H. Guillotel "Viscounts of Leon XI TH i XII th  wieku", w "Pamiętniku Towarzystwa Historii i Archeologii Brytanii", tom 51, 1971 strony 47-48
  10. A. De la Borderie, „Święty Tugdual: Tekst trzech najstarszych żywotów ( Vita ) tego świętego i jego bardzo starego urzędu, opublikowany z notatkami i komentarzem historycznym”, w „Wspomnienia Towarzystwa Archeologicznego Côtes-du - północny”, 2 nd serii, t. 2 (1886/87), str.  99
  11. „Biuletyny i wspomnienia”, Towarzystwo emulacji Côtes-du-Nord, Saint-Brieuc, tom L, 1912, czytaj online
  12. Arthur de La Borderie , Wielkie zwierzchnictwo Bretanii. Wicehrabia lub księstwo Leona , „Revue de Bretagne et de Vendée”, 1889, dostępny do konsultacji https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k207871k/f108.image.r=Daoudour?rk=21459; 2
  13. http://ancetresmeuniers.free.fr/genealogie/laviec/bail-laviec-kfertrou.html
  14. Henri Sée, Rewolucja Francuska , Revue d'histoire moderne et contemporain, Paryż, tom 47, lipiec-grudzień 1904, czytaj online
  15. J. Madival i E. Laurent, „ Archiwum parlamentarne od 1787 do 1860  : kompletny zbiór debat legislacyjnych i politycznych w Izbach Francuskich”, wydrukowane na zlecenie Ciała Ustawodawczego. 1 st serii 1787/99, czytać online
  16. Jacques Cambry, „Podróż w Finistère, czyli stan tego departamentu w latach 1794 i 1795”
  17. François de Beaulieu, „Kiedy mówimy o wilku w Bretanii”, edycje Le Télégramme, 2004, ( ISBN  2-84833-096-1 )
  18. Zgłoszone w szczególności przez Gwenc'hlana Le Scouëzec w jego Przewodniku po Bretanii , Coop Breizh, Spézet, 1997, ( ISBN  2-84346-026-3 )
  19. Patricia Gaude Didier Rousvoal, Le zastawu , Przegląd genealogicznym Centrum Finistère n o  111, wrzesień 2009
  20. Elvire de Pressac, hrabina Cerny (ur.14 lutego 1818 r.w Roscoff , zmarł w Plougasnou dnia10 września 1899w Château du Rhun, gdzie mieszkała), autorka Opowieści i legend Bretanii 1856-1898 oraz Saint-Suliac i jej tradycji: opowieści i legend o Ille-et-Vilaine .
  21. „Le Figaro. Niedzielny dodatek literacki” nr 144 z 8 stycznia 1922 r., dostępny pod adresem https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k273413m/f2.zoom.r=Plougasnou.langFR
  22. Edmond Outin, Napoleon syn hrabiego Marbeuf (2006)
  23. Jean-Marie Éléouet, „Ogólne statystyki rolnicze dystryktu Morlaix”, druk J.-B. Lefourniera (Brest), 1849, dostępny czytaj online
  24. Henri Monod, Cholera (Historia epidemii - Finistère 1885-1886) , Morlaix, 1892 czytaj online
  25. Raport przedstawiony Radzie Generalnej departamentu Finistère przez Gilberta Le Guay, sesja sierpniowa 1880, czytaj online
  26. „  MémorialGenWeb Relevé  ” , na stronie www.memorialgenweb.org
  27. „  Commitet for the Study of Popular Resistance in the Côtes-du-Nord  ” , na cerp22.free.fr (dostęp 15 maja 2021 ) .
  28. "  Sainte-Sève. Yvon Hervé wybrany na burmistrza  ” , na Letelegramme.fr , Le Télégramme ,14 grudnia 2015 r.(dostęp 29 czerwca 2020 r . ) .
  29. "  Sainte-Sève. Yvon Hervé wybrany na burmistrza  ” , w Le Telegramme ,14 grudnia 2015 r.
  30. Organizacja spisu na insee.fr .
  31. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  32. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  33. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  34. INSEE , „  Populacja według płci i wieku pięciu lat od 1968 do 2012 r. (od 1990 do 2012 r. dla departamentów zamorskich)  ” , na stronie insee.fr ,15 października 2015 r.(dostęp 10 stycznia 2016 r . ) .
  35. INSEE , „  Populacje prawne 2006 zamorskich departamentów i społeczności  ” , na stronie insee.fr ,1 st styczeń 2009(dostęp 8 stycznia 2016 r . ) .
  36. INSEE , "  Legalne populacje 2009 departamentów i społeczności zamorskich  " , na insee.fr ,1 st styczeń 2012(dostęp 8 stycznia 2016 r . ) .
  37. INSEE , „  Populacje prawne 2013 departamentów i społeczności zamorskich  ” , na stronie insee.fr ,1 st styczeń 2016(dostęp 8 stycznia 2016 r . ) .
  38. http://www.agglo.morlaix.fr/fr/les-domaines-d-actions/economie/actualites.php?op=detail&id=755 „Kopia archiwalna” (wersja z 5 grudnia 2008 r. w archiwum internetowym )
  39. Christiane Prigent, władza książęca, religia i produkcja artystyczna w Dolnej Bretanii (1350-1575) , Maisonneuve i Larose, 1995, ( ISBN  2-7068-1037-8 ) .
  40. "  Sainte Koupaia  " , na cef.fr ( dostęp 20 sierpnia 2020 ) .
  41. Wskazówka n o  PM29001081 , baza Palissy , francuski Ministerstwo Kultury
  42. Wskazówka n o  PM29001078 , baza Palissy , francuski Ministerstwo Kultury
  43. Wskazówka n o  PM29001079 , baza Palissy , francuski Ministerstwo Kultury
  44. Wskazówka n o  PM29001082 , baza Palissy , francuski Ministerstwo Kultury
  45. 12 lutego 1662 rFrançoise Le Segaler, pani Penvern, żona Guy de Coëtlosquet, lord Coëtlosquet w Plounéour-Ménez
  46. Wskazówka n o  PA00090440 , baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury

Aby wejść głębiej

Bibliografia

  • A. Dagnet, Coins de Bretagne: Sainte-Sève koło Morlaix , L'Hermine, tom XLIV, strony 184-186 (praca przed 1912).

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne