Saint-Savournin

Saint-Savournin
Wieś od drogi do La Valentine, nad którą góruje Tête du Grand Puech (2.02.2006).
Herb
Administracja
Kraj	Francja
Region	Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
Departament	Bouches-du-Rhône
Miasto	Marsylia
Międzywspólnotowość	Metropolia Aix-Marseille-Provence
Mandat burmistrza	Remi Marcengo 2020 -2026
Kod pocztowy	13119
Wspólny kod	13101
Demografia
Miły	Saint-Savournicaine, Saint-Savournicain
Ludność miejska	3 384  mieszk. (2018 )
Gęstość	575  mieszkańców/km 2
Geografia
Informacje kontaktowe	43 ° 24 ′ 22 ″ północ, 5° 31 ′ 41 ″ wschód
Wysokość	450  m min. Studnia Leonie 0,307  m Max. Wielki Puech Head 0,778  m²
Powierzchnia	5,89  km 2
Jednostka miejska	Marseille-Aix-en-Provence ( przedmieście )
Obszar atrakcji	Marsylia - Aix-en-Provence (gmina koronna)
Wybory
Oddziałowy	Kanton Allauch
Ustawodawczy	dziesiąty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże Saint-Savournin Geolokalizacja na mapie: Bouches-du-Rhône Saint-Savournin Geolokalizacja na mapie: Francja Saint-Savournin Geolokalizacja na mapie: Francja Saint-Savournin
Znajomości
Stronie internetowej	Oficjalna strona Saint-Savournin

Saint-Savournin jest francuski gmina od 3393 mieszkańców (2016), znajduje się w dziale z delty Rodanu , w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże . Znajduje się na wschodnim krańcu masywu Etoile pomiędzy Cadolive i Mimet . Jej mieszkańcy nazywani są Saint-Savournicains , Saint-Savournicaines .

Geografia

Sytuacja

Całe terytorium gminy rozciąga się na 589  hektarach wokół masywu Etoile z najwyższym punktem na 778  m , Tête du Grand-Puech. Jedna czwarta obszaru, na południe od masywu, po stronie Marsylii , jest niezamieszkana. Znajduje się tam w szczególności obszar Moure, który wybucha swoim czerwonym kolorem. Zamieszkana część jest całkowicie naprzeciw północnej flanki, na zboczu góry Sainte-Victoire .
Miasto rozciąga się na prawie 3750  m ze wschodu na zachód i ponad 4600  m z południowego wschodu na północny zachód.

Pomimo bliskości Marsylii (kilka kilometrów w linii prostej), Saint-Savournin ma ostrzejszy klimat zimą. Nierzadko zdarzają się ujemne temperatury. Tam też śnieg nie jest wyjątkowy.

Okoliczne gminy to:

• Allauch i Cadolive na południu;
• Peypin na wschód;
• Greasque na północny wschód;
• Mimet na zachód.

Miasto składa się z następujących dzielnic:

• centrum wsi, przecięte przez D 7, która łączy Mimet z Cadolive  ;
• dzielnice Montières i Gros Vallat, Rampauds, Timots, Castangs, Patancline, Plains i Oraison położone wzdłuż drogi D 46, która schodzi do Gréasque  ;
• okręgi Adrech i Perusson, Saint-Estève i Grand-Jardin poniżej wsi;
• Maisons-Neuves na zachód w kierunku Cadolive  ;
• Collet Blanc, Laganou, Campagne La Loube położone wzdłuż D 8, która schodzi do Valentine;
• La Valentine to samodzielna wioska z placem, fontanną, kaplicą, komunalną salą i kręgiem zjednoczonych Przyjaciół.

Cadolive było najpierw wioską Saint-Savournin, zanim w 1900 stało się samodzielnym miastem .

Pogoda

Na klimat Saint-Savournin silny wpływ ma jego położenie:

• wieś przylega do północnego stoku masywu Etoile  ;
• jego średnia wysokość jest dość wysoka (ponad 400  m ).

W ten sposób Saint-Savournin wyróżnia się na tle innych gmin w regionie bardziej surowym klimatem: popołudniowe temperatury są często o 3 do 5  ° C niższe niż w Aix-en-Provence czy Marsylii .

Roczna suma opadów jest również wyższa tam średnio 733  mm nagrany w Peypin Auberge-Neuve, blisko Cadolive na przestrzeni lat 1990 - 2005 . Porównaj z 500 do 650  mm w Marsylii lub Aix-en-Provence .

Ponadto zimą często zdarza się, że Saint-Savournin doświadcza kilku śnieżnych dni. Czasami opady śniegu są tam nawet znaczne (60  cm w listopadzie 1999 , 20  cm w lutym 2001 i styczniu 2003 , 14  cm w styczniu 2006 , 35  cm wstyczeń 2009, 15  cm instyczeń 2010).

Planowanie miasta

Typologia

Saint-Savournin to gmina miejska. W rzeczywistości jest to część gmin o gęstej lub średniej gęstości, w rozumieniu miejskiej sieci gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki z Marseille-Aix-en-Provence , mię- działów aglomeracji zawierającą 50 gminy i 1,596,326 mieszkańców na rok 2017, z którego jest podmiejskich gmina . Aglomeracja Marseille-Aix-en-Provence jest trzecią co do wielkości we Francji pod względem liczby ludności, za Paryżem i Lyonem .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcyjności Marsylii - Aix-en-Provence , której jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 115 gmin, jest podzielony na obszary liczące co najmniej 700 000 mieszkańców (z wyłączeniem Paryża).

Zagospodarowanie terenu

Teren miasta, jak wynika z bazy danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem półnaturalnych lasów i środowiska (63,6% w 2018 r.), co odpowiada mniej więcej tej z 1990 r. ( 65,2%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: lasy (39%), tereny zurbanizowane (32,1%), tereny z roślinnością krzewiastą i/lub zielną (24,1%), niejednorodne tereny rolnicze (4,2%), tereny otwarte, z niewielką lub bez roślinności (0,5%), grunty orne (0,1%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Historia

Wydarzenia historyczne

Wokół zamków znaleziono ślady neolitycznych mieszkań . Saint-Savournin zawiera również niektóre szczątki galijsko-rzymskie  :

• grobowce zostały odkryte w pobliżu Collet-Blanc.
• nad obecnym cmentarzem znaleziono pozostałości cmentarza rzymskiego.
• pomnik grobowy z I st  wieku  pne. AD został znaleziony w pobliżu obecnego postu.
• wreszcie rzymska droga prowadziła z Auriol do Gardanne przez Saint-Savournin.

W średniowieczu Saint-Savournin była małą wioską, która żyła głównie z rolnictwa (hodowla kóz i owiec , uprawa drzew oliwnych itp.).

Pisma z tamtych czasów wiele mówią o życiu kościelnym i majestatycznym:

• w 1010 roku opactwo Saint-Victor wzniosło kościół Saint-Savournin jako przeorat .
• w 1040 The arcybiskupa z Arles oddał swe ziemie Saint-Savournin do opactwa .
• XII th  century , Panami Auriol będzie miał trochę ziemi.
• w 1553 roku seneszal Marsylii Baltazar de Catin-Vassal nabył prawa panów Auriol.
• w 1657 r. majątek został sprzedany panu Cabriès .
• w 1720 r. wieś nawiedziła wielka zaraza , w przeciwieństwie do sąsiednich wsi. Zaraza zdziesiątkowała zwłaszcza duże miasta; zabił w szczególności jednego mieszkańca na dwóch w Marsylii.
• w 1755 r. seigneury przeszło na seigneur z Fuveau, który poprzez kilka sprzedaży znalazł się w posiadaniu rodziny de Villiers. Będzie również sprzedawać grunty w Marsylii, na których zostaną zbudowane Cours Devilliers i rue Saint-Savournin.
• między 1803 a 1830 , hrabina Jacops d'Aigremont, z rodziną z Antwerpii i Lille , połączyła te właściwości.
• W 1993 roku w mieście nadal mieszkają markiz i hrabia Aigremont. Posiadają również majątek w mieście Allauch , na którym w 1715 roku wybudowano zamek Montespin, a którego ruiny zostały zniszczone w 1977 roku .

Heraldyka

Herb wsi składa się z pionowego drzewa z dwoma "S" piasku, które oznacza, że ​​miasto jest bardzo zalesione.

	Broń można ozdobić w następujący sposób: Albo do drzewa Verta, zaczepionego o dwie litery S i S Sable.

Toponimia

Pochodzenie Saint-Savournin pochodzi od nazwy pierwszego kościoła, który można znaleźć w starożytnych pismach z okazji jego darowizny przez opactwo Saint-Victor w 1010 roku . Kościół nosił wówczas nazwę Sanctus Saturninus i prawdopodobnie został zbudowany na ruinach świątyni poświęconej Saturnowi . W XVI -tego  wieku, Saint-Saturnin Saint-Savournin jest wynikiem Rozporządzenia Villers-Cotterêts ( 1539 ), które wymagane opracowanie w języku francuskim wszystkich czynności urzędowych.

Mieszkańcy Saint-Savournin nazywani są Saint-Savournicains, mieszkańcy Valentine, Valentinains.

Oto pochodzenie nazw niektórych dzielnic, które w większości wywodzą się z langue d'oc  :

• Adrech  : Zręczny ;
• Castellas  : zrujnowany zamek;
• Laganou  : mały strumień;
• Aire de la Moure  : pochodzi od Maure (ludzi gryki ). Pewnie kiedyś o mieście między VIII th i X XX  wieku;
• Ortolan , miejscowość pomiędzy Le Collet Blanc i Cadolive , oznacza: ogrodnictwo w langue d'oc;
• Puech  : wzgórze.

Polityka i administracja

Lista burmistrzów przed 1945 rokiem  :

• OLLIVE François: od 1792 do 1795
• LONG François: od 1795 do 1798
• SAMAT André: od 1798 do 1825
• SAMAT Louis: od 1825 do 1826
• OLLIVE Jean-François: od 1826 do 1829
• DELEUIL Etienne: od 1829 do 1830
• MICHEL Jean-Joseph: od 1830 do 1831
• DELEUIL Étienne: od 1831 do 1835
• OLLIVE Józef: od 1835 do 1839
• STAŁY Jean André: od 1839 do 1842
• MICHEL François: od 1842 do 1848
• MICHEL Jean-Joseph: od 1848 do 1854
• COULOMB Jean Martin: od 1854 do 1870
• LANGELLIER Charles: od 1870 do 1871
• SALERIN Józef: od 1871 do 1872
• JACQUET Étienne Pascal: od 1872 do 1874
• AMALBERT Antoine Benjamin: od 1874 do 1876
• LANGELLIER Charles: od 1876 do 1878
• LEGIER Alexandre: od 1878 do 1884
• LANGELLIER Charles: od 1884 do 1888
• SALERIN Jean-François: od 1888 do 1891
• JACQUET Lazare: od 1891 do 1893
• LIAUTAUD Baptistin: od 1893 do 190
• AMI Auguste: od 1900 do 1902
• SAMAT André: od 1902 do 1907
• LAUGIER Antoine: od 1907 do 1912
• VELIN Ange: od 1912 do 1913
• HENRY Louis: od 1913 do 1919
• MARIAUD Jules: od 1919 do 1920
• MEGIS Abel: od 1920 do 1932
• AMI Émile: od 1932 do 1945

...

Lista kolejnych burmistrzów

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
13 maja 1945	21 marca 1965	Edward Etienne	PCF
21 marca 1965	13 marca 1983	Claude Damiani	SE	Dyrektor szkoły publicznej. Rycerz Palm Akademickich
13 marca 1983	18 czerwca 1995	Marie-Ange Luciani	PCF	Odporny
18 czerwca 1995	4 kwietnia 2014	André Lenel	DVG	Pracownik następnie emerytowany Ubezpieczenie społeczne , Honorowy Burmistrz
4 kwietnia 2014	W trakcie	Remi Marcengo	płyta DVD	Emerytowany z górniczego ubezpieczenia społecznego

André LENEL nie kandydował w wyborach samorządowych marzec 2014, po 27 latach publicznego oddania w służbie mieszkańcom wsi, w tym 19 lat jako burmistrz. Odtąd był honorowym burmistrzem Saint-Savournin w honorowym charakterze. (Musisz być wybrany od co najmniej 18 lat, wszystkie kadencje łącznie).

Trendy i wyniki polityki

Wynik wyborów prezydenckich w 2012 r. w tej gminie przedstawia się następująco:

Kandydat		Pierwsza runda		Druga runda
		Głos	% Wyrażone	Głos	% Wyrażone
	Eva Joly ( EÉLV )	50	2,57
	Długopis Marine Le ( FN )	467	24.02
	Nicolas Sarkozy ( UMP )	444	22,84	893	49,47
	Jean-Luc Mélenchon ( FG )	306	15,74
	Philippe Poutou ( NPA )	22	1.13
	Nathalie Arthaud ( LO )	8	0,41
	Jacques Cheminade ( SP )	9	0,46
	François Bayrou ( Modem )	145	7,46
	Nicolas Dupont- Aignan ( DLR )	37	1,90
	François Hollande ( PS )	456	23,46	912	50,53
Zarejestrowany		2353	100,00	2359	100,00
Wstrzymało się		371	15,77	441	18,69
Wyborcy		1982	84,23	1918	81,31
Biali i głupki		38	1,61	113	4,79
Wyrażone		1944	82,62	1805	76,52

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2008 roku.

W 2018 r. miasto miało 3384 mieszkańców, co stanowi wzrost o 4,41% w porównaniu do 2013 r. ( Bouches-du-Rhône  : + 2,07%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
369	429	513	612	735	759	797	813	904

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
1006	1,111	1266	1,392	1,553	1775	1,753	1931	1820

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
987	997	984	1,092	1211	1225	1 110	1 168	1199

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007	2008
1 184	1120	1140	1589	2093	2,556	2 975	3035	3095

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)

2013	2018	-	-	-	-	-	-	-
3 241	3 384	-	-	-	-	-	-	-

Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

W XIX th  century włoski imigracja promuje wzrost populacji szczególnie w Walentynką, z działalności przemysłowej wokół kopalń. Większość Włochów pochodzi ze wsi Moiola , położonej w dolinie Stura w Piemoncie . Pakt przyjaźni został podpisany między dwiema wioskami dnia29 kwietnia 1979.

Kultura i dziedzictwo

Kopalnie

Saint-Savournin jest jedną z wielu gmin, które tworzą prowansalskie zagłębie węglowe, z których Gardanne jest prawdopodobnie najbardziej charakterystycznym, z zamknięciem ostatniego szybu kopalni w lutym 2003 roku . Basen ten rozciąga się od Etang de Berre na zachodzie do doliny Łuku w kierunku Trets na wschodzie, przechodząc przez łańcuchy Estaque , Etoile i Huveaune .

Z XVI -tego  wieku, istnieją kariery węgiel w Saint-Savournin. Pod koniec XVII -tego  wieku, węgiel brunatny jest lepiej wykorzystywane i stosowane między innymi do cementowni i innych fabrykach kafle, fabryk mydła lub rafineriach. Wykorzystywany jest również do ogrzewania pieców wapienniczych , zwłaszcza w rejonie La Valdonne, poniżej Valentine, przy drodze do La Bouilladisse . Około 1790 r. w kopalniach Saint-Savournin pracowało prawie trzystu robotników.

Głównymi studnie są wykopywane pomiędzy XIX TH i XX -tego  wieku:

• Studnia Dubreuil w 1820 r. (głębokość 70 m);
• Studnia Saint-Pierre w 1842 r. (56 m);
• Studnia Castellane w 1844 r. (150 m);
• Studnia Léonie w 1866 r. (203 metry);
• Studnia Saint-Joseph w 1866 r. (193 metry);
• Studnia Notre-Dame-du-Château w 1871 r. (250 m);
• Studnia Armanda w 1891 r. , definitywnie zamknięta w 1954 r.;
• Studnia Germain, oddana do użytku w 1927 (600 m) i zamknięta w 1961.

W XVIII -tego  wieku, węgiel został wysłany do Marsylii na mułach. Wykorzystano dwie trasy, szlakiem Terme (obecna droga do Allauch za Cadolive ) lub, dłuższą, ale bezpieczniejszą, starą drogą do Aix-en-Provence, która docierała do Aubagne przez dolinę Huveaune .

W 1904 r. uruchomiono linię kolejową między Aubagne i La Barque (obecne miasto Fuveau ) obsługującą kopalnie. Początkowo w 1868 r. otwarto tor między Aubagne i Valdonne, gdzie w 1870 r . wybudowano stację . Pociąg ten będzie również przewoził pasażerów do 1939 roku i zostanie definitywnie wycofany w 1960 roku.

W Saint-Savournin transport mechaniczny dowoził węgiel do miejsca zwanego Chante-Coucou, poniżej Valentine, do obiektów przesiewowych znajdujących się 200 metrów od stacji Cadolive - Saint-Savournin.

Cztery kościoły dla Saint-Savournin ...

• Pierwszy kościół zbudowano między 768 a 923 r., prawdopodobnie na ruinach świątyni poświęconej Saturnowi na miejscu zajmowanym obecnie przez pocztę.

• Drugi kościół został zbudowany na miejscu pierwszym w 1683 roku (pierwszy dołączonej do klasztoru z Fuveau ). Został rozebrany w 1865 roku .

• Trzeci kościół został wybudowany 200 metrów dalej między 1851 i 1853 roku przez arcybiskupa Marseille Saint Eugeniusza de Mazenod na miejscu obecnego ratusza. W 1851 r. w Cadolive zbudowano reliefową kaplicę , wzniesioną jako przeorat w 1854 r. (na długo przed tym, jak Cadolive stało się gminą w 1900 r .). W 1873 r. cerkiew ozdobiono wspaniałymi malowidłami nawiązującymi do męczeństwa św . Saturnina . W 1932 roku do jednego dzwonu ochrzczonej Félicité dodaliśmy dwa inne dzwony, Philomène Noémie i Louise Noémie.

• W latach 1937-38 prace przy studni Germaina wywołały w całej wsi, a zwłaszcza w okolicach kościoła, wiele wstrząsów. W październiku 1942 r. gwałtowna burza zalała kraj i jeszcze bardziej osłabiła gmach, który osunął się i zatonął. Deszcze, które nastąpiły później, pogorszyły sytuację iw 1946 roku kościół został podzielony na dwie części: góra wisiała na skale, a dno stopniowo się osuwało. Po niefortunnych pracach rada miejska podjęła w 1960 r . decyzję o wyburzeniu kościoła . Czwarty kościół został następnie zbudowany w 1961 roku na terenie sali parafialnej (place de la Servy), w bardziej współczesnym stylu, nawiązując do poprzednich kościołów.

Zamki

Ruiny Castellas są pozostałości zamku zbudowanego pomiędzy 1045 i 1138 na wysokości miejscowości, ścianę masywu Etoile.

Byłoby zostały zniszczone w czasie La Ligue pomiędzy 1576 i 1593 roku . Z tej esplanady roztacza się wspaniały widok na wioskę.

W pobliżu w 1912 r . wzniesiono kalwarię . Krzyż jest dobrze widoczny z wioski. Legenda głosi, że istnieje nawet podziemne przejście prowadzące do Aix-en-Provence...

Niewiele jest informacji o istnieniu drugiego zamku, prawdopodobnie zbudowany po zniszczeniu Castellas w początkach XVII -tego  wieku.

Trzeci Zamek pochodzi z XVII -tego  wieku i obejmował cztery wieże obejmującego wewnętrzny dziedziniec. Znajdował się przy zachodnim wjeździe do wsi, poniżej obecnego ronda drzewa oliwnego, przy drodze do zamku.

Spacery

• Ruiny Castellas
• Między Castellas a Col Saint-Anne (Mimet), panorama 360  °C , od góry Sainte-Victoire na północy, do Marsylii i Archipelagu Frioul na południu, przez masyw Sainte-Baume na wschodzie i Berre staw na zachód.
• Głowa Wielkiego Puech
• Ortolan

Galeria zdjęć

• Wioska ze ścieżki Castellas (3 listopada 2005).
  W oddali góra Sainte-Victoire .

• Zachodnie wejście do wsi: rondo drzew oliwnych (1 st marca 2006).

• Góra Sainte-Victoire widziana z Saint-Savournin (1 st marca 2006).

• Nowe centrum handlowe otwarte w 2005 roku (zachodnie wejście do wsi).

• Widok wsi z krzyża (8 kwietnia 2006).

Źródła i referencje

Uwagi

1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego opublikowanym w listopadzie 2020 r., zgodnie z nową definicją wsi zatwierdzoną w dniu14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
2. Pojęcie obszaru przyciągania miast zostało zastąpione wpaździernik 2020że się z obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównań z innymi krajami Unii Europejskiej .
3. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

1. “  Legalne populacje 2016 - Gmina Saint-Savournin (13101) | INSEE  " , na stronie internetowej Narodowego Instytutu Statystyki i Badań Ekonomicznych (obejrzano 1 st maja 2019 )
2. „  Zonage rural  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 24 marca 2021 r . ) .
3. "  miejska gmina-definition  " , na tej stronie INSEE (konsultowany 24 marca 2021 ) .
4. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 24 marca 2021 r . ) .
5. „  Jednostka miejska 2020 w Marseille-Aix-en-Provence  ” , na https://www.insee.fr/ (dostęp 24 marca 2021 ) .
6. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 24 marca 2021 r . ) .
7. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 24 marca 2021 r . ) .
8. „  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 24 marca 2021 r . ) .
9. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na terenie Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 24 marca 2021 r . ) .
10. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 28 maja 2021 )
11. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 28 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
12. http://www.amf.asso.fr/document/index.asp?DOC_N_ID=7675&refer=https://www.google.fr/
13. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, „  Wyniki wyborów prezydenckich 2012 w Saint-Savournin  ” (dostęp 26 lutego 2015 )
14. Organizacja spisu na insee.fr .
15. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
16. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
17. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .

Źródło bibliograficzne

• Monografia Saint-Savournin autorstwa Yvesa Bessona (1995), dostępna w bibliotece Saint-Savournin.

Zobacz również

Powiązane artykuły

• La Valentine (wioska)
• Cadolive

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Saint-Savournin
• Stacja meteorologiczna Saint-Savournin (Uwaga: strona nie zarządzana)