Gresque
)
Gréasque to gmina w departamencie z Delta Rodanu , w Prowansji , w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże . Jej mieszkańcy nazywani są Greasqueenami.
Geografia
Sytuacja
Mała wioska położona na północnym zboczu masywu Etoile , na wysokości 340 metrów, zwrócona jest w stronę góry Sainte-Victoire .
8 km od Gardanne , 15 km od Aix-en-Provence , 20 km od Aubagne , 37 km od Marsylii , wieś otoczona jest lasami dębowymi i sosnowymi .
Ta wioska znajduje się w sercu starego zagłębia węglowego Gardanne.
Pogoda
Klimat Gréasque to klimat śródziemnomorski typu interior lub zdegradowany przez wysokość określaną jako umiarkowany kontynentalny, biorąc pod uwagę wysokość 350 m , różnice w stosunku do reszty departamentu czy strefy litoralu są istotne .
Planowanie miasta
Typologia
Gréasque to gmina miejska. W rzeczywistości jest to część gmin o gęstej lub średniej gęstości, w rozumieniu miejskiej sieci gęstości INSEE . Należy do miejskiej jednostki z Marseille-Aix-en-Provence , mię- działów aglomeracji zawierającą 50 gminy i 1,596,326 mieszkańców na rok 2017, z którego jest podmiejskich gmina . Aglomeracja Marseille-Aix-en-Provence jest trzecią co do wielkości we Francji pod względem liczby ludności, za Paryżem i Lyonem .
Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcyjności Marsylii - Aix-en-Provence , której jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 115 gmin, jest podzielony na obszary liczące co najmniej 700 000 mieszkańców (z wyłączeniem Paryża).
Zagospodarowanie terenu
Teren miasta, jak wynika z bazy danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem półnaturalnych lasów i środowiska (56,2% w 2018 r.), jednak spadek w porównaniu z 1990 r. (57,9% ). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: lasy (51,6%), tereny zurbanizowane (40,6%), tereny z roślinnością krzewiastą i/lub zielną (4,2%), niejednorodne tereny rolnicze (3,2%) , tereny otwarte, z niewielką ilością lub brakiem roślinność (0,4%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Historia
Prehistoria i starożytność
Pierwsze znane nam znaczące populacje wykorzystywały siedlisko siedzące. Kiedy osiedlali się na szczycie lub wzgórzu, okupanci musieli wycinać krętą ścieżkę w zboczu lub kopać w skale, by wyrzeźbić prawdziwe stopnie schodów. Ścieżki przedrzymskie to naturalne ścieżki przez wąwozy i doliny; wyznaczają je kasztele lub jaskinie (np. od Marsylii do Auriol, przez Allauch).
Następnie Rzymianie ustanowili drogi, wytyczając je znacznikami wskazującymi odległość, ci rzymscy zdobywcy trzymają się drogi solidnych sieci wyposażonych w przekaźniki, miejsca odpoczynku, zapasy zapasów. Tradycja ustna przekazuje nam istnienie rzymskiej drogi, która biegła pod parkiem zamkowym; na tej trasie nie odkryto żadnych konstrukcji ani pozostałości. Ale widzimy, że podąża za wielkim Vallat , jak w Château Saint-Estève w mieście Saint-Savournin , i przechodzi do gallo-rzymskiej farmy Gilets.
W Gréasque znaleźliśmy:
- monety z wizerunkiem Augusta (cesarza rzymskiego urodzonego w 63 p.n.e., zmarłego w Noli w 14 rne ), Agryppy (zięcia i preferowanego ministra Augusta), Antonina le Pieux (statystyka departamentu hrabiego Villeneuve) ;
- brąz Cezara na miejscu obecnego Cours Ferrer; to popiersie z napisem SG na plecach (obecnie ten przedmiot znajduje się w muzeum Borély w Marsylii );
- amfora z odłamkami w dzielnicy Bastides;
- niewielka cippe z piaskowca o wysokości 0,36 m, szerokości 0,22 m i grubości 0,19 m, która pomiędzy dwoma gzymsami przedstawia niektóre znaki z niższego okresu , płytko wyryte i w dużej mierze zatarte.
Napis zajmuje powierzchnię kwadratu o boku 0,14 m. Nazwa Belino musi być formą Belenus , boga, którego kult był rozpowszechniony we wszystkich populacjach galijskich, a zwłaszcza w Akwilei, Tivoli i Coryle Island, w Narbonne, Nîmes i wśród arvernes, gdzie kilka pomników uczynić wzmiankę o nim. Muzeum Clermont ma ołtarz podniesiony do Belinusa. Ten cippus został znaleziony na zachód od kaplicy Notre-Dame-des-Mines, na polu zwanym Pradeau.
Średniowiecze i czasy nowożytne
Przez całe średniowiecze Gréasque jest opisywane jako willa , czyli otwarta wieś bez zamku i murów obronnych. Kartulariusz od Saint Victor dostarcza nam szeregu statutów dotyczących liczne datki do opactwa w pierwszej połowie XI -tego wieku.
W 1028 r. Archimbert i jego żona Maiamburge podarowali opactwu gospodarstwo rolne położone w dzielnicy Grazasca, uprawiane przez niejakiego Ingelberta.
W Karcie 124 1 st marca 1035, Wilhelm i Łyska dają ten sam klasztor szóstą dzielnicy, która nazywa Grezascha powiedział Wilhelm kupiony w Isnard.
Dziesięć lat później (karta 757) niejaki Guillaume de Graghasca podarował opactwu wszystko, co posiadał.
W okresie od 1059 do 1085 (karta 251) Girard Palliol, jego żona i córki przekazali Saint-Victorowi cały dochód, jaki otrzymywali w Graciasca.
4 lipca 1079 (karta 843), w potwierdzeniu dóbr dokonanych przez Grzegorza VII na rzecz klasztoru Sain-Victor, Gréasque był częścią biskupstwa Aix i wydaje się być włączony do tego samego terytorium, co św. Savornin.
W XI -tego wieku, o czym świadczy czartery św Victor, największą część terytorium był własnością św Victor, który ustanowiony klasztor; kapelan był jego panem z jurysdykcją. Mnisi często miał problemy z sąsiadami o swoich ograniczeń i wspierane prób XV TH i XVI -tego wieku, przed Wysokim Steward i uczonego radę przeciwko Gauchera Brancas, pana Belcodène, przeciwko Antoine basc itp Zasadziliśmy nowe terminy (terminale pochodzenia rzymskiego), pokazane na dość ciekawym planie z tamtych czasów, który znajduje się w archiwach resortowych.
Ten szkic lub obraz, a nie plan (żadna z zasad geometrii topograficznej nie jest tam przestrzegana) nadaje panowaniu Gréasque kształt idealnego prostokąta i wskazuje jego granice również od strony Belcodène i Fuveau niż od strony Gardanne, Mimet, Saint-Savournin i Peypin.
W XI -tego wieku, Gréasque przeszły z rąk św Victor między tych panów świeckich i kapelan ks niezastrzeżone jako Priory miejscu. Oficer ten, zwany Jacques d'Ollières (wśród innych następców w posiadaniu kościoła był Pierre de Porrade w 1656 r. i Monsieur d'Hostager w 1729 r., kapelani) jako pierwszy ustanowił jurysdykcję na 500 florenów dwóm kupcom z Marsylii, Vincent Laugier i Joseph Reynaud, 9 września 1566.
Dwa lata później sprzedał ją wraz ze wszystkimi swoimi prawami własności, prawdopodobnie jednemu z rodziców, Lazarinowi d'Ollières, dziedzicowi Marsylii, który 5 czerwca 1568 r. złożył hołd królowi za jego nową warownię (Archiwum Oddziałowe Sąd Księgowy B792, str. 51 ). Ten szlachcic był konsulem w Marsylii w 1606 roku i ziemia Gréasque przeszedł w tym czasie do Mathieu Georges Ollieres, który również był panem Luminy, niedaleko Marsylii i miał syna Esparon, ojca Ludwika 1 st i dziadka Ludwika II Georges d'Ollières, Lord of Gréasque (Ludwik II uzyskał tytuł szlachecki podczas poszukiwań fałszywych szlachciców w latach 1667-68, Cour des comptes).
Z małżeństwa z kuzynką Germaine, córką Jean-François de Georges d'Ollières Luminy, miał tylko jedną córkę: Claire. Spadkobierczyni ta sprowadziła przez małżeństwo w 1676 r. ziemię Gréasque do Karola de Castellane , pana Auzat, który dokonał wyliczenia 27 października 1682 r. Pan ten zmarł w Gréasque w wieku 75 lat, 21 lipca 1716 r. i został pochowany w kościół. Wdowa po nim żyła do 1730 roku i uczyniła dziedziczką Elżbietę Charlotte de Fouquier, wdowę po Gaspardzie de Castellane, markizie de Majastre.
Pod koniec XVII -tego wieku, był proboszczem Fuveau który służył parafii Gréasque i tych Belcodène i Saint-Savournin; w 1682 r. zwrócił się do wikariusza generalnego z Aix z prośbą o uzyskanie faktycznie przyznanego mu wynagrodzenia, które wypłacił kapelan św. Wiktora.
Mimo napraw, kościół, popadł w ruinę w XVII -tego wieku, miał być przebudowany w 1770 roku; została założona jako filia parafii proboszcza z Fuveau w 1755. Do 1789 Gréasque była częścią czuwania w Aix; populacja liczyła tylko 150 mieszkańców.
25 lipca 1730 r. miasto Gréasque postanowiło udać się ze wszystkimi właścicielami majątku, złożyć hołd i przysięgę wierności swojej nowej damie w jej zamku, przed wybranym przez siebie notariuszem i podczas zwykłych ceremonii. Charlotte de Fouquier była wówczas nauczycielką swojego syna, markiza Antoine Henri de Castellane de Majastre. Był zastępcą prokuratora stanów Prowansji i był lordem Gréasque. Ożenił się 14 listopada 1745 r. z Marguerite Alphonsine de Valbelle Meyrargues, która od śmierci męża w 1787 r. zarządzała zwierzchnictwem Gréasque aż do rewolucji.
rewolucja Francuska
Na zwołania Stanów Generalnych w marcu 1789 roku przez króla Ludwika XVI , Gréasque wysłał swojego konsula Valentin Long, do reprezentowania wioskę w Aix-en-Provence, gdzie hrabia Mirabeau został wybrany przez trzecie osiedla , w reprezentacji gmin z Prowansji, aby wnieść „zażalenia, skargi i protesty Prowansalów do Jego Królewskiej Mości w Wersalu”.
Zostali więc wezwani na czerwiec 1789 do Paryża. Ci z Prowansji spotkali się w Aix-en-Provence, aby wybrać przedstawicieli trzech zakonów: szlachty, duchowieństwa i trzeciego stanu. Gréasque, po posiedzeniu rady rodzinnej w dniu 3 marca 1789 r., „na dźwięk dzwonu, w zwykły sposób”, jednogłośnie zdecydował, za pośrednictwem swoich przedstawicieli: konsula Valentina Longa i dozorcy Jeana Josepha Moustiera ds. trzeci stan i markiz Jules Alphonse de Castellane dla szlachty, aby „wysłać Jego Królewskiej Mości do Wersalu żale, modlitwy i napomnienia dotyczące terytorium tego miejsca Gréasque: zniesienie dziesięciny ('podatek), sól podatek i harówka oraz ustanowienie równego podatku dla wszystkich ”.
Valentin Long, który był burmistrzem Gréasque w trudnych czasach w latach 1788-1792, musiał wykazać się dobrym obywatelstwem i wiedzą, jak stosować prawa i dekrety rewolucji; to on miał trudne zadanie doprowadzenia do przyjęcia kalendarza republikańskiego , gdyż Zjazd , ogłaszając 22 września 1792 r. nadejście Rzeczypospolitej, postanowił, że ten dzień (22 września) będzie pierwszym dniem roku 1 roku nowa era. Rok został podzielony na dwanaście miesięcy po trzydzieści dni.
W 1792 roku Gréasque zamieszkiwało 255 mieszkańców „w każdym wieku i każdej płci”, prawie wszyscy żyli z rolnictwa. Pod koniec 1792 roku Jean Joseph Moustier został wybrany burmistrzem Gréasque i piastował ten urząd do 1806 roku. W okresie cesarstwa to Jean-Baptiste Long (1806-1812) i Antoine Moustier (1812-1815) kierowali miastem.
Od 1790 do 1794 r. Gréasque miał zaprzysiężonego księdza: ten ostatni uciekł, kościół został zamknięty. Nie było sprzedaży majątku narodowego. Podczas Restauracji , za Ludwika XVIII i Karola X , markiz de Castellane rządził Greasque przez czternaście lat. Po rewolucji 1830 r. i upadku Karola X Valentin Long ponownie zajmował to stanowisko na czele wsi od 1830 do 1843 r.
W ciągu czternastu lat jego mandatu firmy górnicze dysponowały wszystkimi obiektami do poszukiwania gruntów pod budowę szybów kopalnianych. Cesarski dekret podpisany w Schönbrunn w 1809 roku przez cesarza Napoleona 1 st przyznane grupom prawa finansowe na ustępstwa w przemyśle węglowym.
Heraldyka
.svg)
|
Ramiona mogą być ozdobione w następujący sposób:
Gules, lwowi Argent, cięte Argent, gryfowi Gules.
|
|---|
Toponimia
Nazwa w języku prowansalskim to Greasco . Końcówka na -sk- wskazuje na pochodzenie liguryjskie.
Polityka i administracja
Międzywspólnotowość
Od 2018 roku Gréasque jest częścią Métropole d'Aix-Marseille-Provence .
Od 1 stycznia 2014 do 2018 roku Gréasque było częścią aglomeracji Pays d'Aix .
Lista burmistrzów
| Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
|---|---|---|---|---|
| Brakujące dane należy uzupełnić. | ||||
| 1919 | 1929 | Léopold Boi (1872-1929) |
SFIO | Pracownik ratusza w Marsylii |
| grudzień 1929 | wrzesień 1944 | Denis Moustier | SFIO | |
| 1944 | 1947 | Edouarda Amalberta | ||
| 1947 | 1955 | Ferdynand Arnaud | ||
| 1955 | 1962 | Marcel Fontanarava | SFIO | |
| 1962 | Marzec 1977 | Maurice Amalbert | SFIO - PS | Pielęgniarka, a następnie pracownik administracyjny (dział kadr) w Houillères de Provence (Gardanne-Fuveau Basin) |
| Marzec 1977 | Marzec 1989 | Robert Albarèdes |
PCF, a następnie Renowator |
|
| Marzec 1989 | kwiecień 2014 | Suzanne Maurel-Chordi | PS | Doradca regionalny (2002-2004) |
| kwiecień 2014 | W trakcie | Michel Ruiz |
DVG, a następnie DVC |
Przejście na emeryturę |
Ludność i społeczeństwo
Demografia
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 roku.
W 2018 r. miasto miało 4253 mieszkańców, co stanowi wzrost o 4,78% w porównaniu do 2013 r. ( Bouches-du-Rhône : + 2,07%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
| 1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 202 | 209 | 240 | 259 | 310 | 298 | 371 | 402 | 466 |
| 1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 485 | 557 | 685 | 802 | 854 | 903 | 831 | 821 | 775 |
| 1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 815 | 792 | 849 | 1172 | 1806 | 1898 | 1,671 | 1,742 | 2053 |
| 1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2004 | 2009 | 2014 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2073 | 2 309 | 2439 | 2674 | 3081 | 3,576 | 3705 | 4019 | 4033 |
| 2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 4253 | - | - | - | - | - | - | - | - |
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego
Wydarzenia kulturalne i festyny
Każdego roku Gréasque gości blisko 600 biegaczy, którzy wspólnie biorą udział w kilkunastokilometrowym biegu Gréasque.
Osobowości związane z gminą
- W tym mieście urodził się aktor Claude Bertrand (1919-1986).
- Robert Albarèdes , pisarz i działacz świecki, burmistrz miasta w latach 1977-1989.
Gospodarka
Lokalna kultura i dziedzictwo
- Zamek z XVII -tego wieku;
-
Puits Hély d'Oissel ,
zarejestrowany MH ( 1989 ) ; - Muzeum Górnicze;
- Jego położenie w środku lasu daje wiele możliwości do uprawiania turystyki pieszej, konnej i rowerowej.
Uwagi i referencje
- Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego opublikowanym w listopadzie 2020 r., zgodnie z nową definicją wsi zatwierdzoną w dniu14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
- Pojęcie obszaru przyciągania miast zostało zastąpione wpaździernik 2020że się z obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównań z innymi krajami Unii Europejskiej .
- prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st stycznia 2018.
- „ Zonage rural ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 24 marca 2021 r . ) .
- " miejska gmina-definition " , na tej stronie INSEE (konsultowany 24 marca 2021 ) .
- „ Zrozumienie siatki gęstości ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 24 marca 2021 r . ) .
- „ Jednostka miejska 2020 w Marseille-Aix-en-Provence ” , na https://www.insee.fr/ (dostęp 24 marca 2021 ) .
- " Baza jednostek miejskich 2020 " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 24 marca 2021 r . ) .
- Vianney Costemalle, „ Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 24 marca 2021 r . ) .
- „ Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r. ” , na stronie Narodowego Instytutu Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 24 marca 2021 r . ) .
- Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „ We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta ” , na terenie Narodowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,21 października 2020 r.(dostęp 24 marca 2021 r . ) .
- „ CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny). » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 28 maja 2021 )
- IGN , „ Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych. » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 28 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
- Archiwum wydziałowe, Trybunał Obrachunkowy, B794, s. 349 .
- Stan cywilny Fuveau.
- Źródło: książka „Gréasque”, październik 1994.
- Porozmawiajmy prowansalsko , Harmattan 1999, s. 9
- Organizacja spisu na insee.fr .
- Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
- Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
- Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
- " Puits hely d'Oissel " , zawiadomienie n o PA00081500, podstawy Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury
Zobacz również
Powiązane artykuły
- Gminy przygraniczne: Saint-Savournin , Mimet , Fuveau
- Lista zabytków w Bouches-du-Rhône
- Lista gmin w Bouches-du-Rhône
- Dawne gminy Bouches-du-Rhône