Saint-Maurice-la-Clouere | |||||
Kościół św. Maurycego. | |||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Nowa Akwitania | ||||
dział | Wiedeń | ||||
Dzielnica | Montmorillon | ||||
Międzywspólnotowość | Wspólnota gmin Civraisien w Poitou | ||||
Mandat burmistrza |
Laurent Doret 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 86160 | ||||
Wspólny kod | 86235 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Saint-Mauritians | ||||
Ludność miejska |
1306 mieszk. (2018 ) | ||||
Gęstość | 33 mieszk./km 2 | ||||
Geografia | |||||
Szczegóły kontaktu | 46°22′47″ północ, 0°24′46″ wschód | ||||
Wysokość | Min. 105 m Maks. 139 m² |
||||
Obszar | 39,60 km 2 | ||||
Rodzaj | gmina wiejska | ||||
Jednostka miejska | Gençay ( przedmieście ) |
||||
Obszar atrakcji |
Poitiers (gmina korony) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Lussac-les-Châteaux | ||||
Ustawodawczy | Trzeci okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Nouvelle-Aquitaine
| |||||
Saint-Maurice-la-Clouère to miasto w środkowo-zachodniej Francji , znajduje się w dziale z Vienne ( rejon Nowego Aquitaine ).
Gizay | Vernon | |
Marnay | Saint-Laurent-de-Jourdes | |
Gençay | Brion |
Region Saint-Maurice-la-Clouère przedstawia krajobraz mniej lub bardziej zalesionych, pagórkowatych równin i dolin. Terroir składa się z:
W 2006 roku 85% powierzchni gminy zajmowało rolnictwo, 13% lasy i środowiska półnaturalne, a 2% tereny zabudowane i zagospodarowane przez człowieka (drogi). Obecność bogatych i zróżnicowanych środowisk przyrodniczych i półnaturalnych na terenie gminy stwarza dogodne warunki przyjmowania wielu gatunków do realizacji ich cyklu życiowego (rozmnażanie, żerowanie, przesiedlanie, schronienie). Lasy, wrzosowiska, łąki i trawniki, cieki wodne i tereny podmokłe… stanowią zatem centra bioróżnorodności i/lub prawdziwe korytarze biologiczne.
Miasto przecina Clouère przez 8,1 km .
Klimat, który charakteryzuje miasto, został w 2010 roku zakwalifikowany jako „zmieniony klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów Francji, która następnie ma osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wyłania się z tego samego typu klimatu w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatu we Francji kontynentalnej. Jest to strefa przejściowa między klimatem oceanicznym, klimatem górskim i klimatem półkontynentalnym. Różnice temperatur między zimą a latem zwiększają się wraz z odległością od morza, opady deszczu są mniejsze niż nad morzem, z wyjątkiem obrzeży płaskorzeźb.
Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.
Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
|
Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, faktycznie przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średnie opady powinny spaść, jednak przy silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być zapisywane na stacji meteorologicznej z Meteo France najbliższego, „La Ferriere Airoux_sapc” w miejscowości La Ferriere-Airoux zlecenie w 1990 roku i znajduje się 7 km w linii prostej , gdzie średnia roczna temperatura wynosi 12,2 ° C, a wysokość opadów 771,2 mm w okresie 1981-2010. Na najbliższej stacji meteorologicznej, historycznego „Poitiers-Biard”, w miejscowości Biard , która została oddana do użytku w 1921 roku i 24 km , średnia roczna zmiany temperatury od 11,5 ° C na okres 1971-2000 do 11, 7 ° C w latach 1981-2010, następnie 12,2 ° C w latach 1991-2020.
Saint-Maurice-la-Clouère jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Należy do jednostki miejskiej Gençay, wewnątrzdepartamentalnej aglomeracji skupiającej w 2017 r. 2 gminy i 3049 mieszkańców, z czego jest to gmina podmiejska .
Ponadto miasto jest częścią obszaru atrakcji Poitiers, którego jest miastem w koronie. Obszar ten, obejmujący 97 gmin, jest podzielony na obszary od 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców.
Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem obszarów rolniczych (83,5% w 2018 r.), co odpowiada mniej więcej tej z 1990 r. (85,1%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (39,5%), niejednorodne grunty rolne (37,4%), lasy (13,7%), łąki (6,6%), tereny zurbanizowane (1,9%), kopalnie, składowiska i place budowy ( 0,9%).
IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Saint-Maurice-la-Clouère z zadowoleniem przyjmuje idee Rewolucji Francuskiej . Sadzi w ten sposób swoje drzewo wolności , symbol Rewolucji. Staje się punktem zbornym dla wszystkich festiwali i głównych wydarzeń rewolucyjnych, takich jak palenie tytułów feudalnych na24 listopada 1793, pobór en masse lub świętowanie zdobycia Lyonu lub zwycięstwo po oblężeniu Tulonu .
W 1848 r. , wraz z Rewolucją Francuską 1848 r. i powrotem Republiki, posadzono drzewo wolności , które przetrwało do 1950 r. W końcu zasadzono drzewo w 1919 r., aby uczcić zwycięstwo Republiki i prawa narodów: ten abalone zmarł w latach 60. XX wieku.
Okres | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
Marzec 1977 | Marzec 2008 | Yves Girard | PS | |
Marzec 2008 | W trakcie | Michel Pain |
Miasto podlega sądowi rejonowemu w Poitiers, sądowi rejonowemu w Poitiers, sądowi apelacyjnemu w Poitiers, sądowi dziecięcemu w Poitiers, trybunałowi przemysłowemu w Poitiers, sądowi handlowemu w Poitiers, sądowi administracyjnemu w Poitiers i administracyjnemu sądowi apelacyjnemu w Bordeaux, Poitiers Pensions Trybunał, Sąd Gospodarczy ds. Ubezpieczeń Społecznych w Vienne, Sąd Przysięgłych w Vienne
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 roku.
W 2018 r. miasto liczyło 1306 mieszkańców, co stanowi wzrost o 2,43% w porównaniu do 2013 r. ( Vienne : + 1,47%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,086 | 936 | 935 | 760 | 1,079 | 1 238 | 1213 | 1276 | 1319 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1310 | 1 226 | 1225 | 1158 | 1,173 | 1 168 | 1 233 | 1225 | 1,165 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1220 | 1 233 | 1192 | 1,153 | 1,108 | 1,075 | 1,083 | 1,014 | 1,028 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2004 | 2009 | 2014 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
907 | 910 | 852 | 825 | 952 | 1,058 | 1,076 | 1188 | 1,303 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1,306 | - | - | - | - | - | - | - | - |
W 2008 roku, według INSEE, gęstość zaludnienia w mieście było 29 osób / km 2 wobec 61 osób / km 2 do działu, 68 osób / km 2 dla regionu Poitou-Charentes i 115 mieszkańców. / Km 2 dla Francji.
Ewolucja urodzeń i zgonów w latach 1968-2007 wygląda następująco ( INSEE ):
Ewolucja urodzeń i zgonów w latach 1999-2008 przedstawia się następująco ( INSEE ):
Podział ludności miasta według wieku w 2007 r. według INSEE przedstawia się następująco :
Według Regionalnej Dyrekcji ds. Żywności, Rolnictwa i Leśnictwa w Poitou-Charentes w 2010 roku było tylko 37 gospodarstw, w porównaniu z 39 w 2000 roku.
Powierzchnia użytkowanych gruntów rolnych nieznacznie się zmniejszyła i wzrosła z 2953 ha w 2000 r. do 2946 ha w 2010 r. 42% przeznaczone jest na uprawę zbóż (głównie pszenicy miękkiej, ale także jęczmienia i kukurydzy), 18% na nasiona oleiste (rzepak i słonecznik), mniej niż 1% dla roślin wysokobiałkowych (głównie groch), 24% dla pasz i 11% pozostaje w trawie. W 2000 r . pod uprawę winorośli przeznaczono 4 ha ( 2 ha w 2010 r.).
W 2010 r. 8 gospodarstw (wobec 10 w 2000 r.) prowadziło hodowlę bydła (750 sztuk w 2010 r. wobec 616 sztuk w 2000 r.). W ciągu tej dekady zniknęły fermy drobiu (790 sztuk w 13 fermach w 2000 r.).
21 gospodarstw w 2010 r. (w porównaniu do 19 w 2000 r.) prowadzi hodowlę owiec (5270 sztuk w 2010 r. wobec 4341 sztuk w 2000 r.). Jest to jedno z ważniejszych gospodarstw w departamencie Vienne , które w 2011 roku liczyło 214 300 sztuk.
Hodowla kóz odnotowała spadek: 1672 sztuki w 2000 r. znajdowały się w 7 gospodarstwach w porównaniu do 723 sztuk w 2010 r. w 6 gospodarstwach . Jest to nadal jedno ze znaczących stad departamentu Vienne (74 500 sztuk w 2011 r.), który jest drugim wydziałem hodowli kóz po departamencie Deux-Sèvres . Ten ostry spadek wskazuje na ewolucję tej hodowli w regionie Poitou-Charente w ciągu ostatnich dwóch dekad: trzykrotne zmniejszenie liczby gospodarstw, wzrost średniej liczby na gospodarstwo ( 38 kóz w 1988 r., 115 w 2000), podział przez 10 kóz liczących od 10 do 50 kóz, które stanowiły 50% stad w 1988 r., oraz pomnożenie przez 6 stad ponad 200 kóz, które przegrupowały w 2000 r. 45% stada. Ta zmiana w strukturach produkcji kóz jest spowodowana głównie kryzysem nadprodukcji mleka w latach 1990-1991, który równolegle z działaniami motywacyjnymi sprzyjał odejściu rolników na wcześniejszą emeryturę i sprzyjał adaptacji strukturalnej pozostałych gospodarstw. Mleczne powołanie stada jest bardzo silne. Mniej niż 2% ferm kóz w 2000 roku było niemlecznych. Prawie cała produkcja mleka, stale rosnąca (od 2000 do 2011: + 44%) trafia do przemysłu rolno-spożywczego, tj. 96% z 485 000 hektolitrów zebranych w całym okresie departament Vienne w 2004 r. Produkcja sera w gospodarstwie pozostaje bardzo marginalna i stanowi zaledwie 1% produkcji mleka i 6% gospodarstw. 75% gospodarstw opiera się na systemie produkcyjnym typu naziemnego, przy czym grunty rolne przeznaczone są w tym przypadku głównie na produkcję pasz. 75% tych gospodarstw hoduje tylko kozy. Dynamika tej hodowli, nacisk położony na jakość produktów umożliwiły uzyskanie AOC „Chabichou du Poitou” i „Sainte Maure de Touraine” dla produkowanych serów.
W tym miejscu już w XV th century feudalny zamek należący do „Boskiej Audonnière”, został zastąpiony w XVIII -tego wieku przez pałacu przyjemności Ludwika XV w parku z widokiem na kanał zasilany przez Clouère . W parku częściowo przebudowany w smaku angielskim na początku XIX -go wieku, ma kilka pięknych drzew, takich jak cedry , sekwoi , drzewa sosnowego tulipan, Włoch, platanami , łysy cyprys ... Siatka, która broni dostępu z ulicy Głównej, jest zainstalowany w restauracji .
Zamek GalmoisinDrewnem z dębu , dolina i krzywa obręcz Clouère zwrócić część tego obszaru, zbudowany w XVII th century znaczących poitevins. Brama z kutego żelaza prowadzi do głównego dziedzińca.
Istnieje możliwość zwiedzania zewnętrznej części zamku: tarasu, stajni, rymarni, pralni, pieca chlebowego, kaplicy i gołębnika . Dostępne są również wnętrza: salon, jadalnia, salon orientalny, stół bilardowy i reprezentacyjna sypialnia.
Zamek od 1989 roku jest wpisany do inwentarza zabytków ze względu na budynki gospodarcze, park, dziedziniec, ogrodzenie, filary, elewację i pomieszczenia mieszkalne, dach i bramę.
Miasto ma urozmaicone krajobrazy związane z regionalną historią geologiczną i rolniczą. Wzdłuż dolin dawne łąki kośne lub pastwiska dla bydła stały się lub ponownie stały się zróżnicowanymi obszarami i ekosystemami organicznymi. Z topoli na pewno, ale także z trzcin , olch , wierzb i jesionów odbudowane bogactwo naturalne stają się rzadkie, a nawet chronione na niektórych działkach.
Niezbędne schronienie znajdują tam zwierzęta o cofających się głosach, ptaki, płazy, owady, a nawet słodkowodne małże . Przybywają tam migranci afrykańscy i europejscy (możliwy rozwój). Szczególną cechą miasta są również „wschodzące tereny podmokłe”, takie jak Bois de l'eau w Chantemerle. Przed znaczącymi drenażami w ostatnich dziesięcioleciach znaczna część Poitou charakteryzowała się tymi leśnymi wrzosowiskami, które nazywamy markami . Te oborowe szlaki bydła (rodzaj średniowiecznych rancza). Ten zapas paszy, a zwłaszcza wiązek do wypieku chleba i kafli, te wrzosowiska cieszą się popularnością od co najmniej dwóch tysiącleci. Rezerwaty zwierzyny łownej, niezbędne dla ochrony niektórych gatunków, takich jak drop , niektóre lasy i wrzosy stają się ostoją bioróżnorodności.
Od 2003 roku Konserwatorium Obszarów Przyrodniczych Poitou-Charentes (CEN) i wszyscy jego partnerzy są zaangażowani w ochronę ostatnich obszarów „rouches”, saussaie, trzcinowisk i lasów łęgowych w Val de Clouère . We współpracy z prywatnymi właścicielami zarządza się 12 hektarami z korzyścią dla oryginalnych krajobrazów, unikalnych, ale także dla flory i fauny charakterystycznej dla tych środowisk. Rzeczywiście, Scarlet Rousserolle i Reed Sparrow znajdują w tych miejscach spokój i siedliska niezbędne do ich gniazdowania lub zimowania.
Bardzo oryginalny szlak interpretacyjny przedstawia, za pomocą interaktywnych mediów, historię, specyfikę, krajobraz, faunę i florę tego wyjątkowego dziedzictwa przyrodniczego Wiednia . Tak zwana strzałka „Effarvatte” przez prawie 12 km (3 h) wędrówka, podczas której konserwatorium zaprasza wędrowca do odkrywania krajobrazów rolniczych płaskowyżów, wiejskich wiosek i kilkukrotnego przekraczania Val de Clouère i jej dzikich mokradeł.
Atmosfera zmienia się, a każdy teren podmokły (Les Cosses, La Liardière, Brion) ma specjalny sprzęt edukacyjny podkreślający jedną z cech charakterystycznych dla terenów podmokłych .
Płaskowyż FontcoudreauPłaskowyż Fontcoudreau znajduje się około dziesięciu kilometrów na wschód od Gençay . Miejsce to obejmuje kilka gmin: Brion , Dienné , Saint-Laurent-de-Jourdes , Saint-Maurice-la-Clouère i Vernon . Jest to naturalny obszar o znaczeniu ekologicznym, faunistycznym i florystycznym ( ZNIEFF ).
Rzeźba płaskowyżu jest bardzo jednorodna. Jego średnia wysokość to około 130 metrów. Składa się z wapieni i glin jeziornych . Na tych bardzo gliniastych „silnych ziemiach”, czasem nasyconych lub wapiennych, czasem kwaśnych i bogatych w kamyki i bloki kamienia młyńskiego , człowiek stworzył kiedyś kilkadziesiąt stawów do wydobywania margla . Stawy te rozsiane są w półnaturalnym krajobrazie, gdzie dominują pastwiska i żywopłoty, poprzecinane kilkoma zaroślami.
Obecnie stanowią siedlisko z wyboru dla fauny płazów o wyjątkowej różnorodności (zarejestrowano 12 różnych gatunków), co uzasadniało ich klasyfikację i ochronę. Zidentyfikowano: