Saint-Hippolyte-du-Fort

Ten artykuł jest projekt dotycząca gminy z Gard .

Możesz dzielić się swoją wiedzą, doskonaląc ją ( jak? ). Baner {{projekt}} można usunąć, a artykuł ocenić jako znajdujący się w fazie „Dobrego Startu”, gdy ma wystarczającą ilość encyklopedycznych informacji o gminie.
Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, warsztaty czytelnicze w ramach projektu Communes de France są do Twojej dyspozycji, aby Ci pomóc. Zajrzyj również na stronę pomocy, aby napisać artykuł z gminy Francja .

Saint-Hippolyte-du-Fort
Saint-Hippolyte-du-Fort
Widok z cengle.
Herb Saint-Hippolyte-du-Fort
Herb
Administracja
Kraj Francja
Region Oksytania
Departament Gard
Miasto Le Vigan
Międzywspólnotowość Wspólnota gmin Piemontu Cévenol
Mandat burmistrza
 Bruno Olivieri
2020 -2026
Kod pocztowy 30170
Wspólny kod 30263
Demografia
Miły Cygalois
Ludność
miejska 		3 856  mieszk. (2018 spadek o 0,77% w porównaniu do 2013 r.)
Gęstość 131  mieszkańców/km 2
Populacja
aglomeracji 		3803  mieszk. (2009)
Geografia
Informacje kontaktowe 43 ° 58 ′ 00 ″ północ, 3 ° 51 ′ 24 ″ wschód
Wysokość Min. 135  m
Maks. 547  m²
Powierzchnia 29,38  km 2
Rodzaj gmina wiejska
Jednostka miejska Saint-Hippolyte-du-Fort
(odosobnione miasto)
Obszar atrakcji Gmina z wyłączeniem atrakcji miasta
Wybory
Oddziałowy Kanton Vigan
Ustawodawczy piąty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Saint-Hippolyte-du-Fort
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Saint-Hippolyte-du-Fort
Znajomości
Stronie internetowej saint-hippolyte-du-fort.fr

Saint-Hippolyte-du-Fort , w oksytańskiej Sant Ipolit del Fort , jest francuski gmina znajduje się w dziale z Gard , w regionie Occitan .

Geografia

Saint-Hippolyte-du-Fort (30170) to dobrze chronione miasto w Gard, położone u podnóża południowego stoku Sewennów . Znajduje się 50  km od Nîmes i Montpellier , 12  km na wschód od Gangesu . Miasto położone jest na uskoku Sewennów, który oddziela Sewenny od strefy garrigów . Za ostrym Pic de Midi dominuje imponująca masa wapiennej góry La Fage, podczas gdy na lewym brzegu Vidourle zaczynają się Sewenny, zbudowane z łupków i granitów , oferujące kontrast między roślinami ( dęby , jodła i kasztanowce ) w odległości kilku kilometrów w kierunku Saint-Roman-de-Codières lub Lasalle przez przełęcz Rédarès.

Rzeka Vidourle przepływa przez miasto u ujścia Sewennów, aby na jakiś czas zgubić się w bardzo przepuszczalnym masywie wapiennym krasowym Conqueyrac, zanim wypłynie na powierzchnię w Sauve .

Miasto graniczy z departamentem Hérault .

Gminy graniczące z Saint-Hippolyte-du-Fort
Cros Monoblet
La Cadière-et-Cambo Saint-Hippolyte-du-Fort Conqueyrac
Montoulieu (Herault) Pompignan

Pogoda

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
  • Średnia roczna temperatura: 13,8  ° C
  • Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 2,7 d
  • Liczba dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 18,1 dni
  • Roczna amplituda termiczna: 17  °C
  • Roczna akumulacja opadów: 1185  mm
  • Liczba dni opadów w styczniu: 7,5 dnia
  • Liczba dni opadów w lipcu: 3,5 dnia

Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 roku jako „szczery klimat śródziemnomorski”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku gmina wyłania się z typu „klimatu śródziemnomorskiego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatu we Francji metropolitalnej. Dla tego typu klimatu zimy są łagodne, a lata gorące, ze znacznym nasłonecznieniem i częstymi silnymi wiatrami.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii na rok 2010, znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. Siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę przedstawiono w ramce obok.

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być zapisywane na stacji meteorologicznej z Meteo France najbliższego „Conqueyrac” w gminie Conqueyrac , oddana do użytku w 1991 roku i znajduje się 5  km w linii prostej , gdzie średnia roczna temperatura wynosi 14,9  ° C , a ilość opadów wynosi 1123,2  mm w okresie 1981-2010. Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej „Montpellier-Aéroport”, w mieście Mauguio , w departamencie Hérault , oddanej do użytku w 1946 r. i na 41  km , średnia roczna temperatura zmienia się o 14,7  °C w okresie 1971-2000, o godz. 15,1  °C w latach 1981-2010, następnie w 15,5  °C w latach 1991-2020.

Planowanie miasta

Typologia

Saint-Hippolyte-du-Fort jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Należy do jednostki miejskiej Saint-Hippolyte-du-Fort, jednogminnej jednostki miejskiej liczącej 3939 mieszkańców w 2017 r., stanowiącej odosobnione miasto. Gmina jest również poza atrakcją miast.

Zagospodarowanie terenu

Teren miasta, jak wynika z bazy danych europejska okupacja biofizyczna gleba Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem półnaturalnych lasów i siedlisk (75,8% w 2018 r.), w proporcji identycznej jak w 1990 r. (75,9 %). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: roślinność krzewiasta i/lub zielna (39,1%), lasy (36,7%), uprawy trwałe (16,5%), tereny zurbanizowane (5,2%), niejednorodne tereny rolne (2,4%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Historia

Wioska była bardzo zamożnych w XVIII -tego  wieku XIX th  century Dzięki branży jedwabiu i garbarni.

Mieści się w nim szkoła wojskowa z lat 1886-1934 oraz protestancki zakład dla głuchoniemych utworzony w 1856 roku, który istnieje do dziś pod nazwą CROP-Association Paul-Bouvier.

Było stolicą dzielnicy od 1790 do 1795 (zniesienie powiatów).

Decyzją trzeciego dnia Sans-Culottes II roku (19 września 1794), rada dyrektorów okręgu, „aby odeprzeć fanatyzm za pomocą wszelkich dostępnych w nim środków, zatrzymuje się tylko od następnego pierwszego Vendémiaire (22 września 1794, 1 st dzień roku III) dzielnica o nazwie dzielnicy St-Hipolite będzie nosić nazwę Mont Hipolite ”. Pieczęcie woskowe, na której jest napisane seal«MONTPOLITE»oficjalny list. Nazwa Saint-Hippolyte powtarza się od 1795 roku . nazwa Saint-Hippolyte-du-Fort jest szeroko stosowany do połowy XIX th wieku.

Polityka i administracja

Trendy i wyniki polityki

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
1946 1977 André Molines SFIO, a następnie PS Radny Generalny (1951-1976)
1977 1987 Fernand Leonard PCF Radca Prawny
1987 1995 Franciszek Chirat    
1995 2001 Gerard Alibert    
2001 2008 Hubert Norbert DVD, a następnie UMP  
2008 W trakcie Bruno Olivieri SE  
Brakujące dane należy uzupełnić.

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2005 roku.

W 2018 r. miasto miało 3856 mieszkańców, co oznacza spadek o 0,77% w porównaniu do 2013 r. ( Gard  : + 1,67%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
5050 5052 5479 5200 5214 5305 5497 5 552 5726
Ewolucja populacji   [  modyfikuj  ] , następujące (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
5020 4 764 4203 4 236 4200 4145 4079 4516 4446
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
4 226 4117 3950 3,551 3 633 3,588 3007 2 849 3007
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2005 2010 2015
3325 3,547 3 461 3400 3515 3 391 3608 3830 3 937
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
3 856 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Edukacja

Zdrowie

Wydarzenia kulturalne i festyny

Wioska Saint-Hippolyte-du-Fort ma swoją własną, unikalną we Francji tradycję zwaną bekonem. Wioska składająca się w dużej mierze z hiszpańskich rodzin emigrantów z XX -go  wieku, rodziny te mają niektóre przyniósł swoje tradycje z nimi. Boczek odbywa się 13 i 14 lipca , w święto narodowe . Polega to na rzucaniu petard o długości około 40 cm i rzucaniu  iskier na odległość około 5 do 8 metrów. Te petardy znajdują się tylko w Hiszpanii i są zakazane we Francji. Celem jest obrzucanie się tymi słynnymi bekonami godzinami, taka jest tradycja, a dla tych wielu „czystych” Cigales nie można tego zakazać, nawet jeśli jest to życzenie ratusza. Do gry dołączają inne materiały wybuchowe. To święto jest uważane za pielgrzymkę dla Cigalois, którzy wyjechali, aby żyć w innym niebie.

Gospodarka

Miasto jest częścią obszaru apelacyjnego dla kilku produktów:

Lokalna kultura i dziedzictwo

Okaże się w miejscowości Saint-Hippolyte duży kościół ewangelicki, z pewnością jednym z największych we Francji, porównywalna z Anduze , zbudowany na początku XIX -go  wieku w stylu klasycystycznym , z kolumnami elewacji. Ta świątynia wyróżnia się dużymi organami niemieckiej produkcji i dwiema dzwonnicami. Jest przylega do natychmiastowego tyłu dawny fort zbudowany na przełomie XVII -tego  wieku do „Monitor” protestanckich jako Ales , Nimes i Montpellier. W zasadzie fortu nie można zwiedzać.

Miasto posiada również 13 starożytne fontanny, zegary słoneczne i niektóre elewacje z XVII th i XVIII -go  stulecia z drzwiami i ozdobnymi balkonami. Stary wiadukt z kolei ma kamienne łuki uruchamiane tak krzywej nad Vidourle tuż obok murów XVII -tego  wieku, drzwi Cros i St. John Tower.

Budynki sakralne

Budynki cywilne

Dziedzictwo kulturowe

Legenda

Mieszkańcy Saint-Hippolyte-du-Fort od wieków nazywani są Cigalois. Starożytna legenda głosząca, że ​​Zbawiciele, kpiąc, oferowali im, że kupią im śpiewające cykady, ale tylko kobiety. Cigalois zebrali tak wiele i więcej, ale oczywiście wszyscy zostali odrzuceni przez śmiejących się Sauvainów, ponieważ śpiewają tylko samce.

Osobowości związane z gminą

Heraldyka

Herb Saint-Hippolyte-du-Fort Herb Regały do ​​zamku ze srebrnego lochu z dwóch wież tej samej, zręcznościowej wyższej od drugiej, otwartej i perforowanej z lazuru, umieszczonej na górze również ze srebra.
Detale Blazon model fr Armes parlantes.svg Mówiąca broń . (Fort / zamek)
Oficjalny status herbu pozostaje do ustalenia.

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

Notatki i karty

  • Uwagi
  1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
  2. Odległość jest obliczana w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a siedzibą miasta.
  3. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  4. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.
  • Karty
  1. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 13 kwietnia 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.

Bibliografia

  1. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytaj online , dostęp 21 czerwca 2021 )
  2. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 21 czerwca 2021 )
  3. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (dostęp 16 października 2020 )
  4. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
  5. „  Regionalne Obserwatorium Rolnictwa i Zmian Klimatu (wyrocznia) Occitanie  ” , na occitanie.chambre-agriculture.fr ,2020(dostęp 21 czerwca 2021 )
  6. „  Station Météo-France Conqueyrac - metadata  ” , na Donneespubliques.meteofrance.fr (dostęp 21 czerwca 2021 )
  7. „  Great Circle between Saint-Hippolyte-du-Fort and Conqueyrac  ” na fr.distance.to (dostęp 21 czerwca 2021 ) .
  8. „  Stacja Météo-France Conqueyrac – karta klimatologiczna – 1981-2010 statystyki i zapisy  ” , na publicznych data.meteofrance.fr (dostęp 13 lipca 2021 r . ) .
  9. „  Ortodromia między Saint-Hippolyte-du-Fort i Mauguio  ” , na fr.distance.to (dostęp 21 czerwca 2021 r . ) .
  10. "  Stacja meteorologiczna Montpellier-Aéroport - Normy za okres 1971-2000  " , na https://www.infoclimat.fr/ (konsultowane 21 czerwca 2021 )
  11. "  Stacja meteorologiczna Montpellier-Aéroport - Normy za okres 1981-2010  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 21 czerwca 2021 )
  12. "  Stacja meteorologiczna Montpellier-Aéroport - Normy za okres 1991-2020  " , na https://www.infoclimat.fr/ (konsultacja 21 czerwca 2021 )
  13. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 26 marca 2021 r . ) .
  14. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany w dniu 26 marca 2021 ) .
  15. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  16. „  Jednostka miejska 2020 Saint-Hippolyte-du-Fort  ” , na https://www.insee.fr/ (dostęp 26 marca 2021 ) .
  17. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  18. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  19. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  20. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 26 marca 2021 r . ) .
  21. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 13 kwietnia 2021 )
  22. Organizacja spisu na insee.fr .
  23. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  24. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  25. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  26. „  Organy Wielkiej Świątyni Kościoła Reformowanego w Saint-Hippolyte du-Fort  ” , na stronie hydraule.org (dostęp 23 stycznia 2015 r . ) .
  27. Zenon Meziński i Philippe Meziński, Twierdza Saint-Hippolyte-Du-Fort , Saint-Hippolyte-Du-Fort, Coularou, 2008.