Peer z Francji | |
---|---|
11 października 1832 -17 grudnia 1835 | |
Peer z Francji | |
20 marca -Lipiec 1815 | |
Sekretarz Stanu Wielkie Księstwo Bergu | |
23 września 1810 -26 września 1813 | |
Minister Finansów Królestwa Neapolu | |
21 grudnia 1808 -23 września 1810 | |
Fotel 6 Akademii Francuskiej | |
1803-1816 | |
Sébastien-Roch Nicolas de Chamfort Pierre-Marc-Gaston de Lévis | |
Senator | |
14 września 1802 -14 kwietnia 1814 | |
Minister Edukacji Publicznej | |
12 marca -13 września 1802 | |
Ambasador Francji w Stanach Zjednoczonych | |
1800 | |
Przewodniczący Sekcji Spraw Wewnętrznych Francuskiej Rady Stanu | |
25 grudnia 1799 -14 września 1802 | |
Członek stanów generalnych 1789 r | |
26 października 1789 -5 września 1791 |
Hrabstwo |
---|
Narodziny |
15 lutego 1754 Metz |
---|---|
Śmierć |
17 grudnia 1835(81 lat) Paryż |
Pogrzeb | Cmentarz Pere Lachaise |
Narodowość | Francuski |
Trening | Uniwersytet w Strasburgu |
Zajęcia | Ekonomista , prawnik , polityk , pisarz , historyk , dziennikarz , dramaturg , dyplomata |
Rodzina | Rodzina Roederer ( d ) |
Tata | Pierre-Louis Roederer (1711-1789) |
Matka | Marguerite Gravelotte du Saulcy (1717-1768) |
Małżonka | Louise de Guaita (1777), Marie-Catherine Decrétot (1795) |
Dzieci |
Pierre-Louis Roederer ( d ) Antoine-Marie Roederer |
Właściciel | Hotel de La Vaupalière |
---|---|
Członkiem |
Société des Trente Finance Committee French Academy (1803-1816) Akademia Nauk Moralnych i Politycznych (1832) |
Nagrody |
Wielki Oficer Legii Honorowej Królewskiego Orderu Obojga Sycylii |
Pierre-Louis, Comte Roederer (1754-1835) jest francuskim prawnikiem i politykiem , działającym od Ancien Régime do monarchii lipcowej . Jest autorem wielu dzieł historycznych i literackich .
Syn Pierre-Louisa Roederera (1711-1789), lorda Écouviez , doradcy króla i prezesa prawnika w parlamencie w Metz oraz Marguerite Gravelotte du Saulcy (1717-1768), urodził się Pierre-Louis Roederer15 lutego 1754w Metz w prowincji Trois-Évêchés . Pierre-Louis Roederer studiował w Royal College of Metz. Studiował prawo w Strasburgu , a licencję uzyskał w 1771 roku . W tym samym roku został przyjęty do parlamentu Metz jako prawnik , zawód, który wykonywał, nie czerpiąc z niego przyjemności.
Ożenił się z 28 października 1777we Frankfurcie nad Menem Ève Régine Louise Walburge de Guaita, córka Antoine-Marie Guaity .
W 1780 r. Kupił stanowisko doradcy parlamentu w Metz, zapłacił 32 000 funtów, w 1791 r. Zrekompensował 33 413 funtów, które zainwestowano w zakup majątku narodowego .
Francuski popularyzator brytyjskiego ekonomisty Adama Smitha , był członkiem Société des Philathènes i Académie de Metz ( 1782 ).
W 1783 r. Starał się o tytuł mistrza petycji , na co odmówiono, ponieważ Roederer miał tylko dwa z trzech wymaganych stopni szlacheckich. W latach 1784 - 1785 , w Paryżu, aby wytoczyć sprawę fabryk lodów i szkła w Saint-Quirin i Monthermé przeciwko Saint-Gobain , spotkał się z przyszłymi członkami Zgromadzenia Ustawodawczego w latach 1789 - 1791 : rycerzem Boufflerów i Dupont de Nemours , Prince de Beauvau , Condorcet , Antoine Laurent de Lavoisier , Chrétien Guillaume de Lamoignon de Malesherbes , Ojciec André Morellet i Turgot .
W 1786 roku odkupił za 500 000 franków jedną czwartą udziałów fabryk lodów i szkła w Saint-Quirin i Monthermé. W ten sposób został współpartnerem ze swoim teściem Antoine-Marie Guaitą oraz szwagrami Georges de Guaita i Louis-Antoine Ména.
Z jej inicjatywy Królewskie Towarzystwo Nauki i Sztuki w Metz wystosowało do konkursu na lata 1787 i 1788 pytanie: „Czy są sposoby, aby uczynić Żydów bardziej użytecznymi i szczęśliwszymi we Francji?”. Ojciec Grégoire był jednym z trzech laureatów za swój Esej o fizycznej, moralnej i politycznej regeneracji Żydów. Był to pierwszy krok w kierunku ich emancypacji, której zawsze bronił Roederer.
Książę Beauvau wprowadził go wListopad 1788do Towarzystwa Trzydziestu .
Plik 23 kwietnia 1789, On odpowiedział na nieco nieregularnym wyborach Pierre Maujean , mistrz radnego z Metz , szefa policji, przewodniczący trzech zleceń i prokuratora Syndykatu w Sejmiku Województwa , na upoważnienie do Stanów Generalnych publikując obserwacje sur l wybory " domniemanego zastępcy miasta Metz .
Został wybrany w dniu 26 października 1789zastępując Maujeana, którego wybór został unieważniony, zastępca trzeciego stanu Metz do Stanów Generalnych i do Zgromadzenia Ustawodawczego , którego został sekretarzem w 1790 r. i członkiem Komisji Finansowej . Jego nazwisko pojawiło się na lewej liście jako jedna z „33 kolumn” Zgromadzenia Ustawodawczego (par excellence „aktywny”). Członek klubu 1789 , założonego przy ul12 kwietnia 1790wszedł do Jakobinów, gdzie został sekretarzem3 czerwca 1790 i prezydent 29 sierpnia 1791.
W Październik 1790Roederer podpisał sporządzony w imieniu Komitetu raport w sprawie podatków osobistych z Talleyrand , Defermon des Chapelières, La Rochefoucauld , Dachy , Jary , Dupont de Nemours i d'Allarde ; niniejszy raport został uwzględniony w ustawach z 13 stycznia i18 lutego 1791.
Wybrany prokurator generalny syndykatu Sekwany dnia10 listopada 1791Postanowił Louis XVI i jego rodzinę do opuszczenia Tuileries na 10 sierpnia 1792 roku do Zgromadzenia Narodowego : „Sire, Wasza Wysokość ma nie pięć minut, aby stracić; nie ma dla niej żadnego zabezpieczenia poza Zgromadzeniem Narodowym ”; „Chodźmy” - odpowiedział król. Sam Roederer chciał przewodzić i chronić rodzinę królewską. Gmina Paryża potępiła to postępowanie i pod naciskiem Marata wydała nakaz aresztowania go; Zgromadzenie sprzeciwiło się jednak jego procesowi.
Na mocy Konwencji stał się bardziej dyskretny .
W 1793 r. Wygłosił w Liceum „Kurs organizacji społecznej” , W którym częściowo podjął rozwój swojej pracy z 1788 r. ( Od delegacji do Stanów Generalnych ) na temat obywatelstwa, aw szczególności powodów, dla których ani jeden kobiety, dzieci i pracownicy domowi mogliby mieć dostęp do prawa wyborczego. Pisał dla Journal de Paris , którego stał się właścicielem; połączył siły z Hugues-Bernardem Maretem , przyszłym księciem Bassano . Założył „ Journal of Public Economy, Morality and Politics .
W Journal de Paris z6 stycznia 1793, odmówił konwencji prawa do sądu Ludwika XVI. Ale upadek Girondinów przekonał go, by się nie zgłaszał. Uważał, aby nie pojawić się ponownie aż do upadku Robespierre'a.
Błagał przyczynę Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord wSierpień 1795w broszurze, Des fugitifs français et des emigranci .
W 1795 roku zawarł drugie małżeństwo z Marie Catherine Adélaïde Decrétot.
31 th członkiem mieszkaniec Instytutu , został wybrany Roederer14 grudnia 1795, w drugiej klasie (nauki moralne i polityczne), sekcja ekonomiczna. W związku z tym, dwa lata z rzędu, zadaje w konkursie następujące pytanie: „Jakie są właściwe instytucje, aby stworzyć moralność narodu?”. »Niezadowolony z propozycji przedstawionych przez wybitnych filozofów Jean-Baptiste Saya i Destutta de Tracy rezygnuje z mianowania laureata. Zaproponuje własną interpretację w swoich uwagach do pytania zaproponowanego przez instytut narodowy jako przedmiotu pierwszej nagrody w klasie nauk moralnych i politycznych , opublikowanej w Journal d'Économie publique na11 października 1797.
Zawdzięczał to Talleyrandowi usunięcie z listy deportowanych podczas republikańskiego zamachu stanu z 18 lat V Fructidor (4 września 1797), w katalogu .
Plik 13 marca 1798, na kolacji w Talleyrand's , został przedstawiony Napoleonowi Bonaparte („Miło mi cię poznać; zmierzyłem twój talent, czytając artykuł, który napisałeś przeciwko mnie dwa lata temu”, mówi Bonaparte). Bonaparte użył go do zamachu stanu 18 Brumaire w roku VIII .
Pierre-Louis Roederer przygotował 18 Brumaire z Talleyrand, Sieyès , Regnault de Saint-Jean d'Angély i Volney . Talleyrand i Roederer byli dwoma pośrednikami, którzy negocjowali między Emmanuelem Josephem Sieyèsem i Bonaparte w ciągu kilkunastu dni poprzedzających zamach stanu. Adres do Paryżan , przez który Bonaparte ogłosił zamach stanu, został napisany przez Roederer i skomponował jego syn Antoine w drukarni, gdzie Regnault de Saint-Jean-d'Angély umieścił go. Roederer przygotował wraz z Talleyrandem rezygnację Paula de Barrasa i negocjował odwołanie Sieyès na rzecz Charlesa-François Lebruna , przyszłego księcia Plaisance, który na polecenie Roederera, który był mu wdzięczny za pomoc w 1792 r. trzeci konsul.
Od momentu powstania Rady Stanu Roederer był mianowany Radnym Stanu i był Przewodniczącym Sekcji Spraw Wewnętrznych,25 grudnia 1799 w 14 września 1802.
Był ministrem pełnomocnym w Republice Batawskiej i Szwajcarii (3 stycznia 1800). W 1800 roku był jednym z sześciu sygnatariuszy traktatu z Mortefontaine , kończącego quasi-wojnę francusko-amerykańską. Plik29 stycznia 1801Talleyrand powiedział mu uroczyście: „Pierwszy Konsul oficjalnie zarzucił mi, żebym cię zganił z jego strony, a te wyrzuty są tutaj: uważa, że to źle, że przez dwa miesiące z nim nie rozmawiałeś”.
Bonaparte powiedział też o nim: „Wierzę, że Roederer jest zbyt zajęty umysłowo, by być wielkim administratorem, a może nawet być stałym w swoich uczuciach”.
W 1802 r. Otrzymał „Kierownictwo ducha publicznego”: został kierownikiem nauczania publicznego i generalnym kontrolerem teatrów. Zastąpiony w Tajnej Radzie przez Regnault de Saint-Jean-d'Angély, został mianowany senatorem z Caen ; siedziba Senatu znajdowała się w Alençon . W 1802 roku kupił od rodziny Colignon, która go zbudowała, hotel de La Vaupalière w Paryżu (obecna siedziba AXA , avenue de Matignon 25), który po jego śmierci w 1835 roku zostanie sprzedany hrabiemu Lehon, ambasadorowi Belgii.
Był częścią 2 nd klasy Instytutu w organizacji 1803 i został wybrany na przewodniczącego 6 Akademii Francuskiej .
Świadkiem na jego ślubie był Roederer (ówczesny przewodniczący Rady Stanu ), przyjaciel Talleyranda-Périgorda, ówczesnego ministra stosunków zewnętrznych.
Plik 4 listopada 1804Bonaparte zwierzył się mu: „Ty sam, monsieur Roederer, sam, nie robisz mi przysługi, wierząc, że jestem trochę dowcipny, trochę błyskotliwy”. (…) Nie okazujesz mi łaski, by dać mi trochę dowcipu i zdrowego rozsądku. Co? Nie wierzysz mi w osądzanie? (…) Myślę, że jesteście moimi przyjaciółmi, musicie być jednym z nich; ale masz złą głowę. "
Był Minister Finansów do króla Neapolu , Józefa Bonaparte . Bonaparte uczynił go liczyć Imperium przez patent listów21 grudnia 1808. Wysłany w 1809 roku do Hiszpanii , napisał raport o drugim królestwie Józefa Bonaparte . Na początku stycznia 1809 roku zanotował te słowa Napoleona Bonaparte: „Mam tylko jedną pasję, jedną kochankę; to Francja: sypiam z nią. Nigdy za nią nie tęskniłem, ona obdarza mnie swoją krwią i skarbami. (…) Przysięgam, że nic nie robię dla Francji: myślę tylko o jej użyteczności… ”. Plik6 marca 1809jego rozmowa z Napoleonem Bonaparte skupiła się na Josephem Bonaparte .
Został powołany na 23 września 1810Minister-Sekretarz Stanu Wielkiego Księstwa Berg z siedzibą w Paryżu i 100 000 franków pensji, następnie wysłany dalej26 września 1813jako nadzwyczajny komisarz cesarski w Strasburgu . Jednakże3 kwietnia 1814wydał proklamację wzywającą obywateli i władze kraju do uznania Ludwika XVIII . Jesienią 1814 roku przeniósł się z rodziną do posiadłości Bois Roussel, którą nabył latem, położonej w miejscowości Bursard w Orne, około piętnastu kilometrów od Alençon, gdzie miał trzy miesiące na opuszczenie siedziby Senatu. Aż do śmierci będzie dzielił swoje życie między Paryżem a Bois Roussel.
Podczas stu dni cesarz nazwał go20 marca 1815rówieśnik Francji, a następnie21 kwietniaNadzwyczajne Walne Komisarz Lyon , z władzy nad 7 -go , 8 th i 19 th dywizji wojskowych w dziewięciu południowych departamentów. Tam przeciwstawiał się partiom przeciwstawnym i zapewniał obronę narodową. Plik22 czerwca, wypowiedział się na sali obrad na korzyść Napoleona II .
W ramach restauracji Roederer został wydalony z Académie française w 1816 roku i został burmistrzem La Ferté-sous-Jouarre wKwiecień 1816. Został wybrany członkiem Akademii Nauk Moralnych i Politycznych w 1832 roku . Na początku 1835 r. Opublikował broszurę Adresse d'un constitutionnel aux constitutionnels , w której bronił osobistych prerogatyw króla w Karcie z 1830 r. , Argumentując nawet za możliwością zrezygnowania przez tego ostatniego z przewodniczącego Soboru. . Podczas gdy opozycja potępiła, pod rządami księcia Treviso , przewodniczącego Conseil- soliveau , umieszczonego tam przez Ludwika Filipa, aby lepiej wykonywać swoją osobistą władzę, i wymachiwała maksymą używaną przez Thiersa przeciwko Karolowi X , „król panuje ale nie rządzi ”, dzieło zostało natychmiast potępione jako inspirowane przez Tuileries , zwłaszcza że córka Roederera poślubiła generała-barona Gourgauda , adiutanta króla.
Demonstracja Roederera nie była najbardziej przekonująca. Utrzymywał, że król jako jedyny może określić ogólną politykę realizowaną przez rząd, że może w tym celu zasięgnąć rady innych niż jego ministrów i prowadzić bez ich wiedzy tajne negocjacje z zagranicznymi mocarstwami: „ „panowanie”, pisze, „oznacza rządzenie i działanie, to dodawanie moralnego wpływu do autorytetu praw”. Administrowanie jest obowiązkiem ministrów, rządzenie jest obowiązkiem króla z jednym lub kilkoma jego ministrami, panowanie jest obowiązkiem króla i obejmuje wszelkie stosunki z obcymi mocarstwami oraz fakt dodania do prawa wzoru cnót publicznych. i prywatne. ”. Jeśli jego prace, bardzo udokumentowane, są wzorcami wśród specjalistów, to nigdy nie były w stanie wzbudzić zainteresowania szerokiej publiczności; w tym sensie Roederer pozostaje pisarzem nierozpoznanym.
Pierre-Louis Roederer zmarł dalej 15 grudnia 1835, w Paryżu.
Jej biblioteka została rozproszona 2 sierpnia 1836 r., A następnie w Paryżu.
Herb:
Imię Pierre-Louis Roederer zostało nadane dwóm ulicom w Orne:
Ulica w Metz również nosi jego imię ( rue Roederer w Metz-Queuleu).
Pierre-Louis Roederer i Louise de Guaita mieli dwóch synów i córkę:
On zalicza się do swoich licznych potomków:
Louis Roederer (1809 - 1870), a jego kuzyn 5 th stopnia, wielki wilk dzielnicy Reims, bardzo słynie z koni i załóg myśliwskich konkurowały z opakowania książąt, których szampan dom zdjął XIX th century , pozostaje najbardziej znanym za słynnego szampana, słynnego Cristal Roederer .
Poprzez żonę jest spokrewniony z rodziną Guaita .
Osobiste dokumenty Pierre-Louisa Roederera i jego syna Antoine-Marie Roederera są przechowywane w Archiwum Narodowym w Pierrefitte-sur-Seine pod numerem 29AP Inwentarz funduszu 29AP . Ponadto to prywatne archiwum archiwów narodowych przechowuje również w następujących numerach: 29AP / 10-13 i 75, korespondencję (w szczególności z Napoleonem, Cambacérèsem itp .; oraz numer 29AP / 75: dotyczący jego działalności Radny Stan i dyrektor ds. Instrukcji publicznych, z porządkami obrad i wezwaniami, w tym korespondencją z Locré , drukowanymi zawiadomieniami Rady Stanu, notatkami, raportami i przemówieniami).