Club des Feuillants Towarzystwo Przyjaciół Konstytucji, z siedzibą w Feuillants | |
Sytuacja | |
---|---|
kreacja | Czerwiec 1791 |
Rozpuszczenie | 21 września 1792 |
Podział | Klub Jakobinów |
Połączenie | Monarchiści |
Ideologia | Monarchizm konstytucyjny |
Towarzystwo Przyjaciół Konstytucji, siedząc w Feuillants , znany jako „ Club des Feuillants ”, to grupa polityczna, z tendencją monarchii konstytucyjnej, która nie kwestionuje władzę króla Ludwika XVI , założył18 lipca 1791. Narodził się w wyniku rozłamu w Club des Jacobins , w reakcji na agitację republikanów, która nastąpiła po ucieczce króla do Varennes w czerwcu 1791 roku i strzelaninie na Champ-de-Mars 17 lipca 1791 roku. Miał on decydujący wpływ na Początek Zgromadzenia Ustawodawczego, który został stopniowo zmarginalizowany przez jakobinów .
Club des Feuillants narodził się w reakcji na agitację republikanów, która nastąpiła po ucieczce króla do Varennes w czerwcu 1791 r. Agitacja ta nasiliła się do połowy lipca. Petycja wysunięta przez Pierre'a Choderlosa de Laclosa i napisana przez Dantona i Brissota, proponująca deportację króla i jego następcę, rozgrzała duchy 16 lipca 1791 roku i spowodowała implozję Klubu Jakobińskiego tego dnia . Startujący tworzą nowy klub. Następnego dnia, 17 lipca 1791 r., Strzelanina na Champ-de-Mars wzmocniła rozszczepienie. Tego dnia tłum wznowił jeszcze bardziej energiczną petycję domagającą się usunięcia króla. La Fayette , który dowodzi Gwardią Narodową , zostaje wysłany, aby rozproszyć demonstrację. Gwardia Narodowa strzela do tłumu, powodując śmierć 50 osób. Podział się skończył. Zdecydowana większość posłów jakobińskich opuściła ten klub, z wyjątkiem kilkunastu, w tym Robespierre i Pétion . Pozostali są przerażeni rewolucyjnymi propozycjami i gwałtownymi przemówieniami wysłuchanymi 17 lipca.
Zdeterminowani, by zrównoważyć rosnące wpływy Republikanów, nowa grupa obejmuje takie postacie, jak Antoine Barnave czy Charles Malo i Théodore de Lameth .
Członkowie tej nowej grupy zebrali się w kościele klasztoru Feuillants , położonym przy rue Saint-Honoré , niedaleko Tuileries , aby utworzyć nowe stowarzyszenie Przyjaciół Konstytucji z siedzibą w Feuillants i jako takie powszechnie nazywane Club des leafy. Szybko dołączyli do nich członkowie klubu z 1789 roku .
Pokój znajduje się bardzo blisko holu Manege, w którym następnie obraduje Zgromadzenie Narodowe . Dzięki temu posłowie mogą się tam spotkać tuż przed formalnymi posiedzeniami i bezpośrednio po nich. Wstęp na spotkania Klubu Feuillants zarezerwowany jest początkowo dla „aktywnych obywateli”, czyli dla podatników płacących podatek bezpośredni i - zgodnie z pierwszym projektem konstytucji - jedynych uprawnionych do głosowania (głosowanie cenzorskie).
W mieście, w rodzinnej rezydencji z Cul-de-sac Notre-Dame-des-Champs, parafii Saint Sulpice, w salonie z M me Lameth również staje Feuillanci, tracąc jednocześnie zdecydowanie niektórzy bywalcy tym Robespierre, który bywał w nim w pierwszych latach rewolucji.
Kiedy opuścili jakobinów, członkowie tej nowej grupy feuillantów zabrali kopię list odpowiednich stowarzyszeń i użyli ich do ogłoszenia ich powstania stowarzyszeniom departamentów, a następnie natychmiast nawiązali z nimi stosunki.
Aby zareagować na ten podział, Robespierre , Abbé Grégoire i Rœderer pośpiesznie wysłali do Zgromadzenia Narodowego przemówienie napisane z wielką zręcznością i godnością, w którym przedstawili swój program i zaprotestowali przeciwko ich szacunkowi dla reprezentacji narodowej, wierności konstytucji. oraz ich bezgraniczne oddanie Ojczyźnie i Wolności: „To jest” - powiedzieli na zakończenie - „święte motto, które musi przyciągać do nas wszystkich dobrych obywateli. „ Ten adres, jednogłośnie przyjęty 18 lipca , skierowany jest do wszystkich członków, do wszystkich kompanii, 48 sekcji i 60 batalionów Gwardii Narodowej . Około sześćdziesięciu członków Zgromadzenia Ustawodawczego wybiera latem przeciwną trasę z tego nowego Club des Feuillants do ich byłego Club des Jacobins. Robespierre decyduje również, że jakobini zachowają swój tytuł Towarzystwa Przyjaciół Konstytucji i doradza lokalnym stowarzyszeniom jakobińskim w każdym departamencie, wzywając je do dokładnego zbadania i zastanowienia się, zanim staną po stronie lub przeciw rozłamowi.
1 st październik 1791 The Assembly legislacyjne , zaledwie sondaży, spotyka. W szeregach tego nowego Zgromadzenia Narodowego 264 posłów dołączyło do szeregów Feuillantów, 136 wśród jakobinów, a 345 pozostało niezależnych. Feuillantami kierują Vincent-Marie de Vaublanc , Jean Antoine d'Averhoult , Baron Ramond de Carbonnières , Bernard Germain de Lacépède , Bernard Journu-Auber , Jacques Claude Beugnot , Emmanuel de Pastoret , Mathieu Dumas , Joseph Vincent Dumolard . Niektóre z jego najbardziej doświadczonych osobistości są również poza Zgromadzeniem, ze względu na brak możliwości ponownego zakwalifikowania się przez Konstytuantów , w szczególności Antoine Barnave , Duport , La Fayette , Alexandre de Lameth , Le Chapelier lub François Alexandre Frédéric de La Rochefoucauld-Liancourt .
Zdecydowani ściśle stosować się do Konstytucji z 1791 r., Odmówili osłabienia władzy króla, mimo utraty zaufania do niego przez znaczną część ludności w Paryżu i na prowincji po ucieczce z Varennes. strażnicy konstytucji z 1791 r . Ale często są przytłoczeni inicjatywami inspirowanymi przez jakobinów, Girondinów lub Montagnardów . Co więcej, świta króla nienawidzi ich tak samo jak jakobinów. W szczególności królowa nimi gardzi, nawet jeśli twierdzą, że są doradcami dworu francuskiego i mają możliwość zepchnięcia swoich ludzi do ministerstw pod koniec listopada i na początku grudnia 1791 r. Ludwik XVI wybiera swoich ministrów spośród wprawdzie, ale ukrywa swoją korespondencję z zagranicznymi dworami i wyemigrowanymi z nich książętami .
Impreza przepychana przez popularne sekcjeKlub Feuillant, aby poszerzyć swoją publiczność i zareagować na oszczerstwa otaczające sesje z ograniczonym dostępem, otwiera swoje podwoje. Ale kiedy w ten sposób spotkania stają się publiczne, sans-culottes decydują się tam pojechać i wywołać wrzawę. Pod koniec grudnia 1791 roku Zgromadzenie Ustawodawcze potraktowało to jako pretekst do rozkazania feuillantom przeniesienia się do innego pomieszczenia. Przechodzą kolejno do Hôtel de Lusignan, rue des Bons-Enfants , do Richelieu , a na koniec do kościoła Cloître-Saint-Honoré, miejsca nieco większego niż poprzednie. Ale mają tam tylko ograniczoną aktywność, ich platforma została opuszczona, a ich wpływ słabnie.
Partia podzielona w kwestii wojnyOd listopada 1791 do kwietnia 1792 kwestia wojny, mocno wysuwana przez Brissota i Girondinów , podzieliła członków ruchu między triumwirat złożony z Antoine Barnave , Adrien Duport i Alexandre de Lameth , którzy wierzyli, że wojna sprzyja najbardziej ekstremalne siły i najbardziej rewolucyjne partie, a także generał La Fayette, który wpływając w armii zwleka z tym tematem wojny, martwi się niebezpieczeństwami zewnętrznymi i być może ma nadzieję, że konflikt odzyska kontrolę nad Zgromadzeniem Narodowym. Jean Antoine d'Averhoult , Louis Ramond de Carbonnières , Jacques Claude Beugnot , Emmanuel de Pastoret , Louis Stanislas de Girardin należą do nurtu , któremu przewodzi postać generała La Fayette. Vincent-Marie Viénot de Vaublanc , Mathieu Dumas , Jean Antoine d'Averhoult , François de Jaucourt , Théodore de Lameth , Joseph Vincent Dumolard są blisko triumwiratu.
Barnave, przywiązany do pokoju, ale widząc, jak Club des Feuillants podzielił się w tej kwestii, opuścił Paryż Styczeń 1792.
W marcu 1792 Żyrondyści zrezygnowali ze swoich tek ministrów w odwecie za ich sprzeciw wobec wojny z Austrią . W dniu 10 sierpnia , w dniu aresztowania króla, aresztowano i sądzono za zdradę 841 osób . Plik21 września 1792Zniesienie monarchii zostało ogłoszone na Konwencie Narodowym . Liście są wtedy ostatecznie usuwane z gry politycznej. Plik29 listopada 1793, ich przywódca Barnave wspina się na rusztowanie. W okresie terroru przynależność do tego ruchu w przeszłości jest powodem do wniesienia oskarżenia (oskarżenie o „feuillantyzm”). Ich przeciwnicy, nadając Club des Feuillants miano „klubu monarchicznego”, nazwa ta przetrwała przez kilka miesięcy jako zniewaga będąca synonimem „umiarkowanego”, „rojalistycznego” i „arystokraty”.
Źródła XXI th wieku i XX -go wieku przez datę publikacji.
Źródła XIX -tego wieku przez datę publikacji.