Noirmoutier-en-l'Île

Noirmoutier-en-l'Île
Centrum miasta.
Herb
Administracja
Kraj	Francja
Region	Kraj Loary
Departament	Wandea
Miasto	Les Sables-d'Olonne
Międzywspólnotowość	Wspólnota gmin Île-de-Noirmoutier ( siedziba )
Mandat burmistrza	Yan Balat +2.020 -2.026
Kod pocztowy	85330
Wspólny kod	85163
Demografia
Miły	Noirmoutrin
Ludność miejska	4614 mieszk  . (2018 )
Gęstość	231  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe	47 ° 00 ′ 16 ″ północ, 2 ° 15 ′ 12 ″ zachód
Wysokość	4  m min. 0  m Maks. 20  m²
Powierzchnia	19,97  km 2
Rodzaj	Gmina wiejska i nadmorska
Jednostka miejska	Noirmoutier-en-l'Île (odosobnione miasto)
Obszar atrakcji	Gmina z wyłączeniem atrakcji miasta
Wybory
Oddziałowy	Kanton Saint-Jean-de-Monts
Ustawodawczy	Trzeci okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Kraj Loary Noirmoutier-en-l'Île Geolokalizacja na mapie: Vendée Noirmoutier-en-l'Île Geolokalizacja na mapie: Francja Noirmoutier-en-l'Île Geolokalizacja na mapie: Francja Noirmoutier-en-l'Île
Znajomości
Stronie internetowej	ville-noirmoutier.fr

Noirmoutier-en-l'Île , powszechnie znany jako Noirmoutier , to francuska gmina , położona w wyspie Noirmoutier w tym Vendée działu w tym regionie Kraj Loary .

Geografia

Miasto rozciąga się na północnej części wyspy Noirmoutier , utworzonej przez skalistą wysepkę (dawniej nazywaną: „wyspą Her”), oddzieloną od reszty obecnej wyspy słonymi bagnami .

Wieś , prawdziwy „kapitał” na wyspie Noirmoutier, zbudowana jest na południowo-wschodniej stronie tej wysepce, z widokiem na zatokę Bourgneuf . Portu z Boucaud ( „port blokada” lub „port kanał”) oddziela zurbanizowanych z bagien soli.

Od wschodu polder Müllembourg (obecnie rezerwat ornitologiczny ) ograniczony jest w południowej części molo Jacobsen o długości 1,5  km . Na północnym wschodzie rozciąga się Bois de la Chaize.

Dużą część północno-zachodniej części miasta zajmują pola poświęcone głównie ogrodnictwu targowemu , a w szczególności odmiana ziemniaka , słynna bonnotte de Noirmoutier .

Terytorium gminy rozciąga się również na niektóre okoliczne wyspy i rafy, takie jak wyspa Pillar na północnym zachodzie.

Ponadto do Noirmoutier-en-l'Île włączone są dwa miasta:

• L'Herbaudière, które znajduje się na północno-zachodnim wybrzeżu wyspy, naprzeciw Oceanu Atlantyckiego , i którego działalność portowa czyni go drugim portem rybackim departamentu, zarządzanym przez Izbę Handlowo-Przemysłową Wandei .

• Le Vieil, położone na północnym wybrzeżu wyspy, to typowa osada składająca się z tradycyjnych domów Vendée graniczących z wąskimi uliczkami, która latem staje się popularnym miejscem wypoczynku dla wczasowiczów. Wynalazca z Nantes, Brutus Villeroi , przeprowadził tam pierwszy test francuskiego okrętu podwodnego12 sierpnia 1832 r. Jego imię nosi rue du Vieil.

Terytorium gminy Noirmoutier-en-l'Île obejmuje 1997  hektarów. Średnia wysokość gminy wynosi 4 metry, a poziomy wahają się od 0 do 20 metrów.

Planowanie miasta

Typologia

Noirmoutier-en-l'Île jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Należy do jednostki miejskiej Noirmoutier-en-l'Île, jednogminnej jednostki miejskiej liczącej 4668 mieszkańców w 2017 r., stanowiącej odizolowane miasto. Gmina jest również poza atrakcją miast.

Gmina, granicząca z Oceanem Atlantyckim , jest również gminą przybrzeżną w rozumieniu ustawy z3 stycznia 1986, znane jako prawo przybrzeżne . Odtąd szczególne przepisy urbanistyczne zastosować w celu zachowania naturalnych przestrzeni, miejsc, krajobrazów i równowagi ekologicznej na wybrzeżu , takich jak na przykład zasady inconstructibility, poza zurbanizowanych obszarów, na pasie. Brzegowej 100 metrów, lub więcej, jeśli przewiduje to miejscowy plan urbanistyczny .

Zagospodarowanie terenu

Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych Europejskiego okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia obszarów sztucznych (35,7% w 2018 roku), co oznacza wzrost w porównaniu do 1990 roku (34,1%). Szczegółowy podział w 2018 r. przedstawia się następująco: tereny zurbanizowane (31,8%), przybrzeżne tereny podmokłe (29,3%), grunty orne (14,8%), niejednorodne tereny rolnicze (12,6%), środowiska roślinne krzewiaste i/lub zielne (2,3%), sztuczne tereny zielone, nierolnicze (2,2%), otwarte, bez lub z małą roślinnością (2,1%), strefy przemysłowe lub handlowe oraz sieci komunikacyjne (1,7%), łąki (1,7%), lasy (1,3%), morskie wody (0,1%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Historia miasta jest silnie związana z historią wyspy Noirmoutier. W 674 r. zakonnik św. Filibert założył tam klasztor. Po łacinie , termin w + Herio Monasterio, który oznacza: „w klasztorze Herus  ” ( Herus oznacza teraz „wyspę Jej”) będzie pierwotnie nazywany „Noirmoutier”.

W czasie rewolucji miasto, wówczas nazywane Noirmoutier , nazywało się Île-de-la-Montagne .

Od 1956 r. miasto, które do tej pory nazywało się po prostu Noirmoutier (lub Noirmoutiers ), przyjmuje swoją obecną nazwę.

Historia

W drugiej części XVII -tego  wieku , wyspa jest siedliskiem przemytu tytoniu, a także Paimboeuf . Rzeczywiście, Ludwik XIV stworzył wListopad 1674gospodarstwo tytoń , który kupuje tytoń w Indiach Zachodnich w niskich cenach odsprzedaży po wysokich cenach, narażając się na konkurencję z tytoniu z Wirginii . Przywiezione stada są następnie sprzedawane na kontynencie za pomocą małych łodzi zwanych kotami .

Do 1858 r. terytorium gminy rozciąga się na całą wyspę, następnie zaczyna się jej rozdrobnienie wraz z utworzeniem gminy Barbâtre , a sześćdziesiąt lat później, w 1919 r. , gminy La Guérinière i L'Épine .

Polityka i administracja

Trendy i wyniki polityczne

Administracja miejska

Ratusz Noirmoutier-en-l'Île znajduje się na Place de l'Hotel-de-Ville, w centrum miasta Noirmoutier.

Lista burmistrzów

Lista burmistrzów przed 1947 r.

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
1789	1791	Charles Mourain de L'Herbaudière
1791	1794	Alexandre-Antoine z La Rue de Francy		Inżynier budownictwa
1794	1797	Pierre-Louis Lebreton des Grapillières
1797	1798	Francois-Joseph Adrien
1798	1799	Gabriel-Honoré Coutant
1799	1804	Francois Piet
1804	1805	Jacques-Joseph Coindet
1805	1830	Jean-Corneille Jacobsen
1830	1833	Jacques-Joseph Pineau
1833	1839	Francois Plantier		Odbiornik z rejestracji, sędzia pokoju radny generalny w kantonie Noirmoutier (1837 → 1848)
1839	1846	Étienne-Aimable Palvadeau
1846	1847	Salomon-André Lefebvre
1847	1865	Auguste Jacobsen
1865	1870	Frédéric-Célestin Plantier
1870	25 kwietnia 1884 r (śmierć)	Edouard Richer	Republikański	Właściciel radny generalny w kantonie Noirmoutier (1871 → 1884)
1884	1892	Artur Herbelin
1892	1894	Adrien Plantier
1894	1926	Józef	Dobrze	Właściciel radny generalny w kantonie Noirmoutier (1884 → 1892)
1926	1929	Fernand Herard
1929	Październik 1947	Florent Caillaud	Konserwatywny	Boucher Ogólne radny z kantonu Noirmoutier (1928 → 1940) Powołany w 1943 roku działów radnego

Źródło:   Lista burmistrzów z 1947 r.

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
Październik 1947	maj 1953	Dowódca Amédée Duvignaud		Emerytowany dowódca batalionu
maj 1953	1963	Hubert Poignant	CNIP	Ogólne Radca z Noirmoutier-en-l'Île (1945 → 1976)
1963	Marzec 1971	Charles-Robert Loué		Budowniczy
Marzec 1971	Marzec 1977	Hubert Poignant	CNIP	Ogólne Radca z Noirmoutier-en-l'Île (1945 → 1976)
Marzec 1977	Czerwiec 1995	Louis Dauptain	RPR	Chirurg jamy ustnej
Czerwiec 1995	15 marca 2008	Maurice Chardonneau	DVG	Fizjoterapeuta
15 marca 2008	15 marca 2020 r.	Koszenie świąteczne	UMP - LR	Wykładowca, parlamentarny attaché Prezes CC Île-de-Noirmoutier (2008 → 2020) Departmental radny z Saint-Jean-de-Monts (2015 →)
23 maja 2020	W trakcie	Jan Balat	DVC	Terytorialny Dyrektor 1 st Wiceprezes CC Ile de Noirmoutier (2020 →)

Demografia

Ewolucja demograficzna

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są corocznie publikowane przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich są szacowane przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2005 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 4614 mieszkańców, co stanowi wzrost o 0,59% w porównaniu do 2013 r. ( Wandea  : + 3,74%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
5000	5 405	5703	6 722	7011	7027	7590	8 082	8262

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
8 253	6248	6 128	6,347	5 787	5908	6 107	6 123	6093

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
6255	6 644	6849	3281	3254	3254	3 359	3445	3679

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2005	2010	2015
3906	4020	4070	4518	4846	5001	4847	4567	4666

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)

2018	-	-	-	-	-	-	-	-
4614	-	-	-	-	-	-	-	-

Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Struktura wiekowa

Ludność miasta jest stosunkowo stara. Odsetek osób w wieku powyżej 60 lat (33,9%) jest rzeczywiście wyższy niż wskaźnik krajowy (21,6%) i wskaźnik departamentalny (25,1%). Podobnie jak rozkłady krajowe i departamentalne, populacja kobiet w mieście jest większa niż populacja mężczyzn. Stawka (52,4%) jest tego samego rzędu wielkości co stawka krajowa (51,6%).

Podział ludności gminy według grup wiekowych w 2007 r. przedstawia się następująco:

• 47,6% mężczyzn (0-14 lat = 13,4%, 15-29 lat = 14,4%, 30-44 lata = 18,3%, 45-59 lat = 23,8%, powyżej 60 lat = 30,1%);
• 52,4% kobiet (0 do 14 lat = 12,7%, 15 do 29 lat = 11,6%, 30 do 44 lat = 16,6%, 45 do 59 lat = 21,8%, powyżej 60 lat = 37,3%).

Piramida wieku w Noirmoutier-en-l'Île w 2007 roku w procentach

Mężczyźni	Klasa wiekowa	Kobiety
0,8	90 lat lub więcej	2,3
9,2	75 do 89 lat	13,4
20,1	60 do 74 lat	21,6
23,8	45 do 59 lat	21,8
18,3	30 do 44 lat	16,6
14,4	15 do 29 lat	11,6
13,4	Od 0 do 14 lat	12,7

Piramida wieku departamentu Vendée w 2007 roku w procentach

Mężczyźni	Klasa wiekowa	Kobiety
0,4	90 lat lub +	1.2
7,3	75 do 89 lat	10,6
14,9	60; w 74	15,7
20,9	45 do 59 lat	20,2
20,4	30 do 44 lat	19,3
17,3	15 do 29 lat	15,5
18,9	Od 0 do 14 lat	17,4

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

• Dolmen tabeli jest zanurzony dolmen, położone nad morzem, na płaskowyżu Vendette wśród bagien w zatoce Bourgneuf i znane od 1892 roku  Miejsce MH ( 1895 )
• zniszczony Pointe de l'Herbaudière Dolmen  niejawne MH ( 1895 ) . Według tradycji było to miejsce szabatowe dla czarodziejów z okolicy.
• Menhir z Pointe des Dames
• Opactwo Blanche w Noirmoutier
• Zamek Noirmoutier słynie z architektury . Jest to rzeczywiście rzadko z zamkami , aby nie uległy zmianie od jego koniec konstrukcji XII p początku XIII p  wieku . Twierdza została zbudowana przez Pierre'a de la Garnache, pana wyspy, na miejscu castrum zależnego od opactwa, wzniesionego pod opactwem opactwa Hilbod około 830 roku. Z historią wyspy związany jest zamek Noirmoutier. Ciągle okupowany przez wojska, został utrzymany iw ten sposób zachowany. W okresie rewolucji służył jako więzienie dla Wandejczyków, a następnie w 1871 roku dla powstańców z Komuny. Na początku I wojny światowej internowano tam cudzoziemców z 26 narodowości, głównie studentów zasłużonych. Wśród nich węgierski Aladár Kuncz , słynny autor Czarnego Klasztoru . W 1940 r. udzielił azylu więźniom cywilnym. Niemiecki ośrodek zaopatrzenia w czasie okupacji, w 1945 roku służył jako więzienie dla byłych lokatorów.

• kościół parafialny Noirmoutier: poświęcony jest św. Philbertowi , który założył opactwo Noirmoutier w tym miejscu około 674 roku. Kościół klasztorny został po raz pierwszy zniszczony przez Saracenów w 725 lub 732. Syn Karola Wielkiego , Ludwik został królem Akwitanii , uzyskany od ojca w 801 roku przebudowa opactwa i kaplicy klasztornej. Czterdzieści pięć lat później został ponownie zniszczony przez Normanów w 846 roku . Został on następnie przebudowany pod koniec XI XX  wieku na pierwotnej kaplicy jest krypta prąd, to wtedy obejmowały chóru i nawy kapitał. Od końca XIV TH do XVII th  century powstały prawej i lewej nawy, został konsekrowany w 1849 roku . Neoromańska dzwonnica została zbudowana w 1875 r. na miejscu starej dzwonnicy, która w 1848 r . spłonęła . Wewnątrz można podziwiać model fregaty wykonany przez wiejskiego zegarmistrza w 1802 roku dla Auguste'a Jacobsena. Witraż przedstawia opactwo Saint-Philibert de Tournus (wykusz nawy bocznej).
  • krypta: to znajduje się pod chórem, to mieści się ciało św Philbert między 690 a 836 , kiedy to został przeniesiony do Saint-Philbert-de-Grand- Lieu , a następnie do Tournus gdzie mnisi byli uciekinierzy po inwazji Normanów w 875 . Kapliczka na ołtarzu zawiera relikwie świętego przeniesione w 1863 r., kiedy ta krypta została odrestaurowana. Od 1898 roku jest klasyfikowany jako zabytek historyczny .
• Chaussée Jacobsen: został zbudowany w 1812 roku przez Jean-Corneille Jacobsena de la Crosnière (1750-1834), syna Cornila Guislaina Jacobsena (1709-1787), który osiadł w Noirmoutier w 1740 roku i był potomkiem korsarza Dunkierka d' Holender pochodzenie Michel Jacobsen . Grobla ta umożliwiła rozwój słonych bagien , stworzenie ścieżki holowniczej i kanału prowadzącego do portu. Wzdłuż kanału znajduje się cmentarz łodzi. Po północnej stronie molo znajduje się polder Müllembourg, rezerwat ornitologiczny, w którym można obserwować wiele ptaków wodnych, takich jak gęsi brent i czaple . Na końcu pomostu, który został przekształcony w ścieżkę rowerową i pieszą, dociera się do Fortu Larron.
• Kaplica Litości: przy wejściu na jezdnię, po lewej stronie, na wysokości steli wzniesionej ku pamięci twórcy tej grobli J.-C. Jacobsena, Kalwaria przypomina, że ​​w tym miejscu nazwanym Krowa, 3 stycznia 1794 r, kiedy wojska republikańskie zajęły wyspę, ci ostatni zmasakrowali 1500 jeńców armii Wandei, pomimo danej im obietnicy życia.
• hotelu Jacobsen  : to pozostaje najważniejszym budynkiem w Noirmoutier. Zbudowany w latach 1761-1766 przez Cornila-Guislaina Jacobsena, był pierwszym z linii Noirmoutrine  Classified MH ( 2013 ) .
• hotel Boucheron lub Lebreton-des-Grapillères  : w 1767 r. kupiec François Boucheron uzyskał od księcia de Condé zezwolenie na „podniesienie twarzy zbudowanego przez niego domu”, argumentując, że podwyższenie budynku powinno przyczynić się „do dekoracji nowo utworzonego Place d'Armes”. W 1790 roku hotel stał się własnością kupca Lebreton des Grapillières, który nadał mu swoją nazwę. To był siedzibą administracji celnej w XIX -tego  wieku i hotel turystyczny pod nazwą „Hotel du General d'Elbée”  Miejsce MH ( 1930 ) .
• Sealand Akwarium w Noirmoutier-en-l'Île
• Lighthouse Pointe des Dames jest dom-reflektor rodzaj
• Bois de la Chaize, o powierzchni 93 hektarów, położony na północny wschód od miasta: tworzą go mimozy, dęby ostrolistne, nadmorskie sosny i zatoczki osłonięte skalistymi klifami, z których niektóre mają prawie trzydzieści metrów wysokości.
• Kościół Najświętszego Serca Herbaudière

Osobowości związane z gminą

• Philibert de Tournus (617-684), mnich i opat założyciel opactwa Noirmoutier
• Cornil Guislain, Jean Corneille i Auguste Jacobsen (1709-1870) członkowie rodziny Jacobsen z Dunkierki, którzy zbudowali wiele grobli i polderów, wywodzili się od korsarza Michela Jacobsena
• Maurice d'Elbée (1752-1794), generał Wandei
• Pierre-Louis Lebreton (1752-1801), sieur des Grapillières, kupiec, burmistrz Noirmoutier od 1792 do 1798
• Św. Marie-Euphrasie Pelletier (1796-1868), założycielka Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia Dobrego Pasterza
• Édouard Richer (1792-1834), historyk specjalizujący się w badaniach bretońskich
• Bernard Evein ( 1929 - 2006 ), dekorator kina
• Jean-Marie Rouart (1943-), pisarz, spędził dzieciństwo z rodziną w Noirmoutier.

• Sainte Marie-Euphrasie Pelletier w 1860 r.
• Miejsce urodzenia Marie-Euphrasie Pelletier w Noirmoutier-en-l'Île

Festiwal

Od 1993 roku Teatr Regionalny Pays de la Loire organizuje Festiwal Noirmoutier-en-l'Île . Letni festiwal teatralno-muzyczny, który odbywa się co roku w sierpniu.

Heraldyka, motto i logotyp

	Herb	Lub szewron Gules , w towarzystwie trzech orlików Azure, dzioba i członków Gules .
	Detale	Ten herb jest herbem rodu La Trémoille (i taki sam jak miasta Mareuil-sur-Lay-Dissais ) . Oficjalny status herbu pozostaje do ustalenia.
	Znany jako	Kwartalnie: najpierw Gules krzyż Argent z 4 stopniami; do drugiego Vert do krzyża poćwiartowanego Or i Azure; do trzeciej Azure do części krzyżowej Or i Vert  ; po czwarte, vair z ćwiartowanym krzyżem Argent i Sable . Jest jeszcze inny herb ( wyspa Noirmoutier  ?)
		Noirmoutier-en-l'Île logo z 9 lutego 2010

Sport i wypoczynek

7 lipca 2018, Tour de France rozpoczął się od Noirmoutier.

Bliźniacze

•  Crestview (Floryda)  ( Stany Zjednoczone )
•  Padrón (Corunna)  ( Hiszpania )

Aby wejść głębiej

Bibliografia

Powiązane artykuły

• Lista gmin w Vendée

Linki zewnętrzne

• Strona Ratusza

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi zwalidowanej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
2. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

1. „  L'Herbaudière  ” , na www.ilenoirmoutier.fr (dostęp 18 listopada 2019 ) .
2. „Gmina 10922”, Géofla , wersja 2.2, baza danych Krajowego Instytutu Informacji Geograficznej i Leśnej (IGN) dotycząca gmin we Francji metropolitalnej, 2016 [ czytaj online ] .
3. „Noirmoutier-en-l'Île”, Katalog geograficzny gmin , teczka Krajowego Instytutu Informacji Geograficznej i Leśnej (IGN) o gminach Metropolii, 2015.
4. „  Typologia miejska/wiejska  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja: 5 kwietnia 2021 r . ) .
5. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 5 kwietnia, 2021 ) .
6. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 5 kwietnia 2021 r . ) .
7. „  Jednostka miejska 2020 of Noirmoutier-en-l'Île  ” , na https://www.insee.fr/ (dostęp 5 kwietnia 2021 ) .
8. "  Baza jednostek miejskich 2020  " , na www.insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 5 kwietnia 2021 ) .
9. Vianney Costemalle, „  Zawsze więcej mieszkańców w jednostkach miejskich  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 5 kwietnia 2021 ) .
10. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 5 kwietnia 2021 ) .
11. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w obszarze miejskim  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 5 kwietnia 2021 ) .
12. "  Gminy podlegające prawu wybrzeża.  » , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr ,2021(dostęp 5 kwietnia 2021 ) .
13. „  La loi littoral  ” , na www.collectivites-locales.gouv.fr (konsultacja 5 kwietnia 2021 r . ) .
14. „  Prawo dotyczące rozwoju, ochrony i wzmocnienia linii brzegowej.  » , na stronie www.cohesion-territoires.gouv.fr (konsultacja 5 kwietnia 2021 r . ) .
15. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 12 maja 2021 )
16. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 12 maja 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
17. Auguste Vincent (1937) Toponimy of France , Bruksela: Librairie Générale, §64, s. 32.
18. Od wiosek Cassini do dzisiejszych gmin na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
19. Tworzenie niewolnictwa w Nowym Świecie: od baroku do współczesności, 1492-1800
20. Tytoń: „Cokolwiek Arystoteles i cała filozofia może powiedzieć, nie ma nic równego tytoniu. " [1]
21. Od wiosek Cassini po dzisiejsze gminy , „  Notice communale: Barbâtre  ” , na ehess.fr , École des Hautes Etudes en Sciences Sociales (dostęp 25 czerwca 2021 ) .
22. Od wiosek Cassini do dzisiejszych gmin , „  Notice communale: La Guérinière  ” , na ehess.fr , École des Hautes Etudes en Sciences Sociales (dostęp 25 czerwca 2021 ) .
23. Od wiosek Cassini po dzisiejsze gminy , „  Notice communale: L'Épine  ” , na ehess.fr , École des Hautes Etudes en Sciences Sociales (dostęp 25 czerwca 2021 ) .
24. „  Plac ratuszowy, nazwany w hołdzie Florentowi Caillaudowi  ”, Ouest-Francja ,23 maja 2015( przeczytaj online ).
25. "  Noirmoutier  ", Zachód-Francja ,3 listopada 1947.
26. "  Były burmistrz Amédée Duvignaud uhonorowany  ", Ouest-Francja ,14 lipca 2017 r.( przeczytaj online ).
27. „  Noirmoutier: sale zostaną ochrzczone Charles-Robert Loué  ”, Ouest-Francja ,21 kwietnia 2016( przeczytaj online ).
28. [PDF] Wystąpienia ministrów i sekretarzy stanu, posłów, radnych regionalnych i generalnych, burmistrzów i radnych gminnych do Pana Jacquesa CHIRACA , 1989, Archiwum Narodowe
29. Philippe Gilbert, „  Revanches dans l'air sur l'Île de Noirmoutier  ”, Ouest-France ,2 stycznia 2008( przeczytaj online ).
30. „  Noël Faucher, nowy burmistrz, który opowiada się za spokojem  ”, Ouest-France ,17 marca 2008.
31. "  Noirmoutier-en-l'Ile. Yan Balat wybrany na burmistrza miasta  ”, Ouest-France ,23 maja 2020( przeczytaj online ).
32. Organizacja spisu na insee.fr .
33. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
34. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
35. INSEE
36. „  Wyniki spisu ludności Wandei w 2007 roku  ” [ archiwum of 21 października 2011] , na insee.fr (konsultacja: 5 czerwca 2011 r . ) .
37. Wskazówka n o  PA00110183 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
38. Wskazówka n o  PA00110184 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
39. Guillemet, Gaston (1851-1914), W regionie Vendée, opis, historia, język, miejsca i zabytki , Niort,1906( czytaj online ) , s.  235.
40. „Tournus et Noirmoutier”, artykuł Luciena Taupenot opublikowany w przeglądzie „Images of Saône-et-Loire” nr 136 z grudnia 2003 r. (strona 19).
41. Zob. Yvonnick de Chaillé, Les Jacobsen à Noirmoutier , Western Regional Publishing House, 2010
42. Akta genealogiczne Jeana-Corneille'a Jacobsena de la Crosnière na geneanet
43. Plik genealogiczny Cornil-Guislain Jacobsen de la Crosnière na geneanet
44. Historia Jacobsena w Noirmoutier (depozyt Jacobsen – Archiwum Departamentu Wandei)
45. Wskazówka n o  PA85000053 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
46. Wskazówka n o  PA00110186 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .
47. www.labanquedublason2.com
48. ( Malte-Brun , Francja ilustrowana , tom V, 1884)