Lanvenegen

Terytorium gminy obejmuje cztery drogi departamentalne: wieś przecina oś zachodnia / północna, droga RD 177 łącząca Bannalec (Finistère) z Faouët . Droga RD 782 łącząca Faouët z Scaër przebiega przez północną część miasta, droga RD 790 biegnie na południowy wschód od miasta, łączy Faouët z Quimperlé, a droga RD 309 łączy Lanvénégen z RD 790 przez Querrien . Uzupełnieniem sieci drogowej są liczne drogi gminne i ścieżki rolnicze.

Linia autobusowa obsługuje miasto na trasie Quimperlé - Le Faouët . Ma przystanek w wiosce, z którego uczniowie korzystają przez cały tydzień. W każdą środę na targu w Le Faouët uruchamiana jest usługa o nazwie Ty Bus, aby umożliwić mieszkańcom dojazd.

Zobacz także Transport we Wspólnocie Roi Morvan

Planowanie miasta

Typologia

Lanvénégen jest gminą wiejską, ponieważ należy do gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Gmina jest również poza atrakcjami miejskimi.

Zagospodarowanie terenu

Poniższa tabela przedstawia podział na strefy miasta w 2018 roku, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych Europejskiego okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC).

Morfologia miejska

Ludność jest rozproszona w około 80 miejscowościach i lukach, zwanych częściej wioskami. Oto podsumowanie określające toponim, rok pierwszej pisowni, kiedy jest on znany oraz prawdziwe lub przypuszczalne pochodzenie nazwy. Lista ta jest zgodna z logiką geograficzną, która zaczyna się na zachodzie gminy i przebiega zgodnie z ruchem wskazówek zegara.

• Castellou (1426): od łacińskiego castellum i odpowiada walijskiemu castell, murailles (liczba mnoga)
• Gossal (1601): zniekształcenie starego toponimu Coetsal, coet, bois et sal, dwór, dziedziniec
• Kergariou (1426): współpracuje ker, wieś, ze starym bretońskim cariou, autobusem, przyjacielem, krewnym, kochany, przyjemny
• Ty Bezen (1635): pierwotnie Botfau, z bot, gaj, krzak i fau, buk. Zostań od XVIII -tego  wieku Ty, domu i przydomkiem Beuzen
• Moulin de la Trinité (1426): prawdopodobnie najstarszy budynek w Lanvénégen, który nosi nazwę sąsiedniej kaplicy, przed obecną kaplicą, która została przebudowana na krótko przed 1669 r. Z funduszy Messire Louis Richer, księdza i pana płaszczowego
• Kergoff d'en haut (1513): współpracuje ker, wieś i Le Goff. Gorre Baros w XVII -tego  wieku, w górnej części parafii, aby odróżnić go od pozostałych Kergoff
• Keroual d'en Haut (1475): współpracuje ker, wieś, o nazwisku Roual
• The Kaolins (1930): eksploatacja kaolinu przez około trzydzieści lat
• Kerlégant (1578): współpracownicy Ker, wieś o nazwisku Elegan, dawnego Haelocan
• Kerihuel (1563): współpracuje ker, wieś i uhel, z góry, ale może być również nazwisko Uhel
• Kerancargour (1541): współpracuje Ker, wieś, o nazwisku Cargour lub An Cargour
• Lescréant i młyn Lescréan (1440): kojarzą, krawędź, krawędź i wycięcie, essart, ale ponieważ obecność dworu jest poświadczona od 1440 r., Konieczne jest postrzeganie Lesa jako dworu, dziedzińca. Młyn znajduje się poniżej Trinity
• Métairie de Lescréant (1578): pierwotnie Coat Met, płaszcz, drewno i met, cięte. Następnie stał się folwarkiem
• Lanzonnet (1426): dawne miejsce szlacheckie. panowie z Lanzonnet, których ramiona widnieją w szklanej pani kościoła parafialnego, mieli tam dwór. najludniejsza wieś gminy w 1790 r. (82 mieszkańców). we wsi były trzy piece chlebowe. Associates lan, miejsce konsekrowane, pustelnia i Saint Sonnet.
• Penéven (1477): kojarzy pióro, koniec, koniec z równą, lokalną formą strumienia. Źródło strumienia, który wpada do Naïc
• Kériel (1477): współpracownicy Ker, wieś, o nazwisku Guel, brązowy, czerwony
• Petit Kériel (1962): ostatnie miejsce
• Boutel (1448): ciało współpracowników, rezydencja, rezydencja o nazwisku Hélan, dawniej Haelan.
• Kerroué d'en haut (1539): kojarzy ker, wieś, z nazwiskiem An Ro lub Le Ro, które teraz zniknęło. Znajduje się Gorre st Barros na górze parafialny z XVIII -tego  wieku
• Guernléoret (1477): współpracownicy Guern, bagno z nazwiskiem Gléoret od starego wojownika o imieniu Gleuuoret, de gleu, fort, odważny boldi i uuoret, pomoc
• Guern Vihan (1477): kojarzy guern, marais i przymiotnik bihan, mały, aby odróżnić od dużej wioski Guernléoret
• Kergaouidal (1477): współpracownicy Ker, wioska w Cadoudal, od starego Catuuotal wojownika imię kota, walki i uuotal, wysokie, bliskie
• Ker Anna (1928): niedawny toponim kojarzący ker, chez, z imieniem Anna
• Moulin de la Villeneuve (1539): młyn dołączony do dworu La Villeneuve
• Kervennec (1962): kojarzy Ker, wieś, z drugim niezidentyfikowanym elementem
• Miné Riou (1672): współpracownicy prowadzą, miné, wrzosowisko, o nazwisku Riou
• Saint-Urlo (1496): od popularnego łacińskiego monasterium, stąd imię Moustoerhellou, łączące Moustoer z nazwiskiem Hellou, pochodzące od Haelou, szlachetne, hojne. Kolejne patronaty Saint Mor i Saint Gurloes zmieniły nazwę wsi i wywołały droug an urlou, chorobę dny moczanowej
• Vetvihan-Vetveur (1541): stary bretoński bedu, brzoza i środkowy bretoński, bezu, bezuet, miejsce obsadzone brzozami. Te dwie wioski są kwalifikowane jako meur, large lub bihan, small, ewoluujące w veur i vihan
• Le Bourgeal (1504): pierwsza pisownia, Bourchjezecael. Współpracownik bourch, town, o nazwisku Jezecael, bardzo obecny w branży
• Kérizac (1540): kojarzy ker, wioskę z dziedzictwem biblijnym Isac
• Le Quilliou (1460): reprezentuje liczbę mnogą starego bretońskiego celli, killi, grove
• Resteninic (1540): Associates rest, essart de landes, o nazwisku Daniélic, zdrobnienie Daniel
• Saint Georges (1460): współpracownicy Moustoer i nazwisko An Guen, Le Guen. Ta wioska należała wówczas do Yvona Le Digoedeca, Lorda Kerlen w Priziac
• Moulin Baden (1460): nazywał się młyn Grande Rivière, zwany także Staer Lazrun. Ten młyn należał do małego seigneury Crechilliou, obecnego Kerliou
• Toul Bren: nazwa po budowie nowej drogi Faouët, około 1846-1848, która kojarzy toul, hole i bren, rush
• Kerhouarn (1460): kojarzy ker, wieś, z nazwiskiem Gléhouarn, wynikającym ze starego wojowniczego imienia Gleuhoiarn, o gleu, silnym, odważnym, śmiałym i siwym, żelaznym
• Rosquéo (1477): kojarzy ros, kopiec, wzgórze, z patronimicznym Quéau, z kawy środkowo-bretońskiej, wydrążona, piwnica lub ogon, wydrążona, wnęka
• Rosengat (1477): kojarzy ros, kopiec, wzgórze, o nazwisku An Gat
• Kerliou (1426): dwie hipotezy: albo ker, wieś, albo środkowy knech bretoński, ze starego bretońskiego cnoc, kopiec, kopiec, wysokość. Kojarzy się z nazwiskiem Heliou, de hael, szlachetny, hojny i zakończeniem iou
• Kerdellec (1426): współpracownicy Ker, wieś, o nazwisku Derec, starego Deureca, starego Breton deur, dzielny, ognisty
• La Ville Neuve (1448): kojarzy ker, wieś, z nowym kwalifikatorem
• Kernégont (1483): kojarzy ker, wieś, o nazwisku Jarnegan lub Jernégan (j wymawiane i). Jest to zdrobnienie podwójne na przędzy, od starej bretońskiej włóczki, forma szronu, żelaza
• Traouman (1430): łączy starą Bretońską wioskę z nazwiskiem Hourmana
• Le Bruguel: ziemia podarowana templariuszom przez księcia Conana około 1180 r. Pochodzi z miasta Brugu, wrzos; brugel, miejsce pokryte wrzosem
• Moulin du Pont-Lédan (1483): należał do panowania Penéhoc. Pochodzi od nazwiska Le Ledan
• Traouguen (1578): kojarzy stary bretoński treb, wieś z nazwiskiem Ourguen, od żeńskiego imienia Aourken
• Le Restou (1445): od liczby mnogiej reszta, landes essarts
• Kerlen (1455): kojarzy ker, wieś, z leną, stawem i lenną środkowo-bretońską, ale który staw? Drugi element to prawdopodobnie nazwisko Len lub Lan
• Léonas (1426): Associates leff, odpowiadające Welsh IIyf, current, flot, to noez, od starego bretońskiego nou, nau ,: flow, prąd doliny doliny. Czy stary kanał zapewniał irygację poniżej, w pobliżu Ster-Laer?
• Mill Rest (1518): w 1543 roku, został umieszczony na dopływie Ster-Laer, następnie nazwany Staer Frodudel i Ster This halloud z XVII th  wieku.
• Kerbouer (1518): współpracuje Ker, wieś, o nazwisku An Bouer, który ewoluował w Le Bouard, z bouzar, głuchy
• Kerhern (1539): kojarzy ker, wieś o nazwisku Hern, od starej bretońskiej hern, inna forma hoiarn, iron
• Kerhellou (1518): współpracuje ker, wieś o nazwisku Hezrou, zdrobnienie w lub od starego hedr bretoński i środkowy hezr bretoński, pogrubiony
• Keroual d'en Bas (1518): kojarzy ker, wieś z nazwiskiem Goal, od starego Breton uual, wartość, moc
• Croix de Keroual: miejscowość i skrzyżowanie dróg do Keroual
• Kerendreut (1455): współpracuje ker, wieś, o nazwisku Derhet, de derh, derch, drech, widok, aspekt
• Le lijou (1543): kojarzy dziedziniec, dwór z nazwiskiem Siou
• Le Cleustrou (1543): od kloestr, cloister, kloestrou, the cloisters, traktowane jako pustelnie
• Ninez (1426): An enes przywołuje położenie topograficzne na wysokości otoczone strumieniami, stąd wrażenie wyspy
• Kerman (1543), kojarzy Ker, wieś, o nazwisku Hourman
• Kergoff d'en Bas (1539): współpracuje ker, wieś o nazwisku An Goff
• Kerbrestou (1484): współpracownicy ker, wieś, o nazwisku Pronost, prawdopodobnie wymawiane przedmieścia, burmistrz
• Saint-Quijeau (1426): pochodzi z Saint-Citiaw. Wraz z Saint-Yvinet jest to jeden z dwóch posiadłości między Ellé i Isole noszących imię Saint
• La Chapelle (1690): jedno z dwóch małych gospodarstw Saint-Quijeau
• Nordréhan (1374): bieg współpracowników, wzgórze z nieocenionym nazwiskiem (G) orderhan
• Le Gouahel (1700): gospodarstwo należące do posiadłości Saint-Quijeau, zwanej najpierw Nedou, de an edou, les blés. Obecny toponim pochodzi od współczesnego bretońskiego gwazhellu, bardzo mokrego gruntu, bagna
• Beg-en-Allée (1791): kojarzy bec, koniec, kończy się francuskim słowem allée
• Guernbrigent (1610): współpracuje ker, wieś o nazwisku Prigent. Toponim wahał się między ker i guern, marais, zachowany od 1827 r
• Caraizic (1426): nazwa dworu nazwanego na cześć byłego właściciela, Kerahesa
• Kerroué-d'en-Bas (1539): kojarzy Ker, wieś ze starym patronimicznym Gouhezre, de Guehedr
• Roscoat (1426): kojarzy ros, kopiec, wzgórze coet, las lub z nazwiskiem Coet lub An Coet
• Le Cleuziou (1426): jeden z wielu Cleuziou wymienionych w Bretanii, od starego bretońskiego obłoku, okopu, do cleuz, żywopłot, rów
• Le Pont Saint-Mélaine (1566): pierwotnie nazywany Pont de Plancoet. Łączy zwykły, otwarty, coet, drewno. Nazwa kojarzona dziś z nazwą kaplicy Saint-Mélaine
• Le Quinquis (1464): oznaczono mieszkanie chronione żywopłotem utworzonym ze splecionych gałęzi. Pochodzi z Kenk, tak samo jak walijska kaina, cangen, gałąź
• Le Rhède (1462): od starego bretońskiego rytu, ret, ford (walijski, rhyd), związany z łacińskim portus, (p) rotu, pasaż
• Le Sterlé (1518): stowarzyszone ster, rzeka i Ellé, 400  m od wioski
• Quilloten (1543): prawdopodobnie związane ker, wieś Rimanton nazwisko, potwierdzone Lanvénégen w końcu XVII -tego  wieku
• Loge Coucou: niedawny toponim, który być może kojarzy lonj, chata, chata (wytwórcy chodaków?) Z pseudonimem
• Minemeur (nowa miejscowość: wielka góra czy wrzosowiska Le Meur?
• Mineguen lieu-dit la mande blanche czy wrzosowiska Le Guen?
• Prezal Puz lieu-dit), który łączy w sobie prezal, pradel, łąkę i kalambury, studnie
• Miejscowość Parc er Gat: łowisko zajęcze czy pole Le Gat?
• Minebrienne miejsce: wrzosowisko
• Kerisole lieu-dit) kojarzy ker, wieś z rzeką Isole.
• Douar Roux: współpracuje douar, terre à rouz, brown, red: czerwona ziemia, chyba że jest to kraina Le Roux
• Miejsce Minegroes: wrzosowisko pod Krzyżem

Poniższa tabela przedstawia ewolucję populacji głównych wiosek Lanvénégen w latach 1793-1896.

Mieszkaniowy

W 2016 r. Gmina posiadała 858 lokali mieszkalnych, z czego 833 to domy, a 16 to mieszkania. 38% mieszkań zostało wybudowanych przed 1945 r., A 55% między 1946 a 1990 r. Liczba głównych rezydencji wynosi 558 na 177 drugich. Istnieje 12 komunalnych lokali mieszkalnych na wynajem i 56 mieszkań typu HLM, co stanowi 5% ogółu zasobów.

Projekty rozwojowe

Główne cele rozwojowe, które zostały sformułowane w ramach opracowanej w 2006 roku mapy gminy to refleksja nad spójnym rozwojem wsi, kompleksowe zapewnienie terenów budowlanych, ochrona i zachowanie działalności rolniczej, a wreszcie zachowanie dziedzictwa roślinnego i budowlanego. miasta.

Toponimia

Nazwa została poświadczona w językach językowych w 1536 roku; Lenmenezen w 1630 roku.

W liście z wyjątkiem za 1676 amnestii w Bretanii z5 lutego 1676, pisownia jest lennuowska . Lannejenn w Breton.

Lanvénégen pochodzi z Breton lan , „miejsca konsekrowanego” oraz z Saint Conogan pod pisownią Gwenegan .
Conogan lub Gwenegan było po św Corentin VI th wieku, gubernator kościoła Quimper.

Historia

Pre-historia

W pobliżu miejscowości Keroual d'en Haut znajduje się zadaszona aleja otoczona kopcem z nagrobkiem, którego budowa sięga 2000 do 2500 pne. Zadaszony chodnik częściowo znajduje się w nasypie. Jego długość wynosi około dziesięciu metrów przy szerokości 1,60 metra. Ten megalit był prawdopodobnie używany jako miejsce pochówku grupy rolników i pasterzy z regionu.

Kanonik Joseph-Marie Le Mené donosi również o istnieniu menhiru o wysokości trzech metrów w pobliżu wioski Keriel, dolmenu między wioskami Penneven i Lanzonnet oraz innego nad zamkiem Lescréant.

Protohistoria

Grobowiec z epoki brązu został znaleziony na polu w pobliżu wioski Quilliou. W wiosce Rhède odkryliśmy również Penret w kartografii Redon . Lokalizacja pozwala zastanawiać się nad tym brodem, który byłby skrzyżowaniem odcinka rzymskiej drogi z Quimper do Rennes . Wioska ta jest bliska feudalnej motte o nazwie Menez an Lez , toponimu, który kojarzy menez , „górę”, w starym znaczeniu „wrzosowiska” i lez , „dziedziniec, dwór”.

Szlachetne domy

W starym reżimie Lanvénégen posiadało kilka rodów szlacheckich. Ramiona panów Lanvénégen początku XVI -go  wieku są w oknach kościoła parafialnego.

Te witraże zawierają reprezentacje półczęściowych ramion Chastel i Chastelier, ku pamięci François du Chastel, Lorda Przełożonego Guiscriff i Lanvénégen przez jego małżeństwo w 1522 roku z Claudine du Chastelier, Lady of Gournois. Te bronie to: złoto Fascé i gule po 6 sztuk, które pochodzi z Chastel oraz złoto z 9 pięcioramiennymi gulami 3,3,3, które pochodzi od Chastelier, Lord of Gournois. Reprezentowana jest również inna broń:

• te z Guéguen, pana Saint-Quijeau: Albo do drzewa Vert, pień załadowany przez dzika przechodzącego przez Sobolę;
• te z Teste, pana Lescréant: Gules ze srebrnym łabędziem trzymającym w dziobie krzyż z nacięciem w ten sam sposób;
• te Kervenozaëla, władcy Rozengat: Argent z 5 zapalnikami ustawionymi w pasie i przyległych Gulesach, zwieńczonych 4 radełkami tego samego;
• tych władcy Lanzonnet: Lazurowy ze srebrnym rogiem, któremu towarzyszy główka tego samego włóczni, skierowana ku górze;
• i ci z Saint-Pezran, którzy zastąpili Kervenozaël, jako panowie z Rozengat: piasku z krzyżem pattée argent.

• Herb rodziny Chastel.

• Herb rodziny Gueguen.

• Herb rodziny Saint-Pezran.

XV th  wieku

Podczas reformy fouages ​​w latach 1426-1427 w Lanvénégen jest 80 gospodarstw domowych podlegających opodatkowaniu, podzielonych na 24 pożary podatkowe. Jest też 4 szlachciców, 6 dzierżawców i 11 biednych zwolnionych od kopania . Jako szlachcice cytowani są Jehan Le Rest, Yvon, Bizien i Guillaume, jego dzieci, Yvon Botdelen, Jehan Botdelen i Guillaume Olier. Zwolnieni dzierżawcy to dwaj dzierżawcy Alaina de Stanghinganta mieszkający w jego posiadłości Caraizic, dzierżawca Jehan du Combout, zamieszkałego w jego dawnej posiadłości An Nevez, dzierżawcy Jehan de Cornouaille mieszkającego w wiosce Kerdellec, obaj w Jehan Le Odpocznij, jeden mieszka w jego posiadłości w Saint-Quijeau, a drugi w swoim dworze w Léonas.

XVI th  wieku

W 1508 r. Rozpoczęto budowę obecnego kościoła parafialnego pod wezwaniem św. Cognogana. Bertrand du Rusquec, który zainicjował te prace, był pierwszym ministrem, zanim został mianowany rektorem Guiscriff w 1514 roku. W latach 1513-1518 zbudowano obecną kaplicę Saint-Urlo.

XVII th  wieku

Po incydencie, który wydarzył się w wyniku ułaskawienia Saint-Urlo pod koniec lipca 1675 r. Podczas buntu Bonnets Rouges , Alain Maillard, ksiądz z Lanvenégen , „ człowiek nieważkości, ale o złym życiu ”, znalazł się w dekret parlamentarny za podniecenie ludzi „ cieniem wyimaginowanego nałożenia podatku od soli ”.

XVIII th  wieku

Jest marynarz z Lanvenégen w roli załogi Compagnie des Indes: Louis Bernard, który pływa na Chauvelinie w 1741 roku.

Koniec Maj 1748François Mahé i Yves Bulze, dwóch członków grupy Marie Tromel, znanej jako Marion du Faouët , straconych w Vannes , powieszono na gałęzi dębu i pozostawiono, by zgniły na skrzyżowaniu starej królewskiej drogi, która łączyła Quimperlé z Gourin , kilkaset metrów na północ od miejscowości Saint-Urlo w Lanvénégen.

Plik 6 października 1766dość niezwykłe, zostaje ochrzczony w kościele Lanvénégen, malgaskiego niewolnika. Mówi się, że ma około 15 lat i służył przez 8 lat u Monsieur i Madame La Canne, panów z Rosangat, którzy kupili go na Madagaskarze. Proboszcz napisał w akcie chrztu: „Znając go dostatecznie pouczonego o zasadach religii chrześcijańskiej i mając na uwadze wielkie pragnienie, żebym został przyjęty w kościele, objął św. Piotra za patrona, którego imię chciał nosić. udzielił mu sakramentu chrztu zgodnie z obrzędami i ceremoniami Kościoła apostolskiego i rzymskokatolickiego. "

rewolucja Francuska

Plik 31 marca 1789zebrali się w zakrystii rozejmu w Lanvénégen, aby napisać księgę skarg: Nicolas Le Galguen, młynarz, Louis Riou, rolnik, François Le Puillandre, Jacques Le Flecher, Jean Cadic, Louis Jaouen, Mathurin Le Beux, Antoine Simon, René Droallen , Louis Le Glouedec, Vincent Le Hervet, geodeta, Corentin Salaun, rolnik z Rosquéo, w towarzystwie Josepha Le Poulicheta, kupca spożywczego, Jacquesa Le Moigne, karczmarza, Corentin Le Fournier, Joseph Le Sour, Julien Le Roux, Louis Auffret, Louis Le Poulichet, René Christien i inni pracownicy w obecności Louisa Nicolasa Gourhaëla, ich urzędnika. Żądają równości obywateli przed wszystkimi podatkami i poddania się losowaniu milicji, mieszczan, ludzi z drobnych gospodarstw, rzemieślników, sług panów, jak oracze i chłopi.

Proste rozejm z Guiscriff , Lanvénégen staje się gmina, stolica kantonu i parafii w 1790. To kanton zostaną zniesione przez prawie 8 pluviôse roku IX (28 stycznia 1801), zatytułowany „Prawo odnoszące się do zmniejszenia liczby sędziów pokój". Gmina Lanvénégen zostaje następnie włączona do kantonu Faouët .

Komisarz Gourhaël zostaje wyznaczony do przeprowadzenia losowania w kantonie Lanvénégen w dniu 27 września 1792Zgromadzenie Ustawodawcze zadekretowało ojczyznę w niebezpieczeństwie i zażądało usunięcia ochotników. Młodzi ludzie z Lanvénégen i Locunolé wydają się chętni, ale nadchodzi tłum uzbrojony w kije z Guiscriff. Rekruter i urzędnik uciekają. Są zmuszeni do wycofania się bez możliwości wykonania swojej misji. Dyrekcja departamentu zaalarmowała, wysłała Juliena Bosqueta do Guiscriff, aby przywrócić porządek, jeśli to konieczne z użyciem siły zbrojnej, i przejąć osobę burmistrza. Pojawia się tam dalej4 październikaz oddziałem 100 ludzi. Dzwoni alarm. Strzały z broni palnej. Walki na cmentarzu, w kościele, na plebanii. Republikanie biorą dziesięciu jeńców. Funkcjonariusze miejscy poddają się. Obiecują wszystko i przypisują Lanvénégen pochodzenie ludowego wiecu i buntu.

XIX th  century

Publiczna szkoła dla chłopców działa od 20 kwietnia 1885 roku w swoich budynkach przy trasie Querrien; a także publiczna szkoła dla dziewcząt w ratuszu, zgodnie z dyrektywami rządowymi, które uczyniły szkołę obowiązkową i świecką.

XX th  century

Belle Époque

• Wiejski piec. Leonas. Lanvénégen (zdjęcie: Philippe Tassier , między 1908 a 1912).

Pierwsza Wojna Swiatowa

Nazwiska 145 młodych Lanvenégenois widnieją na miejskim pomniku wojennym jako ofiary pierwszej wojny światowej  ; co najmniej czterech zginęło na froncie belgijskim podczas wyścigu do morza w 1914 lub 1915 r., w tym porucznik Pierre Blanchin, marynarz , zabity przez wroga na9 grudnia 1915w Nieuport , który został pośmiertnie odznaczony Legią Honorową i Croix de Guerre z palmą  ; co najmniej czterech zginęło na Bałkanach, gdy byli członkami francuskiej armii Orientu , w tym Jean Le Bidan podczas wyprawy na Dardanele . Większość pozostałych zmarła na ziemi francuskiej (m.in. Y. Le Hars, który zmarł na skutek odniesionych ran dnia7 grudnia 1916w Fontaine-Routon w Les Souhesmes-Rampont ( Meuse ) i który otrzymał Croix de Guerre ), z wyjątkiem Josepha Stranguennec, który zmarł9 lutego 1916podczas zatopienia krążownika pancernego Admirał Charner storpedowany przez niemiecki okręt podwodny U-21 .

François Ulliac, urodzony w 1887 r. W Lanvénégen, żołnierz 1 pułku zagranicznego , zginął19 marca 1917w Maroku przez wartownika „gdy usiłował zdezerterować”.

Okres międzywojenny

Żołnierz z Lanvénégen, François Flejou, zmarł dnia 5 stycznia 1922w Aleppo ( Syria ) będąc członkiem Armii Lewantu brał udział we francuskiej okupacji Syrii .

W maju 1923 r. Rada gminy jednogłośnie zatwierdziła projekt budowy pomnika zmarłych i głosowała za wkładem gminy, czyli wówczas 15 000 franków. Całość dopełnia subskrypcja w wysokości 3245 franków oraz składki państwa i departamentu. Pomnik został uroczyście odsłonięty 10 października 1924 r. W obecności wielu osobistości. Zajmuje część starego cmentarza komunalnego, który w latach 1913-1922 został przeniesiony do obecnego miejsca. Nie ma napisów w języku bretońskim, ale na kamieniu wyryto gronostaj.

Obecny ratusz został zainaugurowany 19 października 1930 roku. Zastąpił stary ratusz, który stał w tym samym miejscu i został zniszczony przez pożar 9 kwietnia 1918 roku.

Druga wojna Światowa

Gmina ta słynie również z roli w ruchu oporu  ; Trzynastu bojowników ruchu oporu z Lanvenégen zostało rozstrzelanych, zwłaszcza w Port-Louis, a pięciu mieszkańców miasta zginęło w obozach koncentracyjnych  : wśród nich Louis Brette, deportowany z Compiègne do obozu koncentracyjnego Neuengamme na28 lipca 1944. zmarł w deportacji dnia11 kwietnia 1945w Sandbostel ( Niemcy ); Yves Cadic, deportowany dalej29 sierpnia 1944 w Neuengamme zginął w deportacji do tego obozu dnia 13 lutego 1945 r ; Louis Le Flécher, deportowany z Compiègne28 lipca 1944, martwy 19 grudnia 1944w Bremie .

Plik 1 st May 1.944demonstranci niosący czerwone i trójkolorowe flagi paradują przez miasto i okoliczne wioski, śpiewając Marsyliankę i L'Internationale .

Plik 8 maja 1944, Że Niemcy przeprowadzają nalot, a następnie kierowane do aresztowań w nocy z 22 do23 maja i ponownie w nocy 31 maja1 st czerwiec

Plik 24 czerwca 1944W Rosquéo rozstrzelano siedemnastu bojowników ruchu oporu , w tym sześciu Belgów z Blankenberge , skazanych na śmierć przez niemiecki sąd wojskowy w szkole Sainte-Barbe w Faouët . Nie udało się zidentyfikować dwóch zmarłych. Jeden z Belgów , Jean de Coninck, był tylko ranny: uciekł pod ostrzałem. Zostanie wyleczony i ukryty przez miejscowych i przeżyje.

Tego samego dnia w Rozangacie rozstrzelano dziesięciu bojowników ruchu oporu ze Spézet i jednego z Saint-Goazec . Kolejny strzał, nieznany, znajduje się w zbiorczym grobowcu w Pont-Neuf.

Plik 27 czerwca 1944to Jean Jamet, porucznik żandarmerii w Quimperlé , pochodzący z Lanvénégen, który zostaje aresztowany w Bubry w towarzystwie Mathieu Donnarta , szefa tajnej armii w Finistère . Zostali strzał w Pluméliau na29 lipca.

Plik 7 lipca 1944, trzech partyzantów zostało zabitych w Bellevue, niedaleko Boutel. Są to Jean Le Bloas z Vetveur en Lanvénégen, Raymond Denise i Robert Kessler. Ciała są doraźnie chowane. Dwóch innych bojowników ruchu oporu zostanie wziętych do niewoli i rozstrzelanych. Innym bojownikom ruchu oporu udaje się uciec. Zmarli i więźniowie mieli przy sobie fałszywe dokumenty, co wydaje się zapobiegać represjom ze strony okolicznych mieszkańców; kilku mężczyzn z wioski Boutel zostało aresztowanych i szybko zwolnionych. Niekompetencję lidera tej grupy podkreślają świadkowie tamtych czasów, a także prawdopodobieństwo donosu.

Niektóre z tych faktów prowadzą do egzekucji rzekomych donosicieli przez członków ruchu oporu .

Po II wojnie światowej

W 1949 r. Wybuchł konflikt między burmistrzem miasta a rektorem . Ten ostatni zresztą odmawia podwyższenia wysokości czynszu płaconego za plebanię i jej budynki gospodarcze. Po nieudanej próbie mediacji między Kościołem a burmistrzem, wspieranym przez radę miejską i ludność, biskup Vannes nakłada na miasto zakaz . Kościół jest zamknięty, dzwony już nie dzwonią, w sąsiednich parafiach odprawiane są urzędy i sakramenty. W 1950 roku, zmęczony wojną, biskupstwo ponownie otworzyło kościół, ale ksiądz ogłosił podczas mszy św15 sierpniazakaz nałożenia na trzynastu członków rady gminy i biura dobroczynnego . W Kodeksie Prawa Kanonicznego zakaz jest sankcją bliską ekskomuniki, która pociąga za sobą pozbawienie dóbr duchowych: urzędów boskich, pochówku na ziemi konsekrowanej, sakramentów. Zakaz zostanie zniesiony w 1965 roku po odejściu biskupa Vannes, M gr Bellec. Film dokumentalny - Wieś bez niedzieli - został nakręcony w tej sprawie.

Dwóch żołnierzy z Lanvénégen zginęło podczas wojny algierskiej  : Lucien Le Hars i Gérard Pouliquen, zmarli dnia21 maja 1961.

Na początku lat 80-tych Lanvénégen przeżyło „szok kulturowy”, gdy w mieście zainstalowano kilka rodzin laotańskich uchodźców , żeglarzy . Większość z tych rodzin od tamtej pory osiedliła się w szczególności w regionie Lyonu .

Polityka i administracja

Trendy i wyniki polityki

Miasto było przez 24 lata zakotwiczone po lewej stronie pod sztandarem PS z burmistrzem Louisem Le Guernem, zwanym „Lili”. W 2001 roku Marie-Louise Mounier, Sans Etiquette, przejęła władzę w gminie i została ponownie wybrana w 2008 roku.

W wyborach prezydenckich w 2002 roku miasto głosowało 87,55% na Jacquesa Chiraca. W Europejczykach z 2004 roku, przy 49,89% głosów wstrzymujących się, zwycięża PS z 36,88% głosów, a UMP - 14,71% głosów. W wyborach prezydenckich w 2007 roku Ségolène Royal zdobyła 61,58% głosów, wyprzedzając Nicolasa Sarkozy'ego z 38,42% głosów. W ostatnich wyborach europejskich lista większości uzyskała 25,32% głosów, wyprzedzając listę PS (21,77%) i Zielonych (13,67%).

W drugiej turze wyborów regionalnych (21 marca 2010), zdobyła 305 głosów (57,98%) lista PS prowadzona przez Jean-Yvesa Le Driana, 148 głosów (28,14%) lista większości prowadzona przez Bernadette Malgorn i 73 głosy (13,88%) lista ekologiczna Greens-Europe prowadzona przez Guya Hascoëta .

Administracja miejska

Rada gminy składa się z 15 członków.

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
29 marca 2014 Ponownie wybrany w 2020	W trakcie	Marie-José Carlac	LR	Urzędnik
Marzec 2001	marzec 2014	Marie-Louise Mounier	SE	Emeryt z edukacji narodowej
1977	2001	Louis Le Guern	PS	Rolnik
1965	1971	Marcel Le Strat	Lewo	dyrektor CEG
1947	1965	Jean Cadic	Lewo	Nauczyciel
1935	1947	Jean Le Du	Lewo	Nauczyciel
1896	1935	Yves Le Guilchet	Lewo
1869	1896	Yves Jean Le Guilchet	Lewo	Rolnik
1844	1869	Nicolas Barthélémy Le Guern		Rolnik
1830	1844	Jacques Henry
1821	1830	Hyacinthe du Botderu		Kapitan polowań na Bretanię
1815	1821	Jacques Henry
1802	1815	Vincent Le Hervet
1799	1801	Joseph Paul Le Borgne
Brakujące dane należy uzupełnić.

Polityka ochrony środowiska

W ramach swojej mapy gminy gmina zobowiązuje się do ochrony elementów dziedzictwa architektonicznego i przyrodniczego. Wały i obszary leśne zostaną zachowane, a niektóre nieużytki będą monitorowane, szczególnie w obszarze Predel Ar Puz, w którym występuje duże zagęszczenie asfodeli Arrondeau , gatunku roślin chronionego na poziomie krajowym.

Jeśli chodzi o dziką przyrodę, zauważamy obecność wydr, z osiadłą populacją opisaną w Inam poniżej młyna w Baden. Łosoś występuje w całym zlewni Ellé, a także występuje w dużych zagęszczeniach pstrąga potokowego. Indeks „pstrąga”, jeden z najlepszych w Morbihan, wynosi 19/20, co czyni Ellé bardzo znanym polem wędkarskim. Na koniec należy zwrócić uwagę na pewną obecność ślimaka Quimper w świeżych lasach doliny Inam, gatunku, który również podlega ochronie.

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja demograficzna

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana od 1790 r. Dzięki spisom ludności przeprowadzanym w Lanvénégen. Lanvénégen liczy 1 497 mieszkańców, zgodnie z raportem sporządzonym przez komisarzy królewskich w 1790 r. Miasto ze 158 mieszkańcami i 34 gospodarstwami stanowi wówczas główną aglomerację. Najbardziej zaludnione wioski to Lanzonnet (82 mieszkańców i 19 gospodarstw domowych), Quilliou (66 mieszkańców i 11 gospodarstw domowych) i Boutel (59 mieszkańców i 14 gospodarstw domowych). Populacja Lanvénégen po osiągnięciu szczytu demograficznego w 1926 r. Z 2790 mieszkańcami gwałtownie spadła i ustabilizowała się na poziomie około 1200 mieszkańców od lat 80 - tych .

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, a legalne populacje w kolejnych latach szacuje się za pomocą interpolacji lub ekstrapolacji. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 r.

W 2018 roku miasto liczyło 1154 mieszkańców, o 2,62% mniej niż w 2013 roku ( Morbihan  : + 2,32%  , Francja bez Majotty : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
1,413	1,408	1,473	1,606	1,690	1,858	1,770	1797	1,961

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
1,893	1,896	1,942	1,827	1 979,	2,092	2 155,	2 234,	2 322,

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
2.510	2,651	2,715	2,693	2,790	2,744	2450	2310	2,033

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2004	2009	2014
1,727	1,513	1330	1 232,	1 221,	1180	1,182	1 217,	1 167,

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)

2018	-	-	-	-	-	-	-	-
1,154	-	-	-	-	-	-	-	-

Od 1962 do 1999: populacja bez podwójnego liczenia  ; w następujących terminach: ludność miejska .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., A następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego Struktura wiekowa

Rozkład ludności gminy według grup wiekowych w 2016 r. Przedstawia się następująco:

• 48,8% mężczyzn (0-14 lat = 16,0%, 15-29 lat = 12,3%, 30-44 lata = 17,9%, 45-59 lat = 25,9%, powyżej 60 lat = 27,9%);
• 51,2% kobiet (od 0 do 14 lat = 17,1%, od 15 do 29 lat = 10,6%, od 30 do 44 lat = 16,8%, od 45 do 59 lat = 20,1%, powyżej 60 lat = 35,4%).

Piramida wieku w liczbie osób w Lanvénégen w 2016 r.

Mężczyźni	Klasa wieku	Kobiety
4	90 lub więcej	8
53	75 do 90	91
103	Od 60 do 74	114
149	45 do 59	121
103	30 do 44	101
71	15 do 29	64
92	Od 0 do 14	103

Edukacja

Lanvénégen znajduje się w akademii w Rennes . Miasto zarządza przedszkolem i szkołą podstawową zgrupowane razem w ramach miejskiej szkoły Ar Milads, bretońskiej nazwy dla asfodeli. W roku szkolnym 2009-2010 zapisanych jest 93 uczniów w porównaniu z 86 w roku poprzednim.

Zobacz także Teaching at Roi Morvan Community dla gimnazjów i liceów.

Wydarzenia kulturalne i festyny

W 2009 r. W mieście ogłoszono 22 stowarzyszenia. Co roku w mieście odbywają się dwa ważne wydarzenia: barter i żetony 8 majaktóra na jeden dzień zamienia główną ulicę wioski w wielką wyprzedaż garażową i festyny ​​patronackie, trzeci weekend października. Przez 3 dni wioskę ponownie ożywia wiele świątecznych wydarzeń. Co roku od ponad pięciu lat w gminnych warsztatach co trzeci weekend czerwca odbywa się festiwal muzyki tradycyjnej przy ognisku św. Jana. Wydarzenie to jest okazją do odkrycia lub ponownego odkrycia muzycznych talentów miasta.

Zdrowie

W miasteczku od ponad 30 lat mieszka lekarz.

Zobacz także Zdrowie w społeczności Roi Morvan

Sporty

Stadion Loui-Le-Flécher jest gospodarzem związku sportowego Lanvénégen, USL. W 2009 roku remontowany na stadionie znajduje się również kort tenisowy. Plik28 kwietnia 1971rada gminy przyjmuje dekret o nazwie stadion Louis-Le-Flécher na pamiątkę zainteresowanej osoby, sportowca kompletnego, który zginął w deportacji dnia 19 grudnia 1944. Na drugim końcu wioski w okolicy Le Mestre znajduje się kręgielnia, na której miłośnicy gry w bule bretońskie spotykają się regularnie w ramach stowarzyszenia Boule Lanvénégénoise. Przestrzeń ta jest wykorzystywana również przez inne stowarzyszenia, jest też Maison des Jeunes Communale (MJC) kierowane przez społeczność gmin kraju króla Morvana (CCPRM).

Głoska bezdźwięczna

Gmina zainaugurowała w 2004 r. Pocztę / bibliotekę medialną, czynną 6 dni w tygodniu, zarządzaną przez stowarzyszenie „Lire”, ale personel jest gminny.

Kulty

Oprócz pięciu corocznych przebaczeń, w kościele Saint-Cognogan przez cały rok odbywa się nabożeństwo .

Ułaskawienia odbywają się w kaplicach lub wokół nich: w ostatnią niedzielę kwietnia w przypadku św. Jerzego; ostatnia niedziela maja dla La Trinité; druga niedziela lipca dla Saint Mélaine; ostatnia niedziela lipca dla Saint Urlo; Trzecia niedziela października dla Saint Conogan.

Gospodarka

Dochody ludności i podatki

Mediana podatku dochodów gospodarstw domowych w 2006 roku € 13.847, co stawia Lanvénégen 25,853 th miejsce wśród 30 687 gmin z ponad 50 gospodarstw domowych we Francji metropolitalnej.

Zatrudnienie

Współczynnik aktywności zawodowej ludności wynosi 70,6%, a stopa bezrobocia 12,20%. W Lanvénégen pracuje 138 osób, większość w Faouët, a następnie w rejonie Quimperlé i Lorient. Sektor pierwotny pozostaje najważniejszy. Ludność czynna zawodowo pozostaje młoda: 14 z 34 rolników ma mniej niż 40 lat.

Firmy i biznesy

Fabryka warzyw w puszkach oraz karmy dla psów i kotów, Morbihannaise Conservatory, należąca do grupy CECAB, znajduje się na trasie Inam na terenie starego młyna Coutume należącego do rodziny Bompol. Został zbudowany w czasie wojny 1939-1945 przez pana  Dumenila.

Oprócz zabudowań fabrycznych zbudowano tamę, aby obrócić dwie turbiny. Największa służy do obsługi maszyn elektrycznych w fabryce, a najmniejsza dostarcza prąd do wszystkich domów w okolicznych wioskach: Pont Saint-Mélaine, le Rhède, Le Quinquis, Guernalez (gmina Faouët), Sterlé.

Wtedy miesięczna składka dla każdej rodziny wynosiła funt masła lub tuzin jajek. Co więcej, dzięki panu  Dumenilowi ​​w zelektryfikowanych wioskach młócenie nie odbywa się już karuzelą i końmi, ale szybciej i łatwiej przy użyciu silnika elektrycznego.

W mieście prowadzi działalność rzemieślnicza z dwoma dekarzami, elektrykiem i malarzem pokojowym. Od strony komercyjnej w mieście znajduje się piekarnia, minimarket (sklep mięsny, delikatesy, żywność), kawiarnia i garaż. Poza wsią znajduje się zajazd rolniczy (Kerizac) i kawiarnia-restauracja, naleśnikarnia (Loge Coucou).

Aktywne zakłady według sektorów działalności w 31 grudnia 2015 r w Lanvénégen przedstawiono poniżej.

Aktywne zakłady według sektorów działalności w 31 grudnia 2015 r

	Całkowity	% com (% dep)	0 pracowników	1 do 9 pracowników	10 do 19 pracowników	Od 20 do 49 pracowników	50 lub więcej pracowników
Razem	81	100,0 (100)	69	10	1	0	1
Rolnictwo, leśnictwo i rybołówstwo	29	35, 8 (10)	24	5	0	0	0
Przemysł	7	8,6 (6)	6	0	0	0	1
Budowa	9	14, 6 (9, 7)	20	8	1	0	0
Handel, transport, różne usługi	28	34, 6 (60, 1)	25	3	0	0	0
w tym handel i naprawa samochodów	5	6, 2 (15, 1)	5	0	0	0	0
Administracja publiczna, edukacja, zdrowie, działalność społeczna	8	9, 9 (14, 2)	5	2	1	0	0

Podstawowy sektor

Poniższa tabela przedstawia główne cechy gospodarstw w Lanvénégen, obserwowane w latach 1988-2010, czyli w okresie 22 lat.

	1988	2000	2010
Liczba gospodarstw	98	44	31
Liczba gospodarstw z krowami mlecznymi	54	14	10
Ekwiwalent rocznej jednostki pracy (AWU)	121	52	48
Użytki rolne użytkowe (UR) (ha)	1781	1,569	1,690
Stado (liczba sztuk)	4 222,	4,091	3,650
Krowy mleczne (liczba sztuk)	1,166	580	638
Powierzchnia gruntów ornych (ha)	1461	1,307	1,396
Obszar nadal obsiany trawą (ha)	283	262	320

Gospodarka we Wspólnocie Roi Morvan

Zobacz także Gospodarka w społeczności Roi Morvan

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

Klasyfikacje i opisy w inwentarzu zabytków

W Lanvénégen baza danych Mérimée zawiera listę 20 nieruchomości, w tym 4 zabytki, a baza danych Palissy zawiera listę 62 obiektów ruchomych, w tym 6 zabytków. W związku z tym miasto ma 10 chronionych zabytków, ale ma również ważne dziedzictwo kulturowe.

Kościół parafialny Saint-Cognogan (lub Conogan)

Kościół parafialny Saint-Conogan (dawniej Saint-Cognogan) obchodził 500-lecie istnienia w Maj 2008. Położona we wsi, gruntowna renowacja została przeprowadzona w 2005 i 2006 roku. Dawniej Tréviale, dziś parafia, nosi nazwę św . Conogana . Jest to budynek z XVI -tego  wieku, w dużych i średnich jednostek, prostokątne z dwóch długich korytarzach na tle chóru. Na jednym z filarów znajduje się płaskorzeźba gotycka inskrypcja: rectur de Guisguri uczynił ten kościół jarmarkiem w roku M. Vcc VIII .

Okna są ostrołukowe, ze słupkami w płomieniach, liliami i trylobami i zawierają znaczne pozostałości witraży. Od południa kwadratowa kruchta, od zachodu kamienna wieża zwieńczona wieloboczną iglicą z krzyżami. W tym kościele przez piętnaście lat prowadziliśmy poważną konserwację. Chodnik i boazeria zostały odnowione, filary przeszczepione, powłoka ścian po bokach całkowicie odnowiona. Chór wyłożony jest rzeźbionymi stalami.

Tympanon okienny został całkowicie przerobiony. Składa się z dziesięciu płatów, cztery główne, które tworzą doskonałe serce, są zamieszkane przez anioły niosące instrumenty Męki Pańskiej. Pozostałe sześć, po prawej i po lewej stronie lub poniżej, ozdobione jest gałązkami granatu z liśćmi, kwiatami lub owocami. Na tych oddziałów zostały zaprojektowane herby głównych panów Lanvénégen początku XVI th  wieku i współczesne wykonanie z barwionego szkła. Dzięki tej ważnej renowacji ten szklany dach stał się bez wątpienia jednym z najbardziej niezwykłych w diecezji. Malarz szkła, po zbadaniu go w 1891 roku, nie wahał się powiedzieć, że wycenia go na dwadzieścia tysięcy franków.

Kaplica Saint-Urlo

St. urlo kaplica , zbudowana w 1513-1518 (wtedy kaplica M gr  Sainct Mor), przywrócony w 1851- 1853, 1929-1930 i 1971. św urlo lub święty Gurloës był pierwszym opatem Krzyża Abbey Quimperlé .

Każdego roku w ostatnią niedzielę lipca następuje wielkie przebaczenie. Wzywa się tam świętego, aby wyleczył paralityków, dnawę i kulawych.

Kaplica Saint-Georges

Jej wschodnia część, z roi się uporać , a jego ściany boczne pochodzą z XVI -tego  wieku, ściana szczytowa zachód (w kościele parafialnym Lanvénégen i jego sąsiada, kaplica św urlo) i wieża z czterema płomieni XVII th  century. Tak więc kaplica ma teraz 300 do 400 lat historii. Przez cały ten czas była sercem swojej okolicy. Pobliski granitowy krzyż przedstawia Chrystusa w płaskorzeźbie i jest datowany na 1823 r., Ale wydaje się być starszy.

Kaplica Saint- Melaine

Kaplica Saint- Melaine (lub Saint-Melen) była oferowana przez M me  Caillerec do związku Diecezjalnego w Vannes . Ona odziedziczy ten majątek po swoim mężu Mathurinie Jean Caillerecu, ich jedynym synu, który zginął na wojnie. Budynek znajdujący się w oficynach wioski Ninez, a także placître pod wyraźnym warunkiem, że budynek będzie nadal służył jako kaplica w mieście na zawsze. Ten budynek jest wyceniony na cztery tysiące franków, Rf / akt sprzedaży11 marca 1927. Komitet Saint Melaine przez lata kontynuował renowację i konserwację kaplicy.

Kaplica Trójcy

Zbudowany w XVII -tego  wieku, kaplica została zniszczona przez pożar w 1948 roku i jest częściowo w ruinie. Dzwon datowany jest na 1655 r. Na drzwiach zakrystii widniał napis:  za panowania Jeana Drouallena tkanina była faicem… drzwi cezarów w 1665 r. Kaplica figuruje w Dodatkowym Inwentarzu Zabytków od początku XX wieku.10 lutego 1948oraz ogólny spis dziedzictwa kulturowego. W pobliżu kaplicy znajduje się fontanna i pralnia. Przebaczenie Trójcy Świętej obchodzone jest co roku w czerwcu

Dwór Saint-Quijeau

Manor St. Quijeau, zbudowany w XVII -tego  wieku, należał kolejno do Guégant, w Kervenozaël i Ploeuc. Ostatni pan tego miejsca, hrabia Hyacinthe Antoine Jean Baptiste Victor Du Botdéru, nie pozostawił dobrych wspomnień w pamięci Lanvénégenois z powodu jego licznych przewinień. Był gwałtownym i wściekłym mężczyzną, zawsze ubrany na czarno. Jej twarz była naznaczona ospą. Jego pasją było łowiectwo, któremu poświęcił większość czasu. Krąży o tym wiele historii. Jest oskarżony o odpowiedzialność za śmierć jednego ze swoich wasali, którego oskarżył o kłusownictwo. W czasie rewolucji został zamknięty w trumnie, którą załadowano do wozu, aby bez incydentów dotrzeć do Paryża i tym samym uniknąć powszechnej mściwości.

Most Saint-Mélaine

Pont Plancoët w 1566 r., A następnie pont de la coutume w 1721 r. Nazwany Pont Plancoët w 1566 r., Był zdominowany przez patibulars jurysdykcji Penéhoc, aż do rewolucji, znajdującej się na ziemi Quinquis. Nazwa tego mostu jest związany, z XVII -tego  wieku, prawa formułowane przez Władca Faouët.

Młyny wodne

Młyny wodne La Trinité, Lescréant, Le Rest, La Villeneuve, Baden. Młyny wodne, które już nie istnieją w La Coutume i Luhedec.

Osobowości związane z gminą

• Jean René Maurice Le Souef de Montalembert (1757 -?) - członek szlacheckiej rodziny Lanvénégen, prawnik. Przed rewolucją francuską był prawnikiem, komornikiem i sędzią w królewskiej siedzibie Gourin , Morbihan . W 1790 roku został wybrany do sądu rejonowego Faouët ( Morbihan ). WWrzesień 1794, został tymczasowo aresztowany przez komitet monitorujący Faouëta, a następnie bardzo szybko zwolniony. W 1807 r. Był urzędnikiem sędziego pokoju i proponowany jako sędzia.
• Allain Maillard, kapłan zaangażowany w incydent, który wydarzył się na koniec śwLipiec 1675podczas buntu Czerwonych Czapek .
• Hyacinthe-Antoine-Jean-Baptiste-Victor Du Botdéru (1764 - 1834), właściciel dworu Saint-Quijeau i burmistrz Lanvénégen od 1821 do 1830. Kapitan Régiment du Comte d'Artois przed rewolucją. Porucznik Louveterie dla Morbihan, a następnie kapitan łowiecki w Bretanii i rówieśnik Francji podczas restauracji. Zrezygnował ze wszystkich swoich funkcji po rewolucji 1830 r. I zmarł w 1834 r. Po upadku na grobli stawu Pontcallec.
• Erwan Evenou (1940 -) autor pracy doktorskiej na temat bretońskiego (języka) z Lanvénégen.
• Louis Le Flécher (1920 - 1944) urodzony w Lanvénégen, the 15 czerwca 1920 r. Lanvénégen w 1940 roku nie miał związku sportowego, więc to właśnie wśród „łowców Gourin” i „strażników Ellé du Faouët” „La Flèche” stało się znane na stadionach. W 1943 r. Wstąpił do pierwszego ruchu oporu, który rozwinął się z Finistère: Cywilnej i Wojskowej Organizacji Młodzieży (OCMJ). WListopad 1943, należy do ruchu „North Liberation”, kierowanego w północno-zachodniej części departamentu przez Jeana le Coutallera; Ruch powodujące 5 th FFI batalionu (wnętrze francuskie siły). Został aresztowany dnia23 maja 1944wcześnie rano, podobnie jak dwoje innych młodych ludzi z kraju, Joseph Boulben i Joseph Jamet. Podczas obchodów wyzwolenia pociąg towarowy zabiera go ze swoimi towarzyszami do Neuengamme (region Hamburga). List napisany od Quimpera i wyrzucony z wozu w rejonie Paryża zostaje odebrany przez nieznaną osobę. W końcu dociera do rodziców. Kilka linijek, zanim zniknie na zawsze: „... Nie przejmuj się zbytnio moim losem, a ze swojej strony spróbuję być odważny i silny pomimo chwil słabości, które czasami mogę mieć. Zakończę mówiąc „Odwaga” do Ciebie i całując Cię z całego serca. Do Boga vat. "On umarł na19 grudnia 1944w komandzie Bremenfarge, zależnym od obozu koncentracyjnego Neuengamme .
• Porucznik Pierre Marie Marcellin Joseph Blanchin zmarł za Francję w 1915 roku. Politechnika.

Telekomunikacja

Zobacz Telekomunikacja w społeczności Roi Morvan

Kultura i wypoczynek

Zobacz Kulturę i wypoczynek w społeczności Roi Morvan

Załączniki

Powiązane artykuły

• Lista gmin w Morbihan

Linki zewnętrzne

• Alternatywna lokalizacja gminy
• Oficjalna strona gminy
• Dokumentacja urzędowa  :
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )

Uwagi i odniesienia

Uwagi

1. Według podziału na strefy gmin wiejskich i miejskich opublikowanego w listopadzie 2020 r., Przy zastosowaniu nowej definicji charakteru wiejskiego14 listopada 2020 r w międzyresortowym komitecie ds. wsi.
2. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

1. „  Obliczanie ortodromii między Lanvénégen i Lorient  ” (dostęp 23 listopada 2009 )
2. „  Obliczanie ortodromii między Lanvénégen i Quimper  ” (dostęp 23 listopada 2009 ) .
3. „  Obliczanie ortodromii między Lanvénégen i Pontivy  ” (dostęp 23 listopada 2009 ) .
4. „  Calculation of the ortodromy between Lanvénégen and Vannes  ” (dostęp 14 lutego 2020 r . ) .
5. „  Calculation of the ortodromy between Lanvénégen and Brest  ” (dostęp 14 lutego 2020 r . ) .
6. „  Calculation of the ortodromy between Lanvénégen and Rennes  ” (dostęp 14 lutego 2020 r . ) .
7. „  Obliczanie ortodromii między Lanvénégen i Paryżem  ” (dostęp: 14 lutego 2020 ) .
8. Météo-France - Klimatologia
9. Mapa miejska 2006
10. Bro Lanejen, biuletyn n o  67, Lipiec 2010
11. Informacje o (metadane)
12. Atlas środowiskowy Morbihan - Klimat (mapa średnich z lat 1971-2000)
13. „  Typologia miejska / wiejska  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 31 marca 2021 r . ) .
14. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany w dniu 31 marca 2021 ) .
15. „  Understanding the density grid  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 31 marca 2021 ) .
16. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 31 marca 2021 ) .
17. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na stronie insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 31 marca 2021 ) .
18. „  Dane statystyczne dotyczące gmin metropolitalnej Francji; Podział obszarów na 44 pozycje użytkowania gruntów (obszar metropolitalny)  ” , w CORINE Land Cover ,2018(dostęp 20.04.2021 ) .
19. Pierre Hollocou i Jean-Yves Plourin, nazw miejscowości i ich historia od Quimperlé do czarnej góry , edycjach Emgleo Breizh, ( ISBN  978-2-911210-59-X ) błędnie edytował ( BNF Ogłoszenie n O  FRBNF40932621 ) .
20. archiwa Morbihan, seria L.
21. „  Spis ludności Lanvénégen, 1896  ” , z archiwum Morbihan .
22. „  Key figures - Housing in 2016 in Lanvénégen  ” ( data dostępu: 24 grudnia 2019 r . ) .
23. „  Kluczowe dane - mieszkaniowe w 2016 roku w Bretanii  ” (dostęp na 1 st stycznia 2020 roku ) .
24. „  Kluczowe dane - mieszkaniowe w 2016 roku w całej Francji  ” (dostęp na 1 st stycznia 2020 roku ) .
25. Baza danych „  The KerOfis - Office Public de la Langue Bretonne  ” , na www.fr.brezhoneg.bzh (dostęp: 4 kwietnia 2016 ) .
26. Arthur Le Moyne de La Borderie , La Révolte du Papier Timbré wydarzyło się w Bretanii w 1675 roku , ponownie opublikowane w Les Bonnets Rouges , Union Générale d'Éditions (zbiór 10/18), Paryż, 1975.
27. „  Etymology and History of Lanvenegen  ” , na infobretagne.com (dostęp 23 listopada 2019 ) .
28. Jean Ogée, słownik historyczno-geograficzny prowincji Bretanii, poświęcony narodowi bretońskiemu , w Vatar, Nantes, 1779
29. Joseph-Marie Le Mené, Archeologiczna, feudalna i religijna historia parafii diecezji Vannes , Editions Gallès, Vannes, 1891-1894, dwa tomy, Reprint Slatkine / Coop Breizh, 1994
30. Jean-Yves Plourin i Pierre Hollocou, Od Quimperlé do Czarnych Gór, Nazwy rodowe i ich historia , Éditions Emgleo Breiz, 2007
31. Armel Calvé, Guiscriff en Cornouaille, strona 177, Le Thabor, 2008.
32. Boris Porchnev , Cele i żądania chłopów podczas buntu bretońskiego w 1675 roku , opublikowane w Les Bonnets Rouges , Union Générale d'Éditions (zbiór 10/18), Paryż, 1975.
33. „  a lanvénéginois z towarzystwem Id  ”, Echo naszych parafii ,listopad 2017, s.  5.
34. Lice Nédellec i Jean Rieux, Marion Du Faouet i jego zbójnicy, Editions Artra, 1976.
35. „  Niektóre wyciągi z ksiąg parafialnych: Niezwykłe świadectwa dawnych praktyk ...  ” na stronie genealogicznej Jacky Cudon (przeglądano 22 października 2018 r . ) .
36. Jean-Louis Debauve, rewolucyjnej sprawiedliwości w Morbihan , z autorem, Paryż, 1965.
37. publikacja trzech numerów poświęconych rewolucji przez ratusz Lanvénégen z okazji dwusetnej rocznicy 1789/1989 Lanvénégen 89.
38. Memorialgenweb.org - Lanvénégen: pomnik zmarłych
39. Anne Lessard, „  14-18. 51 Bretończyków zastrzelonych i nadal bez rehabilitacji  ” , na Le Telegramme ,15 listopada 2014(dostęp 24 września 2020 ) .
40. Od pól do okopów 1914-1918, strona 263, wydania, 1999, praca zbiorowa
41. http://www.lesamisdelaresistancedufinistere.com/styled-9/page89/index.html
42. Louis Brette, urodzony dnia19 października 1925 w Lanvénégen
43. Yves Cadic, urodzony dnia30 kwietnia 1887 w Lanvénégen
44. Louis Le Flécher, urodzony dnia15 czerwca 1920 r w Lanvénégen
45. http://memoiredeguerre.pagesperso-orange.fr/deportation/56/deportes56-ae.htm
46. Stowarzyszenie Pamięci kantonu Faouët, 39-45 w Centre-Bretagne , Éditions Liv éditions, Le Faouët, ( ISBN  2-84497-096-6 ) ( ISBN  978-2-84497-096-1 ) .
47. Memorialgenweb.org - Lanvénégen: pamiątkowa stela z Rosquéro
48. René Le Guénic, Les Maquisards chez nous en 1944; Gourin, Le Faouët, Guémené , Editions BP 10, 1998
49. Memorialgenweb.org - Lanvénégen: pamiątkowy pomnik Rozengat i http://www.lesamisdelaresistancedufinistere.com/styled-9/page235/index.html
50. Gilbert Charles, przedmowa Roberta Schumana , Błękitni żołnierze w cieniu - Komandor Guillaudot i jego żandarmi w ruchu oporu , Éditions du Cercle d'or, Paryż, 1978
51. Brigitte Chevet , „  Catholic, Brittany?  », Armen , Quimper edycje Fitamant, N O  193Marzec-kwiecień 2013, s.  60 ( ISSN  0297-8644 ).
52. Dokumentalny Wioska bez niedzieli
53. Memorialgenweb.org - Gérard POULIQUEN
54. „  Lanvénégen. Marie-José Carlac rozpoczyna drugą kadencję  ” , na Ouest-France ,28 maja 2020 r(dostęp 30 maja 2020 ) .
55. Organizacja spisu ludności na stronie insee.fr .
56. Departamentalny kalendarz spisu ludności na stronie insee.fr .
57. Od wiosek Cassini do dzisiejszych miast na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
58. Insee - Populacje prawne gminy w latach 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
59. „  Population by sex and age in Lanvénégen in 2016  ” (data dostępu 26 grudnia 2019 ) .
60. "  CC-Summary statistics / com, dep, zone empl  " , na stronie internetowej INSEE (dostęp 9 września 2009 r . ) .
61. "  Miasto Lanvénégen (56) - Ukończ Folder  " na tej stronie INSEE (dostęp 27 marca 2019 ) .
62. "  Morbihan (56) - Ukończ Folder  " na tej stronie INSEE (dostęp 27 marca 2019 ) .
63. „  Spis rolny 2010 - Główne wyniki według gmin  ” na stronie „Agreste” Służby Statystyczno-Prognozowej (SSP) Ministerstwa Rolnictwa, Rolno-Spożywczego i Leśnictwa (konsultacja: 25 grudnia 2019 r . ) .
64. „  Zabytkowe dziedzictwo w Lanvénégen  ” , baza Mérimée , francuskie Ministerstwo Kultury .
65. „  Ruchome dziedzictwo w Lanvénégen  ” , baza Palissy , francuskie Ministerstwo Kultury .
66. JM Le Méné, Archeologiczna, feudalna i religijna historia parafii diecezji Vannes , 1898, s.  424-425
67. Wspomnienie Pays de Saint-Georges, Regards et sillons de Cornouaille , 1994