Kioto 京 | ||||
Kioto, widok ze świątyni Kiyomizu-dera . | ||||
Flaga |
||||
Administracja | ||||
---|---|---|---|---|
Kraj | Japonia | |||
Region | Kansai | |||
Prefektura | Kioto | |||
Burmistrz | Daisaku Kadokawa | |||
Kod pocztowy | 〒604-8571 | |||
Demografia | ||||
Populacja | 1 464 890 mieszk . (październik 2020) | |||
Gęstość | 1770 mieszkańców/km 2 | |||
Geografia | ||||
Szczegóły kontaktu | 35 ° 01 północ, 135 ° 46 ′ wschód | |||
Obszar | 82 783 ha = 827,83 km 2 | |||
Lokalizacja | ||||
Geolokalizacja na mapie: prefektura Kioto
| ||||
Znajomości | ||||
Stronie internetowej | www.miasto.kioto.lg.jp | |||
Kioto lub Kioto (京都市, Kyoto-shi , Dosłownie "Capital City" ) to japońskie miasto w regionie Kansai w centralnym Honsiu . Od 794 do 1868 była cesarską stolicą Japonii , pod nazwą Heian-kyō („Stolica pokoju i spokoju”). Dziś, ze swoimi cesarskimi pałacami , tysiącami sanktuariów Shinto i buddyjskich świątyń , jest kulturalnym i religijnym sercem kraju. Miasto jest również stolicą prefektury Kioto, a także jednym z większych miast obszaru metropolitalnego Keihanshin ( Osaka - Kobe - Kioto). Jego populacja wynosi 1,46 miliona (szacunki na 2020 rok).
Położone w zachodnim centrum wyspy Honsh H , w regionie Kansai , Kioto jest otoczone górami, z jeziorem Biwa na wschodzie . Tylko góry na północy są częścią jego podziału administracyjnego, zwłaszcza Atago , Sajikiga-take (桟 敷 ヶ 岳 ) i Hiei .
W 2019 roku populację Kioto oszacowano na 1 467 702 mieszkańców, rozrzuconych na powierzchni 827,83 km 2 , co oznacza gęstość zaludnienia 1 773 mieszkańców / km 2 .
1879 | 1890 | 1900 | 1910 | 1920 | 1930 | 1940 |
---|---|---|---|---|---|---|
232 683 | 288 867 | 371 600 | 470 033 | 591,323 | 765 142 | 1 089 726 |
1950 | 1960 | 1970 | 1980 | 1990 | 2000 | 2010 |
1 101 854 | 1 284 818 | 1,419,165 | 1 473 065 | 1 461 103 | 1 467 785 | 1 474 015 |
2015 | 2020 | |||||
1,475,183 | 1 464 890 |
Przez miasto przepływają trzy rzeki: rzeka Uji, która przepływa przez Osakę pod nazwą Yodo-gawa oraz rzeki Kamo i Katsura .
Klimat miasta jest wilgotny, subtropikalny . Zimą temperatury są stosunkowo łagodne, z częstymi epizodami wilgotnego chłodu, który potęguje uczucie świeżości (w Kioto co roku pada śnieg). Lata są parne i gorące, a nawet upalne, noce są szczególnie duszne. Ze względu na ukształtowanie terenu miasto otoczone jest górami. W Japonii często określa się klimat Kioto jako ekstremalny: upał, który latem jest trudny do zniesienia, a przenikliwe zimno zimą.
Miasto zostało narysowane według wzoru siatki zgodnie z tradycją chińskiej geomancji . Dziś główne dzielnice biznesowe znajdują się na południu i w centrum miasta, podczas gdy północ i Arashiyama na zachodzie to mniej zaludnione obszary o zielonej atmosferze.
Kioto podzielone jest na jedenaście okręgów : Fushimi-ku , Higashiyama-ku , Kamigyō-ku , Kita-ku , Minami-ku , Nakagyō-ku , Nishikyō-ku , Sakyō-ku , Shimogyō-ku , Ukyō-ku i Yamashina-ku . Są to wydziały miejskie z urzędem miejskim, ale nie są zarządzane przez radę , jak to ma miejsce w Tokio .
Mimo dowodów archeologicznych można stwierdzić, że pierwsi ludzie, obecny na wyspach Japonii , istnieje ponad 50 000 lat jako łowców-zbieraczy, były wówczas jednym z pierwszych garncarzy świata z XV -go tysiąclecia pne. BC , obszar Kioto została wypełniona tylko z VII th century przez klan Hata pochodził z Korei . Podczas VIII th century , chcąc uciec od wpływu kleru buddyjskiego w rządzie cesarskim The cesarz podjął decyzję o przeniesieniu stolicy z obecnego Nara do odległej części tego wpływu.
Nowe miasto, Heiankyō ( dosł. „Stolica Pokoju”) stało się w 794 r . siedzibą dworu cesarskiego . Później miasto zostało przemianowane na Kioto („stolica”). Rozwinął dwie specyficzne dzielnice: dzielnicę południową, w której znajdował się pałac cesarski i dwór; dzielnica, w której szogun Yoshimitsu Ashikaga umieścił w 1378 r. swoją rezydencję w „Hana no Gosho” (lub Muromachi-dono, Karasumaru-dono) w dystrykcie Muromachi. Da to również nazwę okresu Muromachi w historii archipelagu. Shogun zbudował także Złoty Pawilon Kinkaku-ji na północy miasta. Następnie miasto zostało naprawdę zniszczone przez wojska podczas Onin wojny , w dużej mierze porzucone przez swoich mieszkańców i zrabowanych od 1467 do 1477 roku . W 1489 roku szogun Yoshimasa Ashikaga zlecił wybudowanie jednego z architektonicznych cudów Japonii: Srebrnego Pawilonu ( Ginkaku-ji ), który chciał konkurować ze Złotym Pawilonem zbudowanym przez jego dziadka Ashikagę Yoshimitsu .
Pojawienie się szogunatu Tokugawa w 1600 roku spowodowało, że Kioto straciło swoją rolę centrum politycznego i administracyjnego na rzecz Edo , miejsca zamieszkania szogunów. Jednak Kioto pozostało cesarską stolicą Japonii, dopóki rezydencja cesarza nie została przeniesiona do Edo w 1868 roku , podczas Restauracji Meiji . Po przemianowaniu Edo na Tokio (co oznacza „stolicę wschodu”), Kioto stało się wkrótce znane jako Saikyō („stolica zachodu”).
Dzięki uniknięciu bombardowań podczas II wojny światowej Kioto ledwo uniknęło zniszczenia atomowego , ponieważ miasto znajdowało się na szczycie celów wyznaczonych przez amerykańską komisję celną. Miasto zostało ostatecznie odrzucone po interwencji sekretarza wojny Stanów Zjednoczonych Henry'ego Lewisa Stimsona i doradców, w tym Francuza Serge'a Elisseeffa , który znał bogactwo kulturowe miasta i uważał, że jego zniszczenie będzie poważną przeszkodą dla dalszego pojednania z Japonią.
W Zabytków starożytnego Kioto (miasta Kioto, Uji i Ōtsu ) zostały wymienione jako światowego dziedzictwa UNESCO w 1994. W 1997, Kioto odbyła się konferencja, która urodziła się w protokole z Kioto .
Rok | US $ PPP |
---|---|
1980 | 9 523 |
1990 | 19 438 |
2000 | 26 978 |
2010 | 36 306 |
2014 | 40 794 |
Turystyka jest ważną częścią gospodarki Kioto. Miasto ma rzeczywiście wiele dziedzictwa kulturowego, stale odwiedzanego przez japońskie grupy szkolne i zagranicznych turystów.
Przemysł w Kioto składa się głównie z małych zakładów, z których większość jest prowadzona przez tradycyjnych japońskich rzemieślników. Kimono Kioto są szczególnie uznane, a miasto pozostaje największym centrum produkcji japońskich kimon. Jednak takie biznesy zaczynają dziś spadać, w czasie stagnacji sprzedaży tradycyjnych towarów.
Jedynym dużym przemysłem w Kioto jest elektronika. W mieście znajduje się siedziba firm Nintendo , Omron Corporation , Kyocera (Kyoto Ceramics), Shimadzu , tekstylnego giganta Wacoal Corporation oraz producenta samochodów Mitsubishi Motors . Jednak chociaż przemysł zaawansowanych technologii odnotowuje pewien wzrost, spadek tradycyjnego przemysłu nie jest zrównoważony. W rezultacie ogólna produkcja miasta od kilku lat spada w porównaniu z innymi miastami.
Kioto znajduje się na Tōkaidō , historycznej drodze łączącej Kanto ( Tokio ) z Kansai (Kyoto, Osaka i Kobe ) (droga staje się Gojō, "piątą ulicą" w mieście). W przeciwieństwie do innych dużych miast Japonii, w jej centrum miasta nie ma autostrad.
Kioto jest obsługiwane przez linię Shinkansen Tōkaidō (Tokio-Osaka), obsługiwaną przez JR Central . Główne firmy kolejowe obsługujące miasto to JR West , Hankyu , Keihan i Kintetsu . Międzynarodowy port lotniczy Kansai jest 80 minut przez usługę „ Haruki ” firmy JR Zachodniej.
Monumentalny Kioto stacja została otwarta w 1997 roku w jego obecnej formie. Funkcjonuje również jako centrum handlowe, hotel, ma wiele restauracji i oferuje widok na miasto ze szczytów jedenastu pięter. Muzeum kolejnictwa, Muzeum Kolejnictwa w Kioto , otwarte w 2016 roku, zastępując stare muzeum zainaugurowane w 1972 roku.
Sieć transportu publicznego obejmuje dwie linie metra ułożone w krzyż, przecinające miasto w kierunkach północ-południe i wschód-zachód, kilka prywatnych linii pociągów miejskich częściowo pod ziemią ( Hankyu i Keihan ) oraz wiele linii autobusów obsługiwanych przez kilka różnych firm. Kioto jest również obsługiwane przez sieć tramwajową składającą się z dwóch linii.
Jazda na rowerze jest często stosowaną formą transportu, ponieważ miasto jest gęste i w dużej mierze płaskie.
Kioto jest jednym z najważniejszych ośrodków uniwersyteckich w kraju i mieści 37 uczelni. Ważny Uniwersytet w Kioto jest jednym z dwóch najbardziej prestiżowych uniwersytetów w Japonii i jest uważany za jeden z najlepszych uniwersytetów w Azji i na świecie według międzynarodowych rankingów; dziesięciu jej badaczy zdobyło w szczególności Nagrodę Nobla . Pięć innych jest również bardzo znanych: Ritsumeikan i Doshisha , Kyōto Sangyō, Ryūkoku lub Bukkyo . Kioto posiada również znaczącą sieć szkolnictwa wyższego zwaną Konsorcjum Uniwersyteckim w Kioto, która składa się z trzech instytucji krajowych, pięciu publicznych (prefekturalnych i miejskich) oraz 41 prywatnych uniwersytetów .
W Kioto jest również możliwe, aby realizować francuski program szkolny (od przedszkola do Terminale), w ramach École française du Kansai na mocy porozumienia z Agencją Francuskiej Edukacji za Granicą , umożliwiającej uznanie jego matury we Francji.
Studenci stanowią około 10% jego populacji.
W filozofii , Kitaro Nishida ( +1.870 - 1.945 ) był założycielem Szkoły Kioto , strumień japońskiej filozofii , która starała się ożenić zachodnią filozofię z duchowości pochodzi z tradycji Dalekiego Wschodu, a realizowane przez wielu uczniów w tym Hajime Tanabe .
Ze swoimi 2000 świątyniami , świątyniami , pałacami ( kioto-Gosho , pałac Heian , pałac Ōmiya ), mostami , ogrodami , architekturą, Kioto jest uważane za kulturalną stolicę Japonii. Wiele miejsc dziedzictwa Kioto zostało sklasyfikowanych jako Światowe Dziedzictwo przez UNESCO , jako „ Zabytki starożytnego Kioto (Kioto, Uji i Ōtsu ).”
Możesz przeglądać filozofię promenady Kioto (哲学の道, Tetsugaku-no-Michi , Dosłownie "ścieżka filozofii" ) Droga qu'empruntait, aby codziennie medytować filozof Kitaro Nishida .
Kioto jest również znane z obfitości pysznego jedzenia. Historia Kioto pozwala na uprawę szerokiej gamy warzyw.
Mieszkańcy Kioto mówią dialektem zwanym kyōto-ben , wersją kansai-ben . Ale są też słowa typowe dla niektórych dzielnic, a kyōto-ben jest często utożsamiane z dialektem używanym w słynnej dzielnicy Gion , przez geiko (odpowiednik gejszy , ale ta nazwa jest tradycyjnie używana w Kioto lub w zachodnim regionie Japonia) i maiko , w szczególności uczniowie geiko (芸 子 / 芸 妓 ) .
Sztuki z okresu Edo (1600-1868) można znaleźć na ekranach kilku muzeów w mieście:
Kinkaku-ji , złoty pawilon.
Ninna-ji .
Byōdō-w .
Saiho-ji .
Kyōto-gosho , Kenrei-mon (建 礼 門 ) , Jedna z bram do Kyōto-gosho.
Pałac Heian , Daigokuden (大 極 殿 ) , Sala w świątyni Heian-jingū w Kioto.
Spacer Filozoficzny , Spacer ten zajmuje około 30 minut.
Ginkaku-ji , Ginkaku-ji (銀 閣 寺 , „Świątynia Srebrnego Pawilonu” ) .
Nanzen-ji , Nanzen-ji (南禅寺 ) , Ogród Nanzen-ji w Świątyni Buddyzmu Zen, 2019.
Eikan-dō Zenrin-ji , Eikan-dō Zenrin-ji (永 観 堂 禅林 寺 ) Jest pierwszą świątynią gałęzi Seizan japońskiej buddyjskiej sekty Jōdo-shū ( Czysta Kraina ).
Cztery młode kobiety w yukacie przed Północną Bramą ( Kita So-Mon ) świątyni Kiyomizu-dera w Kioto. Czerwiec 2019.
W Kioto urodzili się lub zmarli: