Jean Guilaine

Jean Guilaine trzymający Francję przed Francją , 14 sierpnia 1980 Biografia

Narodziny	24 grudnia 1936 Carcassonne
Narodowość	Francuski
Trening	University of Aix-Marseille University of Aix ( d ) ( doktorat ) (do1968)
Zajęcia	Historyk , profesor , archeolog

Inne informacje

Pracował dla	School of Advanced Studies in Social Sciences , National Center for Scientific Research , Collège de France (1995)
Obszary	Protohistoria , prehistoria
Członkiem	Academy of Arts and Sciences of Carcassonne Istituto italiano di preistoria e protostoria ( d ) Royal Academy of History Academy of Sciences, Inscriptions and Belles Letters of Toulouse Academy of Inscriptions and Belles Letters (2011)
Nagrody

Jean Guilaine , urodzona dnia24 grudnia 1936w Carcassonne ( Aude ) jest francuskim archeologiem , specjalistą w dziedzinie najnowszej prehistorii i protohistorii . Jest emerytowanym profesorem w Collège de France i członkiem Académie des inscriptions et belles-lettres .

Biografia

Dyrektor studiów w CNRS, a następnie dyrektor studiów w EHESS , Jean Guilaine, po kierowaniu dużym multidyscyplinarnym programem CNRS na Pirenejach (1973-1978), założonym w 1978 roku w Tuluzie z etnologiem Danielem Fabre, Centrum Antropologii Towarzystwa wiejskie (później Centrum Antropologii). Specjalista od pierwszych społeczeństw chłopskich, opowiada się za badaniami paleośrodowiskowymi, dającymi początek archeologii agrarnej. Jego prace terenowe obejmują cały basen Morza Śródziemnego: Cypr (gdzie jego zespół odkrył w 2004 roku najstarszy znany przypadek oswajania kotów na stanowisku Shillourokambos na poziomie około 9500 lat), Grecję, Włochy, Francję, Andorę, Hiszpanię. Jednocześnie podejmował bardziej teoretyczne tematy dotyczące pojęcia arytmii i zmiany kulturowej, prehistorycznej przemocy i genezy wojownika, megalityzmu i hipogeizmu, narastania nierówności społecznych i ich materialnego tłumaczenia, ikonografii Neolit i gender, rytmów Śródziemnomorska protohistoria, sieci cyrkulacji w Galii i na Morzu Śródziemnym w pierwszej epoce żelaza. W latach 1986-1994 wyreżyserował przegląd Gallia Préhistoire i założył w Tuluzie serię Archives d'Ecologie Préhistoire.

W latach 1994-2007 Jean Guilaine był profesorem w Collège de France, gdzie zajmował stanowisko „Cywilizacji Europy w neolicie i epoce brązu ”, okres, który określa jako „drugie narodziny człowieka”.

W 2007 roku wraz z Yvesem Coppensem wyreżyserował film naukowy Le Sacre de l'Homme w reżyserii Jacquesa Malaterre'a . Ten docu-fiction odtwarza ludzkie przygody i wielkie chwile, które urodziła historycznego świata.

W 2011 roku został wybrany do Académie des inscriptions et belles-lettres na przewodniczącego Bernarda Guenée . Jest członkiem korespondentem Królewskiej Akademii Historycznej (Madryt) i Istituto italiano di preistoria e protostoria (Florencja). Jest Doctor Honoris Causa na Uniwersytecie w Barcelonie .

Nagrody naukowe

Nagroda Albérica-Rocherona przyznana przez Akademię Francuską w 1977 r. Dla pierwszych pasterzy i chłopów zachodniego wybrzeża Morza Śródziemnego w 1976 r.
Nagroda Bigueta Akademii Francuskiej, 1981.
Nagroda Goberta od Académie des inscriptions et belles-lettres , 1981.
Nagroda im. Yvan-Loiseau przyznana przez Akademię Francuską w 1985 r. Za historię Carcassonne w 1984 r.
Wielka Nagroda Ministra Kultury w dziedzinie archeologii, 1985.
Prix Diane-Potier-Boès od Akademii Francuskiej, 1995.
Nagroda Jacquesa de Morgana Akademii Marsylii , 1995.

Dekoracje

Publikacje

Cywilizacja wazonu dzwonkowatego we francuskich Pirenejach , Gabelle, Carcassonne, 1967, 240 s.
Epoka brązu w zachodniej Langwedocji, Roussillon, Ariège , Klincksieck, Paryż, 1972, 460 s.
Pierwsi pasterze i chłopi z zachodniego wybrzeża Morza Śródziemnego , Mouton i École des Hautes Études en Sciences Sociales, Paryż-Haga, 1976, str. 286. ; wydanie drugie, Paris-La Haye-New-York (1981) (z post-face).
Francja przed Francją , Hachette, Paryż, 1980, 296 s. Wydanie kieszonkowe, kolekcja „Pluriel”, Hachette, 1985, 350 s.
Wspólne morze. Morze Śródziemne przed napisaniem: 7000-2000 pne , Hachette, Paryż, 1994, 454 str. Wydanie kieszonkowe, kolekcja „Pluriel”, Hachette, 2005, 910 s.
W czasach dolmenów, Privat, 1998, 166 s. Wydanie kieszonkowe: kolekcja „Pages Grand Sud”, 2000.
Najpiękniejsza historia człowieka (we współpracy z A. Langaneyem, J. Clottesem, D. Simonnetem), Le Seuil, 1998, 183 s. Wydania: portugalski, kataloński (2), południowoamerykański, hiszpański, niemiecki (2), chiński (2), arabski (2), grecki, turecki, polski, brazylijski, japoński, wietnamski, koreański. Opublikowane ponownie w Col. Punkty, 2000.
Warpath. Oblicza prehistorycznej przemocy (z J. Zammitem), Le Seuil, Paryż, 2001, 380p. Wydanie hiszpańskie, Ariel, Barcelona, 2002; Wydanie angielsko / amerykańskie / australijskie, Blackwell, 2005.
Od fali do grobu. Neolityczny podbój Morza Śródziemnego (8000-2000 pne) , Le Seuil, Paryż, 2003, 380 s.
Korzenie Morza Śródziemnego i Europy , Fayard, 2008, 95 s. Wydanie włoskie, Jaca Book, 2009.
Sicily and Campaniform Europe , Prehistoric Ecology Archives, Tuluza, 2009, 216 s. (z S. Tusa i P. Veneroso).
Pragnienie historii. Dzieciństwo archeologa , Garae / Hésiode, Carcassonne, 276 s.
Kain, Abel, Ötzi. Dziedzictwo neolityczne , Biblioteka Historii, Gallimard, 2011, 284 s.
Megalityczny region śródziemnomorski. Dolmeny, hipogeum, sanktuaria , płk. Living Archeology, Éditions Archéologie Nouvelle, Lacapelle-Marival, 2011, 157 s.
Archeologia, nauki humanistyczne , Wywiady z Anne Lehoërff, Actes-Sud / Errance, Paryż, 2011, 240 s.
Drugie narodziny człowieka. The Neolithic , Odile Jacob, Paryż, 2015, 200 s.
Protohistoryczne hipogeum Morza Śródziemnego. Arles i Fontvieille , Errance / Actes Sud, Arles, 2015, 336 s.
Paul Tournal, założyciel Prehistorii , Odile Jacob, Paryż, 2016 (z Ch. Alibert), 314 s.
Launac i Launacien. Depozyty protohistorycznych brązów z południowej Galii , Presses Universitaires de la Méditerranée, Montpellier, 2017, 384 s. (z L. Carozza, Dominique Garcia , J. Gasco, Th. Janin, B. Mille)
Ścieżki protohistorii. Kiedy Zachód się budził (7000-2000 pne ), Odile Jacob, Paryż, 2017, 252 s.

Powieści

Dlaczego zbudowałem kwadratowy dom , Actes Sud, 2006, 336p. Babel, 2013.
Pustelnik raju , Totem, Poullaouen, 2016, 320 s.

Monografie stanowisk archeologicznych

La Balma de Montbolo and the Neolithic of the Mediterranean West , Pyrenean Institute of Anthropological Studies, Tuluza, 1974, 204 s.
Schronisko Jean-Cros. Podejście do wczesnej neolitycznej grupy ludzi w jej środowisku , Centre d'Anthropologie des Sociétés Rurales, Toulouse, 1979, 462 s. (z pot.).
Leucate-Corrège. Utopione siedlisko Cardial Neolithic , Centre d'Anthropologie des Sociétés Rurales, Toulouse i Paul Valéry Museum, Sète, 1984, 272 str.
Carsac. Aglomeracja protohistoryczna w Langwedocji , Centre d'Anthropologie des Sociétés Rurales, Toulouse, 1986, 302 s. (z pot.).
Ornaisons-Médor. Archeology and Ecology of a site from the Copper Age, Late Bronze Age and Late Antiquity , Centre d'Anthropologie des Sociétés Rurales, Toulouse, 1989, 350 s. (z pot.).
Dourgne. Ostatni myśliwi-kolekcjonerzy i pierwsi hodowcy z Upper Aude Valley , Centre d'Anthropologie des Sociétés Rurales, Toulouse, 1993, 500 str. (z pot.).
Wykopaliska w Balma dela Margineda , Edicions del Govern d'Andorra, 1995, T. I, 270 s. ; T. II, 496 s. ; T. III, 270 s. (wraz z M. Martzluffem i in.); T. IV, 2007, 600 s. (wraz z M. Barbazą, M. Martzluffem i in.).
La Poste-Vieille. Od neolitycznego muru do bastide Alzau , Centre d'Anthropologie, Toulouse, 1997, 252 s. (z pot.).
Les Vautes (Saint-Gély-du-Fesc, Hérault) i koniec neolitu we wschodniej Langwedocji , Centre d'Anthropologie, Toulouse i INRAP, Paryż, 2003, 350 s. (z pot.).
Torre Sabea, starożytny neolityczny zakład w Salento , zbiory francuskiej szkoły w Rzymie, 2003, 398 s. (z pot.).
Most Roque Haute . Nowe perspektywy w neolitizacji śródziemnomorskiej Francji , CRPPM, Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales, Toulouse, 2007, 332 s. (z pot.).
Shillourokambos . Osada neolityczna z czasów pre-ceramicznych na Cyprze. Wykopaliska sektora 1 , Editions Errance / Ecole Française d'Athènes, Paryż, 2011, 1248 s. (z pot.).
Prehistoric funeral caves of Hautes-Corbières , Archives of Prehistoric Ecology, Toulouse, 2015, 350 s. (z pot.).

Historia i cywilizacja Oksytan (dla przypomnienia)

Historie i opowieści ludowe. Langwedocja 2 (dolina Lauquet), Gallimard, Paryż, 1978, 190 str.
History of Carcassonne , Privat, Toulouse, 1984 (red. With d.fabre), 2 e ED.2001, 324 str.
Aude des Origines , Archéologie en Terre d'Aude, Carcassonne, 1994, 216 s. (z D. Sacchi i J. Vaquerem)
La fête à Ladern, Festejaires dal Lauquet , Garae / Hésiode, Carcassonne, 2004, 120 s. (z D. Fabre i Mans de Breish).
Popular Tales of Corbières , J.-M. Desbois, Les Baux-de-Provence, 2017 (wspólnie z C. Guilaine), 270 s.

CD / DVD

Cywilizacje Europy w neolicie i epoce brązu , lekcja inauguracyjna, Collège de France, 1995
Ötzi, człowiek lodu i jego czas , Gallimard / Collège de France, 2008
Jean Guilaine opowiada historię powstania Sacrum , płk. Les Essentiels, Les Cahiers de Science et Vie, Film P. Bousquet, wywiad I. Bourdial, Mondadori-France, 2012.

Daniny

Cultures i medi from Prehistoria to edad mitjana. Homenatge al Professor Jean Guilaine , Puigcerda, 1995, 745 str.
Z Morza Śródziemnego i nie tylko… Mieszanki oferowane Jean Guilaine , Archives of Prehistoric Ecology, Toulouse, 2009, 853 s.
Jean Guilaine, archeolog protohistorii. Z krajów Aude do Morza Śródziemnego , wystawa prezentowana w Departmental Archives of Aude, Carcassonne (listopad 2012-luty 2013), katalog, 72 s.
Miecz z brązu dla Jean Guilaine , Actes-Sud / Errance, Arles, 2013, 74 str.
Jean-Francois Mondot " Jean Guilaine: apostołem neolitem " L'Histoire , N O 460czerwiec 2019( czytaj online ).

Uwagi i odniesienia

o autorytecie Jeana Guilaine'a na stronie internetowej BNF
„ Passion for archeology with Jean Guilaine, archaeologist and protohistorian ” , na www.franceinter.fr (dostęp: 5 lutego 2020 )
V. Carpentier i C. Marcigny: Des hommes aux champs , 2012, s. 19; J. Burnouf, ibidem , s. 436; S. Thiébault: Z Morza Śródziemnego i innych miejsc… , 2009, s. 711.
Oswojony kot na Cyprze, ponad 7000 pne Komunikat prasowy CNRS z 9 kwietnia 2004 r.
„ GUILAINE Jean, Joseph, Victor ” na http://www.aibl.fr ,16 lutego 2011(dostęp 5 lutego 2020 )
„ Biography ” , na www.college-de-france.fr (dostęp: 5 lutego 2020 )
„ Jean Guilaine ” , on Babelio (dostęp 5 lutego 2020 ).
Otwarte książki: Koronacja człowieka, narodziny cywilizacji wyjaśnione dzieciom ( czytaj online )
Jest jedynym akademikiem, który nosi miecz z brązu, kopię „Sword of Jugnes” ( 1500 pne ), wyprodukowanego przez Jeana Dubosa, członka korespondenta Instytutu.
Plik na Jean Guilaine, stronie Akademii inskrypcji i literatury pięknej .
Gabriel Wackermann, Jean Guilaine, Pierwsi pasterze i chłopi śródziemnomorskiego Zachodu. nota bibliograficzna , Wsi , rok 1979, 75, s. 145