Juillac-le-Coq

Juillac-le-Coq
Juillac-le-Coq
Ratusz.
Administracja
Kraj Francja
Region Nowa Akwitania
Departament Charente
Miasto Koniak
Międzyspołeczność Społeczność aglomeracyjna Grand Cognac
Mandat burmistrza
 Brice Dezemerie
+2.020 -2.026
Kod pocztowy 16130
Kod wspólny 16171
Demografia
Miły Juillacais
Ludność
miejska 		650  mieszk. (2018 spadek o 2,55% w porównaniu do 2013 roku)
Gęstość 45  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 45 ° 35 ′ 24 ″ północ, 0 ° 15 ′ 35 ″ zachód
Wysokość Min. 26  m
Maks. 132  m
Powierzchnia 14,54  km 2
Jednostka miejska Gmina wiejska
Obszar atrakcji Cognac
(gmina Korony)
Wybory
Oddziałowy Kanton Charente-Champagne
Ustawodawczy Drugi okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Nouvelle-Aquitaine
Zobacz na mapie administracyjnej Nouvelle-Aquitaine Lokalizator miasta 14.svg Juillac-le-Coq
Geolokalizacja na mapie: Charente
Zobacz na mapie topograficznej Charente Lokalizator miasta 14.svg Juillac-le-Coq
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Juillac-le-Coq
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Juillac-le-Coq

Juillac le Coq to miasto na południowy zachód od Francji , znajduje się w dziale z Charente ( rejon Nowego Aquitaine ).

Jego mieszkańcami są Juillacais i Juillacaises .

Geografia

Lokalizacja i dojazd

Juillac-le-Coq to miasto położone na zachód od departamentu Charente , niedaleko Charente-Maritime .

Wioska Juillac-le-Coq znajduje się 5  km na południowy zachód od Segonzac , 13  km na południowy wschód od Cognac i 33  km na zachód od Angoulême . Jest również 8  km od Archiac i 16  km od Barbezieux .

Wioska Juillac-le-Coq znajduje się na drodze D 736 między Jarnac i Saint-Fort-sur-le-Né przez Segonzac, która łączy się w Saint-Fort z drogą D 731 łączącą Cognac z Barbezieux.

Przysiółki i miejscowości

Główne wioski miasta to: Boucqueville , przy drodze do Roissac ; Gabloteaux ; Foucaudat , niedaleko wioski; szalotka , na zachodzie miasta itp.

Gminne gminy

Gminne gminy Juillac-le-Coq
Angeac-Champagne Segonzac
Saint-Fort-sur-le-Né Juillac-le-Coq Lignieres-Sonneville
Zadaszenia Ambleville

Geologia i rzeźba terenu

Podobnie jak cała ta część lewego brzegu Charente między Angoulême i Cognac, jest to obszar wapienny pochodzący z kredy z cuestas .

Miasto zajmuje kampan ( górna kreda ), kredowy wapień , który zajmuje dużą część południowego Charente i nazywany jest Szampanem . Gmina jest ograniczona od północy przez cuesta skierowany na północ. Niewielki obszar piaszczystej gliny pochodzącej z trzeciorzędu zajmuje szczyt płaskowyżu na południowym wschodzie, w Terrier du Coq.

Położone w centrum Grande Champagne miasto Juillac-le-Coq należy do najbardziej surowej części miasta, a na południu znajduje się jedno z najwyższych wzgórz w regionie.

Jest to Terrier du Coq , wysoki na 132 m sutek  i najwyższy punkt w mieście, który wyróżnia się odosobnionym położeniem, a także lasem pokrywającym szczyt. Ze szczytu tego belwederu rozciąga się widok na dolinę Ne i dalej, na dużą część Petite Champagne d' Archiac i Barbezieux .

Najniższy punkt miasta to 26  m , położony w północno-zachodniej granicy w pobliżu Angeac. Wieś znajduje się około 55  m nad poziomem morza.

Hydrografia

Strumień Motte , mały dopływ Born i dlatego sub-dopływem Charente , stanowi północno-wschodnią granicę miasta. Żaden inny strumień nie przecina miasta. Z drugiej strony istnieje wiele źródeł, takich jak Font du Peu na wschód od wioski, Font Petite na południu lub źródło Coq na południowym wschodzie.

Pogoda

Podobnie jak w trzech czwartych południowej i zachodniej części departamentu, w Akwitanii klimat jest oceaniczny .

Planowanie miasta

Typologia

Juillac-le-Coq to wiejskie miasteczko. W rzeczywistości jest to część gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE .

Ponadto miasto jest częścią atrakcyjnego obszaru Cognac , którego jest miastem w koronie. Obszar ten, obejmujący 45 gmin, jest podzielony na obszary od 50 000 do mniej niż 200 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Podział na strefy gminy, co znalazło odzwierciedlenie w bazie danych European okupacyjnej biofizycznych gleby Corine Land Cover (CLC), jest naznaczona znaczenia obszarów rolnych (96,2% w 2018 roku), niemniej jednak w dół w porównaniu do 1990 roku (98,2%). Szczegółowy podział w 2018 roku przedstawia się następująco: uprawy trwałe (72,4%), niejednorodne użytki rolne (21,4%), grunty orne (2,4%), obszary zurbanizowane (2%), lasy (1,8%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Stare formy to Julliaco w 1095 r. , Aecclesia Juliaci w 1110 r. , Jullac w 1157 r. , Julac w 1162 r .

Pochodzenie nazwy Juillac sięga rzymskiego antroponimu Julius, do którego dołączony jest przyrostek -acum , co odpowiadałoby Juliacum , „domenie Juliusza”.

Talbert twierdzi, że Lecoq to nazwa właściciela, dodana do Juillac w celu odróżnienia go od Petit Juillac (gmina Saint-Martial-sur-Né , Charente-Maritime). W XVIII -tego  wieku , parafia jest odwzorowany Juillac le Cocq .

Historia

Obecność protohistorycznego okrągłego rowu w miejscu zwanym Saint-Pierre i neolitycznego obozu w pobliżu wioski Matignons wskazuje na wiek okupacji tego miejsca. Odkrycie prehistorycznych obozów Matignonów dało nazwę kulturze Matignonów .

Juillac-le-Coq był zależny od chatellenie z Bouteville i dlatego należał do hrabiów Angoulême .

Około 1147 roku Guillaume VI Taillefer wynajął seigneury Juillac w kapitule katedry w Angoulême, aby zebrać pieniądze z wyprawy, która miała towarzyszyć Ludwikowi VII w wyprawie krzyżowej . Ale po powrocie nie może odzyskać swojej własności ani prawa do wysokiego, średniego i niskiego wymiaru sprawiedliwości .

Plik 10 grudnia 1308na mocy porozumienia między kanonikami i hrabią Hugues de Lusignan mieszkańcy parafii są zwolnieni z wszelkich usług, zakazów, obowiązków domowych, straży, straży i napraw zamku Bouteville . Te przywileje zostały dwukrotnie potwierdzone przez hrabiego Jean d'Angoulême .

Podczas pierwszej połowy XX -tego  wieku, miasto było podawane przez małą kolejką miejscowego Meter procentowej ekonomicznych Charentes Kolei z Cognac Barbezieux, zwany Mały Mairat .

Administracja

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
2001 2008 Pascale ragonneau    
2008 2014 Roger Livet   Emerytowany szef kultury
2014 2020 Jean-Marie New   Emerytowany elektryk
2020 W trakcie Brice Dezemerie    

Demografia

Ewolucja demograficzna

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, a legalne populacje w kolejnych latach szacuje się za pomocą interpolacji lub ekstrapolacji. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2005 r.

W 2018 roku miasto liczyło 650 mieszkańców, o 2,55%  mniej niż w 2013 roku ( Charente : -0,48%, Francja bez Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1841 1846 1851 1856
707 820 791 914 897 893 906 921 952
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896 1901
972 956 940 887 727 644 603 612 682
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954 1962
713 760 755 739 781 775 684 785 786
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1968 1975 1982 1990 1999 2005 2010 2015 2018
748 673 637 684 654 657 668 652 650
Od 1962 do 1999: populacja bez podwójnego liczenia  ; w następujących terminach: ludność miejska .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., A następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Struktura wiekowa

Piramida wieku w Juillac-le-Coq w 2007 roku w procentach.
Mężczyźni Klasa wieku Kobiety
0.9  90 lat lub więcej 0.6 
10.2  75 do 89 lat 9.9 
10.5  60 do 74 lat 12.1 
23.4  45 do 59 lat 22.3 
22.2  30 do 44 lat 24.8 
14.1  15 do 29 lat 11.5 
18.9  0 do 14 lat 18.9 
Piramida wieku na oddziale Charente w 2007 roku w procentach.
Mężczyźni Klasa wieku Kobiety
0.5  90 lat lub więcej 1.6 
8.2  75 do 89 lat 11.8 
15.2  60 do 74 lat 15.8 
22.3  45 do 59 lat 21.5 
20,0  30 do 44 lat 19.2 
16.7  15 do 29 lat 14.7 
17.1  0 do 14 lat 15.4 

Gospodarka

Uprawa winorośli jest głównym zasobem Juillac-le-Coq. Ta rolnicza gmina położona w regionie Grande Champagne , premier cru classé koniaku , ma dwie ważne gorzelnie, w tym destylarnię Peu z zakładów Hennessy , a także drukarnię, której główną działalnością jest pakowanie .

Sklepy to piekarnia i bar-tytoń-sklep spożywczy, rzemieślnicy fryzjer, właściciel garażu, dwóch murarzy, dwóch malarzy i hydraulik ogrzewający.

Logis du Frêne to uroczy hotel .

Sprzęt, usługi i życie lokalne

Edukacja

Juillac ma publiczną szkołę podstawową składającą się z czterech klas, z których jedna to przedszkole. Sektor uczelni to Segonzac .

Zdrowie

Jest pielęgniarka.

Sporty

Jest wiele klubów i stowarzyszeń: pétanque, Société de chasse, Essor juillacais, Mollets juillacais, Bécanes juillacaises.

Kultura i życie lokalne

Klub Przyjaźni i Teatr Juillac le Coq ożywiają miasto.

Miejsca i zabytki

Dziedzictwo religijne

Kościół św. Marcina

Kościół parafialny św Martin był wieczysty vicarship zjednoczeni rozdział katedry Angoulême od początku IX th  wieku . Konstrukcja obecnych budynek pochodzi z XII TH i XIV th  stulecia. Do naw są przynajmniej na początku roku z XI -tego  wieku  ; ściany oddzielające nawy przeprute dużymi łukami wspartymi na prostych nogach. Żaden pilaster nie podtrzymywał brakujących sklepień, które nad oknami nawy zastąpiono bogatym stropem stolarskim.

Sanktuarium znajduje się z tyłu, podobnie jak kaplice transeptu. Dzwonnica ma dwa piętra; Na najwyższym piętrze jest XVI th  century . Zawiera wspaniałe bicie trzech dzwonów. Budynek zostałby zrujnowany w 1568 r., A odrestaurowany w 1595, 1597, 1655, 1679 i 1714 r. W 1740 r. Dobudowano do niego zakrystię. Kolejną renowację przeprowadzono w 1844 r. Pod kierunkiem architekta Peronnauda, ​​a następnie w 1862 i 1878 r. .

Ma wydłużony plan z trzema naczyniami sklepionymi kolebkowo ze sklepieniami żebrowymi i kopułą trąbkową oraz dwukondygnacyjną kwadratową dzwonnicą. Wewnątrz można podziwiać piękną chrzcielnicę, pokrytą miedzią i mosiądzem.

Został wymieniony jako zabytek od5 grudnia 1991.

  • Ogólne poglądy

  • Kościół i zamek

  • Dzwonnica

  • Renesansowe drzwi

  • Fasada.

Kalwaria i krzyż

Sześć z Krzyża i cmentarza znajdują się w mieście, w tym kościoła, którego budowa Kalwarii pochodzi z XII th i XVI th  stulecia, sklasyfikowane zabytek od 1991 roku.

  • Widok przed kościołem

  • Krzyż i cokół

  • Klatka schodowa

  • Starożytne rzeźby na ścianie

Starożytna świątynia

We wsi znajduje się dawna świątynia protestancka. Został przekształcony w dom mieszkalny.

Dziedzictwo obywatelskie

Zamek

Na Zamku Juillac-le-Coq praca miała miejsce w 1594 roku i przez cały XVII -tego  wieku. Portal z dużymi i małymi półkolistymi drzwiami, a na machikułach niski mur z rzędem barokowych sterczyn ozdobionych rozetami. Wielokątny wieżyczka z przylegającym do niego zakryte oprawione dach stodoły i pojawiają się na bieżąco z XVI -tego  wieku. Wieża służyła wówczas jako więzienie. Dom został bardzo zmieniony w XIX -tego  wieku.

  • Pozostałe ilustracje włączone
Zamek Beauregard

Château de Beauregard z XVIII th  century (z datą 1723 i 1761 stajni na bramie północnej części domu) zauważalną do kominków i tarasów z ich tralkami i pomosty są zarejestrowane postanowieniem8 lipca 1988.

Logis du Frêne

Logis du Frêne, zbudowany na wzgórzu, nosi datę 1589 r. Wpisaną w pobliżu wykuszu zdobiącego fasadę domu. Portal i wieże mury zdają się pochodzić także z końca XVI -tego  wieku; dawne posiadanie rodzin Verdelin i Brémond d'Ars .

  • Wejście

  • Fasada

  • Dobrze na głównym dziedzińcu

Został przekształcony w uroczy hotel .

Inny

Wbudowany dziedzictwo zawiera wiele gospodarstw, w tym jeden z XVII th  wieku czterech z XVIII th  wieku i dwa z początku XIX th  century gołębnik, studnie, fontanny i umyć Kogut i młyn.

  • Dobrze zakryte

  • Inne dobrze

  • Dobrze po stronie jesionu od strony farmy

  • Chłodnica popiołu

  • Pomnik wojenny

Osobowości związane z gminą

Uwagi i odniesienia

Notatki i karty

  • Uwagi
  1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego opublikowanym w listopadzie 2020 r., Przy zastosowaniu nowej definicji charakteru wiejskiego zatwierdzonej w dniu14 listopada 2020 r w międzyresortowym komitecie ds. wsi.
  2. Pojęcie obszaru ciążenia miast zostało zastąpione w październiku 2020 r. Starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
  3. Zobacz także Juillaguet , co oznacza „mały Juillac” i Juillé , w tym samym dziale. Inne francuskie gminy o tej samej etymologii to: Juillac (Corrèze) , Juillac (Gers) , Juillac (Gironde) , Juillé (Sarthe) , Juillé (Deux-Sèvres) , Juilley (Manche), Juilly (Côte-d'Or) )) , Juilly (Seine-et-Marne) , Jullié (Rhône), Jully (Yonne), Jully-lès-Buxy (Saône-et-Loire), Jully-sur-Sarce (Aube) (ref: Dauzat).
  4. Zobacz także Montignac-le-Coq ( Montignac le Cocq XVIII th  century), na południe od wydziału.
  5. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.
  • Karty
  1. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 17.04.2021 ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij dolną część pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.

Bibliografia

  1. Site habitants.fr, „  The Gentiles of Charente  ” ,2013(dostęp 21 grudnia 2014 )
  2. Wielkie odległości po pobrane z programu ACME Mapper
  3. IGN mapę pod Géoportail
  4. Mapa BRGM pod Géoportail
  5. Przeglądarka Infoterre , witryna BRGM
  6. [PDF] BRGM , „  Notice de la feuille de Cognac  ” , on Infoterre (dostęp 20 listopada 2011 )
  7. „  Zonage rural  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 24 marca 2021 r . ) .
  8. "  miejska gmina-definition  " , na tej stronie INSEE (konsultowany 24 marca 2021 ) .
  9. „  Understanding the density grid  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 24 marca 2021 ) .
  10. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 24 marca 2021 ) .
  11. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na stronie insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 24 marca 2021 ) .
  12. „  CORINE Land Cover (CLC) - Podział obszarów na 15 pozycji użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 17 kwietnia 2021 )
  13. Jean Nanglard , Cartulary of the Church of Angoulême , t.  IX, Biuletyny i wspomnienia Towarzystwa Archeologicznego i Historycznego w Charente , drukarnia G. Chassseignac,1899( 1 st  ed. 1180), 296  , str. ( czytaj online ) , s.  127,172,180,175
  14. Albert Dauzat i Charles Rostaing , Słownik etymologiczny nazw miejscowości we Francji , Paryż, Librairie Guénégaud,1989( 1 st  ed. 1963), 738  , str. ( ISBN  2-85023-076-6 ) , str.  371.
  15. Jean Talbert, Pochodzenie nazw miejscowości , 1928
  16. Mapa Cassini , widoczna pod Géoportail
  17. Christian Vernou , La Charente , Maison des Sciences de l'Homme, Paryż, pot.  "Archeologiczna mapa Galii",1993, 253  pkt. ( ISBN  2-87754-025-1 ) , str.  203
  18. Jules Martin-Buchey , Geografia historyczna i miejska Charente , pod redakcją autora, Châteauneuf, 1914-1917 ( repr.  Bruno Sépulchre, Paryż, 1984), s. 422  . , s.  205
  19. Organizacja spisu ludności na stronie insee.fr .
  20. Departamentalny kalendarz spisu ludności na stronie insee.fr .
  21. Od wiosek Cassini do dzisiejszych miast na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  22. Insee - Populacje prawne gminy w latach 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  23. „  Ewolucja i struktura populacji Juillac-le-Coq w 2007 r.  ” Na stronie internetowej INSEE (przeglądana 31 lipca 2010 r. )
  24. "  Wyniki spisu ludności Charente w 2007 r.  " [ Archiwum z 7 grudnia 2011] , na stronie internetowej INSEE (przeglądano 31 lipca 2010 r. )
  25. [PDF] Ogólny Związek winiarzy na rzecz koniaku AOC, "  Lista gmin według okręgów wyborczych  " ,2014(dostęp 5 grudnia 2015 )
  26. Witryna inspektoratu akademickiego Charente, „  Directory of school  ” (przeglądana 30 czerwca 2012 r. )
  27. "  Kościół Juillac (zawiadomienie)  " , zawiadomienie n o  IA00042153, baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
  28. „  Kościół Juillac  ” , zawiadomienie n o  PA00104565, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury
  29. "  Kalwaria  " , zawiadomienie n o  PA00104565, baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
  30. "  Château de Juillac-le-Coq  " , wypowiedzenia n °  IA00042157, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury
  31. "  Château de Beauregard  " , zawiadomienie n o  IA00042165, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury
  32. "  Logis du Frêne  " , zawiadomienie n o  IA00042175, baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
  33. Andre Debord , świeckie społeczeństwo w krajach Charente X th - XII -go wieku. Picard,1984585  str. ( ISBN  2-7084-0112-2 , prezentacja online ) , str.  176

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne