Jean Jules Jusserand

Jean Jules Jusserand Obraz w Infoboksie. Jean Jules Jusserand ambasador Francji w Stanach Zjednoczonych, 1919. Funkcjonować
Ambasador Francji w Stanach Zjednoczonych
1902-1924
Jules Cambon Emile Daeschner
Biografia
Narodziny 18 lutego 1855
Lyon
Śmierć 18 lipca 1932(w wieku 77 lat)
Paryż
Narodowość Francuski
Trening Uniwersytet w Lyonie
Zajęcia dyplomata , historyk historia
Małżonka Elise Richards Jusserand ( d )
Inne informacje
Członkiem Akademia Nauk Moralnych i Politycznych
Amerykańska Akademia Sztuki i Nauki
Amerykańskie Towarzystwo Historyczne
Nagrody
Archiwum prowadzone przez Archiwum Dyplomatyczne (93PAAP)

Jean-Jules Jusserand , urodzony dnia18 lutego 1855w Lyonie ( Rodan ) i zmarł dnia18 lipca 1932w 8 th dzielnicy Paryża ( Seine ), jest dyplomata i historyk francuski .

Był w szczególności ambasadorem Francji w Stanach Zjednoczonych w latach 1902-1924.

Biografia

Rodzina i studia

Jego ojciec, Jean Jusserand (1798-1871), prawnik , pochodził ze starej i zamożnej lyońskiej rodziny rzemieślniczej . Stracił swoją pierwszą żonę z pochodzenia Roanne i jedynego syna, którego miał z nią. Owdowiały , wkrótce potem ożenił się ponownie z młodszą o 27 lat Adrienne Tissot (1826-1896). Z tego drugiego małżeństwa w ciągu czterech lat urodziło się czworo dzieci: Jean-Jules (1855-1932), Étienne (1856-1932), Jeanne (1857-1939) i Françoise (1860-1942).

Jean-Jules Jusserand został ochrzczony dnia26 lutego1855 Kościół św Franciszka Salezego Lyonu w 2 th dzielnicy Lyonu . W tym czasie jego ojciec był właścicielem 7 rue des Marronniers w pobliżu Place Bellecour w Lyonie.

Od 1865 roku do czerwca 1872 roku, uczynił jego wykształcenie średnie w Institution des Chartreux , prestiżowy Lyon, gdzie jako profesor z retoryki Abbot Jerome Dechelette. Studia zakończył z dobrym wynikiem w nauce. Dzięki znakomitym ocenom Jean-Jules Jusserand zdobywał różne nagrody o dość bogatym dorobku. W sumie był nominowany 10 razy, co jest wówczas rekordem. Podczas matury potwierdza te same oceny, ale z mniej bogatym dorobkiem. Tylko dwukrotnie był nominowany do dwóch drugich wicemistrzów ( filozofia i literatura ).

W latach 1872-1876 studiował na Wydziale Literackim w Lyonie, aby doskonalić swoją silną znajomość języków łaciny i angielskiego . Ponadto uzyskał doktorat z listów (niespotykany wówczas stopień). W tym kontekście broni dwóch tez, jednej po francusku i jednej po łacinie. Jego główną tezę zatytułowaną The Theatre in England, from the Conquest to the Immediate Predecessors Szekspira , w czujnym i przejrzystym stylu, potwierdził rektor Antoine Dareste de la Chavanne , który pozwolił mu ją wydrukować na12 stycznia 1877 r. Została przekazana wydziałom zewnętrznym i zyskała pochlebne uznanie wybitnego Hipolita Taine'a , historyka i krytyka literackiego . Swoją drugą tezę obronił również przed Wydziałem Literackim w Lyonie.

Pod koniec studiów Jean-Jules Jusserand wyjechał do Paryża, aby przygotować się do ogólnopolskiego konkursu spraw zagranicznych , studiował prawo , historię , języki , łacinę, paleografię i sztukę, ale żałował, że nie poświęcił się również medycynie . W lipcu 1878 brał udział w konkursie, gdzie w wieku 23 lat zajął pierwsze miejsce.

Kariera

Jean-Jules Jusserand został wówczas mianowany konsulem studenckim w Londynie . Podczas tego okresu, poświęcił swoje badania do Anglii w XIV th  wieku i napisał pierwszy projekt, jaki będzie jego najczęściej zarezerwowaniu tłumaczone i publikowane: English Wayfaring życie w 14 wieku ( The życie koczownicze i dróg w Anglii XIV th century ). Szybko został adiutantem-konsulem pod kierownictwem pana Langleta, który pogratulował mu wspaniałej pracy.

Od 1881 do 1887 kierował misją Léona Gambetty w Tunezji , gdzie dochodziło do rywalizacji i niepokojów. Po powrocie został zauważony za swoje raporty i akcję, następnie został umieszczony na czele urzędu spraw tunezyjskich, do którego dodano wiele protektoratów francuskich ( Madagaskar , Kongo , Annam itp.).

Od 1887 do 1890 Jean-Jules Jusserand był radcą ambasady w Londynie. Stworzył kontakty w kręgach literackich, artystycznych i politycznych całego Londynu.

W latach 1890-1898 był zastępcą dyrektora do spraw politycznych w MSZ. Jean-Jules Jusserand prowadził pilne i towarzyskie życie w Paryżu . 14 października 1895 roku ożenił się z 16 th dzielnicy Paryża z Elise Richards (1862-1948), Amerykanina urodzonego w Paryżu, którego ojciec George Richards był adwokat z banku amerykańskiego we Francji.

Od 1898 do 1902 roku, Jean-Jules Jusserand był francuski ambasador do Danii . Udał się do Imperium Rosyjskiego, gdzie towarzyszył prezydentowi republiki Emilowi ​​Loubetowi w jego wizytach.

Ambasador Francji w Stanach Zjednoczonych

W 1902 r. Jean-Jules Jusserand został mianowany ambasadorem Francji w Stanach Zjednoczonych . W ten sposób zastępuje Julesa Cambona (brata Paula Cambona ), który zostaje mianowany ambasadorem Francji w Hiszpanii .

Dołączył do swojego stanowiska w dniu 7 lutego 1903.

Bardzo szybko zdobył przyjaźń Teodora Roosevelta i sympatię jego następców. Tak więc przez 22 lata Jean-Jules Jusserand był rzecznikiem polityki francuskiej z pięcioma prezydentami Stanów Zjednoczonych: Theodore Roosevelt, William Howard Taft , Woodrow Wilson , Warren G. Harding i Calvin Coolidge .

W Czerwiec 1905, podczas kryzysu tangierskiego między Francją a Cesarstwem Niemieckim o dominację Maroka , który omal nie doprowadził do wojny, Jean-Jules Jusserand wykorzystał swój wpływ na Theodore'a Roosevelta, aby odegrać skuteczną rolę w negocjacjach Konferencji 'Algeciras . Wsparcie udzielone Francji przez Stany Zjednoczone i Wielką Brytanię otworzyło przed nią drzwi Imperium Szeryfa (obecnie Królestwo Maroka ). Negocjacje te były skuteczne i kilka osobistości, zarówno amerykańskich, jak i francuskich, uznało, że ambasador Francji „uratował pokój” .

W ciągu pierwszych dziesięciu lat swojego stanowiska w Waszyngtonie Jean-Jules Jusserand dużo podróżował po kraju. Zainaugurował pomnik lyońskiego naukowca André-Marie Ampère w Nowym Jorku . 27 kwietnia 1906 r. w Annapolis ( Maryland ) wygłosił przemówienie z okazji odsłonięcia pomnika ku czci francuskich żołnierzy i marynarzy, którzy zginęli w służbie Stanów Zjednoczonych podczas wojny o niepodległość .

Pierwsza wojna światowa

Odegrał ważną rolę w wejściu do wojny Stanów Zjednoczonych, ponieważ w 1914 prowadził kampanię na rzecz wejścia do wojny z Francją. Był to dla niego trudny czas, a amerykańska opinia publiczna była bardzo podzielona. Rozpoczęcie wojny zajęło krajowi ponad trzy lata, po totalnej wojnie podwodnej rozpoczętej przez Niemcy i telegramie Zimmermana, w którym Niemcy zaoferowały Meksykowi terytorium USA, jeśli dołączy do wojny u boku Trójprzymierza .

12 marca 1917The Izba Reprezentantów zezwala na uruchomienie statków handlowych . Po ataku niemieckich U-Bootów na dwie amerykańskie łodzie , prezydent Stanów Zjednoczonych odnotowuje:20 marcaże istnieje stan wojny z Niemcami i że Stany Zjednoczone nie mogą ograniczać swoich ustaleń obronnych wyłącznie do domeny morskiej. 2 kwietnia, ogłosił Kongresowi , że chce, aby Stany Zjednoczone przystąpiły do ​​wojny u boku Ententy , co zaowocowało wysłaniem wojsk do walki na ziemi francuskiej, a tym samym wzięciem bezpośredniego udziału w konflikcie. Senat Stanów Zjednoczonych zatwierdził tę rezolucję 182 głosami 6.6 kwietnia 1917The United States jest oficjalnie w stanie wojny .

Powitał delegację Misji Viviani Joffre w dniu 25 kwietnia 1917 r. wraz z niektórymi amerykańskimi urzędnikami, w tym wicesekretarzem marynarki: Franklinem Delano Rooseveltem . Będzie towarzyszył byłemu przewodniczącemu Rady René Vivianiemu i marszałkowi Joffre w ich misji utworzenia armii amerykańskiej. Pomiędzy marszałkiem Joffrem a ambasadorem Jusserandem: Obaj mężczyźni sympatyzowali i to uczucie utrzymywało się po wojnie. Spotkają się ponownie w 1922 roku, podczas powrotu z podróży marszałka Joffre na Daleki Wschód.

28 czerwca 19171 st US Infantry Division wylądował na ziemi francuskiej w Saint-Nazaire . Jean-Jules Jusserand deklaruje przy tej okazji: „Po raz pierwszy naród neutralny zdecydował się wejść do konfliktu bez uprzednich negocjacji, bez postawienia jakichkolwiek warunków” .

10 maja 1917The prezes francuskiej rady , Georges Clemenceau , wysyła go kablem ( depesza ), aby pogratulować mu działania: „Wszystko, co powiedział, jest doskonały” . 5 września 1917 rStany Zjednoczone Ameryki uczestniczyły w pierwszej ofensywie przeciwko Niemcom. 11 listopada 1918, gdy Amerykanie są na skraju zwycięstwa , rozejm zostaje ogłoszony i wojna się kończy.

Po wojnie

Po wojnie kontynuuje walkę o utrzymanie pokoju , osiągniętego tak wielkim wysiłkiem i poświęceniem.

18 stycznia 1919w Paryżu rozpoczyna się Konferencja Pokojowa . W ramach negocjacji prezydentowi Woodrow Wilsonowi towarzyszy do Francji Jean-Jules Jusserand, do którego ma pełne zaufanie. Wilson jest pierwszym prezydentem USA, który przybył do Europy . Konferencja ta zaowocowała podpisaniem traktatu wersalskiego w dniu28 czerwca 1919. Warunki wyjścia z wojny są dyktowane i wydaje się, że zapanował ostateczny pokój.

Niewielu wówczas myślało, że ten okres pokoju potrwa tylko dwadzieścia lat przed nadejściem II wojny światowej .

Podczas wojny polsko-ukraińskiej , kiedy wojska polskie najechały na Ukrainę , rosyjska kontrofensywa dotarła do Warszawy , gdzie pojawił się ruch rewolucyjny. Jean-Jules Jusserand został następnie wysłany przez Francję na szefa misji dyplomatyczno -wojskowej, by ratować Polskę .

W 1923 przewodniczył i wygłosił przemówienie podczas ceremonii poświęcenia Pomnika Wojennego Stanów Zjednoczonych.

Pozostał ambasadorem Francji w Stanach Zjednoczonych jeszcze przez pięć lat, aż do 1924 roku.

Przejście na emeryturę

W ciągu tych lat opublikował dziesięć książek w języku francuskim i angielskim na różne tematy.

Później wyjechał do Francji, gdzie przebywał z żoną w ich posiadłości w Saint-Haon-le-Châtel w Forez .

W wieku 70 lat przeszedł na emeryturę. To Émile Daeschner zastąpił go w 1924 roku, a Henry Bérenger zajął jego miejsce w1 st styczeń 1925.

10 stycznia 1925, rząd USA oferuje mu pożegnalny bankiet, aby okazać mu szacunek i wdzięczność. Ceremonia ta gromadzi najwyższe osobistości polityczne, naukowe i kulturalne Stanów Zjednoczonych. Otrzymuje też złoty medal.

W 1930 opublikował ostatnią pracę: Ewolucja nastrojów amerykańskich w czasie wojny .

W 1932 roku Jean Jules Jusserand zmarł w Paryżu w wieku 77 lat. Jego pogrzeb narodowy odbywa się w katedrze Notre-Dame w Paryżu , a jego ciało znajduje się w rodzinnym skarbcu w Saint-Haon-le-Châtel .

Jeden z założycieli Alliance française

Jean Jules Jusserand uczestniczył w założeniu Alliance française . Ten sojusz został utworzony dnia21 lipca 1883 r.z inicjatywy Paula Cambona , samego ambasadora. W jego skład wchodzą Philippe Berthelot , Jean-Jules Jusserand, Ferdinand de Lesseps , Louis Pasteur , Ernest Renan , Jules Verne , Félix Charmetant i Armand Colin. Jej nazwa inspirowana jest Alliance Israelite Universelle , a jej celem jest obrona i promocja francuskiej kultury i języka, zwłaszcza po klęsce z Niemcami w latach 1870-1871.

Stowarzyszenie to nie podlega żadnym wpływom politycznym ani religijnym. Zalicza się rzeczywiście do swoich założycieli osobowości wszystkich religii.

Fundacja Alliance Française jest „moralnym i prawnym odniesieniem” dla Alliances Françaises. Uznaje nowe Alliances Françaises, zatwierdzając ich status. Wspiera sojusze w szkoleniu personelu i doradza im w rozszerzaniu ich działalności lub gdy napotykają trudności.

Alliance Française ma placówki na całym świecie i jest największą kulturalną organizacją pozarządową (NGO) na świecie, z prawie 1000 placówek w ponad 136 różnych krajach.

W Lyonie Alliance Française została założona w 1984 roku i od czasu powstania uzyskała wiele etykiet. To jest 1 st szkoła językowa w Lyonie i 3 th francuskiej Alliance we Francji. Posiada 40-osobowy wielokulturowy zespół. Każdego roku przyjmuje 2500 studentów 130 różnych narodowości w 2500  m 2 nowoczesnych pomieszczeń z 17 przestronnymi i klimatyzowanymi salami przeznaczonymi do nauki języków. Nadal utrwala ducha założycieli, takich jak Jean-Jules Jusserand.

Saint Haon-le-Châtel

Wśród miejsc, które naznaczyły jego życie, Forez, a dokładniej wioska Saint Haon-le Châtel, zajmuje bardzo szczególne miejsce. Rzeczywiście, to tutaj przyszły ambasador Francji w Stanach Zjednoczonych spędzał wakacje w swoim drugim domu. Miał swoje zwyczaje w tej średniowiecznej wiosce, w której uwielbiał spędzać czas.

Podróżował pociągiem do Saint-Haon z Lyonu. Wyjechał w tym celu ze stacji Saint-Paul. Ta pochodząca z 1876 roku stacja znajduje się na zachód od centrum Lyonu, u podnóża zboczy wzgórza Fourvière, na Place des Terreaux. Jego fasadę można podziwiać na poniższym zdjęciu. W ten sposób dotarł do swojej ukochanej wioski przez miasto Roanne.

W Saint-Haon wciąż są ślady przejścia tego wielkiego człowieka. Rzeczywiście, jego imię nosi ulica i jedna z wież zamku tej średniowiecznej wioski. Miał tam swoją ulubioną rezydencję.

Książki i publikacje

Po francusku

  • Teatr w Anglii od podboju do bezpośrednich poprzedników Maartena Baxa (1878)
  • Teatr w Anglii, od podboju do bezpośrednich poprzedników Szekspira (1878)
  • Angielski w średniowieczu: życie koczownicze i drogi Anglii w XIV th wieku (1884), ceny Marcelin Guerin z Akademii Francuskiej w 1885 roku.
  • Rzymianin w czasach Szekspira (1887)
  • Literatura History of the English People (t. 1, 1893; t. 2, 1904; t. 3, 1909), Nagroda Bordina Akademii Francuskiej w 1895 r.
  • Epos o Langland (1893).
  • Anglicy w średniowieczu. Epopeja mistyczna Williama Langlanda (1893)
  • Powieść króla Szkocji (1895)
  • Krótka historia literatury angielskiej (1896)
  • Szekspir we Francji pod Ancien Regime (1898)
  • Gry sportowe i ruchowe w starożytnej Francji (1901), nagroda Thérouanne Akademii Francuskiej w 1902.
  • Ronsarda (1913)
  • Kompendium instrukcji udzielonych ambasadorom i ministrom francuskim od traktatów westfalskich do rewolucji francuskiej. XXIV-XXV, Anglia, opublikowana pod auspicjami Komisji Archiwów Dyplomatycznych Ministerstwa Spraw Zagranicznych, ze wstępem i notatkami JJ Jusseranda (1929)

Po angielsku

  • Z Amerykanami przeszłości i teraźniejszości (1916), za który otrzymał nagrodę Pulitzera.
  • What Me Befell: Wspomnienia JJ Jusseranda , 1933.
  • Ambasador Francji na dworze Karola II , 1892.
  • Eseje angielskie z francuskiego pióra (1895)
  • Historia literacka Anglików od początków do wojny domowej (1907)
  • Piers Ploughman, dzieło jednego lub pięciu (1909)
  • Szkoła Ambasadorów i inne eseje (1925)
  • Ewolucja amerykańskiego sentymentu podczas wojny (1930)

Współpraca

  • "Tunezja", tekst zamieszczony w La France coloniale, histoire, geographie, commerce , Paryż: A. Colin, praca wydana pod kierunkiem M. Alfreda Rambauda.
  • „Wielcy francuscy pisarze. Studia nad życiem, twórczością i wpływem głównych autorów naszej literatury”, tekst wstawiony z osobną paginacją w Jules Simon, Victor Cousin , Paryż: Hachette, 1887.

Korespondencja

  • Jean-Jules Jusserand, [List do Anatola France], 9 marca 1888 r lub 1889, Correspondence d'Anatole France, Bibliothèque Nationale.
  • Jean-Jules Jusserand, [Listy do Ferdinanda Brunetière], 11 i 23 marca, 23 września, Korespondencja Ferdynanda Brunetière'a, Biblioteka Narodowa.
  • Jean-Jules Jusserand, [List do Gastona Parisa], 11 września 1900, Korespondencja Gaston Paris, Biblioteka Narodowa.
  • Jean-Jules Jusserand, [List do Josepha Reinacha], 23 listopada 1898, Korespondencja Josepha Reinacha, Biblioteka Narodowa.
  • Jean-Jules Jusserand, [List do Arvède Barine], 12 lutego 1889 r., Correspondence d'Arvède Barine, Biblioteka Narodowa.

Potomność i upamiętnienie

Jean Jules Jusserand otrzymał pierwszą Nagrodę Pulitzera w dziedzinie historii w 1917 roku za publikację swojego zbioru studiów historycznych: „  Z Amerykanami przeszłości i teraźniejszości  ”. Otrzymał także Wielki Krzyż Legii Honorowej i utworzył Amerykańskie Towarzystwo Legii Honorowej.

Kilka pomników we Francji i Stanach Zjednoczonych nadal upamiętnia jego dyplomatyczną rolę.

Po śmierci prezydent Roosevelt chciał pamiętać Jusseranda mówiąc, że reprezentuje „najwyższe standardy etyki dyplomatycznej”. W 1935 roku wzniesiono ławkę, zbudowaną z granitu i marmuru, aby upamiętnić więzy przyjaźni między nim a Rooseveltem. Ta ławka oznacza miejsce, w którym dwaj mężczyźni siadali na spacerach w Rock Creek Park w stanie Waszyngton.

Wieża Jusserand l w Saint-Haon-le-Châtel jest pomnikiem wzniesionym ku jego pamięci odkąd przeszedł tam na emeryturę. Jest dziełem Joanny Durand i został zainaugurowany wwrzesień 1935.

Aleja noszących jego imię zostało otwarte w Lyonie około roku 1990, w 3 th dzielnicy, niedaleko Avenue Felix Faure.

Uwagi i referencje

Uwagi

Bibliografia

  1. Zobacz na leschartreux.com
  2. „  Jean Jules Jusserand  ” , na roglo.eu (dostęp 7 kwietnia 2020 )
  3. „  Jérôme Déchelette (1834-1905)  ” , na data.bnf.fr (dostęp 7 kwietnia 2020 r. )
  4. H. Cogoluenhe, „Niesłusznie  zapomniany Lyonnais: Jules Jusserand  ”, Lewy brzeg ,grudzień 1988, s.  3
  5. W tym czasie krajem rządziła królowa Wiktoria .
  6. Kévin Triet , "  Jusserand, architekt wejścia do wojny Stanów Zjednoczonych  " , na Le Progrès ,11 listopada 2016(dostęp 14 maja 2020 r. )
  7. "  Jednym z najsłynniejszych Lyonnais w Stanach Zjednoczonych (oprócz Paula Bocuse'a) jest nikt inny jak Jean-Jules Jusserand, który był ambasadorem w Waszyngtonie w latach 1902-1925.  ", Le Progrès ,15 października 1999 r., s.  1
  8. "  Republika Francuska 28 kwietnia 1906  " , w sprawie Retronews , Republika Francuska ,28 kwietnia 1906(dostęp 7 kwietnia 2020 r. )
  9. Kevin Triet „  Jusserand, architekt wejścia do wojny Stanów Zjednoczonych.  ", Postęp , 11 listopada 2016, s.  18
  10. (w) Jean Jules Jusserand , Z Amerykanami przeszłości i teraźniejszości , Nowy Jork, Charles Scribner's Sons,1916( przeczytaj online )
  11. (w) „  Jean Jules Jusserand Memorial  ” , atlasobscura.com (dostęp 7 marca 2017 r. )

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne