Ferdynand de Lesseps

Ferdynand de Lesseps Obraz w Infoboksie. Ferdynanda de Lessepsa. Funkcje
Ambasador Francji w Hiszpanii
1848-1849
Konsul Generalny Francji w Barcelonie ( d )
1842-1848
Konsul Generalny Francji w Aleksandrii
1835-1837
Fotel 38 Akademii Francuskiej
Tytuł szlachecki
Wicehrabia
Biografia
Narodziny 19 listopada 1805
Wersal
Śmierć 7 grudnia 1894 r(w wieku 89 lat)
Guilly
Pogrzeb Cmentarz Pere Lachaise
Przezwisko Wielki Francuz
Narodowość Francuski
Dom Włochy
Trening Henryka-IV Liceum
Zajęcia Dyplomata , przedsiębiorca
Rodzina Rodzina Lesseps
Tata Mathieu de Lesseps
Rodzeństwo Adélaïde Marie de Lesseps ( d )
Jules de Lesseps
Théodore de Lesseps
Małżonkowie Agathe Delamalle ( d ) (z1837 w 1853)
Louise-Hélène Autard de Bragard ( d ) ( de1869 w 1894)
Dzieci Victor de Lesseps ( d )
Marie-Solange de Lesseps ( d )
Jacques de Lesseps
Ismael de Lesseps ( w )
Pokrewieństwo Barthélemy de Lesseps (wuj)
Cesarzowa Eugenie (drugi kuzyn)
Inne informacje
Właściciel Hotel de Lesseps ( d )
Członkiem Rosyjska Akademia Nauk
Amerykańska Akademia Sztuki i Nauki
Greckie Towarzystwo Filologiczne Konstantynopola ( d ) (1873)
Akademia Nauk (1873)
Akademia Francuska (1884)
Nagrody
Archiwum prowadzone przez Archiwum Szwajcarskiego Federalnego Instytutu Technologii w Zurychu ( en ) (CH-001807-7: Hs 229)
Podstawowe prace
Kanał Sueski , Panamski
podpis Ferdynanda de Lesseps podpis Père-Lachaise - Dywizja 6 - Lesseps 02.jpg Widok na grób.

Ferdynand, hrabia Lesseps , urodzony w Wersalu dnia19 listopada 1805i zmarł w La Chesnaye koło Guilly ( Indre ) dnia7 grudnia 1894 rJest francuskim dyplomatą i przedsiębiorcą . Jest najbardziej znany z tego, że zbudował Kanał Sueski i był przyczyną skandalu panamskiego, za który został skazany. Był bratankiem dyplomaty Jean-Baptiste Barthélemy, barona de Lesseps .

Biografia

Nazywany "Wielkim Francuzem", Ferdynand de Lesseps - często pojawia się drugie imię Marie, ale w metryce urodzenia wspomina tylko Ferdynand - był głównym promotorem dwóch najbardziej ambitnych projektów kanałowych swoich czasów, Kanału Sueskiego, a następnie Kanału Panamskiego . Ten ostatni projekt spowodował, że udziałowcy stracili tak dużo pieniędzy, że promotor został skazany na pięć lat więzienia, wyrok, którego nie odsiedział ze względu na swój podeszły wiek (88 lat) i niepewny stan zdrowia. Jego posąg stoi na Place de France w Panamie z jego nazwiskiem wypisanym w ten sposób: Fernando Maria Vizconde de Lesseps .

Jego początki

Pochodzenie terminach rodzina z powrotem w końcu XVI -tego  wieku . Jego najstarszy znany przodek w linii ojcowskiej jest stolarzem mistrz urodzony w drugiej połowie XVI -go  wieku. Jednym z jego pradziadków jest sekretarz królowej Marii Anny de Neubourg , wdowy po Karolu II Hiszpanii , zesłanej do Bayonne po wstąpieniu na tron Filipa V .

Od połowy XVIII -tego  wieku , przodkowie Ferdinand de Lesseps następnie karierę dyplomatyczną, w której on sam zajmował kilka stanowisk 1825 do 1849 roku . Jego wuj został uszlachetniony przez króla Ludwika XVI i jego ojca, Mathieu de Lesseps ( 1774 - 1832 ), został wykonany licznik przez Napoleona I st . Jej matka, Catherine (de) Grevignée, jest Hiszpanką i jest ciotką hrabiny de Montijo, matki cesarzowej Eugenii .

Urodził się w Wersalu na 19, rue des Zbiorniki , - na n °  18 urodzin - 19 listopada 1805 roku o wpół do trzeciej po południu. Wczesne lata spędził we Włoszech , gdzie stacjonował jego ojciec. Studiował w Liceum Henryka IV w Paryżu . Jego intelektualne przebudzenie miałoby nastąpić, zgodnie ze świadectwem zainteresowanej osoby, podczas serii konferencji wygłoszonych przez opata La Mennais i jego ultramontańskich przyjaciół. Licencjat w Amiens , przyszły przebijacz przesmyków zapisał się na kursy prawa handlowego na Quai d'Orsay , ale zdecydowanie wolał sesje konne. Stanie się niezwykłym jeźdźcem, z adresem, który da mu wielkie uznanie u jego arabskich partnerów. Od 1825 do 1827 był zastępcą wicekonsula w Lizbonie , gdzie jego wuj Barthélemy de Lesseps był charge d'affaires. Ten wujek wyruszył na Astrolabium dowodzone przez Fleuriot de Langle i tym samym brał udział w ekspedycji La Pérouse . Gdy ekspedycja zatrzymywała się na półwyspie Kamczatka, La Pérouse poprosił go o przywiezienie dokumentów do Wersalu (dzienniki, mapy i notatki), ratując w ten sposób życie, nawet o tym nie wiedząc.

Życie rodzinne

Ferdinand de Lesseps miał 17 dzieci z 2 żonami, z których ostatnia miała 78 lat. Dwukrotnie ożenił się, jako pierwsze małżeństwo, z Agathe Delamalle (1819-1853), wnuczką Gasparda Gilberta Delamalle , która dała mu pięciu synów: Charles-Théodore, Charles-Aimé, Ferdinand-Marie, Ferdinand-Victor i Aimé-Victor, następnie w drugim małżeństwie po śmierci Agathe, z Louise-Hélène Autard de Bragard (1848-1909), pochodzącą z Mauritiusa , która urodziła mu dwanaście innych dzieci: Mathieu-Marie, Ferdinand-Ismaël (1871) -1915, zmarł za Francję ), Ferdinande-Hélène, Eugénie-Marie, Bertrand (1875-1917, zm. za Francję), Marie-Consuelo, Marie-Eugénie, Marie-Solange, Paul (1880-1955) – którzy zostaną skazani w 1949 r. zaocznie, przez paryski trybunał sprawiedliwości na karę śmierci, konfiskatę jego majątku i degradację narodową za zaproponowanie Niemcom zrzeczenia się na nich roszczenia o 200 000  funtów tureckich na rzecz państwa osmańskiego, dostarczenia im planu wojskowego ataku na Suez Canal, a wreszcie jako ich nominowani do pozyskiwania skradzionych akcji Suezu. s do francuskich Izraelitów - Roberta (1882-1916, zmarły za Francję), Jacquesa (1883-1927, pionier lotnictwa) i Giselle.

Jego kariera

Dyplomacja

W 1828 Ferdynand de Lesseps został wysłany jako wicekonsul pomocniczy do Tunisu , gdzie jego ojciec był konsulem generalnym. Odważnie ułatwia ucieczkę Jusufa , a następnie Mameluka, ściganego przez żołnierzy beja, którego jest jednym z oficerów. Yusuf będzie wdzięczny za tę francuską ochronę, wyróżniając się w szeregach armii francuskiej w czasie podboju Algierii  : zostanie generałem. Ferdynandowi następnie ojciec powierzył misję hrabiemu Clauzelowi , głównodowodzącemu armii podboju w Algierii. W liście z 18 grudnia 1830 r. do Mathieu de Lesseps generał pisał: „Miałem przyjemność poznać pana syna, który obiecuje wielkim uznaniem wspierać noszone przez siebie nazwisko. "

W 1832 roku Ferdynand de Lesseps został mianowany wicekonsulem w Aleksandrii . Aby kazał mu czekać podczas kwarantanny statku, Diogenes (z francuskiej poczty), który zabrał go do Egiptu , pan Jean-François Mimaut, Konsul Generalny Francji w Aleksandrii, przesłał mu kilka książek, między innymi pisemny pamiętnik, zgodnie z instrukcjami Bonapartego , autorstwa inżyniera Jacques-Marie Le Père , członka ekspedycji naukowej do Egiptu , odpowiedzialnego za badanie kopania kanału przez Przesmyk Sueski . Z tych odczytów i spotkania z Saint-Simoniens (patrz Cercle Saint-Simon ), którzy przybyli tam, by poślubić Wschód i Zachód, w wyobraźni Ferdynanda narodził się projekt kanału.

Bardzo specyficzne okoliczności ułatwiły realizację projektu. Mehemet Ali , który był wicekrólem Egiptu, zawdzięczał, przynajmniej do pewnego stopnia, swoje stanowisko zaleceniom udzielonym rządowi francuskiemu przez Mathieu de Lesseps, konsula generalnego w Egipcie, kiedy Mehemet Ali był tylko prostym pułkownikiem. Ferdynand został więc ciepło i czule przyjęty przez namiestnika. Później to Saïd Pasha (syn Mehemeta Alego) udzieli mu koncesji na budowę Kanału Sueskiego.

W 1833 Ferdinand de Lesseps został mianowany konsulem w Kairze , a wkrótce po konsulu generalnym w Aleksandrii piastował tę funkcję do 1837 roku . W tym okresie przez dwa lata szalała straszna epidemia dżumy, która pochłonęła życie ponad jednej trzeciej mieszkańców Kairu i Aleksandrii. Okazując niewzruszony zapał, Ferdynand kontynuuje swoją misję, przemieszczając się z jednego miasta do drugiego w zależności od niebezpieczeństwa.

W 1839 został mianowany konsulem w Rotterdamie , a rok później przeniesiony do Malagi , kraju pochodzenia rodziny matki. W 1842 został wysłany do Barcelony i wkrótce awansowany do stopnia konsula generalnego. W czasie krwawego powstania w Katalonii , które zakończyło się bombardowaniem Barcelony , Ferdynand de Lesseps wykazał największą odwagę w ratowaniu od śmierci, bez wyjątku, ludzi należących do rywalizujących frakcji, a także w ochronie nie tylko Francuzów w niebezpieczeństwie, ale także obcokrajowców wszystkich narodowości. W 1859 r. utworzył w Barcelonie szkołę kształcącą dzieci francuskich imigrantów, placówka ta nosząca jego imię jest dziś najstarszą francuską placówką na Półwyspie Iberyjskim. Od 1848 do 1849 był ministrem Francji w Madrycie .

Republika Rzymska

Następnie został pilnie wysłany do Rzymu jako legat rodzącej się Republiki Rzymskiej. Zdarzyło się, że 24 kwietnia francuskie siły ekspedycyjne pod dowództwem generała Oudinota oszukały pod Civitavecchia 7000 ludzi, twierdząc, że przybyły bronić Republiki Rzymskiej przed interwencją Austriaków. Jednak 28 kwietnia na pilną prośbę papieża Piusa IX, który uciekł do Gaety z dworem, maszerował na miasto z 3000 mężczyzn i kilkoma karabinami (co nie omieszkało uszkodzić Watykanu), przekonany, że „ Włosi go nie pobili”, ale zamiast tego 30 kwietnia został zmuszony do ucieczki i oskarżony przez ludzi Garibaldiego, z wieloma zabitymi, rannymi i 300 jeńcami. Oudinoci musieli teraz kupić czas, aby czekać na posiłki i przygotować się do oblężenia. W tym momencie przybył Lesseps, na stanowisku pełnomocnika, ale w rzeczywistości jako temporeggiatore, i przyjął rozejm z bronią, co umożliwiło Francuzom zgromadzenie 30 000 ludzi i potężny park oblężniczy. Później, 1 czerwca, złamał rozejm i 3 czerwca, z nowym podstępem, zaatakował, ale tylko po to, by napotkać o wiele silniejszy opór niż oczekiwano. Zgromadzenie Republiki Rzymskiej nie poddało się, ale przerwało jakakolwiek wojownicza działalność 1 lipca, dająca mandat nowemu triumwiratowi, aby był znany Francuzom. Wykluczony, Ferdynand de Lesseps „wchodzi w sprzeciw” zgodnie z jego wypowiedzią i rezygnuje ze służby dyplomatycznej. Następnie zostaje oskarżony o zmowę z wrogiem i będzie broniony przed Izbą przez Ledru-Rollina po skierowaniu przez Zgromadzenie Konserwatywne pod jurysdykcję Rady Stanu, która oskarża go o uznanie rządu rzymskiego za „autorytet moralny”. i nie tylko z faktu ”. Napisał pamiętnik, który został upubliczniony w lipcu 1849 r.

W 1853 roku w ciągu kilku dni stracił żonę i jednego z synów na skutek epidemii szkarlatyny . W 1854 r. wstąpienie na tron ​​wicekróla Egiptu jego starego przyjaciela, Saïda Paszy , dało nowy impuls ideom, które prześladowały go przez ostatnie dwadzieścia dwa lata na temat Kanału Sueskiego . Ferdinand de Lesseps został zaproszony przez Saïda Paszy i 7 listopada 1854 wylądował w Aleksandrii. 30 tego samego miesiąca Saïd Pasza podpisał koncesję upoważniającą Ferdynanda de Lessepsa do przebicia Przesmyku Sueskiego.

Na podstawie trzech projektów stworzonych przez Charlesa Josepha Lamberta, przekazanych inżynierowi Louisowi Maurice Adolphe Linant de Bellefonds , sporządzany jest plan przez niego i Eugène Mougel . Po nieznacznej modyfikacji plan został przyjęty w 1856 r. przez Międzynarodową Komisję budowy Przesmyku Sueskiego, której został przedłożony. Pocieszony tą aprobatą, Lesseps nie dał się już powstrzymać ani sprzeciwowi lorda Palmerstona , który obawiał się wówczas o pozycję handlową Wielkiej Brytanii , ani rozbawionym opiniom przepowiadającym wypełnienie kanału piaskami pustyni. . W tym roku, zresztą wziął się jako sekretarka angielskiego dziennikarz, satyryk i dramaturg Charles Lamb Kenney , który mimo wszystko miał wykształcenie prawnicze.

Spośród trzech propozycji Ferdinanda de Lesseps wybrano włoskiego inżyniera Luigiego Negrellego , który zaproponował bezpośredni rurociąg, szacunek dla kształtu i brak śluz u ujścia kanału.

Generalne kierowanie pracami powierzono wtedy Negrellemu, ale zmarł on po kilku dniach choroby, w związku z czym prace będą kontynuowane materialnie przez Ferdynanda według planów ustalonych przez Negrellego.

Kierowany swoimi przekonaniami, wspierany przez cesarza Napoleona III i cesarzową Eugenię, zebrał w ramach prenumeraty ponad połowę kapitału w wysokości dwustu milionów franków potrzebnego do założenia Compagnie Universelle du canal marine de Suez. Rząd egipski subskrybował osiemdziesiąt milionów.

Firma Ferdinanda de Lessepsa zbudowała Kanał Sueski w latach 1859-1869. W tej sprawie Lesseps otoczył się rozległą siecią umiejętności, jeśli nie przyzwolenia, zwłaszcza w prasie, która zawsze będzie miała ogromne znaczenie. użyteczność. W 1869 roku, po inauguracji Kanału Sueskiego, Napoleon III zaproponował mianowanie go księciem Suezu. Poinstruowany precedensem Gorzkich Jezior, jest pierwszym, który pochwala projekt Roudaire .

Będzie wspierać ją jednocześnie z innymi dużymi firmami i projektami, takimi jak wykopanie tunelu pod Kanałem La Manche, budowa połączeń kolejowych przez Azję, Kanał Panamski czy Transsaharyjską. Phare du Tout-Paris, kluczowy człowiek w stosunkach między Zachodem a Wschodem, „papież” geografii i ekspansji europejskiej w Afryce, był prezesem Towarzystwa Geograficznego w 1881 r. i członkiem Towarzystwa protektor tubylców.

Koniec kariery

Przebijacz przesmyku pozostawia za sobą szare obszary sprzyjające kultowi i podejrzliwości. W 1893 r., oskarżony o wpływy i malwersacje w ramach postępowania sądowego w związku ze skandalem panamskim , Ferdinand de Lesseps został skazany na pięć lat więzienia, w którym nie odsiedział. Zmarł w wieku 89 lat w swoim zamku La Chesnaye, w Guilly, w Indre.

Zabalsamowane w Guilly, jego ciało zostało przewiezione pociągiem do Paryża, gdzie zostało pochowane w rodzinnej kaplicy na cmentarzu Père-Lachaise (oddział 6). W nabożeństwie pogrzebowym uczestniczy tylko jego rodzina, przedstawiciel Towarzystwa Geograficznego i dyrektorzy Towarzystwa Kanału Sueskiego. Część jego krwi leży w białym obelisku na cmentarzu Guilly .

Wyróżnienia i nagrody

Hołdy

Jego imię zostało nadane:

Bibliografia

Uwagi i referencje

  1. Larousse 1984 , s.  6240
  2. Nieregularny tytuł szlachecki ( Charondas , Le cahier noir ).
  3. Akt urodzenia AD78 ( str.  40/158 )
  4. dyplomacja.gov.fr
  5. Urodził się w starej n o  18 Aktualny n O  19 z rue des Zbiorniki na rogu Rue de la Paroisse, na płycie aż 3 th  podłoga wspomina.
  6. http://www.galerie-leserbon.fr/pierrevictor-lesseps-pastel/
  7. Republikańskie Echo ,6 maja 1949.
  8. Robert de Lesseps, porucznik w 7 th  grupy pistoletów maszynowych i auto-auto-armaty umiera z ran w dniu 3 września 1916 roku podczas bitwy pod Sommą ( "  La mort du porucznika Roberta de Lesseps  ", L'Éclair ,26 listopada 1916, s.  3-4 ( przeczytaj online , dostęp 29 marca 2021 r. )).
  9. Szef lotnictwa, jego nazwisko pojawia się w większości prac poświęconych początkom lotnictwa.
  10. Claude-André Donadello, Ferdinand de Lesseps, jego rodzina i potomkowie , wyd. chrześcijańskie, 1989.
  11. Edmond Jouhaud, Yousouf, niewolnik, mamelucki i generał Armii Afryki , Paryż, red. R. Laffont, 1980, 263  s. , s. 179.
  12. http://www.lesseps.net/ Oficjalna strona francuskiej szkoły Ferdinand-de-Lesseps w Barcelonie
  13. "  POLYTECHNICIANS I Saint-simonowska ADVENTURE  " , na www.annales.org (dostęp 07 listopada 2017 )
  14. Zdjęcie obelisku
  15. Bertrand Beyern, Przewodnik po grobach sławnych mężczyzn , Le Cherche Midi ,2011, s.  83
  16. http://www.messageries-maritimes.org/ferdi.htm

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne