Jan Bucquoy

Jan Bucquoy Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Jan Bucquoy w maju 2002 r. Podczas konferencji prasowej poświęconej prezentacji
filmu La Vie politique des Belges
w Actor's Studio w Brukseli. Kluczowe dane
Narodziny 16 listopada 1945 r
Harelbeke
Wybitne filmy Życie seksualne Belgów 1950-1978
Camping Cosmos
Les Chemins de la Glory
Stronie internetowej Oficjalna strona

Jan Bucquoy , urodzony dnia16 listopada 1945 rw Harelbeke ( Belgia ), artysta post-surrealistyczny i sytuacjonistyczny .

Reżyser teatru, scenarzysta komiksowy, reżyser filmowy i autor wielu happeningów , najbardziej znany jest z nieustraszonej akcji w telewizji, corocznych zdjęć państwowych w Brukseli i mniej lub bardziej trwałych muzeów, takich jak Musée de la femme (gdzie nagie kobiety) lub Musée du slip , mieszczące się na pierwszym piętrze Dolle Mol , słynnej libertariańskiej kawiarni w Brukseli , w której gościła przez wiele lat.

Kariera w teatrze

Studia

Studiował na literaturę w Grenoble , na filozofię w Ghent , uprawniających do Brukseli ( Higher National Institute for Performing Arts i technik dyfuzji ) oraz nauk politycznych w Strasburgu , w tym samym mieście w Szkole Sztuki Dramatycznej . W Strasburgu podczas studiów rozpoczął eksperymenty teatralne w Laboratoire d'Action populaire (LAP), w którym był dyrektorem zespołu. Zawiera utwory Vsevoloda Meyerholda , Bertolta Brechta , Rainera Wernera Fassbindera , Erwina Piscatora i Michela de Ghelderode . Z tego ostatniego reżyseruje w Narbonne  : Barabasza , Christophe'a Colomb'a , Hop Signor! , Maski Ostend i Sortilèges (ta ostatnia we współpracy).

Francja

Podczas wycieczki na północy Francji w lecie 1966 roku wyreżyserował Huis Clos , których autorem jest Jean-Paul Sartre . W Paryżu , on wywołał skandal przedstawiając Play Rainera Wernera Fassbindera Gorzkie łzy Petry von Kant by z osoby niepełnosprawnej popychane na krzesło . W Grenoble , że sympatyzuje z Jean-Luc Godard i pracuje w swoim studio z taśmami magnetycznymi, aby kino było lżejsze w transporcie . Eksperymentuje z aktorami: teatr na planie / teatr w bloku, w którym widzimy aktorów ze wszystkich stron, sposoby odprężenia aktorów jak w jego inscenizacji Krzysztofa Kolumba , w której aktorzy muszą przeżyć strach przed upadkiem na koniec świata w łodzi w formie hipnozy . Te doświadczenia teatralne przydały mu się później jako reżyserowi filmowemu (aktorom reżyserskim).

Kariera autora komiksów

Ewolucja

Na granicy rzeczywistości: seria Jaunes . To pierwszy tom z serii Jaunes , a Labyrinth jest ostatnim z serii siedmiu albumów. Le Bal du rat mort był pierwszym udanym albumem Jana Bucquoya, wydawanym kilkakrotnie przez wydawców Michela Deligne i Glénat w języku francuskim i holenderskim . Autor związany jest z realizmem magicznym, którego Le Bal du rat mort był pierwszym tomem w tym stylu, o czym świadczy również jego serial animowany Daniël Jaunes z rysunkami Tito .

Jednym z elementów realizmu magicznego jest wzajemne połączenie czasu i przestrzeni (szeroko rozpowszechnione w amerykańskiej science fiction: np. Autor Keith Laumer w Imperium ). W Na granicach rzeczywistości (słowo „żółty” ma wyraźnie podwójne znaczenie), Daniël otrzymuje swoją kartę członkowską od Rexa (partii Léona Degrelle ) czterdzieści lat po dacie wysyłki, podczas gdy Jean Lamorgue nie pamięta już czasu i miejsc przeszedł. Bohaterką Balu Martwego Szczura i serialu Żółtego są inspektorzy policji, którzy czekają na nich w Brukseli z narzeczoną (Lisa i Margot), mieszkają z matką i jednocześnie pociągają ich magiczne kobiety (Amalia w Jaunes i córce fakira, Myriam, w Le Bal du rat mort ).

„To psychoanaliza postaci, która trwa dziesięć lat. Poprzez panujący w nim nieporządek Jaunes chce zaprowadzić porządek w świecie. Dwa ostatnie Hôtel des thermes i Labyrinthe kończą tę psychoanalizę, na końcu której odrodzi się. Żółty jest jak feniks. » Wywiad z autorem w La Cité , 7 au13 lipca 1988: Tito i Bucquoy śmieją się z Jaunes .
W Jaunes do tematu psychoanalizy, wszechobecnej u autora iw Le Bal du rat mort , dodaje się mieszaninę miejsc, a zwłaszcza czasów: „Widziałem cię zabitego kulą Desmaretsa” Jaunes , Éd. Glénat, s.  9 .

Kolejny fantastyczny komiks tego samego autora i porównanie: La Nuit du Bouc , album z serii Alaina Moreau, którego jest autorem, a który rysuje Marc Hernu. Świat fantasy zajmuje ważne miejsce w twórczości scenarzysty Dead Rat Ball . W Noc kozła Jan Bucquoy już rozwija temat czarów z uwielbieniem kozła. Podobnie w przypadku Retour au pays noir bohater wyrusza w poszukiwaniu swojej prawdziwej tożsamości, konfrontując się ze swoją przeszłością i powstaniami górniczymi. W The Night of the Goat ciekawy bohater imieniem Stassen, nazywany „starym głupcem”, jest łowcą szczurów, ale poluje także na koty, które oskóruje, a potem wisi na drzwiach w noc kozy. Jest to aluzja do postaci Myriam, prostytutki z Le Bal du rat mort , która po nocy miłości powiedziała Jeanowi Lamorgue: „Nie, nie lubię szczurów, wolę koty! „A na pytanie Lamorgue'a:„ Nic nie zauważyłeś? »Odpowiada:« Tak, koty wyjechały do ​​Mezopotamii ... ». Co oznacza, że ​​koty zrezygnowały z walki ze szczurami w Ostendzie.

Główne dzieła

Jest pisarzem i autorem około pięćdziesięciu komiksów  : wydał w szczególności serię Jaunes (cytowaną powyżej) z Tito inspirowaną Alfredem Korzybskim , The Paths to Glory ( Glénat (redaktor) 1985) z Danielem Huletem, Une épopée French ( Glénat ( redaktor) 1990) z Sels i pornograficzna parodia of Tintin , który nie waha się obecny przez charakter prezenter Radia Kosmos ( Claude Semal ) w delirium sceny z Lolo Ferrari w kultowym filmie Camping Cosmos . Nie zapominając o thrillerze Le Bal du rat mort (Glénat 1986) z JF Charlesem, który rozgrywa się w całości w Ostendzie (z wyjątkiem kilku scen w Brukseli ) i który zdobył nagrodę Saint-Michel za najlepszy komiks w 1981 roku . Jego film Życie seksualne Belgów 1950-78 jest oparty na albumach jego serii komiksów Jean-Pierre Leureux ( Brèves Rencontres (1987) i Tout va bien (1990), narysowanych przez Jean-Philippe'a Vidona), w których ucieleśnia swojego głównego bohatera.

„Jest przeciwieństwem dobrych scenarzystów, serdecznych ludzi, którzy nie popełniają błędów, ale mają o wiele mniej do powiedzenia. "

- Robert Rouyet w „Drogi do chwały pokryte są błotem”, Le Soir , 28 stycznia 1986.

Postacie

Jego bohaterowie (np. Jean Lamorgue w Le Bal du rat mort czy Raymond Lécluse w Les Chemins de la Glory , ogłaszający na końcu pierwszego tomu: „Paris, a nous deux!”) Często inspirują się głównymi bohaterami Honoré de Balzac (jak Lucien de Rubempré , Eugène-Louis de Rastignac itp.) Z powracającymi motywami wielkości, splendoru, upadku, dekadencji, utraconych złudzeń i nieszczęść. Z drugiej strony bohaterowie jego filmów są antybohaterami, którzy raczej przekraczają optymizm bohaterów Charlesa Dickensa, takich jak David Copperfield czy Oliver Twist . Jego realistyczne podejście do postaci w jego filmach i komiksach zawdzięczamy Georgowi Lukacsowi , autorowi, którego poznał dzięki lekturom Guya Deborda i jego interpretacji fetyszyzmu towarowego .

Lista komiksów

Zobacz link zewnętrzny: Bibliografia komiksów.

Kariera polityczna

Jest blisko czterech partii politycznych: BANAAN ( Beter Alternatieven Nastreven Als Apathisch Nietsdoen) , jego francuskojęzyczny odpowiednik BANANE ( Bien Allumé, Nous Allons Nous Éclater ), Vivant i Spirit .

W belgijskich wyborach parlamentarnych z13 czerwca 2010, jest kandydatem z listy Lewy Front .

Kariera w kinie

Filmografia

Dyrektor

Aktor

Zawartość

Filmy te często wychodzą od tematu politycznego, w którym bohaterowie znajdują się w sytuacjach burleski, a życie seksualne jest metonimią życia sentymentalnego.

Pod wpływem traktatu etykiety do użytku przez młodsze pokolenia z Raoul Vaneigem i społeczeństwie spektaklu z Guy Debord , widzi świat mediów jako nieustannego spektaklu, który zamienił się w towar przez kapitalizm . To częściowo wyjaśnia jego burzliwe przejawy w telewizji.

Psychoanaliza i surrealizm

Jego podejście do psychoanalizy niektórych znaków takich jak Lolo Ferrari i Tintin to ze względu na jego czytania z Pisma o Jacques Lacan , za który ma wielki podziw. Jej tytuł filmu La gratisowych des hystériques z Claude Semal jest zaczerpnięte z książki La gratisowych de l'hystérique przez Lucien Israël , jednego z Lacana wielu uczniów . Jan Bucquoy był uważany przez belgijskiego surrealisty Marcela Mariëna ( The Imitation of Cinema ) za jedynego naśladowcę. Na autora wpłynęła także książka Desmonda Morrisa  : The Naked Ape i to zwierzę w jego podejściu do ludzkiej seksualności i porównaniu mężczyzn z małpami.

Kariera jako prowokator i artysta

Już w młodości brał udział w powstaniu robotniczym w fabrykach Usinor w Dunkierce, a później byłby uczestnikiem słynnego Radia Uilenspiegel, które broniło sprawy Flamandów na północy.

Oprócz filmów nakręconych lub w których grał Jan Bucquoy znany jest z serii ekstrawagancji i anarchistycznych demonstracji . Którego:

Kariera jako pisarka

Recepcja jego pracy

Krytycy prasy francuskojęzycznej

Jan Bucquoy jest przedmiotem licznych krytyki w prasie francuskojęzycznej, jedni wychwalają jego inteligencję, inni żałują chamstwa lub ciężkości uwag:

Krytycy prasy flamandzkiej i anglojęzycznej

Te prasy są bardziej otwarte na jego pracę:

Audiowizualny

Telewizja

Nagrody

Uwagi i odniesienia

  1. Wywiad z Giovanni Ambrosio w dniu 22 marca 2003 roku w Brukseli. Praca magisterska na Uniwersytecie w Neapolu, wydział literatury, 2002-2003: Surrealizm to stan umysłu. Surrealizmowi poprzez wyobrażenie udaje się zrobić to, czego nie zrobił zboczeniec. Wszyscy, którzy wywodzą się z rewolucyjnego surrealizmu, przyjechali do Belgii na spotkania, pojechali do Dolle Mol z Marcelem Mariënem .
  2. Wywiad z C. Carrière w Nova Magazine , s. 37: Neo-situ kino stawia widza na swoim miejscu, pokazując bohaterów tak żałosnych, że nie można ich zidentyfikować. Wszystko opiera się na iluzji, żyjemy w ciągłej reklamie. Artyści nie mogą już mówić przeciwko tej prymitywnej dyktaturze [przedstawienie w pierwszej części wieczoru ] : muszą chwycić za broń.
  3. Jan Bucquoy zawsze zajmował sześćdziesiąt osiem pozycji , więc normalne jest, że pozostał sytuacjonistą. La Voix du Nord , DRS, wtorek 19 listopada 1985.
  4. Happenings on Janbucquoy.be
  5. Artykuł w Het Laatste Nieuws o pierwszych targach komiksów w Uccle za nagrodę Oscara Désiré Vandenmuyzenwinkela za Le Bal du rat mort .
  6. Ciné Revue , no. 34 z dnia 23 sierpnia 2007 r.
  7. Odnośnie jego kariery teatralnej: Niepublikowany wywiad z maja 2007 roku z Francisem De Smetem w kawiarni „  Dolle Mol  ” w Brukseli.
  8. ed. Ansaldi 1986, ( ISBN  2-87137-000-1 ) . „Zaczyna się jako trywialne dochodzenie policyjne. Morduje się prostytutki. Łączy ich jedno: te dziewczyny pochodzą z Tongerlo . Inspektor Alain Moreau zostaje wysłany do Limburgii . I tam wszystko zamienia się w fantastyczne. ” . Alain Germoz w Pourquoi Pas? 7 listopada 1988.
    Inspektor Moreau na stronie 20:
    „Nie przepadamy za przestępczymi szczurami. "
  9. Noël Godin , Grabuge , Paryż, Flammarion , 2001, 250  pkt. ( ISBN  978-2-08-068023-5 i 2-08-068023-4 , OCLC  468984060 ) , str.  203i La vie est belle , s. 30.
  10. Na stronie 16 pierwszego tomu Le Temps des Innocents , pokazujemy zdjęcie Raymonda Lécluse czytającego Splendeurs et miseries des courtesans d' Honoré de Balzac .
  11. Jest niezwykłe, że autorzy Balzac i Dickens wywarli wpływ zarówno na Jana Bucquoya, jak i Hergé . Knack, special Kuifje, Tintin, les secrets d'une oeuvre , Lire, hors série, 12 déc. 2006, s. 82.
  12. Jan Bucquoy jest także wielbicielem Henry'ego Millera i Bukowskiego  : ... jego mistrzowie nazywają się Henry Miler i Bukowski. Le Nouvel Observateur , artykuł François Cérésa.
  13. Wywiad z Giovannim Ambrosio, cytowany: „Problem z Guyem Debordem , podobnie jak w przypadku Karola Marksa i Georga Lukacsa , polega na odrzuceniu psychoanalizy. Debord wolał zacząć pić, żeby trochę odzyskać przytomność ”.
  14. Prowokacja w Première Belgique , numer 224, październik 1995, str. IV; i Camping Cosmos en Première Belgique numer 232, lipiec 1996, s. 2; użytkownika Claude Devos. Zobacz stronę: Filmy Jana Bucquoya .
  15. Bucquoy, Jan - bibliografia BD, zdjęcie, biografia
  16. Life is Belgian , strony 116-117.
  17. http://www.wbimages.be/index.php?id=8973&tx_cfwbavmsearch_pi1%5Buid%5D=944
  18. Life is Belgian , okładka i str. 17.
  19. Life is belgijskie , str. 109.
  20. Mój zamach stanu jest oparty na teoriach Freuda i Lacana, które pozostają dla mnie wielkimi myślicielami, ponieważ sięgali po to, czego Marks nie zrobił. Wywiad cytowany z Giovannim Ambrosio.
  21. Life is belgijskie , str. 175
  22. Marcel Mariën napisał specjalnie dla swojego następcy: La Défense Bucquoy , Bruxelles, Les Lèvres nues, 1992. Zobacz także: Noël Godin, Entartons, entartons, les pompeux gherkins! , Flammarion ,2005, 362  pkt. ( ISBN  978-2-08-068546-9 i 2-08-068546-5 ) , str.  199
  23. La Voix du Nord , 19 listopada 1985.
  24. Radio Uilenspiegel .
  25. Life is belgijskie , str. 30, 87 i 108, artykuł w La Libre Belgique .
  26. Zobacz biografię Marcela Mariëna
  27. Noël Godin, Grabuge , Paryż, Flammarion ,2001, 250  pkt. ( ISBN  978-2-08-068023-5 i 2-08-068023-4 , OCLC  468984060 ) , str.  20731 stycznia 1992 roku Bucquoy włożył kajdanki w rękę do pudełka oskarżonego. W Liège ten proces Galerie du Cirque Divers jest traktowany jak parodia, a proces szaleńca króla jest ujściem, teatralizacją histerycznej relacji między ugrzęźniętym krajem a kilkoma dzikimi myszami. Według biegłego, psychiatry, jej prowokacyjne podejście może wydawać się prymitywne, ale w rzeczywistości jest niezwykle przemyślane ... Bucquoy zostanie uniewinniony i zrehabilitowany.
  28. Noël Godin, Entartons, entartons, the pompous pickles! , Flammarion ,2005, 362  pkt. ( ISBN  978-2-08-068546-9 i 2-08-068546-5 ) , str.  85-87
  29. Noël Godin, Grabuge , Paryż, Flammarion ,2001, 250  pkt. ( ISBN  978-2-08-068023-5 i 2-08-068023-4 , OCLC  468984060 ) , str.  206, Życie jest dobre s. 7 i 113.
  30. W Belgii jestem znany z obcinania głowy odkąd zorganizowałem ścięcie pomnika króla Baudouina na Wielkim Placu w Brukseli. Life is Belgian, op. cit. p. 113.
    Jest to metaforyczne morderstwo postaci ojca w lacanowskim sensie. Zobacz też: Sigmund Freud , The Interpretation of Dreams , Paryż, Francja Loisirs ,1989, 610  s. ( ISBN  978-2-7242-4260-7 i 2-7242-4260-2 ) , str.  449Wydaje mu się, że to popiersie miało wypadek.
  31. Do melodii piosenki „  Baw się dobrze!”  "
  32. Bonus DVD z jednego z jego filmów.
  33. Life is belgijskie , str. 13 i 52.
  34. Biuletyn , wydanie 48 z 18 grudnia 2008, str. 14: „Absconding with the country”: „Jako Belg jak Manneken Pis , slapstickowy anarchista Jan Bucquoy po raz ostatni zaatakował Pałac Królewski. Na swojej nowej wystawie w kapitale opowiada Clevelandowi Moffetowi o swoich planach przeniesienia rewolucji i dobrego życia do Francji ”.
  35. Jan Bucquoy, Life is Belgian ,2007[ szczegół wydania ] , s.  11Belgia i ja jesteśmy parą, nawet jeśli uprawiamy seks tylko raz w roku.
  36. Life is belgijskie , str. 100-101.
  37. Généreux , Magazine, L'art libertaire de Jan Bucquoy , nr 26, marzec-czerwiec 1998.

Załączniki

Bibliografia i źródła

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne