Fundacja | Maj 1965 |
---|
Rodzaj | Akcja grupowa |
---|
Ideologia | Anarchizm |
---|
Ruch Provo jest protestacyjną i libertariańską grupą, która „ożywiła” życie polityczno-społeczne Holandii w latach 1965-1970: twierdząc, że jest ekologiczna, antymonarchistyczna i antyimperialistyczna, ucieka się do mediów
i przemoc.„Holandia była świadkiem narodzin, pod nazwą„ provos ”, pierwszego ruchu anarchistycznej i protestującej młodzieży, który od 1968 r. Miał rozprzestrzenić się na większość rozwiniętych narodów świata i gromadzić się tu i tam w hałaśliwym i, czasami nawet wyjątkowo brutalne demonstracje. "
[Wątpliwe informacje]Dla historyka Patricka Rotmana : „Termin„ provo ”pochodzi od„ prowokatorów ”: dotyczy ruchu politycznego, który wstrząśnie dobrze cywilizowanym społeczeństwem holenderskim w połowie lat sześćdziesiątych.
Amsterdam był miejscem gwałtownych starć w latach 1965-1966. Provos reprezentują formę kontrkultury, globalnego protestu, a nawet odrzucenia społeczeństwa. Jednak dotyczyło to mniejszości, marginalnej frakcji, całego holenderskiego społeczeństwa i szerzej, europejskiej młodzieży, która nie była zaniepokojona. ”.
Nazwa ruchu wywodzi się z odwrócenia znaczenia: holenderski akademik Wouter Buikhuisen (nl) , w swojej rozprawie Achtergronden bij nozemgedrag z 1965 roku , mówiąc o młodym Holendrze zmarginalizowanym , zaproponował termin provo (słowo najczęściej używane przez populacja będąca nozem ).
Ruch jest zakorzeniony w anarchizmie i ruchu CoBrA , poprzez malarza Constanta Nieuwenhuijsa.
Z dala od schematu walki klas , zdaniem Provo, pierwszą grupę tworzą ludzie-konsumenci , a druga niesie w sobie zalążki buntu: prowotariat , studenci, artyści, beatnicy, ludzie zepchnięci na margines.
„Prowokatorzy głoszą odrzucenie dyscyplin i hierarchii społeczeństwa przemysłowego, ze Wschodu na Zachód, na rzecz tak zwanego społeczeństwa„ ludycznego ”, w którym twórcze możliwości każdego z nich mogłyby zostać wykorzystane w permanentnej rewolucji w grze. , co sprowadziłoby na dalszy plan podziały narzucone przez podział pracy. "
Ruch posługuje się obrazami i mediami, zgodnie z przysłowiem: „Provo jest obrazem” i metodą cyklu prowokacja-represja-mobilizacja . Prowokowanie i mistyfikowanie mają tylko jeden cel: obudzić świadomość ludzi.
Preferowanym sposobem rozpowszechniania idei są graffiti, ulotki, happeningi.
Holandia przechodziła duże zmiany w latach 1963-65: podobnie jak inne kraje, w których nastąpił bezprecedensowy wzrost gospodarczy, młodzi ludzie z wyżu demograficznego osiągnęli wiek dorosły. Od 1963 roku młodzi ludzie mają dostęp do pigułek antykoncepcyjnych i istnieje wiele ruchów bojowych i kontrkulturowych .
Provo, w marcu 1965 roku w Amsterdamie, odmówił organizacji piramidy i utworzył nieformalną sieć antyautorytarną . Na początku nie więcej niż dziesięciu młodych ludzi, studentów i pracowników, w tym Roel van Duijn (nl) , działacz antyfaszystowski i antystalinowski, Rudolf de Jong , anarchista znany już w Holandii, Marteen Lindt, w wieku od do zaledwie 18 lat i przyszłego teoretyka Nowego Amsterdamu , Hansa Tuynmana, beatnika, który podróżował autostopem po Europie i nie tylko.
Jeśli początkowo ruch jest Amsterdamem , od 1966 roku rozprzestrzenił się na około dwudziestu miast w Holandii i Belgii : reprezentuje to sto osób, które identyfikują się z ruchem. Czytelników publikacji provos jest więcej: ok. 35 tys. W 1966 r. , 90 tys. W 1967 r .
Poruszane tematy to wojna w Wietnamie , walka w Trzecim Świecie, wolność seksualna lub monarchia holenderska, na którą celowały bomby dymne podczas ślubnej procesji księżniczki Beatrix i Clausa von Amsberga .10 marca 1966.
Ruch został zinstytucjonalizowany latem 1966 r .: w wyborach samorządowych Amsterdamu w czerwcu 1966 r . Provos otrzymali mandat w radzie miejskiej, którą zajmował Bernhard de Vries.). Tysiące młodych ludzi udaje się do Amsterdamu, agencji turystycznej, która oferuje spotkanie z prowokacjami . W maju 1967 roku ruch rozwiązał się po gigantycznym wydarzeniu w Vondelpark w Amsterdamie.
Ruch provo zainspirował zarówno europejską, jak i amerykańską kontrkulturę oraz bojowy nurt z 68 maja , studentów Mediolanu i Pragi ”
Projekt białego roweru narodził się w celu zlikwidowania ruchu samochodowego, a co za tym idzie, korków (zanieczyszczenie powietrza w latach sześćdziesiątych było jeszcze niewielkim tematem). Prowokatorzy oferują mieszkańcom Amsterdamu pomalowanie rowerów na biało, spotykając się z nimi w parku w każdą sobotę o północy. Rowery są następnie pozostawiane samoobsługowo dla ludności, ale projekt kończy się fiaskiem, ponieważ rowery bez zamków szybko znikają. Ponadto policja uznaje je za nielegalne właśnie z powodu braku zamków.
Provo działa również w oparciu o motyw białego kominka, przemalowanego, aby pokazać, że chcemy przeciwdziałać spekulacjom. Ta biel znajduje się w ubraniach bojowników; te dodają do tego koloru ideę niestosowania przemocy. Jest to rzeczywiście odnowa polityki, a Provo mówi o sztuce polskiej .
Sytuacjonistów Międzynarodowy uważa ruch Provo w tych słowach: „Od powstania ich organizacji, dwie tendencje pozostały odrębne; masa bez teorii znalazła się natychmiast pod okiem cienką warstwą podejrzanych liderów, którzy próbują utrzymać swoją«moc» przez wydzielanie prowotariańskiej ideologii. "
We Włoszech kontrkulturowe czasopisma i grupy są inspirowane holenderskimi doświadczeniami, takimi jak Mondo Beat i Onda Verde w Mediolanie czy Gruppo Provo Roma w Rzymie. Szczególnie interesuje ich „metodologia prowokacyjna” czy „metodi di provocazione ironica” i manifestują się poprzez happeningi przeciwko wojnie w Wietnamie czy figlarne akcje skierowane przeciwko wizytom głów państw z krajów zachodnich.