Nazwa łacińska | klakson ( TA +/- ) |
---|---|
grecki | kardia (καρδία) |
System | Układ krążenia |
Siatka | A07.541 |
Serca jest wydrążony mięśni narządu , który zapewnia przepływ krwi przez pompowanie krwi do naczyń i jam ciała przez rytmicznych skurczów. Przymiotnik serce oznacza „co ma związek z sercem”; pochodzi od greckiego kardia (καρδία) „serce” i od indoeuropejskiego rdzenia ḱḗr („jelita”).
Przedni odcinek lewej komory serca człowieka.
Główne części serca.
Animacja bijącego serca.
W ludzkim ciele serce znajduje się w odcinku piersiowym (klatka piersiowa), gdzie dokładniej zajmuje przednio-dolną część śródpiersia między drugą a piątą przestrzenią międzyżebrową. Znajduje się na środkowej linii, przesunięty nieco w lewo, tak aby dwie trzecie jego masy znajdowało się po lewej stronie. Jest to normalna pozycja znana jako lewokardia , termin, który może również oznaczać wrodzoną wadę rozwojową ( situs solitus (en) , situs inversus ). Niektóre wady wrodzone mogą umiejscowić prawą ( dekstrokardię ) lub środkową ( mésocardie (pt) ). Serca znajduje się w jamie osierdziowej, które to zajmuje w całości, i jest otoczony przez płuca (pokrytych opłucnej ) na każdym boku, membrana poniżej, mostek z przodu, przełyk tyłu i tętnic pni. ( Aorta i tętnica płucna ) powyżej.
Serce jest w przybliżeniu stożkowym lub piramidalnym narządem włóknisto-mięśniowym z podstawą i wierzchołkiem, wierzchołkiem (lub punktem). Oś podstawa-wierzchołek jest zorientowana mniej więcej do przodu i w lewo pod kątem 45° i lekko w dół. Tylna (lub podstawna), dolna (lub przeponowa), przednia (lub mostkowo-żebrowa) i boczna (lub płucna) lewa i prawa strona są opisane w sercu.
Serce osoby dorosłej mierzy około 12 cm od podstawy do wierzchołka. Jego maksymalna średnica poprzeczna wynosi 9 cm, a przednio-tylna 6 cm . Dla porównania jego rozmiar jest około 1,5 raza większy od ludzkiej pięści . Nieco mniejszy u kobiet niż u mężczyzn, mierzy średnio 105 mm szerokości, 98 mm wysokości, 205 mm obwodu. Serce dorosłego osobnika waży około 300 g u mężczyzny i 250 g u kobiety, czyli w zasadzie odpowiednio 0,45 i 0,40% całkowitej masy ciała.
Serce to wydrążony mięsień zawierający dwie oddzielne części, chociaż przylegają do siebie: „lewe serce” i „prawe serce”. Te dwa „serca” znajdują się obok siebie w osi podstawa-wierzchołek, oddzielone zasadniczo pionową ścianą i zorientowane w osi serca. Każda z tych dwóch części jest podzielona na dwie komory lub wnęki, przedsionek (lub przedsionek) w kierunku podstawy i komorę w kierunku wierzchołka. Te dwie wnęki są oddzielone zaworem ; możemy więc odróżnić zastawkę mitralną , między lewym przedsionkiem a lewą komorą, oraz zastawkę trójdzielną , między prawym przedsionkiem a prawą komorą. Organizacja jest symetryczna między lewym sercem a prawym sercem, chociaż lewe serce jest większe.
Ściana oddzielająca lewą i prawą wnękę nazywana jest przegrodą. Wyróżniamy przegrodę międzykomorową między lewą a prawą komorą, przegrodę międzyprzedsionkową między lewym i prawym przedsionkiem oraz przegrodę przedsionkowo-komorową między przedsionkami a komorami. Terminologia nie powinna być myląca w odniesieniu do pozycji względnych; w rzeczywistości, ze względu na ogólnie skośną oś w lewo, lewe serce znajduje się z grubsza za i po lewej stronie prawego serca, z wyjątkiem wierzchołka, który składa się głównie z końca lewego serca.
System zastawek składa się z czterech zastawek serca, które oddzielają różne komory i zapobiegają cofaniu się krwi w niewłaściwym kierunku. Nie jest zastawka trójdzielna The zastawki aortalnej The zawór płuc i zastawki dwudzielnej .
Serce zaopatrują tętnice wieńcowe . Tętnice wieńcowe przechodzą przez podnasierdziową tkankę tłuszczową, a ich krążenie jest rozkurczowe. Są to tętnice końcowe, co oznacza, że niedrożność będzie miała natychmiastowy wpływ na funkcjonowanie narządu ze względu na brak zespoleń . Istnieje lewa tętnica wieńcowa i prawa tętnica wieńcowa . Powstają wcześnie w aorcie wstępującej, powyżej zastawki aortalnej, na poziomie zatok Valsalvy .
W prawej tętnicy wieńcowej biegnie wzdłuż prawej bruzdy wieńcowej aż osiągnie tylną międzykomorowe bruzdą. Dają początek kilku gałęziom pobocznym, w tym tętnicy brzeżnej na prawym brzegu, i kończą się rozwidleniem, dając tętnicę międzykomorową tylną i zakomorową.
Te pozostawione wieńcowej dzieli się na dwie gałęzie: okalającej (która idzie ku tyłowi) i przednio międzykomorowej (wzdłuż przedniej międzykomorowej rowka do wierzchołka).
Powrót żylny odbywa się głównie przez zatokę wieńcową zbudowaną z żył wieńcowych, żyły międzykomorowej dolnej i skośnej, która bezpośrednio łączy się z prawym przedsionkiem przez zastawkę Tebezeusza .
Struktura serca innych ssaków i ptaków jest podobna do budowy serca człowieka z czterema komorami.
W płazy mieć serce w trzech pokojach, jak żaby , na przykład. Te ryby mają prosty układ krążenia, a nie podwójne i serce z dwoma sypialniami. Serca stawonogów i mięczaków mają tylko jedną komorę.
Mniejsze zwierzęta mają na ogół szybsze tętno. Młode zwierzęta mają szybsze tętno niż dorosłe osobniki tego samego gatunku.
Niektóre tętno w zależności od gatunku:
Szary wieloryb | 9 razy na minutę |
---|---|
Pieczęć zwyczajna | 10 razy na minutę (nurkowanie) 140 razy na minutę (na lądzie) |
Słoń | 25 razy na minutę |
Być człowiekiem | 60 do 100 razy na minutę (w spoczynku) |
Wróbel | 500 razy na minutę |
Jędza | 600 razy na minutę |
Latające ptaki | do 1200 razy na minutę w locie dla niektórych gatunków (takich jak koliber) |
Istnieje również związek między średnią długością życia gatunku a tętnem tego gatunku. Gatunki o powolnym sercu zwykle mają dłuższą żywotność.
Jak wszystkie narządy, serce składa się z kilku rodzajów tkanek ułożonych razem; obejmuje tkankę okrywającą, tkankę podporową, tkankę kurczliwą i tkankę przewodzącą.
Tkanka wyściółkowa tworzy zewnętrzną i wewnętrzną powierzchnię ścian serca i działa jak błona. Zewnętrzna powierzchnia to nasierdzie stykające się z płynem osierdziowym. Wewnętrzną powierzchnią jest wsierdzie stykające się z krwią . Nasierdzia składa się z warstwy mezotelium w kontakcie z płynem, osierdzia, wykonany z proste (wykonanej z warstwy komórek) i płaskonabłonkowego (wykonane spłaszczonych komórek) RODZAJ nabłonku , który obejmuje warstwę tkanki łącznej tkanki tłuszczowej zawierającej i główne statki. Wsierdzie składa się z warstwy śródbłonka stykającej się z krwią, wykonanej z prostego nabłonka płaskiego, który pokrywa warstwę leżącej poniżej tkanki łącznej o różnej grubości, mniej na poziomie zastawek i akordów.
Tkanka podporowa to tkanka łączna, która tworzy włóknisty szkielet serca i zawarte w nim naczynia. Dominuje w pierścieniach zastawki mitralnej i trójdzielnej, ale występuje również pod nabłonkiem jako luźna tkanka łączna oraz w mięśniu sercowym jako rozproszona sieć włókien. Tkanka tłuszczowa znajduje się w tkance łącznej nasierdzia.
Nie ma ciągłości mięśniowej między stadium przedsionkowym a komorowym: tylko tkanka węzłowa umożliwia przejście sygnałów między tymi dwoma etapami.
Tkanka kurczliwa stanowi główną masę serca i umożliwia jego skurcz. Nazywa się to mięśniem sercowym, rodzajem tkanki mięśni poprzecznie prążkowanych charakterystycznych dla serca. Tkanka ta składa się z kardiomiocytów , specyficznych komórek o długości 120 μm i średnicy od 20 do 30 μm u dorosłych. Komórki te zawierają w swoim centrum jedno lub dwa jądra, liczne mitochondria, a zwłaszcza miofibryle ułożone liniowo i stanowiące większą część tych komórek. Końce kardiomiocytów są podzielone na kilka rozgałęzień zespolonych z kilkoma innymi komórkami, co tworzy złożoną sieć ciągłych kardiomiocytów. Komórki te są otoczone tkanką łączną, endomysium i są pogrupowane w przęsła otoczone również tkanką łączną, epimysium. Miokardium zlokalizowane jest głównie w ścianach lewej komory, ale jest obecne we wszystkich pozostałych ścianach. Nie znajduje się na poziomie zaworów. Kardiomiocyty przedsionkowe są mniejsze i dodatkowo zawierają granulki.
Tkanka przewodząca to element kontrolujący pracę serca, składający się z tkanki kardionektywnej i nerwowej . Tkanka kardioneektora to tkanka przewodząca specyficzna dla serca, która organizuje jego funkcjonowanie, to znaczy sekwencję skoordynowanych skurczów różnych części serca. Zgrupowany jest w szczególności w dwóch skupieniach lub węzłach, zlokalizowanych w ścianie prawego przedsionka. Istnieje również sieć tkankowa kardioneektora łącząca te struktury z całym mięśniem sercowym. Tkanka nerwowa moduluje funkcjonowanie tkanki po kardionektomii, a także może działać bezpośrednio na mięsień sercowy. Zakończenia nerwowe znajdują się w tkance łącznej w pobliżu różnych komórek, ale nie ma specyficznych połączeń.
Serce jest 1 st narząd rozwijać. Jest to konieczne dla zarodka i sprawia, że jej wygląd z naczyń z 3 -cim tygodniu ciąży, to zacznie bić nawet przed uzyskaniem ostatecznej formy wokół dniu 24 (4 th tydzień). Serce pochodzi z angioblastów.
Na 3 th komórek tydzień epiblast przejść przez węzeł Hensena i gromadzą się przy powierzchni kardiogennego (lub obszaru kardiogennego) . Ta strefa kardiogenna jest bardzo przednia, przybiera kształt podkowy z przodu i po bokach woreczka żółtkowego zarodka. To właśnie wraz z rozwojem układu nerwowego, który będzie pchał zarodek do zwinięcia się, strefa kardiogenna zostanie odrzucona do wewnątrz i znajdzie swoje miejsce na poziomie przyszłego gardła zarodka. Następnie serce będzie musiało migrować z gardła do ostatecznego położenia w śródpiersiu.
Rurki wsierdzia to nawet struktury znajdujące się w obszarze kardiogennym. Łączą się dzięki zbliżeniu spowodowanemu delimitacją zarodka (plikacją zarodka). Fuzja rurek wsierdzia tworzy pierwotną rurkę sercową.
Pierwotna rurka sercowa początkowo składa się wyłącznie z komórek śródbłonka (pochodzenia epiblastycznego ). Następnie od D22 splanchnopleure (pochodząca z bocznej mezodermy ) odkłada kilka dodatkowych warstw embriologicznych:
Segmentacja rury serca jest widoczne od połowy 4 -tego tygodnia ciąży. Rurka serca ugnie się (zgnie) i uformuje łokcie, które następnie definiują 4 komory serca.
Rura serca na początku 4 -tego tygodnia składa się z 5 odcinków. W kolejności możemy zidentyfikować aorty (zarodek ma 2 aorty brzuszne), stożek tętniczy, opuszkę, komory i przedsionki.
Na 4 th tydzień, więc obserwować splątaniem, rotacje w różnych segmentach sprzyja szybki rozwój w przyszłości serca, aby uzyskać serca do 4 ubytków. Nastąpi więc sukcesywne przesuwanie bańki w dół, do przodu i na prawo. Następnie komory ulegną rotacji i staną się poziome, a na koniec przedsionki przejdą za komorami i migrują w górę iw lewo.
Na koniec 4 ty tydzień obserwować rozdzielają komory i przedsionka a z mięśni części ( przegroda inferius ) oraz części łącznikowej ( przegroda intermedius ) (znaleźć tej funkcji u dorosłych, ponieważ przegrody międzykomorowej składa się częściowo z tkanki mięśniowej ale także tkanki włóknistej zwanej „częścią błoniastą”).
Na poziomie przegrody międzyprzedsionkowej zaobserwujemy strukturę embriologiczną zwaną przegrodą pierwotną . Ta septum primum rozwinie się w półksiężyc z otworem pośrodku zwanym ostium primum . Wtedy ta przegroda pierwotna zamknie się w sobie, przyjmując kształt dysku z centralnym otworem, tym razem zwanym ostium secundum . Powyżej 1 st przegrody pokaże 2 e przegrody zwane przegrody secundum , również w kształcie półksiężyca, a poruszanie się po secundum ujścia . To ostium secundum przybiera wtedy nazwę „botal hole”. W związku z tym u płodu występuje fizjologiczna komunikacja międzyprzedsionkowa.
W foramen ovale , dawniej zwana „dziura Botal za” , jest fizjologicznym komunikacja występuje między dwoma przedsionków (serca) w czasie życia płodowego, a zwykle nazywa się zamknąć po urodzeniu. Utrzymywanie się przetrwałego otworu owalnego jest jednak obserwowane z dużą częstotliwością (9 do 35% młodych dorosłych) i jest prawdopodobnie związane z różnymi chorobami, w tym z występowaniem incydentów naczyniowych u młodych osób.
Przegroda zapobiega bezpośredniemu przepływowi krwi. Zastawki zapewniają skoordynowany jednokierunkowy przepływ krwi z przedsionków do komór. Mówi się, że prawe serce jest żylne (lub segment pojemnościowy), a lewe serce jest tętnicze (lub segment oporowy). Ściany komór są grubsze, a ich skurcz jest ważniejszy dla dystrybucji krwi wbrew oporowi tętnic.
Krew pozbawiona tlenu tak, że przechodzi przez korpus wchodzi do prawego przedsionka po trzech żył The lepsze żyły głównej ( vena cava lepsze ), przy czym niższa vena cava ( vena cava niższa ) i zatoki wieńcowej . Krew przechodzi następnie do prawej komory. To pompuje go do płuc przez tętnicę płucną .
Po utracie dwutlenku węgla w płucach i dostarczeniu tlenu krew przepływa żyłami płucnymi do lewego przedsionka. Stamtąd natleniona krew dostaje się do lewej komory. Jest to główna komora pompująca, przeznaczona do przesyłania krwi przez aortę do wszystkich części ciała.
Lewa komora jest znacznie masywniejsza niż prawa, ponieważ musi wywierać znaczną siłę, aby przepchnąć krew przez całe ciało pod naciskiem ciała, podczas gdy prawa komora obsługuje tylko płuca.
Serce to mięsień, który dzięki temu ma zdolność kurczenia się. Gdy skurcze mięśni w mięśniu sercowym jest porównywalna do skurczu mięśni szkieletowych, z kilkoma różnicami. Na przykład, w przeciwieństwie do mięśni szkieletowych, które wymagają niezależnej stymulacji każdej komórki, stymulacja komórki sercowej doprowadzi do reakcji łańcuchowej, która doprowadzi do skurczu ich wszystkich.
Rytmiczna sekwencja skurczów jest koordynowana przez depolaryzację (odwrócenie biegunowości elektrycznej błony przez aktywne przechodzenie przez nią jonów) węzła zatokowego lub węzła Keitha i Flacka ( nodus sinuatrialis ) znajdującego się w górnej ścianie błony. prawy przedsionek. Indukowany prąd elektryczny, rzędu miliwolta, jest przesyłany przez przedsionki i przechodzi do komór przez węzeł przedsionkowo-komorowy (węzeł Aschoff Tawara). Rozprzestrzenia się w przegrodzie poprzez wiązkę His , która ma rozgałęzienia zwane włóknami Purkiniego i służy jako filtr w przypadku zbyt szybkiej aktywności przedsionków. Włókna Purkinjego to wyspecjalizowane włókna mięśniowe pozwalające na dobre przewodnictwo elektryczne, co zapewnia jednoczesny skurcz ścian komór. Ten układ elektryczny wyjaśnia regularność bicia serca i zapewnia koordynację skurczów przedsionkowo-komorowych. To właśnie ta aktywność elektryczna jest analizowana przez elektrody umieszczone na powierzchni skóry i stanowi elektrokardiogram lub EKG.
Rytmu serca w spoczynku na ludzi wynosi 60 do 80 uderzeń na minutę, dla przepływu od 4,5 do 5 litrów krwi na minutę. W sumie serce może bić ponad 2 miliardy razy w ciągu życia. Każde z jego uderzeń powoduje sekwencję zdarzeń, które wspólnie nazywamy rewolucją serca. Składa się z trzech głównych etapów: skurczowego przedsionka , skurczu komory i rozkurczu :
Serce w spoczynku spędza jedną trzecią czasu w skurczu, a dwie trzecie w rozkurczu.
W ten sposób rytmiczne wypuszczanie krwi pobudza puls .
Wielorakie doznania generowane przez cykl pracy serca są filtrowane przez korę wyspy, dzięki czemu nie jesteśmy ich świadomi, aby nie zakłócać naszej percepcji świata zewnętrznego.
Jeśli skurcze rytmiczne występują spontanicznie, na ich częstotliwość mogą wpływać wpływy nerwowe lub hormonalne, takie jak wysiłek fizyczny lub poczucie zagrożenia.
Rola układu nerwowegoSiła i częstotliwość skurczów jest modulowana przez ośrodki autonomicznego układu nerwowego zlokalizowane w rdzeniu przedłużonym , za pośrednictwem nerwów kardiomeratora i kardiostymulatora. Te ośrodki nerwowe są wrażliwe na warunki krwi: pH , stężenie tlenu .
Rola hormonówHormony takie jak adrenalina i noradrenalina (hormony układu adrenergicznego lub współczulnego) lub hormony tarczycy (T3) sprzyjają kurczliwości. Układ współczulny oprócz bezpośredniego działania na serce spowoduje rozszerzenie tętnic wieńcowych, które zaopatrują serce, a następnie umożliwi zwiększenie przepływu krwi w mięśniu sercowym. Układ współczulny również zwiększy tętno , przyczyniając się również do zwiększenia przepływu.
Hormony te działają poprzez receptory, które są dwojakiego rodzaju dla układu współczulnego: receptory alfa i beta. Stymulacja receptorów alfa może prowadzić do wystąpienia arytmii (dodatkowych skurczów). Stymulacja receptorów beta wiąże się ze zwiększoną częstością akcji serca, zwiększoną pobudliwością i kurczliwością mięśnia sercowego.
Obecnie istnieją substancje chemiczne zdolne do stymulowania lub hamowania tych 2 typów receptorów oddzielnie i które można stosować jako leki. Najczęściej stosowane są beta-stymulanty, takie jak izoprenalina lub beta-blokery , takie jak propanolol , acebutolol … Inne substancje działają na oba typy receptorów stymulując je, jak adrenalina .
Zatrzymanie akcji serca jest absolutnym stanem zagrożenia medycznego . Objawia się stanem zwanym „pozorną śmiercią”:
W 90% nagłych zgonów u dorosłych w sercu występuje migotanie komór . Gdy mamy do czynienia z takim przypadkiem, musimy natychmiast wezwać pomoc, a następnie natychmiast rozpocząć resuscytację krążeniowo-oddechową , w miarę możliwości połączoną z defibrylatorem , w oczekiwaniu na pomoc, aby zwiększyć szanse na przeżycie, które opierają się na zębodole. obciążenie medyczne, które może umożliwić wczesną defibrylację.
Najczęściej obserwowanymi prostymi wadami rozwojowymi są komunikacja międzyprzedsionkowa i komunikacja międzykomorowa .
Do beta-blokery są leki, które spowolnić bicie serca i zmniejszają zapotrzebowanie serca na tlen. Enzymu konwertującego angiotensynę są również zwykle leczenia niewydolności serca. W diuretyków są objawowe leczenie przeciążenia płynu. Nitrogliceryna i inne związki, które wydziela się tlenek azotu, są stosowane do leczenia chorób serca, ponieważ powodują rozszerzenie naczyń wieńcowych.
Angioplastyka wieńcowa wiąże się z umieszczenia stentu pozwala rewaskularyzacji mięśnia sercowego na chorobę niedokrwienną serca.
Można zaproponować kilka interwencji kardiologicznych, takich jak operacja pomostowania aortalno-wieńcowego lub wymiana zastawki ( na przykład za pomocą bioprotezy ). Podejściem chirurgicznym pozwalającym na najlepszą ekspozycję serca jest sternotomia pośrodkowa . Opracowywane są również małoinwazyjne metody torakotomii .
W starożytnym Egipcie sąd duszy miał na celu ocenę moralności jednostki za życia, porównując ciężar jej serca ze strusim piórem (symbol Maat ).
W ówczesnych traktatach anatomicznych serce uważano za siedlisko emocji, namiętności, woli, odwagi, myśli, inteligencji i pamięci (z kolei wyrażenie „uczyć się na pamięć” pochodzi od przeinaczenia słowa chór, wyznaczenie grupy uczniów, która ma doskonale znać lekcje).
Arystoteles ( IV th century BC. ) Przypisał tę rolę, a Galen ( II th century ) stał raczej te funkcje w mózgu .
W średniowiecze zawahał się przez długi czas między tymi dwiema koncepcjami. Turisanus w głębi serca odmawiał statusu zdolności wywodzącej się z mocy duszy.
Dopiero od XVIII -tego wieku , że serce zaczyna być ostatecznie zdetronizowany swoje odczucia funkcji biurowych, z pracą Franz Joseph Gall , wówczas François Broussais na mózgu .
Arabski lekarz Ibn Al-Nafis Damishqui (1210-1288) był pierwszym naukowcem, który postawił hipotezę dotyczącą krążenia krwi. Trzy wieki później, w Anglii, William Harvey na nowo odkrył krążenie krwi.
Pierwszy przeszczep serca został przeprowadzony w szpitalu Groote Schuur w Cape Town ( RPA ) w dniu3 grudnia 1967. 53- letni Louis Washkansky otrzymał serce od młodej kobiety, która zginęła w wypadku drogowym. Zmarł 18 dni później na zapalenie płuc . Zespołem chirurgicznym kierował Christiaan Barnard . We Francji Emmanuel Vitria żył w latach 1968-1987 z przeszczepionym sercem.