Termin automatyczny defibrylator obejmuje zarówno defibrylator zewnętrzny, jak i defibrylator wszczepialny , ale tylko ten pierwszy zostanie omówiony w tym artykule, chociaż funkcjonalność jest często taka sama.
Automatyczny defibrylator zewnętrzny lub AED (w języku angielskim, automatyczny defibrylator zewnętrzny lub AED ) jest urządzeniem przenośnym, obsługiwany za pomocą baterii i 2 elektrodami, którego zadaniem jest analizowanie aktywności elektrycznej serca osoby w krążeniu aresztu . Analiza ta jest w pełni automatyczna, co eliminuje konieczność podejmowania jakichkolwiek decyzji przez operatora. Możliwe są tylko wstrząsy zewnętrzne , tzn. elektrody umieszczane są na skórze pacjenta. Jeśli urządzenie wykryje częstoskurcz komorowy lub migotanie komór , wówczas urządzenie umożliwia i proponuje wykonanie wstrząsu elektrycznego o napięciu około 400 woltów, w celu wywołania defibrylacji i powrotu do normalnej aktywności elektrycznej serca. Dlatego nie wszystkie patologie serca mogą – i nie powinny – być leczone za pomocą porażenia prądem. Dlatego defibrylatory konsumenckie przeprowadzają wstępną automatyczną analizę kardiologiczną. Pierwszy komercyjny automatyczny defibrylator pochodzi z 1994 roku .
Defibrylacja wcześnie związany z resuscytacji krążeniowo-oddechowej znacznie zwiększa szanse przeżycia krążenia aresztowania osoby z migotaniem komór , przyczyną główną śmierć nagła u dorosłych. Dzięki temu możliwe jest osiągnięcie 93% szans na przeżycie we Francji. W ciągu pierwszych 4 minut akcji pierwszej pomocy należy bezwzględnie udzielić ofierze. W przeciwnym razie jego śmierć może orzec tylko lekarz! Każda stracona minuta zmniejsza szanse przeżycia o 10% według francuskich strażaków. Po 10 minutach bezczynności ofiara teoretycznie straci wszelkie szanse na przeżycie.
Aby ten medyczny gest mógł być wykonany jak najszybciej, stworzono uproszczone urządzenia zwane w pełni automatycznymi defibrylatorami (AED) lub półautomatycznymi defibrylatorami (AED ). Urządzenia te automatycznie przystępują do diagnozy migotania komór, z analizą zapisu EKG programowego . Mogą być używane przez ratowników i strażaków, ale także przez nieprzeszkoloną publiczność. Rzeczywiście, te DSA dają użytkownikowi wyraźne instrukcje głosowe, gdy tylko urządzenie zostanie otwarte. Francuscy parlamentarzyści zatwierdzili status prawny ratownika obywatelskiego w lutym 2019 r., aby uchronić go przed wszelkimi działaniami prawnymi w zakresie odpowiedzialności cywilnej.
Defibrylator zazwyczaj składa się z następujących elementów:
Ustawienia urządzenia są zablokowane, jedyne możliwe działania to jego włączenie, wyłączenie i wykonanie wstrząsu, jeśli urządzenie tego zażąda (w przypadku defibrylatora półautomatycznego).
Urządzenie posiada kartę pamięci typu flash lub pamięć wewnętrzną rejestrującą parametry pracy: elektrokardiogramy (analiza tętna), sekwencje defibrylacji (liczba wyładowań ) oraz w przypadku niektórych modeli dźwięki otoczenia, w tym głos ratowników. Dane mogą być następnie wyszukiwane i archiwizowane, pozwolą na przeprowadzenie analizy sytuacji a posteriori , informując służby medyczne zarówno o podejściu terapeutycznym, jak i w ramach monitorowania czuwania nad wyrobem medycznym oraz przepisy medyczno-prawne .
Pod nazwą „Automatyczny Defibrylator Zewnętrzny” istnieją dwa rodzaje urządzeń:
Niezależnie od rodzaju urządzenia analiza i diagnostyka rytmu serca są automatyczne, w przeciwieństwie do defibrylatorów ręcznych stosowanych przez lekarzy. Maszyna może wstrząsnąć tylko wtedy, gdy usprawiedliwia to aktywność serca ofiary, ponieważ konieczne jest zatrzymanie resuscytacji krążeniowo-oddechowej w celu wstrząsu. Jeśli serce ofiary nie wykazuje wstrząsowego rytmu, defibrylator wskazuje, że wstrząs nie jest wskazany. Ratownik kontynuuje zatem resuscytację krążeniowo-oddechową, co daje poszkodowanemu większe szanse na przeżycie.
To właśnie w 1947 roku dr Claude Beck przeprowadził pierwszą udaną defibrylację u ludzi. Defibrylacja jest kluczem do leczenia niektórych typów zatrzymania krążenia napotkanego w 45% przypadków krążenia aresztu . Szybkość korzystania z tego systemu zależy od szans na przeżycie i zakresu następstw.
Automatyczny defibrylator powinien być umieszczany wyłącznie na osobie, która nie oddycha (w przewodniku po danych technicznych, wydanie ze stycznia 2017 r., zezwala się na defibrylację niemowląt przy użyciu odpowiednich elektrod). Chociaż defibrylator działa na serce, zatrzymanie oddychania jest wystarczającym kryterium dla ogółu społeczeństwa, ponieważ puls jest stratą czasu na niewiarygodny wynik. Personel przeszkolony w pomiarze tętna może ze swojej strony zauważyć zatrzymanie krążenia przed założeniem urządzenia. W razie wątpliwości lepiej zainstalować automatyczny defibrylator, ponieważ i tak będzie on szokować tylko wtedy, gdy będzie przydatny.
Aby prąd elektryczny przechodził do ciała przez serce, a nie na zewnątrz, konieczne jest:
Należy przeprowadzić resuscytację krążeniowo-oddechową : sztuczna wentylacja poprzez uciskanie klatki piersiowej lub masaż serca, zaprzestanie systematycznego stosowania usta-usta (lub wdechów), przed i po dopasowaniu automatycznego defibrylatora. Gdy automatyczny defibrylator jest włączony, urządzenie wydaje komunikaty głosowe z instrukcjami. W szczególności nikt nie powinien dotykać poszkodowanego podczas analizy rytmu serca i wyładowań ( resuscytacja zostaje chwilowo przerwana).
Zatrzymanie akcji serca może mieć trzy mechanizmy:
Defibrylacja jest skuteczna tylko w pierwszym przypadku . Dlatego konieczne jest rozpoznanie migotania podczas manewrów resuscytacji krążeniowo-oddechowej ; taką diagnozę może postawić lekarz z EKG lub półautomatyczny defibrylator (AED) lub w pełni automatyczny defibrylator (AED).
Defibrylator jest dostarczenie kalibrowanego wstrząs elektryczny (fazy zasilania) i przechodzącą we właściwym miejscu w celu synchronizacji ponownie skurczu włókien mięśnia serca i umożliwić ponowne pokonać normalnie; musi nastąpić przed asystolią (asystolia to brak aktywności komór serca. Jest to stan serca, który może następować po migotaniu i zapowiada całkowite zatrzymanie serca) .
Fakt uprawiania resuscytacji krążeniowo-oddechowej (CPR: usta-usta związane z uciśnięciami klatki piersiowej ) w celu cyrkulacji natlenionej krwi, a więc dostarczenia tlenu do mózgu i mięśnia sercowego oraz zwiększa szanse na udaną defibrylację: serce jest dotlenione, dłużej pozostaje w migotaniu (to opóźnia niewydolność serca), więc istnieje większa szansa na odzyskanie ofiary.
Różne niedawne publikacje ujawniły, że manewr usta-usta opóźnia i komplikuje masaż serca, zwłaszcza gdy ratownik jest sam; wprowadza również dodatkowe powietrze do górnych dróg oddechowych i przewodu pokarmowego, co utrudnia krążenie krwi. Jednak w wielu przypadkach nadal potrzebna jest poczta pantoflowa. Oddzielenie sytuacji, w których jest wskazywana, od tych, w których nie jest, skomplikowałoby szkolenie resuscytacyjne, a prostota jest podstawowym kryterium skuteczności. Dlatego nadal zaleca się we wszystkich przypadkach wykonywanie klasycznej resuscytacji, naprzemiennych uciśnięć klatki piersiowej i sztucznej wentylacji.
Zwykle ofiara nie odzyskuje przytomności podczas resuscytacji, z defibrylacją lub bez. Dlatego konieczne jest kontynuowanie tych manewrów, aż nadejdzie pomoc. Kontynuacja resuscytacji musi być przeprowadzona przez zespół medyczny. W zależności od kraju dowiezie on ofiarę ( w przypadku Francji Stay and play ) lub służby ratunkowe przetransportują ofiarę jak najszybciej do szpitala ( Scoop and run , w przypadku Stanów Zjednoczonych).
To, że defibrylacja ponownie uruchamia serce, nie oznacza, że dana osoba przeżyje; ponadto, jeśli przeżyje, może mieć nieodwracalne następstwa neurologiczne. Jednak resuscytacja krążeniowo-oddechowa jest jedyną znaną techniką, która daje poszkodowanemu duże szanse na przeżycie, a zastosowanie defibrylatora zwiększa te szanse.
Idealnym scenariuszem do resuscytacji przy użyciu automatycznego defibrylatora jest:
W środowisku blisko ośrodka szpitalnego możesz mieć bezpośredni przyjazd zespołu medycznego wyposażonego w ręczny defibrylator. Szacuje się, że w takim przypadku istnieje około 20% szansy na ponowne uruchomienie serca (1 szansa na 5).
W przypadku dzieci zatrzymanie krążenia tylko wyjątkowo jest spowodowane migotaniem komór (tylko 1 ‰ interwencji w pediatrycznym SMUR w szpitalu Necker-Enfants Malades w Paryżu , około 20% przypadków zatrzymania krążenia u dzieci z wyłączeniem zespołu nagłej śmierci łóżeczkowej , około 8% zatrzymań krążenia, w tym zespół nagłej śmierci niemowląt). W większości przypadków zatrzymanie jest spowodowane brakiem tlenu ( niedotlenienie lub niedotlenienie : utonięcie , uduszenie , zatrucie , bezdech samoistny): w rzeczywistości tkanka serca jest młoda i zdrowa, nie ma ryzyka zawału. Tak więc defibrylacja nie jest konieczna, a dopasowanie urządzenia niepotrzebnie opóźnia manewry resuscytacyjne, które są bardzo skuteczne: doprowadzenie tlenu do komórek umożliwi w większości przypadków ponowne uruchomienie serca, jeśli zostanie to wykonane odpowiednio wcześnie.
Jednak zdarzają się rzadkie przypadki, gdy serce będzie migotać, zwłaszcza w przypadku wady serca lub zatrzymania akcji serca spowodowanego porażeniem elektrycznym. Procedura interwencji u dziecka w wieku od jednego do ośmiu lat wygląda następująco:
Defibrylator zostanie wprowadzony po 5 cyklach RKO (około 2 minuty). W ten sposób serce jest „przygotowane” na wstrząs elektryczny, tlen rozprowadzany jest po całym organizmie podczas 5 cykli resuscytacji krążeniowo-oddechowej.
Jeśli są dostępne, użyj specjalnych elektrod dla dzieci i umieść je zgodnie z instrukcjami producenta. Niektóre modele AED wykorzystują elektrody dla dorosłych w połączeniu z końcówką redukującą moc (często w kształcie misia), aby zmniejszyć porażenie prądem. W przeciwnym razie zostaną użyte elektrody „dorosłe”, uważając, aby nie zachodziły na siebie. Jeżeli ze względu na rozmiar klatki piersiowej i elektrod nie można umieścić obu z przodu klatki piersiowej, należy umieścić jedną z przodu klatki piersiowej, a drugą pośrodku pleców, między łopatkami; w takim przypadku ratownik może być zmuszony do wykonania uciśnięć, naciskając bezpośrednio na przednią elektrodę.
Urządzenie jest przeznaczone do użytku powszechnego, bez specjalnego przeszkolenia, chociaż to ostatnie, całkowicie opcjonalne, może być przydatne.
Istnieją urządzenia treningowe, które nie wykonują prawdziwego wyładowania i pozwalają na symulację kilku sytuacji: wznowienie aktywności serca po jednym lub kilku wyładowaniach, brak wznowienia aktywności serca, wyładowanie zalecone lub niewskazane, a nawet nieprawidłowe działanie.
Urządzenia te mogą być stosowane na konwencjonalnych manekinach treningowych do resuscytacji krążeniowo-oddechowej.
Niektóre urządzenia operacyjne mogą działać w trybie szkoleniowym. Istnieją również specjalne manekiny treningowe, amortyzujące wstrząsy elektryczne, które mogą być używane z urządzeniami sprawnymi.
Szkolenie zazwyczaj obejmuje szkolenie (lub odświeżenie) w zakresie resuscytacji krążeniowo-oddechowej oraz szkolenie w zakresie obsługi urządzenia wraz z instrukcjami bezpieczeństwa i jest prowadzone podczas sesji szkoleniowych z zakresu pierwszej pomocy .
Korzystanie z defibrylatora jest objęte szkoleniem z pierwszej pomocy ratownika (SST), szkoleniem pierwszej pomocy dla ogółu społeczeństwa ( PSC1 ), trwającym siedem godzin. Jest to również część programu PSE1 , szkolenia podstawowego wykwalifikowanych ratowników pierwszej pomocy, strażaków czy ratowników ( BNSSA ) oraz AFGSU , szkolenia personelu medycznego z pierwszej pomocy.
BRC (Belgian Resuscitation Council) to stowarzyszenie naukowe zajmujące się promocją i doskonaleniem resuscytacji w Belgii. BRC musi usprawnić resuscytację w Belgii. Głównymi środkami jest rozpowszechnianie kursów podstawowej resuscytacji u dorosłych (BLS), stosowanie automatycznej defibrylacji zewnętrznej (AED) i zaawansowanej resuscytacji u dorosłych (ALS i ILS), dzieci i niemowląt (EPLS, EPILS i NLS). BRC wspiera naukowe podstawy tych kursów. Belgijski Czerwony Krzyż prowadzi kursy BLS/AED (8 godzin szkolenia) zgodnie z zaleceniami BRC. W szkoleniach z pierwszej pomocy dla ogółu społeczeństwa omawiane jest również wykorzystanie DEA. BEPS (europejski patent na pierwszą pomoc) (5 sesji po 3 godziny szkolenia) obejmuje demonstrację użycia DEA w sesji resuscytacyjnej. Certyfikat Pierwszej Pomocy (18 godzin szkolenia + powtórki i egzamin) szkoli ratowników w obsłudze DEA. Szkolenia oferują również inne organizacje prywatne.
We Francji ANSM zaleca konserwację przeprowadzaną przez operatora, który sprawdzi m.in.:
Uwaga: Defibrylatory przeprowadzają codzienne autotesty, aby zweryfikować ich prawidłowe działanie.
Od dekretu n o 2007-705 z dnia 4 maja 2007 roku w sprawie stosowania automatycznych defibrylatorów zewnętrznych przez osoby niemedycznych i zmieniające kodeks zdrowia publicznego „Każdy, nawet nie-lekarz jest uprawniony do korzystania z automatycznego defibrylatora zewnętrznego spotkanie charakterystyka określone w art. R. 6311-14” . (art. R 6311-15). Artykuł R. 6311-14 stanowiący część tego samego dekretu, określający „Automatyczne defibrylatory zewnętrzne, które w rozumieniu niniejszego paragrafu są w pełni automatycznymi defibrylatorami zewnętrznymi i półautomatycznymi defibrylatorami zewnętrznymi, są wyrobami medycznymi, których stosowanie na rynku będzie dozwolone przepisy tytułu I st książki II części V niniejszego kodeksu " .
Od 4 maja 2007 r. każdy obywatel Francji został zatem upoważniony do korzystania z automatycznego zewnętrznego defibrylatora, czy to AED, czy DSA, bez szczegółów dotyczących wstępnego i/lub ustawicznego szkolenia.
Dekret nr 2018-1186 z dnia 19 grudnia 2018 r.] nakazuje obecność defibrylatorów w niektórych budynkach publicznych lub prywatnych od 1 stycznia 2020 r.
Rozporządzenie Ministra Solidarności i Zdrowia z dnia 29 października 2019 r. określa procedury sygnalizacji zewnętrznych automatycznych defibrylatorów zainstalowanych w miejscach publicznych oraz w placówkach ogólnodostępnych. Dla obiektów ogólnodostępnych określa w szczególności informacje graficzne i postanowienia lokalizacyjne, warunki stałego dostępu oraz procedury instalacji zapewniające ich ochronę.
Ministerstwo Pracy opublikowało arkusz tematyczny, który przypomina obowiązujące przepisy dotyczące defibrylatorów w firmach. Rzeczywiście, aktorzy firmy mogą zastanawiać się nad celowością wyposażenia się w defibrylatory i muszą znać konsekwencje takiego wyboru. Ten arkusz daje pracodawcom wiele praktycznych porad w ich podejściu: link
12 czerwca 2006 r. - Prawo zezwalające na używanie „zewnętrznych” automatycznych defibrylatorów Od tej daty każdy ma prawo korzystać z automatycznego zewnętrznego defibrylatora w ramach resuscytacji na warunkach określonych przez Króla.
21 kwietnia 2007 r. - Dekret królewski ustanawiający normy bezpieczeństwa i inne normy mające zastosowanie do automatycznego defibrylatora zewnętrznego używanego w kontekście resuscytacji.
W Szwajcarii nie ma żadnych zobowiązań, tylko zalecenia. Dotyczy to w szczególności kantonu Genewa, który opublikował w lipcu 2012 r. „Wytyczne dotyczące dostarczania półautomatycznych defibrylatorów zewnętrznych w przypadku zatrzymania krążenia w firmach mających siedzibę w kantonie i w których czytamy, że :
„Lekarz kantonalny i kantonalny urząd ds. inspekcji i stosunków pracy (OCIRT) kantonu Genewa, biorąc pod uwagę najnowsze dane naukowe, a także komentarz Sekretariatu Stanu ds. Gospodarczych (SECO) z lipca 2010 r., zalecają wdrożenie defibrylatory półautomatyczne (OSA) w miejscach, gdzie może przebywać jednocześnie 150 osób oraz w miejscach publicznych o dużym natężeniu ruchu (np. dworce, lotniska, centra handlowe, ośrodki sportowe). ” .
Rozporządzenie Wielkiego Księcia z dnia 19 listopada 2008 r. reguluje korzystanie z automatycznych defibrylatorów zewnętrznych. W szczególności mówi, że defibrylator kategorii 1 (automatyczny defibrylator zewnętrzny, który nie pozwala na przejście do trybu ręcznego) może być używany przez każdego.
W niektórych krajach defibrylatory AED są „samoobsługowe” w miejscach ogólnodostępnych (np. supermarkety, lotniska ) w taki sam sposób jak gaśnice .
W Stanach Zjednoczonych przepisy różnią się w zależności od stanu: na przykład w Wirginii z urządzeń może korzystać każdy, podczas gdy w Nowym Jorku mogą z nich korzystać tylko upoważnione (przeszkolone) osoby . Ma to konsekwencje prawne: tylko upoważnione osoby w tych państwach mogą być chronione w przypadku problemu, który stanowi przeszkodę we wdrażaniu takich urządzeń.
Podobnie jak we Francji spotyka się go obecnie w samolotach, ale szerszą dystrybucję blokują z jednej strony wymogi szkoleniowe, które niektórzy uważają za nieproporcjonalne do łatwości obsługi urządzenia, z drugiej zaś brak obowiązku dla zarządcy miejsc otwartych dla publiczności.
Aby łatwo znaleźć automatyczny defibrylator w sytuacji awaryjnej, niezbędne jest łatwe do rozpoznania oznakowanie. Jednak nawet dzisiaj różne znaki wskazują miejsca implantacji automatycznych defibrylatorów (czerwony trójkąt, czerwono-białe serce lub zielone serce z dopiskiem „Defibrylator”…).
Aby ujednolicić oznakowanie automatycznego defibrylatora, ILCOR (Międzynarodowy Komitet Łącznikowy ds. Resuscytacji) zaleca stosowanie logo składającego się z białego serca na zielonym tle, z zieloną błyskawicą i małym białym krzyżykiem z boku. Logo może towarzyszyć słowo „DAE” lub jego lokalny odpowiednik.
Znak ten można uzupełnić standardową strzałką wskazującą kierunek, w którym należy szukać najbliższego automatycznego defibrylatora.
We Francji dekret z 29 października 2019 r. określa procedury sygnalizacji defibrylatorów i modele graficzne, których należy przestrzegać. W ten sposób zdefiniowano pięć paneli, z których jeden wskazuje, że zakład jest wyposażony, a pozostałe 4 umożliwiają zlokalizowanie urządzenia. Etykieta, która ma być przyklejona w pobliżu defibrylatora, jest zdefiniowana w tym samym rozporządzeniu i zawiera wskazówki dotyczące obsługi i konserwacji urządzenia.
Istnieje kilka aplikacji na smartfony, takich jak „Sauv Life”, „Staying Alive”, „Aplikacja, która oszczędza” czy „Permis de Sauver” pozwalających z jednej strony znaleźć najbliższy defibrylator na podstawie geolokalizacji, a z drugiej zgłosić nowe . Te aplikacje są dostępne na iPhone'a lub Androida.
OpenStreetMap umożliwia również lokalizowanie defibrylatorów.
W Haut-Rhin (68) opublikowana jest oficjalna strona internetowa: www.dae68.fr. Jest certyfikowany i wspierany przez SAMU 68, Oddziałową Straż Pożarną i Ratowniczą oraz Radę Oddziałową. Jest stale aktualizowany i dostarczany przez SAMU 68.
Ponadto w 2018 r. w całej Francji utworzono zasadę krajowej bazy danych dotyczącej lokalizacji i dostępności automatycznych defibrylatorów zewnętrznych. Każda osoba fizyczna lub prawna, która jest właścicielem defibrylatora AED i wykonuje czynność wymagającą użycia tego defibrylatora lub udostępnienia go osobom trzecim (urzędom miejskim, przedsiębiorstwom, centrom handlowym itp.) musi przekazywać informacje dotyczące miejsca wszczepienia i dostępności swoich urządzeń do Ministerstwa Solidarności i Zdrowia, które jest zarządcą tej bazy danych o nazwie „ Géo'DAE ”.
Każdy aktor pragnący rozpowszechniać te dane, bez względu na medium, będzie mógł to zrobić na pożądanym terytorium, przestrzegając statutu. Rozporządzenie z dnia 29 października 2019 r. określa funkcjonowanie bazy danych Geo'DAE oraz sposoby jej rozpowszechniania.
W przypadku pacjenta widzianego poza szpitalem z zatrzymaniem krążenia, zainteresowanie automatycznym defibrylatorem było szeroko demonstrowane pod względem zwiększania szans na przeżycie. W szpitalach zastosowanie tego typu sprzętu (w porównaniu z konwencjonalnym defibrylatorem) nie skorzystało z tej samej oceny.
Materiał jest na tyle prosty, że może z niego korzystać każdy, nawet dzieci, bez specjalnego przeszkolenia. Defibrylator automatyczny (wyładowanie dostarczane automatycznie przez urządzenie) okazuje się pod względem bezpieczeństwa równoważny defibrylatorowi półautomatycznemu, w którym wyładowanie jest dostarczane ręcznie przez użytkownika, który musi nacisnąć przycisk. Każda spędzona minuta zmniejsza szansę na przeżycie o 10%.
Szybkość interwencji jest głównym elementem powrotu do zdrowia i przeżycia ofiar:
Zgodnie z krajowym przewodnikiem dotyczącym szkoleń w zakresie korzystania z DSA we Francji :
Francuska Federacja Ratowników i Trenerów Policyjnych (FFSFP) rozpoczęła w 2004 roku dwie operacje:
Ponadto wiele firm spontanicznie wyposaża się w defibrylatory od czasu opublikowania dekretu 4 maja 2007 r. upoważnienie kogokolwiek do korzystania z defibrylatora.
Maszyny udostępnione publicznie mogą być w pełni automatyczne lub półautomatyczne, ponieważ szkolenie obejmuje oba przypadki. Jest to tym ważniejsze, że strażacy przyjeżdżają średnio 10 minut, a we Francji miejsca wyposażone w AED osiągają 85% przeżywalność po zatrzymaniu krążenia.
Księstwo Monako zyskała automatycznych defibrylatorów zewnętrznych. Jest to poważna operacja prowadzona przez Stowarzyszenie Walki z Nagłą Śmiercią, Centrum Szpitalne Księżniczki Grace i Monakowski Czerwony Krzyż. Dwadzieścia osiem automatycznych defibrylatorów zewnętrznych zostało umieszczonych w terminalach rozmieszczonych w całym mieście, umożliwiając w ten sposób sieć w celu ocalenia jak największej liczby istnień ludzkich. Monacki Czerwony Krzyż prowadzi szkolenia z obsługi defibrylatorów. Od tego czasu kilka firm z Monako nabyło również automatyczne defibrylatory, a kilka miast w całym Księstwie chce je wyposażyć. Od tej operacji wiele firm z Monako i konsorcjów zajmujących się nieruchomościami zostało wyposażonych. Obecnie istnieje 87 automatycznych defibrylatorów zewnętrznych.
W celu uzyskania lepszego czasu reakcji na nagły wypadek kardiologiczny londyńskie City przeprowadziło trzyletni eksperyment [1] polegający na wyposażeniu pojazdów londyńskich sił policyjnych (CPOL) w DSA. Przeszkolono 147 policjantów, którzy odebrali 1103 z 1232 połączeń, co skróciło czas reakcji do około 9 minut. Tylko 25 ofiar było w stanie pozornej śmierci, a z tych 25 ofiar tylko 13 miało migotanie komór (DSA zezwoliła na wykonanie defibrylacji tylko u tych 13 ofiar). Jeśli weźmiemy pod uwagę tylko te 13 ofiar, średni czas interwencji wyniósł 5 minut, a czas wykonania DSA średnio 24 sekundy, czyli pierwszy wstrząs dostarczony około 6 minut po wezwaniu.
W tych warunkach przeżyły tylko 2 osoby, czyli 8% zatrzymań krążenia (2 z 25) wobec 2 do 3% obecnie i 15% migotania komór (2 z 13).
UK wdrożyła 681 AED w 110 miejscach o dużym natężeniu ruchu. pomiędzykwiecień 2000 i Listopad 2002, zostały wdrożone w 250 przypadkach, w tym w 182 przypadkach zatrzymania krążenia. W 82% przypadków zatrzymania krążenia poszkodowany miał migotanie komór, a AED dostarczył wstrząs, ze wskaźnikiem przeżycia wypisu ze szpitala na poziomie 25% zamiast 5% w tych lokalizacjach (ale nie pochodzi to z randomizowanego badania z podwójnie ślepą próbą ). .
Miasto Amsterdam również przeprowadziło podobne badania: obszary objęte badaniem były naprzemiennie
W około 66% obserwowanych przypadków zatrzymania krążenia (łącznie 469 przypadków) ofiara miała migotanie komór w chwili przybycia AED. Integracja DSA w pojazdach straży pożarnej i policji pozwoliła skrócić czas reakcji o 1 minutę 40 sekund (czas pomiędzy zatrzymaniem akcji serca a dostarczeniem wyładowania). Czas wdrożenia DSA wyniósł około 2,5 minuty dla obu grup (czas między przybyciem a dostarczeniem pierwszego wyładowania). W obu grupach 44% pacjentów, którzy otrzymali wstrząs w czasie krótszym niż 5 minut, przeżyło, co wskazuje na wartość wczesnej defibrylacji.
O ile jednak w grupie eksperymentalnej wskaźnik wznowienia spontanicznej czynności serca był lepszy, o tyle wskaźnik przeżycia po hospitalizacji był prawie taki sam. Wynika to głównie z niewielkiej oszczędności czasu rejestrowanego, w szczególności ze względu na czas przekazywania informacji.
Amerykańskie badanie dotyczące dostarczania AED w centrach handlowych i dzielnicach mieszkaniowych (1600 AED rozmieszczonych w 500 miejscach, 500 miejscach bez AED, w oparciu o 19 000 wolontariuszy przeszkolonych w zakresie resuscytacji krążeniowo-oddechowej) pokazuje, że dla niej dostarczanie AED w miejscach publicznych podwaja się. szanse na przeżycie, ale instalacja w miejscach zamieszkania jest nieskuteczna ze względu na opóźnienia w dotarciu urządzenia do domu. Badanie kończy się jednak: „Pytanie faktycznie sprowadza się do tego, czy ratować życie za dwa lata, koszt 100 AED wydaje się nam do zaakceptowania…”. Inne badania wykazują prawie podwojenie przeżywalności po zatrzymaniu krążenia i oddechu
Przydatność systemu (w porównaniu z konwencjonalnym defibrylatorem, w którym decyzję o porażeniu prądem podejmuje nie urządzenie, lecz personel medyczny lub paramedyczny) jest mniej jasna, zwłaszcza że mniej niż jedno na pięć zatrzymań krążenia jest drugorzędne migotanie komór, zaburzenie rytmu, które najprawdopodobniej skorzysta z tego systemu. Wydaje się, że wkład jest znikomy w przypadku zastosowania wstrząsu i że byłoby nawet szkodliwe, gdyby zatrzymanie nie wymagało wstrząsu (na przykład asystolia). Jednym z proponowanych wyjaśnień byłby dłuższy czas trwania, bez zewnętrznego masażu serca, wymagany przez te systemy ze względu na wymóg niepasożytniczego śladu dla jego oprogramowania w celu określenia lub nie wskazania wyładowania.
Opracowano poszczególne urządzenia składające się z elektrod umieszczonych bezpośrednio na skórze i podłączonych do systemu defibrylacji. Jest noszony pod ubraniem i może być oferowany pacjentom z wysokim ryzykiem zaburzeń rytmu komorowego, oczekującym na założenie wszczepionego automatycznego defibrylatora lub gdy ten ostatni nie jest wskazany (prawdopodobnie tymczasowe ryzyko). Jest skuteczny, zapobiegając wielu nagłym zgonom .