Narodziny |
8 listopada 1922 Beaufort West , Unia Południowej Afryki |
---|---|
Śmierć |
2 września 2001 Pafos , Cypr |
Imię urodzenia | Christian Neethling Barnard |
Narodowość | Południowa Afryka |
Trening |
University of Cape Town University of Minnesota |
Zajęcia | Chirurg sercowo-naczyniowy , lekarz pisarz, chirurg , lekarz , pisarz |
Rodzeństwo | Marius Barnard ( w ) |
Pracował dla | Uniwersytet w Kapsztadzie |
---|---|
Pole | Operacja |
Christiaan Barnard , urodzony dnia8 listopada 1922w Beaufort West ( Unia Południowej Afryki ) i zmarł dnia2 września 2001w Pafos ( Cypr ), to RPA serce chirurg , który zyskał sławę za to, że z sukcesem zakończył pierwszą transplantację serca w 1967 roku .
Christiaan Barnard, skromnego pochodzenia, syn Adama Hendrika Barnarda pastora Holenderskiego Kościoła Reformowanego i matki Marii Elizabeth de Swart, ambitnej kobiety dla swoich dzieci i organistki w kościele, urodził się i wychował w Beaufort West w prowincji Kapsztad .
Gdy był jeszcze bardzo małym dzieckiem, jeden z jego czterech braci, Abraham, zmarł na chorobę serca. To wydarzenie głęboko wpływa na rodzinę Barnardów i wpływa na wybór kariery młodego Christiana.
Studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu w Kapsztadzie i odbywał staż w Szpitalu Groote Schuur w Kapsztadzie. Następnie rozpoczął karierę jako lekarz ogólny w Ceres, małym miasteczku na zachodzie Prowincji Przylądkowej . To właśnie w czasie swojej praktyki poślubił pielęgniarkę Alettę Louw w 1948 roku .
W 1951 powrócił do pracy w dwóch szpitalach w Kapsztadzie, aby w 1953 roku uzyskać tytuł magistra na Uniwersytecie Kapsztadzkim. Później uzyskał tytuł doktora medycyny na tej samej uczelni po pracy magisterskiej na temat leczenia gruźliczego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych . Od 1956 do 1958 studiował chirurgię na Uniwersytecie Minnesota wraz ze swoim ówczesnym przyjacielem Christianem Cabrolem . To właśnie uczestnicząc w operacjach kardiochirurgicznych z C. Walton Lillehei (en) w Minneapolis postanowił uczynić z tego swoją specjalność. Został uczniem Normana Shumwaya , pioniera kardiochirurgii. Amerykańscy pionierzy przeszczepów serca (Norman Shumway i jego uczeń Richard Lower w San Francisco, Adrian Kantrowitz (en) w Nowym Jorku), po dziesięciu latach eksperymentów z przeszczepami serca na zwierzętach, nie mogli ich przeprowadzić na ludziach, ponieważ określało je amerykańskie prawo. śmierć z powodu niewydolności serca bez rozpoznania śmierci mózgu (definicja śmierci mózgu, utożsamiana z zespołem przestarzałej śpiączki , zostanie podana dopiero w 1968 r. przez komisję Harvard Medical School ). Christiaan Barnard skorzysta z tej pracy i z bardziej elastycznego ustawodawstwa RPA, aby to zrobić, a amerykańscy pionierzy nie wyobrażali sobie, że może ich wyprzedzić, ponieważ właśnie odbył u nich staże, ale żadnych badań.
Został mianowany kardiochirurgiem w szpitalu Groote Schuur w 1958 roku , tworząc pierwszą w szpitalu usługę kardiologiczną. Po powodzenia pierwszego przeszczepu nerki w 1954 roku (pierwszy bliźniaków dawcy i biorcy innego związku z leczeniem anty-odrzucenia: napromieniania kobaltu 1966 D r David Hume'owi pierwszy lub leki immunosupresyjne ), że rozpoczęła doświadczeniach na zwierzęce modele transplantacji serca. Barnard przeprowadził pierwszą transplantację nerek w Republice Południowej Afryki w 1959 roku , a internowany w Wirginii z D r David Hume, aby nauczyć się techniki leczenia immunosupresyjnego. Następnie został profesorem na Uniwersytecie w Kapsztadzie, aw 1961 r. kierownikiem wydziału kardiochirurgii klatki piersiowej. W grudniu 1967 r. wykonał przeszczep serca 48 psom, 250 mniej niż Norman Shumway i 210 mniej niż Kantrowitz, który ponadto uzyskał lepsze przeżycie, ich psy żyły ponad rok po operacji, w porównaniu z 10 dniami dla Barnarda.
Pierwszy ortotopowy przeszczep serca miał miejsce 3 grudnia 1967 roku, na operację trwającą łącznie dziewięć i pół godziny (czas trwania, który nie przeszkadzał Barnardowi, nawet jeśli cierpiał już na reumatoidalne zapalenie stawów ), wymagał zespołu około trzydziestu osób. ludzie. 55-letni pacjent Louis Washkansky cierpi na cukrzycę i niewydolność serca , jedna trzecia jego serca nadal funkcjonuje, ale stale słabnie, nie pozostawiając mu szans na przeżycie: dla Barnarda jest odpowiednim kandydatem do przeszczepu. Przeszczep pochodzi od młodej kobiety, Denise Darvall (w) , w śpiączce po wypadku drogowym. Washkansky przeżywa operację i żyje jeszcze 18 dni, zanim zapadnie na masywne obustronne zapalenie płuc wywołane terapią immunosupresyjną. W samym środku apartheidu operacja ratuje także Jonathana van Wyka, 10-letniego czarnoskórego chłopca, dzięki przeszczepionej prawej nerce Denise Darvall temu dziecku cierpiącemu na niewydolność nerek . Aby nie pozostać na tej porażce, zespół Groote Schuur zdaje sobie sprawę, że02 stycznia 1968, drugi przeszczep Philipa Blaiberga, 58-letniego białego dentysty, dzięki sercu anonimowej czarnej ofiary wypadku drogowego. Philip Blaiberg przeżyje dziewięć miesięcy, dwóch innych biorców przeszczepu będzie żyło 12 i 23 miesiące.
Istnieją kontrowersje wokół operacji Washkansky'ego. Dlatego niektórzy uważają Barnarda za oportunistę, który niesłusznie ukradł chwałę i zaszczyty Normanowi Shumwayowi , kardiochirurgowi ze Stanforda . Bez badań prowadzonych przez tę ostatnią przeszczep nie byłby możliwy. Barnard przeprowadza swoją historyczną operację wkrótce po obserwacji prac badawczych Shumwaya w Stanford.
Barnard, fotogeniczny człowiek o silnej osobowości, szybko polubił uwagę mediów, jaką poświęcono mu po operacji, co pomogło mu uczynić go postacią światowej sławy. Bardzo zatroskany poznaje Grace Kelly , Sophię Loren , papieża Pawła VI . Nadal wykonuje przeszczepy serca. Dorothy Fisher, przeszczepiona w 1969 roku, przeżywa 24 lata iw tym czasie staje się najstarszą biorcą przeszczepu w historii.
W 1969 Barnard rozwiódł się, a rok później poślubił młodą i atrakcyjną Barbarę Zoellner.
Barnard jest również pionierem w nowych, ryzykownych technikach, na przykład z podwójnymi przeszczepami ( 1974 ), zastawkami mechanicznymi i wykorzystaniem przeszczepów serca zwierzęcego w leczeniu nagłym ( 1971 ). Przeprowadził 10 przeszczepów ortotopowych ( 1967 - 1973 ), a wraz ze swoim zespołem 48 przeszczepów heterotopowych ( 1975 - 1983 ). Wprowadzenie cyklosporyny jako leczenia immunosupresyjnego prowadzi do ożywienia przeszczepów ortotopowych.
Bardzo zaangażowany w politykę apartheidu, pod koniec życia angażował się również w sprawy humanitarne.
Christiaan Barnard napisał kilka powieści: Pory roku , Ludzie nigdy nie umierają , Łódź zwana nadzieją (1984).
Rozwiódł się ponownie w 1982 roku , aw 1983 przeszedł na emeryturę , ręce miał sztywne z powodu reumatoidalnego zapalenia stawów , nie był już w stanie operować.
Następnie skupił swoje zainteresowanie na badaniach nad starzeniem się, a jego reputacja została nadszarpnięta w 1986 roku, kiedy promował Glycel , krem przeciwstarzeniowy reklamowany jako nowy eliksir młodości , produkt bardzo szybko wycofany z rynku przez Food and Drug Administration . Jednak formuła tego kremu, stworzona dla laboratorium Clinique la Prairie w Szwajcarii, kupiona w 2010 roku przez firmę z Hongkongu, jest nadal produkowana.
Ożenił się po raz trzeci, w 1988 roku , z młodą Karin Setzkorn, by ponownie się rozwieść w 2000 roku . Zmarł 2 września 2001 r., będąc na wakacjach w Pafos na Cyprze , po nietypowym ataku astmy . Media błędnie poinformowały o zawale serca. Miał sześcioro dzieci.