Nazwa łacińska | arteria pulmonalis |
---|---|
Pochodzenie | Prawa komora |
Gałęzie | Prawa i lewa tętnica płucna |
Struktury unaczynione | Płuca |
Powiązana żyła | Żyły płucne |
W tętnice płucne są tętnice , które prowadzą krew odtlenionym się serce do obu płuc . Pnia płucnego (dawniej tętnica płucna ) powstaje z prawej komory serca i dzieli na dwie lewej i prawej arterii płucnej, każde rozgałęzienie do odpowiedniego płuc.
Pień płucny to tętnica zlokalizowana w klatce piersiowej . Mierzy 5 cm długości i 30 mm średnicy przy grubości ścianki 1,5 mm.
Pień płucny wyrasta z ujścia w prawej komorze serca przed aortą wstępującą. Porusza się w górę, w lewo i do tyłu, opisując pół obrotu w kierunku twarzy przedniej, a następnie lewej strony bocznej aorty. Dzieli się pod łukiem aorty na dwie końcowe tętnice, prawą i lewą tętnicę płucną.
W przypadku aorty wstępującej pień płucny znajduje się w surowiczej otoczce osierdzia . Pod tą osłoną pień płucny połączony jest z tętnicą stożka tętniczego z przodu oraz z odgałęzieniami splotu sercowego (splot nerwowy) i naczyniami limfatycznymi serca z lewej iz tyłu.
Po lewej i po prawej stronie, przez błonę surowiczą, początek pnia płucnego wiąże się z tętnicami wieńcowymi i odpowiednimi przedsionkami .
Wyżej i zawsze oddzielony błoną surowiczą pień płucny przedstawia inne pokrewieństwa. Z tyłu odnosi się do przedniej powierzchni lewego przedsionka (dawniej lewego przedsionka), a następnie do dolnych węzłów chłonnych tchawiczo-oskrzelowych. Po lewej stronie jest związana z opłucną lewą i płucem. Z przodu jest związana z grasicą lub jej pozostałościami.
Rozgałęzienie pnia płucnego wykonuje się nieco na lewo od rozwidlenia tchawicy pod kątem otwartym do góry i na prawo. Znajduje się przed lewym głównym oskrzałem i poniżej, z przodu i po lewej stronie łuku aorty, z którym jest połączony więzadłem tętniczym .
Prawa i lewa tętnica płucna są końcowymi odgałęzieniami pnia płucnego. Prawa tętnica płucna jest większa i ma większą objętość. Każdy z nich trafia do wnęki odpowiedniego płuca, omija jego oś oskrzelową w kierunku środkowym i kończy się w jego dolnym płacie. Każda daje kilka gałęzi, które rozgałęziają się w taki sam sposób jak oskrzela.
Prawa tętnica płucnaPrawa tętnica płucna ma 5 cm długości i początkowo ma przebieg poziomy w prawo. Przecina wstępującą część aorty z przodu, a następnie górną żyłę główną. Znajduje się on w relacji za rozwidleniem tchawicy i prawym oskrzela głównym, które przecina na poziomie początku oskrzela płata górnego prawego. Przecina się powyżej łuku aorty, a następnie łuku żyły azygotycznej . Wreszcie jest połączony poniżej z prawym przedsionkiem.
Na poziomie wnęki płucnej jej przebieg jest lekko skierowany ku dołowi do przodu. Przecina oskrzele pośrednie z tyłu i przechodzi przez oskrzele płata środkowego. Następnie zakrzywia się dalej w dół i biegnie wzdłuż przednio-bocznej części oskrzela dolnego płata. Przechodzi kolejno przez przednio-boczną powierzchnię górnego odcinkowego oskrzela dolnego płata, tylno-boczną powierzchnię przednich i bocznych podstawnych oskrzeli segmentowych. Następnie kończy swój bieg wzdłuż tylnej powierzchni tylnego podstawnego oskrzela segmentowego.
W płucach tętnica płucna powoduje powstanie kilku kolejnych odgałęzień pobocznych, których liczba i rozmieszczenie są różne u różnych osób. Gałąź wierzchołkowo-tylna powstaje na poziomie skrzyżowania z głównym oskrzeli, a następnie nieco niżej znajduje się gałąź przednia. Gałęzie przyśrodkowe i boczne rodzą się na tej samej wysokości co poprzednia gałąź. Gałąź górna pojawia się mniej więcej na tym samym poziomie, następnie gałęzie przyśrodkowe, przednie i boczne powstają kolejno.
Lewa tętnica płucnaLewa tętnica płucna ma około 3 cm długości i początkowo ma ukośny przebieg do góry i do tyłu w lewo. Jest to związane z krzyżowaniem się lewego oskrzela głównego za nim przed powstaniem oskrzela płata lewego górnego. Jest to również związane z lewym przedsionkiem, następnie z lewym górnym płatem oskrzela poniżej i z częścią łuku aorty powyżej.
Na poziomie wnęki płucnej jej przebieg skierowany jest do góry i do tyłu. Przechodzi za oskrzela płata górnego, a następnie łączy się z przednio-boczną częścią oskrzela płata dolnego. Przechodzi kolejno przez przednio-boczną ścianę górnego odcinkowego oskrzela dolnego płata, tylno-boczną powierzchnię przednich i bocznych podstawnych segmentowych oskrzeli. Ostatecznie kończy swój bieg wzdłuż tylnej powierzchni tylnego oskrzela podstawnego segmentalnego.
W płucach z lewej tętnicy płucnej powstaje kilka kolejnych odgałęzień pobocznych, których liczba i rozmieszczenie są różne u różnych osób. Przednia gałąź powstaje przed skrzyżowaniem z górnym płatem oskrzela. Gałąź wierzchołkowo-tylna rodzi się poniżej tego samego skrzyżowania. Górna gałąź dolnego płata, a następnie gałąź lingularna rodzą się niżej. Następnie kolejno powstają gałęzie przednio-przyśrodkowe i boczne.
Tętnica płucna zawiera krew słabo natlenioną i bogatą w dwutlenek węgla , w przeciwieństwie do klasycznej sieci tętniczej. Ciśnienia w tętnicy płucnej jest znacznie niższa niż w aorcie , z tego samego strumienia.
U płodu większość przepływu krwi w tętnicy płucnej jest kierowana przez przewód tętniczy do aorty . Połączenie przewodu tętniczego z aortą następuje po odejściu tętnic przeznaczonych dla mózgu płodu. Po urodzeniu przewód ten zamyka się, zapewniając zwykły układ krążenia i staje się więzadłem tętniczym .
( patrz także krążenie płodowe )
Tętnice płucne można wizualizować kilkoma technikami. Można je również cewnikować . Pomiar ciśnienia można wykonać za pomocą ultradźwięków lub cewnikowania.
Cewnik - zwany cewnikiem Swana-Ganza - jest wprowadzany bezpośrednio do tego ostatniego (nakłucie dużej żyły, na przykład z żyły udowej w znieczuleniu miejscowym , a następnie dopasowywany z tego cewnika przez żyłę główną dolną , prawy przedsionek, prawą komorę i tętnicy płucnej) pod kontrolą radiologiczną . Cewnik jest połączony z czujnikiem ciśnienia, co umożliwia wizualizację w czasie rzeczywistym ewolucji ciśnienia zgodnie z cyklem pracy serca. Badanie to jest najbardziej wiarygodne, ale wymaga hospitalizacji i aseptycznych warunków chirurgicznych. Pozwala zmierzyć ciśnienie, ale także zmierzyć zawartość tlenu we krwi pobranej w różnych miejscach. Pomiar rzutu serca można również wykonać w tym samym czasie (metoda termodylucji).
Zator płucny niedrożności tętnic przez A skrzepu lub pęcherzyków gazu, który nie rozpuszcza się w krwi (dekompresji nurkowania). Tętnice zwykle nie są winowajcami, ale są dotknięte chorobą zakrzepowo-zatorową. Badania pozwalające na zbadanie zatorowości to przede wszystkim:
Niektóre wrodzone wady serca mogą wpływać na te tętnice:
Ciśnienie w tętnicy płucnej może być zbyt wysokie. Jest to w tym przypadku tętnicze nadciśnienie płucne lub PAH, które jest chorobą całkowicie odmienną od zwykłego nadciśnienia tętniczego . Może to być pierwotne (to znaczy bez przyczyny) lub wtórne ( leki, w szczególności amfetaminy stosowane jako leki zmniejszające apetyt, przewlekła niewydolność oddechowa , znaczna lub powtarzająca się zatorowość płucna itp.).