Chalus (Puy-de-Dome)

Ten artykuł jest projekt dotycząca gminy w Puy-de-Dôme .

Możesz dzielić się swoją wiedzą, doskonaląc ją ( jak? ). Baner {{projekt}} można usunąć, a artykuł ocenić jako znajdujący się na etapie „Dobrego Startu”, gdy ma wystarczającą ilość encyklopedycznych informacji o gminie.
Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, warsztaty czytelnicze w ramach projektu Communes de France są do Twojej dyspozycji, aby Ci pomóc. Zajrzyj również na stronę pomocy, aby napisać artykuł o gminie Francja .

Chalus
Chalus (Puy-de-Dome)
Zamek Chalus i kościół Sainte-Foy de la Chaux
Herb Chalus
Heraldyka
Administracja
Kraj Francja
Region Owernia-Rodan-Alpy
dział Puy de Dome
Dzielnica Issoire
Międzywspólnotowość Społeczność aglomeracyjna Agglo Pays d'Issoire
Mandat burmistrza
 Frédéric Lignière
2020 -2026
Kod pocztowy 63340
Wspólny kod 63074
Demografia
Miły Chalusiens, Chalusiennes lub Chalussois, Chalussoises lub Chalucois, Chalucoises
Ludność
miejska 		181  mieszk. (2018 wzrost o 1,12% w porównaniu do 2013 r.)
Gęstość 28  mieszkańców/km 2
Geografia
Szczegóły kontaktu 45°28′02″ północ, 3°12′37″ wschód
Wysokość Min. 417  m
Maks. 647  m²
Obszar 6,58  km 2
Rodzaj gmina wiejska
Obszar atrakcji Issoire
(gmina Korony)
Wybory
Oddziałowy Kanton Brassac-les-Mines
Ustawodawczy Czwarty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Auvergne-Rhône-Alpes
Zobacz na mapie administracyjnej Auvergne-Rhône-Alpes Lokalizator miasta 14.svg Chalus
Geolokalizacja na mapie: Puy-de-Dôme
Zobacz na mapie topograficznej Puy-de-Dôme Lokalizator miasta 14.svg Chalus
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Chalus
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Chalus

Chalus jest francuski gmina znajduje się w dziale z Puy-de-Dome , w tym regionie Auvergne-Rhône-Alpes .

Geografia

Wioska Chalus, usadowiona na bazaltowej ostrogi (przepływ lawy), oferuje wspaniałą panoramę nad równiną Allier , na którą wychodzi. Rozwijał się pod ochroną okazałego średniowiecznego zamku, który nad nim dominuje.

Sąsiednie gminy to:

Gminy graniczące Chalus
Mareugheol ,
Villeneuve 		Gignat
Chalus
Boudes Kolaże Saint-Germain-Lembron

Miasto jest częścią Limagne du Lembron , przylegającej do Limagne d'Issoire, która jest pocięta na czerwonawe formacje gliny przez Couze d'Ardes, Couzillou i Lembronnet, które łączą się z piaszczystymi tarasami Allier . Ta niskogórska równina, chroniona od wiatrów, wykazuje dobre umiejętności rolnicze (kukurydza, buraki, słonecznik, rzepak, winorośl z Côtes de Boudes ). Lasy pokrywają potoki bazaltowe . Kilka dobrze osłoniętych sadów, krowy, owce przypominają, że dawniej sadownictwo (brzoskwinie, jabłonie, migdałowce, wiśnie, winorośle) szło w parze z uprawą zbóż i hodowlą zwierząt. Dwa wieki exodusu ze wsi doprowadziły do ​​zubożenia regionu.

Część obszaru Natura 2000, który jest ważnym miejscem ochrony drapieżników leśnych i skalnych. Sokoła wędrownego , Wielki Książę Sowa , Orzełek , Circaëte Jean-le-Blanc , trzmielojad , Czarny latawiec są obecne . Populacja kani rudej jest również jedną z największych w regionie Owernii. Na wrzosowiskach i uprawach gnieżdżą się dwa gatunki błotniaków ( młotniaka szarego i błotniaka świętego Marcina ), w tym OSO zimuje także błotniak święty . Populacja wróbla Ortolan , choć malejąca, nadal jest bardzo obecna na zboczach, na lipach, a nawet na równinach uprawnych. lipy (trawniki, łąki i tereny podmokłe) są domem dla wróbla Ortolan oraz migrujących ptaków przybrzeżnych i drapieżnych. Inne ptaki również często występują w środowiskach leśnych, np. dzięcioł czarny i rzadki dzięcioł jesionowy . Lelek zwyczajny występuje w krzaczastych i krzewiastych obszarach o jednym z najwyższych gęstości w regionie. To samo dotyczy skowronka lulu i dzierzby gąsiorka , które są również obecne na obszarach uprawnych. Miejsce to jest również głównym szlakiem migracji ptaków drapieżnych, bocianów , gołębi i wróblowych do Owernii .

Planowanie miasta

Typologia

Chalus jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małym lub bardzo małym zagęszczeniu w rozumieniu siatki zagęszczenia gmin INSEE .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Issoire , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 53 gminy, jest podzielony na obszary poniżej 50 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskich zawodów biofizyczna gleba Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem gruntów rolnych (83,2% w 2018 r.), co odpowiada mniej więcej tej z 1990 r. (81,8%). . Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (57,5%), łąki (24,3%), lasy (12,5%), tereny zurbanizowane (4,4%), niejednorodne tereny rolne (1,4%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Chalus może wyznaczyć nazwy miejscowości we Francji i Iranie  :

Wspomnienie Chalus, Francji, pojawia się w Vita brevior od Saint-Waast , napisany w VI th wieku, który urodził się w miejscu zwanym Leucus , co może być Chalus, a pochodzące z Castrum Leucus . Następnie odnajdujemy formy Castel Lucius i Castelluccio cytowane w dwóch kartach kartuarium opactwa Beaulieu z 885 roku.

Chalus byłby skurczem Chastelusa . Ten toponim odpowiada typowi oksytańskiemu, wywodzącemu się z południowego gallo-romańskiego castelluciu , najwyraźniej złożonego z elementów castellu , castle i sufiksu uciu , analizowanego przez Auguste Longnona , Alberta Dauzata i Charlesa Rostainga, którzy cytują niski łaciński castelluciu , wywodzący się z castellum „silny” z przyrostkiem -ucium .

I rzeczywiście, przy sprzedaży winorośli Chalusowi Lembron, dobrze wspomina się o Castellucjuszu. Znajduje się on w następujący sposób: Vines in payo Arvernico, w comitatu Telamitenai, w kulturze villa qui dicitur Gignac, w monte qui vocatur Castellucius. (tłumaczenie z łaciny przez Google: Vines in Payo Arvernico, firma Telamitenai, uprawa wsi Gignac, zwanej Mount Castellucius).

Chalus w Iranie jest napisany jako Čâlus (Zbawienie) w języku perskim, który jest językiem indoeuropejskim. Region ten jest również górzysty i również miał kamienny zamek.

Czy te dwa słowa mają ten sam rdzeń językowy? Zaskakujące jest to, że z tego regionu pochodzą bardzo odlegli przodkowie Władców Chalus.

Jeśli zachowamy, że Chalus jest deformacją Zbawienia , czy w pewnych krytycznych sytuacjach nie znaleźliśmy zbawienia przed lub w ufortyfikowanym zamku na szczycie góry lub wzgórza?

Fabuła

Pre-historia

Niektóre odkrycia wskazują, że obszar ten był okupowany przez człowieka w czasach prehistorycznych.

Gallo-rzymska starożytność

Zobacz sekcję historyczną Gignat

Chalus dominuje nad gallo-rzymskim miastem Liziniat ( Saint-Germain-Lembron ) i jego gallo-rzymską drogą.

Był częścią „Payo Arvernico”.

Payo po francusku znaczy niecygański, a po hiszpańsku wieśniak lub sąsiad miasta.

Od średniowiecza do wojny religijnej: panowanie Chalus

Motte (lub twierdza) z obudową jest potwierdzone na początku X th  wieku w tym miejscu. Obecne obwarowania powstały po XI wieku .

Panowanie, zamek Chalus , podległości Sansac na południu, Auzat na północy były własnością rodu Chalus.

Były dwa zamki: zamek Chalus i zamek z kasztelanii z Apchon (lub Achon), który miał swoje własne ziemie i należał do kilku rodzin spokrewnionych, które od Chalus.

Początkiem panowania był Guy de Chalus , żyjący w 967 r., syn Guy d'AUVERGNE, wicehrabia Owernii 945-1016, potomek hrabiów Carcassonne, potomek hrabiów Autun potomek mieszkańca kolonii greckich osiadłych w Iran za panowania Aleksandra Wielkiego . Obecny był tam zamek z kamienia. Ludność zbuntowała się pod rządami muzułmańskimi i poniosła krwawe represje.

W Iranie jest też miasto zwane Chalus lub Chaloos , hrabstwo Chalus i rzeka Chalus .

Guy de Chalus ożeniłby się z dziedziczką Château de Chalus-Lembron .

W XI TH i XII th  stulecia Chalus należał do Comptour . Pierwszym rozczłonkowaniem Comptoirat de Nonette był Comptoirat de Gignat, którego stolica wojskowa była stolicą Chalus, która została podzielona.

Jak wszystkie galo-rzymskie i karolińskie miasta, Gignat znajdował się w dolinie. Po najazdach normańskich w X wieku magnaci z Owernii zaczęli osiedlać się na wysokości w miejscu skał.

Chalus był pierwotnie wieżą schronienia, w której można było bezpiecznie żyć i która była w stanie lepiej monitorować zbliżanie się wroga. Gignat był stolicą terytorium, a Chalus jedną z tych zależności.

Armand de Nonette był Lordem Gignatem i miał jako syna Armanda de Gignata „Artmannusa miles de Ginnaco” lub Armanda de Chalus „Artmannus de Caslus”, który został Lordem Chalus według kapituły Sauxillanges.

Chalus zyskał na znaczeniu, ale panowie Gignat i Chalus pozostali bardzo pomieszani.

Gignat doznał przemocy Armanda de Nonette, aw swoim czasie Maurice I , syn Hugues IV d'Usson , który najechał Gignat , zabił mnicha i podpalił niektóre domy.

Hrabstwo Gignat przeszłoby również, w ostatniej trzeciej części XI wieku, rewolucję i zmniejszenie rozmiarów na korzyść lordów Chalus.

W 1262 roku, w nagrodę za swoje usługi, być może ze względu na więź rodzinną, Delfin oddał ziemie Chalus i panowanie nad Boudes . Chalus i Boudes utworzyli dwa bliźniacze lenna pod zwierzchnictwem delfinów i pod wpływem króla.

Od XII wieku zwierzchnictwo Gignata pozostało w Les Chalus. Mieli wiele dzieci i założyli inne Chalus. Cieszyli się prestiżem starożytnego i znakomitego pochodzenia.

Wydaje się, że rozbiór w 1290 r., po śmierci Gérauda de Chalus, był powodem rozbioru Château de Chalus . Północna część pozostała w Hugues de Chalus, podczas gdy południowa część przeszła do Comtour d'Apchon z okazji jego małżeństwa z Guicharde de Chalus . Ten południowy zamek przyjął nazwę Apchon-lès-Chalus.

W 1333 r. Jean Dauphin oddał swoje germain Guillaume de Chalus the Chastel i Châtellenie du Broc.

W 1342 roku za Hugues de Chalus, Guillaume Roger , pan Małgorzaty zrezygnował z zamku Bergonne na rzecz panowania Chalus.

Guillaume VI de Chalus , władca Apchon-lès-Chalus i Comtour d'Apchon , kapitan generalny Owernii, z powodzeniem walczył z Robertem Knollesem, angielskim przywódcą wojskowym, podczas jego najazdu na Owernię w 1359 roku; musiał użyć swojego zamku do walki z najeźdźcą podczas wojny stuletniej .

W 1408 r. Robert, Lord Chalus, Bergonne i Boudes był w konflikcie z Beraud III, który chciał nadać te ziemie i tytuły książętom Berry, ale ziemie te zostały mu zwrócone.

W 1507 Thomas Duprat (lub du Prat) poślubił Gabrielle de Chalus, został panem Gondole i Boudes.

W 1541 roku Château d'Apchon-lès-Chalus powrócił do Chalus, ale został przekazany jako posag Maison du Prat.

W 1609 r. Anne Prat sprowadzona przez małżeństwo do François de Chalus Apchon-lès-Chalus, ponownie zjednoczyła oba zamki.

Wojny religijne, wojny Ligi lub Ligi Świętej

Podczas Wojen Religijnych i Ligi było trochę zamieszania. Claude le Groin, Lord of Coullanges, znany jako Sieur de Chalus, brał udział w kilku ekscesach. Nie chodziło jednak o Chalus-Lembron, ale o zamek o nazwie Chalus w północno-wschodniej części wsi Combrailles, region Pontaumur), który należał w przeszłości do Chalus de Pradines. Zamek ten został również zniszczony za karę po tych wydarzeniach decyzją Sejmu.

Kapitan de Virmont zabrał, podczas gdy ludzie byli na pasterce 24 grudnia 1587 roku, w Wigilię, zamek w Vodable, który nie był utrzymywany przez Sieur d'Anglard, kapitana Vodable .

Sieur de Chalus prowadził od 100 do 120 chłopów z Villeneuve , Chalus, Mareugheol , Antoingt i różnych innych wiosek, którzy przejęli zamek Vodable z rąk kapitana Virmont, podczas gdy wojska Virmont spały w ciepłym piekarnik. Po tym schwytaniu poprowadził swój oddział do domu Mallesaigne, gdzie najszlachetniejsi poszli na emeryturę, by się ochłodzić, wielu z nich zostało zabitych. Dzięki posiłkom z Issoire pod dowództwem Montmorina udało im się pozbyć z zamku wszystkich mieszkańców Virmont.

Sieur de Chalus został gubernatorem Issoire, którego pokonał. Zdobył miasto Montmarault en Bourbonnais, które zrujnował i przytłoczył.

Sieur de Chalus zginął podczas bitwy pod Cros-Rolland pod Issoire z 60 dżentelmenami nie licząc wojowników w 1590 roku. Myto mogło być większe bez hrabiego de Rastignac i biegnących tu i tam wojsk królewskich, krzycząc „My wszyscy są Francuzami, nie zabijajcie się nawzajem!" ”. Miasto Issoire zostało przed bitwą przejęte przez królewskich arkebuzerów, elitarną jednostkę. Kardynał Richelieu wyznaczył do rozbiórki twierdze: Nonette , Vodable i Usson dla regionu Issoire.

François de Chalus, pan Chalus, i jego lordowska mość nie przejmowali się ku zdumieniu niektórych.

Od XVII do XVIII wieku

Wkrótce po wojnach religijnych i ligowych rodzina Chalus rozszerzyła swoją twierdzę o panowania Espalem w Haute-Loire i Auzat-sous-Chalus.

Trzy twierdze, zamek Chalus, zamek Sansac i zwierzchnictwo Auzat były dzielone między trzech synów François de Chalus.

Epoka nowożytna

Obwarowania zostały częściowo zniszczone, częściowo wykorzystane jako mur pod domy. Jeden z dwóch zamków został w XIX wieku zniszczony, aby stać się wygodną rezydencją . Obecny zamek stanowi jedynie niewielką część fortyfikacji obecnych w średniowieczu. Według legendy wieża zamkowa została obniżona o dwie trzecie, tak aby dom królewski zachował najwyższe wieże.

Wieś specjalizowała się w produkcji wina przed klęską epidemii filoksery .

Ta tradycja winiarstwa jest kontynuowana poprzez kulturę wina z Boudes i Côte d'Auvergne .

Polityka i administracja

Lista kolejnych burmistrzów
Okres Tożsamość Etykieta Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
Marzec 2001 Marzec 2008 André Codron    
Marzec 2008 marzec 2014 Alain Ollé    
marzec 2014 maj 2014 Delegacja specjalna    
maj 2014 lipiec 2020 Maryse Caudron    
lipiec 2020 W toku
(o godz9 sierpnia 2020 r.) 		Frédéric Ligniere   Administrator

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 181 mieszkańców, co stanowi wzrost o 1,12% w porównaniu do 2013 r. ( Puy-de-Dôme  : + 2,82%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
420 401 446 540 459 450 491 475 473
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
501 423 413 395 371 374 409 416 424
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
390 345 282 213 183 198 178 138 124
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2004 2009 2014
130 112 136 145 156 157 166 186 177
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
181 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

Osobowości związane z gminą

Heraldyka

Wazony symbolizują św. Magdalenę, patronkę Chalus.

Klatkowej czerwony i złoty jest symbolem wybitnej rodziny Chaslus.

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Zgodnie z podziałem na strefy gmin wiejskich i miejskich opublikowanym wlistopad 2020, zgodnie z nową definicją wsi, zatwierdzoną dnia 14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  2. Pojęcie obszaru przyciągania miast zostało zastąpione wpaździernik 2020stare pojęcie obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównania z innymi krajami Unii Europejskiej .
  3. Wybory samorządowe z marca 2014 r., które nie zostały zorganizowane z powodu braku kandydatów, tymczasowo powołano specjalną delegację.
  4. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

  1. https://www.habitants.fr/puy-de-dome-63
  2. Mapa Chalus (granice administracyjne, mapa IGN i zdjęcia lotnicze) na stronie Geoportalu IGN (konsultowane na21 kwietnia 2021).
  3. „  Wielki i mały Limagne  ” , na Keldelice.com (dostęp 19 lipca 2021 r. )
  4. "  FR8312011 - PAYS DES COUZES  " , na Inpn.mnhn.fr (dostęp 19 lipca 2021 )
  5. „  Typologia miejska/wiejska  ” na stronie observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja: 2 kwietnia 2021 r . ) .
  6. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowane z 2 kwietnia 2021 ) .
  7. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” na stronie observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
  8. „  Lista gmin tworzących obszar atrakcji Issoire  ” , na stronie insee.fr (konsultacja 2 kwietnia 2021 r . ) .
  9. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 2 kwietnia 2021 r . ) .
  10. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 24 kwietnia 2021 )
  11. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 24 kwietnia 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
  12. (w) Catherine O'Connell Cooper , „  3037-3039 Gleby: marzec – rodzaj planety z dwoma łazikami!  » , O programie eksploracji Marsa NASA (dostęp 27 lipca 2021 )
  13. W dużej mierze inspirowane stroną Châlus
  14. Sprzedaż winnicy Chalus. Znajduje się ona w następujący sposób: Vines in payo Arvernico, w comitatu Telamitenai, w kulturze villa qui dicitur Gignac, w monte qui vocatur Castellucius.
  15. (en) "  Drzewo genealogiczne Guy de Châlus  " , na Geneanet (dostęp 25 lipca 2021 )
  16. "  Château Châlus czy Chalus?  » , Na www.histoirearcheo-paysdechalus.com (dostęp 24 lipca 2021 )
  17. „Zbrojownia Owernii poświęcona przez Hérault Guillaume Revel królowi Karolowi VII” ( odniesienie: Bnf ms fr 22297)
  18. "  Konsultacje  " , na archivesetmanuscrits.bnf.fr ( konsultowane 27 lipca 2021 )
  19. G Fournier, Ludność wiejska dolnej Owernii we wczesnym średniowieczu , s.  584 i 396
  20. Miasta i zamki na dzień przed Francją autorstwa Casati de Casatis: artykuł Chalus
  21. Aleksander Wielki, król Macedonii, marmurowe popiersie (wys. 62 cm), rzymska kopia posągu z brązu, wykonana przez nieznanego artystę około 130 roku n.e., z Grecji, należąca do kolekcji Giampietro Campana di Cavelli i należąca do Luwr (Cp 6430), sfotografowany podczas wystawy w Galerie du Temps (4 grudnia 2012 - 3 grudnia 2013) w Louvre-Lens (Francja).
  22. Zdjęcie stołu Françoise przedstawicielka Chalus (1734-1821) XVIII wiek
  23. Karta certyfikatu Sauxillanges
  24. Kartularium Sauxillange odnosi się do Armanda de Gignata „Artmannus miles de Ginnaco” w Karcie 582 lub Armanda de Chalus „Artmannus de Caslus” w Karcie 630, który żył w tym samym czasie i z pewnością był tą samą osobą. W wersji internetowej Artmannus de Caslus występuje pod pisownią Artmannus de Casluz, nie ma śladu po Artmannus miles de Ginnaco... Problem z tłumaczeniem?
  25. Karty 582, ale także 131, 326, 331, 332, 931, 336, 863, 864, 865, 919, ... z tego samego rozdziału Sauxillanges dla genealogii pierwszego Chalus
  26. Artykuły Chabrol Chalus i Boudes.
  27. MC, Deser , s.  208
  28. De Ribiet. Sztuka. Chaslus d'Apchon. Notatki. Pani BIB. Wybrzeże 675, 801
  29. ms BIB Côte 764 i Chabrol art Chalus
  30. MC Deser p 207
  31. MC Deser p 208 209
  32. Kolekcja Marcellina Boudeta: Les Boulier du Chariol
  33. Roczniki miasta Issoir autorstwa Bouilleta s. 37
  34. "  delegacja specjalna jest zainstalowana  " , na La Montagne ,29 marca 2014.
  35. "  Maryse Codron została wybrana na burmistrza  " , w La Montagne ,2 czerwca 2014.
  36. „  Lista burmistrzów Puy-de-Dôme  ” , na amr63.asso.fr , Stowarzyszenie burmistrzów wsi Puy-de-Dôme (konsultacja 9 sierpnia 2020 r . ) .
  37. Suplement „Katalog burmistrzów Puy-de-Dôme”, La Montagne ,10 lipca 2020 r., s.  25 (wydanie Puy-de-Dôme).
  38. Organizacja spisu na insee.fr .
  39. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  40. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  41. Insee — Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .