Apremont-sur-Allier | |||||
![]() | |||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Środkowa Dolina Loary | ||||
Departament | Kosztowny | ||||
Miasto | Saint-Amand-Montrond | ||||
Międzyspołeczność | Wspólnota gmin Portes du Berry, między Loarą a doliną Aubois | ||||
Mandat burmistrza |
Nathalie De Bartillat 2020 -2.026 |
||||
Kod pocztowy | 18150 | ||||
Kod wspólny | 18007 | ||||
Demografia | |||||
Ludność miejska |
71 mieszk. (2018 ![]() |
||||
Gęstość | 2,3 mieszk./km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 46 ° 54 ′ 25 ″ na północ, 3 ° 02 ′ 52 ″ na wschód | ||||
Wysokość | Min. 168 m Maks. 226 m |
||||
Powierzchnia | 30,69 km 2 | ||||
Jednostka miejska | Gmina wiejska | ||||
Obszar atrakcji | Nevers (gmina korony) |
||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton La Guerche-sur-l'Aubois | ||||
Ustawodawczy | Trzeci okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Centre-Val de Loire
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | http://www.apremont-sur-allier.com/fr/ | ||||
Apremont-sur-Allier jest francuski gmina znajduje się w dziale z Cher , w tym regionie Centre-Val de Loire .
Miasto otrzymało odznakę stowarzyszenia Les Plus Beaux Villages de France .
Apremont-sur-Allier znajduje się w pobliżu zbiegu Allier i Loary . Wioska położona jest w krajobrazie bocage.
Apremont-sur-Allier to gmina wiejska. W rzeczywistości jest to część gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE .
Ponadto gmina jest częścią atrakcyjnego obszaru Nevers , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 93 gminy, jest podzielony na obszary od 50 000 do mniej niż 200 000 mieszkańców.
Nazwa miejscowości jest poświadczona łacińską formą De aspero Monte w 1255 roku, której znaczenie jest identyczne z obecnym i oznacza „Gorzkie, trudne, strome wzgórze”.
Apremont była wioską górników. Liczne kamieniołomy zapewniły obfitość kamienia wapiennego. Były one transportowane łodzią płaskodenną, która płynęła wzdłuż Alliera, a następnie Loary. Kamienie zostały wykorzystane, a tym samym do budowy kilku budynków religijnych, takich jak Katedra w Orleanie , a Abbey of Saint-Benoît-sur-Loire ; lub nawet twierdze , takie jak dawnej seigneurial zamieszkania w Châteauneuf-sur-Loire . Jeden z domów w XV -go wieku, naprzeciwko starego nabrzeża, nadal nosi nazwę „Domu Marynarzy”.
Zainspirowany tą średniowieczną przeszłością Eugène Schneider w 1930 roku, z pomocą architekta z Galea, podjął cierpliwą pracę nad ulepszeniem wioski. To, co nie jest w harmonii z miejscem, zostaje zniszczone. Zamiast tego domy są przebudowywane w stylu neo-średniowiecznym Berry. Zobacz poniżej „Miejsca i zabytki> Zamek ”
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
Renee Bey | ||||
Marzec 2001 | Marzec 2008 | Michel Milaveau | ||
Marzec 2008 | W toku (stan na 27 września 2014 r.) |
Nathalie de Bartillat | Rolnik na średniej farmie |
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, a legalne populacje w kolejnych latach szacuje się za pomocą interpolacji lub ekstrapolacji. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2007 r.
W 2018 roku miasto liczyło 71 mieszkańców, stagnując w porównaniu do 2013 roku ( Cher : -2,64%, Francja bez Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
381 | 483 | 568 | 400 | 467 | 516 | 476 | 546 | 563 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
565 | 587 | 557 | 511 | 460 | 498 | 406 | 347 | 324 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
341 | 366 | 373 | 362 | 313 | 311 | 232 | 229 | 213 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2007 | 2012 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
201 | 180 | 144 | 106 | 83 | 87 | 78 | 77 | 72 |
2017 | 2018 | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
71 | 71 | - | - | - | - | - | - | - |
Zamku Apremont-sur-Allier został wymieniony jako zabytek w 1989 roku.
Położony 16 km od Nevers, na granicy Berry i Burgundii, zamek Apremont dominuje nad Allier, który płynie u jego stóp.
Nie ma zbyt wiele o wielkiej Anglo-burgundzkich twierdzy z 12 do 14 okrążeń XV -go wieku. W pierwszych znanych panów The rodzina z barów , który mieszkał w zamku w XII th century XIII th wieku i XIV th wieku, udało Guyot Révillon następnie Philibert BOUTILLAT, komornika z Nevers i skarbnika w Królestwie Francji , który otrzymał go w zachował się od hrabiego Nevers w 1477 roku. Tego dnia Philibert de Boutillat zażądał od swego zwierzchnika niezbędnych funduszy na częściową odbudowę zamku. Jest to twierdza, która jest dziś widoczna z jej pięcioma wieżami, murami obronnymi, murami kurtynowymi i machikułami.
Różne rodziny sukces podczas XVI TH i XVII -tego wieku. Syn Philippe de Boutillat, Nicaise, ceduje go na potomków rodu Barres. W 1602 roku François de Roffignac kupił zamek. Jego potomkowie sprzedali go w 1722 r. Louis-Marie-Victoire comte de Béthune - ( Charost -Poland: Poland, ponieważ bratanek ze strony matki królowej Polski Marie-Casimire-Louise de La Grange d'Arquien przez jego matkę Louise-Marie ; por. Philippe artykuł ). Od tego momentu pozostanie w tej samej rodzinie w linii żeńskiej: Béthune, Masseran, Saint-Sauveur, Schneider i Brissac.
Caroline de Fiesque-Masseran , najstarsza z wnuczek hrabiny Béthune-Poland Antoinette-Marie-Louise (de) Crozat de Thiers , żona w 1801 roku Aldonce, markiza de Saint-Sauveur, która uczyniła Apremont swoją letnią rezydencją.
Pod koniec XIX -go wieku, rodzina jest zniszczony. Markiz Paul-Henry-Raymond de Rafélis de Saint-Sauveur (1838-1884; z rodziny biskupa Charlesa-Josepha ) roztrwonił majątek na imprezach i grach hazardowych, popełnił samobójstwo (por. Artykuł Salbris ). Jego ziemia, samochody i meble zostały sprzedane na aukcji. Pozostał tylko zamek Apremont, majątek często przekazywany przez kobiety, którym udało się go uratować w czasie rewolucji. Obecnie niezamieszkany popada w ruinę. W 1894 r. Jego córka, prawnuczka Aldonce, Antoinette de Rafélis-Saint-Sauveur (potomka Henryka IV i Jacquesa II ), poślubiła Eugène Schneider , mistrza kuźni w Le Creusot , trzeciego w dynastii przemysłowej . Zabiera go w podróż poślubną do Apremont. Był entuzjastycznie nastawiony do tej strony, odkupił ich udziały od teściowej i szwagrów, a następnie został jedynym właścicielem zamku. Będzie wtedy nadal go przekształcać i poprawiać jego komfort przez 50 lat.
Kiedy jej mąż zmarł w 1942 roku, Antoinette Schneider poświęciła się utrzymaniu domu. Kiedy zmarł w 1969 roku, jego córka, księżna Brissac (Marie / May Schneider, żona Pierre de Cossé (1900-1993), książę Brissac , syn księcia François-Anne-Marie-Timoléon (1868-1944)) staje się jego właścicielem.
Po stracie 22-letniego syna, zabitego w walce powietrznej w 1918 roku, Antoinette Schneider poprosiła męża, który widział ją jako niepocieszoną, aby dał jej ogród. Zamiłowanie do ogrodów przejął jego wnuk, Gilles de Brissac, ostatni syn księcia Piotra, który na początku lat 70. postanowił stworzyć park kwiatowy w Apremont. Obejmuje część wsi. Przyciąga około 40 000 spacerowiczów w ciągu sześciu miesięcy, kiedy jest otwarty dla publiczności i pomaga utrzymać wioskę przy życiu.
Zamek nadal należy do tej samej rodziny.
Parc Floral d'Apremont-sur-Allier został wymyślony, stworzony i modelowany przez Gilles de Brissac. Pierwsze prace rozpoczęto w 1970 roku. Ogród powstał od podstaw. Na płaskim, bezobjętościowym terenie, złożonym z łąk i starego nieczynnego kamieniołomu, zbudowano wodospad z 650 tonami skał, zagrodzono dolinę, aby stworzyć szereg stawów, na których obecnie kwitnie kolekcja roślin wodnych, woda lilie i lotosy. Łąki zostały przekształcone w trawniki i kwietniki przeznaczone do spacerów (w parku nie ma ścieżek).
Park o powierzchni ponad czterech hektarów łączy się z otaczającymi go polami, a także z dużym zbiornikiem wodnym, który wydaje się być częścią domeny. Jest ozdobiona „fabryk” , które są fantazyjne konstrukcje przeprowadzone w duchu drugiej połowie XVIII th wieku. Są to prace malarza-architekta rosyjskiego pochodzenia Alexandre Sérébriakoff . Most Pagoda i jego dach w skali przypominają Chiny, a Pawilon Turecki i jego wystrój wnętrza (autorstwa J. Robineta i ilustrujący epoki życia) przywołują brzeg Bosforu i dawną świetność Imperium Osmańskiego . Belvédère jest inspiracją rosyjską. Osiem paneli zostało wyprodukowanych specjalnie dla Parc Floral d'Apremont-sur-Allier przez fabrykę ceramiki Montagnon de Nevers, według oryginalnych projektów Alexandre Sérébriakoff. Na tych panelach odbywa się wyimaginowana podróż dookoła świata „Pulcinelli”, marionetek Comédie Italienne. Do ich realizacji potrzeba było dziesięciu lat pracy.
Park jest domem dla najrzadszych gatunków drzew iglastych i liściastych, które uczyniły go sławnym. Drzewa śmietnikowe, z których każdy waży od trzech do czterech ton, zostały przywiezione naczepą i ustawione na miejscu. Obecnie można zobaczyć sekwoje , cedry płaczące, cyprysy łyse, cedry złote, kryptomerie japońskie, chamaecyparis lub obtusas Crippsii ( cyprys japoński )… dla drzew iglastych ; tulipan The sweetgum The buk barwny, purpurowy buk, brzoza płacz, z ginkos bilobas Z klonów brillantissimes, z magnolia pośrednia i lennei, drzew ozdobnych wiśni i jabłoni ... do upływu.
Kwitnące krzewy ( rododendronów , azalii , forsycje , bzy , kolkwitzias , choisyas , weigelias , deutzias , strzykawek , buddleias , róże , clerodendrons , ognik , irga , Desmodium , penduliflorum ...) stanowią bogaty zbiór.
Nie zapomina się o bylinach, które wiosną, latem i jesienią tworzą kolorowe rabaty, które przyciągają pszczoły i motyle.
Pergola składa się wyłącznie z klastra kwiaty; Żółte szczodrze , różowe akacje, a zwłaszcza niezwykłe fioletowe glicynie japońskie są warte zwiedzenia podczas kwitnienia w połowie maja.
Widok na wodospad, skalne rośliny ogrodowe i pełzające drzewa iglaste wprowadzają żywe nuty w stos kamieni.
Ten park, inspirowany angielską inspiracją, jest również dumnym miejscem dla trawników, łącznika między różnymi bardzo poetyckimi wszechświatami. Zainspirowany angielskim „białym ogrodem” Sissinghurst , położonym w hrabstwie Kent, granica krzewów i bylin o białych kwiatach lub srebrzystych liściach rozciąga się przed skupiskiem średniowiecznych domów, tworząc tym samym bardzo malowniczą atmosferę.
Okresy kwitnienia:
Ulica w miejscowości Apremont-sur-Allier.
Pawilon turecki zamku Apremont.
Chiński most pagodowy na terenie zamku.