Naparstnica
Naparstnica Digitalis purpureaKrólować | Plantae |
---|---|
Podział | Magnoliophyta |
Klasa | Magnoliopsida |
Zamówienie | Skrophulariales |
Rodzina | Scrophulariaceae |
Zamówienie | Lamiales |
---|---|
Rodzina | Plantaginaceae |
Cyfrowe tworzą rodzaj Digitalis , około dwadzieścia gatunków wśród roślin zielnych tradycyjnie umieszczone w rodzinie Scrophulariaceae . Ostatnie badania lokują teraz ten rodzaj w Plantaginaceae .
Naparstnice pochodzą z Europy , północno-zachodniej Afryki oraz zachodniej i środkowej Azji .
Rośliny te mogą być bardzo trujące . Wchłonięcie około dziesięciu liści powoduje poważne zaburzenia u człowieka o przeciętnej budowie.
Nazwa pochodzi od łacińskiego Digitus to znaczy „palec”, i odnosi się do łatwości, z jaką można wkładać palców do korony z kwiatem z Digitalis purpurea . Z tego samego powodu Anglicy nazywają te rośliny naparstnicą „fox glove”, a Niemcy Fingerhut „naparstek”. W języku francuskim istnieją inne nazwy, takie jak „Dé de Bergère”, „Gant de Bergère”, „queue-de-loup”.
Naparstnice najlepiej znaleźć na skraju lasu lub na leśnych polanach, na kwaśnej glebie, z wystarczającą ilością światła i wody. Tworzą eleganckie łodygi rukoli, które kwitną od dołu do góry.
Kwitnie dwa razy w roku, a nawet trzyletni w zależności od klimatu (zima łagodna lub opóźniona).
Naparstnice, podobnie jak fioletowe naparstnice , mają duże kwiaty w kształcie rurki lub naparstka. Są one zgrupowane na pręcie o długości około 1,5 m .
Inne gatunki z rodzaju mogą mieć kwiaty o innych kolorach: żółtym, brązowawym... Ich spektakularny pokrój sprawia, że spotyka się je również u ogrodników .
Kwiaty wytwarzają torebki, które dojrzewają, zawierające setki bardzo drobnych nasion.
Roślina jest trująca we wszystkich częściach, co najwyżej w liściach. Każda roślina, w zależności od ekspozycji na słońce, zawiera substancję czynną w różnych dawkach.
W pierwszym rzędzie znajduje się fioletowa naparstnica ( Digitalis purpurea ) o historycznym zastosowaniu medycznym i jeszcze bardziej toksyczna naparstnica ( Digitalis lanata ) (zastosowanie przemysłowe). Liście naparstnicy można pomylić z liśćmi ogórecznika lub żywokostu, czasami używanymi w sałatkach lub jako dodatek kulinarny.
Inne dzikie gatunki francuskiej flory, spontaniczne lub uprawiane jako rośliny ozdobne, są mniej lub bardziej toksyczne. Najbardziej znane to naparstnica ( Digitalis grandiflora ) i naparstnica z małymi żółtymi kwiatami ( Digitalis lutea ). To samo dotyczy ogrodniczych gatunków hybrydowych, takich jak digitalis gloxiniaeflora (hybryda Digitalis purpurea ).
Wchłonięcie około dziesięciu liści naparstnicy spowoduje poważne zaburzenia u człowieka o przeciętnej budowie. Według Georgesa Beckera 120 g liści naparstnicy stanowi dawkę śmiertelną.
Pierwsze objawy zatrucia to nudności, wymioty, biegunka, poważne problemy z sercem. Śmierć może nastąpić szybko w zależności od przyjętej dawki.
Naparstnica jest nieznana starożytnej medycynie śródziemnomorskiej. Jest możliwe, że zakład został odróżnić od VI th wieku w północnej Europie, będące częścią popularnego leku oryginalnego Celticu . Jego stosowanie jest potwierdzone od XII th wieku pod względem angielskich foxeglove „lisa rękawicy” i niemieckiego fuchskraut „lisa w trawie” i Fingerhut „naparstek”.
W 1512 roku niemiecki lekarz botanik Leonhart Fuchs nadał jej nazwę Digitalis purpurea , nawiązując do kształtu palca korony . Naparstnica po raz pierwszy miała reputację wrażliwej , detergentowej i leczniczej rośliny. Może pojawić się w maści , gipsie lub miksturze do leczenia ran i ran. Jest wymieniony jako taki w Farmakopei Londynu w 1650 roku.
W 1785 roku brytyjski botanik William Withering opublikował An Account of the Foxglove and Some of its Medical Uses, w którym wykazał, że napar z liści naparstnicy ma działanie moczopędne i kardiotoniczne , które może zmniejszyć obrzęk . Po tej publikacji, w 1786 roku, amerykański lekarz Hall Jackson (1739-1797) wprowadził europejską roślinę do uprawy w New Hampshire .
Jednak naparstnica ogranicza obrzęki pochodzenia sercowego, a nie nerkowego. To rozróżnienie było wówczas nieznane i zostanie ustalone dopiero w pracy Richarda Brighta (1798-1858) na temat „choroby Brighta” ( schyłkowa przewlekła niewydolność nerek ).
Na początku XIX th wieku, cyfrowe próby w różnych warunkach, aby spowolnić tętno lub cel „ przeczyszczający ”, takich jak gorączka, z padaczką , z wolem , The zła królewskiej .... gdzie to widać i nieskuteczne szczególnie niebezpieczne użytkowania, co ogranicza jego użycie. William Withering wykazał już, że margines bezpieczeństwa naparstnicy jest bardzo wąski (dawka terapeutyczna zbliżona do dawki toksycznej).
W 1844 roku Francuz Eugène Homolle wyizolował aktywną frakcję rośliny, którą nazwał naparstnicą . Jednak terapeutyczne zastosowanie tej cząsteczki będzie możliwe tylko dzięki pracy francuskiego farmaceuty i chemika Claude-Adolphe Nativelle w 1868 roku . Nativelle digitalis występuje w postaci skrystalizowanej: pozyskiwana jest powtarzalną metodą izolacji chemicznej i pozwala na dokładniejsze analizy toksykologiczne .
Pod koniec XIX -go wieku, kardiolog Piotr Potain ustanawia trzy R sprawie stosowania naparstnicy. Jest to zasada praktyczna i mnemoniczna : naparstnica spowalnia, wzmacnia i reguluje bicie serca.
W 1933 szwajcarski chemik Arthur Stoll wyizolował glikozydy z naparstnicy i rozróżnił różne heterozydy . Glukozydy są głównymi heterozydami występującymi w świeżym liściu. Te heterozydy rozkładają się w wysuszonym liściu na heterozydy wtórne (digitoksozy), pod wpływem enzymu ( hydrolazy glikozydowej ) obecnego w roślinie. Stoll pokazuje również, że naparstnica włochata ( digitis lanata ) jest gatunkiem naparstnicy najbogatszym w składniki aktywne.
Dlatego Nativelle digitalis w swojej historycznej postaci jest digitoksozą, której w niewielkich ilościach towarzyszą inne heterozydy.
Wszystkie formy galenowe (proszek, nalewka, napar, maceracja...) naparstnicy z całej rośliny są toksyczne i dlatego nie są już używane ze względu na niemożność ustalenia dokładnej dawki.
Digitalis jest kardiotonikiem . Kod ATC dla liści naparstnicy jest C01AA03 . Te oczyszczone heterosides są digoksyna i digitoksyna .
Te oczyszczone produkty są uzyskiwane przez ekstrakcję przemysłową z włochatego naparstnicy, nie stosowanej w tradycyjnej praktyce, ponieważ jest zbyt toksyczne, ale ma znaczenie przemysłowe jako surowiec .
W latach 80-tych liść naparstnicy zajmował trzecie miejsce na światowym rynku roślin leczniczych, po korzeniu żeń-szenia i korzeniu chinowca .
Istnieje ponad 20 gatunków, w tym:
W języku kwiatów naparstnica symbolizuje zapał i pracę.
Fioletowy naparstnik.
Digitalis purpurea biały.
Digitalis lanata
Digitalis obscura .
Digitalis isabelliana z Wysp Kanaryjskich .