Półoś wielka ( a ) |
353.343.894 km na południowy (2,361956 ua ) |
---|---|
Peryhelium ( q ) |
321767047 km na południowy (2,150878 ua ) |
Aphelia ( Q ) |
384920740 km na południowy (2,573034 ua ) |
Mimośrodowość ( e ) | 0,089366 |
Okres rewolucji ( P rev ) |
1325,886052 d (3,63 a ) |
Średnia prędkość orbitalna ( v orb ) | 19,34 km / s |
Pochylenie ( i ) | 7,133798 ° |
Długość węzła wstępującego ( Ω ) | 103,918380 ° |
Argument peryhelium ( ω ) | 150,180148 ° |
Średnia anomalia ( M 0 ) | 341,592016 ° |
Kategoria | Asteroida głównego pasa |
Wymiary | (560 × 544 × 454) ± 24 km |
---|---|
Masa ( m ) | 2,7 × 10 20 kg |
Gęstość ( ρ ) | (3700 ± 300) kg / m 3 |
Grawitacja równikowa na powierzchni ( g ) | 0,22 m / s 2 |
Prędkość wydania ( v lib ) | 0,35 km / s |
Okres rotacji ( P rot ) |
0,2226 d (5,342 godz. ) |
Klasyfikacja widmowa | Asteroida typu V. |
Absolutna wielkość ( H ) | 3.20 |
Albedo ( A ) | 0,4228 |
Przestarzały | 29 marca 1807 |
---|---|
Odkryty przez | HW Olbers |
Nazwany po | Westa (rzymska bogini) |
Vesta , oficjalnie oznaczona przez (4) Vesta, jest asteroidą w pasie głównym . Była to czwarta odkryta asteroida29 marca 1807przez Heinricha Olbersa i nazwany na cześć rzymskiej bogini Westy .
Przy średniej średnicy około 530 km Vesta jest drugą co do wielkości asteroidą w pasie (po Ceres ) i stanowi 9% jej całkowitej masy; jego wymiary mogły uczynić z niego kandydata do statusu planety karłowatej . Westa straciła około 1% swojej masy, kiedy uderzyła w inną asteroidę mniej niż miliard lat temu; kilka powstałych fragmentów uderzyło w Ziemię jako meteoryty i jest ważnym źródłem wiedzy o składzie asteroidy. Westa jest również najjaśniejszą asteroidą, dostateczną czasami gołym okiem.
Vesta została nazwana na cześć rzymskiej bogini Westy , obrończyni domów i podobno została zasugerowana Olbersowi przez Gaussa .
Oznaczenie planetoid polega na dawaniu ciała, których orbita ma pewności co do liczby ostateczne. Westa, jako czwarty odkryty członek pasa asteroid, została retrospektywnie przypisana do numeru 4. Dlatego jej pełne oficjalne naukowe oznaczenie to (4) Westa lub prawdopodobnie 4 Westa .
Pierwsze odkryte asteroidy mają symbol astronomiczny, a Westa to lub .
Westa została odkryta na 29 marca 1807przez niemieckiego astronoma Heinricha Olbersa , który również odkrył Pallas w 1802 roku. Westa była czwartą obserwowaną asteroidą, po Ceres w 1801, Pallas w 1802 i Juno w 1803.
Po odkryciu Westy żadne inne asteroidy nie zostały odkryte przez 38 lat, aż do odkrycia Astrei w 1845 roku. W tym okresie wszystkie cztery asteroidy były uważane za planety, a każda z nich miała swój własny symbol planetarny. Westa była zwykle reprezentowana przez stylizowany fokus ( ); innymi używanymi symbolami były i . Wszystkie są uproszczeniami oryginalnego symbolu .
Pierwszą misją kosmiczną dedykowaną Westie jest sonda Dawn of NASA . Uruchomiono17 września 2007, został umieszczony na orbicie wokół Westy dalej 16 lipca 2011. Świt , po sondzie Near-Shoemaker wokół asteroidy (433) Eros jest drugą sondą kosmiczną, która okrąża asteroidę i jako pierwsza opuściła planetoidę. Sobota16 lipca 2011, Świt przesyłany sygnał do NASA laboratorium znajduje się w Pasadenie , w Kalifornii , w Jet Propulsion Laboratory (JPL), potwierdzając, że była w orbitę Westy, około 188 milionów kilometrów od Ziemi . Od tego czasu sonda ustawia się na orbicie, do której dążyła i orbituje, aby dokładnie zbadać swój cel.
A później 20 lipca 2012, wyjechała, aby udać się do Ceres .
Westa krąży wewnątrz głównego pasa asteroid , z półoś większą o 2,36 AU , na bardzo lekko mimośrodowej (0,089) i lekko nachylonej ( 7,13 ° ) orbicie .
Obrót Vesta jest stosunkowo szybka asteroid (5.342 h ), w kierunku do przodu, jego biegun wskazując rektascensją 20 H 23 m i deklinacji 41 °, z niepewnością 3 °. Gwiazdą bieguna północnego Westy jest Sadr , znajdująca się w konstelacji Łabędzia, która znajduje się w przybliżeniu jeden stopień od bieguna niebieskiego (w granicach niepewności pomiaru). Daje to nachylenie jego osi 29 °.
Vesta jest drugą asteroidą w pasie pod względem masy (po Ceres i przed Pallas ), z 2,7 × 10 20 kg (lub 270 milionów miliardów ton). Jego objętość wydaje się podobna do tej z Pallasa (z wyjątkiem marginesów błędu), ale jej gęstość jest większa.
Kształt Westy jest zbliżony do kształtu podłużnej elipsoidy w równowadze grawitacyjnej, mierzącej prawie 580 km w jej największej długości i 460 km w najmniejszej, ale ważna wklęsłość znajdująca się na jej biegunie, jak również jej centralny wierzchołek, nie spowodowały można określić, czy znajduje się w równowadze hydrostatycznej , co jest warunkiem koniecznym, aby uznać ją za planetę karłowatą .
Niektóre cechy powierzchni Westy zostały rozwiązane za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble'a i niektórych teleskopów naziemnych, takich jak teleskopy Kecka .
Cechą charakterystyczną jest ogromny krater o średnicy 505 km, pośrodku w pobliżu południowego bieguna asteroidy, sięgający 90% średnicy Westy. Zespół naukowy Świtu sondy kosmicznej nazwał ją Rheasilvia na cześć Rea Sylwia , matki Romulusa i Remusa i słynnego Vestal . Dno tego krateru znajduje się 13 km poniżej otaczającego terenu, a jego krawędź między 4 a 12 km powyżej, co daje całkowitą wysokość krateru 25 km . Centralny szczyt wznosi się 18 km nad dnem krateru. Szacuje się, że odpowiedzialny szok wydobyto około 1% całkowitej objętości Vesta i prawdopodobnie wyprodukował Rodzina planetoidy Westa asteroidy , a także typ V asteroidy . Jeśli tak, to fakt, że fragmenty o długości 10 km przetrwały do naszych czasów, wskazuje, że krater ma co najwyżej miliard lat. Byłoby to również miejsce pochodzenia meteorytów HED . W rzeczywistości wszystkie znane asteroidy typu V mają tylko około 6% wyrzuconej objętości, reszta to małe fragmenty, wyrzucane przez pobliską szczelinę Kirkwooda 3: 1 lub zakłócane przez efekt Yarkovsky'ego lub ciśnienie promieniowania słonecznego. Spektroskopowe analizy obrazów Hubble'a wykazały, że krater spenetrował kilka warstw skorupy Westy, prawdopodobnie aż do płaszcza , na co wskazuje widmowa sygnatura oliwinu . Co ciekawe, Westa nie była całkowicie podzielona przez taki szok.
Na powierzchni Westy znajduje się również kilka innych kraterów o szerokości około 150 km i głębokości 7 km . Ciemna strefa albedo o długości 200 km została (nieformalnie) nazwana Olbers w hołdzie dla odkrywcy asteroidy; region ten nie pojawia się na mapach wzniesień tak jak krater, a jego natura jest nieokreślona, prawdopodobnie starożytny wypływ bazaltowy . Służy jako punkt odniesienia: południk główny , wyznaczający długość geograficzną 0 °, przechodzi przez jego środek.
Na półkuli zachodniej i wschodniej występują wyraźnie różne ukształtowania terenu. Na podstawie wstępnych analiz spektralnych obrazów Hubble'a, wschodnia półkula wydaje się być starożytnym regolitem , gęsto pokrytymi kraterami wyżynami o wysokim albedo , z kraterami penetrującymi plutoniczne warstwy skorupy. Z drugiej strony, półkula zachodnia ma duże regiony zbudowane z ciemnych jednostek geologicznych uważanych za bazalty , prawdopodobnie analogi księżycowych marii .
Starożytna kraina, bardzo zniszczona.
Biegun południowy Westy, przedstawiający rozszerzenie krateru Rheasilvia.
„ Bałwanek ” to zestaw 3 stycznych kraterów uporządkowanych według rozmiaru, przypominających bałwana .
„Bałwan”, sfotografowany przez Dawn w 2011 roku z wysokości 5200 km , w 2011 roku.
Obraz przedstawiający 6 sierpnia 2011.
Szczegółowe zdjęcia szkolenia.
Południowy równikowy region Westy charakteryzuje się szeregiem koncentrycznych bruzd. Prawdopodobnie są to pęknięcia kompresyjne powstałe w czasie uderzenia, które spowodowało powstanie krateru Rheasilvia.
Diagram elewacji Westy, widziany od południowego wschodu, ukazujący krater na biegunie południowym. Określone przez Kosmiczny Teleskop Hubble'a wMaj 1996.
Mapa wysokości Westy, wyznaczona przez Kosmiczny Teleskop Hubble'a w Maj 1996.
W Hed meteoryty , które są myśli pochodzą z Westy są skał magmowych , wśród nich eucrites są lawy (lub czasami subvolcanic skały): asteroida Vesta jest zróżnicowana , co przeżywało okres magmatyzmu i wulkanizmu .
Najmłodsze eukryty mają wiek krystalizacji około 4,53 Ga : ten wiek niewątpliwie oznacza koniec aktywności magmowej w górnej skorupie Westy. Dane paleomagnetyczne pokazują, że w tym czasie, około 35 mA po akrecji , Westa nadal miała aktywne dynamo .
Vesta ma zróżnicowaną strukturę i mówi się, że składa się z metalowego rdzenia z niklu i żelaza , skalistego płaszcza z oliwinu i skorupy . Możliwa chronologia jego szkolenia jest następująca:
Westa jest jedyną znaną dużą asteroidą, która została odkryta w ten sposób. Jednak istnienie meteorytów żelaznych i achondrytów bez zidentyfikowanych obiektów macierzystych wskazuje, że istniały inne planetozymale, które przeszły takie zróżnicowanie, zanim zostały zniszczone przez zderzenia z innymi asteroidami.
Skórka Westy powstałaby w następujący sposób, z powierzchni:
Na podstawie wielkości asteroid typu V (uważa się, że są to fragmenty skorupy Westy, wyrzucane w wyniku zderzeń z innymi asteroidami) i głębokości krateru polarnego, głębokość skorupy szacuje się na 10 km . Dane zebrane przez sondę Dawn potwierdziły, że geologia asteroidy jest złożona: jest to rzeczywiście zróżnicowane ciało z gęstym jądrem niklu i żelaza o średnicy od 214 do 226 km (średnica Westy wynosi 530 km ), płaszcz i skorupa.
Różne obiekty w Układzie Słonecznym to prawdopodobnie fragmenty Westy odrywane podczas zderzeń, takie jak westoidy (asteroidy z rodziny Vesta ) czy meteoryty HED . Asteroida typu V (1929) Kollaa została stworzona, aby mieć skład podobny do gromady meteorytów typu eukrytowego , co wskazuje na pochodzenie zlokalizowane głęboko w skorupie Westy.
Ponieważ mówi się, że kilka meteorytów to fragmenty Westy, ta asteroida jest jednym z sześciu obiektów w Układzie Słonecznym, których próbki zidentyfikowaliśmy. Pozostałe to Mars , Księżyc , Kometa Wild 2 , asteroida Itokawa i oczywiście Ziemia .
Będąc jednym z największych obiektów w pasie asteroid i posiadającym niezwykle jasną powierzchnię, Vesta jest najjaśniejszą asteroidą i czasami jest widoczna gołym okiem na Ziemi z miejsc pozbawionych zanieczyszczenia światłem . W maju iczerwiec 2007Westa osiągnęła pozorną jasność +5,4 magnitudo , najjaśniejszą od 1989 roku. W tamtym czasie opozycja i peryhelium dzieliło zaledwie kilka tygodni.
Podczas mniej sprzyjających opozycji Westa nadal osiąga wielkość +7,0; w połączeniu , jego wielkość wynosi około +8,5. Tak więc z regionu bez zanieczyszczenia światłem Vesta jest stale obserwowana przez lornetkę .
W grudzień 2008, Westa przechodzi w odległości 1 ° na zachód (po lewej) od Alpha Piscium . Dzięki powiększeniu +6,5 można go łatwo zlokalizować za pomocą teleskopu 60 mm o powiększeniu od 30 do 50 razy.
Pozycja Westy czasami sprawia, że jest jaśniejszy niż Uran (w kreskach na krzywej po przeciwnej stronie). Kolejne opozycje o magnitudzie 6 będą miały miejsce w czerwcu-lipiec 2018 i Sierpień 2022.