Hubble (teleskop kosmiczny)

Uwaga: klikalne linki różnych instrumentów przekierowują do Wikipedii w języku angielskim.

Następujące instrumenty zostały zainstalowane na pokładzie teleskopu kosmicznego, a następnie wymienione podczas jednej z misji konserwacyjnych promu kosmicznego:

• Wide Field / Planetary Camera (WFPC) (1990-1993) poprzednik WFPC3., Długość fali: 115 do 1100  nm z rozdzielczością 0,1 lub 0,043  sekundy łukowej/piksel i polem widzenia 154 × 154 sekundy łukowe.
• Kamera szerokokątna / planetarna 2 (WFPC2) (1993-2009). Zmodernizowana wersja WFPC z identycznymi funkcjami i ulepszonymi czujnikami.
• Aparat do słabych obiektów (FOC) (1990-2002) dostarczony przez Europejską Agencję Kosmiczną . Kamera o bardzo wysokiej rozdzielczości do badania bardzo odległych i słabych obiektów. Długość fali: 122 do 550  nm z rozdzielczością od 0,043 do 0,007  sekundy łukowej/piksel i polem widzenia od 3,6 × 3,6 do 22 × 22 sekund łukowych.
• Spektrograf Goddard High Resolution (GHRS) (1990-1997) Długość fali: 115 do 320  nm z rozdzielczością 2000 do 100 000  sekund łukowych / piksel .
• Spektrograf słabych obiektów (FOS) (1990-1997) Spektrograf o większej czułości niż GHRS. Długość fali: 115 do 850  nm z rozdzielczością od 1150 do  8500 sekund łukowych / piksel .
• Szybki fotometr (HSP) (1990-1993). Specjalny przyrząd do pomiaru ekstremalnie szybkich zmian jasności lub polaryzacji gwiazd. Długość fali: 115 do 870  nm , z prędkością odczytu do 100  kiloherców .

Energia

Teleskop Hubble'a wykorzystuje dwa zestawy paneli słonecznych do generowania elektryczności, wykorzystywanej głównie przez instrumenty naukowe oraz koła reakcyjne wykorzystywane do orientacji i stabilizacji teleskopu. Kamera termowizyjna i spektrometr wieloobiektowy, który musi być schłodzony do temperatury -180  °C , należą do dużych odbiorców energii. Panele słoneczne obracają się wokół osi, aby zoptymalizować padanie promieni słonecznych na orbicie. Oryginalne panele słoneczne dostarczone przez Europejską Agencję Kosmiczną, które tworzyły zjawiska wibracyjne na skutek zmian termicznych, zostały po raz pierwszy wymienione w 1993 roku (SM1), a następnie w 2002 roku. Panele słoneczne zainstalowane w 2002 roku (misja SM3B) i opracowane dla Iridium satelity umożliwiają zmniejszenie ich rozmiarów (7,1 × 2,6  m wobec 12,1 × 3,3  m ) poprzez zwiększenie dostarczanej energii (5270  watów wobec 4600  watów ). Sześć baterii niklowo-wodorowych służy do przechowywania energii elektrycznej i uwalniania jej podczas faz orbitalnych, w których panele słoneczne znajdują się w cieniu Ziemi. Baterie mają łączną pojemność 510  Ah , co pozwala teleskopowi i jego instrumentom naukowym pracować przez 7,5 godziny, czyli 5 orbit. Akumulatory, całkowity ciężar 428  kg (z opakowania) są przechowywane w urządzeniu zatok n kości  2 i 3. Energia jest rozprowadzane za pomocą układu sterowania i dystrybucji znajduje się we wnęce n O  4. oryginalnych akumulatorów, którego wydajność była logicznie pogorszeniu , zostały zastąpione w ramach misji SM3A (1999), a system dystrybucji energii przez misję SM3B (2002).

Kontrola orientacji

Teleskop musi pozostać nieruchomy względem gwiazd z niezwykle precyzyjnym wycelowaniem, aby móc prowadzić długo oczekiwane przez astronomów obserwacje. Teleskop wykorzystuje kilka rodzajów czujników, częściowo redundantnych, do określania jego orientacji i pomiaru własnych ruchów obrotowych. Trzy czujniki precyzyjnego naprowadzania (FGS ) służą do utrzymywania teleskopu skierowanego na gwiazdy podczas obserwacji. Cztery czujniki określają kierunek Słońca i służą w szczególności do określenia, czy przesłona ochronna na końcu teleskopu powinna być zamknięta, aby chronić czujniki instrumentów naukowych. Do określenia orientacji teleskopu w stosunku do ziemskiego pola magnetycznego służą dwa magnetometry . Trzy systemy RSU ( Rate Sensor Units ), każdy zawierający dwa żyroskopy , wykrywają ruchy obrotowe teleskopu wzdłuż trzech osi. Wreszcie, do określenia orientacji Hubble'a w stosunku do gwiazd wykorzystywane są również trzy poszukiwacze gwiazd.

Aby teleskop był precyzyjnie skierowany na obserwowane gwiazdy, stosuje się dwa rodzaje siłowników:

• cztery koła reakcyjne (w tym jedno zapasowe) pozwalające, poprzez przyspieszenie (do 3000 obrotów na minutę) lub spowolnienie, modyfikować na sobie prędkość obrotu teleskopu;
• cztery sprzęgacze magnetoelektryczne wykorzystujące ziemskie pole magnetyczne do zmniejszenia nasycenia (spowolnienia) kół reakcyjnych.

Dwa półprzewodnikowej oparte wspomnienia masowe może przechowywać 12  gigabitów danych. Mogą to być dane telemetryczne lub dane naukowe. Ponadto jako kopię zapasową można wykorzystać pamięć masową wykorzystującą taśmę magnetyczną o pojemności 1,2 gigabita, oryginalny komponent. System telekomunikacyjny wykorzystuje dwie sterowalne anteny o wysokim zysku z dwoma stopniami swobody i 100 ° podróży w obu kierunkach. Służą do przesyłania danych naukowych do geostacjonarnych satelitów telekomunikacyjnych TDRS NASA , które mają tę zaletę, że są widoczne z dowolnego punktu na orbicie Hubble'a . Następnie ponownie przesyłają te dane do stacji White Sands w Nowym Meksyku . Na każdym końcu teleskopu zainstalowane są dwie dookólne anteny o niskim zysku z polem widzenia 180 °, które służą do przesyłania danych telemetrycznych i odbierania poleceń nadawanych ze stacji naziemnej. Telekomunikacja wykorzystać pasmo S .

System regulacji termicznej

Różne zewnętrzne części teleskopu kosmicznego są albo wystawione na promieniowanie słoneczne, którego żadna atmosfera nie tłumi, albo pogrążają się w cieniu, gdy Ziemia znajdzie się między Słońcem a Hubble'em. Ponadto elektronika urządzenia wydziela ciepło, które należy odprowadzić. Do prawidłowego działania niezbędne jest utrzymanie w ograniczonym zakresie temperatur poszczególnych części teleskopu, w szczególności części optycznej (struktura i lustra), która może ulec odkształceniu w przypadku znacznych wahań temperatury. Większość systemu regulacji termicznej jest wspierana pasywnie przez warstwy izolacji , które pokrywają 80% zewnętrznej powierzchni teleskopu. Stosowane są różne materiały. Oryginalnie zainstalowany MLI ( Wielowarstwowa izolacja ) składa się z 15 warstw aluminizowanego kaptonu , pokrytego warstwą odblaskową z aluminizowanego Teflonu FOSR ( elastyczny optyczny reflektor słoneczny ). Części tej powłoki, który rozkłada się w czasie, zostały zastąpione podczas wahadłowców kosmicznych misjach serwisowych powłoką zwaną NOBL ( Nowa Warstwa zewnętrzna Koc ) na bazie cyny wolnej stali pokrytej dwutlenkiem krzemu. . Części lunety, które nie są pokryte izolatorami termicznymi, pokrywane są farbą odbijającą lub chłonną (obszar trwale w cieniu) lub aluminiowaną lub srebrną ochroną. Te rezystory elektryczne stosowane do zwalczania zimno. System kontroli termicznej monitoruje i koryguje temperaturę komponentów teleskopu kosmicznego za pomocą prawie 200  czujników temperatury i termistorów .

Komputer pokładowy

Pracą teleskopu kosmicznego steruje komputer pokładowy AC ( Advanced Computer ). Ten :

• wykonuje polecenia przekazywane przez operatorów na ziemi;
• przygotowuje dane telemetryczne przed transmisją, które odzwierciedlają stan zdrowia poszczególnych jego elementów;
• stale sprawdza działanie teleskopu kosmicznego;
• generuje polecenia dla różnych urządzeń odpowiedzialnych za modyfikację orientacji teleskopu, tak aby trzymać go z dala od osi Słońca i stabilnie skierowany w stronę obszaru nieba, którego obserwacja jest w toku;
• utrzymuje antenę o wysokim zysku skierowaną na satelity telekomunikacyjne.

Oryginalny komputer pokładowy został zastąpiony podczas misji SM3A w 1999 roku przez jednostkę centralną wykorzystującą mikroprocesor Intel 80486 . W rzeczywistości istnieją trzy jednostki centralne, które mogą działać na zmianę w przypadku awarii jednej z nich. Każdy z nich ma dwa megabajty szybko dostępnej pamięci ulotnej i jeden megabajt pamięci nieulotnej . Tylko jedna z trzech jednostek centralnych steruje teleskopem w danym momencie. Komputer komunikuje się z różnymi systemami teleskopu za pośrednictwem DMU ( Data Management Unit ), odpowiedzialnego za kodowanie i dekodowanie różnych wiadomości i pakietów danych.

Operacja

Struktury zaangażowane w funkcjonowanie Hubble'a

Komponent nauka Hubble Telescope operacji jest obsługiwany przez Space Telescope Science Institute (STScI), której biura znajdują się na terenie Johns Hopkins University , Baltimore . Ta konstrukcja, która zatrudnia 500 osób, w tym stu astronomów , powstała na krótko przed wystrzeleniem teleskopu. Jest zarządzany przez AURA ( Stowarzyszenie Uniwersytetów na rzecz Badań Astronomicznych ) w imieniu NASA. Do jego głównych zadań należy selekcja wniosków o użytkowanie teleskopu, przygotowywanie i przeprowadzanie obserwacji, zarządzanie teleskopem i jego instrumentami pod kątem naukowym oraz archiwizacja i dystrybucja danych gromadzonych przez Hubble'a . Około piętnastu europejskich astronomów jest zatrudnionych przez STScI do reprezentowania interesów Europy w projekcie. W latach 1984-2010 Europejska Agencja Kosmiczna i Europejskie Obserwatorium Południowe dysponowały strukturą Space Telescope-European Coordinating Facility  (EN) (ST-ECF), zlokalizowaną w pobliżu Monachium w Niemczech , odpowiedzialną za wspomaganie europejskich astronomów i utrzymanie zebrane dane naukowe.

Space Telescope Operations Control Center (STOCC) jest departamentem Goddard Space Flight NASA Centrum odpowiedzialny za pilotowanie teleskop kosmiczny. Usługa zapewnia utrzymanie teleskopu w stanie sprawności, agreguje zgłoszenia obserwacyjne wytworzone przez STScI z czynnościami konserwacyjnymi teleskopu w celu zbudowania szczegółowego harmonogramu czynności do wykonania. Operatorzy przekazują sekwencję operacji do wykonania przez komputer pokładowy teleskopu, który je wykonuje. Dane zebrane przez Hubble'a są weryfikowane w STOCC przed ponownym przesłaniem do STScI.

Przygotowanie obserwacji

Większość obserwacji wykonanych teleskopem przygotowywana jest z ponad rocznym wyprzedzeniem. STScI odpowiada za zbieranie wniosków o użytkowanie teleskopu Hubble'a raz w roku, oceniając je z technicznego punktu widzenia, a następnie organizując ich wybór, wzywając specjalistów w tej dziedzinie z instytucji na całym świecie. Określają one znaczenie i priorytet wniosków. Na podstawie tych ocen komisja złożona z szefów różnych komisji selekcyjnych ustala czas przeznaczony na różne uwagi na następny rok. Ponad dwadzieścia lat po premierze Hubble nadal jest popularnym instrumentem, aw 2009 r. prośby o czas obserwacji były sześciokrotnie dłuższe niż dostępny. W tym roku przeznaczono czas na obserwacje kosmologii (26%), rozdzielone populacje gwiazd (13%), gorące lub zimne gwiazdy (13%), nierozwiązane populacje gwiazd i struktury galaktyk (12%), linie absorpcyjne kwazarów i ośrodek międzygwiazdowy (12%), układ słoneczny i egzoplanety (8%) oraz inne tematy badawcze (16%). Dwie trzecie obserwacji zaplanowanych na 2009 rok dotyczy przyrządów WFC3 i COS zainstalowanych w tym roku przez misję STS-125 . Harmonogram obserwacji można modyfikować w czasie rzeczywistym, aby uwzględnić wyjątkowe zdarzenia, takie jak uderzenie komety Shoemaker-Levy 9 na planetę Jowisz (Lipiec 1994) lub przeanalizuj szczątki wzniesione przez uderzenie sondy kosmicznej LCROSS na księżycową glebę (2009).

Zarządzanie operacyjne teleskopem

Obserwacje wykonywane za pomocą teleskopu Hubble'a muszą uwzględniać różne ograniczenia związane z charakterystyką instrumentu i jego orbitą. Hubble działa na niskiej orbicie położonej 560  km nad powierzchnią Ziemi z nachyleniem 28,5 ° . Teleskop okrąża orbitę w 96 minut i pozostaje w cieniu Ziemi przez 26 do 36 minut. Teleskop musi normalnie utrzymywać swoją linię widzenia w odległości co najmniej 45 ° od kierunku Słońca i żadna obserwacja nie jest możliwa, gdy Ziemia lub jej kończyna znajdzie się między obszarem docelowym a teleskopem. Biorąc pod uwagę te cechy orbitalne, czas obserwacji strefy nieba podczas orbity może wynosić od 45 minut do całej orbity. W szczególności istnieją dwa obszary nieba o promieniu kąta 18 ° wokół osi prostopadłej do płaszczyzny orbity, które teleskop kosmiczny może obserwować w sposób ciągły. W tych częściach nieba przeprowadzono bardzo długie obserwacje (do jedenastu dni), które miały ujawnić najdalsze galaktyki ( Głębokie Pole Hubble'a i Ultra-Głębokie Pole Hubble'a ). Jednak czas obserwacji może wynosić zaledwie sekundę. Orbita Hubble'a powoduje, że przecina anomalię magnetyczną południowego Atlantyku na więcej niż jednej na dwie orbity . Podczas tych faz elektronika i czujniki teleskopu poddawane są bombardowaniu naładowanymi cząstkami, co ogranicza tryby obserwacji w okresach do 25 minut na orbitę. Wreszcie kąt, jaki Słońce tworzy z panelami słonecznymi (najlepiej bliski 90 ° ), a także ograniczenia termiczne, które wymagają, aby niektóre części teleskopu nigdy nie były wystawione bezpośrednio na Słońce, komplikują planowanie obserwacji. Ta ostatnia jest przygotowywana z prawie rocznym wyprzedzeniem przez STScI, która odpowiada za uzgodnienie ograniczeń instrumentu i jego orbity z charakterystyką wniosków obserwacyjnych. Zatem obserwacja Wenus jest możliwa tylko w bardzo rzadkich momentach, kiedy planeta znajduje się powyżej 45 ° od osi Słońca (obserwacja Merkurego zbyt blisko kierunku Słońca jest niemożliwa).

Teleskop kosmiczny nie ma układu napędowego, a do zmiany orientacji wykorzystuje koła odrzutowe . Należą do nich koła zamachowe , których prędkość jest modyfikowana w celu uzyskania zmiany orientacji teleskopu. Zmiana linii widzenia teleskopu o 90 ° zajmuje około 14 minut . Aby teleskop precyzyjnie wskazywał nowy obszar obserwacji po znacznej zmianie orientacji, system kontroli orientacji teleskopu wykorzystuje sukcesywnie poszukiwacze gwiazd , które umożliwiają uzyskanie dokładności około 30  sekund łuku , a następnie dwóch z trzech. FGS ( Fine Guidance Sensors ) precyzyjne czujniki celownicze , które potrzebują kilku minut na zablokowanie osi teleskopu w oparciu o katalog gwiazd przewodnich .

Wyniki naukowe

NASA i społeczność astronomiczna na początku lat 80. określiły trzy kluczowe tematy, którymi powinien zająć się Teleskop Hubble'a jako priorytet  :

• badanie pobliskiego ośrodka międzygalaktycznego w celu określenia jego składu oraz składu gazowego galaktyk i grup galaktyk;
• badanie głębokich pól, to znaczy najbardziej odległych i najstarszych rejonów gwiezdnych, w których można zaobserwować pierwsze galaktyki;
• wyznaczenie stałej Hubble'a , z niepewnością zmniejszoną do 10% przez redukcję błędów pochodzenia wewnętrznego i zewnętrznego przy wzorcowaniu wag odległościowych.

Teleskop Hubble'a pomógł dostarczyć odpowiedzi na te ważne pytania, ale także postawił nowe pytania.

Pomiar wieku i szybkości ekspansji Wszechświata

Jednym z głównych celów realizacji Teleskopu Hubble'a jest określenie wieku i wielkości Wszechświata. Obserwacja cefeid - gwiazd, których jasność zmienia się w zależności od okresowości bezpośrednio skorelowanej z ich jasnością rzeczywistą - pozwoliła zmniejszyć niepewność wartości stałej Hubble'a z 50 do 10%. Wyniki te mogą być następnie zweryfikowane przez pomiary wykonane innymi metodami. Umożliwiły one ustalenie, że prędkość ekspansji Wszechświata osiągnęła 70  km/s/Mpc , to znaczy, że prędkość usuwania ze struktur w wyniku tej ekspansji wzrastała o 70  km/s, ilekroć znajdowały się one w jednym megaparseku ( 3,26 miliona lat świetlnych) od Ziemi. Hubble ustalił, że wbrew obecnym teoriom prędkość ekspansji rosła i że przyspieszenie to zaczęło się dopiero, gdy Wszechświat był o połowę młodszy od swojego obecnego wieku.

Skład Wszechświata

Cykl życia gwiazd

Hubble może, w przeciwieństwie do głównych obserwatoriów naziemnych, badać gwiazdy w innych galaktykach. Ta wyjątkowa umiejętność pozwoliła mu pomóc w zrozumieniu cyklu życia gwiazd, obserwując je w środowiskach bardzo odmiennych od naszej galaktyki.

Badanie czarnych dziur, kwazarów i aktywnych galaktyk

Istnienie czarnych dziur było przewidywane przez teorie od prawie 200 lat, ale nie da się bezpośrednio zaobserwować takiego obiektu, a astronomowie nie mieli możliwości zweryfikowania ich istnienia aż do przybycia Hubble'a . Umożliwiło to obserwowanie przyciągania grawitacyjnego otaczających go obiektów. Hubble potwierdził również, że jest niezwykle prawdopodobne, że supermasywne czarne dziury leżą w sercu galaktyk.

Formacja gwiazd

Zdolność Hubble'a do prowadzenia obserwacji w podczerwieni była szeroko wykorzystywana do badania żłobków gwiazd, składających się z obłoków gazu, w których powstają gwiazdy. Pył blokuje praktycznie całe widzialne promieniowanie świetlne, ale nie promieniowanie podczerwone. Dzięki temu Hubble'owi udało się odtworzyć szczegółowe obrazy mgławicy Oriona , żłobka znajdującego się w Drodze Mlecznej , ale także obszarów formowania się gwiazd znajdujących się w bardzo dużej odległości od naszej galaktyki, dzięki czemu widzimy takie, jakie były dawno temu. Wszystkie te informacje, oprócz dostarczenia najpiękniejszych obrazów Hubble'a , mają ogromne znaczenie naukowe, ponieważ pozwoliły nam lepiej zrozumieć sposób powstawania gwiazd, takich jak Słońce, a także ewolucję gwiazd w czasie. wszechświat.

Soczewki grawitacyjne

Hubble umożliwia również wykorzystanie efektów soczewek grawitacyjnych do pomiaru mas gromad galaktyk , galaktyk lub całkiem niedawno gwiazd.

Masa biały karłowatej Stein 2051 B może być określona, gdy ten przepuszcza się przed gwiazdą wielkości 18,3 (po prawej wznoszenia: 4 h 31 min 15 s 004 Nachylenie: + 58 ° 58 '13 0,70 „). Odchylenie kątowe, a zatem wyprodukował 31,53 ± 1,20 mas , co odpowiada masie 0,675 ± 0,051 masy Słońca . Jest to pierwszy pomiar masy gwiazdy przez teleskop spowodowany efektem wynikającym z ogólnej teorii względności .

Badanie Układu Słonecznego

Zdjęcia planet, księżyców i asteroid Układu Słonecznego w wysokiej rozdzielczości wykonane przez Hubble'a mają jakość, którą przewyższają tylko te wykonane przez sondy kosmiczne, które przelatują nad tymi ciałami niebieskimi. Hubble ma również tę zaletę, że może dokonywać okresowych obserwacji przez długi czas. Obserwował wszystkie planety Układu Słonecznego z wyjątkiem Ziemi, która jest badana in situ i przez wyspecjalizowany statek kosmiczny, oraz Merkurego , znajdującego się zbyt blisko Słońca. Hubble ma tę zaletę, że może śledzić nieoczekiwane wydarzenia, takie jak zderzenie komety Shoemaker-Levy 9 z Jowiszem w 1994 roku .

Głębokie pola

W grudzień 1995, Hubble sfotografował „  Hubble'a Głębokie Pole ,  ” obszar obejmujący jeden trzydzieści milionowa nieba i zawierający kilka tysięcy galaktyk. Wykonano również inny obraz, ale nieba południowego, który jest bardzo podobny, co potwierdza tezę, że Wszechświat jest jednorodny w dużej skali i że Ziemia zajmuje w nim jakieś miejsce.

Następca Hubble'a

NASA oczekiwane jest opracowanie klasy przestrzeni teleskopu Hubble'a stanie tak aby obserwować części widma światła w zakresie od ultrafioletu do pobliżu podczerwieni . Naukowcy postanowili skoncentrować przyszłe badania następcy Hubble'a na dalekiej podczerwieni, aby móc badać zarówno najdalsze (najstarsze) obiekty, jak i chłodniejsze. Ta część widma światła jest trudna, jeśli nie niemożliwa do obserwacji z ziemi, co uzasadnia inwestycję w teleskop kosmiczny, który jest również znacznie droższy od jego naziemnego odpowiednika. Z drugiej strony w zakresie widzialnym, teleskopy naziemne o bardzo dużych średnicach, niedawno lub w budowie, mogą, przy użyciu optyki adaptacyjnej, dorównać , jeśli nie przewyższyć, osiągom Hubble'a przy koszcie znacznie niższym niż teleskop kosmiczny. W tym kontekście projekt zastąpienia teleskopu Hubble'a , zwanego Next Generation Space Telescope , doprowadził do opracowania teleskopu kosmicznego James Webb (JWST od James Webb Space Telescope ). To wcale nie jest powiększona i potężniejsza wersja Hubble'a , ale teleskop zasadniczo zdolny do obserwacji w podczerwieni z marginalną pojemnością w zakresie widzialnym (kolory czerwone i pomarańczowe). Musi zostać umieszczony na orbicie w 2021 roku przez wyrzutnię Ariane 5 wokół punktu Lagrange L2 , charakteryzującego się bardziej stabilnym środowiskiem termicznym. W przeciwieństwie do Hubble'a , nie planuje się wykonywania misji konserwacyjnych w okresie eksploatacji w celu naprawy lub modyfikacji jego oprzyrządowania. .

Galeria zdjęć Hubble'a

Pięć najpiękniejszych zdjęć wykonanych przez Kosmiczny Teleskop Hubble'a według rankingu opracowanego przez serwis spacetelescope.org:

• Zdjęcia zrobione przez Hubble'a

• N O  1: Kolumny tworzenia wersji 2014-2015 ( M16 ).

• N O  2: Arp 273 .

• N O  3: NGC 3603 .

• N O  4: anten Galaktyki ( NGC 4038 i NGC 4039 ).

• N o  5: konia Głowa Nebula (widok na podczerwień).

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Obecnie lepiej rozumie się osiągi opracowywanego amerykańskiego wahadłowca kosmicznego, a agencja kosmiczna uważa, że ​​nie ma on możliwości wyniesienia na orbitę teleskopu zbudowanego wokół zwierciadła o długości 3 metrów (całkowita masa wzrosła o 25%).
2. Marshall to ośrodek specjalizujący się w rozwoju wyrzutni i realizacji ludzkich lotów kosmicznych. Jego zasadność w dziedzinie naukowej jest kwestionowana przez Goddarda, w skład którego wchodzi duża liczba naukowców, w tym kilku astronomów.
3. Czteroletnie przechowywanie w kontrolowanej atmosferze z samym monitorowaniem systemu kosztowało 6 milionów USD miesięcznie.
4. Misja miała trwać jedenaście dni, ale lądowanie opóźniło się o dwa dni ze względu na warunki pogodowe.

Bibliografia

1. https://www.nasa.gov/mission_pages/hubble/story/index.html
2. https://www.castormission.org/copy-of-about
3. Hermann Oberth , Die Rakete zu den Planetenräumen , R. Oldenbourg-Verlay,1923.
4. Spitzer, Lyman Jr., „Report to Project Rand: Astronomical Advantages of an Extra-Terrestrial Observatory”, przedrukowany w NASA SP-2001-4407: Exploring the Unknown , rozdział 3, dokument III-1, s.  546 .
5. (w) „  O Lyman Spitzer, Jr.  ” , Caltech (dostęp 26 kwietnia 2008 ) .
6. (en) Baum, Waszyngton; Johnsona, FS; Oberly, JJ; Rockwood, CC; Szczep, CV; Tousey, R., „  Słoneczne widmo ultrafioletowe do 88 kilometrów  ” , Phys. Rev , Amerykańskie Towarzystwo Fizyczne, tom.  70, nr .  9-10,Listopad 1946, s.  781-782 ( DOI  10.1103 / PhysRev.70.781 , kod bib  1946PhRv...70..781B ).
7. (w) „  Pierwsze orbitujące obserwatorium słoneczne  ” na heasarc.gsfc.nasa.gov , Centrum Lotów Kosmicznych Goddarda,26 czerwca 2003(dostęp 25 września 2011 ) .
8. (w) „  OAO  ” NASA (dostęp 26 kwietnia 2008 r . ) .
9. Spitzer, Historia Kosmicznego Teleskopu , s.  33–34 .
10. Tatarewicz 2009 , s.  372.
11. Dunar i Waring 2009 , s.  473-489,
12. Dunar i Waring 2009 , s.  489.
13. Dunar i Waring 2009 , s.  490-504.
14. Dunar i Waring 2009 , s.  505-509.
15. Tatarewicz 2009 , s.  373.
16. Allen 1990 , s.  III-V.
17. Tatarewicz 2009 , s.  375.
18. Tatarewicz 2009 , s.  376-377.
19. Tatarewicz 2009 , s.  388-389.
20. Tatarewicz 2009 , s.  391.
21. Tatarewicz 2009 , s.  392-393.
22. (w) „  Histor Servicing Mission 2  ” na ESA-Hubble , ESA (dostęp 27 października 2013 ) .
23. (w) „  History Servicing Mission 3A  ” na ESA-Hubble , ESA (dostęp 27 października 2013 ) .
24. (w) „  Histor Servicing Mission 3B  ” na ESA-Hubble , ESA (dostęp 27 października 2013 )
25. (w) „  instrumenty” ACS  ” na ESA – Hubble , ESA (dostęp 27 października 2013 r . ) .
26. „  Komunikat AFP z 30 października 2008 r. – NASA zrzeka się misji naprawczej Hubble'a w lutym 2009 r.  ” , w Google .
27. Jean-François Hait, „  Oni uratują Hubble’a  ” , o niebie i kosmosie ,Październik 2008.
28. "  Wysłanie AFP z 5 grudnia 2008 r. - Ostatnia misja wahadłowca Atlantis na Hubble'a 12 maja 2009 r.  " , na cyberpresse.ca .
29. „  Misja zakończona dla Atlantydy  ” , The Telegram,25 maja 2009(dostęp 12 sierpnia 2019 ) .
30. (w) William Harwood, „  Starzejący się Hubble wciąż skoncentrowany na granicy astronomii  ” ,1 st czerwiec 2013.
31. (w) William Harwood, „  Zdrowy teleskop Hubble'a budzi nadzieje na dłuższe życie  ” ,1 st czerwiec 2013.
32. Sébastien Gavois, „  Kosmos: teleskop Hubble'a rośnie przez kolejne 5 lat  ” , Next INpact ,27 czerwca 2016(dostęp 12 sierpnia 2019 ) .
33. Przewodnik po misji SM4 , s.  5-16 do 5-24.
34. Specyfikacje techniczne instrumentu WFC3 2012 , s.  2-3 i 30.
35. Specyfikacje techniczne instrumentu NICMOS 2012 , s.  1-2.
36. Specyfikacje techniczne instrumentu ACS 2012 , s.  9-15.
37. Specyfikacje techniczne instrumentu STIS 2012 , s.  22-23.
38. Specyfikacje techniczne instrumentu COS 2012 , s.  1-13.
39. Poradnik dotyczący misji SM4 2009 , s.  5-24 do 5-25.
40. Poradnik dotyczący misji SM4 2009 , s.  5-13 do 5-14.
41. (in) "  Hubble'a Telelescope: Wskazując Control System  " , na miejscu w archiwum Hubble'a , NASA Goddard Space Flight Center (dostęp na 1 st czerwca 2013 ) .
42. Poradnik dotyczący misji SM4 2009 , s.  5-9.
43. Poradnik dotyczący misji SM4 2009 , s.  5-7.
44. Poradnik dotyczący misji SM4 2009 , s.  5-14.
45. Poradnik dotyczący misji SM4 2009 , s.  5-7 do 5-9.
46. (w) „  Institutions  ” , na stronie Hubble ESA/ESO , ESA/ESO (dostęp 3 czerwca 2013 r . ) .
47. (w) „  Operating Hubble  ” , na stronie Hubble ESA/ESO , ESA/ESO (dostęp 3 czerwca 2013 r . ) .
48. Poradnik dotyczący misji SM4 2009 , s.  6-3 i 6-4.
49. Poradnik dotyczący misji SM4 2009 , s.  6-5 do 6-7.
50. Poradnik dotyczący misji SM4 2009 , s.  6-7 do 6-8.
51. (w) John Huchra, „  Stała Hubble'a  ” (dostęp 11 stycznia 2011 ) .
52. (w) "  Pomiar wiek i rozmiar Wszechświata  " , na ESA - Hubble , ESA (dostępnym na 1 st czerwiec 2013 ) .
53. (w) „  Życie gwiazd  ” na ESA-Hubble , ESA (dostęp 5 czerwca 2013 ) .
54. (w) "  czarnych dziur, kwazarów i aktywnych galaktyk  " , na ESA - Hubble , ESA (dostępnym na 1 st czerwiec 2013 ) .
55. (w) "  The formacji gwiazd  " na ESA - Hubble , ESA (dostęp na 1 st czerwca 2013 roku ) .
56. (w) JP Kneib , RS Ellis , I. Smail i WJ Couch , „  Obserwacje przez Kosmiczny Teleskop Hubble'a gromady soczewkowej Abell 2218  ” , The Astrophysical Journal , tom.  471, N O  21996, s.  643 ( ISSN  0004-637X , DOI  10.1086/177995 , odczyt online , dostęp 8 czerwca 2017 ).
57. (w) Henk Hoekstra , Marijn Franx Konrad Kuijken i Gordon Squires , „  Analiza słabego soczewkowania Cl 1358 + 62 przy użyciu obserwacji z Kosmicznego Teleskopu Hubble'a  ” , The Astrophysical Journal , tom.  504 n O  21998, s.  636 ( ISSN  0004-637X , DOI  10.1086/306102 , odczyt online , dostęp 8 czerwca 2017 ).
58. M. Jauzac , B. Clément , M. Limousin i J. Richard , „  Hubble Frontier Fields: a-precyzyjna analiza silnego soczewkowania gromady galaktyk MACSJ0416.1-2403 przy użyciu ∼ 200 wielokrotnych obrazów  ”, Comiesięczne Ogłoszenia Królewskiego Towarzystwo Astronomiczne , t.  443, N O  211 września 2014 r., s.  1549-1554 ( ISSN  0035-8711 , DOI  10.1093 / mnras / stu1355 , czytanie online , dostęp 8 czerwca 2017 ).
59. (w) Johan Richard , Daniel P. Stark , Richard S. Ellis i Matthew R. George , „  Przegląd Kosmicznego Teleskopu Hubble’a i Spitzera dla galaktyk soczewkowanych grawitacyjnie: dalsze dowody na znaczącą populację galaktyk o niskiej jasności poza z = 7  ” , The Astrophysical Journal , tom.  685, N O  22008, s.  705 ( ISSN  0004-637X , DOI  10.1086/591312 , odczyt online , dostęp 8 czerwca 2017 ).
60. M. Negrello , R. Hopwood , S. Dye i E. da Cunha , „  Herschel * -ATLAS: głębokie obrazowanie HST / WFC3 silnie soczewkowanych galaktyk submilimetrowych  ”, Monthly Notices of the Royal Astronomical Society , tom.  440,1 st maja 2014, s.  1999-2012 ( ISSN  0035-8711 , DOI  10.1093 / mnras / stu413 , czytanie online , dostęp 8 czerwca 2017 ).
61. (w) Kailash C. Sahu , Jay Anderson , Stefano Casertano i Howard E. Bond , "  Relatywistyczne odchylenie tła światła gwiazd mierzy masę pobliskiego białego karła  " , Science ,7 czerwca 2017, Eaal2879 ( ISSN  0036-8075 i 1095-9203 , DOI  10.1126 / science.aal2879 , czytać online , obejrzano 08 czerwiec 2017 ).
62. (w) "  The sąsiedztwie Słonecznego  " w ESA - Hubble , ESA (dostęp na 1 st czerwca 2013 roku ) .
63. (w) "  Hubble'a Głębokie Fields  " na ESA - Hubble , ESA (dostępnym na 1 st czerwca 2013 roku ) .
64. (w) "  Kosmiczny Teleskop Hubble'a NASA odkrywa nowo powstałe dyski protoplanetarne wokół gwiazd  " na stronie Hubble ,16 grudnia 1992
65. (w) "  Kolorowy obraz Hubble'a przedstawiający wielokrotne uderzenia komety w Jowisza  " na stronie Hubble'a ,22 lipca 1994
66. (w) "  Hubble widzi domową galaktykę z rekordową eksplozją  " na stronie Hubble'a ,11 marca 1999 r.
67. (w) "  Hubble odkrywa najmniejsze księżyce, jakie widziano wokół Urana  " na stronie Hubble'a ,25 września 2003 r.
68. (w) "  Hubble NASA ujawnia możliwe nowiu wokół Plutona  " na stronie Hubble ,31 października 2005 r.
69. (w) "  Hubble znajduje planety pozasłoneczne daleko w galaktyce  " na stronie Hubble'a ,4 października 2006 r.
70. (w) "  Astronomowie mierzą masę największej planety karłowatej  " na stronie Hubble'a ,14 czerwca 2007 r.
71. (w) „  Teleskop Hubble'a NASA odnajduje potencjalne cele w pasie Kuipera dla misji New Horizons Pluton  ” , 15 października 2014 r. Miejsce = Miejsce Hubble
72. (w) „  Hubble Team bije rekord kosmicznej odległości  ” na HubbleSite.org ,3 marca 2016(dostęp 3 marca 2016 )
73. (w) Irene Klotz , „  Najbardziej odlegli szpiedzy Hubble'a, najstarsza galaktyka w historii  ” , Discovery News ,3 marca 2016( przeczytaj online , skonsultowano 3 marca 2016 r. )
74. (w) „  Top 100 Images  ” na spacetelescope.org Kosmiczny Teleskop Hubble'a (dostęp 12 sierpnia 2019 ) .

Bibliografia

• [Przewodnik referencyjny misji SM4] (en) Buddy Nelson i inni (Lockheed) , Kosmiczny Teleskop Hubble'a: Obsługa Misji 4 Media Reference Guid , NASA ,2009, 132  s. ( przeczytaj online )Dokument przeznaczony dla ogółu społeczeństwa napisany na ostatnią misję konserwacyjną SM4 w 2009 roku ze szczegółowym przewodnikiem odniesienia dla teleskopu i szczegółami podjętych prac.
• [Systemy Kosmicznego Teleskopu Hubble'a] (pl) NASA , systemy Kosmicznego Teleskopu Hubble'a , NASA ,1999, 35  pkt. ( przeczytaj online )Poradnik przeznaczony dla ogółu społeczeństwa, napisany na potrzeby misji konserwacyjnej SM3A w 1999 roku.

• [Hubble Space Telescope Primer for Cycle 21] (en) Space Telescope Science Institute , Hubble Space Telescope Primer for Cycle 21: Wprowadzenie do HST dla wnioskodawców fazy I , Space Telescope Science Institute ,Grudzień 2012, 93  pkt. ( przeczytaj online )Dokument prezentacyjny teleskopu Hubble'a przeznaczony dla astronomów korzystających z instrumentu.
• [Specyfikacje techniczne instrumentu WFC3 2012] (en) Space Telescope Science Institute , Wide Field Camera 3 Instrument Handbook for Cycle 21 V5.0 , Space Telescope Science Institute ,Grudzień 2012, 340  pkt. ( przeczytaj online )Charakterystyka techniczna instrumentu WFC3.
• [Specyfikacje techniczne instrumentu NICMOS 2012] (en) Near Infrared Camera and Multi-Object Spectrometer instrument Handbook for Cycle 17 V11.0 , Space Telescope Science Institute ,czerwiec 2009, 236  s. ( przeczytaj online )Charakterystyka techniczna instrumentu NICMOS.
• [Specyfikacje techniczne instrumentu ACS 2012] (en) Advanced Camera for Surveys Instrument Handbook for Cycle 20 V11.0 , Space Telescope Science Institute ,grudzień 2011, 253  pkt. ( przeczytaj online )Charakterystyka techniczna instrumentu ACS.
• [Specyfikacje techniczne instrumentu COS 2012] (en) Podręcznik instrumentu spektrografu Cosmic Origins Spectrograph do Cycle 21 V5.0 , Space Telescope Science Institute ,Grudzień 2012, 195  s. ( przeczytaj online )Charakterystyka techniczna instrumentu COS.
• [Specyfikacje techniczne instrumentu STIS 2012] (en) Space Telescope Imaging Spectrograph Instrument Handbook for Cycle 21 V12.0 , Space Telescope Science Institute ,Grudzień 2012, 493  s. ( przeczytaj online )Charakterystyka techniczna instrumentu STIS.

• [Allen 1990] (en) Lew Allen , „  Raport o awarii systemów optycznych Teleskopu Kosmicznego Hubble'a  ” [PDF] , Raport techniczny NASA NASA-TM-103443,1990

• [Dunar i Waring 1999] (en) AJ Dunar i SP Waring, Power to Explore: History of Marshall Space Flight Center 1960-1990: rozdział 12 The Hubble Space Telescope , US Government Printing Office,1999( ISBN  0-16-058992-4 , czytaj online )

• [Snyder i in. 2001] (en) John M. Logsdon i Amy Paige Snyder, Roger D. Launius, Stephen J. Garber i Regan Anne Newport , NASA SP-2001-4407: Exploring the Unknown: Selected Documents in the History of US Civil Space Program. Tom V: Exploring the Cosmos , NASA ( czytaj online )

• [Spitzer 1979] (w) Spitzer, Lyman S, „  Historia Kosmicznego Teleskopu  ” , Quarterly Journal of the Royal Astronomical Society , tom.  20,1979, s.  29-36 ( Bibcode  1979QJRAS..20 ... 29S , przeczytaj online )

• [Tatarewicz 2009] (en) Joseph N Tatarewicz, Rozdział 16: Misja serwisowa Hubble Space Telescope , NASA,2009( przeczytaj online )

• (en) David J. Shayler i David M. Harland, The Hubble Space Telescope: From Concept to Success , Springer-PRAXIS,2016, 414  s. ( ISBN  978-1-4939-2827-9 , czytaj online ).
• Ogólna Bibliografia Hubble'a (praca spoza NASA) na stronie NASA Historical Publications .

Zobacz również

Powiązane artykuły

• James-Webb Space Telescope , zastępując Teleskop Hubble'a do obserwacji w podczerwieni
• Duże obserwatoria (NASA)
• Hubble (film)
• Badanie soczewkowania gromad i supernowej za pomocą teleskopu Hubble

Linki zewnętrzne

• (fr) Strona Europejskiej Agencji Kosmicznej poświęcona Teleskopowi Hubble'a
• (en) ośrodek STScI odpowiedzialny za zarządzanie naukową częścią projektu
• (en) Nowe oczy Hubble'a (audio) , podcasty przez Ciel & Espace radia, wywiad z Rogerem-Maurice Bonnet
• (fr) [wideo] Kosmiczny Teleskop HUBBLE – Odkrywamy tajemnice wszechświata! -LDDE na YouTube