Kościół Saint-Envel w Loc-Envel

Kościół Saint-Envel jest miejscem kultu katolickiego XVI th  wieku , w stylu gotyckim, znajduje się w Loc-Envel w francuskim departamencie of Armor Côtes w Wielkiej Brytanii . Słynie z bogactwa wystroju wnętrz.

Lokalizacja

Kościół stoi na wzgórzu z widokiem na wioskę Loc-Envel . Sama wioska wychodzi na dolinę Guic , na zachodnim skraju lasu Coat-an-Noz . Miasto położone jest w tradycyjnym regionie Bas- Trégor , w zachodniej części departamentu Côtes-d'Armor.

Własność gminy Loc-Envel, kościół jest dziś przeznaczony do kultu parafii Bégard-Belle-Isle-en-Terre.

Legenda o św. Kopercie

Kościół swoją nazwę zawdzięcza świętemu pustelnikowi Envel, obchodzonemu dnia11 grudnia, który czasami był mylony z Gwenvael (lub Gwenvel), obchodzony 23 tego samego miesiąca. Nie ma starożytnego życia Envel, które jest znane tylko z przekazu ustnego i witraży w kościele.

Według legendy, dwaj bracia mieszkający w wyspie Bretanii , zarówno opatów i zarówno nazwie Envel, ma siostrę Juna , również zakonnicę. Zmuszeni do opuszczenia kraju, cała trójka udała się na wygnanie do Armoryki . Dotarli na skraj lasu Coat-an-Noz i budują trzy pustelnie . Envel, najstarszy, wybiera miejsce, w którym znajduje się dziś kościół. Envel le Petit przesunęła się nieco dalej na wschód, gdzie obecnie znajduje się kaplica Bois (w obecnym mieście Belle-Isle-en-Terre ). Jûna przekracza Guic, aby osiedlić się na północy, w dzisiejszym mieście Plounévez-Moëdec . Ślubuje komunikować się z braćmi tylko pozostając na swoim brzegu. Trzy pustelnie tworzą trójkąt o długości około pół ligi z każdej strony. Każdy z pustelników może w ten sposób usłyszeć dźwięk dzwonka pozostałych dwóch. Po ulewnych deszczach wody Le Guic huczały tak głośno, że Envel i jego siostra nie mogli się już dogadać. Envel rozkazuje potoku milczeć: Tao, tao, dour mik, ma kevi kloc'h ma c'hoarik! ( „Zamknij się, trochę wody, pozwól mi usłyszeć dzwonek mojej młodszej siostry!” ) Od tego czasu Guic milczał.

Historyczny

Miejscowy kościół należał od 1163 do benedyktynów z opactwa Saint-Jacut . Jest wtedy znany jako siedziba przeoratu- proboszcza opactwa, dołączonego do parafii Plougonver . Wieś została nazwana Locquenvel w 1477 roku.

Obecne terminy kościół z XVI -tego  wieku . Pozostaje własnością opactwa aż do Rewolucji . Locquenvel stało się miastem w 1790 r., następnie filią Belle-Isle w 1806 r., przed ponownym założeniem w 1820 r. Nazwa miasta została zmieniona na Loc-Envel w 1902 r.

Plan i elewacja

W kształcie krzyża łacińskiego , zorientowanego liturgicznie ze wschodu na zachód, kościół składa się z dzwonnicy od zachodu, nawy z trzema przęsłami o dwóch nawach , transeptu i chóru utworzonego przez absydę o trzech równych bokach , przeprute trzema oknami ze słupkami fleurdelysé . Środek statku oddzielony jest od naw bocznych łukami, których łuki w tierspoint przenikają bezpośrednio (czyli bez pośrednictwa kapiteli ) w cylindryczne filary.

Na zewnątrz

Budynek jest w stylu gotyku Flamboyant . Niektóre źródła przypisują dzwonnicę i chevet rodzinie Beaumanoir. Jednak żaden z nich nie jest wymieniony w opracowaniach poświęconych stylowi Beaumanoir autorstwa René Couffona i Christiana Milleta. A w uwagach René Couffona i Pierre'a Barbiera dotyczących Saint-Envel nie ma mowy o stylu Beaumanoir.

Dzwonnica

Dzwonnica ozdobiona jest chimerami . Do jednej z przypór przycumowana jest wieżyczka klatki schodowej . Wieża ma trzy przęsła. Locquenvel miał kolonię trędowatych , z której nie ma śladu. Trzy małe okna, przeprute w szczycie kościoła i wychodzące na kaplicę chrzcielnicy , pozwalały trędowatym uczestniczyć w nabożeństwach. René Couffon żałuje, że fasada została zniszczona w XIX th  century  : drzwi został przebity w kole zębatym i wyposażony w schody na zewnątrz platformy.

Łoże boleści

Apsyda ma trzy boki, przeprute trzema oknami, których rama pełni rolę szczytu dla trzech daszków. Te trzy małe daszki nie zakrywają całej apsydy: każdy łączy się z klasycznym trójstronnym zadaszeniem apsydy. Szafka nocna jest ozdobiona dziwnymi chimerami i imponującymi gargulcami . Rzygacze spoczywają bezpośrednio na przyporach.

Detale architektoniczne

Wnętrze

Rzeźbione dekoracji wnętrza jest XVI th  wieku i nietknięte. Meble z XVI -tego  wieku jest „godne tej dekoracji” .

Sklepiony

Panelami sklepienie jest bogato zdobiony. Opiera się na całkowicie wyrzeźbionej piaskownicy . Polichromowane zdobienia piaskownicy i kołki nawiązują do tematyki świeckiej lub religijnej. Są to maski , zwierzęta, postacie realistyczne lub fantastyczne, przerażające lub burleskowe. Te więzi są ozdobione polichromią engoulants przedstawiających potworne zwierzęta. U góry złącze każdej pary żeber zakrywa rzeźbiona postać. Na końcu nawy pierwszą wspólną osłoną jest baranek przedstawiający Chrystusa („  Baranek zabity  ”). Poniższe osłony stawów przedstawiają cherubinów zwróconych w stronę baranka, trzymających narzędzia Męki Pańskiej  : młotek, koronę, gwoździe...

Najbogatsza część zdobnictwa sklepienia znajduje się na skrzyżowaniu transeptu . Pod czterema kątami, naturalnej wielkości posągi czterech Ewangelistów , każdy pod ochroną anioła, wspierają cztery uformowane deski biodrowe spotkania w przenikliwych sklepieniach. Te areny, ozdobione dwunastoma cherubinami, opierają się u góry o duży wiszący zwornik , na którym króluje fryz przedstawiający Trójcę Świętą . Dalej żebra sklepienia apsydy przylegają do drugiego dużego wisiorka przedstawiającego Chrystusa w chwale .

Syrena wyrzeźbił on a piaskownica przedstawia swoje obfite piersi w oczach mężczyzn; prawdopodobnie służyło jako podpora dla kaznodziejstwa księdza potępiającego pokusę kobiecych wdzięków.

Meble