Flaga Igawawen zdobyta w 1857 roku.
Algieria (Kabylia) | Około 600 000, głównie w Tizi Ouzou . |
---|---|
Algieria (z wyjątkiem Kabylie) | Nieznana, ale znaczna liczba. |
Regiony pochodzenia | Wielka Kabylia |
---|---|
Języki | Kabyle |
Religie | Muzułmanie ( sunnici ) |
Zouaoua , Zwawa , Gaouaoua , Igaouaouen lub nawet Gawawa (w kabyle : Igawawen , w języku arabskim : زواوة iw łacinie : Jubaleni ) był zbiorem dawnych kabylski górskich plemion konfederacji z Djurdjura , Wielka Kabylia w Algierii , której najbardziej znanym konfederacje były te Aït Betroun , Aït Iraten i Aït Menguellet , które same dzielą się na kilka podplemień.
Większość konfederacji (lub plemion) wchodzących w skład Zouaoua znajduje się w wilajach Tizi Ouzou , inne w wilajach Bouira i Béjaïa . Zouaoua sąsiadują z Iflissen na zachodzie, plemiona Kabyle z Soummam na wschodzie, Amraoua i plemiona morskiej Kabylii , w tym At Djennad , na północy.
Zouaoua była nazwa nadana przez historyków muzułmanów w średniowieczu, w tym Ibn Chalduna w XIV th wieku do wyznaczenia osoby, które zamieszkiwały z Świeca do Dallis . Niektórzy twierdzą, że jest to zniekształcenie słowa Igawawen, ponieważ niektóre plemiona, takie jak Aït Betroun i Aït Menguellet , nazywają siebie „Igawawen” („Agawa” lub „Agawaw” w liczbie pojedynczej), a swój kraj nazywają „tamurt” , Igawawen ”lub„ Gaouaoua ”. Swoją nazwę wzięły od pasma górskiego, które zamieszkują, masywu Agawa , najgęściej zaludnionego, na północ od Djurdjury .
Zouaoua to nazwa własna, oznaczająca niearabską , berberyjską grupę etniczną . Słowo w formie arabskiej , zwłaszcza w jego odmianach, jest uważane za arabskie przez tych, których ono oznacza, i że nie jest przez nich używane w ich języku . W Kabyles są nadal nazywa Zouaoua przez Algierczyków na zachodzie . Widocznie Zouaoua może być także nazwisko osoby, na przykład IX th century, jeden z przywódców plemienia Berberów z Houara , którzy wzięli udział w podboju muzułmańskiego Sycylii był nazywany Ibn Zouaoua neam el-Połowa, który był świadkiem triumfu armii muzułmańskich.
Ibn Haukal The X th wieku, był pierwszym, podróżnik i geograf, że wymienił nazwisko w książce Kitab al-Masalik wa l-Mamalik , ale bez istotnej informacji o nich.
Adolphe Hanoteau w XIX th wieku, że słowo jest Zouaoua zmiana zmieniając „th” kabyle w „Z”, Ath Ouaoua, liczba mnoga regularna Agaoua (syn Aoua), co oznacza człowieka z Igawawen.
W epoce osmańskiej imię Zouaoui stało się synonimem piechoty . Mówiono , że z różnych odłamów plemion Titeri , które zapewniały pewną liczbę piechoty , która w różnych okresach chodziła na straży konnej w Algierze, a zwłaszcza w okolicznych burdach, otrzymywały zapłatę jedynie za działalność służebną. , mówiąc o nich: „Zouaouowie są na froncie z powodu nędzy, z tyłu za zapłatą. Więc te plemiona to nie Zouaoua, nawet Kabyles. Nie oznacza to jednak, że armie Zouaouian składały się wyłącznie z piechoty i nie posiadały żadnej kawalerii . Zrobili, chociaż oczywiście piechota stanowiła większość ich armii i była najbardziej wykwalifikowana.
Zouaoua to Berberowie i istnieją dwa założenia dotyczące ich plemiennego pochodzenia. Ibn Khaldoun donosi, że sami genealogowie berberyjscy uważają Zouaoua za krewnych spokrewnionych z Zenetami . Oto, co cytuje w swojej książce Histoire des berberères, Tom I :
„Zouaoua i Zouagha, plemiona wywodzące się z berberyjskiego rodu El-Abter , są dziećmi Semgana, syna Yahyi, syna Dari, syna Zeddżika (lub Zahhika), syna Madghis-el-Abtera . Ze wszystkich plemion berberyjskich ich najbliższymi krewnymi są Zenata , ponieważ Djana, przodek tego ludu, był bratem Semgana i synem Yahyi. Z tego powodu Zouaoua i Zouagha uważają się za spokrewnionych z Zenatą przez krew. "
Jednakże, zgodnie z Ibn Hazm andaluzyjskim genealoga The Zouaoua są gałąź wielkiego pokolenia Berber z Kutama ( Ucutamanii starożytności), która sama jest gałąź grupy berberyjską z Baranis (lub bran ), podczas gdy jak Guezoula The Masmouda i Sanhaja . Ibn Khaldoun zgadza się z Ibn Hazmem . Bliskość terytorium Zouaoua do badanej Kutama , a także ich współpraca z tego plemienia w celu wspierania przyczynę Ubayd Allaha al-Mahdiego (założyciela Fatymidów dynastii ), jest silnym świadectwem na korzyść tej opinii.
Herodot , słynny grecki historyk nazywany ojcem historii, wspomniał o środkowo-zachodniej Libii o nazwie „Zauéces”, której etymologia jest bardzo zbliżona do słowa (Zouaoua), geografia tych zauéces jest centrum starożytnej Libii , dotykają Maxyes, ten ostatni, który mieszka na wschodzie Chott el-Jérid , a więc przychylny naszym Kabylesowi Zouaouas , wspomina również, że zauece, gdy idą na wojnę, ich żony prowadziły rydwany wojenne jak ich ludzie, tradycja, która pozostaje we krwi kabyle wojowników do tej pory, takie jak Quinquegentian księżniczki Cyria i Lalla Fatma N'Soumer ... etc, którzy walczyli z okupantem.
Podczas starożytności, właśnie w czasie rzymskiego , III th century, Kabylie była zamieszkana przez Quinquegentiens plemiona ( gentes w języku łacińskim ), które utworzyły jeden konfederacji. Termin Quinquegentiens składa się z „quinque”, co oznacza pięć i „gentes”, co oznacza lud lub plemię. Oznacza to, że rzeczywiście była to konfederacja składająca się z pięciu plemion. Terytorium Zouaoua w średniowieczu, a także w czasach nowożytnych, było częścią Quinquegentiens , ale nadal trudno jest określić, która dokładna część Quinquegentiens należała do Zouaoua, ale bardziej prawdopodobnie była to Jubaleni .
W IV th wieku grecki kronikarz, Ammianus , dzielenia Quinquegentiens pięć plemion są nazwiska: Tendenses, Massissenss, Isaflenses, Jubaleni, Jesalenses . Umieszczając Jubaleni pośrodku najbardziej niedostępnych szczytów Mons Ferratus („Żelazna Góra”, czyli Djurdjura ), Ammien wyraźnie wskazuje na obecny kraj konfederacji Zouaouian. Niektórzy historycy twierdzą, że w Bibanowie mieszkali Jubaleni .
Do najsłynniejszych kabyle książęta starożytności, jak Mazucan , Mascezel , Dius , Zammac , Firmus i Gildon , wszyscy synowie Nubel , który był Regulus ( „mały król” lub „główny”), pochodzą z Jubaleni. Kiedy Nubel zmarł , jego syn Zammac został wybrany na jego następcę, ale jego brat Firmus zamordował go. Firmus zarzucono bratobójstwie, a tym samym zbuntował się przeciwko cesarza bizantyjskiego , Walentynian I er , około roku 370 , i ogłosił się królem Mauretania Caesarienne . Był wspierany przez chrześcijan donatystów i miał pod swoim dowództwem kilkanaście plemion mauretańskich i dwa oddziały wojsk rzymskich . W roku 375 , Firmus został zdradzony przez przywódcę Isaflenses ( Iflissen ), Igmazen, kiedy schronił się u nich, i został pokonany. Zdradził go też wcześniej jego brat Gildon . Po zdradzie Igmazena Firmus wolał, by śmierć wpadła w ręce wroga. Gildon , który miał takie same ambicje jak jego brat Firmus , czyli zostać królem części Mauretanii lub Afryki , wybrał bunt i również został pokonany. Po klęsce Gildon ostatnie synowie Nubel , Mascezel i Dius zostały wyeliminowane z kolei. Rzymski poeta Claudian wymienia Gildona jako dziedzica Jugurty .
Kutama (w tym Zouaoua), podobnie jak wszystkie inne berberyjskich plemion , udział w podboju Półwyspu Iberyjskiego . Istnieje również kilka toponimów w Hiszpanii, które wywodzą się z plemion berberyjskich osiadłych w regionie, takich jak Atzueva (At Zwawa), co może nawet oznaczać, że używano języka berberyjskiego , ze względu na zachowanie przedrostka berberyjskiego dla pochodzenia”. Ath ” zamiast arabskiego „Beni”. Istnieją również inne toponimy, takie jak Azuébar (Assuévar po katalońsku ), który pochodzi z Zouaoua. Nie zapominając o Algatocin (Atouch, konfederacja Aït Ouaguenoun ) i Benicàssim, które mogą być brakującą frakcją Zouaouian. Ci Beni Qasim założyli nawet Taifę po upadku Kalifatu Omeyyad w Kordobie , była to Taifa Alpuente .
3 47 nazw klanów zidentyfikowanych Balearów , który odzyskanych w X p wieku XII p wieku i XIII e wieku, odniesienie do zouaouiennes szczepów Te trzy nazwy są: Beniatron, która jest wariantem Nazwą Konfederacja Aït Betroun . Należy również zauważyć, że Ibn Khaldoun wspomniał o Ait Betroun w tej samej formie. Drugim toponimem jest Artana , co prawdopodobnie odnosi się do Aït Iraten . Trzeci to Benicassim.
Zouaoua zawsze były tradycyjnymi sojusznikami Kutama , może nawet dlatego, że są sami Kutama jak powiedział Ibn Hazm , którego hipoteza została podjęta przez Ibn Khaldoun , nawet jeśli w historycznych kont, każde plemię cytowane oddzielnie. W X th century, plemiona z grupy Baranis z Algierii nowoczesne, jak pokolenia Sanhaja , w Kutama i Zouaoua odegrały zasadniczą rolę w tworzeniu Fatymidów kalifatu w składniku imperium wojskowego, który podbił większość Maghreb , Sycylia , Egipt , Lewant i Hidżaz . Zouaoua uczestniczyli w kilku bitwach o kalifat Fatymidów , wraz ze swoimi sąsiadami i braćmi krwi, w szczególności w oblężeniu twierdzy Kiana (w pobliżu Qalaa Beni Hammad ) przeciwko Abu Yazid , w których Fatymidzi zdołali zdobyć twierdza i pokonanie Kharijite i Nekkarite Zenetes .
W roku 972 , Zouaoua następnie znalazł się pod kontrolą Zirydów , Berber Sanhaja którego przodek był Ziri Ibn Menad es-Senhaji , któremu udało Al-Maghrib al-Awsat ( centralny Maghreb ) i Ifriqya , zwany także „Al-Maghrib al -Adna” („Najbliższy Maghreb” przez wkład na Wschód), w imię Fatymidów po ich wyjeździe do Kairu . Po rozpadzie tego Zirid dynastii na dwie gałęzie, z Badicides panował nad Ifriqya z Kairouan , potomków Badis , syn al-Mansour syna Bologhine , syn Ziri , a Hammadites który panował nad centralnym Maghrebie od czasu Kaala des Beni Hammad , potem Bougie , potomkowie Hammada , syna Bologhine'a . Zouaoua zostali zmuszeni do poddania się, a na ich terytorium zbudowano miasto Bougie . Zouaoua często buntowali się przeciwko Hammadytom , ponieważ byli uspokojeni i nie mieli się czego obawiać w swoich górach.
Okres Almohadów i HafsydówBougie zostało podbite przez Berberów Masmoudas i Zenetes Almohadów , którzy odnieśli sukces w jednoczeniu Maghrebu pod wielkim kalifa , Abd al-Mumin Ibn Ali , w 1159 r . W okresie słabej kalifatu Almohadów XIII -go wieku, trzy dynastie przyszedł do mocy: Hafsids , tym Masmouda którzy byli kontrolą Ifriqya z Trypolisu do wieczka , a ich kapitał był Tunis ; z Zianids , zwany także „Abdelouadites” ( „lub”) Beni Abdelouade, Zenetes który centralną Maghrebu i miał Tlemcen jak ich kapitału; wreszcie Merinides , że Zenetes tej samej gałęzi, które Zianides ( Beni Ouacine ), a one kontrolowane Al-Maghrib Al-Aqsa ( "The Maghreb extreme", czyli Maroko ) i miał Fez jako stolicą. Zouaoua były częścią terytorium kontrolowanego przez rząd Bougie , a więc i sułtanatu Hafside , ale miały miejsce wydarzenia, które miały miejsce z pozostałymi dwoma sułtanatami, w które byli zaangażowani.
Było to w czasie XIV XX wieku nastąpił Ibn Chalduna , jedyny historyk średniowiecza, które dały ważnych szczegółów na Zouaoua, który przytacza jako największego plemienia Berberów . Ibn Khaldoun podał pierwszą listę plemion Zouaouian:
„Według genealogów berberyjskich , Zouaoua są podzielone na kilka gałęzi, takich jak Medjesta, Melikich , Beni Koufi, Mecheddala , Beni Zericof, Beni Gouzit, Keresfina, Ouzeldja, Moudja, Zeglaoua i Beni Meranie. Niektórzy ludzie mówią, i być może słusznie, że Melikich są z rasy Sanhadja . "
W tym zestawieniu większość z wymienionych plemion nie jest nikomu znana, prawdopodobnie zniknęły lub zostały wchłonięte przez inne plemiona z różnych powodów, w tym wojen domowych, jak miało to miejsce w przypadku dwóch plemion Isemmadhien należących niegdyś do Ait Iraten , a plemię Ait Belkacem lub kto był częścią konfederacji Ait Betroun przynajmniej przed środku XVIII -tego wieku. Pokazują też, jak błędna jest opinia, która za jedną przyczynę powstania plemienia przypisuje wspólnotę pochodzenia, a nawet wspólnego przodka. Ta hipoteza, bardzo trudna do zaakceptowania wszędzie indziej, jest jeszcze mniej akceptowalna w Kabylii , gdzie plemię jest federacją polityczną zmieniającą się w czasie i z woli konfederatów. Jedyne plemiona, które wciąż istnieją na tej pierwszej liście, to cztery: Aït Melikech z Oued-Sahel ( Soummam ); Béni Koufi z Guechtoula; Mecheddala , sąsiedzi Aït Betroun ; wreszcie Ouzeldja, którzy są bardziej prawdopodobnie Ouzellaguen ("dj" i "g" są wymienne). Beni Koufi należą do Guechtoula, ale zostały one wymienione oddzielnie w liście. Oto plemiona z drugiej listy cytowanej przez Ibn Khaldouna :
„Dzisiaj, najwybitniejsi Zouaouian plemiona są Béni Idjer The Béni Manguellat The Béni Itroun The Béni Yanni The Béni Bou-Ghardan The Béni Itouragh The Béni Bou-Yousef The Béni Chayb The Béni Aissi The Béni Sadqa, Béni Ghoubrin i Béni Gechtoula. "
Aït Iraten i Aït Fraoussen , Zouaouian plemiona, zostały również wymienione na tej samej stronie, ale nie na tej liście. Co więcej, Ibn Khaldoun cytuje z jednej strony Beni Yenni , az drugiej Aït Betroun , podczas gdy są one częścią tej drugiej. To samo dotyczy Beni Menguellet , cytuje je z jednej strony, a Beni Bou-Youcef z drugiej, gdy są częścią Beni Menguellet . Jednak niektóre plemiona uważane za Zouaoua, w mniej ograniczonym sensie, nie zostały tutaj wymienione, takie jak Aït Yahya , Illilten i Aït Khelili . Oto, co Ibn Khaldoun powiedział o Zouaoua:
„Terytorium Zouaoua znajduje się w prowincji Bougie i oddziela kraj Ketama się od Sanhadja . Żyją pośród przepaści utworzonych przez góry tak wysokie, że widok jest oślepiający, i tak zalesione, że podróżnik nie może tam trafić. W ten sposób Beni Ghobrin zamieszkują Ziri, górę zwaną również Djebel ez-Zan, ze względu na dużą ilość dębów zan, którymi jest pokryta, a Beni Feraoucen i Beni Iraten zajmują tę znajdującą się pomiędzy Candle i Tedellis . Ta ostatnia góra jest jednym z najtrudniejszych do pokonania odwrotów i najłatwiejszym do obrony; stamtąd odważają się na siłę rządu (de Bougie ) i płacą podatki tylko tyle, ile im odpowiada. Obecnie stoją na tym wyniosłym szczycie i rzucają wyzwanie siłom sułtana, chociaż uznają jego autorytet. Ich nazwisko jest nawet wpisane do ksiąg administracji jako plemię podlegające opodatkowaniu ( kharadj ). "
W swoim czasie, wszystko Kutama Berberowie byli poddani Hafside sułtanatu i byli zobowiązani do podatków płatnych, z wyjątkiem tych, które były zakorzenione w ich górach, takich jak Beni Zeldaoui, w Zouaoua, plemion Jijel górach. .
W IV th wieku Berber Merinids rozpoczęła wyprawę na terytorium Abdelouadites z Tilimsan i Hafsids z Tunisu w celu ujednolicenia Maghrebu , podobnie jak ich poprzednicy, Almohadów , zrobił. W roku 1338 (lub 1339) dziesiąty sułtan Merinidów , Abu al-Hassan , obozował ze swoją armią w Mitidji , niedaleko Algieru , po udanej kampanii wojskowej przeciwko królestwu Tlemcen . Jeden z jego synów, Abu Abderahmane Yacoub, uciekł, został aresztowany i wkrótce potem zmarł. Po tym wydarzeniu rzeźnik z kuchni sułtana, który bardzo przypominał Abu Abderahmane Yacouba, udał się do Aït Iraten . Gdy przybył do plemienia, Chimci, kobieta ze szlacheckiego rodu Abd es-Samed, pospiesznie udzieliła mu ochrony i wezwała całe plemię do uznania autorytetu pretendenta i pomocy mu w walce z sułtanem. Więc ci ostatni zaoferowali znaczne sumy synom Chimci i ludziom z plemienia , aby dostarczyć poszukiwacza przygód. Chimci początkowo odrzuciła tę propozycję, ale później odkryła, że popierała oszusta, wycofała swoją ochronę i odesłała go z powrotem do kraju okupowanego przez Arabów . Następnie udała się do sułtana z delegacją złożoną z kilku jej synów i kilku notabli z jej plemienia. Monarcha Marinidów, Abu al-Hassan ben Uthman , przywitał ją z najwyższym honorem, a obsypawszy ją prezentami i tymi, którzy jej towarzyszyli, odesłał ich wszystkich do domu. Rodzina Abd es-Sameda nadal dowodziła plemieniem .
W okresie Almohadów , a zwłaszcza Hafside , było wiele wzmianek o wielkich uczonych Zouaoua, takich jak Abu Zakariya Yahya ez-Zouaoui, lepiej znany pod imieniem Ibn Mu'bni, filolog Maghrebu i autor pierwszej gramatyki praca weryfikacja, Alfiyya. Napisał również liczne prace w różnych kategoriach, pochodzące z Hesnaoua , konfederacji Aït Aissi ; Abu Ali Nacer ed-Din ez-Zouaoui, wielki lekarz z Bougie , z M'Chedallah ; Amrane el-Mecheddali, profesor prawa, także z M'Chedallah ; Abu r-Ruḥ 'Isa al-Menguellati, z A Ment Menguellet ; Omar Ibn 'Ali z Ajt Melikech ; Abu el-'Abbas des Ait Ghobri i wielu innych uczonych z różnych plemion Zouaouian. Francuski historyk, Robert Brunschvig (1901 - 1990), powiedział w swojej książce La Berbérie Orientale sous les Hafsides , Tom I , że grupy etniczne utworzone na M'Chedallah , Melikech , Menguellat , Ghubri (n) są liczne na teksty z okresu Hafsydów.
Po zdobyciu Bejai przez Hiszpanów w 1510 roku, niejaki Sidi Ahmed lub el-Kadi , potomek sędziego Bougie , Abu el-'Abbas el-Ghubrini, schronił się w wiosce swoich przodków, Aourir (gmina z Ifigha ) z Aït Ghobri i będzie znalazł stanu, która obejmie Wielką Kabylia The Kingdom of koukou , którego stolicą był jego wieś pochodzenia, a następnie Koukou wśród Aït Yahya w 1515 roku, ze względu na jego strategiczne położenie i jego geopolityczne korzyści którego nie miała żadna inna wioska. Sidi Ahmed lub el-Kadi pochodził z wykształconej i wykształconej rodziny, która była dobrze ugruntowana w Bougie i od dawna służyła sułtanom Hafsydów .
W hiszpańskich dokumentach Królestwo Koukou było często określane jako „Reino de Azuagos”, co oznacza Królestwo Zouaoua. Ale francuski antropolog, Émile Masqueray, popiera pogląd, że Ait lub el-Kadi panowali tylko nad doliną Oued Sebaou i częścią wschodniej Wielkiej Kabylii . Émile Masqueray mówi o Sidi Ahmed lub el-Kadi :
„Dokładne zeznania tubylców ograniczają dominację Pana Kouko do Ouad Bou-Behir i Ouad des Amraoua. Jego wpływy niewątpliwie rozszerzyły się znacznie dalej; ale pomimo swoich arkebuzerów i kawalerii nigdy nie był panem góry Gaouaoua. "
Nie ma również dowodów na to, że Aït lub el-Kadi pobierali podatki od centralnych plemion Djurdjura , takich jak Aït Betroun , Aït Iraten i Aït Menguellet , które były najsilniejszymi liczebnie z Zouaoua, zarówno pod względem broni, jak i dusz. Według Pierre'a Boyera na terytorium Koukou znajdowały się plemiona Kabylii morskiej, a także plemiona A It Iraten i Zouaoua (A Bet Betroun i Aït Menguellet ), ale te ostatnie były raczej plemionami sprzymierzonymi niż uległymi . Nie należy zapominać, że Zouaoua, w mniej restrykcyjnym znaczeniu tego słowa, są zbiorem konfederacji, a nie jedną zjednoczoną konfederacją, nawet jeśli mówią tym samym językiem , mają tę samą kulturę i tę samą religię, i mimo to często byli sojusznikami w radzeniu sobie z obcymi inwazjami, jak w 1849 roku przeciwko Francuzom.
Podczas gdy Hiszpanie mieli kontrolę nad niektórymi portami w Maghrebie , Turcy i Kabyłowie wspierali się nawzajem przeciwko chrześcijańskim najeźdźcom , zwłaszcza w próbie odzyskania Bejaia w 1512 r., gdzie Kabylowie liczyli 20 000 na polu bitwy, ale nie zdołali odzyskać miasta . W 1555 r. nastąpi nowa próba, w której duże siły Zouaoua wzięły udział w odzyskaniu miasta w bitwie pod Béjaia , która ostatecznie zakończyła się sukcesem, a Hiszpanie zostali wypędzeni z miasta.
Jednak stosunki między Kabylesami a Turkami nie zawsze były dobre. Stosunki między Sidi Ahmedem lub el-Kadim a braćmi Barberousse uległy pogorszeniu z powodu zabójstwa Salima et-Toumiego , przywódcy Thaaliby, który kontrolował Algier , przez braci Barberousse w 1516 roku dla ich własnych korzyści. Być może z tego powodu Sidi Ahmed lub el-Kadi opuścili Aruj Barbarossę rok później, podczas bitwy pod Tlemcen , w której Turcy zostali pokonani, a sułtan Zianides , Abu Hammou III, został przywrócony na tron jako wasal z imperium hiszpańskiego . W związku z tym regencja Algieru straciła swoich najważniejszych rodzimych sojuszników. Po tym wydarzeniu wojna z Kheireddine Barberousse , bratem Aruja , była nieunikniona. W następnym roku Kabyles , wspierani przez Hafsydów z Tunisu , po raz pierwszy konfrontują się z Turkami w bitwie pod Issers , na terytorium plemienia Ait Aicha (wilaya z Boumerdès ). Kabyles zadane ciężkie straty na Turków i wyszedł zwycięsko. Droga dla Algieru jest otwarta, zajęli miasto w następnym roku, a Sidi Ahmed lub el-Kadi zostają mistrzami Koukou i Algieru , a zatem kontrolowali Mitidję . Kheireddine schronił się w Dżijel po klęsce z Kabylami , schwytał Bonę , Collo i Konstantyna i otrzymał lojalność wielu plemion w regionie. Po pięciu lub nawet siedmiu latach, ale bardziej prawdopodobne, że po pięciu, zamordowano Sidi Ahmed lub el-Kadi , a Kheireddine odbił Algier .
Historia Królestwa Koukou na tym się nie skończyła, Sidi Ahmed lub el-Kadi został zastąpiony przez jego brata, el-Hussine, a Wielka Kabylia zachowała swoją niezależność. W roku 1529, czyli dwa lub cztery lata po wznowieniu Algierze przez Kheireddine , traktat pokojowy została zawarta przez AIT lub el-Kadi i regencji Algieru , ten ostatni uznając mistrza niekwestionowanym i niezależne od Kabylii z Djurdjura , el-Hussine, ale także nakładają podatek roczny, który nigdy nie został zapłacony. Ammar Boulifa mówi o tym:
„ Niewykonanie tej części umowy podpisanej z Turkami nie dziwi, ponieważ Bel-K'adhi (Aït lub el-Kadi), który odmówił płacenia tego podatku, nie robił nic poza podążaniem i szanowaniem tradycji ich kraj. "
Hiszpański historyk, Diego de Haëdo , w swoim dziele Histoire des Rois d'Alger , opublikowanym w 1612 roku , mówił o Zouaoua, którego nazwał „Azuagos” lub „Mores de Kouko” oraz o Królestwie Koukou , którego król był cytowany jako potężny władca. De Haëdo powiedział, że Zouaoua są bardzo liczni, że nie robią nic poza przychodzeniem i odchodzeniem, kupowaniem broni, chodzeniem swobodnie po Algierze , jakby miasto było ich. W 1576 roku 1000 Zouaoua wzięło udział w zdobyciu Fezu w Maroku , w którym poparli przyszłego sułtana Saadytów , Abu Marwana Abd al-Malika, przeciwko jego bratankowi Muhammadowi al-Mutawakkilowi . Zouaoua byli wyposażeni w muszkiety i byli dobrymi żołnierzami. Muhammad al-Mutawakkil został pokonany.
W 1546 roku Amar objął tron po swoim ojcu el-Hussine. Amar rządził aż do zabójstwa w 1618 r. z powodu swojej „tyranii” i słabości wobec regencji algierskiej, która poprowadziła dwie ekspedycje karne, w 1607 r., w których dotarli do Dżema'a n Saharij wśród Ait Fraoussen , a w 1610 r. dotarł do ich stolicy, Koukou . Amara zastąpił jego brat Mohammed. Żona Amara, która była w ciąży, schroniła się u rodziny swoich rodziców, rodziny Hafside w Tunisie, i urodziła chłopca, Ahmeda. Ahmed był nazywany „Boukhtouche”, czyli człowiekiem z oszczepem, a jego pełne imię brzmiało Sidi Ahmed el-Tounsi. W latach 30. XVII wieku Sidi Ahmed powrócił do Kabylii z wojskami Hafsidów z Tunisu , pomścił śmierć ojca i przejął kontrolę nad Wielką Kabylią .
Ahmed porzucił Koukou i wrócił do wioski swoich przodków, Aourira Nait Ghobri, a następnie osiedlił się w Tifilkout wraz z Illiltenami . To oznaczało koniec Koukou jako stolicy politycznej. Jednak panująca rodzina pozostała ta sama, ale pod inną nazwą: Ait Boukhtouch lub Iboukhtouchen.
Po upadku KoukouW roku 1659 Turcy założyli caïdat (władzę) krwawej Guechtouli (lub Boghni ). Caïdat był pod nadzorem beja Titteri i wyznaczone caïds (Chiefs) były obce plemię. Konfederacja Guechtoula została zmuszona do płacenia lekkich podatków. Aït Sedka (z wyjątkiem Ouadhia ; Aït Ahmed ; Aouqdal ), część Aït Abdelmoumen (konfederacja Aït Aïssi ) i południe plemienia Maâtka były jego częścią po klęsce z Turkami lata później.
W 1696 roku Wielka Kabylia została podzielona na dwie çofs (partie) podczas konfliktu o sukcesję między Alem , prawowitym następcą tronu, a jego bratem Ourkho. Obaj byli synami Sidi Ahmeda el-Tounsiego. Oto przynależności plemion Kabyle :
Ourkho zniknął z historii, a jego brat Ali zwyciężył.
Na początku XVIII -go wieku, szef Ali Khodja, zapewnił mu władzę na Amraoua, potężne plemię kabylski staną się plemię Makhzen . Założył caïdat de Sebaou i zbudował bordj (twierdzę) o tej samej nazwie, w połowie drogi między Tizi Ouzou i bordj Menaïel , w latach 1720–21, a cztery lata później bordj - Boghni wśród Guechtoula. Ali Khodja pokonał Iboukhtouchen i ich sojuszników w Draa Ben Khedda i wśród Ait Fraoussen . Caïdat du Sebaou zawarte AIT Khalfoun Z Iflissen Umellil Beni Thour, miasto Dallis The Aït Ouaguenoun The Iflissen Lebhar The Aït Djennad The Aït Ghobri , plemiona Haut Sebaou i Assif el-Hammam , tym Aït Aïssi , Aït Douala , Beni Zmenzer , Betrouna , Aït Khelifa i część Maatki . Caïdat de Sebaou było, jak caïdat de Boghni , pod nadzorem beja Titteri .
Populacje pasm górskich w Aït Iraten ( Aït Akerma , w Aït Irdjen , w Agouacha , w Aït Oumalou i Aït Oussammer ) i Zouaoua właściwej, to znaczy Aït Betroun ( Aït Yenni , Aït Ouacif , Aït Boudrar , Aït Bou-Akkach i Aït lub Belkacem) oraz Aït Menguellet ( Aït Menguellet , Aqbil , A Bot Bou-Youcef i Aït Attaf ), pozostają zbuntowane i całkowicie niezależne; sami mianowali swoich przywódców i nie płacili podatków.
Thomas Shaw , brytyjski podróżnik , przez dwanaście lat mieszkał w regencji algierskiej , od 1720 do 1732 roku . Thomas Shaw wymienił Zouaoua jako najliczniejszego i najbogatszego z Kabylesów . Mieszkali w Djurdjura , która jest najwyższą górą Barbary . Jest to łańcuch stromych skał, które służą jako azyl dla różnych plemion Kabyles i chroni je przed dominacją regencji algierskiej . Thomas Shaw wymienił następujące plemiona Zouaouian (w kolejności): Boghni (konfederacja Guechtoula), Guechtoula, Aït Koufi (konfederacja Guechtoula), Aït Betroun , następnie Aït Menguellet i Aït Fraoussen i wreszcie Aït Ghobri . Wymienił Koukou jako najważniejszą z wiosek Kabyles .
W połowie XVIII e wieku, król od Sebaou, Mohammed Ben Ali, nazywany „ ed-Debbah ” (czyli rzeźnika), był zamiar rozpocząć kampanię przeciwko Aït Aissi AIT Sedka oraz Guechtoula. Mahomet poślubił córkę Si Ammara Ou Boukhetoucha, aby zawrzeć sojusz z rodziną i utrzymać plemiona pod ich wpływem, w szczególności At Iraten i Aït Fraoussen , neutralne.
To było w roku 1745 , kiedy Mohammed Ben Ali poprowadził wojska osmańskie z Kabylesem wysłanym przez Zaouia z Ait Sidi Ali Ou Moussa z Maâtka , przeciwko Ait Aïssi . Mohammed otrzymał poddanie plemion Aït Zmenzer , Aït Douala i Iferdiouen w ciągu jednego dnia, ale napotka zaciekły opór ze strony wiosek Taguemount Azouz i Aït Khalfoun w Aït Mahmoud , których nie był w stanie pokonać. Mimo to awansował na beja Titteri . W Turcy następnie przystąpił do zmiażdżyć Guechtoula i dwóch pokoleń AIT Sedka AIT Chenacha i AIT Ouilloul, z powodzeniem, i nałożyć podatki światła do zapłaty. Następnie wracają do Aït Mahmoud , chwytają Taguemount Azouz i Aït Khalfoun i otrzymują uległość całego plemienia.
Po jednym lub dwóch lat, to znaczy w 1746-47, Mohammed Ben Ali Bey rozpoczęła wyprawę przeciwko Aït Ouacif plemienia z Aït Betroun konfederacji , który daleki od uznania rodzącej (turecki) władzy, starał się zniszczyć go przez wszelkie możliwe środki. Bey próbował usunąć duży targ plemienia, „Suk el-Sebt”, czyli sobotni targ (rynek już nie istnieje). Ale tym razem fortuna, która zawsze mu sprzyjała, zwróciła się przeciwko niemu, a próba zakończyła się śmiertelnym fiaskiem dla Osmanów , którzy zostali odepchnięci i zmuszeni do wycofania się. W Turcy zostali pokonani, a już nigdy nie próbują zmierzyć się z Zouaoua właściwa z bronią w ręku. Pobity bronią bej ma nadzieję, że zemści się, bawiąc się finezją. Wysłannik bordj przynosi biały chleb do A tot Ouacif z obietnicą, że jeśli się poddadzą, chleb ten stanie się ich codziennym pokarmem. Kabyles odpowiedział:
„Zabierz jego biały chleb z powrotem do beja i powiedz mu jeszcze raz, że wolimy naszą czerwoną paprykę, co sprawia, że krew w naszych żyłach krąży ostrzej i daje nam jeszcze więcej zapału do walki z cudzoziemcem”. "
Inna podobna wersja historii: Bej, zdesperowany z powodu porażki, próbował podstępu zastraszyć swoich przeciwników. Wysłał im pewną ilość białego chleba, mówiąc im, że jest to codzienne pożywienie jego ludu. W odpowiedzi Kabyle przysłali mu pączki posypane czerwoną papryką o przysłowiowej sile, towarzysząc ich wysyłaniu następującymi słowami:
„Te pokarmy, pokryte grubą warstwą pieprzu, który spala naszą krew, gdy je jemy, wzniecają nasz wojowniczy zapał, nienawiść do cudzoziemców i dają nam siłę niezbędną do ich eksterminacji. "
Marabouts (święci) ogłosił głośno, że prorok ukazał się Beyowi Mohammedowi, nakazując mu napoić konia przy fontannie na targu Aït Ouacif . Powiedzieli: „ Bej przybędzie więc konno ze słabą eskortą i w imieniu proroka jesteśmy mu winni serdeczne powitanie. „Zdecydowana większość członków plemienia odpowiedziała wzburzona: „ Nie, bej nie będzie naruszał naszego terytorium. Marabuty odpowiedziały członkom plemienia: „ Czy chcesz, aby prorok cię przeklął?” „” Prorok nie będzie nas przeklinał; co on zamawia? Odpowiedział Kabyles. Marabuty: „ Niech koń Mahometa pije z naszej fontanny. "" Dobrze! koń będzie pił. To była ostateczna odpowiedź Kabylesów. Delegacja z Aït Ouacif poszła po konia, przyniosła go do picia i zaniosła z powrotem do swego pana. Nie pozwalając bejowi i jego eskorcie postawić stopę na ich terytorium.
To właśnie Ajt Betroun dał przykład w Djurdjura , określając postawę wobec ambicji regencji algierskiej, by podporządkować region, aw następnych latach wybuchły bunty. Natychmiast po zwycięstwie Aït Betroun nad Turkami , ich sąsiadami, Aït Iraten zmienili lojalność i przyłączyli się do antyosmańskiego ruchu oporu . W tym samym roku, a może nawet rok lub dwa lata później, Aït Iraten zorganizowali zgromadzenie, podczas którego maratończycy z konfederacji spotkali się w Tizra Ouaguemoun i zgodzili się odziedziczyć kobiety. Aït Betroun , podżeganie plemię Ait lub Belkacem który zniknął potem zrobił to samo w 1749 roku, na terytorium Aït Ouacif , z ich sojusznikami AIT Sedka Wschodu. Następnie Aït Fraoussen poszli za ich przykładem po roku 1752, w największej wiosce plemienia, jednej z najważniejszych w Kabylii, Djemâa Saharidj . Tutaj jest częścią wersji w języku francuskim oryginalnego rękopisu w języku arabskim, w których są cytowane nowych przepisów uzgodnionych przez marabuci z Aït Betroun konfederacji :
„Wszyscy skarżyli się na szkodliwy stan rzeczy, źródło niezgody, niepokojów i konfliktów we wsiach, plemionach i konfederacji Beni Betroun . Zgromadzenie Ogólne orzekło zatem jednogłośnie:
W 1753 r. Iflissen Lebhar i Aït Djennad wybuchli bunt w morskiej Kabylii, a po wynegocjowaniu porozumienia przez Beja i Aït Djennad , bej zażądał jedynie absolutnej neutralności i zrezygnował z rozmów o podatkach. Bej obrócił ręce przeciwko Aït Iraten . W Turcy były udane w pierwszym, zadając straty i przenikliwy wioski plemienia, ale Bey zginął od kuli z jednego ze swoich żołnierzy, a wojska osmańskie opuszczony ataku, choć nie ponieśli poważne straty.
Jednak zgodnie z ustną tradycją Aït Iraten , bej został zabity przez członka własnego plemienia: przybył ze znaczną armią na dno wzniesień, które dominują na lewym brzegu Sébaou, zaatakował w dwóch punktach. Atak po prawej, na wioskę Adeni (plemię Aït Irdjen ), prowadził jeden z jego poruczników; sam maszerował z lewicowym atakiem na Agouni Djilban (płaskowyż Petits-Pois, wśród A thet Akerma ). - Dokąd idziesz, Bey-Mohammed? »Powiedział mu derwisz« Tam na górze, by ukarać buntowników. – odparł bej. Derwisz odpowiedział: „ Uwierz mi, bracie, zawróć. Ale bej odmówił, mówiąc: „ Nie. "" Nie idź w górę, mówię ci, bo coś ci się stanie wprost w czoło. To była ostateczna odpowiedź derwisza. Jednak derwiszem był nikt inny jak słynny szejk Ouarab, którego potomkowie mieli trzymać flagę niepodległości do 1857 roku. Tego samego dnia, trafiony kulą w czoło Bej Mohammed padł, Turcy uciekli w nieładzie, a góra Aït Iraten po raz kolejny uzasadniła swoją chlubną nazwę Niezwyciężony .
Zouaoua (właściwie mówiąc) i Aït Iraten bezkarnie upokorzyli beja, byli niepokonani w swoich górach. Zachowali niepodległość aż do francuskiego podboju Kabylii w 1857 roku.
W roku 1756 Guechtoula rozpoczęła bunt, w którym bordj-Boghni został zniszczony i rozsypany. Guechtoula wypędzili garnizon turecki i zabili caïda Ahmeda, ale bordj został odbudowany po porażce Kabylesów w ataku na bordj-Bouira prawie dwa miesiące później. Bordj-Boghni został ponownie zniszczony przez Guechtoula z pomocą ich sąsiadów, Aït Sedka, w 1818 roku. Turecki garnizon musiał skapitulować po siedmiu dniach oblężenia, a bordj pozostał przez kilka lat w ruinie, ale także został odbudowany na nowy czas.
Pierwsze spotkanie wojowników kabylskich z Francuzami miało miejsce w 1830 roku w Algierze , w którym Zouaoua brali udział w obronie miasta przed najeźdźcami. Właściwa Zouaoua przegrupowała się pod jednym wodzem po tym, jak Francuzi wkroczyli do Algieru w 1830 roku. Jeden z wodzów Kabyle, el-Hadj Mohammed z plemienia Zouaoua, został śmiertelnie ranny w obronie miasta. Według Jacquesa Lanfry, właściwa Zouaoua powstała razem i w 1849 roku sprzymierzyła się z Guechtoulą i innymi z południowego stoku Djurdjura, aby zaatakować plemiona Dolnej Kabylii, które podporządkowały się nowemu okupantowi, który przybył, aby zastąpić władzę turecką ...
W roku 1844 państwo Iflissen Oumelil złożyli wniosek, a ich sąsiedzi, Guechtoula, zrobili to samo trzy lata później. Jednak ci ostatni zbuntowali się w 1849 roku. Kilka plemion Kabyle, które wciąż nie uległy, było częścią tego buntu, aby powstrzymać francuskich najeźdźców, w szczególności Aït Sedka, który wysłał 4000 wojowników, Aït Aïssi i Aït Betroun również uczestniczyły w wysłaniu 1800 i 1200 odpowiednio wojowników. Inne plemiona wysłały od 100 do 600 wojowników, a łączna liczba wojowników Kabyle wynosiła 11 300, dowodzonych przez Sidi el-Djoudiego, marabuta Aït Boudrar . Po bitwie straty francuskie wyniosły 11 zabitych i 105 rannych, ale Kabyle mieli 500 hors de combat, zarówno zabitych, jak i rannych, a Francuzi odnieśli zwycięstwo.
Jednak po zwycięstwie Francuzów zgłoszono tylko Guechtoula. Pozostałe plemiona pozostają niezależne przez następne osiem lat. Pięć lat później, to znaczy w 1854 roku, w Haut Sebaou miała miejsce kolejna bitwa , w której Kabyle pod dowództwem Lalla Fatma n'Soumer , rodem z Ililten , i Chérif Boubaghla , pokonali wojska francuskie pod dowództwem kapitana. Charles Joseph François Wolff . Dwa lata później marabeta o imieniu Sidi el-Hadj Amer doprowadził do powstania Ait Sedka i Guechtoula, ale bunt zakończył się niepowodzeniem, a marabeta schroniła się u Ait Ouacif . Podczas gdy większość plemion kabylskich została ujarzmiona po kolejnych zwycięstwach wojsk francuskich, Francuzi postanowili ujarzmić ostatnie nie ujarzmione plemiona kabylskie , niektóre plemiona Górnej Kabyli i Oued Sahel, w 1857 roku pod dowództwem marszałka Randona . Pierwszym plemieniem zaatakowanym przez Francuzów było plemię Irdjen z konfederacji Aït Iraten w maju, a następnie A,t Akerma . Około 3000 wojowników zgromadziło się na plemiennym targu, Souk l'Arbâa, ale ten tłum się rozprasza i walka się skończyła. Kabyles straciła 400 ludzi, a 300 zostało rannych z łącznie 6 do 7000 żołnierzy, w tym Aït Iraten i ich sojuszników, którzy byli w znacznych ilościach. Inne źródło wskazuje, że według samych Kabylesów ich straty wyniosło 1200 niepełnosprawnych mężczyzn. Straty francuskie to 66 zabitych, w tym oficer; 418 rannych, w tym 6 oficerów, a więc ogółem 484 mężczyzn hors de combat.
Po klęsce aminowie (wodzowie wiosek) z Aït Iraten przedstawili się generałowi Randonowi, aby zaoferować swoją uległość. Oto warunki poddania się:
W zamian za ich złożenie szanowano rodziny, nie deportowano ludności, uszanowano drzewa oliwne, figowe, winorośl i nieruchomości.
Po poddaniu się Aït Iraten i niektórzy z ich sojuszników, w tym ci, którzy nawet nie brali udziału w ich obronie, poszli za nimi i również zaoferowali swoje poddanie. Tymi plemionami były: Aït Fraoussen , Aït Bou Chaïb , Aït Khellili , Aït Ghobri , Aït Douala , Aït Sedka i Aït Mahmoud .
Prawie miesiąc po poddaniu się tych plemion, plemiona właściwej konfederacji Zouaoua ( Aït Betroun i Aït Menguellet ), które podały rękę Aït Iraten , były kolejnym celem wojsk francuskich. Dwie wioski Aït Iraten nie wpadły jeszcze w ręce francuskie, wioska Icheriden i Aguemoun Izem, i to w pierwszej wiosce zebrali się wojownicy Kabyle z wielu plemion i bitwa o 'Icheriden miała się rozpocząć. W24 czerwca, bojownicy kabylski liczyli od 3000 do 4000 ludzi, składających się z najbardziej energicznych ludzi w Kabylii i posiadali niezbędną amunicję, podczas gdy Francuzi liczyli 7000 żołnierzy, z których 2500 miało wziąć udział w ataku, oprócz „artylerii”. Po zakończeniu bitwy30 czerwcaFrancuzi mieli 571 żołnierzy hors de combat, w tym 28 oficerów. Podczas gdy Kabyle, według nich, stracili 400 ludzi, większość z nich została zabita przez artylerię; liczba rannych nie jest znana, ale szacuje się, że jest to co najmniej 1000. Pobożny fanatyzm, z jakim Kabylowie uprowadzają swoich rannych i zmarłych, uniemożliwia dokładne oszacowanie strat. Jednak 67 ich zwłok, znalezionych albo za ich barykadami, albo w górskich wąwozach w samym dniu walki iw następnych dniach, świadczy o poniesionych przez nich stratach. Ze względu na ożywioną obronę i liczbę strat, walka pod Icheriden jest jedną z najbardziej znaczących z różnych walk, jakie miały miejsce w Algierii .
Dzień po rozpoczęciu bitwy pod Icheriden dwie dywizje zaczynają najeżdżać terytorium Aït Yenni . W czasie tej inwazji, sąsiednie plemiona jeszcze stonowane, takie jak Aït Boudrar , w Aït Ouacif i Aït Menguellet plemion , nie byli w stanie wysłać ludzi do walki obok nich, jak oni byli już w Icheriden i Aguemoun. Izem, część AIT Byli tam sami Yenni . W Aït Yenni kontyngenty w Aguemoun Izem, ostatniego zorganizowanego centrum oporu, nie mógł przybyć na czas, by wziąć udział w obronie swojego kraju, a zatem obrona była obowiązkiem pozostałej ludności plemienia, a nawet kobiety. Uczestniczył . Francuzi z łatwością zdobywali kolejne wsie, palili je i niszczyli w dużej mierze jako kara za nieustanną wrogość Ait Yenni i ich wytrwałość w nie składaniu propozycji poddania się. 27 czerwcainna dywizja, dywizja Maissiata, z powodzeniem zdobyła Col de Chellata , ale spowodowała 4 zabitych i 30 rannych, w tym 3 oficerów. Ostatnią wsią Aït Yenni zdobytą przez Francuzów była wieś Taourirt el-Hadjadj, na końcu ich terytorium, w28 czerwcai miał taki sam los jak inne wioski plemienia. Po tej inwazji na kraj Ajt Jenni Francuzi stracili tylko 7 mężczyzn i 44 rannych.
„ Poddanie się Aït Iraten i okupacja Souk Larbâa zadały pierwsze ciosy; Niezależność Berberów została przez nią zachwiana, ale nadal trwała. Podwójna klęska Icheridena i Aït Yenni jest wielką klęską Kabylii : wszystkie plemiona nie uległy, ale wszystkie zostały pokonane. Elita ich wojowników poddała się w najwyższej bitwie; wolne plemię par excellence ledwo się obroniło, a jego terytorium jest w rękach wroga. "
- Émile Carrey, Recits de Kabylie: Campagne de 1857, s. 201
Nawet jeśli terytorium Aït Yenni jest całkowicie pod okupacją francuską, nadal nie złożyli oferty. Ponad piętnaście tysięcy ludzi ze wszystkimi przenośnikami, końmi, zwierzętami pociągowymi i bydłem, które za nimi podążają, rozrzuconych jest po kraju Ajt Yenni , paląc ich domy, niszcząc ich pola, depcząc plony. Marszałek informuje ich ponadto, że jeśli nie przyjdą następnego dnia, aby się poddać, ściąć wszystkie ich drzewa do ostatniego.
Dwa dni po zdobyciu Chellaty rozpoczyna się bitwa pod Mezguène, a dzień później bitwa pod Ait Aziz . Obie wioski należą do plemienia Illoula Oumalou , które są Zouaoua ze wschodu, jak Aït Ittouragh , Illilten , Aït Idjer i Aït Zikki . Podczas przechwytywania Mezguène francuski stracił 17 mężczyzn i miał 97 rannych, w tym 8 oficerów i podczas chwytania Aït Aziza , straty były 19 mężczyzn, w tym jednego oficera i 64 rannych, w tym 3 oficerów. Że kabyle straty we wszystkich trzech bitwach było 112 zabitych i 140 rannych.
Kabyles ponownie pokonany na30 czerwca, w Aguemoun Izem, ostatnim centrum zorganizowanego oporu zbuntowanych Kabylesów , zajętym przez Francuzów. Tego samego dnia, Aït Betroun , czyli Aït Yenni , których wioski zostały zniszczone i spalone; Aït Ouacif , którzy byli już w wojnie domowej; Aït Boudrar , wszystkie wykonane ich składania, z wyjątkiem AIT Bou Akkach, które nie były bezpośrednio narażone na niebezpieczeństwo. Byli, podobnie jak reszta Kabylów, wyczerpana tą wojną, w której stracili wielu ludzi, biorąc udział w obronie Guechtoula, Aït Iraten oraz wiosek Icheriden i Aguemoun Izem, wraz z ich sąsiadami, Aït Menguellet , którzy nie byli w stanie obronić się przed Francuzami dzień później i dlatego też przynieśli swoją uległość, z Aït Bou Akkach i Aït Yahya , kilka dni później, ale bez Aït Bou Youcef . Aït Bou Youcef oferowane na ich składanie6 lipca.
Trzy plemiona Zouaoua z największą liczbą dusz i broni, Aït Betroun , Aït Iraten i Aït Menguellet , są podporządkowane. Pozostał tylko częściowy opór wśród plemion z mniejszą liczbą karabinów i mniejszą populacją, które były już osłabione poprzednimi bitwami, ale chronione przez trudności terenowe jeszcze większe niż te, które już powstały, są plemiona Zouaoua ze wschodu.
9 lipca, Aït Ittouragh , są atakowane przez Francuzów, którzy zdobyli wszystkie ich wioski, z wyjątkiem dwóch. Dwa dni później wojska zaatakowały sąsiednie plemię Ililten . Pomimo bardzo wielkich trudności na ziemi, wszelki opór upadł, Lalla Fatma n'Soumer została schwytana w domu, a Illilten zostali zmuszeni do bezwarunkowej kapitulacji. Aït Itsouragh wkrótce za ich przykładem. Wtedy Aït Melikech z Oued-Sahel , który brał udział w obronie przełęczy Chellata , również poddał się z Illoula Oumalou .
Były tylko dwa plemiona wciąż zbuntowane: to Aït Idjer , najliczniejszego z Zouaoua na wschodzie, i małe sąsiednie plemię A Zt Zikki . Trzy dni później dywizja Maissiat schodzi w dolinie Oued-Sahel , następnie idzie na przełęcz Akfadou , aby zagrozić At Idjer z góry; podczas gdy inna dywizja, Mac-Mahon , przechodząc przez równinę, osiedli się na pierwszych stokach ich kraju. Aït Idjer już bardzo wyczerpany tej wojnie, zrezygnowało wszelki opór i przyjść do zaoferowania ich złożenia do Generalnego Mac-Mahon . Następnego dnia Ajt Zikki , samotni, wciąż zbuntowani, nie czekali, aż Francuzi wrócą do domu i przyprowadzą generała ostatnie poddanie. Zouaoua walczyli i bronili się do końca. Każde plemię walczyło z Francuzami i poddało się dopiero po przegranej, z bronią w ręku, w obliczu przeważającej siły.
Zouaoua byli ostatnimi, którzy poddali się w całej Algierii. Podczas gdy reszta Algierii uznała francuską dominację. Oto, co napisał na pamiątkę marszałka Randona :
„Ta część kraju [Zouaoua] pozostawała poza naszą władzą, podczas gdy cała Algieria , od granicy Tunisu do Maroka , od Morza Śródziemnego do południowych granic Sahary Algierskiej uznała naszą dominację. Grupa gór bardziej znana jako Kabylia jest zamieszkana przez ludność wojowniczą, lepiej uzbrojoną i lepiej zorganizowaną do oporu niż Arabowie. "
Wydaje się, że skład Zouaoua zmieniał się na przestrzeni dziejów. W średniowieczu, a konkretnie IV th century, Ibn Chaldun wspomniano wiele pokoleń jako część konfederacji Zouaoua. Ale w czasach francuskich było tylko osiem plemion, zorganizowanych w dwie grupy, takie jak Zouaoua. Według Hugh Robertsa niektóre plemiona były bardziej zouaoua niż inne, a słowo „Igawawen” ma dwa znaczenia, jedno oznacza restrykcyjne, a drugie mniej restrykcyjne. Bardziej restrykcyjne znaczenie obejmuje tylko Aït Betroun i Aït Menguellet , podczas gdy mniej restrykcyjne znaczenie może obejmować Aït Iraten , Aït Asissi , A It Idjer i wiele innych plemion.
Następna lista będzie zawierała konfederacje i plemiona Zouaouian w mniej ograniczonym sensie, z liczbą metalowców, broni i młynów (nafty i mąki) każdego z nich podczas podboju francuskiego, według Charlesa Devaux; liczba mieszkańców, według Adolphe Hanoteau , to liczba mieszkańców z 1868 roku.
Oto konfederacje i plemiona Zouaoua w mniej restrykcyjnym znaczeniu tego terminu:
„Właściwi” Zouaoua byli sąsiadami Aït Iraten na północy, Aït Sedka na wschodzie, Zouaoua na wschodzie na wschodzie i M'Chedallah na południu. Konfederacja ta składała się z ośmiu plemion zorganizowanych w dwie grupy:
Właściwa Zouaoua liczyła 13 090 uzbrojonych mężczyzn z populacji około 41 700 w latach 40. XIX w. Podczas francuskiego podboju mieli 112 metalowców, 8060 dział i 107 młynów. Całkowita populacja właściwej Zouaoua wynosiła 34 178 mieszkańców w 1868 r., rozłożona na 53 wsie.
Są jedynymi Zouaoua w ścisłym tego słowa znaczeniu. Ta konfederacja nigdy nie płaciła Turkom podatków i zawsze zachowywała swoją niezależność aż do francuskiego podboju Kabylii w 1857 r. Byli jedną zjednoczoną konfederacją i zawsze bronili się przed obcokrajowcami, tak było w Algierze w 1830 r., gdzie zjednoczeni pod jednym przywódcą, by bronić miasta przed francuskimi najeźdźcami; wojna 1857, w której plemiona Aït Betroun zostały prawie pozbawione swoich ludzi, którzy walczyli w Icheriden , u boku Aït Menguellet .
Zouaoua na wschodzie sąsiadowali z Aït Ghobri , Aït Khellili i Aït Bou Chaïeb na północy, „właściwą” Zouaoua na zachodzie i plemionami Oued Sahel na wschodzie i południu. Ta konfederacja składała się z sześciu plemion, w tym:
Konfederacja Zouaoua na wschodzie miała zatem 7585 karabinów w sile przed podbojem francuskim. Mieli łącznie 23 hutników i 383 młyny. Całkowita populacja konfederacji wynosiła w 1868 r. 22 940 mieszkańców, w 97 wsiach. Według Adolphe Hanoteau każde z wymienionych plemion było niezależne i nie tworzyło jednej konfederacji. Ale niewątpliwie byli sojusznikami militarnie, jak miało to miejsce podczas inwazji francuskiej w 1857 roku. Według Charlesa Devaux, który pogrupował ich według ich położenia geograficznego, plemiona Zouaoua ze wschodu są dalekie od stworzenia między sobą bardzo spójnej ligi . Najczęściej mają bardzo rozbieżne opinie.
Ta konfederacja była blisko Amraoua na północy, A,t Ghobri i Zouaoua od wschodu na wschód, „właściwa” Zouaoua na południu i Aït Assi na wschodzie. Konfederacja składała się z następujących plemion:
Konfederacja posiadała łącznie 6665 karabinów przed podbojem francuskim. Mieli 48 metalowców i 177 młynów. Ich populacja wynosiła w 1868 r. 27 906 mieszkańców, rozlokowanych w 112 wsiach. Charles Devaux nadał tej konfederacji nazwę głównego plemienia, chociaż, prawdę mówiąc, między tymi plemionami nie ma takiej zwartości, jak między Aït Sedka i Aït Betroun . Zgrupował ich w jedną konfederację, ponieważ zawsze podążali drogą wytyczoną przez Aït Iraten , choć obecnie nie ma między nimi nic wspólnego.
Guechtoula byli sąsiadami Iflissen Oumellil na zachodzie, Aït Sedka na zachodzie oraz Maatka i Aït Assi na północy. Ta konfederacja składała się z sześciu plemion:
Guechtoula miała 3731 dział w czasie francuskiego podboju i miała 9 metalowców i 79 młynów. W 1868 r. liczyły 12 695 mieszkańców i były rozsiane po 42 wsiach. Wybuchli kilka buntów przeciwko regencji algierskiej , kilkakrotnie niszcząc ich bordj (Bordj-Boghni). Byli pierwszymi Zouaoua (w mniej ograniczonym sensie), którzy otrzymali francuskie ataki.
Aït Sedka sąsiadują z Guechtoula na zachodzie, „właściwą” Zouaoua na wschodzie, Aït Aïssi i Aït Iraten na północy. Konfederacja ta składała się z sześciu plemion, którymi są:
Konfederacja Ajt Sedka miała przed podbojem francuskim w sumie 3065 karabinów. Mieli 11 metalowców i 112 młynów. Całkowita populacja w 1868 r. wynosiła 14 109 mieszkańców w 19 wsiach. Konfederacja ta miała bardzo dobre stosunki ze wszystkimi sąsiadami, a zwłaszcza z Aït Iraten i Aït Betroun (w szczególności z Aït Ouacif i Aït Bou Akkach).
Aït Aissi są sąsiedzi Amraoua na północy, w Maatka na Zachodzie, w Guechtoula Ait Sedka na południu, a Aït Iraten na wschodzie. Konfederacja ta składała się z siedmiu plemion:
Całkowita populacja Aït Aïssi w 1868 r. wynosiła 17.913 mieszkańców, rozlokowanych w 50 wioskach. Aït Aissi miał 2 pracowników metali, 2362 pistoletów i 37 młynów podczas francuskiego podboju, nie licząc tych z AIT Ameur lub Faid. Wśród różnych gałęzi przemysłu, w które zaangażowani są Aït Aïssi , najbardziej ciekawa jest produkcja ceramiki. Aït Duala i AIT Mahmoud szczególnie celują tam.
Kolejne plemiona nie należały do żadnej konfederacji, ale to nie znaczy, że nie miały sojuszy z okolicznymi plemionami. Oto pozostałe plemiona:
Te ostatnie trzy plemiona są sąsiadami konfederacji Guechtoula, ale według Adolphe Hanoteau plemiona te należały do nich.
Plemię to znajduje się pomiędzy konfederacją Aït Idjer na południu i Aït Djennad na północy. Było to plemię pochodzenia Sidi Ahmed lub el-Kadi , założyciela Królestwa Koukou . Aït Ghobri nie uważają się Zouaoua, a drugi Kabyles też nie uważają ich za Zouaoua. Jednak plemię zostało wymienione przez Ibn Khaldouna jako jedno z najwybitniejszych z Zouaoua.
Ci ostatni mówią tym samym Kabyle, co właściwi Zouaoua, którzy są ich sąsiadami na północy. Według Adolphe Hanoteau , M'Chedallah były częścią çof (partii lub ligi) Zouaoua.
Według Charlesa Devaux, właściwa Zouaoua, Zouaoua ze wschodu i Aït Iraten były jedynymi konfederacjami uważanymi za Zouaoua przez Kabyle z innych plemion.
Mieli 183 hutników, 22 310 dział i łącznie 667 młynów, a ludność 85 024 mieszkała w 262 wsiach. Nie są Zouaoua w najbardziej restrykcyjnym sensie ani w najmniej restrykcyjnym sensie, ale pomiędzy. Ponieważ najbardziej restrykcyjne znaczenie obejmuje tylko część z nich, właściwa Zouaoua, a mniej restrykcyjne znaczenie obejmuje inne plemiona, takie jak Aït Assi i Aït Sedka. Bronili się jednak tak, jakby tworzyli jedną konfederację, z innymi plemionami Zouaoua w mniej restrykcyjnym znaczeniu tego słowa.
Zouaoua w mniej restrykcyjnym sensiePlemiona te zostały wymienione przez Ibn Khaldouna jako Zouaoua, ale nikt ich za takie nie uważa, nawet oni sami. Ale nadal są uważani za Zouaoua przez obcokrajowców.
Mieli 30 metalowców, 14 403 działa i 392 młyny w sumie oraz populację 54 814, nie licząc M'Chedallah i Aït Ameur Ou Faïd, Aït Melikech i Ouzellaguen. Rozprzestrzenili się w 196 wsiach.
CałkowityZouaoua, w najmniej restrykcyjnym sensie, miała w sumie 213 metalowców, 36 713 karabinów, 1059 młynów i populację ponad 139 838 mieszkańców, rozłożoną w 458 wioskach.
Nie tworzyli jednej konfederacji i nie podejmowali takich samych decyzji. Ale to jeden lud. Zjednoczyli się, jak w 1849 r. na terenie Guechtouli, aw 1857 r. wśród Aït Iraten , do walki z cudzoziemcami.