Chott el-Jerid | ||
Widok na Chott el-Jérid. | ||
Administracja | ||
---|---|---|
Kraj | Tunezja | |
Governorates | Kebili i Tozeur | |
Status | Miejsce Ramsar i Lista Wstępna Światowego Dziedzictwa ( d ) | |
Geografia | ||
Informacje kontaktowe | 33 ° 42 ′ 00 ″ na północ, 8 ° 26 ′ 00 ″ na wschód | |
Rodzaj | Chott | |
Powierzchnia | 5360 km 2 |
|
Długość | 250 km | |
Wysokość | 15 m | |
Geolokalizacja na mapie: Tunezja
| ||
Chott el-Jerid ( arabski : شط الجريد , zwany także Szatt al Jarid , Sciott Gerid i Shott el Jerid jest największym tunezyjski zwykły sól lub Sebkha o powierzchni około 5000 km 2. Jest największym z Maghrebu sebkhas .
Plik 7 listopada 2007teren jest oznaczony jako obszar objęty konwencją Ramsar . Plik28 maja 2008Rząd tunezyjski proponuje miejsce dla przyszłości rankingu na liście Światowego Dziedzictwa od UNESCO .
Prawie sto kilometrów ze wschodu na zachód Chott el-Jerid rozciąga się na wschodzie przez Chott el-Fejaj . Rozmieszczony na osi wschód-zachód między Nefta na zachodzie i El Hamma na wschodzie, zespół praktycznie obejmuje całą szerokość południowej Tunezji, między Zatoką Gabes a granicą z Algierią , odpowiednio oddaloną od cisnienia około dwudziestu kilometrów. Chott el-Gharsa w Tunezji to Szatt Malghigh w Algierii ukończyć ten zestaw zamkniętych depresje z intensywnego parowania. Jerid, Fejaj i Gharsa to „rozległe sebkhas” . Ale nadal będziemy nazywać ich imieniem chott konsekrowanym przez użycie ” .
Chott el-Jérid znajduje się w zagłębieniu synchronicznym , na granicy tunezyjskich pasm górskich i platformy saharyjskiej. Jego obecna wysokość wynosi od 15 do 20 metrów nad poziomem morza.
Jerid i Fejaj nie mają wysokości niższej niż 15 metrów, dlatego znajdują się nad poziomem morza , w przeciwieństwie do szeroko rozpowszechnionego pomysłu i w przeciwieństwie do Melrhir, który ma ujemne wysokości do -30 metrów. Powierzchnia wnętrza chottów jest powierzchnią łojową: pokrytą gliniastą skorupą bez roślinności , wykładziną złożoną z różnych krystalizacji soli i zbrylonym piaskiem i otoczoną na obrzeżach i na różnych szerokościach halofilnym stepem (lokalnie zwany hamdha ), co uzasadnia nazwę chott właściwego. Według Hédi Ben Ouezdou , „w okresie zimowym, możemy obserwować powierzchniową warstwę o zmiennej grubości, która zakrywa chotts. Z drugiej strony, podczas długiego, suchego okresu letniego, powierzchnia wody po odparowaniu ustępuje cienkiej warstewce soli ” .
Ta hamdha stanowi bieg wielbłądów . Z wyjątkiem kilku rozwiniętych szlaków, wszelkie ruchy wewnątrz chott są lekkomyślne, zwłaszcza po deszczach (kiedy glina zamieniła się w muł). Droga, zbudowana na grobli przecinającej Jerid, łączy jednak Kébili z Tozeur na długości 80 kilometrów.
Sebkha jest depresja pogłębia wiatrowej deflacji , która usuwa cząstki gliny flokulowanej przez sól. Zagłębienie graniczy z chotts, czyli słonymi pastwiskami, od których swą nazwę pochodzi cały obszar.
„Klimat, który zmieniał się kilkakrotnie w czwartorzędu , chotty znajdowały się, w zależności od okresu, w przeważnie suchym środowisku lub w jeziorach”. Dzisiejsze opady charakteryzują się nieregularnością z roku na rok, ale średnia wynosi zwykle mniej niż 150 milimetrów rocznie. Jeśli deszcze zimowe są częste, ale stosunkowo rzadkie, mogą w październiku lub marcu stanowić niewielkie „ulewy miejscowe” bogate w spływy z wadi . Obecność wody w chotts jest jednak spowodowana nie tylko opadami deszczu, ale także zwierciadłami wód gruntowych znajdujących się na płytkich głębokościach. Dwie głębsze warstwy są zakopane w warstwach geologicznych (odpowiadających dolnej kredzie , miocenie i pliocenie ) na głębokości od 300 do 2500 metrów.
Jednak parowanie pochłania do siedmiu razy więcej wody niż deszcz, zwłaszcza w okresie gorącym, kiedy temperatura waha się między 25 a 40 ° C (średnio 10 przy 24 ° C przez pozostałą część roku) i gdzie oddech sirocco , gorącego i suchego wiatru pochodzącego z Sahary , wystarczy, aby w ciągu kilku godzin podnieść temperaturę o dziesięć stopni. „Podsumowując, klimat jest wyjątkowo suchy i ciepły, co zbliża region bliżej Sahary niż stepu” .
Wyrównywanie chotts zaproponował ideę stworzenia morze śródlądowe , wypełniając je z wodą morską , zwłaszcza w XIX th wieku , kiedy „dowódca Roudaire proponowanego chotts powodzi i stworzyć śródlądowego morza otwierając komunikację pomiędzy Mała Syrta i Chott el-Gharsa kanałem, który po przebiciu progu Gabes (lub wadi Melah dalej na północ) przekroczy Chott el-Jérid i przekroczy próg Tozeur ” . Projekt został porzucony w 1882 roku ze względów finansowych, ale także technicznych, biorąc pod uwagę pozytywne wzniesienie wybrzeży chotts el-Jérid i el-Fejaj. Ta przygoda zainspirowała Julesa Verne'a, którego książka Inwazja morza była ostatnim rękopisem, który przerobił przed śmiercią w 1905 roku .
Krajobrazy chotta pojawiają się w kilku odcinkach Gwiezdnych wojen : zewnętrzne sceny rezydencji Owena Larsa , znajdującej się na Tatooine , są rzeczywiście kręcone w miejscu na południowy zachód od Nefta.