Królować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Klasa | Mammalia |
Zamówienie | Parzystokopytne |
Rodzina | Camelidae |
Te wielbłądy ( genus Camelus ) są ssaki z rodziny z wielbłądowatych . Samica wielbłąda nazywana jest wielbłądem , a jej mały wielbłąd .
Łacińska nazwa rodzaju to Camelus , co stanowi transkrypcję greckiego kamēlos (κάμηλος). To pożyczka od Gamala Fenicjanina .
Nazwa wielbłąda mogła wywodzić się od litery alfabetu fenickiego (odległego przodka alfabetu łacińskiego ), a mianowicie trzeciej litery alfabetu prasynaickiego , zwanej gamelem (która dawała gamma w języku greckim).
Uważa się, że pierwotnie ta litera przedstawiała guzek, który po przechyleniu dał literę C alfabetu łacińskiego. Ten znak nazywa się gimel po hebrajsku (i jīm po arabsku ); krótkie samogłoski nie są odnotowane w pismach języków semickich , następstwo trzech spółgłosek gml można zatem odczytać gimel (= litera g ) lub gamal (= "wielbłąd").
Z drugiej strony na południu Francji możemy usłyszeć techniczne słowo camelle , pochodzące od prowansalskiego kamelosa „wielbłąd”. Termin ten odnosi się do długich hałd soli, które ciągną się wzdłuż krawędzi słonych bagien .
Te dwa gatunki krzyżują się, a hybryda nazywa się Turkoman . Ta płodność nie jest zbyt zaskakująca, biorąc pod uwagę, że według zapisu kopalnego rozbieżność między tymi dwoma gatunkami sięga zaledwie miliona lat.
Średnia długość życia wielbłąda wynosi od 60 do 70 lat. Dorosły wielbłąd może mierzyć do 1,85 m w kłębie i 2,00 m wgniecenia. Guzy wznoszą się około 75 cm od jego ciała. W przeciwieństwie do dromaderów , wielbłądy nie biegają zbyt szybko , mogą biec do 20 km/h przez krótki czas i utrzymywać prędkość do 10 km/h . Wielbłąd jest mniejszy, mniej muskularny i krępy niż jego kuzyn dromader.
Według niektórych specjalistów dromader wywodzi się od gatunku bakterii z dwoma garbami. Dromader embrion ma dwa guzki, a dorosły ma szczątkową przedniej guza.
Wielbłąd nadal żyje na wolności na pustyni Gobi.
Wielbłąd waży do 600 kg, a samiec ponad 800 kg . Wysokość w kłębie waha się w zależności od typu od 1,80 do 2,30 m . Podobnie jak żyrafa i niedźwiedź , wielbłąd idzie wędrując (porusza się do przodu podnosząc obie nogi po tej samej stronie).
Garby wielbłądów stanowią rezerwy energetyczne, pełne tłuszczu, w którym dominuje kwas palmitynowy (od 32% do 34,4% w zależności od wieku), kwas oleinowy (33,6% u wielbłąda, 21,7 i 28,9% w kolejnych grupach wiekowych) oraz kwas stearynowy (odpowiednio 18,8, 24,1 i 20,7%).
Mają także niezwykłe mechanizmy radzenia sobie z odwodnieniem . Potrafi wypić do 135 litrów wody w 10 minut (wsysając ją ustami, które mogą przybrać kształt przyssawki). W stanie odwodnienia zwierzę jest w stanie oszczędzać wodę ustrojową poprzez mechanizmy ograniczania utraty wody (zmniejszenie diurezy , zaprzestanie pocenia się , zmniejszenie podstawowej przemiany materii , wahania temperatury ciała) przy zachowaniu homeostazy niezbędnej dla jego przeżycia, zarówno poprzez ograniczenie zmienność stężenia parametrów życiowych oraz poprzez zapewnienie maksymalnego wydalania produktów przemiany materii. Jest to możliwe dzięki emisji bardzo stężonego moczu. Jednak wydalanie pierwiastków, których eliminacja wymaga dużej ilości wody ( zwłaszcza glukozy , mocznika ) jest ściśle kontrolowane. Posiada również anatomię, która sprzyja zatrzymywaniu wody podczas wydechu ( mocno nawodnione zatoki chłodzą wydychane powietrze, umożliwiając kondensację wody), pocenie się (rzadkie gruczoły potowe ) i wydalanie (suche łajno, zagęszczony mocz); ponadto posiada mechanizmy recyklingu produktów trawienia , takich jak mocznik, co pozwala na zaspokojenie go paszą o niskiej wartości odżywczej. Pasaż pokarmowy jest wolniejszy i ma zdolność oddzielenia fazy stałej i płynnej w żołądku (żwaczu), może zwiększyć strawność ubogich pasz, co pozwala wytrzymać bardzo długie okresy postu (jeden miesiąc) bez picia i bez jedzenie w bardzo gorącym (lub bardzo zimnym) klimacie.
Rzeczywiście, wielbłąd może wytrzymać bardzo wysokie temperatury latem ( 50 °C ) i do -25 °C zimą. Jego gęste futro, znacznie grubsze niż u dromadera, chroni je przed zimnem, a sierść opada w dużych kępkach na wiosnę, kiedy zwierzę linieje.
Ta duża odporność na ekstremalne warunki klimatyczne sprawia, że ich zastosowanie jest cenne do transportu ludzi i towarów w przyczepach kempingowych, które mogą przejechać 60 km dziennie.
Wielbłąd, kiedy krzyczy, koguty .
Wydaje się, że wielbłądy pochodzą z Azji Środkowej . Pierwszy gatunek ( Camelus bactrianus ) został znaleziony w swojej dzikiej formie na pustyni Gobi . Z najnowszych danych wynika, że dziki wielbłąd z Pustyni Tatarskiej należy do gatunku genetycznie innego niż wielbłąd dwugarbny; naukowcy nadali mu nazwę Camelus ferus .
Wielbłąd jest najczęściej używany w Azji Środkowej . W Azji Południowej , Azji Mniejszej i Australii zastępuje go dromader . Wielbłąd dwugarbny nie występuje w Afryce, gdzie istnieje tylko dromader.
Wielbłąd dwugarbny był kiedyś bardzo pospolity, ale jego populacja została zredukowana do około 1,4 miliona osobników, głównie domowych. Wydaje się, że na pustyni Gobi pozostało około 1000 dzikich wielbłądów dwugarbnych, a niewielkie ilości w Iranie , Afganistanie , Turcji i Rosji .
Chociaż obecnie żyje prawie 20 milionów wielbłądów , gatunek ten jest nieznany na wolności w Afryce czy Azji. Jednak w pustynie Australii , gdzie wielbłąd został wprowadzony na początku kolonizacji europejskiej, ludzi opuszczonych przez rolników na początku XX -tego wieku doprowadziła do populacji wróciła do dzikiego wielbłąda (brązowy). Obecnie żyje około 1 000 000 dzikich wielbłądów, głównie na pustyni Simpsona .
Największe populacje występują w kolejności malejącej w Somalii (6 mln sztuk), Sudanie (co najmniej 3,5 mln), Mauretanii (1,5 do 2 mln), Indiach (1 mln) i Etiopii (1 mln). Jednak brak wiarygodnych statystyk sugeruje, że liczby te nie odpowiadają rzeczywistej wielkości istniejącej populacji.
Hybrydyzacji z dromader i Dwugarbny praktykowane przede wszystkim Kazachstanu , umożliwia uzyskanie wyrobów łączących odporności wielbłąda (w szczególności odporność na zimno), a wydajność mleczną Dromader.
Wielbłąd jest używany jako zwierzę transportowe lub juczne , ale także jako zwierzę mięsne (potrawy świąteczne) w Afryce Północnej, Zachodniej i na Bliskim Wschodzie. Wielbłąd produkuje mleko bogate w witaminę C .
Tradycja walki z wielbłądami (in) istnieje w Turcji i Afryce Północnej.
Wielbłądy są czasami prezentowane w cyrkach .
W Persowie obchodził XVII th stulecia „święto wielbłąda”, w którym okaz tego zwierzęcia został zabity w pamięci ofiary Ismaela , ich tradycji, że Abraham został ostatecznie zabity wielbłąda zamiast owiec. Wydaje się, że to święto odpowiada Id al-Adha .