| Przestarzały | Marzec 1576 |
|---|---|
| Lokalizacja | Fez , Maroko |
| Wynik | Zwycięstwo dysydenckiego obozu Saadytów wspieranego przez regencję Algieru i Turków |
| Saadyjczycy | Saadian dysydenci regencji Algierze ( Ejalet z Imperium Osmańskiemu ) |
| Muhammad al-Mutawakkil |
Ramadan Pasza Abu Marwan Abd al-Malik |
| 25 000 do 30 000 żołnierzy 36 dział |
6000 janczarów i arkebuzerów 1000 Kabyle zouaoua 800 spahisów 12 armat 3000 kawalerzystów marokańskich |
| Nieznany | Nieznany |
Konflikty marokańsko-osmańskie
Wychwytywania Fez przez wojska Regency Algieru upoważniona przez osmańskiego sułtana Mourad III , w 1576 roku, podąża za walkę z al-Rukn , która sprzeciwia się Saadien obóz prowadzony przez sułtana Muhammada Al-Mutawakkil , aby doprowadziła przez pretendenta Abu Marwan Abd al-Malik wspierany przez Imperium Osmańskie .
Wyprawa oddziałów regencyjnych z Algieru do Maroka następuje po śmierci sułtana Abdallaha al-Ghaliba , w ramach wsparcia tureckiego dla pretendenta do saadytów Abu Marwana Abd al-Malika i jego brata – przyszłego sułtana Ahmada , obaj uchodźcy w Imperium Osmańskim Imperium od 1574 r., w obliczu sułtana na miejscu Muhammada al-Mutawakkila .
Wychodząc z regencji algierskiej kontyngent liczy około 10 000 żołnierzy, składający się z głównego korpusu arkebuzów i tureckich spahisów oraz oddziałów pomocniczych (kawalerzy, arkebuzerzy) Zouaoua . Składa się z wali Algieru, Hadj Ali, z rozkazu osmańskiego sułtana Mourada III i był dowodzony przez Ramadana Paszy .
Po przeciwnej stronie kontyngent Al-Mutawakkil liczy od 25 000 do 30 000 ludzi, w tym 1800 arkebuzerów, a także 36 dział.
Dwie armie dochodzą do konfrontacji w miejscu zwanym „al-Rokn” lub „er-Rokn” , na wschód od Fezu . Z nielicznych informacji przekazanych z bitwy przez historyków wynika, że zwrot andaluzyjskiego kontyngentu armii al-Mutawakkila, który stanowił kręgosłup piechoty i który w połączeniu z siłą ognia janczarów obozu, do którego się dołączył, przechylił się równowaga sił na jego korzyść.
Uciekając z pola bitwy, Al-Mutawakkil zatrzymuje się w Fezie, aby zabrać pieniądze i kosztowności, po czym ucieka w okolice Rabatu, a następnie na południe.
Pod koniec bitwy Abd al-Malik zwycięża w Fezie , nie napotykając żadnego oporu, następnie uznaje osmańskiego sułtana Mourada III za kalifa i płaci wojskom algierskim 500 000 złotych monet, podczas gdy Muhammad al-Mutawakkil uciekł do Hiszpanii i Portugalii , gdzie Sébastien I st obiecuje pomóc mu odzyskać tron. Doprowadziło to do Bitwy Trzech Króli w 1578 roku, która zakończyła się klęską Portugalczyków i Al-Mutawakkil, gdzie Abd al-Malik zmarł z powodu zatrucia, pozostawiając kontrolę nad państwem Saadytów jego młodszemu bratu, Ahmadowi Al-Mansourowi .
Polityka i tureckiej interwencji wojskowej w XVI -tego wieku opuściły Turków silną pozycję w krajach Maghrebu, co stanowi poważne zagrożenie dla Hiszpanii.