Tussilago farfara
Tussilago farfara PodbiałKrólować | Plantae |
---|---|
Pod-panowanie | Tracheobionta |
Podział | Magnoliophyta |
Klasa | Magnoliopsida |
Podklasa | Asteridae |
Zamówienie | Asterales |
Rodzina | Asteraceae |
Zamówienie | Asterales |
---|---|
Rodzina | Asteraceae |
Podbiału (Tussilago farfara) lub podbiału jest to gatunek z roślin zielnych z rodziny astrowatych (Compositae), jedyny gatunek wciąż przyjął rodzaju Tussilago .
Jest to roślina wieloletnia z kłączami . Jest to typowe dla niestabilnych gleb bogatych w bazy: grunty niezagospodarowane i zniszczone. Jest to jedna z najczęściej stosowanych roślin piersiowych w ziołolecznictwie .
Dawniej nazywany Filius ante patrem , „synem przed ojcem”, ponieważ ma specyfikę kwitnienia dużo wcześniej niż liście.
Podbiał jest również nazywany łapą osła , co nawiązuje do kształtu kopyt jego liści.
„ Tussilago ” pochodzi od łacińskiego tussis , „kaszel” i „ agere ”, czyli „polować”, co jest aluzją do jego właściwości leczniczych.
Nazwa „ Farfara ” pochodzi od nazwy topoli o podobnych liściach.
Tussilago farfara to wieloletnia roślina o długości od 10 do 30 cm , geofit, którego szczep składa się z bardzo krótkich kłączy . Kwitnienie pojawia się od lutego do kwietnia, przed wypuszczeniem liści. Zapylany przez owady, jest następnie rozpraszany przez wiatr. Podbiał jest gatunkiem pionierskim.
Tussilago farfara można pomylić z mniszkiem lekarskim lub niektórymi gatunkami z rodzaju Petasites . Rzeczywiście, te ostatnie widzą, że ich kwitnienie pojawia się na długo przed liśćmi, ale ich ostrze jest bardziej faliste i ząbkowane oraz niejasno okrągłe lub trójkątne (wcześniej rodzaj Tussilago obejmował te gatunki, ale teraz należą do rodzaju Petasites ). Podbiał można również pomylić z Adenostyles z dużymi, sercowatymi liśćmi, które są nieregularnie i po prostu ząbkowane.
Tussilago farfara jest gatunkiem euroazjatyckim, bardzo powszechnym w strefie paleearktycznej . Byłby importowany do obu Ameryk przez europejskich osadników jako roślina lecznicza. W tych regionach zachowuje się inwazyjnie . We Francji podbiał jest dość powszechny, ale brakuje go tu i ówdzie (głównie w strefach kwaśnych). Jest rozmieszczony na wysokości do 3000 m , czyli od poziomu górskiego do subalpejskiego.
Podbiał jest gatunkiem heliofilnym i pionierskim , społecznym (często występującym w grupach) i początkowo eliminującym konkurencję, ale mniejszym niż lepiężnik, który może tworzyć 100% pokrywy roślinnej na krawędziach rowów, w których wyrosła. Podbiał ceni gleby ubogie w próchnicę, bogate w zasady, których pH jest od zasadowego do bardzo lekko kwaśnego. Ceni gleby mułowe lub gliniaste, dość chłodne lub nawet z odpływem. Brakuje go tu i ówdzie na glebach krzemionkowych lub bardzo kwaśnych. Podbiał jest odporny na rozpryskiwanie .
Charakter wskaźnikaObecność podbiału wskazuje na luźne gleby lub niestabilne gleby (ryzyko zawalenia lub osunięcia się ziemi). Te ruchome gleby regularnie składają się z kieszeni wodnych w glebie lub skale . Nie należy tam budować mieszkań ani dróg, zwłaszcza jeśli jest to związane ze skrzypem grubym ( Equisetum telmateia ).
Ze względu na swoje pionierskie zdolności podbiał jest uprawiany jako utrwalacz w świeżo zniszczonych glebach. Ta zdolność mocowania jest tematem powiedzenia: „Oderwij pas-d'âne w Saint-Eusèbe, już nigdy nie wyjdzie z ziemi”.
Podbiał to pionierski gatunek ścieżek, pól, podmokłych krawędzi lasów (Calystegion pii ), brzegów i zboczy, ugórów ( Sysimbrion ) zawsze na zaburzonych lub niestabilnych glebach. Docenia również płynące gleby margliste lub torfowe z Scirpe pauciflore ( Caricion davallianae ), gdzie łatwo staje się dominującym. W tym ostatnim przypadku przygotowuje instalację pionierskich drzew wilgotnych lasów ( w szczególności wierzb i olch ). Wreszcie, może czasami lokalnie osiedlać się masowo w roślinności aluwialnej z trójdzielnym Bidentem ( Bidention tripartitae) , z którym konkuruje lub sprawia, że zanika, eliminując rośliny jednoroczne.
Tussilago farfara jest uprawiana jako roślina ozdobna ; jest używany jako roślina spożywcza i lecznicza.
Liście zawierają dużo saletry . W wyniku ich kalcynacji powstaje od 15,40 do 18,20% popiołu, którego skład jest następujący:
Złożony | odsetek |
---|---|
potas | 28.23 |
sód | 2.36 |
magnez | 8.86 |
fosfor | 4.44 |
siarka | 20,55 |
kwas krzemowy | 7.52 |
chlor | 7.82 |
Wiadomo, że większość alkaloidów pirolizynowych jest hepatotoksyczna i mutagenna, a najbardziej toksyczne z nich to diestry makrocykliczne. Ale senkirkin podbiału jest właśnie makrocyklią.
Hirono i wsp. Po raz pierwszy wykazali w 1976 r., Że szczury karmione dużą dawką kwiatów podbiału rozwinęły mięsaka wątroby (u 8 z 12 z nich). Kilka lat później inny zespół wciąż otaczający Hirono wykazał, że senkirkin wstrzyknięty szczurom wywołał guzy wątroby. Candrian i in. następnie wykazał, że senkirkin miał aktywność mutagenną.
Wiedząc, że wrażliwość na alkaloidy pirolizydynowe może się różnić w zależności od gatunku i wobec braku badań na ludziach, opinie specjalistów są dość podzielone. Obecność senkirkina skłania niektórych do zakazania regularnego używania podbiału .
Liście podbiału barwienia wełny zielonkawo-żółty z ałunu i zielone z siarczanem żelaza .
Podbiał jest znośnym substytutem tytoniu. Wskazane jest pozostawienie liści do fermentacji po ułożeniu w stos, a następnie wysuszenie. Botan (1935) zaleca palaczom równą mieszankę suszonych liści podbiału, kasztanowca i marzanki wonnej : macerować w mocno słodzonej wodzie z miodem. Wysusz je ponownie, ściśnij i pokrój drobno jak tytoń. Dwie części tej mieszanki dodane do jednej części zwykłego tytoniu tworzą delikatną mieszankę do palenia. Wędzone liście podbiału są polecane przez PP Botan przeciwko astmie i koryzie .
Od dwóch tysiącleci podbiałek jest lekiem przepisywanym na te same wskazania zarówno w Europie, jak iw Chinach. Od jednego końca Eurazji do drugiego tradycyjna medycyna konsekwentnie zaleca go od czasów starożytnych jako środek przeciwkaszlowy.
Grecki lekarz z I st wieku , Dioscorides , poświęca zawiadomienie do zakładu nazwał bêchion βηχιον (które uspokoić kaszel, βηχις tym francuskiego „przeciwkaszlowy” drift) uważamy za podbiału. Po przedstawieniu opisu wskazuje:
Zmiażdżone liście goją się z powodu „róży” [infekcji skóry] i stanu zapalnego. Jeśli są wysuszone i spalone, dym wdychany przez lejek przez usta leczy osoby dotknięte suchym kaszlem lub mające trudności z oddychaniem ... Egipcjanie nazywali to saartha , Rzymianie, tussilago ... (z Matière Médicale, Księga III, 126)Rzymski przyrodnik I st century , Pliniusz Starszy , wziął receptę Dioscoride dla rośliny nazywa farfarum lub farfugium , a on mówi, że „w starym kaszlu, jest inspirowana przez dym z zastosowaniem D„lejek „(Natural History, II tom książka XXIV, tłum. Littré). De la Matière Médicale był również często cytowany przez Galena i pozostawał głównym punktem odniesienia w rzymskiej terapii w okresie Wielkiego Cesarstwa. Zostanie on wydrukowany w Wenecji w 1499 roku i pozostanie aż do XIX e wieku zwykły źródłem wszystkich pracach farmakologicznych w Europie (Dachez).
Przez długi czas lekarze przepisywali palenie liści podbiału jako tytoniu w przypadku astmy lub kory .
Zakończyć praktycy -XVIII th wieku (Fuller Cullen Hufeland) i początku XIX th wieku ( Bodard , Roques, Cazin) opowiedzianej rzekome skutki wywar lub świeżego soku z liści i korzeni podbiału w zołzy . Dzisiaj, pomimo niedawnych badań wykrywających substancję antybiotykową, gorzki glukozyd i garbnik, nic nie wyjaśnia opisywanych przez tych autorów leków. Badanie wyciągów z całych roślin sugeruje, że polisacharydy mogą wzmacniać obronę immunologiczną i działać przeciwzapalnie.
Mniej więcej w tym samym czasie co Dioscorides (pod późniejszym Hanem ) powstała pierwsza praca chińskiej medycyny i podobnie jak praca greckiego lekarza służyła jako punkt odniesienia dla tradycyjnych lekarzy azjatyckich aż do czasów obecnych. Praca, o której mowa, zatytułowana „Klasyka materii medycznej Niebiańskiego Oracza ” ( Shénnóng běncǎo jīng神农本草 经), poświęca krótką uwagę roślinie o nazwie kuan dong hua 款冬花, podbiał:
Akrowe i letnie. Leczy głównie kaszel, utrudnia podniesienie się qi, duszność, ból gardła, różne rodzaje padaczki, złe qi [złe wpływy] gorąco lub zimno. Nosi również nazwy Kedong, Huxu, Tuyuan. Rośnie w górach i dolinach.Szesnaście wieków później Li Shizhen (1518-1593), uważany przez Chińczyków za największego lekarza-przyrodnika w historii Chin, w swoim „Wielkim Traktacie o Medycynie” ( Bencao gangmu ) zsyntetyzował wiedzę medyczną swoich czasów. Przepisał na kaszel fumigacje z kwiatów podbiału zmieszanych z miodem.
I z niezwykłą wiernością przeszłości, praca chińskiej farmakologii opublikowana w 2003 roku przez uniwersytety TCM w Nanjing i Szanghaju wskazuje na dwie funkcje kuan dong hua 1) nawilża płuca i obniża qi płuc 2) wykrztuśne, uśmierzające kaszel .
Nowoczesne zastosowania leczniczePodbiał jest środkiem zmiękczającym , zmiękczającym , przeciwkaszlowym i wykrztuśnym . Napary z liści lub kwiatów stosuje się przy kaszlu , zapaleniu oskrzeli , zapaleniu tchawicy i przeziębieniu . Ale to szczególnie kwiaty są używane w naparze lub syropie. Kwiaty są również używane jako nalewka matczyna przy chorobach klatki piersiowej, zapaleniu oskrzeli i astmie alergicznej. Nalewkę macierzystą z liści stosuje się zewnętrznie w przypadku ropni i cyst oraz wewnętrznie w przypadku biegunki .
Roślina zawiera niewielką ilość pirolizydynowego alkaloidu senkirkin, który jest toksyczny dla komórek wątroby. Dla niektórych specjalistów obecne dawki leków są bezpieczne, ale należy unikać nadmiernych i długotrwałych zabiegów. Dlatego nie jest zalecany w okresie ciąży, karmienia piersią i nie nadaje się dla dzieci poniżej 6 roku życia lub w przypadku chorób wątroby. Według F. Couplana alkaloid ten zostałby zniszczony przez gotowanie.
Zbieranie kwiatostanów i liściKwiaty podbiału będą zbierane na samym początku ich kwitnienia, ponieważ zbyt otwarte, podobnie jak astrowate, dojrzewają podczas suszenia. Należy je bardzo szybko wysuszyć cienką warstwą, w suchym i przewiewnym miejscu. Liście wymagają mniej opieki.
Kwiaty pojawiające się obficie w lutym na równinach (w prowincji Quebec, od kwietnia do maja w zależności od regionu), stanowią one istotny wkład w pyłku dla pszczół . Rzeczywiście, ten znaczący wkład pozwala im rozwinąć ich Couvain , pozwalając im wyjść z zimowego letargu. Ten pyłek ma kolor od pomarańczowego do brązowego. Podbiał nie wytwarza nektaru ani propolisu w przeciwieństwie do wielu roślin miododajnych .
W gąsiennice kilku Lepidoptera gatunków paszy w podbiału, w tym Blooddrop ( Tyria jacobaeae ) od Erebidae rodziny i Naenia Typica i Euplexia lucipara , od Noctuidae rodziny ; wszystkie pochodzenia europejskiego.
W Republikańskiej kalendarzu The Colt to nazwa przypisana do 1 st dniu ventôse .
Koropokkuru (człowiek pod Lepiężnik w Ainu języka ) są „elfy” z Ainu mitologii , a rodowity populacji żyjącej w północnej Japonii i na Dalekim Wschodzie Rosji. Te mitologiczne istoty zamieszkują pod ziemią oraz w liściach łodyg podbiału i lepiężnika. Te „elfy” wielkości dziecięcej stopy są ściśle mówiąc roślinnymi kamuys („duchami” w języku Aïnu). Założone w lasach, wydają się zaginionemu podróżnikowi, aby poprowadzić go po drodze.
Tussilago farfara
Przyciski kwiatowe.
Tussilago farfara